Werk & Studie
alle pijlers
Opstarten 'carrière': wachten met kinderen?
dinsdag 24 november 2009 om 16:01
Hai allemaal,
De laatste tijd speelt er wel eens iets door mijn hoofd: iets wat niet past bij de volgorde waarin ik altijd dacht mijn leven te zullen gaan indelen.
Ben nu 25, heb een lange relatie en woon ook al jaren samen. Mijn vriend is een stukje ouder dan ik en al heel lang aan het werk. Zelf ben ik bijna klaar met mijn (universitaire)studie.
Na mijn studie wil ik aan het werk. In hoeverre ik ook echt de ambitie heb om een 'goede' baan te krijgen weet ik niet. In het gebied waarin ik aan het werk zou gaan kan ik alle kanten nog op. Wil ik serieus hogerop komen dan horen daar over het algemeen lange drukke werkweken bij en is de concurrentie groot. Aangezien ik nogal slecht tegen (prestatie)stress kan weet ik niet of dit bij mij past. Eigenlijk denk ik dat ik liever ga voor een iets mindere carrière maar wel een goede work/life balance (weet even niet hoe ik dat nou ook alweer in het Nederlands goed kan verwoorden ).
Maar nu het volgende. Mijn vriend en ik willen ooit graag kinderen maar wanneer die er komen hangt voornamelijk van mij af. Een logische stap na mijn studie is aan het werk gaan en iets op te bouwen. Alleen duurt het in mijn ogen dan nog zo lang voordat we er eindelijk 'aan mogen gaan beginnen'. Ons leven verder zou geen bezwaren opleveren: we hebben een fijn huis met voldoende ruimte, een lange goede relatie, de financiële middelen, heb niet meer de behoefte om eerst nog van alles te doen zoals reizen etc. Ook zou mijn vriend waarschijnlijk 3 dagen kunnen gaan werken waardoor ik ook iets makkelijker mijn werk in zou kunnen delen.
Soms zie ik wel eens mensen die het wel aan kinderen beginnen zonder dat alle overige 'factoren' perfect zijn. Dan denk ik wel eens: jammer dat ik zo'n denker ben en wil dat alles gaat zoals het het beste zou zijn (al weet je natuurlijk nooit wat het beste is). Mijn vriend houdt er overigens dezelfde mening op na als ik (heb/had?): dat ik het beste eerst serieus aan het werk kan gaan en dat we dan gaan denken aan kinderen.
Naar aanleiding van dit alles heb ik een concrete vraag: zijn als starter op de arbeidsmarkt je kansen ook echt veel en veel slechter wanneer je al een kindje zou hebben? Ik zou namelijk bang zijn dat een carrière dan 'nooit meer van de grond' komt als je niet eerst wat ervaring hebt opgedaan. Hangt misschien ook af van het gebied waarop je aan de slag gaat maar ivm herkenning kan ik dat misschien beter niet noemen.
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken en wat jullie om je heen zien op de arbeidsmarkt. Is het te doen om iets op te bouwen uit het niets als je wel al een kindje hebt, of is dat echt heel erg zonde van de studie en kun je beter nog even wat jaartjes wachten.
Soms ben ik het zat om in hokjes te denken over wat het beste zou zijn en denk ik: je leeft maar een keer, doe wat je hart je ingeeft en de rest zie je wel. Maar anderzijds heb ik mijn studie ook absoluut niet voor niets gedaan en wil ik mijn kansen niet opgeven.
Sorry voor het lange verhaal maar hoop zo volledig mogelijk te zijn geweest.
Ben benieuwd naar jullie reacties!! Alvast bedankt!
De laatste tijd speelt er wel eens iets door mijn hoofd: iets wat niet past bij de volgorde waarin ik altijd dacht mijn leven te zullen gaan indelen.
Ben nu 25, heb een lange relatie en woon ook al jaren samen. Mijn vriend is een stukje ouder dan ik en al heel lang aan het werk. Zelf ben ik bijna klaar met mijn (universitaire)studie.
Na mijn studie wil ik aan het werk. In hoeverre ik ook echt de ambitie heb om een 'goede' baan te krijgen weet ik niet. In het gebied waarin ik aan het werk zou gaan kan ik alle kanten nog op. Wil ik serieus hogerop komen dan horen daar over het algemeen lange drukke werkweken bij en is de concurrentie groot. Aangezien ik nogal slecht tegen (prestatie)stress kan weet ik niet of dit bij mij past. Eigenlijk denk ik dat ik liever ga voor een iets mindere carrière maar wel een goede work/life balance (weet even niet hoe ik dat nou ook alweer in het Nederlands goed kan verwoorden ).
Maar nu het volgende. Mijn vriend en ik willen ooit graag kinderen maar wanneer die er komen hangt voornamelijk van mij af. Een logische stap na mijn studie is aan het werk gaan en iets op te bouwen. Alleen duurt het in mijn ogen dan nog zo lang voordat we er eindelijk 'aan mogen gaan beginnen'. Ons leven verder zou geen bezwaren opleveren: we hebben een fijn huis met voldoende ruimte, een lange goede relatie, de financiële middelen, heb niet meer de behoefte om eerst nog van alles te doen zoals reizen etc. Ook zou mijn vriend waarschijnlijk 3 dagen kunnen gaan werken waardoor ik ook iets makkelijker mijn werk in zou kunnen delen.
Soms zie ik wel eens mensen die het wel aan kinderen beginnen zonder dat alle overige 'factoren' perfect zijn. Dan denk ik wel eens: jammer dat ik zo'n denker ben en wil dat alles gaat zoals het het beste zou zijn (al weet je natuurlijk nooit wat het beste is). Mijn vriend houdt er overigens dezelfde mening op na als ik (heb/had?): dat ik het beste eerst serieus aan het werk kan gaan en dat we dan gaan denken aan kinderen.
Naar aanleiding van dit alles heb ik een concrete vraag: zijn als starter op de arbeidsmarkt je kansen ook echt veel en veel slechter wanneer je al een kindje zou hebben? Ik zou namelijk bang zijn dat een carrière dan 'nooit meer van de grond' komt als je niet eerst wat ervaring hebt opgedaan. Hangt misschien ook af van het gebied waarop je aan de slag gaat maar ivm herkenning kan ik dat misschien beter niet noemen.
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken en wat jullie om je heen zien op de arbeidsmarkt. Is het te doen om iets op te bouwen uit het niets als je wel al een kindje hebt, of is dat echt heel erg zonde van de studie en kun je beter nog even wat jaartjes wachten.
Soms ben ik het zat om in hokjes te denken over wat het beste zou zijn en denk ik: je leeft maar een keer, doe wat je hart je ingeeft en de rest zie je wel. Maar anderzijds heb ik mijn studie ook absoluut niet voor niets gedaan en wil ik mijn kansen niet opgeven.
Sorry voor het lange verhaal maar hoop zo volledig mogelijk te zijn geweest.
Ben benieuwd naar jullie reacties!! Alvast bedankt!
dinsdag 24 november 2009 om 16:11
Maar Sag, als medejurist kan ik je zeggen dat er zat banen zijn die niet zoveel stress opleveren als een baan in de togaberoepen. Wat wil je precies doen? Als je wel de advocatuur in wil, dan is het gangbare om eerste je advocaat stagiairschap te doen en als je dat hebt afgerond in uren te minderen.
dinsdag 24 november 2009 om 16:17
quote:Zwieber schreef op 24 november 2009 @ 16:11:
Maar Sag, als medejurist kan ik je zeggen dat er zat banen zijn die niet zoveel stress opleveren als een baan in de togaberoepen. Wat wil je precies doen? Als je wel de advocatuur in wil, dan is het gangbare om eerste je advocaat stagiairschap te doen en als je dat hebt afgerond in uren te minderen.
Ik doelde inderdaad op de advocatuur in de zin van 'een stressvol beroep'. Of ik die kant op wil daar twijfel ik dan ook sterk over maar ik sluit het nog niet uit.
Ik sta nog open voor veel dingen en verwacht (zeker in deze tijd niet) niet meteen een superbaan te vinden. Het belangrijkste vind ik denk ik een interessante baan die voldoende tijd overlaat. In het bedrijfsleven lijkt me ook prima. Of anders bij de overheid.
Zoals je ziet ben ik nog over veel dingen aan het nadenken..
Maar Sag, als medejurist kan ik je zeggen dat er zat banen zijn die niet zoveel stress opleveren als een baan in de togaberoepen. Wat wil je precies doen? Als je wel de advocatuur in wil, dan is het gangbare om eerste je advocaat stagiairschap te doen en als je dat hebt afgerond in uren te minderen.
Ik doelde inderdaad op de advocatuur in de zin van 'een stressvol beroep'. Of ik die kant op wil daar twijfel ik dan ook sterk over maar ik sluit het nog niet uit.
Ik sta nog open voor veel dingen en verwacht (zeker in deze tijd niet) niet meteen een superbaan te vinden. Het belangrijkste vind ik denk ik een interessante baan die voldoende tijd overlaat. In het bedrijfsleven lijkt me ook prima. Of anders bij de overheid.
Zoals je ziet ben ik nog over veel dingen aan het nadenken..
dinsdag 24 november 2009 om 16:30
Ik zou eerst het eens een jaar aankijken op de arbeidsmarkt naar keuze en mezelf de vraag dan nog eens stellen. Dan weet je in ieder geval wat je gevoel is bij fulltime werken en hoeveel tijd er daarnaast overblijft.
Ik was er zelf namelijk verbaasd over hoeveel vrije tijd ik eigenlijk had naast mijn eerste baan, meer dan naast mijn studie. Nou was mijn eerste baan dan ook van het type 'om 5 uur is het klaar en hoef ik er niet meer aan te denken', dat is nu anders.
Ik was er zelf namelijk verbaasd over hoeveel vrije tijd ik eigenlijk had naast mijn eerste baan, meer dan naast mijn studie. Nou was mijn eerste baan dan ook van het type 'om 5 uur is het klaar en hoef ik er niet meer aan te denken', dat is nu anders.
dinsdag 24 november 2009 om 16:40
Een jaar aankijken is zoiezo een goed idee. Misschien heb ik het wel heel erg naar mijn zin en wordt me dan duidelijk dat de zorg voor een kind en alles wat daarbij komt kijken nog maar beter even kan wachten.
Ik vind het alleen een naar idee dat stel ik wil toch de advocatuur in ik eerst nog drie jaar advocaat stagiair ben en dan moet je nog maar zien of je daar dan kan blijven etc. Die jaren bij elkaar opgeteld zijn er nog zoveel..
Maar dat geldt waarschijnlijk ook als ik een beetje zekerheid wil hebben in een baan die buiten de advocatuur ligt.
Ik vind het alleen een naar idee dat stel ik wil toch de advocatuur in ik eerst nog drie jaar advocaat stagiair ben en dan moet je nog maar zien of je daar dan kan blijven etc. Die jaren bij elkaar opgeteld zijn er nog zoveel..
Maar dat geldt waarschijnlijk ook als ik een beetje zekerheid wil hebben in een baan die buiten de advocatuur ligt.
dinsdag 24 november 2009 om 16:52
quote:sagatiba schreef op 24 november 2009 @ 16:40:
Ik vind het alleen een naar idee dat stel ik wil toch de advocatuur in ik eerst nog drie jaar advocaat stagiair ben en dan moet je nog maar zien of je daar dan kan blijven etc. Die jaren bij elkaar opgeteld zijn er nog zoveel..
Maar dat geldt waarschijnlijk ook als ik een beetje zekerheid wil hebben in een baan die buiten de advocatuur ligt.Ja, dat klopt. Maar je hoeft niet per se in deeltijd te gaan werken als je een kind hebt hoor. Je man kan ook minder gaan werken zoals je al zegt, of je regelt het weer anders, met een nanny ofzo.
Ik vind het alleen een naar idee dat stel ik wil toch de advocatuur in ik eerst nog drie jaar advocaat stagiair ben en dan moet je nog maar zien of je daar dan kan blijven etc. Die jaren bij elkaar opgeteld zijn er nog zoveel..
Maar dat geldt waarschijnlijk ook als ik een beetje zekerheid wil hebben in een baan die buiten de advocatuur ligt.Ja, dat klopt. Maar je hoeft niet per se in deeltijd te gaan werken als je een kind hebt hoor. Je man kan ook minder gaan werken zoals je al zegt, of je regelt het weer anders, met een nanny ofzo.
dinsdag 24 november 2009 om 17:26
quote:meds schreef op 24 november 2009 @ 17:07:
het antwoord is ja, je kansen zijn slechter
Zou je dit antwoord iets willen verduidelijken?
Op welke punten denk jij dat je er dan slechter voor staat? Uiteraard kan ik ook zelf het een en ander bedenken maar ben toch benieuwd waarom jij hiervan uitgaat aangezien dit de kern van mijn vraag is.
het antwoord is ja, je kansen zijn slechter
Zou je dit antwoord iets willen verduidelijken?
Op welke punten denk jij dat je er dan slechter voor staat? Uiteraard kan ik ook zelf het een en ander bedenken maar ben toch benieuwd waarom jij hiervan uitgaat aangezien dit de kern van mijn vraag is.
dinsdag 24 november 2009 om 17:33
dinsdag 24 november 2009 om 17:43
quote:Vl43inder schreef op 24 november 2009 @ 16:52:
[...]
Ja, dat klopt. Maar je hoeft niet per se in deeltijd te gaan werken als je een kind hebt hoor. Je man kan ook minder gaan werken zoals je al zegt, of je regelt het weer anders, met een nanny ofzo.
Je hoeft inderdaad niet meteen in deeltijd te gaan werken. Het is misschien nog best te regelen allemaal.
Maar stel dat ik volgend jaar ergens aan de slag ga. Na een tijdje daar gewerkt te hebben raak ik zwanger. Daar doe je een baas haast nooit een plezier mee zeker niet als je ergens nog niet zolang werkt (al zullen ze dat formeel natuurlijk niet zeggen). Als je nog geen contract hebt voor onbepaalde tijd vlieg je er volgens mij best makkelijk uit (al zullen ze die reden natuurlijk niet geven want dat mag uiteraard niet).
Wacht je dan net zolang tot je een vast contract hebt (ook leuk tegenover je baas..)? Want ook dat gaat bij mij vast nog jaren duren eer ik een leuke baan heb met zekerheid.
[...]
Ja, dat klopt. Maar je hoeft niet per se in deeltijd te gaan werken als je een kind hebt hoor. Je man kan ook minder gaan werken zoals je al zegt, of je regelt het weer anders, met een nanny ofzo.
Je hoeft inderdaad niet meteen in deeltijd te gaan werken. Het is misschien nog best te regelen allemaal.
Maar stel dat ik volgend jaar ergens aan de slag ga. Na een tijdje daar gewerkt te hebben raak ik zwanger. Daar doe je een baas haast nooit een plezier mee zeker niet als je ergens nog niet zolang werkt (al zullen ze dat formeel natuurlijk niet zeggen). Als je nog geen contract hebt voor onbepaalde tijd vlieg je er volgens mij best makkelijk uit (al zullen ze die reden natuurlijk niet geven want dat mag uiteraard niet).
Wacht je dan net zolang tot je een vast contract hebt (ook leuk tegenover je baas..)? Want ook dat gaat bij mij vast nog jaren duren eer ik een leuke baan heb met zekerheid.
dinsdag 24 november 2009 om 17:55
Sagatiba, het gaat bazen echt niet om die 3 maanden. Wat alleen vaak in de praktijk gebeurt, is dat er eerst 3 maanden zwangerschapsverlof opgenomen wordt. Dan wordt er op basis van oudersschaps verlof minder gewerkt, dan komt de aanvraag voor een parttime functie. En als je dan denkt dat je het allemaal gehad hebt, komt de volgende.
Dit hoeft helemaal niet zo te gaan natuurlijk, maar het speelt wel mee. Je carriere kansen hangen erg af van de mate waarin je partner wil delen in de zorg. Ik ken eigenlijk alleen vrouwen die carriere maken, met een man die minder verdient en vaker thuis is en meer in het huishouden doet. 2 vette carrieres komt veel minder voor. Het druist ook in tegen de nederlandse ouderschapscultuur om je kind 5 dagen per week bij de nanny te laten.
Dit hoeft helemaal niet zo te gaan natuurlijk, maar het speelt wel mee. Je carriere kansen hangen erg af van de mate waarin je partner wil delen in de zorg. Ik ken eigenlijk alleen vrouwen die carriere maken, met een man die minder verdient en vaker thuis is en meer in het huishouden doet. 2 vette carrieres komt veel minder voor. Het druist ook in tegen de nederlandse ouderschapscultuur om je kind 5 dagen per week bij de nanny te laten.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 24 november 2009 om 18:02
quote:lolapaloeza schreef op 24 november 2009 @ 17:55:
Ik ken eigenlijk alleen vrouwen die carriere maken, met een man die minder verdient en vaker thuis is en meer in het huishouden doet. 2 vette carrieres komt veel minder voor. Het druist ook in tegen de nederlandse ouderschapscultuur om je kind 5 dagen per week bij de nanny te laten.Ik heb ook het idee dat veel mensen die (beide) hoger opgeleid zijn vrij laat pas beginnen aan het ouderschap waardoor ze wel eerst alles op orde hebben kunnen maken, alleen dat is dus iets dat ik niet nastreef
Ik ken eigenlijk alleen vrouwen die carriere maken, met een man die minder verdient en vaker thuis is en meer in het huishouden doet. 2 vette carrieres komt veel minder voor. Het druist ook in tegen de nederlandse ouderschapscultuur om je kind 5 dagen per week bij de nanny te laten.Ik heb ook het idee dat veel mensen die (beide) hoger opgeleid zijn vrij laat pas beginnen aan het ouderschap waardoor ze wel eerst alles op orde hebben kunnen maken, alleen dat is dus iets dat ik niet nastreef
dinsdag 24 november 2009 om 18:10
Nou ja zelf stond ik mijn scriptie te verdedigen met een baby op de arm. Het heeft mij 10 jaar gekost om naar een baan te groeien die overeenkomt met mijn opleidingsniveau. Mijn man deelde dus niet in de zorg thuis en ik heb de afgelopen 10 jaar 24 uur per week gewerkt. Tja dan duurt het langer. Maar nu is mijn gezin compleet en hoop ik zo langzamerhand mijn uren uit te kunnen breiden.
Je moet het natuurlijk ook wel zien zitten om pakweg 10 jaar onder je niveau te werken, maar er dan wel zoveel van te maken dat je kansen krijgt. Niet zo stress-vrij als het klinkt.
Je moet het natuurlijk ook wel zien zitten om pakweg 10 jaar onder je niveau te werken, maar er dan wel zoveel van te maken dat je kansen krijgt. Niet zo stress-vrij als het klinkt.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 24 november 2009 om 18:14
quote:sagatiba schreef op 24 november 2009 @ 18:02:
[...]
Ik heb ook het idee dat veel mensen die (beide) hoger opgeleid zijn vrij laat pas beginnen aan het ouderschap waardoor ze wel eerst alles op orde hebben kunnen maken, alleen dat is dus iets dat ik niet nastreef
Als dat iets is wat jij niet nastreeft, dan betekent dat dat jouw keuze consequenties heeft die je zal moeten aanvaarden, net als de mensen die bewust laat aan het ouderschap beginnen ook de consequenties daarvan zullen moeten aanvaarden.
Dat kan betekenen dat jij wel zonder vast contract aan je eerste kind begint bijvoorbeeld, of dat jouw carriereverloop een andere curve heeft, maar ook dat je een grotere kans hebt op een zwangerschap. Het een is niet slechter dan het ander, net waar jij je goed bij voelt.
[...]
Ik heb ook het idee dat veel mensen die (beide) hoger opgeleid zijn vrij laat pas beginnen aan het ouderschap waardoor ze wel eerst alles op orde hebben kunnen maken, alleen dat is dus iets dat ik niet nastreef
Als dat iets is wat jij niet nastreeft, dan betekent dat dat jouw keuze consequenties heeft die je zal moeten aanvaarden, net als de mensen die bewust laat aan het ouderschap beginnen ook de consequenties daarvan zullen moeten aanvaarden.
Dat kan betekenen dat jij wel zonder vast contract aan je eerste kind begint bijvoorbeeld, of dat jouw carriereverloop een andere curve heeft, maar ook dat je een grotere kans hebt op een zwangerschap. Het een is niet slechter dan het ander, net waar jij je goed bij voelt.
dinsdag 24 november 2009 om 18:27
Ik denk sowieso dat het goed is om eerst aan het werk te gaan. En dat maakt dan niet uit waar, maar al is het alleen maar om werkervaring op te doen en te weten wat het is om te werken.
Misschien kom je er dan achter dat je toch wel echt een carrière wilt nastreven of juist niet.
Ik ben dan geen jurist maar ik weet wel dat ik bij de overheid geen stressloze baan heb in ieders geval. En ook hier moet je moeite doen voor 'promotie' en heb je concurrentie. Ik kom uit het bedrijfsleven en ik weet ook dat wanneer je daar parttime gaat werken, na een zwangerschap, het voor kan komen dat je minder snel carriere maakt. Want parttimers zouden minder flexibel zijn.
Wanneer je echt de advocatuur in wil moet je er denk ik vanuit gaan dat je de komende periode (een aantal jaar?) een hectisch leven tegemoet gaat, en dan is het de vraag of je dat met een kind wil combineren.
Maar wat is er op tegen om op je 28e, of iets later, de sprong in het diepe te wagen en aan die kinderwens te gaan beginnen?
Misschien kom je er dan achter dat je toch wel echt een carrière wilt nastreven of juist niet.
Ik ben dan geen jurist maar ik weet wel dat ik bij de overheid geen stressloze baan heb in ieders geval. En ook hier moet je moeite doen voor 'promotie' en heb je concurrentie. Ik kom uit het bedrijfsleven en ik weet ook dat wanneer je daar parttime gaat werken, na een zwangerschap, het voor kan komen dat je minder snel carriere maakt. Want parttimers zouden minder flexibel zijn.
Wanneer je echt de advocatuur in wil moet je er denk ik vanuit gaan dat je de komende periode (een aantal jaar?) een hectisch leven tegemoet gaat, en dan is het de vraag of je dat met een kind wil combineren.
Maar wat is er op tegen om op je 28e, of iets later, de sprong in het diepe te wagen en aan die kinderwens te gaan beginnen?
dinsdag 24 november 2009 om 18:28
Ik heb inderdaad het gevoel dat het een keuze is voor of het ene dat ik graag wil (aan kinderen beginnen binnen een niet al te lange tijd), of het andere dat ik graag wil (een leuke baan). Jammer dat het niet geheel samen gaat. Nouja het gaat wel samen maar zoals jullie zeggen zitten er aan beide kanten consequenties.
De vraag is dus hoe groot die consequenties zijn en of ik die prettig vind. En als ik nou 3/4 jaar zou wachten en in die tijd probeer aan mijn carriere te werken, zou dat dan echt zoveel schelen?
De vraag is waar ik me goed bij zal voelen, das lastig te voorspellen. Wat wel zo is is dat ik het in ieder geval even kan aankijken voordat we aan kinderen gaan beginnen. Andersom is iets lastiger;)
De vraag is dus hoe groot die consequenties zijn en of ik die prettig vind. En als ik nou 3/4 jaar zou wachten en in die tijd probeer aan mijn carriere te werken, zou dat dan echt zoveel schelen?
De vraag is waar ik me goed bij zal voelen, das lastig te voorspellen. Wat wel zo is is dat ik het in ieder geval even kan aankijken voordat we aan kinderen gaan beginnen. Andersom is iets lastiger;)
dinsdag 24 november 2009 om 18:35
[quote]Becky26 schreef op 24 november 2009 @ 18:27:
Ik denk sowieso dat het goed is om eerst aan het werk te gaan. En dat maakt dan niet uit waar, maar al is het alleen maar om werkervaring op te doen en te weten wat het is om te werken.
Ik denk dat je daar gelijk in hebt. Ik zit nu net op een punt in mijn leven dat het (ookal ben ik heel bijna klaar) nog lang lijkt te duren voor ik echt ga werken. Laatste loodjes zijn best zwaar overigens. Dan 'moet' ik naar mijn idee ook nog wachten met iets waar ik erg naar uitkijk. Wellicht begint hierdoor het ongeduld toe te slaan, maar kijk ik er weer heel anders tegen aan op het moment dat ik begin met werken en daar (hopelijk) veel plezier aan beleef.
Ik denk sowieso dat het goed is om eerst aan het werk te gaan. En dat maakt dan niet uit waar, maar al is het alleen maar om werkervaring op te doen en te weten wat het is om te werken.
Ik denk dat je daar gelijk in hebt. Ik zit nu net op een punt in mijn leven dat het (ookal ben ik heel bijna klaar) nog lang lijkt te duren voor ik echt ga werken. Laatste loodjes zijn best zwaar overigens. Dan 'moet' ik naar mijn idee ook nog wachten met iets waar ik erg naar uitkijk. Wellicht begint hierdoor het ongeduld toe te slaan, maar kijk ik er weer heel anders tegen aan op het moment dat ik begin met werken en daar (hopelijk) veel plezier aan beleef.
dinsdag 24 november 2009 om 18:40
Even een vraag, wat is binnen een niet al te lange tijd? Zou je het eigenlijk nu al willen? Hoe lang moet je nog in je studie? Wat als je nou je pil direct de deur uit gooit, direct zwanger raakt en daarna gaat solliciteren? Volgens je posts moet het financieel geen probleem zijn. Nou moet het wel lukken, het zwanger worden.
Ik heb een redelijk zwaar opleidingstraject gevolgd (binnen de overheid) van anderhalf jaar, en het belangrijkste wat er in mijn persoonlijke ontwikkeling heeft plaatsgevonden is dat ik voor mezelf kies en niet meer alleen voor het werk ga de komende jaren. Dit kiezen voor mezelf heeft als gevolg dat ik nu zwanger ben en dat ik mijn carrière even een half jaar tot een jaar aan de kant schuif. En weet je ik heb nog 37 jaar om carrière te maken. Nu moet ik zeggen dat mijn vriend ook wel achter mijn ontwikkeling staat en me daar ook aan alle kanten in steunt.
Ik heb een redelijk zwaar opleidingstraject gevolgd (binnen de overheid) van anderhalf jaar, en het belangrijkste wat er in mijn persoonlijke ontwikkeling heeft plaatsgevonden is dat ik voor mezelf kies en niet meer alleen voor het werk ga de komende jaren. Dit kiezen voor mezelf heeft als gevolg dat ik nu zwanger ben en dat ik mijn carrière even een half jaar tot een jaar aan de kant schuif. En weet je ik heb nog 37 jaar om carrière te maken. Nu moet ik zeggen dat mijn vriend ook wel achter mijn ontwikkeling staat en me daar ook aan alle kanten in steunt.
dinsdag 24 november 2009 om 18:51
quote:sagatiba schreef op 24 november 2009 @ 18:28:
Ik heb inderdaad het gevoel dat het een keuze is voor of het ene dat ik graag wil (aan kinderen beginnen binnen een niet al te lange tijd), of het andere dat ik graag wil (een leuke baan). Jammer dat het niet geheel samen gaat. Nouja het gaat wel samen maar zoals jullie zeggen zitten er aan beide kanten consequenties.
De vraag is dus hoe groot die consequenties zijn en of ik die prettig vind. En als ik nou 3/4 jaar zou wachten en in die tijd probeer aan mijn carriere te werken, zou dat dan echt zoveel schelen?
Nou dat ligt er dus aan. Als je na die 3 / 4 jaar veel minder gaat werken misschien niet eens zo. Ik zie ook vrouwen van mijn leeftijd die dus inderdaad begonnen zijn met de carriere, en nu veel minder gaan werken. Het delen van de zorg pakt dan bijvoorbeeld anders uit dan verwacht, of ze komen erachter dat ze eigenlijk liever meer thuis zijn dan carriere maken. Niet alles valt van tevoren te voorspellen.
Maar wat je zelf ook zegt, ga eerst een jaar werken, en bekijk het opnieuw. En de ideale situatie bestaat niet.
Ik heb inderdaad het gevoel dat het een keuze is voor of het ene dat ik graag wil (aan kinderen beginnen binnen een niet al te lange tijd), of het andere dat ik graag wil (een leuke baan). Jammer dat het niet geheel samen gaat. Nouja het gaat wel samen maar zoals jullie zeggen zitten er aan beide kanten consequenties.
De vraag is dus hoe groot die consequenties zijn en of ik die prettig vind. En als ik nou 3/4 jaar zou wachten en in die tijd probeer aan mijn carriere te werken, zou dat dan echt zoveel schelen?
Nou dat ligt er dus aan. Als je na die 3 / 4 jaar veel minder gaat werken misschien niet eens zo. Ik zie ook vrouwen van mijn leeftijd die dus inderdaad begonnen zijn met de carriere, en nu veel minder gaan werken. Het delen van de zorg pakt dan bijvoorbeeld anders uit dan verwacht, of ze komen erachter dat ze eigenlijk liever meer thuis zijn dan carriere maken. Niet alles valt van tevoren te voorspellen.
Maar wat je zelf ook zegt, ga eerst een jaar werken, en bekijk het opnieuw. En de ideale situatie bestaat niet.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 24 november 2009 om 18:52
Zwanger zijn en kinderen krijgen past mijns inziens niet zo goed bij het advocaat-stagiaire zijn. Maar als je je nu al zorgen maakt om je work/life balance moet je misschien sowieso niet die richting opgaan. Vooral bij de grotere kantoren is het toch even een periode waar je 'doorheen moet'. En het is ook niet zo dat men staat te springen als je als eerstejaarsmedewerker direct parttime wil gaan werken. Misschien dat het bij de kleinere kantoren iets anders ligt.
Ik werk inmiddels bij de Rijksoverheid en kan je zeggen dat het ook daar geen rozegeur en maneschijn is. De druk om meer uren te draaien is misschien minder expliciet maar uiteindelijk ligt het werk er wel en moet het gedaan worden, zodat ik elke avond nog even aan het werk ben of liever was. Ik ben nu met zwangerschapsverlof en ik merk wel dat men daar wat makkelijker tegenover staat dan in de advocatuur. Mijn manager was alleen maar blij voor me, ik heb vriendinnen in de advocatuur die zich bijna schaamden toen ze met verlof gingen door al het gezucht en gesteun van collega's/partners.
Ik werk inmiddels bij de Rijksoverheid en kan je zeggen dat het ook daar geen rozegeur en maneschijn is. De druk om meer uren te draaien is misschien minder expliciet maar uiteindelijk ligt het werk er wel en moet het gedaan worden, zodat ik elke avond nog even aan het werk ben of liever was. Ik ben nu met zwangerschapsverlof en ik merk wel dat men daar wat makkelijker tegenover staat dan in de advocatuur. Mijn manager was alleen maar blij voor me, ik heb vriendinnen in de advocatuur die zich bijna schaamden toen ze met verlof gingen door al het gezucht en gesteun van collega's/partners.
if we all light up, we can scare away the dark...
dinsdag 24 november 2009 om 18:54
Ik denk zeker dat je het zwaarder gaat krijgen wanneer je met kinderen aan een baan in de advocatuur begint. Je maakt in het begin bijna overal lange dagen mede omdat je je je eigen werk nog niet kunt inplannen, er komen veel onverwachte zaken op je pad, je kunt nog niet inschatten hoeveel tijd alles je kost. Verder sta je als beginner (ja, ook bij de wat informelere kantoren) laag in de 'pikorde' zodat lange dagen wel van je worden verwacht, zeker voorafgaand aan belangrijke zittingen of deadlines. Tot slot zijn er naast werk ook veel sociale verplichtingen, borrels, lezingen en cursussen (soms met verplichte overnachting), dat is met kinderen ook zeker een uitdaging. Ik ben zelf stagiaire bij een groot kantoor en bijna al mijn collega's wachten met kinderen krijgen tot na hun stage, of in ieder geval tot de tweede helft van de stage. Ik zou je dus zeker aanraden nog éven te wachten en, wanneer je het echt wilt, een vliegende start te maken.
Overigens is advocaatstagiair niet alleen maar gestress maar ook een superleuke inhoudelijke baan waarin in meer heb geleerd in 2 jaar dan in vier jaar rechten bij elkaar. Je wordt echt een betere jurist, en advocaat is een vak met superveel kanten en dus niet snel saai. Al zou je maar drie jaar mogen blijven, dan nog doe je veel waardevolle ervaring op. Maar je hebt wel motivatie nodig om er aan te beginnen en de stage af te maken. Ik heb niet de indruk dat je dat écht wilt, of vergis ik me?
Overigens is advocaatstagiair niet alleen maar gestress maar ook een superleuke inhoudelijke baan waarin in meer heb geleerd in 2 jaar dan in vier jaar rechten bij elkaar. Je wordt echt een betere jurist, en advocaat is een vak met superveel kanten en dus niet snel saai. Al zou je maar drie jaar mogen blijven, dan nog doe je veel waardevolle ervaring op. Maar je hebt wel motivatie nodig om er aan te beginnen en de stage af te maken. Ik heb niet de indruk dat je dat écht wilt, of vergis ik me?
