Problemen eerste-generatiestudent. Bekrompen familie

Hbo zegt niet alles. Ik heb twee kinderen. Beiden zijn ze op iq getest. Een scoorde behoorlijk hoog, de ander behoorlijk laag. Beiden doen ze HBO. En zal ik je wat zeggen? Het kind met het lagere iq, lijkt het gemakkelijkst door het HBO te rollen en dat heeft alles te maken met volhouden en karakter.
In mijn ogen is er geen reden om je vervreemd te voelen van je familie, dat is iets wat je er zelf van maakt . Waardeer je ouders om wie ze zijn. DAT zou je pas sieren. En onthoud dat ook intelligentie erfelijk is. Dus je vader of je moeder (meestal de moeder) heeft je iets waardevols meegegeven.

-

Foechoer schreef: ↑

10-08-2018 20:09

Ik lees vooral iemand die zichzelf nog helemaal moet ontdekken en nu merkt dat ze zich op meerdere plekken niet echt thuis voelt. Het kan best pijnlijk zijn om te ontdekken dat je in het bewandelen van je eigen weg de aansluiting met je familie kwijt raakt. En dat kan andersom ook zo zijn, waardoor er van beide kanten onzekerheid en frictie kan ontstaan.

Ik heb ook wel een periode in mijn leven gekend waarin ik het gevoel had dat bepaalde mensen uit mijn thuisomgeving me altijd een beetje aan het testen waren, zogenaamd leuke grappen maakten en daar moest je dan een snedige reactie op geven om te laten zien dat je geen watje was. Hoewel ik dat prima kan vind ik het niet leuk, en ging ik daar soms alleen in mee om niet al te veel uit de toon te vallen. Naarmate je jezelf beter leert kennen en je zekerder wordt op je eigen pad heb je zowel de goedkeuring van anderen als het je afzetten minder nodig.

In de OP lijkt het alsof de TO neerkijkt op haar ouders, maar ik vermoed dat er vooral van beide kanten veel onzekerheid is. Jammer dat de ervaringsdeskundigen hier vooral hard roepen zich hier niet in te herkennen, dat TO bot, arrogant en ondankbaar is. We kunnen elkaar ook een beetje helpen om in de lastige periodes van het leven het perspectief te blijven zien en stappen te zetten, in plaats van een jong iemand die zich hier kwetsbaar opstelt genadeloos af te branden.

Super goede post.

Jillian69 schreef: ↑

10-08-2018 20:12

In mijn ogen is er geen reden om je vervreemd te voelen van je familie, dat is iets wat je er zelf van maakt . Waardeer je ouders om wie ze zijn. DAT zou je pas sieren. En onthoud dat ook intelligentie erfelijk is. Dus je vader of je moeder (meestal de moeder) heeft je iets waardevols meegegeven.

Ik herhaal het nog maar een keer. Uit onderzoek is gebleken dat eerste generatie studenten vaker uitvallen en lager scoren in het hoger onderwijs en zich ook vaker vervreemd voelen van hun familie en hun studiegenoten.
Dit is helemaal niet specifiek voor TO's situatie, dit is een bekend probleem. Wellicht uit TO zich wat onhandig door in de titel haar familie bekrompen te noemen. Maar duidelijk is dat TO ergens mee zit, heeft ontdekt hoe het komt dat ze zich voelt zoals ze doet. Ze heeft niet zoveel aan alle mensen hier die zeggen dat ze een arrogante trut is en haar familie maar vooral heel dankbaar moet zijn.

Vlaamsemeid schreef: ↑

10-08-2018 19:57

Uiteraad! En gelukkig maar!

Maar ouders zijn wel vrij om hun kind naar een bepaalde school te sturen, neem ik aan... dus zij bepalen welke richting het volgt.

Zo werkt het hier niet precies. Er komt een advies van de basisschool, gebaseerd op hun obeservaties. Dat wordt maar zelden naar beneden bijgesteld op verzoek van ouders.

Foechoer schreef: ↑

10-08-2018 20:09

Ik lees vooral iemand die zichzelf nog helemaal moet ontdekken en nu merkt dat ze zich op meerdere plekken niet echt thuis voelt. Het kan best pijnlijk zijn om te ontdekken dat je in het bewandelen van je eigen weg de aansluiting met je familie kwijt raakt. En dat kan andersom ook zo zijn, waardoor er van beide kanten onzekerheid en frictie kan ontstaan.

Ik heb ook wel een periode in mijn leven gekend waarin ik het gevoel had dat bepaalde mensen uit mijn thuisomgeving me altijd een beetje aan het testen waren, zogenaamd leuke grappen maakten en daar moest je dan een snedige reactie op geven om te laten zien dat je geen watje was. Hoewel ik dat prima kan vind ik het niet leuk, en ging ik daar soms alleen in mee om niet al te veel uit de toon te vallen. Naarmate je jezelf beter leert kennen en je zekerder wordt op je eigen pad heb je zowel de goedkeuring van anderen als het je afzetten minder nodig.

In de OP lijkt het alsof de TO neerkijkt op haar ouders, maar ik vermoed dat er vooral van beide kanten veel onzekerheid is. Jammer dat de ervaringsdeskundigen hier vooral hard roepen zich hier niet in te herkennen, dat TO bot, arrogant en ondankbaar is. We kunnen elkaar ook een beetje helpen om in de lastige periodes van het leven het perspectief te blijven zien en stappen te zetten, in plaats van een jong iemand die zich hier kwetsbaar opstelt genadeloos af te branden.

Het was niet mijn bedoeling TO af te branden. Zoals gezegd, ik heb heus problemen ervaren met mijn afkomst. Maar die lagen niet in mijn thuissituatie en als ik TO zo lees, heeft ze helemaal geen vervelende thuissituatie. Dat probeerde ik haar voor te houden, maar wellicht was dat onduidelijk. Het is ook jammer dat TO zelf niet reageert. Daarnaast denk ik dat, als het al gebeurt, de echt vervelende reacties op TO's afkomst nog moeten komen, van mensen die zichzelf veel beter vinden omdat zij wél weten hoe het hoort. Maar ik heb sterk de indruk dat dat klassenbesef steeds minder wordt, gelukkig (al zou je het niet altijd zeggen als je op dit forum leest).

TO heeft een paar problemen en wijt de oorzaak aan haar milieu. Dat is onterecht, of in ieder geval niet zeker terecht.

Nomad schreef: ↑

10-08-2018 20:17

Ik herhaal het nog maar een keer. Uit onderzoek is gebleken dat eerste generatie studenten vaker uitvallen en lager scoren in het hoger onderwijs en zich ook vaker vervreemd voelen van hun familie en hun studiegenoten.
Dit is helemaal niet specifiek voor TO's situatie, dit is een bekend probleem. Wellicht uit TO zich wat onhandig door in de titel haar familie bekrompen te noemen. Maar duidelijk is dat TO ergens mee zit, heeft ontdekt hoe het komt dat ze zich voelt zoals ze doet. Ze heeft niet zoveel aan alle mensen hier die zeggen dat ze een arrogante trut is en haar familie maar vooral heel dankbaar moet zijn.

Ik vind inderdaad dat TO wel eens op aarde mag landen, ja. Een arrogante trut, dat zijn jouw woorden, dat zal je mij niet horen zeggen. En dan nog is dat mijn mening die ik gewoon mag verkondigen (over arrogantie gesproken).

Mijn ouders hebben wel gestudeerd en al mijn broers en zussen ook. Eén ouder had enorme spijt van de studiekeuze, maar durfde niet te switchen, omdat ouders er zoveel voor betaalden. De andere ouder heeft er lang over gedaan (in de jaren '60 kon je eindeloos studeren) en is later in de avonduren een totaal andere tweede studie gaan doen. Beiden hadden veel druk van thuis ervaren en wilde dat hun kinderen niet aandoen. Kortom, ze hebben de studiekeuze geheel bij hun kinderen neergelegd, want dat soort levenskeuzes moet je zelf maken. Dus hoewel vanuit een andere achtergrond, heb ik op dat vlak effectief hetzelfde meegemaakt als jij. Bij een vriendin waar de ouders niet hadden gestudeerd, zaten de ouders er juist bovenop en lazen alle websites en folders van a-z. Dus het heeft waarschijnlijk niets te maken met wel of niet studeren.

Dat geldt ook voor de andere elementen uit je verhaal. Ik heb ook totaal andere interessegebieden dan mijn gestudeerde ouders. Ik ben totaal niet cultureel, mijn ouders zijn dol op musea en theater. Dat kan toch? En mijn politieke denkbeelden komen ook niet altijd overeen, met name mijn zus doet af en toe uitspraken waar mijn bloed van gaat koken. Maar ik weet nu dus dat ik politiek met haar moet afkappen. Dat soort dingen zijn lastig als je nog thuis woont, maar in de toekomst zul je je steeds meer losmaken en het is heel normaal dat je anders tegen dingen aankijkt. Studie of geen studie.

vrouwjagersma schreef: ↑

10-08-2018 20:25

Het was niet mijn bedoeling TO af te branden. Zoals gezegd, ik heb heus problemen ervaren met mijn afkomst. Maar die lagen niet in mijn thuissituatie en als ik TO zo lees, heeft ze helemaal geen vervelende thuissituatie. Dat probeerde ik haar voor te houden, maar wellicht was dat onduidelijk. Het is ook jammer dat TO zelf niet reageert. Daarnaast denk ik dat, als het al gebeurt, de echt vervelende reacties op TO's afkomst nog moeten komen, van mensen die zichzelf veel beter vinden omdat zij wél weten hoe het hoort. Maar ik heb sterk de indruk dat dat klassenbesef steeds minder wordt, gelukkig (al zou je het niet altijd zeggen als je op dit forum leest).

TO heeft een paar problemen en wijt de oorzaak aan haar milieu. Dat is onterecht, of in ieder geval niet zeker terecht.

Het lastige is dat je niet per se een slechte thuissitatie hoeft te hebben om je niet gezien of geaccepteerd te VOELEN. Of dat gevoel al dan niet objectief terecht is maakt niet zo veel uit, voor TO is de overgang van de vroegere situatie naar de wereld van de studie blijkbaar groot en dat levert intern spanningen op. Volgens mij is dat een heel normaal verschijnsel, en is het juist verstandig om bij dat soort gevoelens om raad te vragen bij mensen die ervarener zijn of die ook de andere kant kunnen laten zien. Het helpt dan wel als die mensen hun input leveren vanuit een zekere compassie met het feit dat deze overgangen in het leven voor veel jonge mensen enorm heftig kunnen zijn.

@TO: misschien helpt het je om je er voorlopig bij neer te leggen dat je een zekere disonantie ervaart tussen de verschillende omgevingen waar je je op dit moment in begeeft. In de ene setting kun je andere kanten van jezelf laten zien of ontwikkelen dan in de andere. Naarmate je vordert in je vakgebied of je professionele leven vind je hopelijk een omgeving waar je in ieder geval voor een groot deel jezelf kunt zijn of waar je je op je gemakt voelt. De gevoelens die je nu hebt horen ook wel een beetje bij het proces van jezelf ontdekken en op je eigen benen staan. Over een tijdje kan het allemaal weer heel anders aanvoelen.

Succes met je verdere studie, ik hoop dat je iets hebt kunnen kiezen waar je je prettig bij voelt en dat goed bij je past. Zo niet, dan is de start van het nieuwe studiejaar bij uitstek het moment om bij je onderwijsinstelling te rade te gaan bij de mensen die hier speciaal voor zijn, zoals bijvoorbeeld studieadviseurs. Zij zien veel vaker studenten met vergelijkbare gevoelens als jij en kunnen je misschien wel wat handvaten geven om je situatie actief te verbeteren.

Wat wil je met je laatste post?

Heb je de andere posts wel gelezen of ga je alleen in op je laagopgeleide familie die in jouw ogen jouw sociaal niet zo effectief hebben opgevoed?

Je hebt in een boek gelezen dat...

Heeft dat boek jouw nieuwe wijsheid in pacht? Denk je zelf ook na?

Over het algemeen is het aan te raden meerdere boeken te lezen over een onderwerp, zodat jij je mening steeds beter kan vormen. Dan nog zeggen al die boeken niet veel over jouw specifieke geval.

Helemaal eens met de Posts van Fouchour.

Zelf ben ik een tweede generatiestudent WO technisch, beide ouders WO technisch maar... met broertje met MBO (en daarna oneindig veel banen onder dit niveau) en een zusje zonder startkwalificatie. Dit terwijl we alle vijf ongeveer dezelfde intelligentie hebben.

Voor mij was het een raadsel hoe het kon dat zij beiden geen ‘succesvol’ opleidingspad hadden maar een bak ellende van drugs en aanverwante problematiek. Steun van onze (lieve) ouders hadden we geen van drieeen, die waren teveel met hun eigen shit bezig. Ik vond het heel verdrietig en voelde me schuldig. Waarom kregen mijn broer en zus ‘het’ niet op de rit en ik wel? Waarom ‘had’ ik niets aan mijn ouders (zo voelde dat toen). Uit schaamte durfde ik er niet over te praten.

Weet je wat het verschil maakte tussen mij, mijn broer en zus? De omgeving die je toevallig treft. Nèt een fijne sporttrainer, betrokken vader van een vriendin, stimulerende docent, fijne oma wiens oogappeltje je bent. Want je jeugd (8 -18 jaar) wordt voor de helft gevormd door je gezin en voor de andere helft door je omgeving. En het fijne voor jou is dat je nu op een leeftijd bent dat die omgeving nòg belangrijker wordt voor je vorming. En die kan je zelf kiezen! Dus ga naar die vereniging, clubs, extra activiteiten enz! Dat gaat je helpen.

Vergeet niet dat je op het hbo zit door karakter en hard werken maar net zo goed dankzij de goede genen van je ouders, de veilig basis die ze gaven en toevallige omstandigheden in je omgeving (docenten, vrienden, enz). Vergeet niet daar dankbaar voor te zijn. Probeer uit liefde voor je ouders je wat meer aan hun aan te passen, zij kunnen niet jouw richting uit bewegen. Snap je dat?

Tijdens mijn studie zag ik soms medestudenten en nu in mijn werk zie ik soms stagiaires die ‘eerste generatiestudenten’ zijn die zichzelf iets te serieus nemen. (Kleding, spraak, carriereverwachting) en ze komen daardoor op mij niet prettig over. Want hé, wie je bent is niet hetzelfde als wat je bent (wilt worden) of wat je hebt (diploma of dik salaris). De fijnste collega’s en mensen zijn uiteindelijk de mensen die relaxed met zichzelf zijn. Ook valt uit kleine opmerkingen bij sommige eerste generatiestudenten’ op te maken dat ze ervan uitgaan dat ALLE tweedegeneratiestudenten hun diploma en banen bij een pakje boter cadeau kregen en er een hele rij kruiwagens richting eerste baan/stage door papa en mama geregeld was. Dat voelt voor mij dus altijd ongemakkelijk, want ook ik was best wel eens jaloers op medestudenten die echt steun en betrokkenheid van thuis mochten ervaren maar ik weet dat ook deze studenten gewoon hard werkten hebben en zelden via ouderlijk netwerk aan een baan kwamen. Kortom: er zijn veel meer leeftijdsgenoten die het op eigen kracht doen. Later ben je er trots op; het vormt je.

Vakjargon gebruiken herken ik helemaal. Ik vind het nu nog steeds moeilijk om Jip en Janneke te praten over beroepsmatige zaken. Gelukkig gaat het gewone schrijven me na jaren oefening ‘redelijk’ af. (Geen d’s en t’s meer fout?) Wat ik daarom doe: Ik hou gewoon mijn mond en voel mijn spanning stijgen als iemand vraagt: ‘Franky, doe jij percies?’. Dat kan ik dus niet simpel uitleggen. Ik vermijd het dus, want het communicatieprobleem ligt aan mij...Ik hoop voor jou oprecht dat je dit aanzienlijk sneller onder de knie krijgt!

Enjoy life!

Natuurlijk is er een mate van kans-ongelijkheid, die is er altijd. Jij hebt bv geluk dat je in Nederland bent geboren, en niet tijdens een oorlog. Als je ene vrouw bent, heb je geluk dat je niet 150 jaar eerder geboren bent. Als een van die dingen anders was geweest, had je een veel slechtere uitgangspositie gehad dan nu.
En als je ouders hoogopgeleid waren, had je misschien een betere positie gehad. Gemiddeld is dat inderdaad zo, alhoewel maar weinig mensen gemiddeld zijn. Ook daar zitten meer dan genoeg mensen bij die ouderschap hebben die wel ‘het goede milieu’ zijn, maar geen interesse voor de kinderen hebben, een van de ouders ernstig ziek is of overlijdt waardoor de jeugd grotendeels bepaald wordt, je kunt zelf ziek worden, of een broer of zus met een noodzaak voor bijzondere aandacht, enz enz. Ik had jaargenoten die weliswaar vermogende ouders hadden, maar die vonden dat je zelf voor je studie moest betalen, en dus gewoon op de 18e verjaardag de kraan en voordeur sloten en ze succes wensten met een kamer zoeken. Die moesten dus naast hun studie keihard bikkelen om niet met een behoorlijke schuld te eindigen. Vrijwel iedereen moet het uiteindelijk toch zelf doen, net als jij.

Blijkbaar heb je de ‘horde’ om naar het hoger onderwijs te gaan genomen, mooi zo. Dan is het nu aan jou om te laten zien wat je kunt. Je zegt zelf dat je weinig geschikte sociale vaardigheden hebt meegekregen. Maar tegelijk zijn je klasgenoten ook vooral thuiswonend, doen niet mee met activiteiten etc. Dus het klinkt nou niet alsof je ineens in een hele corporale omgeving terecht bent gekomen. Dan hoef je je niet ineens anders te gaan gedragen dan op de havo hoor.
Behalve dan wat je zelf wilt veranderen. Je zult wel zelf in actie moeten komen, dat hoort ook bij volwassen worden. Er komen niet spontaan allerlei dingen op je af. Ook dat geldt voor iedereen, en de meeste mensen vinden zich in een nieuwe omgeving storten best lastig. Alle nieuwe dingen zijn eng, maar je maakt mij niet wijs dat er in je hele studiestad geen enkele vereniging is die geschikt zou zijn voor je. Misschien voel je je inderdaad niet bijzonder thuis bij het corps (ik ook niet), maar er zijn ook altijd tig sportclubs, toneel, zeilen, spelletjes, schilderen, debatteren, internationale verenigingen en weet ik wat allemaal niet meer. Zeker de komende weken zijn daar ook weer introductie activiteiten, die niet alleen voor eerstejaars zijn. Een mooi moment om eens bij iets naar binnen te stappen (en ja, ook dat kan van huis uit, ik zat ook bij een vereniging in mijn studiestad 90km van huis).

Je stelt je vooral heel verongelijkt op, en geeft en passant je ouders/familie een sneer. Want ondanks dat je helemaal geen slechte uitgangspositie hebt (goede land, goede tijd, ouders die het in elk geval met goede bedoelingen ondersteunen en voldoende intelligentie), had het nog perfecter gekunt. Ja, klopt. En nu? Dat gaat niet veranderen, en je moet het doen met wat er is. Dus maak gebruik van de kansen die je hebt, ga je vooral niet verheven voelen ten opzichte van je omgeving, maar doe er iets mee.

Voor sommige mensen die hierop hebben gereageerd: denk hier eens over na:
Als ik schrijf: ''Mijn zus en ik zijn de enigen in de hele familie die hebben gestudeerd aan de universiteit."

[Hoe komt dat over?]

Wellicht uit de hoogte?
Maar wat ik hier schrijf dat is gewoon een feit. Niets meer en niets minder.

Ik wil hiermee overigens niet zeggen dat het bericht van TO feitelijk is geschreven, maar wat ik hiermee wel wil zeggen: is dat ik denk dat het al snel zo overkomt als 'zie mij nou fantastisch zijn', terwijl dat lang niet altijd de boodschap hoeft te zijn.

------------------------------------------


Overigens loop ik ook tegen een aantal punten die TO omschrijft aan. Daarin voel ik me soms totaal niet begrepen (door mijn ouders o.a.). En ik kan me voorstellen dat TO dat zo ervaart en zeker met een aantal reacties in dit topic. Zodra de problemen met een verschil in intelligentie, of noem het wat mij betreft een andere denkwijze, als dusdanig worden opgeschreven lijken ze niet te mogen bestaan: omdat het uit de hoogte zou zijn. Dat is iets wat ik persoonlijk niet eerlijk vind. Het is toch niet meer dan menselijk dat je het fijn zou vinden als je ouders je beter kunnen inbeelden in hoe de wereld voor jou is. Het is toch niet meer dan menselijk om een goed gesprek met diepgang met je ouders te willen voeren? Het is toch hartstikke normaal om gewoon jezelf te willen zijn? Het is toch normaal om begrepen te willen worden? en meer van dat...

Mag het ook gewoon verdrietig zijn? Om je in een situatie te bevinden waarin je je anders voelt? En is het niet nog veel verdrietiger om je over diezelfde situatie niet te mogen uitspreken omdat je dan blijkbaar opeens arrogant bent of uit de hoogte doet?

Het gaat hier niet om wie beter is of wie slechter, wie slim is of wie dom, wie van meer of mindere waarde is. Het gaat niet om haantjesgedrag, het gaat erom dat TS een kloof ervaart die pijnlijk is.

1eGeneratieStudent schreef: ↑

10-08-2018 22:43

Je kan niet ontkennen dat er geen verband is tussen het opleidingsniveau van je ouders en het milieu waarin je opgroeit.
Ik heb het boek 'Meritocratie, op weg naar een nieuwe klassensamenleving?' gelezen van Paul de Beer en Maisha van Pinxteren. In dit boek staat centraal hoe meritocratisch Nederland is en hoe bepalend niet-meritocratische factoren zoals culturele afkomst, opleidingsniveau van de ouders en opvoeding zijn op maatschappelijk succes.
Dit maakte dat ik begon na te denken over mijn kansen in het leven en met name de rol die mijn opvoeding speelt/heeft gespeeld.
De invloed van opvoeding die kansenongelijkheid verklaren, zit 'm in het opleidingsniveau van de ouders. Hoger opgeleide ouders hebben over het algemeen meer competenties, vaardigheden, kennis en normen en waarden, dan lager opgeleide ouders. Ze zijn hierdoor beter in staat hun kinderen te begeleiden in het volwassen worden. Ook in opvoedstijl verschillen hogeropgeleiden van lageropgeleiden; zo hanteren hogeropgeleiden vaker een autoritatieve opvoeding (behoeften en wensen van het kind staan centraal, er worden regels gesteld onderbouwd met argumenten, overlegcultuur) en lageropgeleiden vaker een autoritaire opvoeding (veel regels, hoge machtsafstand tot de ouders).

Het voordeel van hoger opgeleide ouders is dat ze vaker een hoger inkomen hebben en dus veel hulptroepen kunnen inschakelen (zogenaamde schaduwonderwijs) en ‘de taal’ spreken (meerdere contexten bedenken bij bijvoorbeeld het samen bekijken van prentjes met peuters) en over het algemeen ‘taliger’ zijn ingesteld (grotere woordenschat, ‘boekwoorden’ gebruiken in gesprekken waardoor de kinderen veel minder ‘nieuwe’ begrippen hoeven te ‘stampen’).

Als jij je dan toch wil verdiepen in zaken als cultureel kapitaal, zou ik de boeken lezen van de persoon die deze termen heeft geïntroduceerd (Boudieu). Kom je er gelijk achter dat het één van de invloeden is, niet de allesbepalende factor.

Gadverdamme.....wie is er hier nu bekrompen?! Ik ben ook een 1e generatiestudent. Mijn ouders konden me ook niet helpen bij mijn studie. Maar ik ben ze eeuwig dankbaar. Ze hebben zich hun hele leven kapot gewerkt om te zorgen dat ik kon gaan studeren! En liefde in overvloed. Iets meer dankbaarheid zou je sieren.

Nomad schreef: ↑

10-08-2018 20:17

Ik herhaal het nog maar een keer. Uit onderzoek is gebleken dat eerste generatie studenten vaker uitvallen en lager scoren in het hoger onderwijs en zich ook vaker vervreemd voelen van hun familie en hun studiegenoten.
Dit is helemaal niet specifiek voor TO's situatie, dit is een bekend probleem. Wellicht uit TO zich wat onhandig door in de titel haar familie bekrompen te noemen. Maar duidelijk is dat TO ergens mee zit, heeft ontdekt hoe het komt dat ze zich voelt zoals ze doet. Ze heeft niet zoveel aan alle mensen hier die zeggen dat ze een arrogante trut is en haar familie maar vooral heel dankbaar moet zijn.

Inderdaad, exact dit. TO's probleem is heel echt, heel herkenbaar ook. De reacties hier, daar gaan me de ogen van tollen in het hoofd. Totaal geen begrip.

Zeepje, c'est le ton qui fait la musique.

Het is niet dat er geen begrip is voor de situatie van TO. Wel merk ik aan mezelf dat ik weinig begrip op kan brengen voor de arrogantie die TO laat zien ten opzichte van haar familie.

Ik denk dat dat is waar mensen hier over vallen. TO doet een hbo-opleiding, maar gedraagt zich alsof ze op het punt staat te promoveren in de moleculaire biologie. Niets mis met hbo, maar laten we nou niet doen alsof dat allemaal opleidingen zijn waarin een hoop vakjargon gebezigd wordt en waardoor de aansluiting met je nest ineens heel moeilijk wordt.

1eGeneratieStudent schreef: ↑

10-08-2018 22:43

Je kan niet ontkennen dat er geen verband is tussen het opleidingsniveau van je ouders en het milieu waarin je opgroeit.
Ik heb het boek 'Meritocratie, op weg naar een nieuwe klassensamenleving?' gelezen van Paul de Beer en Maisha van Pinxteren. In dit boek staat centraal hoe meritocratisch Nederland is en hoe bepalend niet-meritocratische factoren zoals culturele afkomst, opleidingsniveau van de ouders en opvoeding zijn op maatschappelijk succes.
Dit maakte dat ik begon na te denken over mijn kansen in het leven en met name de rol die mijn opvoeding speelt/heeft gespeeld.
De invloed van opvoeding die kansenongelijkheid verklaren, zit 'm in het opleidingsniveau van de ouders. Hoger opgeleide ouders hebben over het algemeen meer competenties, vaardigheden, kennis en normen en waarden, dan lager opgeleide ouders. Ze zijn hierdoor beter in staat hun kinderen te begeleiden in het volwassen worden. Ook in opvoedstijl verschillen hogeropgeleiden van lageropgeleiden; zo hanteren hogeropgeleiden vaker een autoritatieve opvoeding (behoeften en wensen van het kind staan centraal, er worden regels gesteld onderbouwd met argumenten, overlegcultuur) en lageropgeleiden vaker een autoritaire opvoeding (veel regels, hoge machtsafstand tot de ouders).

Kan het ook misschien in Jip en Janneke taal worden vertaald? Ik heb geen HBO opleiding.

Kunstenkitsch schreef: ↑

11-08-2018 09:25

Zeepje, c'est le ton qui fait la musique.

Het is niet dat er geen begrip is voor de situatie van TO. Wel merk ik aan mezelf dat ik weinig begrip op kan brengen voor de arrogantie die TO laat zien ten opzichte van haar familie.

Ik denk dat dat is waar mensen hier over vallen. TO doet een hbo-opleiding, maar gedraagt zich alsof ze op het punt staat te promoveren in de moleculaire biologie. Niets mis met hbo, maar laten we nou niet doen alsof dat allemaal opleidingen zijn waarin een hoop vakjargon gebezigd wordt en waardoor de aansluiting met je nest ineens heel moeilijk wordt.

Dit. Dat de situatie lastig is snap ik best, maar de manier waarop is imo ontzettend fout. En ik vind ook dat to schrijft alsof ze al 5 wetenschappelijke publicaties op haar naam heeft staan en haar Dr titels binnen heeft, terwijl ze een 2e jaars (!) Hbo is! Kom op zeg..

Echt hoor, ik heb op de uni meerdere studiegenoten met dit probleem gehad,maar niemand sprak er zo over als to.

Dat de kloof pijnlijk is begrijp ik,maar ik mis het begrip van to.

1eGeneratieStudent schreef: ↑

10-08-2018 22:43

Je kan niet ontkennen dat er geen verband is tussen het opleidingsniveau van je ouders en het milieu waarin je opgroeit.
Ik heb het boek 'Meritocratie, op weg naar een nieuwe klassensamenleving?' gelezen van Paul de Beer en Maisha van Pinxteren. In dit boek staat centraal hoe meritocratisch Nederland is en hoe bepalend niet-meritocratische factoren zoals culturele afkomst, opleidingsniveau van de ouders en opvoeding zijn op maatschappelijk succes.
Dit maakte dat ik begon na te denken over mijn kansen in het leven en met name de rol die mijn opvoeding speelt/heeft gespeeld.
De invloed van opvoeding die kansenongelijkheid verklaren, zit 'm in het opleidingsniveau van de ouders. Hoger opgeleide ouders hebben over het algemeen meer competenties, vaardigheden, kennis en normen en waarden, dan lager opgeleide ouders. Ze zijn hierdoor beter in staat hun kinderen te begeleiden in het volwassen worden. Ook in opvoedstijl verschillen hogeropgeleiden van lageropgeleiden; zo hanteren hogeropgeleiden vaker een autoritatieve opvoeding (behoeften en wensen van het kind staan centraal, er worden regels gesteld onderbouwd met argumenten, overlegcultuur) en lageropgeleiden vaker een autoritaire opvoeding (veel regels, hoge machtsafstand tot de ouders).

Je generaliseerd, of is het met een t, ik heb maar een mbo opleiding en niet eens afgemaakt, arme kinderen van mij

TanteBedelia schreef: ↑

11-08-2018 09:28

Kan het ook misschien in Jip en Janneke taal worden vertaald? Ik heb geen HBO opleiding.

Ik help je wel hoor

TO denkt dat mensen met een hoger opleidingsniveau beter kunnen opvoeden.

Oifa schreef: ↑

11-08-2018 09:39

Ik help je wel hoor

TO denkt dat mensen met een hoger opleidingsniveau beter kunnen opvoeden.

Tja daar over kunnen we wel een apart topic starten en een discussie over beginnen.