Werk & Studie
alle pijlers
Omdat ik het zeg!
donderdag 15 november 2007 om 13:52
Ik ben docent in het HBO, en het valt me op dat veel studenten een beetje al te assertief en eigenwijs zijn, zonder dat ze nou verder heel onbeschoft zijn.
Daarmee bedoel ik: voortdurend tegenwerpingen maken, of over van alles in discussie gaan. Ik wil best uitleggen waarom ik iets zus of zo doe, of waarom ik een beslissing neem, maar op een gegeven moment dan is het gewoon klaar. Dan hebben ze zich te voegen naar wat ik zeg.
Dan gaat het over heel stomme kleine dingetjes hoor, zoals dat ik wil dat de telefoons uit zijn tijdens het college of dat ik een werkstuk niet op mijn vrije zondagavond ga nakijken omdat zij het pas zondagmiddag inleveren.
Sommige studenten denken écht dat het aan hén is om te beoordelen of mijn argumenten goed genoeg zijn. Dus als zij vinden dat mijn argumenten niet overtuigend zijn, dan hoeven zij zich er niet aan te houden.
Ik wijt dat aan doorgeschoten onderhandelingsopvoeding. Ouders die altijd maar met hun kinderen in discussie gaan, kweken daarmee kindertjes die denken dat hun mening minstens zo belangrijk is als die van papa/mama/de juf/de baas. Altijd moet er eerst geargumenteerd worden en dan beoordelen de kinderen wel of de argumenten overtuigend zijn ja dan nee.
Volgens mij is het tijd om weer wat vaker "omdat ik het zeg!" te zeggen, gewoon om even duidelijk te maken dat ouders, de juf of de baas wel de baas zijn. Uitleg prima, maar de beslissing ligt niet bij het kind/de jongere.
Wat vinden jullie, ben ik een ouderwetse dictatoriale tang
?
(dit naar aanleiding van een opmerking van Celeone in het sollicitanten-form-hell topic, over mensen die in de rechtszaal nog proberen te onderhandelen terwijl ze daar helemaal niet de positie voor hebben.)
Daarmee bedoel ik: voortdurend tegenwerpingen maken, of over van alles in discussie gaan. Ik wil best uitleggen waarom ik iets zus of zo doe, of waarom ik een beslissing neem, maar op een gegeven moment dan is het gewoon klaar. Dan hebben ze zich te voegen naar wat ik zeg.
Dan gaat het over heel stomme kleine dingetjes hoor, zoals dat ik wil dat de telefoons uit zijn tijdens het college of dat ik een werkstuk niet op mijn vrije zondagavond ga nakijken omdat zij het pas zondagmiddag inleveren.
Sommige studenten denken écht dat het aan hén is om te beoordelen of mijn argumenten goed genoeg zijn. Dus als zij vinden dat mijn argumenten niet overtuigend zijn, dan hoeven zij zich er niet aan te houden.
Ik wijt dat aan doorgeschoten onderhandelingsopvoeding. Ouders die altijd maar met hun kinderen in discussie gaan, kweken daarmee kindertjes die denken dat hun mening minstens zo belangrijk is als die van papa/mama/de juf/de baas. Altijd moet er eerst geargumenteerd worden en dan beoordelen de kinderen wel of de argumenten overtuigend zijn ja dan nee.
Volgens mij is het tijd om weer wat vaker "omdat ik het zeg!" te zeggen, gewoon om even duidelijk te maken dat ouders, de juf of de baas wel de baas zijn. Uitleg prima, maar de beslissing ligt niet bij het kind/de jongere.
Wat vinden jullie, ben ik een ouderwetse dictatoriale tang
? (dit naar aanleiding van een opmerking van Celeone in het sollicitanten-form-hell topic, over mensen die in de rechtszaal nog proberen te onderhandelen terwijl ze daar helemaal niet de positie voor hebben.)
donderdag 15 november 2007 om 13:58
Yep, dat ben je... Een ouderwetse dictatoriale tang 
Maar dat geeft niet, of wil je er over onderhandelen hoe erg ouderwets je bent![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Hier nog een ouderwetse dictatoriale tang. Of een degelijke defensie bitch
Meedenken is leuk, maar ik ben degene die de baas is.
Jojanneke
Maar dat geeft niet, of wil je er over onderhandelen hoe erg ouderwets je bent
Hier nog een ouderwetse dictatoriale tang. Of een degelijke defensie bitch
Meedenken is leuk, maar ik ben degene die de baas is.
Jojanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
donderdag 15 november 2007 om 14:06
Bij ons is het altijd heel duidelijk wie het is: de prof. Moet ik ook zeggen dat wij natuurlijk heel leergierig e.d. zijn in vergelijking met HBO'ers.
En die "facultatieve" colleges, laat me niet lachen. Je krijgt echt wel op je donder als je er nooit bent (gelukkig zijn bij mij de profs vanwege mijn onderliggende problematiek wat coulanter). En je krijgt al helemaal op je donder als je verslagen te laat inlevert. Dan heb je gewoon dikke pech, en mag je het gaan herkansen.
Breek me echter de bek niet open over medestudenten. Wat een jaloezie!
En die "facultatieve" colleges, laat me niet lachen. Je krijgt echt wel op je donder als je er nooit bent (gelukkig zijn bij mij de profs vanwege mijn onderliggende problematiek wat coulanter). En je krijgt al helemaal op je donder als je verslagen te laat inlevert. Dan heb je gewoon dikke pech, en mag je het gaan herkansen.
Breek me echter de bek niet open over medestudenten. Wat een jaloezie!
donderdag 15 november 2007 om 14:06
Dat doet me denken aan een medewerker die zijn proeftijd niet haalde. Als ik hem vroeg iets te doen, dan kwam hij met tegenwerpingen waarom hij eigenlijk vond dat het niet hoefde, of dat andere mensen meer geschikt waren om de taak in te vullen. En dit niet één keer, nee iedere keer.
Op een gegeven momen heb ik dus echt letterlijk gezegd, omdat ik het zeg.
Maar echt te gek voor woorden dat je zo laag moet zinken bij een medewerker van 26.
Op een gegeven momen heb ik dus echt letterlijk gezegd, omdat ik het zeg.
Maar echt te gek voor woorden dat je zo laag moet zinken bij een medewerker van 26.
donderdag 15 november 2007 om 14:11
Lijkt me vermoeiend maar ja dit is wel iets wat veel voorkomt dus je zult er toch een manier in moeten vinden.
Ik ben denk ik te lui om in oeverloze discussies met mijn kind te verzanden om sommige dingen, al weet ik nog niet hoe het zal lopen want hij zegt nog geen waarom
Ik herken het wel van stagelopers bij mijn laatste werkgever, die begeleidde ik af en toe ook, pffff sommigen probeerden zich inderdaad overal onder uit te lullen.
Ik ben denk ik te lui om in oeverloze discussies met mijn kind te verzanden om sommige dingen, al weet ik nog niet hoe het zal lopen want hij zegt nog geen waarom
Ik herken het wel van stagelopers bij mijn laatste werkgever, die begeleidde ik af en toe ook, pffff sommigen probeerden zich inderdaad overal onder uit te lullen.
donderdag 15 november 2007 om 14:14
Hé, wat zie ik nu. Ik word hier zomaar aangehaald.
Maar goed, ik zal ook eens inhoudelijk reageren. Het zou naar mijn idee inderdaad heel goed kunnen liggen aan, zoals jij het noemt, de onderhandelingsopvoeding. Maar ik denk dat eigenlijk een tendens is die je in de hele maatschappij terugziet en niet zozeer alleen in de opvoeding. Er zijn zo verschrikkelijk veel dingen waar de "burger" ineens inspraak in krijgt. En zelfs bij de meest stomzinnige onderwerpen duikt er wel weer een verslaggever de straat op om winkelend publiek te ondervragen. Er zijn veel keuzes te maken en op veel vlakken wordt ook verwacht dat de burger een keuze maakt, een standpunt inneemt, z'n mening verkondigt en aangeeft het absoluut niet eens te zijn met die en die. Ik weet niet of het allemaal waar is hoor, ik brainstorm ook maar wat.... Maar ik denk dat als je mensen die ruimte geeft, dat ze die ruimte dan op den duur ook gaan opeisen. Dat ze niet meer beseffen dat ze vaak in posities verkeren waarin je inderdaad weinig anders kan en mag doen dan ja en amen zeggen. (Zoals mijn eerdere voorbeeld op het andere topic; bij de rechter)
Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar misschien ben je niet streng genoeg? Als ik voor mezelf spreek (ik studeer ook nog, alleen dan WO) dan weet iedere student dondersgoed welke leraar je wel een beetje tegemoet zal komen en welke voet bij stuk zal houden. Bij de ene docent is iets inleveren uiterlijk om 17.00 uur, ook daadwerkelijk 17.00 uur en bij de ander heb je uitloop tot aan 21.00 uur zeg maar. En kom je er met een slappe smoes en lieve glimlach makkelijk van af.
Neemt natuurlijk niet weg dat je altijd exemplaren zal houden die een bord voor hun kop hebben.
Maar goed, ik zal ook eens inhoudelijk reageren. Het zou naar mijn idee inderdaad heel goed kunnen liggen aan, zoals jij het noemt, de onderhandelingsopvoeding. Maar ik denk dat eigenlijk een tendens is die je in de hele maatschappij terugziet en niet zozeer alleen in de opvoeding. Er zijn zo verschrikkelijk veel dingen waar de "burger" ineens inspraak in krijgt. En zelfs bij de meest stomzinnige onderwerpen duikt er wel weer een verslaggever de straat op om winkelend publiek te ondervragen. Er zijn veel keuzes te maken en op veel vlakken wordt ook verwacht dat de burger een keuze maakt, een standpunt inneemt, z'n mening verkondigt en aangeeft het absoluut niet eens te zijn met die en die. Ik weet niet of het allemaal waar is hoor, ik brainstorm ook maar wat.... Maar ik denk dat als je mensen die ruimte geeft, dat ze die ruimte dan op den duur ook gaan opeisen. Dat ze niet meer beseffen dat ze vaak in posities verkeren waarin je inderdaad weinig anders kan en mag doen dan ja en amen zeggen. (Zoals mijn eerdere voorbeeld op het andere topic; bij de rechter)
Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar misschien ben je niet streng genoeg? Als ik voor mezelf spreek (ik studeer ook nog, alleen dan WO) dan weet iedere student dondersgoed welke leraar je wel een beetje tegemoet zal komen en welke voet bij stuk zal houden. Bij de ene docent is iets inleveren uiterlijk om 17.00 uur, ook daadwerkelijk 17.00 uur en bij de ander heb je uitloop tot aan 21.00 uur zeg maar. En kom je er met een slappe smoes en lieve glimlach makkelijk van af.
Neemt natuurlijk niet weg dat je altijd exemplaren zal houden die een bord voor hun kop hebben.
donderdag 15 november 2007 om 14:23
Ik had het er toevallig vandaag nog over met iemand dat ik juist vond dat studenten zo weinig in te brengen hebben. Terwijl wij eigenlijk 'klant' zijn van de hbo of universiteit. Ik betaal collegegeld en dan verwacht ik wel dat er ook serieus naar me geluisterd wordt als ik iets heb aan te merken.
Maar natuurlijk moet je je als student ook gewoon aan de regels op je school houden en niet oeverloos in discussie gaan met een docent en dingen verwachten die gewoon niet mogelijk zijn. Dan hoef je daar niet in mee te gaan, maar lijkt me een 'omdat ik het zeg' maar het beste antwoord.
Maar natuurlijk moet je je als student ook gewoon aan de regels op je school houden en niet oeverloos in discussie gaan met een docent en dingen verwachten die gewoon niet mogelijk zijn. Dan hoef je daar niet in mee te gaan, maar lijkt me een 'omdat ik het zeg' maar het beste antwoord.
donderdag 15 november 2007 om 14:35
Tsja, ik kan niet beoordelen hoe het er bij jullie aan toe gaat. Maar toch lijken de verhoudingen wel een beetje zoek te zijn. Jij bent klant, maar dat betekent ook niet dat er op élk moment serieus geluisterd moet worden naar wat jij aan te merken hebt. Soms moet je gewoon doen wat er gezegd wordt.
Als studenten iets serieus aan te merken hebben, dan luister ik daarnaar mits ze daarvoor op een goed moment en een nette manier kiezen. Ik heb al heel wat dingen aangepast of anders gedaan op verzoek van studenten, en ik vraag ook altijd om feedback en input.
Maar juist dat toontje van "ik betaal jouw salaris dus jij hebt naar mij te luisteren" is wat me behoorlijk ergert af en toe. Als ik bijvoorbeeld tegen een student zeg dat ik nu even geen tijd voor hem heb, dan hoef ik niet uit te leggen wat ik precies aan het doen ben en waarom ik dat niet even opzij kan zetten voor hem. Terwijl sommige studenten wel zo aan komen zetten: "ik ben jouw klant dus jij moet nu meteen naar mij luisteren".
Ik zeg niet dat jij zo bent hoor, maar ik vind het argument "ik ben de klant" nog niet rechtvaardigen dat studenten (of kinderen, of jongeren, of werknemers) de dienst denken uit te maken.
donderdag 15 november 2007 om 14:40
Nee, ik vind het argument "ik betaal collegegeld" ook geen goede. Je betaalt collegegeld om iets te leren, daar hoort bij dat je kritisch mag zijn en dat erkent ellen2_ ook, maar daar hoort naar mijn idee niet bij dat je elke beweging onder de loep kunt leggen en overal argumenten voor denkt te moeten kunnen krijgen.
donderdag 15 november 2007 om 14:43
:
Hé, wat zie ik nu. Ik word hier zomaar aangehaald.
*buig*
Maar goed, ik zal ook eens inhoudelijk reageren. Het zou naar mijn idee inderdaad heel goed kunnen liggen aan, zoals jij het noemt, de onderhandelingsopvoeding. (...)ook verwacht dat de burger een keuze maakt, een standpunt inneemt, z'n mening verkondigt en aangeeft het absoluut niet eens te zijn met die en die.
Eensch, dat gevoel heb ik ook wel vrij sterk
Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar misschien ben je niet streng genoeg?
Ik ben vergeleken met mijn collega's hartstikke streng
Maar het gaat met name denk ik om die figuren die een bord voor de kop hebben (gisteren had ik er één die zich beklaagde dat zijn stagebegeleider een machtspositie had, omdat die hem kon beoordelen
donderdag 15 november 2007 om 14:48
Ik denk wel dat Celeone een goed punt heeft en dat mensen de ruimte nemen die ze krijgen. En je mag heus wel af en toe "omdat ik het zeg!" zeggen en zonder verdere uitleg bij je beslissing blijven.
Ik denk echter wel dat wil je het respect behouden van je leerlingen wanneer je bijvoorbeeld zelf harde deadlines stelt, dat je zelf ook moet nakomen wat je beloofd (bijvoorbeeld, tentamen binnen 2 weken nagekeken ofzo). Dat is dan misschien wel weer in een verschil met vroegere tijden.. (toen jufs wil nog wet was, en tegenspraak niet geaccepteerd!).
Ik denk echter wel dat wil je het respect behouden van je leerlingen wanneer je bijvoorbeeld zelf harde deadlines stelt, dat je zelf ook moet nakomen wat je beloofd (bijvoorbeeld, tentamen binnen 2 weken nagekeken ofzo). Dat is dan misschien wel weer in een verschil met vroegere tijden.. (toen jufs wil nog wet was, en tegenspraak niet geaccepteerd!).
donderdag 15 november 2007 om 14:58
Ik heb op mijn werk veel te maken met stagiares en ik irriteer me rot aan altijd dat weerwoord.
Toen ik eeuwen geleden stage liep slikte ik alles voor zoete koek.
Ik luisterde non stop naar mijn begeleider en het kwam absoluut niet in mijn hoofd op om te antwoorden met 'ja maar...'
Ik irriteer me er gruwelijk aan.
Regel bij ons is dat je belt als je te laat bent, ook al is het maar 1 minuut. Dat is een regel en daar heb je je aan te houden en als ik je daarop wijs wil ik 'ja' horen of 'ok' maar geen 'hallo... ik was maar 1 minuut te laat en mijn band was lek'
Pech! Al waren je beide banden lek.
De mentaliteit op het werk is er 1 van keihard werken, luisteren en doen.
En natuurlijk is er wel plek voor een grapje en een lolletje maar wie denk je wel niet dat je bent als je op je 4e dag binnenkomt en meteen een grote bek geeft?
Ik vind het heel erg en ik denk inderdaad dat het komt doordat je steeds jonger inspraak krijgt in van alles en nog wat.
Op zich niet verkeerd natuurlijk, ik wil best naar je mening luisteren maar als ik 'nee' zeg ik het gewoon 'nee'
Toen ik eeuwen geleden stage liep slikte ik alles voor zoete koek.
Ik luisterde non stop naar mijn begeleider en het kwam absoluut niet in mijn hoofd op om te antwoorden met 'ja maar...'
Ik irriteer me er gruwelijk aan.
Regel bij ons is dat je belt als je te laat bent, ook al is het maar 1 minuut. Dat is een regel en daar heb je je aan te houden en als ik je daarop wijs wil ik 'ja' horen of 'ok' maar geen 'hallo... ik was maar 1 minuut te laat en mijn band was lek'
Pech! Al waren je beide banden lek.
De mentaliteit op het werk is er 1 van keihard werken, luisteren en doen.
En natuurlijk is er wel plek voor een grapje en een lolletje maar wie denk je wel niet dat je bent als je op je 4e dag binnenkomt en meteen een grote bek geeft?
Ik vind het heel erg en ik denk inderdaad dat het komt doordat je steeds jonger inspraak krijgt in van alles en nog wat.
Op zich niet verkeerd natuurlijk, ik wil best naar je mening luisteren maar als ik 'nee' zeg ik het gewoon 'nee'
donderdag 15 november 2007 om 14:58
Niet mee eens; je betaalt collegegeld omdat de school jou faciliteiten verleent om JOU wat te leren. De school verleent jou geen dienst. En ik kan me - zeker in deze tijd - wel voorstellen dat een aantal studenten assertiever zijn dan door de leraren gewenst en die moeten dan gewoon weer eventjes op hun plaats gezet worden. Is helemaal niks mis mee. De onderlinge hierarchie moet wel duidelijk zijn.:
Ik had het er toevallig vandaag nog over met iemand dat ik juist vond dat studenten zo weinig in te brengen hebben. Terwijl wij eigenlijk 'klant' zijn van de hbo of universiteit. Ik betaal collegegeld en dan verwacht ik wel dat er ook serieus naar me geluisterd wordt als ik iets heb aan te merken.
Maar natuurlijk moet je je als student ook gewoon aan de regels op je school houden en niet oeverloos in discussie gaan met een docent en dingen verwachten die gewoon niet mogelijk zijn. Dan hoef je daar niet in mee te gaan, maar lijkt me een 'omdat ik het zeg' maar het beste antwoord.
donderdag 15 november 2007 om 15:13
Tuurlijk moet dat wel op een nette manier zijn en op het juiste moment. Ik zeg ook niet dat wij over alle zaken iets te zeggen hebben, maar bij ons op school vond ik wel dat er heel slecht geluisterd werd naar studenten. Bepaalde dingen zul je ook gewoon moeten slikken, dat is nu eenmaal zo. Maar andere zaken kan best over gediscussieerd worden op een volwassen manier. Ik zie het trouwens niet als 'ik betaal jouw salaris dus je hebt naar mij te luisteren'. Dan kan je als leerkracht niet meer fatsoenlijk lesgeven, maar ik bedoel de hogeschool of universiteit in z'n geheel wat beter naar studenten kan luisteren. Zelf de dienst uitmaken wil ik zeker niet, maar als student wil ik ook wel serieus genomen worden en goed onderwijs krijgen, want daar betaal ik voor. Dat is meer wat ik bedoelde.
donderdag 15 november 2007 om 15:18
Nee, vind ik ook hoor. Een kritische houding is goed, maar niet tot in den treure daarover gaan lopen discussieren. Een voorbeeldje bij ons was bijvoorbeeld dat ik soms wel meer dan twee weken op een verslag kon wachten. Dan vind ik dat ik daar wel wat over mag zeggen, omdat voor docenten twee weken staat om zoiets na te kijken. Ik kan me voorstellen dat het een docent een keer kan overkomen door persoonlijke omstandigheden ofzo, maar bepaalde docenten waren gewoon altijd te laat met verslagen nakijken. Die je wel gewoon netjes op tijd had ingeleverd, want als je dat niet doet kan ik me voorstellen dat een docent daar ook niet mee op gaat schieten.
donderdag 15 november 2007 om 15:20
De school verleent mij wel een dienst, namelijk goed onderwijs leveren. Zij willen mij toch ook graag behouden als student? Dus dan zullen ze daar hun best voor moeten doen. Net als dat ik mijn best doe om die opleiding te halen.
Het tweede stuk ben ik zeker met je eens. Je moet als student niet te assertief wezen. De leerkracht heeft in de klas het laatste woord.
donderdag 15 november 2007 om 15:23
Ja, maar ik denk dat we daar ook een hbo/wo-verschilletje te pakken hebben. Bij ons kan het in de propedeuse - of bachelorfase makkelijk een maand duren voor een tentamen is nagekeken. (Volgens mij moeten ze de cijfers binnen 15 dagen doorgeven aan het centrum dat dat dan verder regelt)
Er wordt dan echter nooit weer te lang gedaan over het nakijken van een opdracht. Bij die werkgroep lever je 'm in, bij de werkgroep de week daarna krijg je 'm terug. Maar goed, dat kan ook niet anders, gezien het weinige aantal uren dat wij leskrijgen.
Er wordt dan echter nooit weer te lang gedaan over het nakijken van een opdracht. Bij die werkgroep lever je 'm in, bij de werkgroep de week daarna krijg je 'm terug. Maar goed, dat kan ook niet anders, gezien het weinige aantal uren dat wij leskrijgen.
donderdag 15 november 2007 om 15:38
Zolang het gewoon binnen de daarvoor gestelde termijn is heb ik er geen probleem mee. Als die termijn een maand zou zijn lijkt het me wel erg lang wachten, maar dat weet je dan gewoon van tevoren. Nu verwacht je gewoon iets na twee weken terug en dan zit je nog een aantal weken te wachten. Dat is gewoon frustrerend. Helemaal als desbetreffende mensen van school die leraar al meerdere malen hebben aangesproken daarop.
donderdag 15 november 2007 om 16:22
Dat vind ik weer een beetje gek, want een mening mag ik altijd hebben. Wat ik met die mening doe is dan weer een ander punt. Dat de overheid mij mede betaalt vind ik er niets mee te maken hebben, want een groot deel betaal ik ook helemaal zelf. Daar werk ik hard voor. Met die opleiding hoop ik ook straks een goede baan te krijgen dat ik daar belasting mee kan betalen. Dat vind ik dus geen argument.
Ik vind een student dus wel zeker een soort van klant van de onderwijsinstelling. (En dan bedoel ik niet een klant die de dienst uitmaakt.) Ik ben niet een gewilloos iemand die alles maar goed vindt, maar wil ook gewoon goed onderwijs. Als zij daar niet aan voldoen, vind ik dat ik daar iets van mag zeggen.
donderdag 15 november 2007 om 16:32
Ben het met cybergirl eens dat leraren best aangesproken kunnen worden wanneer zij buiten de daarvoor gestelde termijn de tentamens van studenten nog steeds niet nagekeken hebben.
Ik heb niet de indruk dat Cybergirl onder de "bord voor de kop", "ik betaal jouw salaris" dus jij doet wat ik zeg, studenten valt.
Ik heb niet de indruk dat Cybergirl onder de "bord voor de kop", "ik betaal jouw salaris" dus jij doet wat ik zeg, studenten valt.
