Werk & Studie
alle pijlers
Ontslag nemen na zwangerschapsverlof
woensdag 9 januari 2019 11:13
Hallo!
Ik heb een nieuw account aangemaakt, maar ben al jaren actief onder een andere naam.
Ik zit met het volgende. Een jaar geleden heb ik een nieuwe baan aangenomen. Ik had het eerst niet naar mijn zin, maar besloot het een kans te geven. Naar mate ik er meer in zat, begon het iets leuker te worden, maar later voelde ik mij toch niet meer op mijn plek.
Ik besloot te blijven toen bleek dat ik zwanger was. Ook met het idee minder te gaan werken na de bevalling en dat het dan minder erg zou zijn dan wanneer je fulltime werkt. En er zijn toch meer mensen die niet een droombaan hebben?
Zo probeerde ik het te relativeren, maar nu het moment dat ik weer aan het werk moet dichterbij komt, zie ik er als een berg tegenop.
Ik heb al nagedacht over een andere baan in een sector waar ik geen ervaring heb, maar wel de juiste papieren voor heb.
Ik weet niet of ik dit werk leuk vind, maar het lijkt mij wel wat.
Ik voel mij alleen heel schuldig en verantwoordelijk naar mijn huidige werkplek. Durf geen ontslag te nemen nu zij in mij geïnvesteerd hebben. Tijdens mijn zwangerschap kon ik niet alle taken volledig uitvoeren en het voelt alsof ik nu iets verschuldigd ben. Ik kom daar in dienst, raak snel daarna zwanger en zou ze bij wijze van nu uitzwaaien.
Het voelt alsof ik er minimaal nog een jaar moet werken om het bij wijze van terug te betalen.
Daarbij maak ik mij druk over wat ze wel niet van mij zouden denken.
Nu ik de baby heb zijn mijn behoeftes gewoon veranderd en bied mijn huidige werk (behalve dat ik mij niet op mijn plek voel) mij niet de flexibiliteit die ik mijn gezin wil geven.
Het voelt voor mij als een dilemma. Zijn er mensen die dit herkennen of advies kunnen geven? Ik zit er best wel mee.
Ik heb een nieuw account aangemaakt, maar ben al jaren actief onder een andere naam.
Ik zit met het volgende. Een jaar geleden heb ik een nieuwe baan aangenomen. Ik had het eerst niet naar mijn zin, maar besloot het een kans te geven. Naar mate ik er meer in zat, begon het iets leuker te worden, maar later voelde ik mij toch niet meer op mijn plek.
Ik besloot te blijven toen bleek dat ik zwanger was. Ook met het idee minder te gaan werken na de bevalling en dat het dan minder erg zou zijn dan wanneer je fulltime werkt. En er zijn toch meer mensen die niet een droombaan hebben?
Zo probeerde ik het te relativeren, maar nu het moment dat ik weer aan het werk moet dichterbij komt, zie ik er als een berg tegenop.
Ik heb al nagedacht over een andere baan in een sector waar ik geen ervaring heb, maar wel de juiste papieren voor heb.
Ik weet niet of ik dit werk leuk vind, maar het lijkt mij wel wat.
Ik voel mij alleen heel schuldig en verantwoordelijk naar mijn huidige werkplek. Durf geen ontslag te nemen nu zij in mij geïnvesteerd hebben. Tijdens mijn zwangerschap kon ik niet alle taken volledig uitvoeren en het voelt alsof ik nu iets verschuldigd ben. Ik kom daar in dienst, raak snel daarna zwanger en zou ze bij wijze van nu uitzwaaien.
Het voelt alsof ik er minimaal nog een jaar moet werken om het bij wijze van terug te betalen.
Daarbij maak ik mij druk over wat ze wel niet van mij zouden denken.
Nu ik de baby heb zijn mijn behoeftes gewoon veranderd en bied mijn huidige werk (behalve dat ik mij niet op mijn plek voel) mij niet de flexibiliteit die ik mijn gezin wil geven.
Het voelt voor mij als een dilemma. Zijn er mensen die dit herkennen of advies kunnen geven? Ik zit er best wel mee.
woensdag 9 januari 2019 19:25
Ik herken je situatie heel erg goed en zit ook in een soortgelijk situatie. Ik snap hoe je je voelt maar geloof me: ga voor je eigen geluk en zoek een nieuwe baan! Het is heel vervelend en je baas zal het niet leuk vinden maar ze vinden wel weer iemand anders. Echt, zo zonde om voor je werkgever te blijven terwijl jij er als een berg tegenop ziet, dat is voor niemand leuk.
donderdag 10 januari 2019 07:41
Dat is aardig van je oud collega's want zij hebben tijdens jouw verlof je werk erbij mogen doen. En dat was niet nodig geweest als je was gaan solliciteren terwijl je werkte, want dan had baas bij opzeggen meteen een vacature kunnen openstellen. Daarvoor had je baas misschien wél iemand kunnen vinden.Bloemenzee schreef: ↑09-01-2019 12:55[..] Ik ben na mijn verlof direct bij mijn nieuwe baan begonnen. Dat was ergens wel gek, want toen ik mijn verlof inging wist ik niet dat ik daar nooit meer zou gaan werken. Maar mijn nieuwe baan is fantastisch en ik heb nooit spijt gehad. Oud-collega’s begrepen het helemaal.
Ik had een baan waar moeilijk mensen voor te vinden zijn. Ook mijn verlof moest intern geregeld worden, daar is geen vervanging voor gevonden. Maar dat ik weg ging was verder echt hun probleem.
Werkgever krijgt weliswaar salaris gecompenseerd tijdens zwangerschapsverlof, maar houdt wel de baan open, en bedrijf kan intussen niet verder. Ik kan me dus het schuldgevoel van TO wel een beetje voorstellen.
óu sont les neiges d'antan
donderdag 10 januari 2019 08:57
Veranderd niks aan. Dus in theorie kan dat gebeuren. Als je rond week 6 max 8 op gesprek bent geweest en de baan krijgt zou het kunnen dat je niet meer bij oude werkgever hoeft te werken.minnimouse schreef: ↑10-01-2019 06:21Even uit nieuwsgierigheid: hoe zit het met de opzegtermijn tijdens je zwangerschapsverlof? Geldt die niet of hou je die aan, maar je zit toch thuis ‘dus’ kun je bij wijze van per direct beginnen bij je nieuwe baan?
donderdag 10 januari 2019 10:20
merano schreef: ↑10-01-2019 07:41Dat is aardig van je oud collega's want zij hebben tijdens jouw verlof je werk erbij mogen doen. En dat was niet nodig geweest als je was gaan solliciteren terwijl je werkte, want dan had baas bij opzeggen meteen een vacature kunnen openstellen. Daarvoor had je baas misschien wél iemand kunnen vinden.
Werkgever krijgt weliswaar salaris gecompenseerd tijdens zwangerschapsverlof, maar houdt wel de baan open, en bedrijf kan intussen niet verder. Ik kan me dus het schuldgevoel van TO wel een beetje voorstellen.
Oh my... mijn haren gaan overeind staan.. dus iemand moet zwanger haar baan op gaan zeggen zonder recht op uitkering, terwijl je wettelijk beschermd bent en je werkgever gewoon ecompenseerd wordt? Dat zij geen externe vervanging willen regelen is niet het probleem van de zwangere!
Niks is het probleem van de zwangere, zwanger zijn is nu eenmaal een uitzonderlijke situatie. Voortplanting moet nou eenmaal gebeuren en toevallig heeft de vrouw een baarmoeder. Dat mag nooit van invloed zijn op je loopbaan(keuzes), je kan er immers niets aan doen. Dat is ook de reden waarom je wettelijk zo beschermd bent en waarom je werkgever gecompenseerd wordt. Dus waarom sommige vrouwen zich dan nog schuldig voelen en er zoveel emoties bij halen? Het zal wel de opvoeding zijn ofzo.
Ik vind dit hele topic echt vrouwengeneuzel. Al dat schuldgevoel en overtrokken verantwoordelijkheidsgevoel. Geen man die zo zou denken. Het is zakelijk.
donderdag 10 januari 2019 10:44
Nee, natuurlijk moet je niet zwanger je baan gaan opzeggen zonder ander werk te hebben.
TO was niet bij met haar baan, maar zegt dat ze besloot te blijven en haar onvrede voor lief te nemen, toen bleek dat ze zwanger was.
Om dan nu na het verlof alsnog op te zeggen is niet ideaal. Tussen merken dat je zwanger bent en verlof zit nog plenty of time om een andere baan te zoeken. Als je besluit dat niet te doen, en je werkgever lost het probleem van tijdelijke vervanging in een lastige markt op, eventueel met behulp van extra inzet van collega's, en je zegt dan alsnog op dan zou je daar terecht een beetje schuldgevoel over kunnen hebben.
Dat iedereen dat gevoel hier wegwimpelt vind ik niet juist.
TO was niet bij met haar baan, maar zegt dat ze besloot te blijven en haar onvrede voor lief te nemen, toen bleek dat ze zwanger was.
Om dan nu na het verlof alsnog op te zeggen is niet ideaal. Tussen merken dat je zwanger bent en verlof zit nog plenty of time om een andere baan te zoeken. Als je besluit dat niet te doen, en je werkgever lost het probleem van tijdelijke vervanging in een lastige markt op, eventueel met behulp van extra inzet van collega's, en je zegt dan alsnog op dan zou je daar terecht een beetje schuldgevoel over kunnen hebben.
Dat iedereen dat gevoel hier wegwimpelt vind ik niet juist.
óu sont les neiges d'antan
donderdag 10 januari 2019 11:27
Als TO een tijdelijk contract had gehad, had werkgever ook kunnen zeggen dat ze niet verlengen wegens niet in het team passen oid.merano schreef: ↑10-01-2019 10:44Nee, natuurlijk moet je niet zwanger je baan gaan opzeggen zonder ander werk te hebben.
TO was niet bij met haar baan, maar zegt dat ze besloot te blijven en haar onvrede voor lief te nemen, toen bleek dat ze zwanger was.
Om dan nu na het verlof alsnog op te zeggen is niet ideaal. Tussen merken dat je zwanger bent en verlof zit nog plenty of time om een andere baan te zoeken. Als je besluit dat niet te doen, en je werkgever lost het probleem van tijdelijke vervanging in een lastige markt op, eventueel met behulp van extra inzet van collega's, en je zegt dan alsnog op dan zou je daar terecht een beetje schuldgevoel over kunnen hebben.
Dat iedereen dat gevoel hier wegwimpelt vind ik niet juist.
Vrouwen moeten echt veel meer aan zichzelf denken ipv aan de werkgever.
Ja, het is vervelend voor werkgever, maar die overleeft het heus wel
donderdag 10 januari 2019 12:39
Er staan al een hoop zinnige reacties en ik ben het met heel veel mensen eens. Ik snap best dat TO zich wat schuldig voelt en ik weet ook wel dat een werkgever je zo op straat zet als je niet voldoet, dus wat dat aangaat kun je echt rustig voor jezelf kiezen. Dat het werk door collega´s gedaan moet worden begrijp ik wel, ik ben zelf op vacaturesites aan het snuffelen maar de ´tijdelijke contracten wegens zwangerschap/ziekte´sla ik over, ik heb een vaste baan, die geef ik niet op voor een contract van vier maanden, met 80% zekerheid dat ik daarna thuis zit.
Maar er staat nog een zinnetje in de OP dat voor mij doorslaggevend zou zijn;
Nu ik de baby heb zijn mijn behoeftes gewoon veranderd en bied mijn huidige werk (behalve dat ik mij niet op mijn plek voel) mij niet de flexibiliteit die ik mijn gezin wil geven.
Enerzijds; werk is werk. En werk is niet altijd alleen maar leuk. Genoeg mensen die niet fluitend naar hun werk gaan, maar werken om de rekeningen en boterhammen te betalen. Of dacht je dat elke schoonmaakster, stratenmaker en arts iedere ochtend staat te dansen van geluk?
Anderzijds moeten werk en gezin wel gecombineerd kunnen worden. En als dat niet kan, dan haalt de werkgever zijn schouders op. Als het je niet bevalt zoek je maar een andere baan.
En ja, als ze dan zo reageren moeten ze niet verbaasd kijken als mensen dat ook echt gaan doen.
Maar er staat nog een zinnetje in de OP dat voor mij doorslaggevend zou zijn;
Nu ik de baby heb zijn mijn behoeftes gewoon veranderd en bied mijn huidige werk (behalve dat ik mij niet op mijn plek voel) mij niet de flexibiliteit die ik mijn gezin wil geven.
Enerzijds; werk is werk. En werk is niet altijd alleen maar leuk. Genoeg mensen die niet fluitend naar hun werk gaan, maar werken om de rekeningen en boterhammen te betalen. Of dacht je dat elke schoonmaakster, stratenmaker en arts iedere ochtend staat te dansen van geluk?
Anderzijds moeten werk en gezin wel gecombineerd kunnen worden. En als dat niet kan, dan haalt de werkgever zijn schouders op. Als het je niet bevalt zoek je maar een andere baan.
En ja, als ze dan zo reageren moeten ze niet verbaasd kijken als mensen dat ook echt gaan doen.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 24 januari 2019 15:47
Inmiddels heb ik een sollicitatiebrief de deur uit gedaan. Ik mag morgen op gesprek komen. Onwijs spannend!
Mocht ik de baan krijgen en accepteren.. hoe zouden jullie het gesprek met je baas aangaan?
Als ik bel of ik langs kan komen, zal hij al wel wat vermoeden.. maar wat vertel je als je met je baas om tafel zit?
Vertel je ook dat je het niet naar je zin hebt of laat je dat achterwege?
Mocht ik de baan krijgen en accepteren.. hoe zouden jullie het gesprek met je baas aangaan?
Als ik bel of ik langs kan komen, zal hij al wel wat vermoeden.. maar wat vertel je als je met je baas om tafel zit?
Vertel je ook dat je het niet naar je zin hebt of laat je dat achterwege?
donderdag 24 januari 2019 15:49
"Ik heb een andere baan."Evenanders3 schreef: ↑24-01-2019 15:47Inmiddels heb ik een sollicitatiebrief de deur uit gedaan. Ik mag morgen op gesprek komen. Onwijs spannend!
Mocht ik de baan krijgen en accepteren.. hoe zouden jullie het gesprek met je baas aangaan?
Als ik bel of ik langs kan komen, zal hij al wel wat vermoeden.. maar wat vertel je als je met je baas om tafel zit?
Vertel je ook dat je het niet naar je zin hebt of laat je dat achterwege?
En dan vragen ze vanzelf wel waarom en dan kan je dat toelichten.
Gefeliciteerd met de uitnodiging voor het gesprek!
donderdag 24 januari 2019 15:50
Eerst contract tekenen. Dan pas opzeggen. En als het gevraagd word kan je er eerlijk antwoord opgeven. Wel netjes. Je weet nooit wat er nog gebeurt in de toekomst. Somiige zullen zeggen dat je niks moet zeggen.Evenanders3 schreef: ↑24-01-2019 15:47Inmiddels heb ik een sollicitatiebrief de deur uit gedaan. Ik mag morgen op gesprek komen. Onwijs spannend!
Mocht ik de baan krijgen en accepteren.. hoe zouden jullie het gesprek met je baas aangaan?
Als ik bel of ik langs kan komen, zal hij al wel wat vermoeden.. maar wat vertel je als je met je baas om tafel zit?
Vertel je ook dat je het niet naar je zin hebt of laat je dat achterwege?
Maar ik vind dat je dat zeker kan aankaarten. Misschien niet bij het opzeggen zelf. Maar er is vaak ook een exit gesprek of formulier van PZ-HR en daar kan je het anders ook aankaarten. Anders weten ze niet waarom mensen vertrekken en kunnen ze er ook niks aan veranderen.
donderdag 24 januari 2019 18:50
Eerlijk zijn zonder je schepen achter je te verbranden. Misschien kom je je manager of collega's ooit nog eens een keer tegen, in een andere functie of situatie en dan is het beter als de relatie niet verpest is. Dus je kunt best zeggen dat bepaalde dingen niet bij je passen, maar niet dat je baas een oetlul is.Evenanders3 schreef: ↑24-01-2019 15:47Inmiddels heb ik een sollicitatiebrief de deur uit gedaan. Ik mag morgen op gesprek komen. Onwijs spannend!
Mocht ik de baan krijgen en accepteren.. hoe zouden jullie het gesprek met je baas aangaan?
Als ik bel of ik langs kan komen, zal hij al wel wat vermoeden.. maar wat vertel je als je met je baas om tafel zit?
Vertel je ook dat je het niet naar je zin hebt of laat je dat achterwege?
Ik wil hier geen tekst (maar een leeg vak kan ik niet opslaan)
