Werk & Studie
alle pijlers
Is het de organisatie of is dit werk te hoog gegrepen?
dinsdag 14 juli 2009 om 19:44
Na een jaar van jobhoppen en verkeerde keuzes kreeg ik negen maanden geleden mijn huidige baan aangeboden. Ik was er blij mee. Een organisatie die opereert op de grens van sociaal en commercieel. Een functie waarin ik inhoudelijk aan de slag kon. Dichtbij huis. Goede arbeidsvoorwaarden. Niets te klagen.
Mijn functie is nieuw binnen dit bedrijf. De werkzaamheden werden voorheen of niet gedaan of door mensen die het er een beetje bij deden. Op zich is dat al een vreemde situatie; het is een relatief groot en complex bedrijf. Maar zonder structureel communicatiebeleid.
Ik startte dus min of meer vanaf een nulpunt. Geen voorganger, geen voorbeelden, geen plan. Het grootste voordeel daarin is dat vrijwel alles wat ik oplever al een verbetering is. Het grootste nadeel is dat ik het gevoel heb in het diepe te zijn gegooid. Met een zwemdiploma weliswaar, maar niet wetende welke kant ik eerst op moet zwemmen.
Op zich doe ik mijn werk goed; concrete plannen en producten die ik aflever zijn in orde. Waar ik op vastloop zijn planning en prioriteiten stellen. Op politiek en procedures. En op het vinden van mijn positie binnen het bedrijf.
Ik ben ondergebracht in een klein commercieel team. Een groot deel van mijn werk heeft echter niets met commerciële activiteiten te maken. Met mijn directe collega’s kan ik zodoende nauwelijks sparren over mijn werk. Mijn opdrachten krijg ik vanuit de hele organisatie. ‘Eindelijk is er iemand verantwoordelijk voor communicatie!’ lijkt men te denken, om vervolgens een project bij mij over de schutting te gooien. Fijn dan ze me weten te vinden! Minder fijn is dat mijn To do lijstje overvol dreigt te worden. Mijn meest geuite excuus van de afgelopen maanden is “Helaas, nog geen tijd voor gehad.”. Ik baal daarvan. Ik wil alles kunnen doen. Op tijd. En goed.
Vervolgens blijkt de organisatie in het geheel niet uit te blinken in communicatie; eilandjescultuur, elkaar niet op de hoogte brengen van ontwikkelingen en gebeurtenissen… dat soort dingen. Jawel, ook een uitdaging voor de communicatie-verantwoordelijke. Of ik dat ook maar even op wil lossen.
Ik heb er moeite mee. Ik kom ontzettend moe thuis van mijn werk. Ik lig soms in bed nog te denken aan wat ik de volgende dag zoal moet doen. Mijn hoofd loopt over en ik weet geen prioriteiten te stellen.
Mijn manager doet er nogal laconiek over. Als ik zeg dat ik het druk heb, lacht hij dat dat alleen maar goed is. Als ik met hem wil sparren over (niet commerciële) issues waar ik tegenaan loop, bagatelliseert hij ze. Het is ook niet zijn pakkie an. Hij gaat over de commercie, niet het interne geneuzel. En hij zegt dat het vanzelf goed komt als ik me wat sterker profileer.
En dan vraag ik me af… heeft hij gelijk? Sta ik niet sterk genoeg in mijn schoenen voor deze functie? Ligt het aan mij of zou een ander ook vastlopen op deze positie?
Mijn functie is nieuw binnen dit bedrijf. De werkzaamheden werden voorheen of niet gedaan of door mensen die het er een beetje bij deden. Op zich is dat al een vreemde situatie; het is een relatief groot en complex bedrijf. Maar zonder structureel communicatiebeleid.
Ik startte dus min of meer vanaf een nulpunt. Geen voorganger, geen voorbeelden, geen plan. Het grootste voordeel daarin is dat vrijwel alles wat ik oplever al een verbetering is. Het grootste nadeel is dat ik het gevoel heb in het diepe te zijn gegooid. Met een zwemdiploma weliswaar, maar niet wetende welke kant ik eerst op moet zwemmen.
Op zich doe ik mijn werk goed; concrete plannen en producten die ik aflever zijn in orde. Waar ik op vastloop zijn planning en prioriteiten stellen. Op politiek en procedures. En op het vinden van mijn positie binnen het bedrijf.
Ik ben ondergebracht in een klein commercieel team. Een groot deel van mijn werk heeft echter niets met commerciële activiteiten te maken. Met mijn directe collega’s kan ik zodoende nauwelijks sparren over mijn werk. Mijn opdrachten krijg ik vanuit de hele organisatie. ‘Eindelijk is er iemand verantwoordelijk voor communicatie!’ lijkt men te denken, om vervolgens een project bij mij over de schutting te gooien. Fijn dan ze me weten te vinden! Minder fijn is dat mijn To do lijstje overvol dreigt te worden. Mijn meest geuite excuus van de afgelopen maanden is “Helaas, nog geen tijd voor gehad.”. Ik baal daarvan. Ik wil alles kunnen doen. Op tijd. En goed.
Vervolgens blijkt de organisatie in het geheel niet uit te blinken in communicatie; eilandjescultuur, elkaar niet op de hoogte brengen van ontwikkelingen en gebeurtenissen… dat soort dingen. Jawel, ook een uitdaging voor de communicatie-verantwoordelijke. Of ik dat ook maar even op wil lossen.
Ik heb er moeite mee. Ik kom ontzettend moe thuis van mijn werk. Ik lig soms in bed nog te denken aan wat ik de volgende dag zoal moet doen. Mijn hoofd loopt over en ik weet geen prioriteiten te stellen.
Mijn manager doet er nogal laconiek over. Als ik zeg dat ik het druk heb, lacht hij dat dat alleen maar goed is. Als ik met hem wil sparren over (niet commerciële) issues waar ik tegenaan loop, bagatelliseert hij ze. Het is ook niet zijn pakkie an. Hij gaat over de commercie, niet het interne geneuzel. En hij zegt dat het vanzelf goed komt als ik me wat sterker profileer.
En dan vraag ik me af… heeft hij gelijk? Sta ik niet sterk genoeg in mijn schoenen voor deze functie? Ligt het aan mij of zou een ander ook vastlopen op deze positie?
Ik geloof niet meer in sprookjes.
dinsdag 14 juli 2009 om 19:50
dinsdag 14 juli 2009 om 20:05
Een ander zou daar ook op vastlopen..... Het is teveel, men vraagt heel veel. Jij doet ook veel, ook al heet je doornroosje, je kunt niet toveren...
Je bent heel druk bezig, heb al veel dingen op de rit en daar wordt al heel positief op gereageerd. Maar realiseer je dat je gewoonweg niet altijd iedereen kunt helpen, althans niet per direct. ik begrijp dat je dat wel wilt, maar probeer ook binnen je organisatie duidelijk te zijn in wat kan / mogelijk is en over de grens gaat als het gaat om tijd....
Je werkt hard.
Jij kunt dit.
Je wilt dit.
Maar iedereen heeft een grens. Ook jij.
Sta stevig in je schoenen en probeer je manager nogmaals te betrekken in jouw keuzes. Weigert hij daar naar te luisteren, word je niet gehoord, neemt hij je niet serieus.. dan moet je erover nadenken.... laten gaan..... of wellicht je managers manager hierop aanspreken.
Zorg in ieder geval dat je dingen aangeeft per b.v. email. zodat je voor jezelf altijd op schrift hebt dat je zaken hebt aangegeven (tijdnood, begeleiding etc.) dat áls het ooit ter sprake komt, op wat voor manier dan ook, jij tijdig hebt ingegrepen en gevraagd hebt om een duwtje in de goede richting...
Succes. Ik geloof in jou.
Je bent heel druk bezig, heb al veel dingen op de rit en daar wordt al heel positief op gereageerd. Maar realiseer je dat je gewoonweg niet altijd iedereen kunt helpen, althans niet per direct. ik begrijp dat je dat wel wilt, maar probeer ook binnen je organisatie duidelijk te zijn in wat kan / mogelijk is en over de grens gaat als het gaat om tijd....
Je werkt hard.
Jij kunt dit.
Je wilt dit.
Maar iedereen heeft een grens. Ook jij.
Sta stevig in je schoenen en probeer je manager nogmaals te betrekken in jouw keuzes. Weigert hij daar naar te luisteren, word je niet gehoord, neemt hij je niet serieus.. dan moet je erover nadenken.... laten gaan..... of wellicht je managers manager hierop aanspreken.
Zorg in ieder geval dat je dingen aangeeft per b.v. email. zodat je voor jezelf altijd op schrift hebt dat je zaken hebt aangegeven (tijdnood, begeleiding etc.) dat áls het ooit ter sprake komt, op wat voor manier dan ook, jij tijdig hebt ingegrepen en gevraagd hebt om een duwtje in de goede richting...
Succes. Ik geloof in jou.
DTEEZ!
dinsdag 14 juli 2009 om 20:18
Ha Doornroosje, wat jij omschrijft komt me heel herkenbaar voor. Werk in dezelfde branche en loop tegen de soortgelijke issues aan. Met name het gebrek aan structuur. Wat ik ook wel snap, communicatie kan best een ongrijpbaar iets zijn, waar aan de andere kant ook iedereen wat vanaf denkt te weten. Daar heb je toch sturing voor nodig, bijvoorbeeld door met een goed communicatieplan te werken, je taken scherp te krijgen. Misschien kan je voor jezelf een plan (incl. planning en prioriteiten) kunnen maken en dit toetsen bij je leidinggevende? Om op die manier structuur te creëren in je werkzaamheden.
Anderzijds denk ik ook dat het in mensen zit om dingen perfect te willen doen. Terwijl dat zelden van je verwacht (goed is ook goed genoeg). Zeker in interne communicatie zijn altijd verbeterslagen te maken. Soms moet je je daar ook bij neerleggen.
Anderzijds denk ik ook dat het in mensen zit om dingen perfect te willen doen. Terwijl dat zelden van je verwacht (goed is ook goed genoeg). Zeker in interne communicatie zijn altijd verbeterslagen te maken. Soms moet je je daar ook bij neerleggen.
dinsdag 14 juli 2009 om 20:28
Mijn manier van aanpakken zou zijn dat ik zelf een plan van aanpak zou maken. Je loopt hier nu 9 maanden mee en wat vind jij dat je het beste kan aanpakken? Waar is het bedrijf het meest bij gered en kan jij het beste aan bijdragen vanuit het perspectief van communicatie bezien.
Is dat met name interne of juist externe communicatie en neem jij al het werk van afdelingen over of help je door middel van richtlijnen? Of sta je ook bij op gebied van tooling?
Ik zou er ook heel nadrukkelijk in vermelden waar ik me niet verantwoordelijk voor voel. Dit zou ik voorleggen aan mijn manager en als hij zich niet geroepen voelt aan de manager boven hem. Er is iemand in het bedrijf die jouw functie belangrijk vond en hiervoor geworven heeft dus er zou toch ook een aanpreekpunt te vinden moeten zijn.
Is dat met name interne of juist externe communicatie en neem jij al het werk van afdelingen over of help je door middel van richtlijnen? Of sta je ook bij op gebied van tooling?
Ik zou er ook heel nadrukkelijk in vermelden waar ik me niet verantwoordelijk voor voel. Dit zou ik voorleggen aan mijn manager en als hij zich niet geroepen voelt aan de manager boven hem. Er is iemand in het bedrijf die jouw functie belangrijk vond en hiervoor geworven heeft dus er zou toch ook een aanpreekpunt te vinden moeten zijn.
dinsdag 14 juli 2009 om 20:35
Als eerste Doornroosje, je moet het werk en privé gescheiden houden. "s avonds malen over je werk is niet goed voor je. Dus probeer steeds tijdens je werk te denken: het is niet mijn persoonlijke probleem, het is een probleem van het bedrijf. Hou voor jezelf goed dit onderscheid in de gaten!
Wat je kan doen is een inventarisatie maken van welke structurele problemen je in het bedrijf en per afdeling tegen komt. Daarbij moet je een lijst maken met potentiele oplossingen en welke en hoeveel mensen en middelen je hiervoor nodig hebt.
Hiermee kan je naar je leidinggevende gaan en zeggen: alle kleine problemen komen voort uit deze grote structurele problemen. Ik ben nu bezig met kleine brandjes te blussen maar de pyromaan blijft gewoon rondlopen. Laat me de kern van het probleem aanpakken en geef me hiervoor de middelen. Als je dat niet doet, wees dan bij deze gewaarschuwd dat je niet oplost. (maar dan wat vriendelijker dan ik hier zeg )
Zet dit ook op papier en mail het naar je leidinggevende. Zo ben jij er op tijd bij geweest en kan jou niks verweten worden. Tevens kan je zo peilen hoe de zeilen er bij staan met betrekking tot een cultuuromslag. Het gaat een hele klus worden ze te overtuigen dat dit nodig is. Immers, mensen zijn bang voor verandering, ze weten wat ze hebben en laten dingen het liefst zoals ze zijn.
Zorg ervoor dat jij niet als mens gaat lijden onder de problemen van het bedrijf. Kiezen zij ervoor niks structureels aan te pakken, denk dan: prima, maar ik blus voortaan alleen nog maar de brandjes voor zover ik kan. Lukt het niet, hun probleem. En maak het ook hun probleem want elke keer als zij er eventueel mee komen kan jij verwijzen naar de onderliggende structurele problemen die opgelost moeten worden.
Het lijkt me een moeilijke taak, wel een uitdagende.
Wat je kan doen is een inventarisatie maken van welke structurele problemen je in het bedrijf en per afdeling tegen komt. Daarbij moet je een lijst maken met potentiele oplossingen en welke en hoeveel mensen en middelen je hiervoor nodig hebt.
Hiermee kan je naar je leidinggevende gaan en zeggen: alle kleine problemen komen voort uit deze grote structurele problemen. Ik ben nu bezig met kleine brandjes te blussen maar de pyromaan blijft gewoon rondlopen. Laat me de kern van het probleem aanpakken en geef me hiervoor de middelen. Als je dat niet doet, wees dan bij deze gewaarschuwd dat je niet oplost. (maar dan wat vriendelijker dan ik hier zeg )
Zet dit ook op papier en mail het naar je leidinggevende. Zo ben jij er op tijd bij geweest en kan jou niks verweten worden. Tevens kan je zo peilen hoe de zeilen er bij staan met betrekking tot een cultuuromslag. Het gaat een hele klus worden ze te overtuigen dat dit nodig is. Immers, mensen zijn bang voor verandering, ze weten wat ze hebben en laten dingen het liefst zoals ze zijn.
Zorg ervoor dat jij niet als mens gaat lijden onder de problemen van het bedrijf. Kiezen zij ervoor niks structureels aan te pakken, denk dan: prima, maar ik blus voortaan alleen nog maar de brandjes voor zover ik kan. Lukt het niet, hun probleem. En maak het ook hun probleem want elke keer als zij er eventueel mee komen kan jij verwijzen naar de onderliggende structurele problemen die opgelost moeten worden.
Het lijkt me een moeilijke taak, wel een uitdagende.
dinsdag 14 juli 2009 om 20:45
Het kan heel lastig zijn om in een nieuwe functie te beginnen en het voelt vaak als zwemmen, ik herken dat in mijn functie. Mijn collega's hebben ieder hun eigen werk en zij hebben al routine opgebouwd maar ik heb gelukkig een prima manager die met me meedenkt (op hoofdlijnen dan, de details zijn voor mij).
De andere kant is dat je veel vrijheid hebt om deze nieuwe functie naar eigen inzicht in te vullen en je eigen accenten te leggen. Dat kun je ook beschouwen als een uitdaging.
Wat is je plek in de organisatie, met wie kun je sparren?
Zorg dat je je prioriteiten met je manager afstemt. Heeft hij daar geen tijd voor of is dat niet zijn pakkie aan, trek dan zelf een lijn en kies een aantal prioriteiten. Meld deze aan hem zodat je je hebt ingedekt tegen gezeur vanwege de taken waar je niet aan toe komt. Van alles een beetje doen werkt heel onbevredigend en je hebt het idee dat je altijd tijd te kort komt. Dat kan overbelasting veroorzaken.
Msch proberen ze je op deze manier te testen op stressbestendigheid.....
Sterkte!
De andere kant is dat je veel vrijheid hebt om deze nieuwe functie naar eigen inzicht in te vullen en je eigen accenten te leggen. Dat kun je ook beschouwen als een uitdaging.
Wat is je plek in de organisatie, met wie kun je sparren?
Zorg dat je je prioriteiten met je manager afstemt. Heeft hij daar geen tijd voor of is dat niet zijn pakkie aan, trek dan zelf een lijn en kies een aantal prioriteiten. Meld deze aan hem zodat je je hebt ingedekt tegen gezeur vanwege de taken waar je niet aan toe komt. Van alles een beetje doen werkt heel onbevredigend en je hebt het idee dat je altijd tijd te kort komt. Dat kan overbelasting veroorzaken.
Msch proberen ze je op deze manier te testen op stressbestendigheid.....
Sterkte!
dinsdag 14 juli 2009 om 20:45
Heel erg herkenbaar, ik heb een paar keer - met veel plezier - zo'n pioniersfunctie vervuld. Het probleem in mijn geval, ik weet niet of je dat herkent, was dat er geen strategie of idee achter de werkzaamheden stak. Ja, ik had wel een idee, maar dat moet door het management wel worden ondersteund, anders heeft het geen zin. En die strategie helpt weer bij het bepalen van prioriteiten. Want alles op tijd af lukt niet, dat heb je al geprobeerd. Wie is er in het bedrijf verantwoordelijk voor de communicatiestratiegie?
Heb je eenmaal zo'n strategie, dan kun je zelf (eventueel in overleg) je prioriteiten bepalen. En dat betekent onvermijdelijk dat bepaalde klussen niet door jou worden gedaan, want daar heb je geen tijd voor. En dat betekent ook onvermijdelijk dat mensen tevergeefs een beroep op je doen, maar ja, dat is dan maar eenmaal zo. Je houdt wel een rode draad door je werkzaamheden, een lijn waar je aan kunt werken, in plaats van ad hoc allerlei brandjes blussen en klusjes uitvoeren.
Heb je eenmaal zo'n strategie, dan kun je zelf (eventueel in overleg) je prioriteiten bepalen. En dat betekent onvermijdelijk dat bepaalde klussen niet door jou worden gedaan, want daar heb je geen tijd voor. En dat betekent ook onvermijdelijk dat mensen tevergeefs een beroep op je doen, maar ja, dat is dan maar eenmaal zo. Je houdt wel een rode draad door je werkzaamheden, een lijn waar je aan kunt werken, in plaats van ad hoc allerlei brandjes blussen en klusjes uitvoeren.
dinsdag 14 juli 2009 om 20:52
Ik denk dat je inderdaad voor jezelf duidelijk grenzen moet gaan stellen. Wat kun je wel doen en wat valt er over de rand? Leg dat voor aan je manager zodat je daar rugdekking voor krijgt. En kun je protocollen/richtlijnen opstellen waarmee anderen hun eigen werk zelf op zouden kunnen lossen zodat het niet meer op jouw bureau terecht komt?
dinsdag 14 juli 2009 om 21:25
Dank jullie wel voor deze bruikbare, soms ook confronterende, maar zeker ook geruststellende suggesties.
Geruststellend, omdat ik inzie dat het niet aan mijzelf ligt; het is te veel. Confronterend ook, omdat het wel aan mijzelf ligt; ik moet grenzen aangeven.
Op dit moment heb ik een soort van adempauze; het personeelsblad ligt stil in de zomer, projecten lopen op hun einde, nieuwe projecten worden na de zomer weer opgestart.
Dat geeft mij de tijd orde op zaken te stellen. En een prioriteitenlijst opstellen, die ik met mijn leidinggevende kan doornemen zodra hij terug is van vakantie.
Geruststellend, omdat ik inzie dat het niet aan mijzelf ligt; het is te veel. Confronterend ook, omdat het wel aan mijzelf ligt; ik moet grenzen aangeven.
Op dit moment heb ik een soort van adempauze; het personeelsblad ligt stil in de zomer, projecten lopen op hun einde, nieuwe projecten worden na de zomer weer opgestart.
Dat geeft mij de tijd orde op zaken te stellen. En een prioriteitenlijst opstellen, die ik met mijn leidinggevende kan doornemen zodra hij terug is van vakantie.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
dinsdag 14 juli 2009 om 21:31
Grenzen stellen is niet altijd makkelijk en al helemaal niet als je niet weet welke grenzen er voor jou gelden. Daar duidelijkheid in creeeren zal je een hoop rust geven. En omdat niemand zich er erg druk over maakt, heb je alle ruimte om dat zelf te doen.
En zie het vooral als een kans! Je hebt nu ook de perfecte gelegenheid om de leuke dingen naar je toe te halen en een oplossing te bedenken om de minder leuke dingen naar collega's te schuiven. Veel mensen krijgen die kans niet
En zie het vooral als een kans! Je hebt nu ook de perfecte gelegenheid om de leuke dingen naar je toe te halen en een oplossing te bedenken om de minder leuke dingen naar collega's te schuiven. Veel mensen krijgen die kans niet
