Werk & Studie
alle pijlers
Het huishouden zat zijn
dinsdag 24 november 2020 09:16
Mijn vriend werkt veel. Standaard 41 uur per week en 1x per maand 45 uur per week en 1 week per 6 weken nooddiensten waarmee er rustig 6 uur in de week bij komt (ook in de nacht). En hij studeert 2 avonden in de week, nu 3,5 jaar.
Ikzelf heb mijn 2 kinderen en werk 30 uur in een luizenbaantje waarbij ik me aardig verveel.
Niet gek om dan te zeggen dat alle huishouding voor mij is. En dat is ook wat er gebeurt. Alles in huis is voor mij.
Ik ruim op, ik was, ik zuig, doe de boodschappen, kook bijna altijd, leeg de prullenbakken, ruim de koelkast uit enz. En ik heb de zorg voor mijn kinderen wat op zich logisch is aangezien het alleen mijn kinderen zijn. En ik klus veel in ons nieuwe huis. Bekleed de trap, schilder binnen en buiten, enz. Mijn vriend doet ook klusjes in huis en zorgt voor het onderhoud van onze vervoermiddelen.
Maar de afgelopen dagen ben ik het gewoon even zat. (Komt misschien ook een beetje door de corona tijd en de herfst).
Ik huil makkelijk sinds zaterdag en wil geen lichamelijk contact meer met mijn vriend. Hij is enorm knuffelig, ik minder, maar meestal vind ik het wel heel fijn. Maar nu ben ik dat geplak ook zat. In de nacht geeft hij me 40cm om te liggen terwijl hij in zijn slaap steeds met me knuffelt. Ik word er zo vaak wakker van. Ik geef mijn grenzen wel aan maar dan vindt hij me een zeur en gaat zielig doen. Het gaat dan een paar dagen goed en dan vervallen we weer in dezelfde patronen.
Ik ben mijn moeder geworden, een huisvrouw die alles voor haar gezin doet omdat dat makkelijker is dan een gezin opvoeden. En het geeft me vervulling van het leven.
Ik moet dus niet zeuren. Dit is het leven wat ikzelf gekozen heb.
Maar ja, hoe kom ik dan van dat ontevreden gevoel af????
Ikzelf heb mijn 2 kinderen en werk 30 uur in een luizenbaantje waarbij ik me aardig verveel.
Niet gek om dan te zeggen dat alle huishouding voor mij is. En dat is ook wat er gebeurt. Alles in huis is voor mij.
Ik ruim op, ik was, ik zuig, doe de boodschappen, kook bijna altijd, leeg de prullenbakken, ruim de koelkast uit enz. En ik heb de zorg voor mijn kinderen wat op zich logisch is aangezien het alleen mijn kinderen zijn. En ik klus veel in ons nieuwe huis. Bekleed de trap, schilder binnen en buiten, enz. Mijn vriend doet ook klusjes in huis en zorgt voor het onderhoud van onze vervoermiddelen.
Maar de afgelopen dagen ben ik het gewoon even zat. (Komt misschien ook een beetje door de corona tijd en de herfst).
Ik huil makkelijk sinds zaterdag en wil geen lichamelijk contact meer met mijn vriend. Hij is enorm knuffelig, ik minder, maar meestal vind ik het wel heel fijn. Maar nu ben ik dat geplak ook zat. In de nacht geeft hij me 40cm om te liggen terwijl hij in zijn slaap steeds met me knuffelt. Ik word er zo vaak wakker van. Ik geef mijn grenzen wel aan maar dan vindt hij me een zeur en gaat zielig doen. Het gaat dan een paar dagen goed en dan vervallen we weer in dezelfde patronen.
Ik ben mijn moeder geworden, een huisvrouw die alles voor haar gezin doet omdat dat makkelijker is dan een gezin opvoeden. En het geeft me vervulling van het leven.
Ik moet dus niet zeuren. Dit is het leven wat ikzelf gekozen heb.
Maar ja, hoe kom ik dan van dat ontevreden gevoel af????
dinsdag 24 november 2020 11:39
Dit ja.Feefeline schreef: ↑24-11-2020 10:47Ze werk 30 uur. 25 uur luizenbaan, 5 uurtjes schoonmaak. Het zijn haar kinderen, die ook nog eens naar school en ex gaan. Beetje overdreven reacties dat ze het zo zwaar heeft...
Verdeel de huishoudelijke taken en bemoei je er verder niet mee. Dan haalt hij maar om 20 uur boodschappen, dan kun je dat morgen eten.
Die kinderen zijn daar niet fulltime en TO werkt 30 uur.
Op zich vind ik het niet gek dat de één wat meer doet dan de ander. Als TO zich daar niet (meer) in kan vinden en alleen maar kan huilen zoals ze zelf zegt, dan is het tijd om te praten.
dinsdag 24 november 2020 11:42
Dit soort teksten zijn echt een enorme rode vlag. Dreigen dat het dan allemaal in de soep loopt en dan doe jij het maar weer.Pantera88 schreef: ↑24-11-2020 11:14Ik doe het allemaal zelf. Mijn vriend zegt "je wilt dat ik eens het huishouden op me neem? Dat is prima, je hebt alleen dan wel om 20.30 uur te eten en alleen op zondag kan ik de was doen". "Je wilt een week alleen voor jezelf hoeven te zorgen? Geen probleem, dan doe je dat toch? Ik heb het druk en zie wel hoe ik het regel".
En dan voel ik me schuldig. Ondanks alles wat ik doe voel ik me zo nutteloos en zeurderig.
Dat is niet altijd zo hoor. Ik ben best een sterke vrouw. Maar sinds een week ofzo ben ik het zo zat. En ik weet gewoon niet hoe dat weer om te draaien.
Weet je, jij denkt dat je het huishouden zat bent. In werkelijkheid ben je het sloofje en slaafje zijn zat. Dus daar moet je wat aan doen.
Echt he, als mijn man op deze manier gesprekken zou voeren, zouden we al 100x gillende ruzie hebben gehad.
Bizar vind ik het, dat je zo weinig eigenwaarde hebt. En zielig ook, om heel eerlijk te zijn. Want je weet duidelijk niet dat je echt veel meer waard bent dan deze parel.
Ik zou eens op een rij zetten wat je allemaal dwars zit. Op basis van jouw verhaal zou dat voor mij zijn:
- ik voel me niet serieus genomen. Ik geef bijvoorbeeld aan dat ik het veel te druk heb en niet meer trek, maar het lijkt erop dat jij dat niet wil horen en ik heb ook niet het gevoel dat je mee wilt werken in een oplossing
- je bent niet liefdevol als je niet naar mijn wensen luistert. Ik slaap alleen goed als ik de ruimte heb, maar jij weigert daar rekening mee te houden. Je gunt me letterlijk de ruimte niet, maar ook figuurlijk niet
- ik wil niet meer alles alleen doen
- ik wil niet meer jouw slaaf zijn die zich voegt naar jouw wensen, zonder dat de mijne gehoord worden
In een goede relatie geef je elkaar ruimte, help je elkaar en gun je elkaar dingen. Hij doet geen van die drie dingen.
dinsdag 24 november 2020 11:44
Er is een groot verschil tussen 'wat meer doen' en 'alles doen tot aan gedwongen 's nachts knuffelen en naar de deur rennen zodra hij aankomt'.minnimouse schreef: ↑24-11-2020 11:39Dit ja.
Die kinderen zijn daar niet fulltime en TO werkt 30 uur.
Op zich vind ik het niet gek dat de één wat meer doet dan de ander. Als TO zich daar niet (meer) in kan vinden en alleen maar kan huilen zoals ze zelf zegt, dan is het tijd om te praten.
dinsdag 24 november 2020 11:46
Ik heb er eens even over nagedacht waarom ik nu eigenlijk ineens het zo zat ben. Ik denk dat ik het weet. En het antwoord zet mij niet echt in een goed daglicht denk ik.
De reden waarom ik het vol houdt om het gezin en huishouden te dragen was omdat mijn vriend me veel aandacht en liefde geeft. Overdag krijg ik berichtjes waarin hij geïnteresseerd is in mijn dag, vertelt me dagelijks hoeveel hij van me houdt, geeft me in de avond een kopje thee, vertelt me hoe blij hij met het eten is. Dat soort dingen.
De laatste tijd is dat weg. Hij heeft het druk en ik krijg het gevoel niet te bestaan. Aan tafel is hij knorrig en is niet blij met het feit dat hij soms (2x per week) vegetarisch eet (omdat mijn dochter en ik vegetariërs zijn sinds een half jaar). Dat voelt voor mij als ondankbaar.
Blijkbaar heb ik dat soort liefkozingen nodig om me geen sloof te voelen, zucht.
De reden waarom ik het vol houdt om het gezin en huishouden te dragen was omdat mijn vriend me veel aandacht en liefde geeft. Overdag krijg ik berichtjes waarin hij geïnteresseerd is in mijn dag, vertelt me dagelijks hoeveel hij van me houdt, geeft me in de avond een kopje thee, vertelt me hoe blij hij met het eten is. Dat soort dingen.
De laatste tijd is dat weg. Hij heeft het druk en ik krijg het gevoel niet te bestaan. Aan tafel is hij knorrig en is niet blij met het feit dat hij soms (2x per week) vegetarisch eet (omdat mijn dochter en ik vegetariërs zijn sinds een half jaar). Dat voelt voor mij als ondankbaar.
Blijkbaar heb ik dat soort liefkozingen nodig om me geen sloof te voelen, zucht.
dinsdag 24 november 2020 11:46
Leuk dat hij een traditionele rolverdeling wil, maar hij brengt zelf financiëel niks in zeg je? Dit slaat natuurlijk nergens op. Weet je, ik heb er niks op tegen, een 'traditionele rolverdeling', zie het ook in mijn omgeving. MAAR: dan komt de vrouw financiëel ook niks tekort. Jouw vent wil heel veel, maar hij wil er niet voor betalen, lekker makkelijk.
♡
dinsdag 24 november 2020 11:47
Dat heb ik ook wel een beetje...
To wil het op speciale tijdstippen en op een speciale manier. Heel precies. Dat kun je niet van je partner vragen. Dat jij dan zelf sloofje speelt en de meterkast ook nog eens gaat uitsoppen, moet je juist misschien wat meer gaan werken, meer uitdaging, minder thuis, meer geld.
dinsdag 24 november 2020 11:49
Pantera88 schreef: ↑24-11-2020 11:46Ik heb er eens even over nagedacht waarom ik nu eigenlijk ineens het zo zat ben. Ik denk dat ik het weet. En het antwoord zet mij niet echt in een goed daglicht denk ik.
De reden waarom ik het vol houdt om het gezin en huishouden te dragen was omdat mijn vriend me veel aandacht en liefde geeft. Overdag krijg ik berichtjes waarin hij geïnteresseerd is in mijn dag, vertelt me dagelijks hoeveel hij van me houdt, geeft me in de avond een kopje thee, vertelt me hoe blij hij met het eten is. Dat soort dingen.
De laatste tijd is dat weg. Hij heeft het druk en ik krijg het gevoel niet te bestaan. Aan tafel is hij knorrig en is niet blij met het feit dat hij soms (2x per week) vegetarisch eet (omdat mijn dochter en ik vegetariërs zijn sinds een half jaar). Dat voelt voor mij als ondankbaar.
Blijkbaar heb ik dat soort liefkozingen nodig om me geen sloof te voelen, zucht.
Dat zei ik al: je kunt niet zonder die aandacht en dat is een zeer slechte basis voor welke relatie dan ook. Ga aan jezelf werken! Heel ongezond dat je je kinderen zo'n voorbeeld geeft, zowel met hun vader als weer met deze man. Waarom ben je nooit eerder eens aan jezelf gaan werken?
dinsdag 24 november 2020 11:51
Pantera88 schreef: ↑24-11-2020 11:46Ik heb er eens even over nagedacht waarom ik nu eigenlijk ineens het zo zat ben. Ik denk dat ik het weet. En het antwoord zet mij niet echt in een goed daglicht denk ik.
De reden waarom ik het vol houdt om het gezin en huishouden te dragen was omdat mijn vriend me veel aandacht en liefde geeft. Overdag krijg ik berichtjes waarin hij geïnteresseerd is in mijn dag, vertelt me dagelijks hoeveel hij van me houdt, geeft me in de avond een kopje thee, vertelt me hoe blij hij met het eten is. Dat soort dingen.
De laatste tijd is dat weg. Hij heeft het druk en ik krijg het gevoel niet te bestaan. Aan tafel is hij knorrig en is niet blij met het feit dat hij soms (2x per week) vegetarisch eet (omdat mijn dochter en ik vegetariërs zijn sinds een half jaar). Dat voelt voor mij als ondankbaar.
Blijkbaar heb ik dat soort liefkozingen nodig om me geen sloof te voelen, zucht.
Nou, dan ga je daarover in gesprek.
Dat je je niet gezien en gehoord voelt.
Aan de andere kant (denkt hij dan) hij knuffelt toch?
Later is nu
dinsdag 24 november 2020 11:52
Jij tikt nietPantera88 schreef: ↑24-11-2020 11:46Ik heb er eens even over nagedacht waarom ik nu eigenlijk ineens het zo zat ben. Ik denk dat ik het weet. En het antwoord zet mij niet echt in een goed daglicht denk ik.
De reden waarom ik het vol houdt om het gezin en huishouden te dragen was omdat mijn vriend me veel aandacht en liefde geeft. Overdag krijg ik berichtjes waarin hij geïnteresseerd is in mijn dag, vertelt me dagelijks hoeveel hij van me houdt, geeft me in de avond een kopje thee, vertelt me hoe blij hij met het eten is. Dat soort dingen.
De laatste tijd is dat weg. Hij heeft het druk en ik krijg het gevoel niet te bestaan. Aan tafel is hij knorrig en is niet blij met het feit dat hij soms (2x per week) vegetarisch eet (omdat mijn dochter en ik vegetariërs zijn sinds een half jaar). Dat voelt voor mij als ondankbaar.
Blijkbaar heb ik dat soort liefkozingen nodig om me geen sloof te voelen, zucht.
dinsdag 24 november 2020 11:53
Oei, oei,.. van dit soort teksten krijg ik dan weer wel acute kramp.
Mannen die graag aandacht en aanzien willen krijgen, vinden meestal dat ze die aandacht en aanzien ook zo enorm verdienen.
En als ze dat thuis dus niet of te weinig krijgen naar hun zin.... ??
Juist,, notoire vreemdgangers zijn het meestal. Wat ik je brom.
dinsdag 24 november 2020 11:56
IEDEREEN wil waardering voor wat iemand doet voor een ander. Zonder jou had hij deze agenda van hem niet kunnen draaien he?Pantera88 schreef: ↑24-11-2020 11:46Ik heb er eens even over nagedacht waarom ik nu eigenlijk ineens het zo zat ben. Ik denk dat ik het weet. En het antwoord zet mij niet echt in een goed daglicht denk ik.
De reden waarom ik het vol houdt om het gezin en huishouden te dragen was omdat mijn vriend me veel aandacht en liefde geeft. Overdag krijg ik berichtjes waarin hij geïnteresseerd is in mijn dag, vertelt me dagelijks hoeveel hij van me houdt, geeft me in de avond een kopje thee, vertelt me hoe blij hij met het eten is. Dat soort dingen.
De laatste tijd is dat weg. Hij heeft het druk en ik krijg het gevoel niet te bestaan. Aan tafel is hij knorrig en is niet blij met het feit dat hij soms (2x per week) vegetarisch eet (omdat mijn dochter en ik vegetariërs zijn sinds een half jaar). Dat voelt voor mij als ondankbaar.
Blijkbaar heb ik dat soort liefkozingen nodig om me geen sloof te voelen, zucht.
Ga jezelf eens pleasen!
Enne... dat gáát de was toch gewoon op zondag? En dan wórdt er toch pas om 20 uur gegeten? Eens kijken hoe lang hij het volhoudt.
Ga met je dochter in de kerstvakantie weg. Lekker een midweek of een weekend weg. Zonder hem. Kijken hoe dat jullie elk bevalt.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 24 november 2020 11:58
Jeetje TO. Wat heb je jezelf in de rotzooi gewerkt. Dit is geen leuke man maar een egocentrisch, aandachtsgeil, mannelijk equivalent van een kleuter, en jij bent een ruggengraatloze vrouw. Slechte combi.
En helaas herkenbaar, precies de reden waarom ik uiteindelijk wél een ruggengraat heb gekweekt en ben vertrokken bij mijn ex. Ik ging muziek uitzetten rond de tijd dat hij meestal naar huis kwam, zodat ik de auto kon horen aankomen. Dan begon ik al wat te ijsberen en zette ik de pannen alvast warm zodat hij kon aanschuiven. En nee, niet uit liefde, maar uit please-drang. Hij kon dan gerust zeggen dat hij het niet lekker vond, niet warm, niet de goede combinatie en of ik de volgende keer koriander kon gebruiken, noem maar een zijstraat. "Fijn dat je gekookt hebt", kreeg hij niet over de bek.
Doe niet zo slachtofferig, en heb een gesprek en ga anders weg. Je geliefd voelen door een appje is gewoon wat zielig.
En helaas herkenbaar, precies de reden waarom ik uiteindelijk wél een ruggengraat heb gekweekt en ben vertrokken bij mijn ex. Ik ging muziek uitzetten rond de tijd dat hij meestal naar huis kwam, zodat ik de auto kon horen aankomen. Dan begon ik al wat te ijsberen en zette ik de pannen alvast warm zodat hij kon aanschuiven. En nee, niet uit liefde, maar uit please-drang. Hij kon dan gerust zeggen dat hij het niet lekker vond, niet warm, niet de goede combinatie en of ik de volgende keer koriander kon gebruiken, noem maar een zijstraat. "Fijn dat je gekookt hebt", kreeg hij niet over de bek.
Doe niet zo slachtofferig, en heb een gesprek en ga anders weg. Je geliefd voelen door een appje is gewoon wat zielig.
dinsdag 24 november 2020 12:02
Gaat niet om 'wat' meer.minnimouse schreef: ↑24-11-2020 11:39Dit ja.
Die kinderen zijn daar niet fulltime en TO werkt 30 uur.
Op zich vind ik het niet gek dat de één wat meer doet dan de ander. Als TO zich daar niet (meer) in kan vinden en alleen maar kan huilen zoals ze zelf zegt, dan is het tijd om te praten.
Gaat om alles, tot aan de deur openen omdat hij geen zin heeft zijn sleutels te zoeken
dinsdag 24 november 2020 12:03
Als je loept, kan je zien hoe dichtbij je zit hiermee.Pindakaasjes schreef: ↑24-11-2020 11:53Oei, oei,.. van dit soort teksten krijg ik dan weer wel acute kramp.
Mannen die graag aandacht en aanzien willen krijgen, vinden meestal dat ze die aandacht en aanzien ook zo enorm verdienen.
En als ze dat thuis dus niet of te weinig krijgen naar hun zin.... ??
Juist,, notoire vreemdgangers zijn het meestal. Wat ik je brom.
dinsdag 24 november 2020 12:05
Hij kan ook zelf kokenPantera88 schreef: ↑24-11-2020 11:46Ik heb er eens even over nagedacht waarom ik nu eigenlijk ineens het zo zat ben. Ik denk dat ik het weet. En het antwoord zet mij niet echt in een goed daglicht denk ik.
De reden waarom ik het vol houdt om het gezin en huishouden te dragen was omdat mijn vriend me veel aandacht en liefde geeft. Overdag krijg ik berichtjes waarin hij geïnteresseerd is in mijn dag, vertelt me dagelijks hoeveel hij van me houdt, geeft me in de avond een kopje thee, vertelt me hoe blij hij met het eten is. Dat soort dingen.
De laatste tijd is dat weg. Hij heeft het druk en ik krijg het gevoel niet te bestaan. Aan tafel is hij knorrig en is niet blij met het feit dat hij soms (2x per week) vegetarisch eet (omdat mijn dochter en ik vegetariërs zijn sinds een half jaar). Dat voelt voor mij als ondankbaar.
Blijkbaar heb ik dat soort liefkozingen nodig om me geen sloof te voelen, zucht.
Wat een figuren zijn er hier in Nederland gekweekt.
dinsdag 24 november 2020 12:10
Pantera88 schreef: ↑24-11-2020 10:17Ik heb het uiteraard wel besproken met hem. Maar zijn werk en studie gaat niet veranderen. En dan weet hij gewoon niet hoe hij het moet organiseren. Hij lijkt niet echt in staat om vooruit te denken. Dus zondag boodschappen doen voor de rest van de week doet hij gewoon niet. Hij kijkt per dag. En dat betekent dat ik mijn eten pas tussen 19 en 21 uur krijg en de was allemaal op zondag gedaan wordt (ik heb geen plek in huis voor 3 trommels wasgoed).
Maar goed, er moet wel iets gaan veranderen.
Ik ga er deze week eens rustig met hem voor zitten.
Kan hij op z'n werk ook niet vooruit denken? Waarom trap je in deze stomme smoezen?
dinsdag 24 november 2020 13:06
Als jij het hele huishouden doet, dan doe je dat omdat je daar zelf heel gelukkig van wordt. Dat doe je niet om aandacht van je vriend te krijgen.
Maar jij doet dat hele huishouden om aandacht van je vriend te krijgen.
Er zijn echt leukere mannen hoor. Beetje treurig als vriend alleen leuk doet als je ht huishouden doet. En zelfs dat is nu weg. Wat is er dan nog over? Niks toch?
Wegwezen, deze man gaat niet veranderen. Echt niet. Hij wil namelijk niet. En dan kan je uitleggen en ruziemaken tot je een ons weegt, maar als hij niet wil, kan je beter vertrekken.
En dan doe je nog steeds het hele huishouden (met de kinderen samen!), maar dan doe je het tenminste helemaal voor jezelf, en niet voor een knuffel van hem.
Maar jij doet dat hele huishouden om aandacht van je vriend te krijgen.
Er zijn echt leukere mannen hoor. Beetje treurig als vriend alleen leuk doet als je ht huishouden doet. En zelfs dat is nu weg. Wat is er dan nog over? Niks toch?
Wegwezen, deze man gaat niet veranderen. Echt niet. Hij wil namelijk niet. En dan kan je uitleggen en ruziemaken tot je een ons weegt, maar als hij niet wil, kan je beter vertrekken.
En dan doe je nog steeds het hele huishouden (met de kinderen samen!), maar dan doe je het tenminste helemaal voor jezelf, en niet voor een knuffel van hem.
dinsdag 24 november 2020 14:49
Deze man (jongen) heeft een relatie met een moederfiguur.
Het leeftijdsverschil is te groot op jullie leeftijd (28 en 42).
Als jullie 50 en 64 zouden zijn, was dat grote leeftijdsverschil niet zo'n probleem geweest, nu dus wel.
Vooral omdat jij de moederrol voor hem aanneemt.
Totaal niet gelijkwaardig.
En jij maar pleasen om hem vooral bij je te houden.
Waarom??
Het leeftijdsverschil is te groot op jullie leeftijd (28 en 42).
Als jullie 50 en 64 zouden zijn, was dat grote leeftijdsverschil niet zo'n probleem geweest, nu dus wel.
Vooral omdat jij de moederrol voor hem aanneemt.
Totaal niet gelijkwaardig.
En jij maar pleasen om hem vooral bij je te houden.
Waarom??
dinsdag 24 november 2020 14:51
Ik heb er moeite mee als mensen denken dat ik een niksnut ben. En dat zorgt ervoor dat ik de benen uit mijn lijf loop.
Ik heb als partners steeds mannen die heel hard werken en daar ook enorm om gewaardeerd worden.
In de tijd dat ik nog getrouwd was werkte ik parttime als leerkracht basisonderwijs, deed er een hbo studie naast, zorgde voor de kinderen en deed alles in huis. Ik draaide door. Kon op een gegeven moment alleen nog maar schreeuwen en huilen. Ik heb zo een respect voor werkende moeders. Maar ik weet vanuit mijn ouderlijk huis niet anders dan dat mannen niets in huis doen. Inmiddels heb ik geleerd dat je ze dingen moet vragen, dan doen ze het (wanneer het hun uitkomt). Maar goed, er zullen ook mannen zijn waarbij het anders kan. Ik ken ze alleen niet.
Maar sinds ik gescheiden ben en het onderwijs uit gestapt ben voelt mijn leven als een luizenleven. Veel relaxter. Heb nu veel meer ruimte voor het echt luisteren en verzorgen van mijn kinderen, fysiek contact met mijn partner en contact met familie en vrienden.
Maar mijn vriend heeft alleen onthouden van het begin van onze relatie dat ik een luizenleven heb. Ik kan nog zo vaak vertellen wat ik doe op een dag, hij denkt alleen dat ik een luizenleven heb. En hij benadrukt iedere dag hoe hard hij werkt. Zucht, ik heb daar veel moeite mee.
Maar ik heb het zelf de wereld in geholpen.
Als ik kijk naar vriendinnen met een eigen bedrijf of een managers baan van 32 uur denk ik ook dat ik een makkie heb. Hun mannen helpen wel meer thuis maar nog steeds lijkt het me zwaar.
Dus moet ik vind ik zelf niet zo zeuren.
Maar dat neemt niet weg dat ik me ontevreden voel sinds een week. Vanwege corona geen uitstapjes meer, vriendinnen hebben het druk of willen niet afspreken vanwege corona.
Alleen maar sloven, zorgen en iedere avond op tv kijken naar vriendlief zijn favoriete serie. Blehh. Niks aan.
Maar goed, sorry voor mijn gezeur en zelfmedelijden. Ik weet wel dat ik een prima leventje heb. Maar voor nu ben ik het even zat en helpt het me van me af te schrijven.
Bedankt voor jullie adviezen! Vanavond eens een goed gesprek hebben met mijn partner.
Ik heb als partners steeds mannen die heel hard werken en daar ook enorm om gewaardeerd worden.
In de tijd dat ik nog getrouwd was werkte ik parttime als leerkracht basisonderwijs, deed er een hbo studie naast, zorgde voor de kinderen en deed alles in huis. Ik draaide door. Kon op een gegeven moment alleen nog maar schreeuwen en huilen. Ik heb zo een respect voor werkende moeders. Maar ik weet vanuit mijn ouderlijk huis niet anders dan dat mannen niets in huis doen. Inmiddels heb ik geleerd dat je ze dingen moet vragen, dan doen ze het (wanneer het hun uitkomt). Maar goed, er zullen ook mannen zijn waarbij het anders kan. Ik ken ze alleen niet.
Maar sinds ik gescheiden ben en het onderwijs uit gestapt ben voelt mijn leven als een luizenleven. Veel relaxter. Heb nu veel meer ruimte voor het echt luisteren en verzorgen van mijn kinderen, fysiek contact met mijn partner en contact met familie en vrienden.
Maar mijn vriend heeft alleen onthouden van het begin van onze relatie dat ik een luizenleven heb. Ik kan nog zo vaak vertellen wat ik doe op een dag, hij denkt alleen dat ik een luizenleven heb. En hij benadrukt iedere dag hoe hard hij werkt. Zucht, ik heb daar veel moeite mee.
Maar ik heb het zelf de wereld in geholpen.
Als ik kijk naar vriendinnen met een eigen bedrijf of een managers baan van 32 uur denk ik ook dat ik een makkie heb. Hun mannen helpen wel meer thuis maar nog steeds lijkt het me zwaar.
Dus moet ik vind ik zelf niet zo zeuren.
Maar dat neemt niet weg dat ik me ontevreden voel sinds een week. Vanwege corona geen uitstapjes meer, vriendinnen hebben het druk of willen niet afspreken vanwege corona.
Alleen maar sloven, zorgen en iedere avond op tv kijken naar vriendlief zijn favoriete serie. Blehh. Niks aan.
Maar goed, sorry voor mijn gezeur en zelfmedelijden. Ik weet wel dat ik een prima leventje heb. Maar voor nu ben ik het even zat en helpt het me van me af te schrijven.
Bedankt voor jullie adviezen! Vanavond eens een goed gesprek hebben met mijn partner.
