Werk & Studie
alle pijlers
Kies ik een sociaal beroep uit altruistische overweging?
vrijdag 23 oktober 2009 om 12:37
Zo, dacht ik er bijna uit te zijn welke opleiding ik in februari wil gaan doen, heeft mijn werkcoach van het CWI er grote vraagtekens bij.
Ik twijfel tussen Maatschappelijk Werk en Dienstverlening en Sociaal Juridische Dienstverlening. Hij vind dat ik deze keuze maak uit (een onbewuste) altruistische overweging. Mensen helpen is de verkeerde motivatie om deze opleiding te gaan doen.
Want ik vind het fijn als ik mensen kan helpen, omdat ik in mijn eigen leven nog niet helemaal gelukkig ben (dit is alleen het geval op werk/studie gebied). En doordat ik dan andere mensen kan helpen, maakt mij dat ook weer gelukkig. Zegt hij. En dat is de verkeerde basis. Ja, dat heeft mij even aan het denken gezet. Ja, ik vind het fijn om met mensen te werken, en ik vind het fijn als ik mensen met iets kan helpen waardoor er een last van hun schouders valt, of waardoor ze zich weer prettiger gaan voelen. Maakt mij dat altruistisch? Zo ja, is dat verkeerd? Het is toch fijn dat je voldoening uit je werk haalt? Een arts is toch ook blij als hij door een snelle juiste diagnose iemand van de dood heeft kunnen redden? Een secretaresse vind het toch ook fijn als ze een hele goede, duidelijke en mooie presentatie in elkaar heeft gezet? Een advocaat vind het toch ook fijn dat hij een zaak wint?
Hoe denken mensen met een sociaal beroep hierover?
Wat is er zo fout aan mijn motivatie? Wat was jullie motivatie? Ik heb pas over twee weken een afspraak met hem omdat hij op vakantie gaat. En wil dan goed beslagen ten ijs komen. En in ieder geval laten zien dat ik er over na gedacht heb. Misschien heeft hij gelijk, maar ik zie het niet in nu.
Ik denk wel dat hij over een goede dosis mensenkennis beschikt, maar vraag mij af of hij het dit keer juist ziet.
Ik twijfel tussen Maatschappelijk Werk en Dienstverlening en Sociaal Juridische Dienstverlening. Hij vind dat ik deze keuze maak uit (een onbewuste) altruistische overweging. Mensen helpen is de verkeerde motivatie om deze opleiding te gaan doen.
Want ik vind het fijn als ik mensen kan helpen, omdat ik in mijn eigen leven nog niet helemaal gelukkig ben (dit is alleen het geval op werk/studie gebied). En doordat ik dan andere mensen kan helpen, maakt mij dat ook weer gelukkig. Zegt hij. En dat is de verkeerde basis. Ja, dat heeft mij even aan het denken gezet. Ja, ik vind het fijn om met mensen te werken, en ik vind het fijn als ik mensen met iets kan helpen waardoor er een last van hun schouders valt, of waardoor ze zich weer prettiger gaan voelen. Maakt mij dat altruistisch? Zo ja, is dat verkeerd? Het is toch fijn dat je voldoening uit je werk haalt? Een arts is toch ook blij als hij door een snelle juiste diagnose iemand van de dood heeft kunnen redden? Een secretaresse vind het toch ook fijn als ze een hele goede, duidelijke en mooie presentatie in elkaar heeft gezet? Een advocaat vind het toch ook fijn dat hij een zaak wint?
Hoe denken mensen met een sociaal beroep hierover?
Wat is er zo fout aan mijn motivatie? Wat was jullie motivatie? Ik heb pas over twee weken een afspraak met hem omdat hij op vakantie gaat. En wil dan goed beslagen ten ijs komen. En in ieder geval laten zien dat ik er over na gedacht heb. Misschien heeft hij gelijk, maar ik zie het niet in nu.
Ik denk wel dat hij over een goede dosis mensenkennis beschikt, maar vraag mij af of hij het dit keer juist ziet.
vrijdag 23 oktober 2009 om 15:18
quote:toffifee schreef op 23 oktober 2009 @ 14:46:
Even voor de duidelijkheid, ik krijg de opleiding niet vergoed.
Ik heb slechts één keer een gesprek gehad van een half uur. En dan een telefoongesprek van 10 minuten. Ik ben voornamelijk zelf aan het zoeken, maar mail soms met wat vragen. Deze opleiding kwam toevallig ter sprake, omdat ik vanaf begin af aan heb aangegeven een deeltijdopleiding te gaan willen volgen in februari. En daar haakte hij nu dus op in.Ik ging er (verkeerd dus) vanuit dat je al een heel dossier met die man had opgebouwd en hij je daarom dacht te kunnen inschatten. Ik vind hem nu helemaal voorbarig met zijn conclusies.
Even voor de duidelijkheid, ik krijg de opleiding niet vergoed.
Ik heb slechts één keer een gesprek gehad van een half uur. En dan een telefoongesprek van 10 minuten. Ik ben voornamelijk zelf aan het zoeken, maar mail soms met wat vragen. Deze opleiding kwam toevallig ter sprake, omdat ik vanaf begin af aan heb aangegeven een deeltijdopleiding te gaan willen volgen in februari. En daar haakte hij nu dus op in.Ik ging er (verkeerd dus) vanuit dat je al een heel dossier met die man had opgebouwd en hij je daarom dacht te kunnen inschatten. Ik vind hem nu helemaal voorbarig met zijn conclusies.
vrijdag 23 oktober 2009 om 15:19
quote:toffifee schreef op 23 oktober 2009 @ 15:04:
Wuiles, vorige week heb ik iemand van het forum benadert met vragen over MWD. Ik ken alleen niemand die een SJD functie uitoefent. Mocht iemand dit lezen, en wat vragen willen beantwoorden, dan hoor ik het graag!Ik ben een SJD-er, maar bijstandsconsulent is waarschijnlijk niet de richting waarop je het zoekt?
Wuiles, vorige week heb ik iemand van het forum benadert met vragen over MWD. Ik ken alleen niemand die een SJD functie uitoefent. Mocht iemand dit lezen, en wat vragen willen beantwoorden, dan hoor ik het graag!Ik ben een SJD-er, maar bijstandsconsulent is waarschijnlijk niet de richting waarop je het zoekt?
vrijdag 23 oktober 2009 om 15:19
Precies, ik zat ook in de richting van de gemeente te denken. Daar krijg je ook met heel wisselend publiek en wisselende vragen te maken en verwijs je vaak mensen door naar het juiste "adres". Dat is natuurlijk wel een ambtelijke omgeving, maar juist daar kan een betrokken, hulpvaardig persoon als TO een positief verschil maken. Het maakt nogal wat uit of er een echte bureaucraat achter de balie staat of iemand die je echt wil helpen.
Is dat voor jou ook belangrijk, TO? Het gevoel een verschil te kunnen maken in het leven (of de dag ) van een ander? Ik krijg het idee dat het je er meer om gaat behulpzaam te zijn, geen hulpverlener. Nogal een verschil.
Ik weet niet of het CWI ook persoonlijkheidstests aanbiedt? Ik heb er laatst één gedaan via mijn werk en daar kwam bv. uit dat ik graag met mensen werk, idealistisch ben en het belangrijk vind een verschil te maken. Op zich niets wat ik nog niet wist, maar toch helpt het om zaken eens zwart op wit voor je te zien.
Dergelijke testen kun je volgens mij ook wel op internet doen.
Is dat voor jou ook belangrijk, TO? Het gevoel een verschil te kunnen maken in het leven (of de dag ) van een ander? Ik krijg het idee dat het je er meer om gaat behulpzaam te zijn, geen hulpverlener. Nogal een verschil.
Ik weet niet of het CWI ook persoonlijkheidstests aanbiedt? Ik heb er laatst één gedaan via mijn werk en daar kwam bv. uit dat ik graag met mensen werk, idealistisch ben en het belangrijk vind een verschil te maken. Op zich niets wat ik nog niet wist, maar toch helpt het om zaken eens zwart op wit voor je te zien.
Dergelijke testen kun je volgens mij ook wel op internet doen.
Ga in therapie!
vrijdag 23 oktober 2009 om 15:22
Ik heb een paar jaar geleden al een beroepentest laten doen op het CWI. Daar kwam uit iets met recht en sociaal. Dat is wat ik er van onthouden heb, hoe het precies omschreven werd weet ik niet meer. Maar goed, die testen zijn natuurlijk ook best te beinvloeden. Dat is wat ik toen ook al leuk vond en dus dat komt natuurlijk ook naar boven naar aanleiding van je antwoorden.
vrijdag 23 oktober 2009 om 15:28
Hmmz, het is natuurlijk maar net welke richting je er zelf aan geeft. Mijn broertje studeert nog MWD en loopt nu stage is een functie die eigenlijk meer voor een SJDer was bedoeld. Wat hij moet doen is vluchtelingen wijzen op hun juridische mogelijkheden. Het is zwaar werk, en het "weg wijzen" houdt veel meer in dan alleen weg wijzen. Je ziet de mensen, je praat met ze, je hoort hun verhaal aan, ze zijn eenzaam kunnen nergens terecht met hun verhaal en jij zit daar dus vertellen ze het jou, zitten al jaren verwikkeld in de bureaucratische molen etc. Maar dit is een extreem voorbeeld (denk ik) je kan er vast ook wel een kant mee op waarbij je minder direct betrokken bent bij de problemen van mensen.
Overigens vind ik die man erg voorbarig. Ik wilde ook een sociale/maatschappelijke richting in, maar kende mezelf goed genoeg om te bepalen dat een studie waarbij je eerst helemaal jezelf binnenste buiten keert en later heel erg direct bij mensen betrokken bent met zeer zware problemen, te zwaar voor me was. Ik denk dat jij dat voor je zelf ook kan inschatten. En blijf realistisch over het werk, mensen helpen kan heel lastig zijn (mensen zullen uiteindelijk zelf hun problemen moeten oplossen).
Overigens vind ik die man erg voorbarig. Ik wilde ook een sociale/maatschappelijke richting in, maar kende mezelf goed genoeg om te bepalen dat een studie waarbij je eerst helemaal jezelf binnenste buiten keert en later heel erg direct bij mensen betrokken bent met zeer zware problemen, te zwaar voor me was. Ik denk dat jij dat voor je zelf ook kan inschatten. En blijf realistisch over het werk, mensen helpen kan heel lastig zijn (mensen zullen uiteindelijk zelf hun problemen moeten oplossen).
zaterdag 24 oktober 2009 om 13:19
Een werkcoach is geen psycholoog, maar met die opmerking heeft hij je toch aan het denken gezet.
Hij zal wel enige ervaring hebben over deze beroepen, dat sommigen met de verkeerde instelling aan die opleiding beginnen en bedrogen uitkomen.
Maar ja, wat is er mis mee om anderen belangeloos te helpen?
Misschieen is het een idee om zo een open dag op een hogeschool bij te wonen? Dan kun je kijken welke richtingen je allemaal op kunt gaan.
Want er zijn voor een MWD-er/SJH-er nogaal veel verschillende werkgebieden.
Ik wil trouwens ook heel graag MWD deeltijd gaan studeren.
Heb een hele heftige (gezondheidlijke -fysiek) tijd achter de rug en door het meegemaakte lijkt het me heel bevredigend om als MW in een ziekenhuis te werken.
Ik had er iig heel veel aan gehad...
Maar bij mij spelen meer de vragen of ik het allemaal zou redden (combi gezin/werk).
Succes!
Hij zal wel enige ervaring hebben over deze beroepen, dat sommigen met de verkeerde instelling aan die opleiding beginnen en bedrogen uitkomen.
Maar ja, wat is er mis mee om anderen belangeloos te helpen?
Misschieen is het een idee om zo een open dag op een hogeschool bij te wonen? Dan kun je kijken welke richtingen je allemaal op kunt gaan.
Want er zijn voor een MWD-er/SJH-er nogaal veel verschillende werkgebieden.
Ik wil trouwens ook heel graag MWD deeltijd gaan studeren.
Heb een hele heftige (gezondheidlijke -fysiek) tijd achter de rug en door het meegemaakte lijkt het me heel bevredigend om als MW in een ziekenhuis te werken.
Ik had er iig heel veel aan gehad...
Maar bij mij spelen meer de vragen of ik het allemaal zou redden (combi gezin/werk).
Succes!
zaterdag 24 oktober 2009 om 13:39
quote:toffifee schreef op 23 oktober 2009 @ 14:46:
Even voor de duidelijkheid, ik krijg de opleiding niet vergoed.
Ik heb slechts één keer een gesprek gehad van een half uur. En dan een telefoongesprek van 10 minuten. Ik ben voornamelijk zelf aan het zoeken, maar mail soms met wat vragen. Deze opleiding kwam toevallig ter sprake, omdat ik vanaf begin af aan heb aangegeven een deeltijdopleiding te gaan willen volgen in februari. En daar haakte hij nu dus op in.
Ik denk ook niet dat ik in de wieg gelegd ben voor mensen die mij opbellen omdat ze zelfmoordneigingen hebben. Ik ben meer voor de wegwijzerfunctie, zoals iemand (dubio?) al schreef. Een functie waarin ik een zekere afstand kan bewaren en helpen met praktische dingen. Ik ben dus niet iemand die een uur met iemand zal gaan babbelen over hoe het met iemand gaat (bijvoorbeeld maatschappelijk werker in het ziekenhuis). Ik weet niet of ik het zo goed heb uitgelegd, maar hoop dat jullie weten wat ik bedoel.Het lijkt op de functie 'trajectbegeleider' die ik tegenwoordig overal tegenkom. Volgens mij kan je dat met verschillende vooropleidingen worden, maar dat zal je uit moeten zoeken.
Even voor de duidelijkheid, ik krijg de opleiding niet vergoed.
Ik heb slechts één keer een gesprek gehad van een half uur. En dan een telefoongesprek van 10 minuten. Ik ben voornamelijk zelf aan het zoeken, maar mail soms met wat vragen. Deze opleiding kwam toevallig ter sprake, omdat ik vanaf begin af aan heb aangegeven een deeltijdopleiding te gaan willen volgen in februari. En daar haakte hij nu dus op in.
Ik denk ook niet dat ik in de wieg gelegd ben voor mensen die mij opbellen omdat ze zelfmoordneigingen hebben. Ik ben meer voor de wegwijzerfunctie, zoals iemand (dubio?) al schreef. Een functie waarin ik een zekere afstand kan bewaren en helpen met praktische dingen. Ik ben dus niet iemand die een uur met iemand zal gaan babbelen over hoe het met iemand gaat (bijvoorbeeld maatschappelijk werker in het ziekenhuis). Ik weet niet of ik het zo goed heb uitgelegd, maar hoop dat jullie weten wat ik bedoel.Het lijkt op de functie 'trajectbegeleider' die ik tegenwoordig overal tegenkom. Volgens mij kan je dat met verschillende vooropleidingen worden, maar dat zal je uit moeten zoeken.
