Werk & Studie
alle pijlers
pardon! een schorsing?
woensdag 9 januari 2008 om 18:59
Beste mensen,
Afgelopen maandag heb ik een uurtje vrij gevraagd bij mijn een van de twee leidinggevende. In principe ben ik een parttimer die donderdags en vrijdags vrij is. Maar dit was een noodgeval. Ik heb symptonen van beginnend borstkanker. Afgelopen zaterdag ben ik naar de dienstdoende huishartsenpost geweest en die raadde mij aan om zeker maandag even naar mijn huisarts te gaan...
Nou, vrij heb ik inderdaad gekregen. Maar toen ik dinsdag weer op mijn werk kwam, kreeg ik commentaar van mijn andere leidinggevende. Op een ruzie zoekende toon verwees ze mij er op dat ik als parttimer makkelijk op mijn vrije dagen naar de huisarts kan. Ik probeerde haar uit te leggen dat het een noodzakelijke bezoek was. Maar luisteren hoor maar: Ze zei: het intereseert me niet en liep weg. Ik ben achter haar aangelopen om te vragen waarom ze zo reageert. In die dertien jaar dat ik er werkzaam ben, is het misschien maar vier keer voorgekomen dat ik tijdens werkdagen vrij heb moeten pakken. Ze werd nog bozer en zei dat ik een grote mond had en dat het haar niet intereseerde wat voor een ziekte ik heb...
Toen ben ik boos geworden en heb haar ook een ziekte toegewenst zodat ze zich dan misschien beter in schoenen van een ander kan plaatsen.
Op grond van bovenstaande ben ik geschorst. Toen ik vanochtend op het werk verscheen kreeg ik een brief mee; Daarin stond dat ik niet het recht heb om verhaal te halen bij mijn leidinggevende en daarnaast dat het onacceptabel is dat ik haar ziektes toewens. Bovendien moet ik voortaan doktersbezoekjes uitstellen voor wanneer ik niet hoef te werken...
Ben ik nou gek of klopt er hier iets niet? In die dertien jaar dat ik hier werk en heb ik iedere keer positieve beoordelingsgesprekken gehad. Nooit had men te klagen. Hoe kan het dat ik geschorst word, zonder dat mijn kant van het verhaal gehoord wordt? Tevens heb ik toch netjes vrij gevraagd bij een van de twee leidinggevende, die overigens precies op het zelfde niveau functioneren?
Afgelopen maandag heb ik een uurtje vrij gevraagd bij mijn een van de twee leidinggevende. In principe ben ik een parttimer die donderdags en vrijdags vrij is. Maar dit was een noodgeval. Ik heb symptonen van beginnend borstkanker. Afgelopen zaterdag ben ik naar de dienstdoende huishartsenpost geweest en die raadde mij aan om zeker maandag even naar mijn huisarts te gaan...
Nou, vrij heb ik inderdaad gekregen. Maar toen ik dinsdag weer op mijn werk kwam, kreeg ik commentaar van mijn andere leidinggevende. Op een ruzie zoekende toon verwees ze mij er op dat ik als parttimer makkelijk op mijn vrije dagen naar de huisarts kan. Ik probeerde haar uit te leggen dat het een noodzakelijke bezoek was. Maar luisteren hoor maar: Ze zei: het intereseert me niet en liep weg. Ik ben achter haar aangelopen om te vragen waarom ze zo reageert. In die dertien jaar dat ik er werkzaam ben, is het misschien maar vier keer voorgekomen dat ik tijdens werkdagen vrij heb moeten pakken. Ze werd nog bozer en zei dat ik een grote mond had en dat het haar niet intereseerde wat voor een ziekte ik heb...
Toen ben ik boos geworden en heb haar ook een ziekte toegewenst zodat ze zich dan misschien beter in schoenen van een ander kan plaatsen.
Op grond van bovenstaande ben ik geschorst. Toen ik vanochtend op het werk verscheen kreeg ik een brief mee; Daarin stond dat ik niet het recht heb om verhaal te halen bij mijn leidinggevende en daarnaast dat het onacceptabel is dat ik haar ziektes toewens. Bovendien moet ik voortaan doktersbezoekjes uitstellen voor wanneer ik niet hoef te werken...
Ben ik nou gek of klopt er hier iets niet? In die dertien jaar dat ik hier werk en heb ik iedere keer positieve beoordelingsgesprekken gehad. Nooit had men te klagen. Hoe kan het dat ik geschorst word, zonder dat mijn kant van het verhaal gehoord wordt? Tevens heb ik toch netjes vrij gevraagd bij een van de twee leidinggevende, die overigens precies op het zelfde niveau functioneren?
woensdag 9 januari 2008 om 19:38
woensdag 9 januari 2008 om 19:42
tjila, ik ben echt naar huis gestuurd zaterdagavond, met de mededeling dat ik beter eerst naar mijn eigen huisarts kan gaan...
Nog even voor de duidelijkheid, dit is ruim twee jaar aan de gang. Dezelfde leidinggevende die mij vrij heeft gegeven, durft nooit tegen haar beslissingen in te gaan... En ze zitten wel op hetzelfde niveau...
Ik zit er ook aan te denken om het toch te proberen te lijmen, maar ik kan het niet... Ze had me toch kunnen aanhoren? Ik ga binnenkort een moeilijke periode tegenmoet. Ik kan er nog niet eens over praten... Mijn moeder is overleden aan borstkanker, zo ook mijn grootmoeder... Ik heb twee kleine kinderen, een gezin. Ik ben bang. Ik durfde het mijn gezin nog niet te vertellen. Tot vandaag...
toch had ik haar niet een ziekte moeten wensen
Nog even voor de duidelijkheid, dit is ruim twee jaar aan de gang. Dezelfde leidinggevende die mij vrij heeft gegeven, durft nooit tegen haar beslissingen in te gaan... En ze zitten wel op hetzelfde niveau...
Ik zit er ook aan te denken om het toch te proberen te lijmen, maar ik kan het niet... Ze had me toch kunnen aanhoren? Ik ga binnenkort een moeilijke periode tegenmoet. Ik kan er nog niet eens over praten... Mijn moeder is overleden aan borstkanker, zo ook mijn grootmoeder... Ik heb twee kleine kinderen, een gezin. Ik ben bang. Ik durfde het mijn gezin nog niet te vertellen. Tot vandaag...
toch had ik haar niet een ziekte moeten wensen
woensdag 9 januari 2008 om 19:45
wuiles, ik kan jou garanderen dat er verder niets negatiefs in mijn personeelsdossier vermeld staat. Zoals ik al zei, krijg ik iedere keer weer een zeer positieve beoordelingsgesprek. Een afschrift krijgen we mee naar huis voor onze administratie. Zij ondertekent die ook. Laatste beoordelingsgesprek was afgelopen december... Daar zijn dan nog de feestdagen tussen gekomen en een week vakantie van mij... erg veel tijd heb ik dan niet gehad voor iets negatiefs of wel?
woensdag 9 januari 2008 om 19:52
Begrijp ik hieruit dat je ongeveer anderhalve week vrij hebt gehad en dat je op je eerste werkdag verlof wilde om naar de huisarts te gaan? Dat zegt dan weer iets meer over de context. Feit blijft dat je terecht verlof hebt gekregen maar ik kan me voorstellen dat een leidinggevende in zo'n geval kritischer is dan normaal gesproken.
Enfin, het lijkt me voor jou in elk geval de moeite waard om je dossier eens in te kijken. Het is nog niet gezegd dat daar alleen beoordelingsverslagen (die jij kent) in zitten.
Enfin, het lijkt me voor jou in elk geval de moeite waard om je dossier eens in te kijken. Het is nog niet gezegd dat daar alleen beoordelingsverslagen (die jij kent) in zitten.
woensdag 9 januari 2008 om 19:56
Ik vind dat wel een goed punt van Sartan. Jouw leidinggevende kan natuurlijk ook een ziekte onder de leden hebben en daardoor nogal lichtgeraakt zijn en bot. Als jij haar dan ook nog eens ziekte toewenst, tja...
Los daarvan heeft jouw leidinggevende jou bepaald niet prettig bejegend, maar ik vind ook absoluut niet dat je iemand, en vooral niet je leidinggevende, ziek moet wensen. Dan houdt alles op voor mij.
Los daarvan heeft jouw leidinggevende jou bepaald niet prettig bejegend, maar ik vind ook absoluut niet dat je iemand, en vooral niet je leidinggevende, ziek moet wensen. Dan houdt alles op voor mij.
woensdag 9 januari 2008 om 19:56
ja lindy, ik vind het ook jammer dat zij zich wel kan gedragen zoals ze wil. Daarbij komt nog dat ze het weet van mijn moeder en grootmoeder. En ze zou me toch onderhand wel zo goed moeten kennen dat ik niet zomaar vrij nemen. We werken al dertien jaar samen! Kijk soms hebben mensen een slechte dag en dan weet je het wel als ze daarom zo reageren. Maar zij is altijd zo bot. Niet vriendelijk, maar eigenlijk ook niet perse onvriendelijk.
Natuurlijk moet zij leidinggeven en daarbij allerlei regels opvolgen. En ik snap het ook wel dat een parttimer liever op een vrije dag naar de dokter moet. Maar ik kon gewoon niet wachten... Sowieso wil ik ook morgen even vragen bij de huisartsenpost of ik een verklaring mag krijgen dat zij mij hebben aangeraden dat ik zo snel mogelijk naar mijn eigen huisarts moet gaan. Ook bel ik morgen de rechtsbijstand. Helaas heeft het geen zin, dat ik mijn andere leidinggevende om steun vraag. Ik weet gewoon dat hij zich afzijdig zal houden. Hij wilt absoluut niet tegen haar ingaan...
Bij mijn collega's hoef ik ook niet steun te zoeken. Die durven niets te zeggen. Ik heb ook nooit haar tegengesproken. Dit was de eerste keer..
Natuurlijk moet zij leidinggeven en daarbij allerlei regels opvolgen. En ik snap het ook wel dat een parttimer liever op een vrije dag naar de dokter moet. Maar ik kon gewoon niet wachten... Sowieso wil ik ook morgen even vragen bij de huisartsenpost of ik een verklaring mag krijgen dat zij mij hebben aangeraden dat ik zo snel mogelijk naar mijn eigen huisarts moet gaan. Ook bel ik morgen de rechtsbijstand. Helaas heeft het geen zin, dat ik mijn andere leidinggevende om steun vraag. Ik weet gewoon dat hij zich afzijdig zal houden. Hij wilt absoluut niet tegen haar ingaan...
Bij mijn collega's hoef ik ook niet steun te zoeken. Die durven niets te zeggen. Ik heb ook nooit haar tegengesproken. Dit was de eerste keer..
woensdag 9 januari 2008 om 19:57
Er kunnen ook andere dingen in haar dossier zitten, maar daar kunnen géén gespreksverslagen inzitten als TO die toch niet tenminste voor gezien heeft getekend. Dwz, die kunnen er wel inzitten, maar die hebben nogal weinig waarde. Anders kan de leidinggevende zelfs wel hele erge gesprekken verzinnen, er een verslagje van maken en deze in het dossier stoppen. Zal niet vaak gebeuren, maar kán wel. Dus als er niet voor gezien getekend is, is het voor de rechter ook weinig waardevol.
woensdag 9 januari 2008 om 19:59
tangerine, ik weet inderdaad niet wat er nog meer in het dossier zit. Maar wanneer het negatief is, dan hadden ze mij daar toch over moeten aanspreken? Ik bedoel, nu is ze meteen gekomen omdat ze het ergens niet mee eens is. Dat doet ze altijd bij iedereen, want ze is erg direct. Ik ben eerlijk; ik verwacht niet van haar dat ze er zomaar iets in zou stoppen.
woensdag 9 januari 2008 om 20:03
Hoi Lemoni
Is inderdaad ook niet goed geweest, maar zoals je misschien hebt gelezen ben ik ontzettend bang om dood te gaan en mijn familie in de steek te laten. Ik ben mega gestresst. Ik geef toe dat ik het niet had moeten zeggen. Maar ik wenste haar geen erge ziekte toe. Zij is iemand die nooit ziek is. Je ziet haar nooit met een koutje of met de griep. Het lijkt net of zij zich niet in iemand anders schoenen kan zetten...
Nogmaals mensen: ik had het niet moeten zeggen! Maar ik bedoelde ook absoluut niet dat ik haar een ernstig ziekte toewens, dat wens ik voor niemand...
Is inderdaad ook niet goed geweest, maar zoals je misschien hebt gelezen ben ik ontzettend bang om dood te gaan en mijn familie in de steek te laten. Ik ben mega gestresst. Ik geef toe dat ik het niet had moeten zeggen. Maar ik wenste haar geen erge ziekte toe. Zij is iemand die nooit ziek is. Je ziet haar nooit met een koutje of met de griep. Het lijkt net of zij zich niet in iemand anders schoenen kan zetten...
Nogmaals mensen: ik had het niet moeten zeggen! Maar ik bedoelde ook absoluut niet dat ik haar een ernstig ziekte toewens, dat wens ik voor niemand...
woensdag 9 januari 2008 om 20:07
Jij geeft in eerste instantie aan dat alles koek en ei is binnen de afdeling en later blijken er al jaren allerlei problemen te spelen. Dat maakt de zaak er niet duidelijker op. Ik heb je een aantal maken om verduidelijking gevraagd en zelfs twee keer expliciet aangegeven dat we hier niet kunnen beoordelen wat terecht of onterecht zou zijn. Dus hoezo tegenspreken? Omdat ik je adviseer je personeelsdossier eens in te kijken? Dat is een normaal en verstandig advies waar de meeste mensen iets aan kunnen hebben, in het bijzonder de mensen die in een arbeidsconflict verzeild (dreigen te) raken. Je juridisch adviseur zal er ook naar vragen. Niks mis mee.
woensdag 9 januari 2008 om 20:16
wuiles, wat wil je opgehelderd hebben? Ik heb niet aangegeven dat alles op de afdeling koek en ei is. Ik heb gezegd dat ze anderen veel pijn heeft gedaan en dat er met anderen veel is voorgevallen. Niet met mij..
Over het inzien van personeelsdossier, daar heb ik inderdaad wat aan bedankt! Ik wist namelijk tot nu niet dat ik daar recht op had. En inderdaad kan jij het van daar niet beoordelen. Maar ik heb geen reden om dit alles met jullie te delen als ik het een en ander op mijn kerfstokje had. Waarom zou ik nu mijzelf voor gek houden? Denk je dat ik niets anders te doen heb?
Dus misschien dat ik het nu niet begrepen heb, mijn hersenen reageren niet optimaal meer, wegens vermoeidheid, ik hoop dat je het begrijpt. Wat is voor jou onduidelijk nog?
Ik heb niet eerder problemen met haar gehad. In de afdeling verschillende collega's die ondanks hun recht ontslagen zijn en daar ook een vergoeding voor hebben gekregen. Bij mijn weten staat er niets negatiefs over mij. Van haar verwacht ik namelijk zeker iets over te horen. Mijn indruk is, dat ze daar ook niet zomaar iets neer gaat zetten...Daarnaast ben ik in week 52 vrij geweest en in week 2 moest ik naar de dokter waarvoor ik van mijn andere leidingevende vrij mocht hebben. En inderdaad, dan maar liever geschorst, want dit doet mij erg pijn. Als mijn grootmoeder en mijn moeder overleden zijn door dit ziekte, dan ben ik daar zeker bang voor. Vooral omdat ik twee kleine rond heb lopen....
Over het inzien van personeelsdossier, daar heb ik inderdaad wat aan bedankt! Ik wist namelijk tot nu niet dat ik daar recht op had. En inderdaad kan jij het van daar niet beoordelen. Maar ik heb geen reden om dit alles met jullie te delen als ik het een en ander op mijn kerfstokje had. Waarom zou ik nu mijzelf voor gek houden? Denk je dat ik niets anders te doen heb?
Dus misschien dat ik het nu niet begrepen heb, mijn hersenen reageren niet optimaal meer, wegens vermoeidheid, ik hoop dat je het begrijpt. Wat is voor jou onduidelijk nog?
Ik heb niet eerder problemen met haar gehad. In de afdeling verschillende collega's die ondanks hun recht ontslagen zijn en daar ook een vergoeding voor hebben gekregen. Bij mijn weten staat er niets negatiefs over mij. Van haar verwacht ik namelijk zeker iets over te horen. Mijn indruk is, dat ze daar ook niet zomaar iets neer gaat zetten...Daarnaast ben ik in week 52 vrij geweest en in week 2 moest ik naar de dokter waarvoor ik van mijn andere leidingevende vrij mocht hebben. En inderdaad, dan maar liever geschorst, want dit doet mij erg pijn. Als mijn grootmoeder en mijn moeder overleden zijn door dit ziekte, dan ben ik daar zeker bang voor. Vooral omdat ik twee kleine rond heb lopen....
woensdag 9 januari 2008 om 20:21
woensdag 9 januari 2008 om 20:28
Lindy en Branwen, dat wil ik ook inderdaad doen. Maar ik weet gewoon niet meer waar ik moet beginnen. Het was zoveel makkelijker geweest als ze weer had aangesproken en had gezegd dat ze me te ver vond gaan met wat ik zei. Dan had ik mijn excuses aangeboden en nogmaals geprobeerd uit te leggen wat er aan de hand is...
Jammer het is niet zo, ik moet dadelijk die brief schrijven, maar liever stel ik het uit. Ik ben zo benieuwd wat de rechtsbijstand gaat zeggen. Een vriendin snapt niet waarom ik zoveel moeite doe. Zij zou gewoon excuses aanbieden en lekker een week vrij zijn, vindt ze.
Jammer het is niet zo, ik moet dadelijk die brief schrijven, maar liever stel ik het uit. Ik ben zo benieuwd wat de rechtsbijstand gaat zeggen. Een vriendin snapt niet waarom ik zoveel moeite doe. Zij zou gewoon excuses aanbieden en lekker een week vrij zijn, vindt ze.
woensdag 9 januari 2008 om 20:30
Ach Fullmoon, Ik begrijp je eigenlijk heel goed. Het belangrijkste wat jij nu aan je hoofd hebt is je ziekte en alle zorgen die het meebrengt. Heel begrijpelijk dat je dan emotioneel reageert in zo'n situatie. Nee, je had het beter niet kunnen zeggen, dat is waar. Maar ik snap wel dat het over je lippen kwam.
Ik zou inderdaad toch proberen er een gesprek over te hebben en een aantekening in je dossier voorkomen. Kijk dat dossier ook in.
Zelf heb ik een soortgelijke situatie gehad met mijn leidinggevende. Ik zat ook in een zeer penibele situatie en daar was vanuit haar 0,0 begrip voor. Wij stonden ook al jaren op dubieuze voet met elkaar en toen alles zo opliep, heb ik ervoor gekozen om mezelf alle ellende te besparen en heb ik ontslag genomen. Ik had geluk dat ik dat kon doen. En ik heb haar nooit uitgescholden (thuis en in mijn hoofd des te meer) en het zakelijk gehouden. De eer aan jezelf zegt men. Maar wat was ik woedend! Ben dat nog als ik er nu aan denk. Zij heeft me dingen geflikt die niet door de beugel kunnen. En ook andere collega's heeft ze buiten gewerkt. Ach, hele verhalen zou ik erover kunnen schrijven.
Kijk wat het je waard is, je gezondheid gaat voor alles. Laat je niet gek maken en als je er wel wilt blijven werken moet je alles op alles zetten om dit recht te trekken.
Veel sterkte.
Ik zou inderdaad toch proberen er een gesprek over te hebben en een aantekening in je dossier voorkomen. Kijk dat dossier ook in.
Zelf heb ik een soortgelijke situatie gehad met mijn leidinggevende. Ik zat ook in een zeer penibele situatie en daar was vanuit haar 0,0 begrip voor. Wij stonden ook al jaren op dubieuze voet met elkaar en toen alles zo opliep, heb ik ervoor gekozen om mezelf alle ellende te besparen en heb ik ontslag genomen. Ik had geluk dat ik dat kon doen. En ik heb haar nooit uitgescholden (thuis en in mijn hoofd des te meer) en het zakelijk gehouden. De eer aan jezelf zegt men. Maar wat was ik woedend! Ben dat nog als ik er nu aan denk. Zij heeft me dingen geflikt die niet door de beugel kunnen. En ook andere collega's heeft ze buiten gewerkt. Ach, hele verhalen zou ik erover kunnen schrijven.
Kijk wat het je waard is, je gezondheid gaat voor alles. Laat je niet gek maken en als je er wel wilt blijven werken moet je alles op alles zetten om dit recht te trekken.
Veel sterkte.
woensdag 9 januari 2008 om 20:31
Natuurlijk had TO haar leidinggevende geen ziekte mogen toewensen en objectief gezien is dat dus een reden voor een schorsing.
Medisch gezien was dat doktersbezoek op maandag denk ik ook niet persé noodzakelijk. Mocht ze kanker blijken te hebben dan denk ik niet dat het echt verschil maakt of je nu 4 dagen eerder of later met een behandeling begint.
Maar geestelijk gezien begrijp ik heel goed dat je de uitslag zo snel mogelijk wil weten. Helemaal omdat je moeder en oma er aan overleden zijn.
Stel dat TO wel kanker blijkt te hebben. Dan zou het maar zo kunnen zijn dat zij er ook aan overlijd. In dat licht bezien vind ik de opmerking van de leidinggevende "het interesseert mij niet wat voor ziekte je hebt" zeer kwalijk.
M.a.w. al heb je een dodelijke ziekte dan ga je er maar aan dood zal mij een rotzorg zijn.
Kan mij best voorstellen dat je zo iemand ook een ziekte toewenst zodat ze gaat beseffen wat je zelf meemaakt.
Natuurlijk kan je zeggen ja maar dat kon die leidinggevende toch allemaal niet weten. Tja ze wist het niet omdat ze geen uitleg wilde afwachten.
Dus conlusie ik vindt eigenlijk dat de leidinggevende veel fouter bezig is dan TO.
Kan mij ook niet voorstellen dat de leidinggevende na een schorsing gewoon op de oude voet verder gaat.
Ben bang dat ze probeert aan te sturen op ontslag.
Dan is er een geluk bij een ongeluk.
Zieke werknemers mag je niet ontslaan.
Medisch gezien was dat doktersbezoek op maandag denk ik ook niet persé noodzakelijk. Mocht ze kanker blijken te hebben dan denk ik niet dat het echt verschil maakt of je nu 4 dagen eerder of later met een behandeling begint.
Maar geestelijk gezien begrijp ik heel goed dat je de uitslag zo snel mogelijk wil weten. Helemaal omdat je moeder en oma er aan overleden zijn.
Stel dat TO wel kanker blijkt te hebben. Dan zou het maar zo kunnen zijn dat zij er ook aan overlijd. In dat licht bezien vind ik de opmerking van de leidinggevende "het interesseert mij niet wat voor ziekte je hebt" zeer kwalijk.
M.a.w. al heb je een dodelijke ziekte dan ga je er maar aan dood zal mij een rotzorg zijn.
Kan mij best voorstellen dat je zo iemand ook een ziekte toewenst zodat ze gaat beseffen wat je zelf meemaakt.
Natuurlijk kan je zeggen ja maar dat kon die leidinggevende toch allemaal niet weten. Tja ze wist het niet omdat ze geen uitleg wilde afwachten.
Dus conlusie ik vindt eigenlijk dat de leidinggevende veel fouter bezig is dan TO.
Kan mij ook niet voorstellen dat de leidinggevende na een schorsing gewoon op de oude voet verder gaat.
Ben bang dat ze probeert aan te sturen op ontslag.
Dan is er een geluk bij een ongeluk.
Zieke werknemers mag je niet ontslaan.
