Werk & Studie
alle pijlers
schrijnende gevallen in de zorg
woensdag 29 juli 2009 om 18:28
wie werkt er in de zorg en heeft te maken met personeelstekorten en werkstress?
ik welke vorm uit zich dat?
in de krant is het hot news de laatste tijd. ik ben benieuwd hoe het op de werkvloer gaat.
ikzelf merk er weinig van. we hebben geen pyamadagen (op een zieke na dan) en de mensen zijn allemaal voor de koffie uit bed en gewassen en aangekleed. ook in vakantietijd gaat dat door ondanks personeelskrapte en geen uitzendkrachten. iedereen loopt wel een tantje harder maar dat is een tijdelijk iets.
ik welke vorm uit zich dat?
in de krant is het hot news de laatste tijd. ik ben benieuwd hoe het op de werkvloer gaat.
ikzelf merk er weinig van. we hebben geen pyamadagen (op een zieke na dan) en de mensen zijn allemaal voor de koffie uit bed en gewassen en aangekleed. ook in vakantietijd gaat dat door ondanks personeelskrapte en geen uitzendkrachten. iedereen loopt wel een tantje harder maar dat is een tijdelijk iets.
dinsdag 4 augustus 2009 om 09:30
ik werk oa als flex via uitzendorganisatie in de zorg.
en daar is het ook goed te merken hoe triest alles gaat.gelukkig kan ik zonder enig schuld gevoel een dienst niet aannemen en de verplichtingen van het werken in een team gaan mij ook voorbij.(ik heb het nl ook andere gekend en idd ook in de soep gedraaid hier door)dit geeft mij veel rust.
ik probeer zo veel mogelijk te doen richting de clienten.
hoe het ook loopt er word gewoon goed gewassen/gedouched,medicatie gedeeld,gegeten,gedronken en veel aandacht gegeven.
dan gaan ze maar later naar het dagactiviteitencentrum.
en daar is het ook goed te merken hoe triest alles gaat.gelukkig kan ik zonder enig schuld gevoel een dienst niet aannemen en de verplichtingen van het werken in een team gaan mij ook voorbij.(ik heb het nl ook andere gekend en idd ook in de soep gedraaid hier door)dit geeft mij veel rust.
ik probeer zo veel mogelijk te doen richting de clienten.
hoe het ook loopt er word gewoon goed gewassen/gedouched,medicatie gedeeld,gegeten,gedronken en veel aandacht gegeven.
dan gaan ze maar later naar het dagactiviteitencentrum.
dinsdag 4 augustus 2009 om 20:58
Stoeptegel, stonden jullie dan vroeger gewoon met meer mensen op een afdeling dan nu? Bij ons mag er al geen vervanging bij ziekte of verlof worden geregeld. Soms is het echt idioot hoeveel werk en verantwoordelijkheden de verzorgenden dan hebben (met z'n tweeen op een groep van 30 verpleeghuisbewoners).
En wat de ziekte betreft, word je dan erg door je werkgever tegengewerkt, of hoe bedoel je dat precies?
En wat de ziekte betreft, word je dan erg door je werkgever tegengewerkt, of hoe bedoel je dat precies?
woensdag 5 augustus 2009 om 08:52
Ja vroeger meer personeel. En ook : minder kantoorwerkzaamheden. Tegenwoordig heeft het personeel ook een berg meer aan papierwerkzaamheden te doen. Allemaal verplichte taken wat vaak ten koste gaat van de bewoners.
Kan het personeel niets aan doen, want dit moet ook gedaan worden. De werkdruk ligt wel nog hoger op die manier.
Wat ziekte betreft, een werknemer in de zorg dient met de werkgever te bespreken wat er scheelt. De werkgever beslist in hoeverre het ernstig is en bepaald wanneer de werknemer weer aan het werk moet. De regels zijn veel strenger ( en dat is op zich niet verkeerd) de druk ligt wel veel hoger bij het personeel. Mensen die langdurig ziek zijn door welke oorzaak dan ook proberen te herstellen maar worden tegelijkertijd erg gepusht door de werkgever zo snel mogelijk weer aan het werk te gaan, wat soms erg vervelende gevolgen heeft.
Ik heb bij veel collegas gezien dat zij gedreigd werden met ontslag , op een subtiele manier, als de werkgever en bedrijfsarts vond dat het herstel niet snel genoeg ging.
En dan ging het 9 van de 10 x ook nog eens om werkgerelateerde ziektes/klachten.
Vandaar de angst van mij en collegas om ziek te worden, de druk om niet ziek te zijn ligt hoog.
Kan het personeel niets aan doen, want dit moet ook gedaan worden. De werkdruk ligt wel nog hoger op die manier.
Wat ziekte betreft, een werknemer in de zorg dient met de werkgever te bespreken wat er scheelt. De werkgever beslist in hoeverre het ernstig is en bepaald wanneer de werknemer weer aan het werk moet. De regels zijn veel strenger ( en dat is op zich niet verkeerd) de druk ligt wel veel hoger bij het personeel. Mensen die langdurig ziek zijn door welke oorzaak dan ook proberen te herstellen maar worden tegelijkertijd erg gepusht door de werkgever zo snel mogelijk weer aan het werk te gaan, wat soms erg vervelende gevolgen heeft.
Ik heb bij veel collegas gezien dat zij gedreigd werden met ontslag , op een subtiele manier, als de werkgever en bedrijfsarts vond dat het herstel niet snel genoeg ging.
En dan ging het 9 van de 10 x ook nog eens om werkgerelateerde ziektes/klachten.
Vandaar de angst van mij en collegas om ziek te worden, de druk om niet ziek te zijn ligt hoog.
woensdag 5 augustus 2009 om 10:12
Ik werk niet in de zorg, maar heb wel een schoonmama die in een verzorgingtehuis zit. Of ze personeelstekort hebben weet ik niet, maar schoonmama merkt er in ieder geval niets van.
De verzorging daar is echt super (nu zijn ze vorig jaar ook als 1 van de beste of misschien zelfs de beste van Nederland uit de bus gekomen). Petje af voor de verpleegsters. Allemaal super aardig en ik heb nooit het idee dat iets door tijdgebrek niet of te laat gebeurt. als er belangrijke info is krijgen wij dat altijd te horen. Prima begeleiding. Iedere bewoner heeft ook een vaste begeleider. En hoewel schoonmama meestal niet mee wil doen, zie je dat er ook heel veel dingen georganiseerd worden voor de bewoners.
Als ik al iets moet verzinnen is dat ze wel eens vaker een schoonmaker mogen laten komen om de kamers te stoffen, want het is wel erg stoffig. Nu doen wij dit meestal maar, omdat we toch minimaal 1x in de week daar komen en ach, zoveel werk is het ook weer niet, het is maar 1 kamertje. En natuurlijk zeker geen taak van de verpleging.
Er is 1 voorval geweest. Ze is gevallen van het overgaan van haar bed naar de rolstoel. Er was maar 1 begeleider en ze is veel te zwaar om door 1 iemand opgevangen te worden. Hierdoor heeft ze haar heup en schouder toen gebroken. Dat was wel erg naar. Tegenwoordig doen ze het wel altijd met zijn tweeën. Maar of het door personeelsgebrek alleen gedaan werd toen week ik niet. Het ging al tijden zo. Manlief kon haar ook alleen van de rolstoel in de auto krijgen (op 1 been staan en voorzichtig draaien en zorgen dat ze haar evenwicht niet verliest). Dus het kan ook gewoonte zijn geweest omdat het tijden prima ging. Alleen verloor ze toen wel haar evenwicht en kon die ene verpleegster dat alleen niet corrigeren.
Dus wat mij betreft: petje af voor de verpleegsters (maar daar had ik zo wie zo al bewondering voor). Maar goed, voor hetzelfde geld ervaren die verpleegsters ook hier wel een gigantische werkdruk. Dan kunnen ze het in elk geval wel goed verbergen.
De verzorging daar is echt super (nu zijn ze vorig jaar ook als 1 van de beste of misschien zelfs de beste van Nederland uit de bus gekomen). Petje af voor de verpleegsters. Allemaal super aardig en ik heb nooit het idee dat iets door tijdgebrek niet of te laat gebeurt. als er belangrijke info is krijgen wij dat altijd te horen. Prima begeleiding. Iedere bewoner heeft ook een vaste begeleider. En hoewel schoonmama meestal niet mee wil doen, zie je dat er ook heel veel dingen georganiseerd worden voor de bewoners.
Als ik al iets moet verzinnen is dat ze wel eens vaker een schoonmaker mogen laten komen om de kamers te stoffen, want het is wel erg stoffig. Nu doen wij dit meestal maar, omdat we toch minimaal 1x in de week daar komen en ach, zoveel werk is het ook weer niet, het is maar 1 kamertje. En natuurlijk zeker geen taak van de verpleging.
Er is 1 voorval geweest. Ze is gevallen van het overgaan van haar bed naar de rolstoel. Er was maar 1 begeleider en ze is veel te zwaar om door 1 iemand opgevangen te worden. Hierdoor heeft ze haar heup en schouder toen gebroken. Dat was wel erg naar. Tegenwoordig doen ze het wel altijd met zijn tweeën. Maar of het door personeelsgebrek alleen gedaan werd toen week ik niet. Het ging al tijden zo. Manlief kon haar ook alleen van de rolstoel in de auto krijgen (op 1 been staan en voorzichtig draaien en zorgen dat ze haar evenwicht niet verliest). Dus het kan ook gewoonte zijn geweest omdat het tijden prima ging. Alleen verloor ze toen wel haar evenwicht en kon die ene verpleegster dat alleen niet corrigeren.
Dus wat mij betreft: petje af voor de verpleegsters (maar daar had ik zo wie zo al bewondering voor). Maar goed, voor hetzelfde geld ervaren die verpleegsters ook hier wel een gigantische werkdruk. Dan kunnen ze het in elk geval wel goed verbergen.
woensdag 5 augustus 2009 om 17:07
wat Stoeptegel beschrijft is mij een aantal jaren geleden overkomen.gewoon gedumpt
(tuurlijk geheel volgens de regeltjes) nadat ik de soep in was de draait,oa dankzij de overbelasting op ut werk.
ik ben nu nog de restjes puin aan ut opruimen, zowel financieel als emotioneel.maar het werk zelf, is zo vreselijk fijn om te doen.en op de flexbasis zoals ik nu werk, prima uit te houden.kan dingen loslaten omdat ik niet in dienst ben van zo,n zorginstelling.
(tuurlijk geheel volgens de regeltjes) nadat ik de soep in was de draait,oa dankzij de overbelasting op ut werk.
ik ben nu nog de restjes puin aan ut opruimen, zowel financieel als emotioneel.maar het werk zelf, is zo vreselijk fijn om te doen.en op de flexbasis zoals ik nu werk, prima uit te houden.kan dingen loslaten omdat ik niet in dienst ben van zo,n zorginstelling.
woensdag 5 augustus 2009 om 19:59
Desteny dat dumpen gebeurd ook inderdaad helemaal volgens de regeltjes, netjes en snel. Soms denk ik weleens dat ze daar een speciaal DumpProtocolboek voor hebben, veilig achter slot en grendel.
Tekorten in de zorg, vrij logisch in mijn optiek.
Jij werkt nu op flexbasis zeg je, maar dan ben je toch in dienst van een zorginstelling?
Tekorten in de zorg, vrij logisch in mijn optiek.
Jij werkt nu op flexbasis zeg je, maar dan ben je toch in dienst van een zorginstelling?
woensdag 5 augustus 2009 om 23:02
nee gelukkig niet.
ik werk voor iemand die mensen uitzend naar bepaalde zorginstelling.
en het bevalt errrugg goed.want het werk is en blijft echt fijn om te doen.
van uit de betreffende zorginstelling krijg ik ook veel waardering en ook steeds de vraag of ik een contract wil,maar daar bedank ik voor.
ik werk voor iemand die mensen uitzend naar bepaalde zorginstelling.
en het bevalt errrugg goed.want het werk is en blijft echt fijn om te doen.
van uit de betreffende zorginstelling krijg ik ook veel waardering en ook steeds de vraag of ik een contract wil,maar daar bedank ik voor.
donderdag 6 augustus 2009 om 01:19
quote:lammy schreef op 02 augustus 2009 @ 19:31:
Stoeptegel, werken uit liefde, nee dat echt niet. Ik moet geld verdienen en ben dat meer dan 20 jaar geleden gaan doen in de zorg. Begonnen in 1986 toen alles nog kon. Managers waren toen nog niet uitgevonden net zoals dat we geen indicaties nodig hadden van de CIZ maffia. De instelling bepaalde zelf hoeveel zorg een patient nodig had dus kon je goede zorg leveren.
Wat een verschil met nu.... Volgens mij zal het alleen maar slechter worden, hoewel ik goede verhalen hoor van Buurtzorg Nederland. Daar bestaan geen managers, de teams bestaan uit verpleegkundigen die zelf alles regelen.
En dan die dooddoener: je krijgt er zoveel voor terug he!
Ja, veel stress, frustratie en rugklachten + boze klanten die vinden dat ze te laat worden geholpen.
In 1986 heb ik zelf in een zorginstelling voor demente bejaarden gewerkt en toen was het al niet oke, er waren veel vrijwilligers en familie leden die het eten aan de bewoners voerden omdat er toen al te weinig personeel was,ik heb toen ook mensen die erger achteruit raakten vastgebonden in bed met enkel een luier en een pyama jasje half onder een laken lagen, het is niet pas sinds nu het is al veel langer aan de gang.
Nadat ik dat gezien heb zeg ik steeds weer: als ik dement word geef me een spuit want zo mensonwaardig wil ik niet moeten hoeven leven.
Stoeptegel, werken uit liefde, nee dat echt niet. Ik moet geld verdienen en ben dat meer dan 20 jaar geleden gaan doen in de zorg. Begonnen in 1986 toen alles nog kon. Managers waren toen nog niet uitgevonden net zoals dat we geen indicaties nodig hadden van de CIZ maffia. De instelling bepaalde zelf hoeveel zorg een patient nodig had dus kon je goede zorg leveren.
Wat een verschil met nu.... Volgens mij zal het alleen maar slechter worden, hoewel ik goede verhalen hoor van Buurtzorg Nederland. Daar bestaan geen managers, de teams bestaan uit verpleegkundigen die zelf alles regelen.
En dan die dooddoener: je krijgt er zoveel voor terug he!
Ja, veel stress, frustratie en rugklachten + boze klanten die vinden dat ze te laat worden geholpen.
In 1986 heb ik zelf in een zorginstelling voor demente bejaarden gewerkt en toen was het al niet oke, er waren veel vrijwilligers en familie leden die het eten aan de bewoners voerden omdat er toen al te weinig personeel was,ik heb toen ook mensen die erger achteruit raakten vastgebonden in bed met enkel een luier en een pyama jasje half onder een laken lagen, het is niet pas sinds nu het is al veel langer aan de gang.
Nadat ik dat gezien heb zeg ik steeds weer: als ik dement word geef me een spuit want zo mensonwaardig wil ik niet moeten hoeven leven.
donderdag 6 augustus 2009 om 01:53
Ik werk al 8 jaar als zzp-er in de zorg, voornamelijk in de lvg-sector.
Ik vind het een prachtig vak, maar als ik toen niet de beslissing had genomen om 'zelfstandig' te gaan had ik het nooit volgehouden.
Ik heb samen met het opzeggen van mijn contract besloten dat ik nooit meer mijn eigen morele grenzen overschrijdt en dat is sindsdien dan ook niet meer gebeurt.
Die 'vrijheid' en die 'macht' maken dat ik de lol en de motivatie behoud. Voor mij nooit meer een vast contract!
Ik heb in al die jaren 2 x een opdracht teruggegeven, omdat ik me er niet toe kon zetten om mijn taak, zoals opgedragen, uit te voeren.
Ik vind het een prachtig vak, maar als ik toen niet de beslissing had genomen om 'zelfstandig' te gaan had ik het nooit volgehouden.
Ik heb samen met het opzeggen van mijn contract besloten dat ik nooit meer mijn eigen morele grenzen overschrijdt en dat is sindsdien dan ook niet meer gebeurt.
Die 'vrijheid' en die 'macht' maken dat ik de lol en de motivatie behoud. Voor mij nooit meer een vast contract!
Ik heb in al die jaren 2 x een opdracht teruggegeven, omdat ik me er niet toe kon zetten om mijn taak, zoals opgedragen, uit te voeren.
