Werk & Studie
alle pijlers
ook zo lang over je studie gedaan?
woensdag 9 januari 2008 om 12:51
Ik ben 27 jaar en negendejaars student. Ik probeer er altijd zo lang mogelijk onderuit te komen om dat aan mensen te vertellen en ook nu voelt het wat onprettig dit hier zo te zien staan. Ben ik dat echt? Jazeker, dat ben ik. Had ik niet gewild dat het anders was gelopen? Ja, heel erg graag.
Ik heb waarschijnlijk 10 jaar nodig om mijn diploma's te halen. Ik doe weliswaar twee studies (WO letteren, bachelor en master), maar die overlappen deels waardoor dat ook wel weer meer lijkt dan het is. De voornaamste reden dat ik zo lang bezig ben is dat ik een aantal jaren erg met mijn ziel onder mijn arm heb gelopen. Ik ben een geboren piekeraar en ook nu blijft maar steeds zo'n stemmetje door mijn hoofd gonzen dat ik na mijn studie hoe dan ook geen baan op wo/hbo-niveau zal kunnen vinden omdat ik veel te lang heb gestudeerd. Ook al heb ik dan goede cijfers (maar wie maalt daar om in NL...) en straks ook een jaar stage-ervaring bij twee verschillende organisaties op zak, waarvan 1 in 'het buitenland'. En een half jaar studieverblijf aan een buitenlandse universiteit en wat bestuurswerk op mijn cv...
Nou ben ik heel benieuwd om eens van jullie te horen: wie zit/zat ook zo lang in de studiebanken, waarom, en vooral ook: (als je nu dan toch 'klaar' bent) hoe is het daarna gegaan?
Ik heb waarschijnlijk 10 jaar nodig om mijn diploma's te halen. Ik doe weliswaar twee studies (WO letteren, bachelor en master), maar die overlappen deels waardoor dat ook wel weer meer lijkt dan het is. De voornaamste reden dat ik zo lang bezig ben is dat ik een aantal jaren erg met mijn ziel onder mijn arm heb gelopen. Ik ben een geboren piekeraar en ook nu blijft maar steeds zo'n stemmetje door mijn hoofd gonzen dat ik na mijn studie hoe dan ook geen baan op wo/hbo-niveau zal kunnen vinden omdat ik veel te lang heb gestudeerd. Ook al heb ik dan goede cijfers (maar wie maalt daar om in NL...) en straks ook een jaar stage-ervaring bij twee verschillende organisaties op zak, waarvan 1 in 'het buitenland'. En een half jaar studieverblijf aan een buitenlandse universiteit en wat bestuurswerk op mijn cv...
Nou ben ik heel benieuwd om eens van jullie te horen: wie zit/zat ook zo lang in de studiebanken, waarom, en vooral ook: (als je nu dan toch 'klaar' bent) hoe is het daarna gegaan?
donderdag 10 januari 2008 om 12:02
ik denk inderdaad dat je wel recordhouder bent, dropje. fijn om te horen dat het bij jou geen problemen heeft opgeleverd!
Wat de studies betreft, ik heb twee bachelors afgerond en doe nu twee masters (als in: van twee verschillende studierichtingen, waarvan je aparte diploma's krijgt). Die twee studies zijn zo'n beetje tegelijk op gegaan. Eerst met de ene begonnen, overgestapt naar de andere, op een zeker moment heimwee naar studie 1 dus die ook weer 'erbij' gaan doen... En nu ligt een dubbeldikke, gecombineerde scriptie in het verschiet. zodoende dus.
Wat de studies betreft, ik heb twee bachelors afgerond en doe nu twee masters (als in: van twee verschillende studierichtingen, waarvan je aparte diploma's krijgt). Die twee studies zijn zo'n beetje tegelijk op gegaan. Eerst met de ene begonnen, overgestapt naar de andere, op een zeker moment heimwee naar studie 1 dus die ook weer 'erbij' gaan doen... En nu ligt een dubbeldikke, gecombineerde scriptie in het verschiet. zodoende dus.
donderdag 10 januari 2008 om 22:31
Het ligt er maar helemaal aan. Als je zolang over je studie hebt gedaan vanwege tegenslag, geen probleem.
Iemand die naast haar studie (bijna) fulltime heeft gewerkt neem ik graag aan, ook als het niet echt relevante werkervaring is.
Beide zaken zeggen namelijk wel iets positiefs over iemands karakter. Je moet wel een doorzetter zijn wil je én studeren en werken zolang volhouden of je weet wat het is om tegenslag te overwinnen.
Iemand als Dropje zou ik bijna blind aannemen, alleen maar op haar verhaal.
Maar 'met je ziel onder je arm lopen' vind ik wel erg vaag. En ik vind het nogal slap klinken, ik zou denken 'hoe vaak moet ik jou een schop onder je kont geven als je voor mij komt te werken?'.
Iemand die naast haar studie (bijna) fulltime heeft gewerkt neem ik graag aan, ook als het niet echt relevante werkervaring is.
Beide zaken zeggen namelijk wel iets positiefs over iemands karakter. Je moet wel een doorzetter zijn wil je én studeren en werken zolang volhouden of je weet wat het is om tegenslag te overwinnen.
Iemand als Dropje zou ik bijna blind aannemen, alleen maar op haar verhaal.
Maar 'met je ziel onder je arm lopen' vind ik wel erg vaag. En ik vind het nogal slap klinken, ik zou denken 'hoe vaak moet ik jou een schop onder je kont geven als je voor mij komt te werken?'.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
vrijdag 11 januari 2008 om 10:56
ik zit er dus ook wel mee hoe ik het precies uit zou leggen, mocht er in een sollicitatiegesprek naar gevraagd worden. Dat is nu net waarom ik me zorgen maak over het vinden van werk. Op jou komt 'ziel onder de arm' dus absoluut niet goed over. Dat is goed om te weten. Ik worstel er zelf ook mee hoe ik het dan in een sollicitatiegesprek zou moeten noemen.
Want 'ziel onder de arm' klinkt misschien toch weer positiever dan een depressie (een 'officiele', wat dus wat anders is dan een beetje somber zijn) en angst- en paniekstoornis...? (want dat was het) Dat klinkt gelijk zo psychiatrisch (waar ik overigens ook twee jaar onder behandeling ben geweest).
Op mijn 22e ging het mis. Drie jaar later was ik psychisch weer behoorlijk op de rails en werd ik 'genezen' verklaard. In de tussentijd studeerde ik op halve- of kwartkracht. Ik heb bijna wel mijn hele studieperiode werk gehad, maar dan eerder in de categorie 10 dan 40 uur per week. Maar hoe kleed je zo'n verhaal aan...? Ik ben bang dat deze paar jaar me erg aangerekend gaan worden. Ja, ik heb 'tegenslag' gehad. Maar niet het soort tegenslag waarover je op een sollicitatiegesprek graag vertelt.
Want 'ziel onder de arm' klinkt misschien toch weer positiever dan een depressie (een 'officiele', wat dus wat anders is dan een beetje somber zijn) en angst- en paniekstoornis...? (want dat was het) Dat klinkt gelijk zo psychiatrisch (waar ik overigens ook twee jaar onder behandeling ben geweest).
Op mijn 22e ging het mis. Drie jaar later was ik psychisch weer behoorlijk op de rails en werd ik 'genezen' verklaard. In de tussentijd studeerde ik op halve- of kwartkracht. Ik heb bijna wel mijn hele studieperiode werk gehad, maar dan eerder in de categorie 10 dan 40 uur per week. Maar hoe kleed je zo'n verhaal aan...? Ik ben bang dat deze paar jaar me erg aangerekend gaan worden. Ja, ik heb 'tegenslag' gehad. Maar niet het soort tegenslag waarover je op een sollicitatiegesprek graag vertelt.
vrijdag 11 januari 2008 om 12:18
Ik ben ook al boven de 30, maar heb niet meer dan een half jaar langer over mijn studie gedaan - en de vertraging was niet echt mijn schuld. Tijdens mijn Master is de afdeling waarop ik wou gaan afstuderen mij of meer kompleet vertrokken: 2 gingen met pensioen, een naar de industrie, een ander iemand werdt ontslaan... er was dus geeen begeleider voor mijn eerste master thesis (wij hebben er 2 in 2 jaren). Heb heel wat mensen op andere uni's gekontakteerd en had uiteindelijk een projekt in Frankrijk gevonden - maar de docent had pas medio september de tijd ervoor terwijl mijn medestudentes al in mai begonnen waren.
Heb wel een heel andere opeiding voor mijn studie gedaan, en moest ook nog een diploma nederlands halen ( umm.. meer schrijfles was wel goed geweest) en VWO natuurkunde om hier te mogen studeren maar goed. Ben net aan het solliciteren en wordt desondankt mijn leeftijd voor heel wat gesprekken uitgenodigd.
Heb wel een heel andere opeiding voor mijn studie gedaan, en moest ook nog een diploma nederlands halen ( umm.. meer schrijfles was wel goed geweest) en VWO natuurkunde om hier te mogen studeren maar goed. Ben net aan het solliciteren en wordt desondankt mijn leeftijd voor heel wat gesprekken uitgenodigd.
vrijdag 11 januari 2008 om 12:32
Ik ben 25 en ook negendejaars student. Na 4 jaar hbo kwam ik er achter dat dat toch echt niet was wat ik wilde doen en ben ik wat anders gaan doen. Ik zit nu in het laatste jaar van mijn master .
Als ik op mijn studentenbaantje aan nieuwe mensen vertel dat ik daar inmiddels 7 jaar werk is het wel een beetje genant, maar verder zit ik er niet zo mee eigenlijk.
Als ik op mijn studentenbaantje aan nieuwe mensen vertel dat ik daar inmiddels 7 jaar werk is het wel een beetje genant, maar verder zit ik er niet zo mee eigenlijk.
vrijdag 11 januari 2008 om 14:08
Hoi, ik heb 10 jaar over mijn (technische) studie gedaan en was net 29 toen ik klaar was. Voor ik begon heb ik een jaar in het buitenland op school gezeten, en tijdens de studie ook een stage in het buitenland gedaan. Vooral in de laatste jaren van mijn studie liep ik vertraging op omdat ik vast zat met een project en er niet goed uitkwam alleen. Ik heb gemerkt dat ik nogal slecht ben in "theoretische" projecten in mijn eentje doen, en ik kan me erg slecht zetten tot the doen van dingen die ik saai vind. Daarnaast wel heel actief geweest met commissies en andere uit de hand gelopen hobbies. Ik kan op zich goed leren, het niveau was niet te hoog ofzo.
Inmiddels ben ik 1,5 jaar aan het werk en dat gaat veel beter. Concrete projecten, meer interactie en collega's past veel beter bij mij. Mijn huidige baan kreeg ik via een vriendin, maar binnenkort ga ik weer solliciteren om op een andere plek te gaan werken. Heb door deze werkervaring wel weer meer zelfvertrouwen gekregen, en zie er niet tegenop om met arbeidsgevers te praten. Bovendien is het nu een supergoede tijd voor werknemers, met tekort aan hoger opgeleid personeel/ingenieurs.
Een vriend van mij deed even lang over zijn studie als ik. Hij heeft wel gewoon gesolliciteerd bij verschillende bedrijven, maar er is daarbij niet heel veel nadruk op de studieduur gelegd. Een van de commentaren was: "Hm, je deed wel lang over je studie, maar je hebt er ook wel heel veel naast gedaan", en dat was het. Het belangrijkste is toch dat je goed bent in waar zij naar op zoek zijn, en dat kan om andere talenten vragen dan wat je in je studie nodig had.
Sommige werkgevers zullen misschien een probleem maken van de lange studieduur, en andere niet. Dus misschien zul je een keer extra moeten solliciteren om de juiste te vinden. Maar als je kunt omschrijven wat je wilt en goed kan moet het zeker lukken.
Ik wens je veel succes met het afronden van je studie!
Inmiddels ben ik 1,5 jaar aan het werk en dat gaat veel beter. Concrete projecten, meer interactie en collega's past veel beter bij mij. Mijn huidige baan kreeg ik via een vriendin, maar binnenkort ga ik weer solliciteren om op een andere plek te gaan werken. Heb door deze werkervaring wel weer meer zelfvertrouwen gekregen, en zie er niet tegenop om met arbeidsgevers te praten. Bovendien is het nu een supergoede tijd voor werknemers, met tekort aan hoger opgeleid personeel/ingenieurs.
Een vriend van mij deed even lang over zijn studie als ik. Hij heeft wel gewoon gesolliciteerd bij verschillende bedrijven, maar er is daarbij niet heel veel nadruk op de studieduur gelegd. Een van de commentaren was: "Hm, je deed wel lang over je studie, maar je hebt er ook wel heel veel naast gedaan", en dat was het. Het belangrijkste is toch dat je goed bent in waar zij naar op zoek zijn, en dat kan om andere talenten vragen dan wat je in je studie nodig had.
Sommige werkgevers zullen misschien een probleem maken van de lange studieduur, en andere niet. Dus misschien zul je een keer extra moeten solliciteren om de juiste te vinden. Maar als je kunt omschrijven wat je wilt en goed kan moet het zeker lukken.
Ik wens je veel succes met het afronden van je studie!
zaterdag 12 januari 2008 om 13:37
zaterdag 12 januari 2008 om 16:31
zaterdag 12 januari 2008 om 17:13
Hoi, ik heb ook 10 jaar gestudeerd. Twee studies, waarvan 1 WO letteren, dus ook niet dat je zegt: goede voorbereiding op de arbeidsmarkt. Stage + een beetje ernaast gewerkt, maar zo te lezen veel minder dan jij. Ik was 31 toen ik klaar was.... en ik kon direct aan het werk in mijn vakgebied. Vrij kort daarna ben ik voor mezelf begonnen en sindsdien geen dag zonder werk en zonder inkomen gezeten. Sterker nog, als je mij bij mijn afstuderen had verteld hoeveel ik nu op de bank zou hebben, dan had ik het niet geloofd. Ik kan nog elke dag met verbazing om me heen kijken in mijn eigen koophuis en denken: dat heb ik toch maar mooi gedaan, met m'n depressieve kop.
Als ik jouw openingspost zo lees, dan denk ik dat je cv en je studieduur niet zozeer het probleem zijn, maar eerder je gebrek aan zelfvertrouwen. Dat was bij mijzelf ook een groter obstakel in het begin dan mijn leeftijd of studieduur.
Je presenteert je een beetje als iemand die mislukt is, terwijl je best trots kunt zijn op je stage-ervaring, je verblijf in het buitenland, het bestuurswerk, twee studies en goede cijfers. En je studie afmaken na een depressie en een paniekstoornis lukt ook niet iedereen.
Natuurlijk zullen er werknemers zijn die moeilijk doen over psychische klachten. Maar wees eerlijk: zou jij daar willen werken? Als ik ''stressbestendig'' in een advertentie zie staan, dan verdenk ik de werkgever ervan dat ze het werk niet goed organiseren of met te weinig mensen werken. Niks voor mij.
Maar in de hoek waar jij zoekt zal het zo'n vaart niet lopen... non-profit is toch anders dan "het" bedrijfsleven. Ook ken ik verschillende journalisten die op jouw leeftijd begonnen zijn.
Zelf heb ik onlangs een stagiair van 29 aangenomen, in wie ik veel vertrouwen heb. Ik ben wantrouwender tegenover 'zesjesstudenten' of studenten die hun WO studie er in vier jaar doorjassen, zonder ooit ergens zelfstandig over na te hebben gedacht.
Als ik jouw openingspost zo lees, dan denk ik dat je cv en je studieduur niet zozeer het probleem zijn, maar eerder je gebrek aan zelfvertrouwen. Dat was bij mijzelf ook een groter obstakel in het begin dan mijn leeftijd of studieduur.
Je presenteert je een beetje als iemand die mislukt is, terwijl je best trots kunt zijn op je stage-ervaring, je verblijf in het buitenland, het bestuurswerk, twee studies en goede cijfers. En je studie afmaken na een depressie en een paniekstoornis lukt ook niet iedereen.
Natuurlijk zullen er werknemers zijn die moeilijk doen over psychische klachten. Maar wees eerlijk: zou jij daar willen werken? Als ik ''stressbestendig'' in een advertentie zie staan, dan verdenk ik de werkgever ervan dat ze het werk niet goed organiseren of met te weinig mensen werken. Niks voor mij.
Maar in de hoek waar jij zoekt zal het zo'n vaart niet lopen... non-profit is toch anders dan "het" bedrijfsleven. Ook ken ik verschillende journalisten die op jouw leeftijd begonnen zijn.
Zelf heb ik onlangs een stagiair van 29 aangenomen, in wie ik veel vertrouwen heb. Ik ben wantrouwender tegenover 'zesjesstudenten' of studenten die hun WO studie er in vier jaar doorjassen, zonder ooit ergens zelfstandig over na te hebben gedacht.
anoniem_23909 wijzigde dit bericht op 12-01-2008 17:14
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
zaterdag 12 januari 2008 om 17:33
Hey Engelien,
Ik herken nog steeds heel veel in je verhalen.
Ook mijn studie heeft grotendeels door gebrek aan zelfvertrouwen en faal angst stil gelegen. Ik ben hiervoor nooit in behandeling geweest of zo, wel een paar gesprekken met de studentenpsycholoog gehad, Het deed mij toen vooral goed dat hij erkende dat ik het moeilijk had en niet vond dat ik mij aanstelde, maar dat ik nog niet erg genoeg eraan toe was om in de afstudeergroep te komen, waar alleen maar studenten met studievertraging inzitten van alle studierichtingen. De psycholoog vond dat ik het nog best zelf kon en dat hij dacht dat ik anders in de drie maanden (!) wachttijd totdat ik bij de groep mocht helemaal niets meer zou doen en teveel de verantwoordelijkheid buiten mijzelf ging leggen. Want eerlijk is eerlijk, al heb ik ook wel in lichte mate last gehad van psychische klachten, waardoor ik mij tegenslag sneller aantrok, ik ben ook vooral gebaat bij een flinke schop onder de kont.
Ik moet nu ook nog twee scripties afronden of een dubbele. Dus volgens mij lopen wij idd aardig gelijk op en ik heb ook een letteren en een maatschappelikjke studie.
Ik herken nog steeds heel veel in je verhalen.
Ook mijn studie heeft grotendeels door gebrek aan zelfvertrouwen en faal angst stil gelegen. Ik ben hiervoor nooit in behandeling geweest of zo, wel een paar gesprekken met de studentenpsycholoog gehad, Het deed mij toen vooral goed dat hij erkende dat ik het moeilijk had en niet vond dat ik mij aanstelde, maar dat ik nog niet erg genoeg eraan toe was om in de afstudeergroep te komen, waar alleen maar studenten met studievertraging inzitten van alle studierichtingen. De psycholoog vond dat ik het nog best zelf kon en dat hij dacht dat ik anders in de drie maanden (!) wachttijd totdat ik bij de groep mocht helemaal niets meer zou doen en teveel de verantwoordelijkheid buiten mijzelf ging leggen. Want eerlijk is eerlijk, al heb ik ook wel in lichte mate last gehad van psychische klachten, waardoor ik mij tegenslag sneller aantrok, ik ben ook vooral gebaat bij een flinke schop onder de kont.
Ik moet nu ook nog twee scripties afronden of een dubbele. Dus volgens mij lopen wij idd aardig gelijk op en ik heb ook een letteren en een maatschappelikjke studie.
zaterdag 12 januari 2008 om 17:36
quote:dropje schreef op 10 januari 2008 @ 09:17:
De tijd van de eeuwige studenten is voorbij, maar volgens mij ben die afgelik een van de recordhouders van dit moment. Ik ben begonnen op de universiteit toen ik 19 was (na het gymnasium eerst een jaar een secretaresse-opleiding gevolgd om alvast een afgeronde beroepsopleiding achter de hand te hebben). In mijn studietijd heb ik altijd meer gewerkt en ben ik meer met mijn 'sport' (dansen op hoog niveau) bezig geweest dan daadwerkelijk gestudeerd. Toen de geldkraan uit Groningen dicht werd gedraaid heb ik een fulltime baan gezocht (ben op mijn 27e fulltime gaan werken, tot die tijd bij de werkgever waar ik een bijbaan had parttime) en in de jaren erna heb ik af en toe ingeschreven gestaan en een paar vakken per jaar gehaald (overigens ook Letteren, met bijvakken bij B&B en Rechten). In '02-'03 wilde ik eigenlijk af gaan studeren, maar aan het begin van het studiejaar werd ik zwanger van een tweeling en voelde me dermate ziek, zwak en misselijk dat ik naast mijn werk de energie om mijn scriptie te schrijven niet op kon brengen. Uiteindelijk, vanwege de gewijzigde universitaire structuur (van drs. naar ba/ma) kon ik alleen afgelopen studiejaar nog afstuderen, daarna zou een hoop vervallen, en dat heb ik dan ook gedaan. Ik ben nu 38 en heb er dus de helft van mijn leven over gedaan om af te studeren.
Jawel! zo ken ik er nog een, ik heb zelf een vader die van zijn 18e tot zijn 34e gestudeerd heeft dus ik voel mij nooit zo heel vervelend met mijn 7e jaars studie..
De tijd van de eeuwige studenten is voorbij, maar volgens mij ben die afgelik een van de recordhouders van dit moment. Ik ben begonnen op de universiteit toen ik 19 was (na het gymnasium eerst een jaar een secretaresse-opleiding gevolgd om alvast een afgeronde beroepsopleiding achter de hand te hebben). In mijn studietijd heb ik altijd meer gewerkt en ben ik meer met mijn 'sport' (dansen op hoog niveau) bezig geweest dan daadwerkelijk gestudeerd. Toen de geldkraan uit Groningen dicht werd gedraaid heb ik een fulltime baan gezocht (ben op mijn 27e fulltime gaan werken, tot die tijd bij de werkgever waar ik een bijbaan had parttime) en in de jaren erna heb ik af en toe ingeschreven gestaan en een paar vakken per jaar gehaald (overigens ook Letteren, met bijvakken bij B&B en Rechten). In '02-'03 wilde ik eigenlijk af gaan studeren, maar aan het begin van het studiejaar werd ik zwanger van een tweeling en voelde me dermate ziek, zwak en misselijk dat ik naast mijn werk de energie om mijn scriptie te schrijven niet op kon brengen. Uiteindelijk, vanwege de gewijzigde universitaire structuur (van drs. naar ba/ma) kon ik alleen afgelopen studiejaar nog afstuderen, daarna zou een hoop vervallen, en dat heb ik dan ook gedaan. Ik ben nu 38 en heb er dus de helft van mijn leven over gedaan om af te studeren.
Jawel! zo ken ik er nog een, ik heb zelf een vader die van zijn 18e tot zijn 34e gestudeerd heeft dus ik voel mij nooit zo heel vervelend met mijn 7e jaars studie..
dinsdag 15 januari 2008 om 12:17
jee, paar daagjes weggeweest en nu weer allemaal reacties!
De pessimistische wolk in mijn hoofd begint weer wat op te trekken
@korenwolf, dank je wel! Wat hoopgevend hoe het bij jou is gegaan, en ook verder wat je schrijft. Nee, ik moet me idd maar niet te onzeker laten maken door elke (potentiele) afwijzing of uiting van kritiek.
Hoe heb jij dat gebrek aan zelfvertrouwen getackled, vlak na je afstuderen?
Over het solliciteren zelf ben ik trouwens nog niet eens zo heel erg zenuwachtig: dat ik te onzeker overkom oid (al ben ik dat natuurlijk wel, en zou ik een stuk gelukkiger en ook energieker in het leven staan als ik mezelf wat minder naar beneden zou halen en druk zou maken over mijn mindere karaktereigenschappen). Ik heb geregeld te horen gekregen dat mijn sollicitiatiebrieven goed zijn en ik ook goed over kom op sollicitatiegesprekken. Het is meer dat ik vrees uberhaupt niet uitgenodigd te worden, puur vanwege m'n lange studieduur. Maar dat ik bij geen enkele leuke werkgever op gesprek zal worden uitgenodigd is ook wel wat overtrokken rampdenken...
@mararoulette: ja, ik ken die verhalen ook... Mijn eigenste moeder heeft er 12 jaar over gedaan om haar studie psychologie af te maken en studeerde toen midden jaren tachtig af in de tijd dat daar sowieso geen enkel werk mee te vinden was. Het komt dus in de familie voor... en in vergelijking met haar is mijn situatie nog heel goed. En na enkele jaren bijstand (mijn kindertijd) met vrijwilligerswerk op haar vakgebied is ze ook alsnog heel goed op haar pootjes terecht gekomen als zelfstandige (maar of ik dat zou willen?).
@es1450: mooi dat je weer beter bent! (iedereen lijkt wel ziek, ik heb nu ook een hoestende en proestende vriend tegenover me zitten die zich net ziekgemeld heeft)
Heb jij alleen nog je scriptie voor de boeg, of meer? Ben je er helemaal niet actief mee bezig op het moment, of toch op een laag pitje? En sluit jouw baan nu een beetje aan bij je studies?
Wat is het en hoe heb je 'm gevonden en gekregen?! (->of vraag ik daarmee naar te 'privacygevoelige'/herkenbaar makende informatie?)
Ik blijf dorstig naar meer verhalen van forumgangers die in net zo'n soort situatie zaten/zitten...
De pessimistische wolk in mijn hoofd begint weer wat op te trekken
@korenwolf, dank je wel! Wat hoopgevend hoe het bij jou is gegaan, en ook verder wat je schrijft. Nee, ik moet me idd maar niet te onzeker laten maken door elke (potentiele) afwijzing of uiting van kritiek.
Hoe heb jij dat gebrek aan zelfvertrouwen getackled, vlak na je afstuderen?
Over het solliciteren zelf ben ik trouwens nog niet eens zo heel erg zenuwachtig: dat ik te onzeker overkom oid (al ben ik dat natuurlijk wel, en zou ik een stuk gelukkiger en ook energieker in het leven staan als ik mezelf wat minder naar beneden zou halen en druk zou maken over mijn mindere karaktereigenschappen). Ik heb geregeld te horen gekregen dat mijn sollicitiatiebrieven goed zijn en ik ook goed over kom op sollicitatiegesprekken. Het is meer dat ik vrees uberhaupt niet uitgenodigd te worden, puur vanwege m'n lange studieduur. Maar dat ik bij geen enkele leuke werkgever op gesprek zal worden uitgenodigd is ook wel wat overtrokken rampdenken...
@mararoulette: ja, ik ken die verhalen ook... Mijn eigenste moeder heeft er 12 jaar over gedaan om haar studie psychologie af te maken en studeerde toen midden jaren tachtig af in de tijd dat daar sowieso geen enkel werk mee te vinden was. Het komt dus in de familie voor... en in vergelijking met haar is mijn situatie nog heel goed. En na enkele jaren bijstand (mijn kindertijd) met vrijwilligerswerk op haar vakgebied is ze ook alsnog heel goed op haar pootjes terecht gekomen als zelfstandige (maar of ik dat zou willen?).
@es1450: mooi dat je weer beter bent! (iedereen lijkt wel ziek, ik heb nu ook een hoestende en proestende vriend tegenover me zitten die zich net ziekgemeld heeft)
Heb jij alleen nog je scriptie voor de boeg, of meer? Ben je er helemaal niet actief mee bezig op het moment, of toch op een laag pitje? En sluit jouw baan nu een beetje aan bij je studies?
Wat is het en hoe heb je 'm gevonden en gekregen?! (->of vraag ik daarmee naar te 'privacygevoelige'/herkenbaar makende informatie?)
Ik blijf dorstig naar meer verhalen van forumgangers die in net zo'n soort situatie zaten/zitten...
dinsdag 15 januari 2008 om 12:35
Ik weet zeker dat je je geen zorgen hoeft te maken, maar ik snap wel dat je je er soms een beetje zorgen om maakt. Maar ik moet zeggen, ik vind dat je, naast je studie, hartstikke leuke dingen hebt gedaan en dat telt wat mij betreft. Evenals de redenen waarom je er zo lang over hebt gedaan.
Ik kan het je zelfs nog sterker vertellen. Ik was 17 toen ik ging studeren en ik ben inmiddels 6e jaars (22 jaar ben ik nu dus) en ook ik denk weleens dat het allemaal wel wat sneller had gekund en ik heb ook sterk het gevoel dat alle studenten om me heen het inderdaad veel sneller doen dan ik. Ik ben nu bezig met een master trouwens en ik hoop daar deze zomer mee klaar te zijn. Er waren ook redenen voor dat het allemaal wat trager ging dan ik wilde. Maar de laatste tijd spreek ik alleen maar mensen die mijn CV hartstikke leuk vinden en totaal geen oog hebben voor de studieduur. Echt, ik weet heus dat 6 jaar studeren helemaal niet lang is, maar ik kreeg zo vaak opmerkingen als: "ben je nou nog niet klaar? Je had toch allang klaar moeten zijn?", dat ik er op den duur weleens goed de schijt in had. En ach, als je dan ook nog eens zit te k*tten met allerlei vakken die je niet leuk vind en die je -tig keer over moet doen, dan is de twijfel eigenlijk snel gezaaid.
Maar echt, ik weet zeker dat het helemaal goed komt met jou. Je hebt toch een CV om van te dromen?
Ik kan het je zelfs nog sterker vertellen. Ik was 17 toen ik ging studeren en ik ben inmiddels 6e jaars (22 jaar ben ik nu dus) en ook ik denk weleens dat het allemaal wel wat sneller had gekund en ik heb ook sterk het gevoel dat alle studenten om me heen het inderdaad veel sneller doen dan ik. Ik ben nu bezig met een master trouwens en ik hoop daar deze zomer mee klaar te zijn. Er waren ook redenen voor dat het allemaal wat trager ging dan ik wilde. Maar de laatste tijd spreek ik alleen maar mensen die mijn CV hartstikke leuk vinden en totaal geen oog hebben voor de studieduur. Echt, ik weet heus dat 6 jaar studeren helemaal niet lang is, maar ik kreeg zo vaak opmerkingen als: "ben je nou nog niet klaar? Je had toch allang klaar moeten zijn?", dat ik er op den duur weleens goed de schijt in had. En ach, als je dan ook nog eens zit te k*tten met allerlei vakken die je niet leuk vind en die je -tig keer over moet doen, dan is de twijfel eigenlijk snel gezaaid.
Maar echt, ik weet zeker dat het helemaal goed komt met jou. Je hebt toch een CV om van te dromen?
woensdag 25 februari 2009 om 14:10
hoi! Ik ben de Engelien die dit topic ruim een jaar geleden opende. Omdat ik mijn inloggegevens niet meer terug kon vinden forum ik nu onder een nieuwe naam. Dit topic vond ik weer terug doordat een ander topic waarom ik toen had gereageerd geupt werd. ('o ja dát was mijn gebruikersnaam toen' )
Ik vind het wel apart om nu weer terug te lezen hoe ik toen dacht. Van februari tot en met juni heb ik de internationale stage gelopen die ik toen al noemde, en die is heel goed bevallen. Ik kreeg een heel mooi cijfer en bloeide helemaal op van de verantwoordelijkheden die ik kreeg. Ik werkte op een kantoor met 3 vaste medewerkers, waarvan 2 posten onvervuld waren; dat lijkt niet ideaal maar in praktijk kon ik daardoor hele toffe dingen doen en kreeg daar nog veel waardering voor ook. Dat heeft me wel veel minder onzeker gemaakt. Daarmee kwam ook definitief een einde aan het gedoemdenk en extreme gepieker, waar het openen van dit topic destijds ook nog wel een uiting van was.
Ik ben nu een jaar verder, en zit met mijn studie min of meer 'op schema' (mijn eigen aangepaste schema welteverstaan). Ik wil nog steeds voor september klaar zijn ivm IBG en als het even kan natuurlijk nog wel wat eerder... Ik studeer weer vol goede moed, heb er weer veel meer plezier in en krijg enthousiaste reacties van docenten op de koop toe (willen dingen die ik schrijf publiceren enzo).
Wel blijf ik concentratie- en planningproblemen houden, en lukt het me daarom tot mijn grote frustratie nog steeds niet om een 'normaal' aantal studiepunten te halen. Die problemen wijtte ik altijd (ook hierboven nog) aan die depressie- en angstklachten, maar feitelijk heb ik er in iets mindere mate altijd al wel last van gehad. Maar vond ik dat ik 'gewoon niet zo lui' moest zijn. Tot ik tijdens mijn stages ontdekte dat ik allesbehalve lui ben, ik maakte daar nl met plezier weken van 60-70 uur. Mijn huisarts adviseerde me om eens te laten onderzoeken of de oorzaak bij adhd zou kunnen liggen. Dat heb ik nu achter de rug; de uitslag heb ik nog niet. Ik hoop, als ik die diagnose krijg, in elk geval adequate begeleiding te krijgen bij het schrijven van mijn scripties (waar ik binnenkort mee zal gaan beginnen) want reguliere studie- en scriptiebegeleiding, faalangsttrainingen etc zette bij mij nooit zoveel zoden aan de dijk.
Dat is zo'n beetje waar ik nu sta. Ik ben ook wel erg benieuwd hoe het nu gaat met oa Miss Dubbelfriss, Es1450, Sagrera en Uggla! Als jullie hier nog eens lezen, laat eens horen hoe het er nu bij jullie met de studie/scriptie/baan voor staat!
En ik wil de anderen die hier toen hier toen hebben gepost ook nog eens bedanken, jullie berichtjes gaven me toen echt een steuntje in de rug om mijn stage met goede moed te beginnen (terwijl ik eerst dacht, 'waar doe ik het uberhaupt voor, er komt van mij toch niks meer terecht' )
Ik vind het wel apart om nu weer terug te lezen hoe ik toen dacht. Van februari tot en met juni heb ik de internationale stage gelopen die ik toen al noemde, en die is heel goed bevallen. Ik kreeg een heel mooi cijfer en bloeide helemaal op van de verantwoordelijkheden die ik kreeg. Ik werkte op een kantoor met 3 vaste medewerkers, waarvan 2 posten onvervuld waren; dat lijkt niet ideaal maar in praktijk kon ik daardoor hele toffe dingen doen en kreeg daar nog veel waardering voor ook. Dat heeft me wel veel minder onzeker gemaakt. Daarmee kwam ook definitief een einde aan het gedoemdenk en extreme gepieker, waar het openen van dit topic destijds ook nog wel een uiting van was.
Ik ben nu een jaar verder, en zit met mijn studie min of meer 'op schema' (mijn eigen aangepaste schema welteverstaan). Ik wil nog steeds voor september klaar zijn ivm IBG en als het even kan natuurlijk nog wel wat eerder... Ik studeer weer vol goede moed, heb er weer veel meer plezier in en krijg enthousiaste reacties van docenten op de koop toe (willen dingen die ik schrijf publiceren enzo).
Wel blijf ik concentratie- en planningproblemen houden, en lukt het me daarom tot mijn grote frustratie nog steeds niet om een 'normaal' aantal studiepunten te halen. Die problemen wijtte ik altijd (ook hierboven nog) aan die depressie- en angstklachten, maar feitelijk heb ik er in iets mindere mate altijd al wel last van gehad. Maar vond ik dat ik 'gewoon niet zo lui' moest zijn. Tot ik tijdens mijn stages ontdekte dat ik allesbehalve lui ben, ik maakte daar nl met plezier weken van 60-70 uur. Mijn huisarts adviseerde me om eens te laten onderzoeken of de oorzaak bij adhd zou kunnen liggen. Dat heb ik nu achter de rug; de uitslag heb ik nog niet. Ik hoop, als ik die diagnose krijg, in elk geval adequate begeleiding te krijgen bij het schrijven van mijn scripties (waar ik binnenkort mee zal gaan beginnen) want reguliere studie- en scriptiebegeleiding, faalangsttrainingen etc zette bij mij nooit zoveel zoden aan de dijk.
Dat is zo'n beetje waar ik nu sta. Ik ben ook wel erg benieuwd hoe het nu gaat met oa Miss Dubbelfriss, Es1450, Sagrera en Uggla! Als jullie hier nog eens lezen, laat eens horen hoe het er nu bij jullie met de studie/scriptie/baan voor staat!
En ik wil de anderen die hier toen hier toen hebben gepost ook nog eens bedanken, jullie berichtjes gaven me toen echt een steuntje in de rug om mijn stage met goede moed te beginnen (terwijl ik eerst dacht, 'waar doe ik het uberhaupt voor, er komt van mij toch niks meer terecht' )
donderdag 26 februari 2009 om 16:15
Ik vind het erg fijn dit topic via Google te vinden. Volgend jaar begint mijn tiende studiejaar en ik voel me waardeloos, tussen vrienden die al jaren goede banen hebben of promoveren in de richting waarin ik oorspronkelijk begon.
Voor een deel is het me gewoon overkomen: ziekte, bijkomende depressie en twijfel over de studiekeuze kunnen je al snel lamleggen. Ik heb me echter ook bij tegenslag rond switchen teveel uit het veld laten slaan en ben op een gegeven moment heel laf weggelopen voor alles.
Ik denk nu hele dagen aan hoezeer ik gefaald heb, al weet ik dat zulke gedachten nergens goed voor zijn. Dit topic vond ik via Google, zo obsessief ben ik bezig met het probleem.
Op zich is het helder wat me nu te doen staat: gewoon doorgaan en er het beste van maken, maar de gevoelens van mislukking verdwijnen daar niet mee. Ironisch genoeg zijn het de negatieve gedachten die me op dit moment nog het meest remmen om grote sprongen voorwaarts te maken in m'n studie.
Voor een deel is het me gewoon overkomen: ziekte, bijkomende depressie en twijfel over de studiekeuze kunnen je al snel lamleggen. Ik heb me echter ook bij tegenslag rond switchen teveel uit het veld laten slaan en ben op een gegeven moment heel laf weggelopen voor alles.
Ik denk nu hele dagen aan hoezeer ik gefaald heb, al weet ik dat zulke gedachten nergens goed voor zijn. Dit topic vond ik via Google, zo obsessief ben ik bezig met het probleem.
Op zich is het helder wat me nu te doen staat: gewoon doorgaan en er het beste van maken, maar de gevoelens van mislukking verdwijnen daar niet mee. Ironisch genoeg zijn het de negatieve gedachten die me op dit moment nog het meest remmen om grote sprongen voorwaarts te maken in m'n studie.
donderdag 26 februari 2009 om 21:27
Hoi Theeuw,
Wat een naar maar herkenbaar verhaal.
Ben je nu trouwens wel weer op de been, lichamelijk en psychisch?
Is het misschien mogelijk (even gerederneerd vanuit mijn eigen ervaringen die ik hierboven neerpende) om een uitdagende stage te gaan gaan doen oid? Zodat je merkt dat je echt wel wat geleerd hebt van je studie en ook dat je door collega's gewaardeerd wordt om je kennis en inzichten enzo? Daardoor kon ik uiteindelijk iig wel die negatieve gedachten doorbreken. In combinatie met therapie enzo... maar op een zeker moment hielp dat me niet veel verder meer en was het die stage die me echt over de drempel hielp!
Vind je je huidige studie inhoudelijk wel boeiend en heb je het idee dat je jezelf er in kwijtkunt? Bij mij hielp het ook erg dat ik de afgelopen tijd weer vakken kon gaan doen die me veel beter liggen. Ik had, denk ik nu, beter jaren geleden al die andere studie kunnen laten vallen en me op deze (leuke) studie richten, zo veel beter voor mijn zelfvertrouwen en studiemotivatie! Na mijn 3 jaren depressie+angststoornis had ik er echt veel moeite mee om die studiemotivatie weer op te brengen, ook al voelde ik me dan weer veel beter.
Wat een naar maar herkenbaar verhaal.
Ben je nu trouwens wel weer op de been, lichamelijk en psychisch?
Is het misschien mogelijk (even gerederneerd vanuit mijn eigen ervaringen die ik hierboven neerpende) om een uitdagende stage te gaan gaan doen oid? Zodat je merkt dat je echt wel wat geleerd hebt van je studie en ook dat je door collega's gewaardeerd wordt om je kennis en inzichten enzo? Daardoor kon ik uiteindelijk iig wel die negatieve gedachten doorbreken. In combinatie met therapie enzo... maar op een zeker moment hielp dat me niet veel verder meer en was het die stage die me echt over de drempel hielp!
Vind je je huidige studie inhoudelijk wel boeiend en heb je het idee dat je jezelf er in kwijtkunt? Bij mij hielp het ook erg dat ik de afgelopen tijd weer vakken kon gaan doen die me veel beter liggen. Ik had, denk ik nu, beter jaren geleden al die andere studie kunnen laten vallen en me op deze (leuke) studie richten, zo veel beter voor mijn zelfvertrouwen en studiemotivatie! Na mijn 3 jaren depressie+angststoornis had ik er echt veel moeite mee om die studiemotivatie weer op te brengen, ook al voelde ik me dan weer veel beter.
vrijdag 27 februari 2009 om 11:45
Hoi!
Ik ben vrij vandaag dus ga ik mijn verhaal maar eens vertellen.
Ik heb eerst even gelezen wat ik afgelopen jaar schreef. Er is best iets gebeurd in die tijd.
Ten eerste was ik in juni gestopt met werken om mij drie maanden helemaal aan het afstuderen te kunnen wijden. Dat heb ik uiteindelijk ook gedaan, maar ik had mijn thema nogal gewijzigd (omdat het oorspronglijk een dubbele scriptie voor twee studies was en nu alleen nog maar voor een) en ik moest er echt heel hard aan trekken om in een studieschema vol te houden. En mijn begeleider was er de hele zomer niet, daar had ik alleen via de mail contact mee. Uiteindelijk was het mij dus niet gelukt om voor 31 augustus af te studeren. Dat wilde ik omdat ik dan nog als doctorandus mocht af studeren. Er was op dat moment een soort van eerste versie waarin er nog veel geschapt/geschaafd moest worden. Ik had gewoon niet genoeg tijd gehad.
Dus toen was ik weer een soort van terug bij af. Alleen had ik wel het gevoel veel overwonnen te hebben en ik was vaster dan ooit besloten het nu tot een goed einde te brengen.
Dus ben ik toen gaan kijken wat ik moest doen om over te stappen op ba/ma. Ik hoefde daarvoor bij geen van mijn studies nog vakken te volgen, maar wel voor een studie een ba-scriptie schrijven. Daar ben ik dus mee aan de slag gegaan.
Ook ben ik weer terug naar mijn oude werk gegaan (dat ik dus had opgezegd). Alleen deze keer voor drie dagen per week om meer tijd voor de studie te hebben, dus weer een stap terug op dat gebied maar ik ben erg blij dat dat kon.
Tussen september en januari heb ik dus een ba-scriptie geschreven, maar heb ik ook drie dagen gewerkt. Geklust n het huis van mijn vriend, wij zijn gaan samenwonen en bijna vier weken op vakantie in Mexico geweest. Die vakantie wilde ik al heel lang en het was heel goed die ondanks alles door te laten gaan. Maar alsnog is het mij gelukt om die ba-scriptie helemaal af te maken (met een 8) zodat ik in het tweede semester meteen weer door kon stromen naar de master(s). En nu ben ik dus weer zover als dat ik al een keer was, alleen dat er nu een ma-scriptie is die ook al bijna af is en veel belangrijker waarvan ik weet wat er nog aan moet gebeuren. Deze scriptie wil ik eind maart opnieuw inleveren en ik heb er vertrouwen in dat die dan wel goed wordt gekeurd. Dat is dan de scriptie waar ik jaren mee bezig ben geweest
Verder heb ik nog wel het plan ook de tweede studie af te maken. Daarvoor heb ik ook al een onderwerp en een docent die mijn begeleidt. Helemaal iets nieuws. Nu eerst die eerste studie afmaken en dan wil ik meteen door met de tweede scriptie, ik heb er erg veel zin in vooral omdat ik dan een studie af heb en dit alleen nog maar voor mijn plezier hoef te doen.
Ik wil dan ook weer meer gaan werken in mijn huidige baan en ook uitkijken naar iets anders. Alleen ben ik bang dat alles nu een beetje stil ligt kwa vacatures. Maar ik zal het zien.
Ik ben vrij vandaag dus ga ik mijn verhaal maar eens vertellen.
Ik heb eerst even gelezen wat ik afgelopen jaar schreef. Er is best iets gebeurd in die tijd.
Ten eerste was ik in juni gestopt met werken om mij drie maanden helemaal aan het afstuderen te kunnen wijden. Dat heb ik uiteindelijk ook gedaan, maar ik had mijn thema nogal gewijzigd (omdat het oorspronglijk een dubbele scriptie voor twee studies was en nu alleen nog maar voor een) en ik moest er echt heel hard aan trekken om in een studieschema vol te houden. En mijn begeleider was er de hele zomer niet, daar had ik alleen via de mail contact mee. Uiteindelijk was het mij dus niet gelukt om voor 31 augustus af te studeren. Dat wilde ik omdat ik dan nog als doctorandus mocht af studeren. Er was op dat moment een soort van eerste versie waarin er nog veel geschapt/geschaafd moest worden. Ik had gewoon niet genoeg tijd gehad.
Dus toen was ik weer een soort van terug bij af. Alleen had ik wel het gevoel veel overwonnen te hebben en ik was vaster dan ooit besloten het nu tot een goed einde te brengen.
Dus ben ik toen gaan kijken wat ik moest doen om over te stappen op ba/ma. Ik hoefde daarvoor bij geen van mijn studies nog vakken te volgen, maar wel voor een studie een ba-scriptie schrijven. Daar ben ik dus mee aan de slag gegaan.
Ook ben ik weer terug naar mijn oude werk gegaan (dat ik dus had opgezegd). Alleen deze keer voor drie dagen per week om meer tijd voor de studie te hebben, dus weer een stap terug op dat gebied maar ik ben erg blij dat dat kon.
Tussen september en januari heb ik dus een ba-scriptie geschreven, maar heb ik ook drie dagen gewerkt. Geklust n het huis van mijn vriend, wij zijn gaan samenwonen en bijna vier weken op vakantie in Mexico geweest. Die vakantie wilde ik al heel lang en het was heel goed die ondanks alles door te laten gaan. Maar alsnog is het mij gelukt om die ba-scriptie helemaal af te maken (met een 8) zodat ik in het tweede semester meteen weer door kon stromen naar de master(s). En nu ben ik dus weer zover als dat ik al een keer was, alleen dat er nu een ma-scriptie is die ook al bijna af is en veel belangrijker waarvan ik weet wat er nog aan moet gebeuren. Deze scriptie wil ik eind maart opnieuw inleveren en ik heb er vertrouwen in dat die dan wel goed wordt gekeurd. Dat is dan de scriptie waar ik jaren mee bezig ben geweest
Verder heb ik nog wel het plan ook de tweede studie af te maken. Daarvoor heb ik ook al een onderwerp en een docent die mijn begeleidt. Helemaal iets nieuws. Nu eerst die eerste studie afmaken en dan wil ik meteen door met de tweede scriptie, ik heb er erg veel zin in vooral omdat ik dan een studie af heb en dit alleen nog maar voor mijn plezier hoef te doen.
Ik wil dan ook weer meer gaan werken in mijn huidige baan en ook uitkijken naar iets anders. Alleen ben ik bang dat alles nu een beetje stil ligt kwa vacatures. Maar ik zal het zien.
woensdag 4 maart 2009 om 19:12
he Es, leuk om je verhaal te lezen! Gefeliciteerd met het halen van je Bachelor en nog veel succes met het afmaken van je Masterscriptie!
Stoer ook dat je nu ook die tweede af wil gaan maken! Zal daarvoor trouwens ook nog eerst een bachelorscriptie moeten schrijven? Bij mijn studies 'promoveerden' ze in plaats daarvan bij overgang van Drs naar BaMa een essay voor het een of andere vak tot Bachelorscriptie. Een vak waar ik me een beetje vanaf had gemaakt... Toen ik daarachter kwam baalde ik dus wel; maar was ook wel opgelucht niet nog een extra scriptie te hoeven schrijven.
Ik heb mijn twee bachelors iig binnen. Nu nog 1 regulier vak en 1 dubbeldikke afstudeerscriptie, dan heb ik ook m'n 2 masters. Maar misschien hou ik het maar bij 1, ik blijf zo wel erg lang bezig. Die 2e bachelor was meer een kadootje, zoveel overlap met die andere bachelor die ik al had; maar om die 2e master ook binnen te slepen zal ik (afgezien dan van reguliere vakken, die ik dus op 1 na al wel binnen heb) wel een 2 keer zo dikke scriptie, dan wel een 2e scriptie moeten schrijven.
Wat was trouwens jouw motivatie om je dubbele scriptie weer op te splitsen?
Ik zit daar nu ook aan te denken nl. Er ligt een goedgekeurd plan voor een dubbeldikke scriptie, maar ik zie er als een berg tegenop...
Stoer ook dat je nu ook die tweede af wil gaan maken! Zal daarvoor trouwens ook nog eerst een bachelorscriptie moeten schrijven? Bij mijn studies 'promoveerden' ze in plaats daarvan bij overgang van Drs naar BaMa een essay voor het een of andere vak tot Bachelorscriptie. Een vak waar ik me een beetje vanaf had gemaakt... Toen ik daarachter kwam baalde ik dus wel; maar was ook wel opgelucht niet nog een extra scriptie te hoeven schrijven.
Ik heb mijn twee bachelors iig binnen. Nu nog 1 regulier vak en 1 dubbeldikke afstudeerscriptie, dan heb ik ook m'n 2 masters. Maar misschien hou ik het maar bij 1, ik blijf zo wel erg lang bezig. Die 2e bachelor was meer een kadootje, zoveel overlap met die andere bachelor die ik al had; maar om die 2e master ook binnen te slepen zal ik (afgezien dan van reguliere vakken, die ik dus op 1 na al wel binnen heb) wel een 2 keer zo dikke scriptie, dan wel een 2e scriptie moeten schrijven.
Wat was trouwens jouw motivatie om je dubbele scriptie weer op te splitsen?
Ik zit daar nu ook aan te denken nl. Er ligt een goedgekeurd plan voor een dubbeldikke scriptie, maar ik zie er als een berg tegenop...
woensdag 4 maart 2009 om 20:59
Hoi, ik weet niet echt of jullie zitten te wachten op deze "invalshoek" maar ik was het type snelle student. In 5 jaar mbo en hbo diploma behaald. Wat er voor zorgde dat ik op mijn 21e klaar was met studie. Met mijn jonge leeftijd is het lastig om aan werk te komen, want je hebt geen werk/leef ervaring. En daarbij vroeg klaar zijn, betekend in een minimale schaal aan loon beginnen. ook niet zo'n pretje. En ik moet zeggen, het is inmiddels 3 jaar geleden dat ik ben afgestudeerd en ik zou wel willen dat ik soms nog student was. een heerlijke tijd, waairn veel vrijheid en vriendschappen zaten.
Ohja en die scripties blijven K*t.
Ohja en die scripties blijven K*t.
woensdag 4 maart 2009 om 21:11
He ilse, ja hoor elke reactie/invalshoek is welkom!
Toen ik begon met studeren was ik om die reden ook echt niet van plan om in 4 jr af te studeren, ik vond mezelf dan gewoon te jong om fulltime aan het werk te gaan.
Maar na een jaar of 6 studeren was ik daar wél echt aan toe. En dat is nu 4 jaar geleden...
(maar ik heb het deels ook over mezelf afgeroepen hoor, door die 2e studie erbij te gaan doen)
Voor jou lijkt het me trouwens niet te laat om toch weer een studie te gaan doen, bv Master die aansluit bij je hbo-opleiding, is dat niet wat?
Toen ik begon met studeren was ik om die reden ook echt niet van plan om in 4 jr af te studeren, ik vond mezelf dan gewoon te jong om fulltime aan het werk te gaan.
Maar na een jaar of 6 studeren was ik daar wél echt aan toe. En dat is nu 4 jaar geleden...
(maar ik heb het deels ook over mezelf afgeroepen hoor, door die 2e studie erbij te gaan doen)
Voor jou lijkt het me trouwens niet te laat om toch weer een studie te gaan doen, bv Master die aansluit bij je hbo-opleiding, is dat niet wat?
donderdag 5 maart 2009 om 18:36
Phien,
de keuze voor alleen nog maar een scriptie was snel gemaakt aangzien ik voor een studie wel nog als doctorandus mocht afstuderen en de andere al op ba/ma was overgegaan.
En nu ik uiteindelijk toch voor beide naar Ba/Ma moest overstappen ga ik dat niet meer veranderen.
Een tweede bachelor hoef ik niet. Ik heb dan een studie volledig gedaan. Dus de master sluit aan op de bachelor en voor de andere studie zijn vakken omgezet worden naar schakelprogramma en master. Dus hetzelvde wat iedereen doet die een master volgt die niet volledig bij de vooropleiding aansluit.
Ik zie trouwens Phien dat jij er wel rekening mee houdt dat er echt iets met jou aan de hand is. Bij mij is dat niet zo. Ik ben er inmiddels vrijwel zeker van dat ik alleen maar een groot gebrek aan discipline heb. Wat trouwens helaas ook niet makkelijk op te lossen is. Net zoals afvallen of zo, er moet echt een knop om. Logisch beredeneren kan ik ook wel hoe het zou moeten.
Ik zou het trouwens leuk vinden om via de mail (en wellicht persoonlijk als het klikt) in contact te komen. Dan kunnen wij elkaar motiveren en met elkaar doelen afspreken.
Ik probeer je een berichtje via viva te sturen.
de keuze voor alleen nog maar een scriptie was snel gemaakt aangzien ik voor een studie wel nog als doctorandus mocht afstuderen en de andere al op ba/ma was overgegaan.
En nu ik uiteindelijk toch voor beide naar Ba/Ma moest overstappen ga ik dat niet meer veranderen.
Een tweede bachelor hoef ik niet. Ik heb dan een studie volledig gedaan. Dus de master sluit aan op de bachelor en voor de andere studie zijn vakken omgezet worden naar schakelprogramma en master. Dus hetzelvde wat iedereen doet die een master volgt die niet volledig bij de vooropleiding aansluit.
Ik zie trouwens Phien dat jij er wel rekening mee houdt dat er echt iets met jou aan de hand is. Bij mij is dat niet zo. Ik ben er inmiddels vrijwel zeker van dat ik alleen maar een groot gebrek aan discipline heb. Wat trouwens helaas ook niet makkelijk op te lossen is. Net zoals afvallen of zo, er moet echt een knop om. Logisch beredeneren kan ik ook wel hoe het zou moeten.
Ik zou het trouwens leuk vinden om via de mail (en wellicht persoonlijk als het klikt) in contact te komen. Dan kunnen wij elkaar motiveren en met elkaar doelen afspreken.
Ik probeer je een berichtje via viva te sturen.
vrijdag 6 maart 2009 om 10:58
Es, leuk plan! Wacht, ik stuur je wel een vriendenuitnodiging. Dan kun je me daarna in een bericht je e-mailadres sturen.
Over 'iets aan de hand', tsja, het is bij mij wel zo dat ik nog steeds bv heel veel moeite heb om m'n hoofd bij een boek te houden en als ik iets voor m'n studie schrijf mezelf eindeloos verlies in bijzaken. En bv echt niet kan plannen (mijn tijdsbesef is nogal belabberd). Dat die dingen niet beter gingen toen ik me psychisch eenmaak weer goed voelde, vond ik toch wel vreemd. En ook heel vervelend omdat ik er bij mijn studie steeds weer behoorlijk tegenaan loop. Vandaar dat adhd-onderzoek. Maar hoe het nou ook heet... Ik hoop vooral dat ik dmv die diagnose eindelijk de juiste hulp kan vinden om efficienter te werken. Kan ik bij toekomstige baan waarschijnlijk ook goed gebruiken. Het lijkt me zo vreselijk fijn om een 'echte' baan te hebben en financieel onafhankelijk te zijn!
Maar eerst die studie afronden. En daar kunnen we elkaar vast heel goed bij ondersteunen!
Over 'iets aan de hand', tsja, het is bij mij wel zo dat ik nog steeds bv heel veel moeite heb om m'n hoofd bij een boek te houden en als ik iets voor m'n studie schrijf mezelf eindeloos verlies in bijzaken. En bv echt niet kan plannen (mijn tijdsbesef is nogal belabberd). Dat die dingen niet beter gingen toen ik me psychisch eenmaak weer goed voelde, vond ik toch wel vreemd. En ook heel vervelend omdat ik er bij mijn studie steeds weer behoorlijk tegenaan loop. Vandaar dat adhd-onderzoek. Maar hoe het nou ook heet... Ik hoop vooral dat ik dmv die diagnose eindelijk de juiste hulp kan vinden om efficienter te werken. Kan ik bij toekomstige baan waarschijnlijk ook goed gebruiken. Het lijkt me zo vreselijk fijn om een 'echte' baan te hebben en financieel onafhankelijk te zijn!
Maar eerst die studie afronden. En daar kunnen we elkaar vast heel goed bij ondersteunen!
