Werk & Studie
alle pijlers
Hoeveel uur werk jij (combi gezin/werk)?
woensdag 21 mei 2008 om 16:16
Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoeveel uur de meeste vrouwen op dit forum werken die een gezin combineren met werk.
Ik zelf werk momenteel 24 uur, maar ga over 2 weken over op 28 uur werken. Ik heb lang getwijfeld over meer uren, aangezien ik voor 32 uur werd gevraagd, maar heb uiteindelijk besloten dat ik het toch teveel vind in combinatie met mijn 2 kinderen. Niet voor mezelf (zou dat best willen), maar meer voor de kinderen. Ze zijn 2 dagen bij de BSO en 1 dag is mijn man vrij. Ik vind eigenlijk dat ik wel 2 dagen thuis moet zijn als ze uit school komen. Ben ik ouderwets in mijn opvattingen? Of zou het komen door mijn omgeving, waar de meeste vrouwen 2 a 3 dagen werken en niet meer?
Hoeveel uren werken jullie en is dat ook wat je ideaal zou zijn? Ik ben benieuwd naar jullie verhalen.
Ik zelf werk momenteel 24 uur, maar ga over 2 weken over op 28 uur werken. Ik heb lang getwijfeld over meer uren, aangezien ik voor 32 uur werd gevraagd, maar heb uiteindelijk besloten dat ik het toch teveel vind in combinatie met mijn 2 kinderen. Niet voor mezelf (zou dat best willen), maar meer voor de kinderen. Ze zijn 2 dagen bij de BSO en 1 dag is mijn man vrij. Ik vind eigenlijk dat ik wel 2 dagen thuis moet zijn als ze uit school komen. Ben ik ouderwets in mijn opvattingen? Of zou het komen door mijn omgeving, waar de meeste vrouwen 2 a 3 dagen werken en niet meer?
Hoeveel uren werken jullie en is dat ook wat je ideaal zou zijn? Ik ben benieuwd naar jullie verhalen.
woensdag 21 mei 2008 om 19:13
daar zeg je het al: àls je die mogelijkheid hebt. Omdat ik werk, heb ik héle hoge kosten aan opvang (bv 50 euro per dag voor 1 schooolvakantie dag...) daarbovenop een hulp inhuren.. dat gaat echt niet hier. Vind het dan ook altijd ietwat vreemd als je een moeder die thuisblijft iets hoort zeggen over dat t wel zwaar is, met t huishouden erbij... daarvoor ben je ook de klos als je wel werkt, en dan heb je echt wel minder tijd ervoor!
woensdag 21 mei 2008 om 19:20
Acht jaar lang ben ik thuisgebleven bij de kinderen. Mijn drie zoons zijn nu 10, 12 en 14 jaar oud. Toen de jongste twee was, ben ik twee avonden in een callcenter gaan werken, dus geen opvang nodig, want mijn man was thuis. Daarnaast werkte ik een of twee avondjes als cosmetica consulente. (zgn. party's geven) Al gauw kon ik part time als financieel adviseur aan de slag en omdat ik soms overdags op kantoor moest zijn, ging de jongste toen hij twee en een half was, twee dagen naar het kdv. Kostte een godsvermogen toen. Niemand die bijdroeg. De oudste twee gingen al naar school. Veel gestudeerd, diploma's gehaald (zitten studeren terwijl de auootjes van de racebaan om mijn oren vlogen) en mezelf ontwikkeld. Ik heb jarenlang heel veel 's avonds gewerkt, dus ik had betrekkelijk weinig opvang nodig.Overdags met de kinderen en het huishouden en 's avonds op pad naar klanten toe. Tussendoor overdags naar kantoor als de kinderen op school of kdv zaten. Inmiddels zijn de jongens 10, 12 en 14 en de jongste gaat alleen nog op woensdagmiddag naar de naschoolse opvang. Na de zomer stoppen we daar ook mee. De middelste gaat dan ook naar het voortgezet onderwijs en is dan niet meer op woensdagmiddag thuis, zodat ze ook geen ruzie kunnen maken. Ik werk full time, minstens 40 uur per week en mijn man werkt er 38. Als ik uit mijn werk kom, is er door hem gekookt, gestofzuigd en hij ruimt de tafel af na het eten. Op mijn beurt zorg ik 's morgens dat de kinderen schoon en met boterhammen in hun buik en broodtrommels naar school gaan en doe de was, die ééuwige was. De rest doen we samen, dus goed geregeld, dacht ik zo. Het loopt hier soepeltjes, manlief kan gemakkelijk vrij nemen bij calamiteiten en we hebben in ruil voor het harde werk een goed inkomen waar we met z'n vijven lekker van genieten.
woensdag 21 mei 2008 om 19:38
dank je, Nanoe, excuses geaccepteerd.. netjes van je, trouwens. Ik stoor me er aan als mensen dat roepen, want ik heb de keuze gewoon niet, en met mij heel veel ouders. Wel ben ik het ergens met je eens, nu ik er langer over nagedacht heb, dat je soms situaties ziet waar het kind duidelijk een accesoire is, een soort "part of the package; huisje boompje beestje- maar zo lastig, een kind..."
Ik vind het persoonlijk erg lastig; financieel kunnen we niet van het salaris van mijn man alleen rondkomen, ik verdien meer en moet dus blijven werken. De kosten in opvang zijn enorm, maar toch is t voordeliger om te blijven werken. Maar léuk vinden doe ik het niet, want ik heb niet genoeg balans: altijd haast en nooit genoeg tijd..en, daarvoor heb ik idd geen kinderen gekregen, om te moe te zijn op mijn vrije dag om leuk met ze te gaan voetballen...
Dhelia; je hebt trouwens helemaal gelijk! Daar dacht ik ook nog niet aan
, de mannen in Nl én buitenland. Waarom zij wel fulltime blijven werken... Ben gebrainwashed na 6 jr in macho frankrijk, sta er niet eens meer bij stil dat mannen (de mijne inbegrepen) ook weleens minder zouden kunnen gaan werken....
woensdag 21 mei 2008 om 19:52
woensdag 21 mei 2008 om 19:58
Haha, ligt niet alleen aan Frankrijk hoor, ook hier in NL is het kennelijk de normaalste zaak van de wereld om de combi werk-gezin vooral als een vrouwenprobleem te zien. Zie alleen al de teneur hier op het forum. Moeders die veel werken zijn de bizarre carrierebitcherige uitzondering, dumpen hun kind in de opvang, "waarvoor hebben ze nou kinderen genomen?" , willen een tweede auto en drie keer per jaar op vakantie etc. Vaders die veel werken zorgen "gewoon" voor een goed inkomen maar worden nooit ofte nimmer aangesproken op hun invulling van het vaderschap.:
Dhelia; je hebt trouwens helemaal gelijk! Daar dacht ik ook nog niet aan
woensdag 21 mei 2008 om 20:06
Ik werk nu 1 dag in de week. Mijn dochter heeft een immuunafwijking en kan daardoor niet naar een opvang. Ook heeft ze een verlamde arm/schouder/deel van haar rug door de bevalling opgelopen, dus is het ook fijn qua fysiotherapie dat ik veel thuis ben. Ze gaat 1 dag per week naar mijn moeder.
De reden dat mijn vriend niet minder is gaan werken is omdat we dan financieel nog meer achteruit zouden gaan, en dan redden we het niet.
De artsen zeggen dat als ze 4 jaar is, ze over de meeste weerstandproblemen heen groeit, en dus wel naar school kan gaan.
Op mijn werk zijn ze zo flexibel dat ze mij nu hebben aangeboden 1 dag per week te gaan werken en als m'n dochter naar school gaat, deze uren weer uit te breiden zijn, en dan binnen schooltijden zodat ze niet ook nog naar de bso hoeft.
Helemaal goed dus, ben erg blij met mijn baas, en blij dat ik toch kan zorgen dat ik de komende jaren bij het werk betrokken blijf, en ook goed voor mijn dochter kan zorgen.
De reden dat mijn vriend niet minder is gaan werken is omdat we dan financieel nog meer achteruit zouden gaan, en dan redden we het niet.
De artsen zeggen dat als ze 4 jaar is, ze over de meeste weerstandproblemen heen groeit, en dus wel naar school kan gaan.
Op mijn werk zijn ze zo flexibel dat ze mij nu hebben aangeboden 1 dag per week te gaan werken en als m'n dochter naar school gaat, deze uren weer uit te breiden zijn, en dan binnen schooltijden zodat ze niet ook nog naar de bso hoeft.
Helemaal goed dus, ben erg blij met mijn baas, en blij dat ik toch kan zorgen dat ik de komende jaren bij het werk betrokken blijf, en ook goed voor mijn dochter kan zorgen.
woensdag 21 mei 2008 om 20:12
Volgens mij zijn er gewoon verschillende redenen om te gaan of blijven werken (als er kinderen komen), iedereen maakt daarin zijn of haar keuze. Persoonlijk vind ik dat je die moet respecteren. Ik zou nooit zonder mijn werk kunnen, maar zie genoeg vrouwen om mij heen die de behoefte en de noodzaak om te gaan werken niet hebben, prima! Zolang je jezelf maar gelukkig voelt daarin.
Dat ik een heftige baan heb en daardoor in het verleden mijn kinderen "gedumpt" heb..., ik zie dat niet zo, als een ander dat wel zo vind, no problem. Het zijn inmiddels heerlijke pubers met uiteraard hun nukken, maar wel zelfstandig.
Eén ding moet me nog van het hart, een vrouw die alleen staat met kinderen en werkt omdat het moet, maar liever gewoon thuis voor haar kinderen wil zijn, ja, daar heb ik moeite mee. Het zou een keuze moeten zijn, helaas is dat niet altijd het geval.
Ik denk dat het belangrijkste is dat je balans vindt tussen je werk, je gezin en je huishouden, als dat goed aanvoelt (en dat is voor iedereen anders), is het toch goed? En als iemand gewoon thuis wil zijn en niet wil werken om voor het gezin te zorgen of andere dingen te doen, ook prima toch?
Dat ik een heftige baan heb en daardoor in het verleden mijn kinderen "gedumpt" heb..., ik zie dat niet zo, als een ander dat wel zo vind, no problem. Het zijn inmiddels heerlijke pubers met uiteraard hun nukken, maar wel zelfstandig.
Eén ding moet me nog van het hart, een vrouw die alleen staat met kinderen en werkt omdat het moet, maar liever gewoon thuis voor haar kinderen wil zijn, ja, daar heb ik moeite mee. Het zou een keuze moeten zijn, helaas is dat niet altijd het geval.
Ik denk dat het belangrijkste is dat je balans vindt tussen je werk, je gezin en je huishouden, als dat goed aanvoelt (en dat is voor iedereen anders), is het toch goed? En als iemand gewoon thuis wil zijn en niet wil werken om voor het gezin te zorgen of andere dingen te doen, ook prima toch?
woensdag 21 mei 2008 om 20:12
Wij werken allebei meer dan fulltime en zorgen drie dagen per week samen voor een bovenmodaal aantal kinderen. Daarnaast besteden we tijd aan elkaar, aan hobbies en volg ik een studie aan de Open Universiteit. Zonder goede huishoudelijke hulp en vaste oppas zou dit uiteraard niet mogelijk zijn. Ons bevalt dit uitstekend en de kinderen doen het prima. Het vergt wat organisatietalent maar bij ons werkt het.
woensdag 21 mei 2008 om 20:18
Als jij of je kind iets mankeren (psychisch dan wel fysiek) dan snap ik dat je minder werkt of misschien wel helemaal niet werkt.
Anders snap ik echt niet dat iemand vrijwillig thuis thuis blijft. Je zou mij er helemaal gek mee krijgen, binnen een week kan je me van de muren schrapen. Ook parttime werken zou ik voor m'n verdriet niet willen.
Daarbij vind ik het gewoon slim als je als vrouw zorgt dat je een zekere zelfstandigheid bewaard. Liefst door minimaal 4 dagen te werken, dan heb je ook de kans om een beetje carriere te maken. Met minder dan 4 dagen werken lukt je dat meestal niet.
Iemand zei dat het huishouden zo zwaar was, wat is daar zo zwaar aan dan? Je hebt toch een stofzuiger, wasmachine, droger, vaatwasser etc?
Anders snap ik echt niet dat iemand vrijwillig thuis thuis blijft. Je zou mij er helemaal gek mee krijgen, binnen een week kan je me van de muren schrapen. Ook parttime werken zou ik voor m'n verdriet niet willen.
Daarbij vind ik het gewoon slim als je als vrouw zorgt dat je een zekere zelfstandigheid bewaard. Liefst door minimaal 4 dagen te werken, dan heb je ook de kans om een beetje carriere te maken. Met minder dan 4 dagen werken lukt je dat meestal niet.
Iemand zei dat het huishouden zo zwaar was, wat is daar zo zwaar aan dan? Je hebt toch een stofzuiger, wasmachine, droger, vaatwasser etc?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 21 mei 2008 om 20:34
Ik vind het niet belangrijk hoe veel ik werk, maar meer van belang hoe veel beide ouders werken. Dus ook hoe de zorg verdeeld is.
Als beide ouders bijvoorbeeld 32 uur werken lijkt het me een prima verdeling. De een 24 en de ander 40 ook.
Voor mij is het van belang dat we samen zo'n 64 uur per week werken, dan is het allemaal goed te verdelen. Zeker als je een flexibele werkgever hebt.
Als beide ouders bijvoorbeeld 32 uur werken lijkt het me een prima verdeling. De een 24 en de ander 40 ook.
Voor mij is het van belang dat we samen zo'n 64 uur per week werken, dan is het allemaal goed te verdelen. Zeker als je een flexibele werkgever hebt.
woensdag 21 mei 2008 om 20:47
Pipilangkous, heb jij kinderen? Zomaar een vraag....gezien jouw reactie.
En huishouden an sich is niet zwaar, want we hebben idd veel apparaten die het werk voor ons doen. Wat zie je dat goed. Maar mijn stofzuiger gaat niet zelf het huis rond hoor, de boodschappen komen ook niet zomaar de koelkast invliegen en ook het eten staat niet zomaar ineens uit zichzelf op tafel. Daar gaat tijd inzitten, en nààst werken en zorgen en sociale contacten en en en en, ja, dan kan t zwaar zijn. Vandaar dat een hulp dan ook uitkomst kan bieden.
Knipoogje; helemaal eens met jouw woorden; Ik denk dat het belangrijkste is dat je balans vindt tussen je werk, je gezin en je huishouden, als dat goed aanvoelt (en dat is voor iedereen anders), is het toch goed? En als iemand gewoon thuis wil zijn en niet wil werken om voor het gezin te zorgen of andere dingen te doen, ook prima toch?
Ik heb er serieus over nagedacht mijn werk op te zeggen (en na veel rekenen over financiele verplichtingen kon dat gewoonweg niet) en 'thuisblijfmoeder' te worden. Ik kan jullie niet zeggen hoeveel wenkbrauwen daarvan 2 meter de hoogte inschoten. Zonde, zonde, van diplomas en werkervaring en carriere etc etc etc. Terwijl als iemand zegt: als ik x ton win in de loterij stop ik lekker met werken, er geen haan naar kraait en iedereen volmondig; oh ja! roept!! Dàt vind ik nog eens gek; waarom neerkijken op iemand als diegene thuisblijft voor de zorg van de kinderen, maar niet als het is omdat ze de jackpot hebben gewonnen?
sorrie, ga 'n beetje off topic geleuf ik..;-)
En huishouden an sich is niet zwaar, want we hebben idd veel apparaten die het werk voor ons doen. Wat zie je dat goed. Maar mijn stofzuiger gaat niet zelf het huis rond hoor, de boodschappen komen ook niet zomaar de koelkast invliegen en ook het eten staat niet zomaar ineens uit zichzelf op tafel. Daar gaat tijd inzitten, en nààst werken en zorgen en sociale contacten en en en en, ja, dan kan t zwaar zijn. Vandaar dat een hulp dan ook uitkomst kan bieden.
Knipoogje; helemaal eens met jouw woorden; Ik denk dat het belangrijkste is dat je balans vindt tussen je werk, je gezin en je huishouden, als dat goed aanvoelt (en dat is voor iedereen anders), is het toch goed? En als iemand gewoon thuis wil zijn en niet wil werken om voor het gezin te zorgen of andere dingen te doen, ook prima toch?
Ik heb er serieus over nagedacht mijn werk op te zeggen (en na veel rekenen over financiele verplichtingen kon dat gewoonweg niet) en 'thuisblijfmoeder' te worden. Ik kan jullie niet zeggen hoeveel wenkbrauwen daarvan 2 meter de hoogte inschoten. Zonde, zonde, van diplomas en werkervaring en carriere etc etc etc. Terwijl als iemand zegt: als ik x ton win in de loterij stop ik lekker met werken, er geen haan naar kraait en iedereen volmondig; oh ja! roept!! Dàt vind ik nog eens gek; waarom neerkijken op iemand als diegene thuisblijft voor de zorg van de kinderen, maar niet als het is omdat ze de jackpot hebben gewonnen?
sorrie, ga 'n beetje off topic geleuf ik..;-)
woensdag 21 mei 2008 om 21:14
Haha, ik snap ook niet dat mensen stoppen met werken als ze de jackpot winnen hoor
Heb je alleen maar méér tijd om dat geld er doorheen te jassen in plaats van er iets zinnigs mee te doen voor de lange termijn.Maar wat het misschien kan zijn: iemand die écht de megasuperturbojackpot wint, die hoeft hoogstwaarschijnlijk nooit meer te werken. De thuisblijfmoeder roept vaak dat ze wel weer gaat werken als de kinderen naar school gaan. De eerste stapt er dus definitief uit, de tweede tijdelijk. En tijdelijk er tussenuit is vaak nou eenmaal niet handig: het blijkt lastiger dan gedacht om er weer tussen te komen, je salaris blijft de rest van je werkzaamleven achter (een paar procent per gestopt jaar, meen ik) en je hebt een pensioengat. En dat pensioen heb je later waarschijnlijkt hard nodig als je die jackpot niet wint
woensdag 21 mei 2008 om 21:38
Zo is dat. Weet je wat, zo iemand moet gewoon geld krijgen van de mensen die wel werken!
Oh wacht, ik betaal al 50% van mijn inkomen voor dat soort grappenmakerij aan de fiscus.
OK, even wakker worden: de norm is dat iedereen voor zichzelf zorgt, en pas met de hand komt ophouden bij de mensen die werken, als ze niet anders KUNNEN. Er is geen enkele rechtvaardiging te verzinnen waarom je op de zak van anderen zou gaan leven, zonder dat die ander daar keuze in heeft, als je keuze hebt.
woensdag 21 mei 2008 om 21:54
ik heb nog geen kinderen,werk nu 4x9 en mijn vriend werkt 36 uur in 5 om 4 dagen met die 5e dag thuis. we hebben best een zware functie allebei. als we kinderen krijgen wil ik wel iets minder werken maar als ik deze functie wil houden moet het (van mijn baas) minimaal 28 uur zijn en dan het liefst in 4 dagen. mijn vriend hoopt dat hij ook 32 uur mag. dan hoop ik dat t allemaal lukt. ik haat t huishouden dus neem zeker een huishoudelijke hulp :-)
woensdag 21 mei 2008 om 23:05
He maar even tussendoor, we gaan toch niet weeeeeer de discussie voeren over vrouwen en werken, die hebben we al honderd keer gehad. Leef en laten leven, ja toch?Iedereen doet, wat hij wil of kan en wat binnen zijn of haar mogelijkheden ligt of niet ligt etc. We komen er toch niet uit.Ik ben thuisblijfmoeder geweest en daar zouden sommige mensen commentaar op hebben, nu ben ik een carriere moeder,en daar zouden weer mensen commentaar op hebben.:)
woensdag 21 mei 2008 om 23:24
Soms kiest een alleenstaande moeder niet voor haar situatie. En dan denk ik niet direct aan een scheiding, maar eerder aan een weduwe. Je zal maar in haar schoenen staan...
Helaas in mijn nabije omgeving meegemaakt, heftig hoor als je dan vanwege geldproblemen gedwongen wordt om te gaan werken. Met name voor de kinderen is dan ineens naast het overlijden van hun vader ook nog hun moeder niet meer thuis als ze uit school komen...
Overigens zei ik niet dan men dan maar gewoon de hand mag ophouden, ik zei alleen dat ik er moeite mee heb.....
Helaas in mijn nabije omgeving meegemaakt, heftig hoor als je dan vanwege geldproblemen gedwongen wordt om te gaan werken. Met name voor de kinderen is dan ineens naast het overlijden van hun vader ook nog hun moeder niet meer thuis als ze uit school komen...
Overigens zei ik niet dan men dan maar gewoon de hand mag ophouden, ik zei alleen dat ik er moeite mee heb.....
anoniem_53368 wijzigde dit bericht op 21-05-2008 23:25
Reden: laatste zin toegevoegd
Reden: laatste zin toegevoegd
% gewijzigd
woensdag 21 mei 2008 om 23:38
Dat is allemaal zuur Knipoogjes, maar hoe cliché ook het leven is soms gewoon zuur. Ik ga het echt het verdriet en de pijn niet bagatelliseren hoor, ik ken dergelijke gevallen ook. Toch zijn dergelijke dingen gewone life events, het hoort er allemaal bij.
Het is een kwestie 'when life gives you lemons, you better learn how to make lemonade' . Da's niet altijd makkelijk, maar het leven is dan ook niet altijd makkelijk.
Het is een kwestie 'when life gives you lemons, you better learn how to make lemonade' . Da's niet altijd makkelijk, maar het leven is dan ook niet altijd makkelijk.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
