Werk & Studie
alle pijlers
Mag je als verpleegkundige kaartje sturen naar je patient?
zaterdag 5 oktober 2019 09:35
Ik ben hbo-verpleegkundige in opleiding. Gisteren had ik op stage (in het ziekenhuis) een gesprekje met een man die volgende week een heftie operatie moet ondergaan, hij ziet hier erg tegenop. Het gesprekje was kort, maar wel mooi. Ik heb echt met hem te doen, kan hem nu ik thuis ben niet echt uit mijn hoofd zetten.
Het liefst stuur ik hem volgende week een kaartje ter bemoediging.
Maar ik vroeg me af of zoiets wel mag?
Ik zou dan namelijk wel zo 'brutaal' moeten om zijn adres op te zoeken, ik ken hem nauwelijks, waar bemoei ik me mee..
Misschien iemand uit medische wereld die hier tips voor heeft? Of iemand anders?
Het liefst stuur ik hem volgende week een kaartje ter bemoediging.
Maar ik vroeg me af of zoiets wel mag?
Ik zou dan namelijk wel zo 'brutaal' moeten om zijn adres op te zoeken, ik ken hem nauwelijks, waar bemoei ik me mee..
Misschien iemand uit medische wereld die hier tips voor heeft? Of iemand anders?
anoniem_391266 wijzigde dit bericht op 05-10-2019 10:37
2.52% gewijzigd
zaterdag 5 oktober 2019 19:41
Wat mooi! Ik kon het niet. Het lukte mij gewoonweg niet om ook nog maar een drempel daar over de vloer te zetten.Coconuts12 schreef: ↑05-10-2019 17:41Ja, dat hebben wij ook gehad. Ik ben na het overlijden van mijn vader naar de afdeling gegaan met bloemen en chocolade en een kaartje. Vonden de erg leuk en ik had dat mijn vader beloofd.
Heftig IBI van je man.
Werd al naar en flashbacks als ik erlangs moest rijden met de bus.
Heb ze een overlijdensbericht gestuurd met de massa mee. Fijn dat anderen mensen, zoals jij, nog extra terug komen om te bedanken.
Ja het was heel heftig en nu soms nog. Alweer bijna 9 jaar geleden soms voelt het alsof het in een ander leven is gebeurd en soms voelt het alsof ik er nog midden in zit.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zaterdag 5 oktober 2019 20:35
Ik heb ook het idee dat het “verhaal” IBI en HIH (zo noemde je je man toch?) veel korter geleden isIBIopviva schreef: ↑05-10-2019 19:41Wat mooi! Ik kon het niet. Het lukte mij gewoonweg niet om ook nog maar een drempel daar over de vloer te zetten.
Werd al naar en flashbacks als ik erlangs moest rijden met de bus.
Heb ze een overlijdensbericht gestuurd met de massa mee. Fijn dat anderen mensen, zoals jij, nog extra terug komen om te bedanken.
Ja het was heel heftig en nu soms nog. Alweer bijna 9 jaar geleden soms voelt het alsof het in een ander leven is gebeurd en soms voelt het alsof ik er nog midden in zit.
maandag 7 oktober 2019 21:23
Na wat jaren leer je dat wel beter. Maar sommige gevallen blijven moeilijk omdat het heel dicht bij jouw komt.Susann schreef: ↑05-10-2019 19:30Nogmaals bedankt voor jullie ervaringen, meningen en tips. Nu ik terugkijk vind ik het zelf ook wat naïef, was meer impulsief plan - hoewel ik oprecht zo graag iemand zou willen ondersteunen - van gisteren wat ik vandaag niet meer zou uitvoeren. Het overviel me geloof ik een beetje. Blijft wel staan dat het evenwicht vinden tussen meeleven en afstand houden best eens moeilijk kan zijn denk ik! Iets om te leren. Maar stage is er ook om met zoiets te leren omgaan..
Ook na je stage is het leren mee omgaan soms dus..
maandag 7 oktober 2019 21:40
Ibi: je nog hele jonge man verliezen of een ouder verliezen op volwassen leeftijd heeft toch een andere impact. Ik was vooral dankbaar voor de goede zorgen die zowel mijn schoonmoeder (63) als mijn moeder (83) kregen. Er was heel veel verdriet, vooral bij het overlijden van mijn schoonmoeder. Maar de verpleegkundigen en artsen die haar laatste wens om thuis te sterven mede mogelijk gemaakt hebben en er ook elk moment voor ons waren, hebben we ook persoonlijk bedankt met een aardigheidje en een bezoekje. Dat voelde voor ons als samen rouwen na die intense periode waar zij zoveel tijd bij betrokken waren.IBIopviva schreef: ↑05-10-2019 19:41Wat mooi! Ik kon het niet. Het lukte mij gewoonweg niet om ook nog maar een drempel daar over de vloer te zetten.
Werd al naar en flashbacks als ik erlangs moest rijden met de bus.
Heb ze een overlijdensbericht gestuurd met de massa mee. Fijn dat anderen mensen, zoals jij, nog extra terug komen om te bedanken.
Ja het was heel heftig en nu soms nog. Alweer bijna 9 jaar geleden soms voelt het alsof het in een ander leven is gebeurd en soms voelt het alsof ik er nog midden in zit.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
