Werk & Studie
alle pijlers
Opstarten 'carrière': wachten met kinderen?
dinsdag 24 november 2009 om 16:01
Hai allemaal,
De laatste tijd speelt er wel eens iets door mijn hoofd: iets wat niet past bij de volgorde waarin ik altijd dacht mijn leven te zullen gaan indelen.
Ben nu 25, heb een lange relatie en woon ook al jaren samen. Mijn vriend is een stukje ouder dan ik en al heel lang aan het werk. Zelf ben ik bijna klaar met mijn (universitaire)studie.
Na mijn studie wil ik aan het werk. In hoeverre ik ook echt de ambitie heb om een 'goede' baan te krijgen weet ik niet. In het gebied waarin ik aan het werk zou gaan kan ik alle kanten nog op. Wil ik serieus hogerop komen dan horen daar over het algemeen lange drukke werkweken bij en is de concurrentie groot. Aangezien ik nogal slecht tegen (prestatie)stress kan weet ik niet of dit bij mij past. Eigenlijk denk ik dat ik liever ga voor een iets mindere carrière maar wel een goede work/life balance (weet even niet hoe ik dat nou ook alweer in het Nederlands goed kan verwoorden ).
Maar nu het volgende. Mijn vriend en ik willen ooit graag kinderen maar wanneer die er komen hangt voornamelijk van mij af. Een logische stap na mijn studie is aan het werk gaan en iets op te bouwen. Alleen duurt het in mijn ogen dan nog zo lang voordat we er eindelijk 'aan mogen gaan beginnen'. Ons leven verder zou geen bezwaren opleveren: we hebben een fijn huis met voldoende ruimte, een lange goede relatie, de financiële middelen, heb niet meer de behoefte om eerst nog van alles te doen zoals reizen etc. Ook zou mijn vriend waarschijnlijk 3 dagen kunnen gaan werken waardoor ik ook iets makkelijker mijn werk in zou kunnen delen.
Soms zie ik wel eens mensen die het wel aan kinderen beginnen zonder dat alle overige 'factoren' perfect zijn. Dan denk ik wel eens: jammer dat ik zo'n denker ben en wil dat alles gaat zoals het het beste zou zijn (al weet je natuurlijk nooit wat het beste is). Mijn vriend houdt er overigens dezelfde mening op na als ik (heb/had?): dat ik het beste eerst serieus aan het werk kan gaan en dat we dan gaan denken aan kinderen.
Naar aanleiding van dit alles heb ik een concrete vraag: zijn als starter op de arbeidsmarkt je kansen ook echt veel en veel slechter wanneer je al een kindje zou hebben? Ik zou namelijk bang zijn dat een carrière dan 'nooit meer van de grond' komt als je niet eerst wat ervaring hebt opgedaan. Hangt misschien ook af van het gebied waarop je aan de slag gaat maar ivm herkenning kan ik dat misschien beter niet noemen.
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken en wat jullie om je heen zien op de arbeidsmarkt. Is het te doen om iets op te bouwen uit het niets als je wel al een kindje hebt, of is dat echt heel erg zonde van de studie en kun je beter nog even wat jaartjes wachten.
Soms ben ik het zat om in hokjes te denken over wat het beste zou zijn en denk ik: je leeft maar een keer, doe wat je hart je ingeeft en de rest zie je wel. Maar anderzijds heb ik mijn studie ook absoluut niet voor niets gedaan en wil ik mijn kansen niet opgeven.
Sorry voor het lange verhaal maar hoop zo volledig mogelijk te zijn geweest.
Ben benieuwd naar jullie reacties!! Alvast bedankt!
De laatste tijd speelt er wel eens iets door mijn hoofd: iets wat niet past bij de volgorde waarin ik altijd dacht mijn leven te zullen gaan indelen.
Ben nu 25, heb een lange relatie en woon ook al jaren samen. Mijn vriend is een stukje ouder dan ik en al heel lang aan het werk. Zelf ben ik bijna klaar met mijn (universitaire)studie.
Na mijn studie wil ik aan het werk. In hoeverre ik ook echt de ambitie heb om een 'goede' baan te krijgen weet ik niet. In het gebied waarin ik aan het werk zou gaan kan ik alle kanten nog op. Wil ik serieus hogerop komen dan horen daar over het algemeen lange drukke werkweken bij en is de concurrentie groot. Aangezien ik nogal slecht tegen (prestatie)stress kan weet ik niet of dit bij mij past. Eigenlijk denk ik dat ik liever ga voor een iets mindere carrière maar wel een goede work/life balance (weet even niet hoe ik dat nou ook alweer in het Nederlands goed kan verwoorden ).
Maar nu het volgende. Mijn vriend en ik willen ooit graag kinderen maar wanneer die er komen hangt voornamelijk van mij af. Een logische stap na mijn studie is aan het werk gaan en iets op te bouwen. Alleen duurt het in mijn ogen dan nog zo lang voordat we er eindelijk 'aan mogen gaan beginnen'. Ons leven verder zou geen bezwaren opleveren: we hebben een fijn huis met voldoende ruimte, een lange goede relatie, de financiële middelen, heb niet meer de behoefte om eerst nog van alles te doen zoals reizen etc. Ook zou mijn vriend waarschijnlijk 3 dagen kunnen gaan werken waardoor ik ook iets makkelijker mijn werk in zou kunnen delen.
Soms zie ik wel eens mensen die het wel aan kinderen beginnen zonder dat alle overige 'factoren' perfect zijn. Dan denk ik wel eens: jammer dat ik zo'n denker ben en wil dat alles gaat zoals het het beste zou zijn (al weet je natuurlijk nooit wat het beste is). Mijn vriend houdt er overigens dezelfde mening op na als ik (heb/had?): dat ik het beste eerst serieus aan het werk kan gaan en dat we dan gaan denken aan kinderen.
Naar aanleiding van dit alles heb ik een concrete vraag: zijn als starter op de arbeidsmarkt je kansen ook echt veel en veel slechter wanneer je al een kindje zou hebben? Ik zou namelijk bang zijn dat een carrière dan 'nooit meer van de grond' komt als je niet eerst wat ervaring hebt opgedaan. Hangt misschien ook af van het gebied waarop je aan de slag gaat maar ivm herkenning kan ik dat misschien beter niet noemen.
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken en wat jullie om je heen zien op de arbeidsmarkt. Is het te doen om iets op te bouwen uit het niets als je wel al een kindje hebt, of is dat echt heel erg zonde van de studie en kun je beter nog even wat jaartjes wachten.
Soms ben ik het zat om in hokjes te denken over wat het beste zou zijn en denk ik: je leeft maar een keer, doe wat je hart je ingeeft en de rest zie je wel. Maar anderzijds heb ik mijn studie ook absoluut niet voor niets gedaan en wil ik mijn kansen niet opgeven.
Sorry voor het lange verhaal maar hoop zo volledig mogelijk te zijn geweest.
Ben benieuwd naar jullie reacties!! Alvast bedankt!
dinsdag 24 november 2009 om 19:07
quote:Becky26 schreef op 24 november 2009 @ 18:40:
Even een vraag, wat is binnen een niet al te lange tijd? Zou je het eigenlijk nu al willen? Hoe lang moet je nog in je studie? Wat als je nou je pil direct de deur uit gooit, direct zwanger raakt en daarna gaat solliciteren? Volgens je posts moet het financieel geen probleem zijn. Nou moet het wel lukken, het zwanger worden.
Ik heb een redelijk zwaar opleidingstraject gevolgd (binnen de overheid) van anderhalf jaar, en het belangrijkste wat er in mijn persoonlijke ontwikkeling heeft plaatsgevonden is dat ik voor mezelf kies en niet meer alleen voor het werk ga de komende jaren. Dit kiezen voor mezelf heeft als gevolg dat ik nu zwanger ben en dat ik mijn carrière even een half jaar tot een jaar aan de kant schuif. En weet je ik heb nog 37 jaar om carrière te maken. Nu moet ik zeggen dat mijn vriend ook wel achter mijn ontwikkeling staat en me daar ook aan alle kanten in steunt.
Ik heb als deadline voor mijn studie (hangt af van een paar resultaten/scriptie en natuurlijk eigen motivering) volgend jaar mei, maar dat is ruim gerekend, als alles een beetje meezit zou het ook zo februari kunnen zijn.
Nu beginnen zou ik nog niet willen. Over anderhalf jaar ofzo lijkt me wel wat aangezien ik graag eerst (lekker traditioneel) zou willen trouwen.
Als ik dat zou kunnen combineren met werk zou ik dat denk ik heel mooi vinden, maar vrees dat anderhalf jaar een beetje kort is (om al iets op poten te zetten).
Waar je zeker gelijk in hebt is dat je op een gegeven moment even voor jezelf kiest. Als het goed is houdt je leven ook niet op toch na een kindje en kun je daarna nog jaren werken.
Even een vraag, wat is binnen een niet al te lange tijd? Zou je het eigenlijk nu al willen? Hoe lang moet je nog in je studie? Wat als je nou je pil direct de deur uit gooit, direct zwanger raakt en daarna gaat solliciteren? Volgens je posts moet het financieel geen probleem zijn. Nou moet het wel lukken, het zwanger worden.
Ik heb een redelijk zwaar opleidingstraject gevolgd (binnen de overheid) van anderhalf jaar, en het belangrijkste wat er in mijn persoonlijke ontwikkeling heeft plaatsgevonden is dat ik voor mezelf kies en niet meer alleen voor het werk ga de komende jaren. Dit kiezen voor mezelf heeft als gevolg dat ik nu zwanger ben en dat ik mijn carrière even een half jaar tot een jaar aan de kant schuif. En weet je ik heb nog 37 jaar om carrière te maken. Nu moet ik zeggen dat mijn vriend ook wel achter mijn ontwikkeling staat en me daar ook aan alle kanten in steunt.
Ik heb als deadline voor mijn studie (hangt af van een paar resultaten/scriptie en natuurlijk eigen motivering) volgend jaar mei, maar dat is ruim gerekend, als alles een beetje meezit zou het ook zo februari kunnen zijn.
Nu beginnen zou ik nog niet willen. Over anderhalf jaar ofzo lijkt me wel wat aangezien ik graag eerst (lekker traditioneel) zou willen trouwen.
Als ik dat zou kunnen combineren met werk zou ik dat denk ik heel mooi vinden, maar vrees dat anderhalf jaar een beetje kort is (om al iets op poten te zetten).
Waar je zeker gelijk in hebt is dat je op een gegeven moment even voor jezelf kiest. Als het goed is houdt je leven ook niet op toch na een kindje en kun je daarna nog jaren werken.
dinsdag 24 november 2009 om 19:13
quote:sagatiba schreef op 24 november 2009 @ 19:07:
[...]
Ik heb als deadline voor mijn studie (hangt af van een paar resultaten/scriptie en natuurlijk eigen motivering) volgend jaar mei, maar dat is ruim gerekend, als alles een beetje meezit zou het ook zo februari kunnen zijn.
Nu beginnen zou ik nog niet willen. Over anderhalf jaar ofzo lijkt me wel wat aangezien ik graag eerst (lekker traditioneel) zou willen trouwen.
Als ik dat zou kunnen combineren met werk zou ik dat denk ik heel mooi vinden, maar vrees dat anderhalf jaar een beetje kort is (om al iets op poten te zetten).
Waar je zeker gelijk in hebt is dat je op een gegeven moment even voor jezelf kiest. Als het goed is houdt je leven ook niet op toch na een kindje en kun je daarna nog jaren werken.Als je dat wil zou ik er voor zorgen dat je al op voorhand hele goeie afspraken met je partner hebt gemaakt. Want als je het op zijn beloop laat kom je voor je het weet in een traditioneel 1,5 model terecht.
[...]
Ik heb als deadline voor mijn studie (hangt af van een paar resultaten/scriptie en natuurlijk eigen motivering) volgend jaar mei, maar dat is ruim gerekend, als alles een beetje meezit zou het ook zo februari kunnen zijn.
Nu beginnen zou ik nog niet willen. Over anderhalf jaar ofzo lijkt me wel wat aangezien ik graag eerst (lekker traditioneel) zou willen trouwen.
Als ik dat zou kunnen combineren met werk zou ik dat denk ik heel mooi vinden, maar vrees dat anderhalf jaar een beetje kort is (om al iets op poten te zetten).
Waar je zeker gelijk in hebt is dat je op een gegeven moment even voor jezelf kiest. Als het goed is houdt je leven ook niet op toch na een kindje en kun je daarna nog jaren werken.Als je dat wil zou ik er voor zorgen dat je al op voorhand hele goeie afspraken met je partner hebt gemaakt. Want als je het op zijn beloop laat kom je voor je het weet in een traditioneel 1,5 model terecht.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 24 november 2009 om 19:31
quote:Mlle_j schreef op 24 november 2009 @ 18:54:
Maar je hebt wel motivatie nodig om er aan te beginnen en de stage af te maken. Ik heb niet de indruk dat je dat écht wilt, of vergis ik me?
Wat ik echt wil weet ik niet, althans, ik kan nu niet zeggen dat ik daar honderd procent voor zou gaan. Dat heeft ook deels te maken met mijn onzekerheid over mijn capaciteiten (maar daarover zou ik wel een ander topic vol kunnen schrijven;). Enerzijds kijk ik er echt naar uit om te gaan werken, anderzijds maakt de onzekerheid dat ik ook wel een beetje tegen werken op zie. Dit alles speelt denk ik mee in mijn twijfels. Ik denk dat ik strakjes gewoon moet ervaren hoe het werken is en dat me dan meer duidelijk wordt.
Mijn vriend vindt overigens dat ik niet moet proberen om dingen te plannen die nu nog niet goed te overzien zijn en dat we gewoon moeten kijken hoe het gaat lopen over een tijd.
Maar je hebt wel motivatie nodig om er aan te beginnen en de stage af te maken. Ik heb niet de indruk dat je dat écht wilt, of vergis ik me?
Wat ik echt wil weet ik niet, althans, ik kan nu niet zeggen dat ik daar honderd procent voor zou gaan. Dat heeft ook deels te maken met mijn onzekerheid over mijn capaciteiten (maar daarover zou ik wel een ander topic vol kunnen schrijven;). Enerzijds kijk ik er echt naar uit om te gaan werken, anderzijds maakt de onzekerheid dat ik ook wel een beetje tegen werken op zie. Dit alles speelt denk ik mee in mijn twijfels. Ik denk dat ik strakjes gewoon moet ervaren hoe het werken is en dat me dan meer duidelijk wordt.
Mijn vriend vindt overigens dat ik niet moet proberen om dingen te plannen die nu nog niet goed te overzien zijn en dat we gewoon moeten kijken hoe het gaat lopen over een tijd.
dinsdag 24 november 2009 om 19:35
Sagatiba, in dat opzicht heeft je vriend gelijk. Er zijn een aantal dingen niet te plannen, een zwangerschap is er 1 van, maar een baan/carriere op dit moment ook denk ik.
Ik weet niet hoe het zit met je onzekerheid maar ga het gewoon doen, een stage oid of een baan. Ervaar het, daarna kun je misschien beter zeggen wat je wilt.
Ik weet niet hoe het zit met je onzekerheid maar ga het gewoon doen, een stage oid of een baan. Ervaar het, daarna kun je misschien beter zeggen wat je wilt.
dinsdag 24 november 2009 om 19:36
Ik had ook heel erg mijn twijfels over hoe ik het zou doen op de arbeidsmarkt hoor. Maar dat is helemaal goed gekomen.
Ben het eens met je vriend, niet in de laatste plaats is werken echt heel anders dan studeren, en daar kun je je nu denk ik nog niet goed een voorstelling van maken (ik kon dat toen niet iig).
Ben het eens met je vriend, niet in de laatste plaats is werken echt heel anders dan studeren, en daar kun je je nu denk ik nog niet goed een voorstelling van maken (ik kon dat toen niet iig).
dinsdag 24 november 2009 om 20:00
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik denk dat je er verstandig aan doet om eerst een paar jaar te gaan werken. Wanneer je net afgestudeerd op de arbeidsmarkt komt, dan is het logisch dat je zonder werkervaring zit. Des te ouder je wordt, des te lastiger het echter zal worden om zonder werkervaring aan de slag te komen. Dan kiezen ze liever voor een net afgestudeerde, want die beschikt over actuelere kennis vanuit diens opleiding. Ik zou dus echt eerst wat werkervaring opdoen, zodat je (als je er even tussenuit wilt) als ervaren arbeidskracht terug komt op de arbeidsmarkt.
Daarnaast wil ik je meegeven dat er ook zat andere richtingen zijn waar je met jouw opleiding mee op kunt, zonder direct in een prestatiegerichte omgeving te belanden.
Daarnaast wil ik je meegeven dat er ook zat andere richtingen zijn waar je met jouw opleiding mee op kunt, zonder direct in een prestatiegerichte omgeving te belanden.
