Werk & Studie
alle pijlers
omgaan met irritaties op het werk
dinsdag 15 december 2009 om 10:10
In mijn werk heb ik te maken met verschillende opdrachtgevers en het komt wel eens voor (bv als ik een fout maak) dat opdrachtgevers mij geirriteerd toespreken. Ik merk dat ik dan zelf heel erg geergerd raak. Ik vind het prima om feedback te krijgen, ook als die negatief is, en kan inhoudelijk daar ook alle begrip voor opbrengen. Maar die toon...ik baal ervan als ik merk dat de toon denigrerend of heel geirriteerd is.
Nu ga ik daar niet op in, omdat ik beleefd wil zijn (zeker naar een opdrachtgever). Maar het voelt niet lekker, omdat ik me dan achteraf zo'n sulletje voel die zich af laat blaffen.
Kan ik hier iets nets over zeggen voortaan? Hoe doen jullie dat in je werk? Vind je het professioneel om niet in te gaan op de toon en alleen maar op de inhoud, of benoemen jullie dat juist wel?
Nu ga ik daar niet op in, omdat ik beleefd wil zijn (zeker naar een opdrachtgever). Maar het voelt niet lekker, omdat ik me dan achteraf zo'n sulletje voel die zich af laat blaffen.
Kan ik hier iets nets over zeggen voortaan? Hoe doen jullie dat in je werk? Vind je het professioneel om niet in te gaan op de toon en alleen maar op de inhoud, of benoemen jullie dat juist wel?
dinsdag 15 december 2009 om 10:15
Prettig assertief proberen te zijn. Maar ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb een collega die overal op let. Laatst sprak ze me 's ochtends ergens op aan (spelling van een woord, volgens haar onjuist) en later op de dag onderbrak ze het verhaal dat ik vertelde met de opmerking "spreek je dat (bepaald woord) zo uit?? Dat is helemaal niet goed hoor, dat moet je zo zeggen!" Waarop ik zuchtend antwoordde dat ze vandaag wel erg op zat te letten he, en (onderwijl googlend naar de juiste uitspraak van een woord) dat mijn uitspraak wel degelijk goed was. Nog een printje van onzetaal.nl overhandigd en het mens was stil.
Als het hout snijdt; op je in laten werken en kijken of je er iets mee kunt doen. En anders; daar heb je die rug voor...daar glijdt het mooi langs af.
Als het hout snijdt; op je in laten werken en kijken of je er iets mee kunt doen. En anders; daar heb je die rug voor...daar glijdt het mooi langs af.
dinsdag 15 december 2009 om 10:18
Herkenbaar. Ik heb het weleens gezegd tegen een opdrachtgever, dat de manier waarop iets werd gebracht mij niet zo'n fijn gevoel gaf. Dat ik mij er zeer van bewust van ben dat zij klant zijn en ik de dienstverlener, maar dat het toch een partnership is en dat je met elkaar een doel wilt bereiken. En daar is toch een goede relatie voor nodig. Werk je toevallig in de uitzendbranche? Want op dit moment denken sommige bedrijven "voor jou 10 anderen". En als de gunfactor er niet is vanuit de opdrachtgever of je doet nog niet zo lang zaken met elkaar dan kan het best lastig zijn.
dinsdag 15 december 2009 om 10:19
Je kan hier zeker op een nette manier iets over zeggen. Je mag verzoeken of ze je als volwaardig willen behandelen. Aan de andere kant denk ik: hoe erg is het? Kan je de manier waarop voor jezelf isoleren van wat er gezegd wordt? Het kan namelijk ook jouw gevoel zijn dat ze je niet serieus nemen omdat je enorm baalt dat je iets verkeerd hebt gedaan. Daardoor zijn je zenuwen al doorkliefd als ze bellen met op- en aanmerkingen.
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat ze gewoon echt denigrerend zijn en dan kan je ze ook verzoeken om bijvoorbeeld hun op- en aanmerkingen voortaan aan je te mailen zodat je het direct kunt verwerken. Je kunt het dan filteren voor jezelf. Ook kan je ze vertellen dat hun toon je kwetst en dat je ervan uit gaat dat het hun bedoeling niet is. Alleen geef je daarmee jezelf wel heel erg bloot.
Hier hebben wij overigens het omgekeerde probleem: onze leveranciers denken alles, maar dan ook alles te kunnen maken met ons. Ik ben nu bezig hen te heropvoeden. Het gaat van mailtjes vol met Donald Duck woede tekens tot gewoon respectloos omgaan met jonge medewerkers van hier. Hoe jong ze ook zijn: het zijn je klanten! Wij hebben het omgekeerde probleem en daar wijzen we hen ook op. Ook onder het motto van: voor jou 10 anderen... En dat is in onze branche echt zo op het moment. En wonderwel: ze passen zich aan en doen beter hun best voor ons. Hoera!
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat ze gewoon echt denigrerend zijn en dan kan je ze ook verzoeken om bijvoorbeeld hun op- en aanmerkingen voortaan aan je te mailen zodat je het direct kunt verwerken. Je kunt het dan filteren voor jezelf. Ook kan je ze vertellen dat hun toon je kwetst en dat je ervan uit gaat dat het hun bedoeling niet is. Alleen geef je daarmee jezelf wel heel erg bloot.
Hier hebben wij overigens het omgekeerde probleem: onze leveranciers denken alles, maar dan ook alles te kunnen maken met ons. Ik ben nu bezig hen te heropvoeden. Het gaat van mailtjes vol met Donald Duck woede tekens tot gewoon respectloos omgaan met jonge medewerkers van hier. Hoe jong ze ook zijn: het zijn je klanten! Wij hebben het omgekeerde probleem en daar wijzen we hen ook op. Ook onder het motto van: voor jou 10 anderen... En dat is in onze branche echt zo op het moment. En wonderwel: ze passen zich aan en doen beter hun best voor ons. Hoera!
Volg je hart. Dat klopt.
dinsdag 15 december 2009 om 10:43
Ik zou het zeker benoemen. Zoals eerder gezegd, het zijn nog steeds moeilijke tijden, en het 'voor jou 10 anderen' lijkt voor sommige opdrachtgevers aanleiding om als schoften met ingehuurd personeel om te gaan.
Geef beleefd daan dat je het niet prettig vind om zo aangesproken te worden.
Ik zit in een soortgelijke situatie. Ik werk gedetacheerd, echter binnen een heel groot contract. Ik ben de leverancier van een dienst, en mijn opdrachtgever presteert het ook om elke fout bij mij/ons neer te leggen, budgetoverschrijdingen op ons te verhalen en ga zo maar door. Wij zijn altijd de geslagen hond, en dat is de pech van leverancier zijn met een resultaatverplichting. De opdrachtgever zoekt de grenzen (van het contract) op, en op de werkvloer zijn wij daar de dupe van.
Een troost, het went. Je krijgt een dikke huid, en op een gegeven moment ontdek je steeds beter hoe je hiermee om moet gaan. Helaas zal de frustratie af en toe de kop opsteken.
Succes!
Geef beleefd daan dat je het niet prettig vind om zo aangesproken te worden.
Ik zit in een soortgelijke situatie. Ik werk gedetacheerd, echter binnen een heel groot contract. Ik ben de leverancier van een dienst, en mijn opdrachtgever presteert het ook om elke fout bij mij/ons neer te leggen, budgetoverschrijdingen op ons te verhalen en ga zo maar door. Wij zijn altijd de geslagen hond, en dat is de pech van leverancier zijn met een resultaatverplichting. De opdrachtgever zoekt de grenzen (van het contract) op, en op de werkvloer zijn wij daar de dupe van.
Een troost, het went. Je krijgt een dikke huid, en op een gegeven moment ontdek je steeds beter hoe je hiermee om moet gaan. Helaas zal de frustratie af en toe de kop opsteken.
Succes!
dinsdag 15 december 2009 om 11:12
Ik ga met respect met anderen om en verwacht dat ook van een ander. Ik ben dan ook heel direct. Als iemand voor mij bij een opdrachtgever zit en deze wordt op nare wijze toegesproken (en hij kan het niet goed voor zichzelf opkomen) dan zal ik hem altijd in bescherming nemen door te vertellen aan de opdrachtgever dat er op een normale wijze gecommuniceerd dient te worden.
Echter als mensen wat korter reageren in stress situaties met deadlines enzo, dan ben ik niet zo gevoelig.
Echter als mensen wat korter reageren in stress situaties met deadlines enzo, dan ben ik niet zo gevoelig.
dinsdag 15 december 2009 om 11:39
hmmm.....herkenbaar......ik ben altijd geneigd om heel erg in de verdediging te gaan schieten. Het is ook inderdaad de toon die de muziek zet. Zelf heb ik bij een werkgever gewerkt met twee collega's die relatief kleine dingen, foutjes, enorm bij mjin werkgever gingen uitvergroten. Daar viel gewoon niet tegenop te boksen, want mijn werkgever vaarde blind op deze twee. Ik ben dan ook blij dat ik er niet meer werk. Ik probeer nu - dankzij een training - op een normale manier te communiceren, dus niet meteen gaan schreeuwen of huilen. Wat ik dus altijd deed in conflictsituaties. Dat wekt ook irritatie op.
dinsdag 15 december 2009 om 11:48
Lastig hè!
Waarom trek je het zo aan? Word je er onzeker van? Of vind je hun gedrag gewoon onbeschoft?
Ik heb hier ook wel eens mee te maken. Opbouwende kritiek vind ik prima, graag zelfs, denigrerende opmerkingen zijn niet nodig. Ik probeer rustig te blijven en het 'te winnen' met goede argumenten en door juist heel beschaafd te blijven. Of ik nuanceer een opmerking van de andere partij. Wanneer de kritiek vaag is, probeer ik het concreet te maken. Wat is er precies zo ontzettend slecht ? Uiteindelijk blijkt dan meestal dat de soep niet zo heet gegeten wordt als hij wordt opgediend.
Succes!
Waarom trek je het zo aan? Word je er onzeker van? Of vind je hun gedrag gewoon onbeschoft?
Ik heb hier ook wel eens mee te maken. Opbouwende kritiek vind ik prima, graag zelfs, denigrerende opmerkingen zijn niet nodig. Ik probeer rustig te blijven en het 'te winnen' met goede argumenten en door juist heel beschaafd te blijven. Of ik nuanceer een opmerking van de andere partij. Wanneer de kritiek vaag is, probeer ik het concreet te maken. Wat is er precies zo ontzettend slecht ? Uiteindelijk blijkt dan meestal dat de soep niet zo heet gegeten wordt als hij wordt opgediend.
Succes!
dinsdag 15 december 2009 om 12:56
Bedankt voor jullie reacties!
Ik werk overigens niet in de uitzendbranche!
Ik vind het om verschillende redenen lastig om op een vervelende toon aangesproken te worden. Enerzijds word ik er ook wel onzeker van, want ik baal heel erg als ik iets onhandig heb aangepakt. Anderzijds vind ik gewoon dat je mensen respectvol moet benaderen en heb ik een hekel aan een kleinerende toon en vervolgens vooral een hekel aan mezelf dat ik dat 'slik' zonder er wat van te zeggen. Tegelijk wil ik niet kwetsbaar overkomen, dus er ook niet te veel de nadruk op leggen.
Maar zoals vanochtend: ik sprak met een opdrachtgever en ik zei iets wat niet klopte, omdat ik even een ander geval in mijn hoofd had. Toen zei die vrouw op betuttelende toon: 'wel eventjes de zaken op een rijtje houden, he?'
Ik heb haar vervolgens gelijk gegeven, dus dat zij het bij het juiste eind had en ik me vergiste, maar sprak haar niet aan op die-in mijn ogen-denigrerende opmerking (en de toon sprak boekdelen!).
Had ik in dit geval volgens jullie kunnen zeggen: 'de manier waarop je dit zegt geeft me geen fijn gevoel!' of iets als 'pardon?' of zo? Of ben ik dan een te fijngevoelig watje?
Ik werk overigens niet in de uitzendbranche!
Ik vind het om verschillende redenen lastig om op een vervelende toon aangesproken te worden. Enerzijds word ik er ook wel onzeker van, want ik baal heel erg als ik iets onhandig heb aangepakt. Anderzijds vind ik gewoon dat je mensen respectvol moet benaderen en heb ik een hekel aan een kleinerende toon en vervolgens vooral een hekel aan mezelf dat ik dat 'slik' zonder er wat van te zeggen. Tegelijk wil ik niet kwetsbaar overkomen, dus er ook niet te veel de nadruk op leggen.
Maar zoals vanochtend: ik sprak met een opdrachtgever en ik zei iets wat niet klopte, omdat ik even een ander geval in mijn hoofd had. Toen zei die vrouw op betuttelende toon: 'wel eventjes de zaken op een rijtje houden, he?'
Ik heb haar vervolgens gelijk gegeven, dus dat zij het bij het juiste eind had en ik me vergiste, maar sprak haar niet aan op die-in mijn ogen-denigrerende opmerking (en de toon sprak boekdelen!).
Had ik in dit geval volgens jullie kunnen zeggen: 'de manier waarop je dit zegt geeft me geen fijn gevoel!' of iets als 'pardon?' of zo? Of ben ik dan een te fijngevoelig watje?
dinsdag 15 december 2009 om 13:37
@levenenlatenleven
Ik heb jarenlang in de horeca gewerkt en toen was mijn motto altijd 'het kan de beste overkomen' of 'het beste paard struikelt wel eens' en 'vergissen is menselijk'. Heerlijke dooddoeners!
Iedereen kan een foutje maken, daar hoeft niet minderwaardig op gereageerd te worden.
Bijv. 'Wel eventjes de zaken op een rijtje houden, hè'.
Jij: Helemaal mee eens, ik vergiste me. Maarja, gelukkig is dat menselijk.
Dat zou mijn aanpak zijn
Ik heb jarenlang in de horeca gewerkt en toen was mijn motto altijd 'het kan de beste overkomen' of 'het beste paard struikelt wel eens' en 'vergissen is menselijk'. Heerlijke dooddoeners!
Iedereen kan een foutje maken, daar hoeft niet minderwaardig op gereageerd te worden.
Bijv. 'Wel eventjes de zaken op een rijtje houden, hè'.
Jij: Helemaal mee eens, ik vergiste me. Maarja, gelukkig is dat menselijk.
Dat zou mijn aanpak zijn
anoniem_63c84afaa0b5d wijzigde dit bericht op 15-12-2009 15:02
Reden: mensenlijk is natuurlijk menselijk
Reden: mensenlijk is natuurlijk menselijk
% gewijzigd
dinsdag 15 december 2009 om 15:42
Ben je erg onzeker? Als iemand zou zeggen "even de zaken netjes op een rijtje houden", zou ik dat inderdaad kleinerend vinden, maar straal jij misschien uit dat je onzeker bent? Dan zou ik me zo'n reactie iets eerder kunnen voorstellen; had zij misschien het idee dat ze jou moest coachen (hoe onterecht ook?). Ik denk dat je dan meer aan je uitstraling zou moeten werken, zodat je dit soort ongewenst commentaar niet meer zoveel krijgt. Als jij uitstraalt dat je zeker bent van je zaak, zullen mensen je minder snel aanspreken op een vervelende manier. Die ene collega van mij weet nu zo langzamerhand dat ze niet te bemoeizuchtig meer moet zijn..
dinsdag 15 december 2009 om 16:03
Nou ja goede aanpak?
Ik weet het niet.
Heb dezelfde problemen in mijn werk. Geliefde job waar veel ego's rondlopen en iedereen vindt zichzelf belangrijk. Daarbij ben ik een van de jongere mensen en ik word me iets te vaak terug gezet op m'n plaats ('jij mag pas commentaar hebben als je hier over 5 jaar ook nog rondloopt'; dat soort reacties krijg je dan. En dat terwijl ik ondanks mijn leeftijd meer ervaring heb dan de meeste collega's... ) Ga ik daar tegenin (hoe direct, indirect, met een grote mond, met een grapje, voorzichtig... heb het allemaal al eens geprobeerd): komt er altijd mot van. En is het niet direct, is het wel een paar weken of maanden later.
Ik heb wat af geanalyseerd maar kom er niet uit. Het enige wat ik kan bedenken is dat mensen geen respect voor me hebben vanwege m'n leeftijd. En dat maakt me weer zo onzeker dat ik me altijd inhou, totdat er een bepaald dieptepunt wordt bereikt.
Als ik naar collega's kijk die nooit gezeur hebben: dat zijn de mensen van vrijheid, blijheid. Gezelligheid staat voorop en werk komt op de tweede plaats. Zij zijn niet de mensen die het bedrijf draaien houden, die met de beste producten komen. Is dat dan de instelling?
Ik weet het niet.
Heb dezelfde problemen in mijn werk. Geliefde job waar veel ego's rondlopen en iedereen vindt zichzelf belangrijk. Daarbij ben ik een van de jongere mensen en ik word me iets te vaak terug gezet op m'n plaats ('jij mag pas commentaar hebben als je hier over 5 jaar ook nog rondloopt'; dat soort reacties krijg je dan. En dat terwijl ik ondanks mijn leeftijd meer ervaring heb dan de meeste collega's... ) Ga ik daar tegenin (hoe direct, indirect, met een grote mond, met een grapje, voorzichtig... heb het allemaal al eens geprobeerd): komt er altijd mot van. En is het niet direct, is het wel een paar weken of maanden later.
Ik heb wat af geanalyseerd maar kom er niet uit. Het enige wat ik kan bedenken is dat mensen geen respect voor me hebben vanwege m'n leeftijd. En dat maakt me weer zo onzeker dat ik me altijd inhou, totdat er een bepaald dieptepunt wordt bereikt.
Als ik naar collega's kijk die nooit gezeur hebben: dat zijn de mensen van vrijheid, blijheid. Gezelligheid staat voorop en werk komt op de tweede plaats. Zij zijn niet de mensen die het bedrijf draaien houden, die met de beste producten komen. Is dat dan de instelling?
dinsdag 15 december 2009 om 16:03
Ik vind dit zelf ook altijd erg moeilijk, dus ik lees vol interesse mee. Op mijn werk zit ook iemand waardoor ik voor mijn gevoel regelmatig denigrerend word toegesproken. Ik werk er nog niet zo lang en heb in mijn eerste weken een paar domme foutjes gemaakt waar zij een paar keer de dupe van geworden is. Daarmee lijk ik het bij haar te hebben verbruid. Er is altijd wel iets wat ik niet goed doe en een vriendelijk 'goeiemorgen' of een bedankje als ik een keer iets wél goed heb geregeld kan er zelden vanaf.
Je krijgt inderdaad een dikke huid, ik merk dat het me nu al een stuk minder doet dan in het begin. Ik reageer alleen inhoudelijk, probeer niet in de verdediging te schieten en blijf altijd rustig en vriendelijk. Ik doe gewoon alsof ik te naïef ben om de toon op te pikken Maar het kwetst me wel, en het vervelendste is dat ik daardoor juist heel gespannen raak als ik iets voor haar moet doen. Dan mag het voor mijn gevoel absoluut niet fout gaan en dan gaat het daardoor natuurlijk juist fout. Een hele vervelende vicueuze cirkel. Iemand tips om die te doorbreken?
Je krijgt inderdaad een dikke huid, ik merk dat het me nu al een stuk minder doet dan in het begin. Ik reageer alleen inhoudelijk, probeer niet in de verdediging te schieten en blijf altijd rustig en vriendelijk. Ik doe gewoon alsof ik te naïef ben om de toon op te pikken Maar het kwetst me wel, en het vervelendste is dat ik daardoor juist heel gespannen raak als ik iets voor haar moet doen. Dan mag het voor mijn gevoel absoluut niet fout gaan en dan gaat het daardoor natuurlijk juist fout. Een hele vervelende vicueuze cirkel. Iemand tips om die te doorbreken?
dinsdag 15 december 2009 om 16:56
Ik vind het ook erg lastig. Vooral vergaderingen kan ik niet goed mee omgaan. Bij ons praat iedereen door elkaar heen en je komt er met geen mogelijkheid tussen. Als je dan eindelijk eens het woord hebt weten te krijgen, begint iedereen je in de rede te vallen. Val je een ander in de rede, krijg je een veeg uit de pan dat je de ander niet uit laat praten.
Ik merk ook aan mezelf dat ik tijdens vergaderingen snel geirriteerd word omdat ik het zo'n tijdverspilling vind. En dan ga ik toch maar allerlei dingen roepen, omdat ik er niet voor piet snot bij wil zitten, maar die dingen snijden dan natuurlijk geen hout, omdat het gaat over onderwerpen die niet met mijn dagelijkse werk te maken hebben, en dan wordt eroverheen geroepen, en daar raak ik dan nog verder geirriteerd van. Echt vervelend, ook vooral omdat je uiteindelijk toch vooral een goede sfeer wilt bewaren.
Er zijn gelukkig ook wel vergaderingen die echt nuttig zijn.
Ik merk ook aan mezelf dat ik tijdens vergaderingen snel geirriteerd word omdat ik het zo'n tijdverspilling vind. En dan ga ik toch maar allerlei dingen roepen, omdat ik er niet voor piet snot bij wil zitten, maar die dingen snijden dan natuurlijk geen hout, omdat het gaat over onderwerpen die niet met mijn dagelijkse werk te maken hebben, en dan wordt eroverheen geroepen, en daar raak ik dan nog verder geirriteerd van. Echt vervelend, ook vooral omdat je uiteindelijk toch vooral een goede sfeer wilt bewaren.
Er zijn gelukkig ook wel vergaderingen die echt nuttig zijn.
dinsdag 15 december 2009 om 18:25
@Boomkat: ik blijf dus ook steeds vriendelijk, maar dat steekt mij achteraf omdat ik voel dat ik mezelf ermee verloochen: ik reageer dan namelijk heel anders dan ik me voel. Nu besef ik dat je op je werk niet altijd vanuit je gevoel kan reageren, maar ik wil toch de ander op een nette manier meer op zijn/haar plek zetten, zonder dat ik defensief overkom. Wat frutje zegt spreekt me dan ook wel aan! Ook denk ik dat ik vaker ga aangeven: 'de manier waarop je dit zegt komt op mij niet prettig over' , om dan vervolgens inhoudelijk te reageren.
@Mirjam762: wat jij zegt daar zit ook zeker wat in. Ik heb vaker teruggekregen dat ik bescheiden en ook wel onzeker overkom. Maar ik krijg ook wel andere dingen terug, het scheelt heel erg wie me die feedback geeft. Die vrouw die vanochtend zo tegen me reageerde had ik al eerder in real-life ontmoet en toen verliep het contact heel goed en voelde ik me ook helemaal niet onzeker.
Maar ik denk dus wel dat ik onzeker en onderdanig overkom door feedback op deze toon te slikken, en dat geeft me een rotgevoel!
@Mirjam762: wat jij zegt daar zit ook zeker wat in. Ik heb vaker teruggekregen dat ik bescheiden en ook wel onzeker overkom. Maar ik krijg ook wel andere dingen terug, het scheelt heel erg wie me die feedback geeft. Die vrouw die vanochtend zo tegen me reageerde had ik al eerder in real-life ontmoet en toen verliep het contact heel goed en voelde ik me ook helemaal niet onzeker.
Maar ik denk dus wel dat ik onzeker en onderdanig overkom door feedback op deze toon te slikken, en dat geeft me een rotgevoel!
dinsdag 15 december 2009 om 18:26
Tja clienten kunnen soms erg denigrerend doen. Zij denken vaak: ik betaal ervoor dus ik mag alles zeggen. Indien de kritiek onterecht is (vaak denken ze dat wij iets kunnen en hadden moeten doen, terwijl dat wettelijk niet is toegestaan) dan wijs ik ze daar wel op.
Verder heeft het meestal weinig zin om over de toon van een gesprek in te gaan want dan heb je daar zo weer een enorme discussie over.. Wel kun je een opmerking plaatsen zoals eerder gegeven is of zeggen: "gelukkig maar dat u nooit een fout maakt". Die werkt erg goed voor écht onbeschofte klanten.
En verder moet je het niet persoonlijk opvatten.. Zij zijn jou na het ophangen van de telefoon vaak ook allang weer vergeten...
Verder heeft het meestal weinig zin om over de toon van een gesprek in te gaan want dan heb je daar zo weer een enorme discussie over.. Wel kun je een opmerking plaatsen zoals eerder gegeven is of zeggen: "gelukkig maar dat u nooit een fout maakt". Die werkt erg goed voor écht onbeschofte klanten.
En verder moet je het niet persoonlijk opvatten.. Zij zijn jou na het ophangen van de telefoon vaak ook allang weer vergeten...
dinsdag 15 december 2009 om 19:07
@just-moi: en hoiPippiLangkous: jullie zeggen beiden dat ik dit soort dingen los moet trekken van mijn persoon. Daar hebben jullie wel een heel raak punt, want dit raakt me volgens mij meer dan nodig. Ik voel me wellicht snel gedenigreerd of trek me dat te persoonlijk aan als iemand dat doet. Maar waar ligt die scheidslijn tussen het niet op jezelf betrekken en assertief zijn in de zin van vragen om een respectvolle bejegening of grens trekken dat je iets niet accepteert?
dinsdag 15 december 2009 om 20:49
quote:HoiPippiLangkous schreef op 15 december 2009 @ 18:27:
Misschien moet je die opmerkingen over je werk eens los zien van jou als persoon?Eens. Bovendien kan ik me voorstellen dat een ander geërgerd reageert als je een fout hebt gemaakt. De enige constructieve reactie lijkt me dan iets als "U hebt gelijk, ik ga het probleem voor u oplossen en zal het voortaan proberen te voorkomen". Voor metacommunicatie is doorgaans geen ruimte als de ander al geïrriteerd is.
Misschien moet je die opmerkingen over je werk eens los zien van jou als persoon?Eens. Bovendien kan ik me voorstellen dat een ander geërgerd reageert als je een fout hebt gemaakt. De enige constructieve reactie lijkt me dan iets als "U hebt gelijk, ik ga het probleem voor u oplossen en zal het voortaan proberen te voorkomen". Voor metacommunicatie is doorgaans geen ruimte als de ander al geïrriteerd is.
dinsdag 15 december 2009 om 20:54
Hm..bepalen of iets inderdaad respectloos is, of dat het mijn gevoelige plek is vind ik erg lastig, omdat het per definitie een subjectief iets is. Ik bespreek het wel met anderen en de 1 zegt: jij reageert te gevoelig terwijl de ander zegt: 'dat is inderdaad erg kleinerend!'
Maar wat Wuiles zegt klopt ook wel. Misschien is het wel logisch dat de ander geergerd is bij mijn fout en moet ik daarom die geergerde toon gewoon slikken. Ik kan tenslotte in het werk geen onvoorwaardelijke vriendelijkheid verwachten van opdrachtgevers, het is een zakelijk iets.
Ik snap alleen vaak niet goed dat mensen zo bozig kunnen reageren. Zelf zou ik, als ik met een fout van een ander geconfronteerd word, op een rustige manier aangeven wat ik ervan vind en niet op zo'n toon..
Maar wat Wuiles zegt klopt ook wel. Misschien is het wel logisch dat de ander geergerd is bij mijn fout en moet ik daarom die geergerde toon gewoon slikken. Ik kan tenslotte in het werk geen onvoorwaardelijke vriendelijkheid verwachten van opdrachtgevers, het is een zakelijk iets.
Ik snap alleen vaak niet goed dat mensen zo bozig kunnen reageren. Zelf zou ik, als ik met een fout van een ander geconfronteerd word, op een rustige manier aangeven wat ik ervan vind en niet op zo'n toon..
dinsdag 15 december 2009 om 21:05
quote:levenenlatenleven schreef op 15 december 2009 @ 20:54:
Hm..bepalen of iets inderdaad respectloos is, of dat het mijn gevoelige plek is vind ik erg lastig, omdat het per definitie een subjectief iets is. Ik bespreek het wel met anderen en de 1 zegt: jij reageert te gevoelig terwijl de ander zegt: 'dat is inderdaad erg kleinerend!'
Maar wat Wuiles zegt klopt ook wel. Misschien is het wel logisch dat de ander geergerd is bij mijn fout en moet ik daarom die geergerde toon gewoon slikken. Ik kan tenslotte in het werk geen onvoorwaardelijke vriendelijkheid verwachten van opdrachtgevers, het is een zakelijk iets.
Ik snap alleen vaak niet goed dat mensen zo bozig kunnen reageren. Zelf zou ik, als ik met een fout van een ander geconfronteerd word, op een rustige manier aangeven wat ik ervan vind en niet op zo'n toon..Waarschijnlijker ben jij een beter mens dan de opdrachtgevers die je spreekt.
Hm..bepalen of iets inderdaad respectloos is, of dat het mijn gevoelige plek is vind ik erg lastig, omdat het per definitie een subjectief iets is. Ik bespreek het wel met anderen en de 1 zegt: jij reageert te gevoelig terwijl de ander zegt: 'dat is inderdaad erg kleinerend!'
Maar wat Wuiles zegt klopt ook wel. Misschien is het wel logisch dat de ander geergerd is bij mijn fout en moet ik daarom die geergerde toon gewoon slikken. Ik kan tenslotte in het werk geen onvoorwaardelijke vriendelijkheid verwachten van opdrachtgevers, het is een zakelijk iets.
Ik snap alleen vaak niet goed dat mensen zo bozig kunnen reageren. Zelf zou ik, als ik met een fout van een ander geconfronteerd word, op een rustige manier aangeven wat ik ervan vind en niet op zo'n toon..Waarschijnlijker ben jij een beter mens dan de opdrachtgevers die je spreekt.
