Werk & Studie
alle pijlers
sociaal wetenschapper en je eigen sociale leven
vrijdag 25 september 2009 om 14:01
heyy allemaal,
Al enige tijd loop ik tegen het feit aan dat ik, doordat ik verschillende sociale/gedrags wetenschappen heb gestudeerd/studeer ik niet meer als een 'leek' kan praten in sociale situaties waar dat wel gewenst is. Ik ben me dan wel degelijk bewust van de rol die ik heb, de pet die ik op zou moeten zetten, maar weet dan eigenlijk niet op een normale/leken manier mee te leven bijv.
Hetgeen waarom ik dit zo erg vind is dat 'vroeger' mijn sterke eigenschap juist was dat mensen goed met mij konden praten en dat ik goed kon luisteren.
Dit vind ik erg zonde en wil mijn goede eigenschap graag weer mijn goede eigenschap laten zijn.
Heb dus nog veel te leren op dit gebied en ben eigenlijk op zoek naar herkenning en tips op hier mee om te gaan. Alvast bedankt!
Al enige tijd loop ik tegen het feit aan dat ik, doordat ik verschillende sociale/gedrags wetenschappen heb gestudeerd/studeer ik niet meer als een 'leek' kan praten in sociale situaties waar dat wel gewenst is. Ik ben me dan wel degelijk bewust van de rol die ik heb, de pet die ik op zou moeten zetten, maar weet dan eigenlijk niet op een normale/leken manier mee te leven bijv.
Hetgeen waarom ik dit zo erg vind is dat 'vroeger' mijn sterke eigenschap juist was dat mensen goed met mij konden praten en dat ik goed kon luisteren.
Dit vind ik erg zonde en wil mijn goede eigenschap graag weer mijn goede eigenschap laten zijn.
Heb dus nog veel te leren op dit gebied en ben eigenlijk op zoek naar herkenning en tips op hier mee om te gaan. Alvast bedankt!
vrijdag 25 september 2009 om 14:59
Als je als professional/wetenschapper die differentiatie niet kunt maken tussen je beroeps en privéleven, dan is dat wel opmerkelijk. Privé en professie loopt altijd wat door elkaar, maar als je zelf niet meer in staat bent om prosociaal gedrag te vertonen, dan moet je misschien iets meer onder de mensen komen en wat minder met werk bezig zijn
vrijdag 25 september 2009 om 15:52
Ik heb ook wel een bepaald beroepsoog, dwz ander beroep dan jij maar bepaalde dingen vallen me snel op, maar ik probeer dat als gegeven te beschouwen en het verder af te sluiten. Kost misschien in het begin van je loopbaan nog veel moeite, maar als je werk meer automatisme wordt kun je het makkelijker loslaten is mijn ervaring.
vrijdag 25 september 2009 om 17:44
Bedankt voor jullie reacties!:) Wel een opluchting dat ik niet de enige ben die hier tegen aan loopt in elk geval. En ook dat relatief gemakkelijk 'over gaat'.
zit idd nog volop in de theoriën, dus als ik iemand hoor praten heb ik al gauw de neiging om dat nogal snel (té snel!) in die theorieën te zetten en voor ik het weet heb ik dat er dan ook al uitgegooid, in beroepstermen ook nog...:S
Erg vervelend en vooral kwetsend voor mensen, want je komt er heel belerend en (ver)oordelend mee over. Terwijl het voor mij meer een manier is om dingen te ordenen/plaatsen. Het is immers mijn referentiekader geworden...
quote:Syncope schreef op 25 september 2009 @ 15:52:
bepaalde dingen vallen me snel op, maar ik probeer dat als gegeven te beschouwen en het verder af te sluiten. Dat afsluiten, wat bedoel je daar precies mee en hoe doe je dat dan?
zit idd nog volop in de theoriën, dus als ik iemand hoor praten heb ik al gauw de neiging om dat nogal snel (té snel!) in die theorieën te zetten en voor ik het weet heb ik dat er dan ook al uitgegooid, in beroepstermen ook nog...:S
Erg vervelend en vooral kwetsend voor mensen, want je komt er heel belerend en (ver)oordelend mee over. Terwijl het voor mij meer een manier is om dingen te ordenen/plaatsen. Het is immers mijn referentiekader geworden...
quote:Syncope schreef op 25 september 2009 @ 15:52:
bepaalde dingen vallen me snel op, maar ik probeer dat als gegeven te beschouwen en het verder af te sluiten. Dat afsluiten, wat bedoel je daar precies mee en hoe doe je dat dan?
vrijdag 25 september 2009 om 20:33
vrijdag 25 september 2009 om 20:39
Mwah, maar dat is meer gewoon een analytische manier van denken Stapas. Waarom zou je er mee zitten dat dat niet meer verdwijnt, in elk geval neem ik aan dat iedereen die universiteit heeft gedaan die manier van denken zich eigen heeft gemaakt (redeneren, veronderstellingen, drogredenen, whatever).
Sommige dingen zijn niet zo erg, ik heb zelf politicologie gedaan en kan in veel discussies de ander wel met twee of drie hele slimme opmerkingen () onderuit hebben, maar ik vind het toch ook heel interessant wat de ander denkt dus dan laat ik dat meestal maar en vraag ik gewoon door. Of zeg ik 'en hoe denk je dan over x of y', komen heel interessante gesprekken uit.
Maar dat is dus allemaal geen belemmering in het sociale verkeer en TO heeft daar wel last van zegt ze.
(sinds ik op de middelbare school boekverslagen heb moeten maken lees ik bijvoorbeeld boeken ook op een andere manier, en als ik merk dat er inconsistenties zijn blader ik gerust terug om het allemaal na te zoeken )
Sommige dingen zijn niet zo erg, ik heb zelf politicologie gedaan en kan in veel discussies de ander wel met twee of drie hele slimme opmerkingen () onderuit hebben, maar ik vind het toch ook heel interessant wat de ander denkt dus dan laat ik dat meestal maar en vraag ik gewoon door. Of zeg ik 'en hoe denk je dan over x of y', komen heel interessante gesprekken uit.
Maar dat is dus allemaal geen belemmering in het sociale verkeer en TO heeft daar wel last van zegt ze.
(sinds ik op de middelbare school boekverslagen heb moeten maken lees ik bijvoorbeeld boeken ook op een andere manier, en als ik merk dat er inconsistenties zijn blader ik gerust terug om het allemaal na te zoeken )
zaterdag 26 september 2009 om 09:59
Ik heb in mijn opleiding veel voedingsleer gehad, en wij hebben ooit alle fabeltjes over voeding moeten ontkrachten. Dat kan nu tijdens de lunch op mijn werk knap irritant zijn denk ik, er vliegt wat onzin over tafel waar ik dan ook iets van vind. Vaak lukt het me om mijn mond te houden, heb ik zelf ook een leukere lunch...
Het analyserende laat je uiteindelijk wel weer los, als je niet meer dagelijks in de theorie zit. Er komt een moment dat je denkt,,,hoe zat dat ook al weer?
Het analyserende laat je uiteindelijk wel weer los, als je niet meer dagelijks in de theorie zit. Er komt een moment dat je denkt,,,hoe zat dat ook al weer?
zaterdag 26 september 2009 om 15:33
quote:nieuwsgierigmeisje schreef op 25 september 2009 @ 17:44:
Bedankt voor jullie reacties!:) Wel een opluchting dat ik niet de enige ben die hier tegen aan loopt in elk geval. En ook dat relatief gemakkelijk 'over gaat'.
zit idd nog volop in de theoriën, dus als ik iemand hoor praten heb ik al gauw de neiging om dat nogal snel (té snel!) in die theorieën te zetten en voor ik het weet heb ik dat er dan ook al uitgegooid, in beroepstermen ook nog...:S
Erg vervelend en vooral kwetsend voor mensen, want je komt er heel belerend en (ver)oordelend mee over. Terwijl het voor mij meer een manier is om dingen te ordenen/plaatsen. Het is immers mijn referentiekader geworden...
Het hoeft natuurlijk helemaal niet belerend en (ver)oordelend over te komen, integendeel. Dus misschien ligt het aan jouw (belerende/bewijsdrang) toon(?)
Bedankt voor jullie reacties!:) Wel een opluchting dat ik niet de enige ben die hier tegen aan loopt in elk geval. En ook dat relatief gemakkelijk 'over gaat'.
zit idd nog volop in de theoriën, dus als ik iemand hoor praten heb ik al gauw de neiging om dat nogal snel (té snel!) in die theorieën te zetten en voor ik het weet heb ik dat er dan ook al uitgegooid, in beroepstermen ook nog...:S
Erg vervelend en vooral kwetsend voor mensen, want je komt er heel belerend en (ver)oordelend mee over. Terwijl het voor mij meer een manier is om dingen te ordenen/plaatsen. Het is immers mijn referentiekader geworden...
Het hoeft natuurlijk helemaal niet belerend en (ver)oordelend over te komen, integendeel. Dus misschien ligt het aan jouw (belerende/bewijsdrang) toon(?)
zaterdag 26 september 2009 om 16:11
Een vriendin van mij werkt in de hulpverlening met psychiatrisch patiënten...elke keer als ik met haar in gesprek ben, gooit ze haar hulpverleningstechnieken in de strijd en voelt het of ik bij een psycholoog zit...niet leuk!
Hoop voor jou dat je het snel weer afleert...gewoon een simpel gesprek zonder diepere betekenis is wel zo prettig voor een ander...dus...je eigen petje op...en je wetenschapspetje thuislaten!
Hoop voor jou dat je het snel weer afleert...gewoon een simpel gesprek zonder diepere betekenis is wel zo prettig voor een ander...dus...je eigen petje op...en je wetenschapspetje thuislaten!
maandag 28 september 2009 om 12:25
quote:yeno schreef op 26 september 2009 @ 09:59:
Ik heb in mijn opleiding veel voedingsleer gehad, en wij hebben ooit alle fabeltjes over voeding moeten ontkrachten. Dat kan nu tijdens de lunch op mijn werk knap irritant zijn denk ik, er vliegt wat onzin over tafel waar ik dan ook iets van vind. Vaak lukt het me om mijn mond te houden, heb ik zelf ook een leukere lunch...
Dat is inderdaad waar het wel mee te vergelijken is. Er ook iets van vinden en dat er dan direct uit gooien, zonder dat je (inderdaad Lente24!) persé gelijk hebt.
Wat CharlotteC zegt; zou kunnen.. ik zal er eens op letten.
Ik geloof niet dat ik echt hulpverleningstechnieken in de strijd gooi, dus wat dat betreft valt het nog wel een beetje mee gelukkig! Het is vooral een kwestie van geen 'open' vragen weten te stellen als iemand zijn hart lucht over iets, zoals een 'leek' dat zou doen. Heb het gevoel dat ik direct heel veel invul voor diegene (het werk wat ik doe is ook niet therapeutisch hoor).
Maar goed, ik ben blij dat het met de tijd wel wat zal vervagen, bedankt voor jullie reacties in elk geval!
Ik heb in mijn opleiding veel voedingsleer gehad, en wij hebben ooit alle fabeltjes over voeding moeten ontkrachten. Dat kan nu tijdens de lunch op mijn werk knap irritant zijn denk ik, er vliegt wat onzin over tafel waar ik dan ook iets van vind. Vaak lukt het me om mijn mond te houden, heb ik zelf ook een leukere lunch...
Dat is inderdaad waar het wel mee te vergelijken is. Er ook iets van vinden en dat er dan direct uit gooien, zonder dat je (inderdaad Lente24!) persé gelijk hebt.
Wat CharlotteC zegt; zou kunnen.. ik zal er eens op letten.
Ik geloof niet dat ik echt hulpverleningstechnieken in de strijd gooi, dus wat dat betreft valt het nog wel een beetje mee gelukkig! Het is vooral een kwestie van geen 'open' vragen weten te stellen als iemand zijn hart lucht over iets, zoals een 'leek' dat zou doen. Heb het gevoel dat ik direct heel veel invul voor diegene (het werk wat ik doe is ook niet therapeutisch hoor).
Maar goed, ik ben blij dat het met de tijd wel wat zal vervagen, bedankt voor jullie reacties in elk geval!
dinsdag 29 september 2009 om 09:42
Ik zou zeggen..nieuwsgierig blijven nieuwsgierigmeisje... als je doorgaat in de wetenschap, dan blijkt vanzelf dat wetenschappelijke kennis heel betrekkelijk en onzeker is en dat open vragen de beste zijn. Goed kunnen luisteren is juist belangrijk voor een wetenschapper.
Wetenschap is meestal gebaseerd op abstracties en modellen, niks zo ingewikkeld als het echte leven denk ik altijd maar.
Wetenschap is meestal gebaseerd op abstracties en modellen, niks zo ingewikkeld als het echte leven denk ik altijd maar.
dinsdag 29 september 2009 om 10:00
quote:nieuwsgierigmeisje schreef op 28 september 2009 @ 12:25:
[...]
Dat is inderdaad waar het wel mee te vergelijken is. Er ook iets van vinden en dat er dan direct uit gooien, zonder dat je (inderdaad Lente24!) persé gelijk hebt.
Wat CharlotteC zegt; zou kunnen.. ik zal er eens op letten.
Ik geloof niet dat ik echt hulpverleningstechnieken in de strijd gooi, dus wat dat betreft valt het nog wel een beetje mee gelukkig! Het is vooral een kwestie van geen 'open' vragen weten te stellen als iemand zijn hart lucht over iets, zoals een 'leek' dat zou doen. Maar als wetenschapper stel je toch ook (juist) open vragen, uit nieuwsgierigheid?
[...]
Dat is inderdaad waar het wel mee te vergelijken is. Er ook iets van vinden en dat er dan direct uit gooien, zonder dat je (inderdaad Lente24!) persé gelijk hebt.
Wat CharlotteC zegt; zou kunnen.. ik zal er eens op letten.
Ik geloof niet dat ik echt hulpverleningstechnieken in de strijd gooi, dus wat dat betreft valt het nog wel een beetje mee gelukkig! Het is vooral een kwestie van geen 'open' vragen weten te stellen als iemand zijn hart lucht over iets, zoals een 'leek' dat zou doen. Maar als wetenschapper stel je toch ook (juist) open vragen, uit nieuwsgierigheid?
dinsdag 29 september 2009 om 14:28
quote:CharlotteC schreef op 29 september 2009 @ 10:00:
[...]
Maar als wetenschapper stel je toch ook (juist) open vragen, uit nieuwsgierigheid?
Inderdaad, daarom vind ik het ook zo vreemd dat ik 'normale' sociale situaties met mn mond vol tanden sta... en in allerlei termen en richtingen begin te praten over dingen die ik erin denk te herkennen.
Ik vrees dat ik er uberhaupt gewoon veel te bewust mee bezig ben (ben nogal reationeel persoontje..).
[...]
Maar als wetenschapper stel je toch ook (juist) open vragen, uit nieuwsgierigheid?
Inderdaad, daarom vind ik het ook zo vreemd dat ik 'normale' sociale situaties met mn mond vol tanden sta... en in allerlei termen en richtingen begin te praten over dingen die ik erin denk te herkennen.
Ik vrees dat ik er uberhaupt gewoon veel te bewust mee bezig ben (ben nogal reationeel persoontje..).
dinsdag 29 september 2009 om 20:02
quote:nieuwsgierigmeisje schreef op 25 september 2009 @ 17:44:
Dat afsluiten, wat bedoel je daar precies mee en hoe doe je dat dan?
Met afsluiten bedoelde ik dat het niet steeds op de voorgrond blijft staan in je beleving van die persoon. Dat je het dus naast je neer kunt leggen terwijl je met diegene praat, snap je?
Als ik erover nadenk hoe ik dat doe...
- ik bewaar het voor later en vertel het mijn partner als we alleen zijn
- ik probeer me te realiseren dat ik ook een mens ben en dus ook bepaalde symptomen vertoon... zo ben ik voor een maag-lever-darm-arts weer razend interessant, maar daar sta ik ook niet steeds bij stil (die zou misschien ook denken: weet jij niet precies wat je medicijnen op moleculair niveau doen terwijl je ze toch inneemt? tsja..)
- ik probeer het te plaatsen in de context van de persoon; wat heeft hij meegemaakt dat diegene doet wat hij doet, is er een stoornis, is er andere verklaring voor?
Ik ben op zich wel gewend om respectvol met diegene om te gaan omdat ik gewend ben om met patienten te werken, dat maakt wel dat ik dingen niet in het gezicht van die persoon eruit gooi. Neemt niet weg dat ik soms ook wel even moet slikken hoor, maar de relatie met die persoon is oha toch belangrijker dan dat diegene moet weten wat ik weet.
Je bent denk ik gewoon heel enthousiast over je vak. Misschien kun je je aanwennen om mensen aan te bieden dat ze om meer info kunnen vragen als ze willen, of in bedekte termen vertellen dat je daar in je studie wat over geleerd hebt.
Dat afsluiten, wat bedoel je daar precies mee en hoe doe je dat dan?
Met afsluiten bedoelde ik dat het niet steeds op de voorgrond blijft staan in je beleving van die persoon. Dat je het dus naast je neer kunt leggen terwijl je met diegene praat, snap je?
Als ik erover nadenk hoe ik dat doe...
- ik bewaar het voor later en vertel het mijn partner als we alleen zijn
- ik probeer me te realiseren dat ik ook een mens ben en dus ook bepaalde symptomen vertoon... zo ben ik voor een maag-lever-darm-arts weer razend interessant, maar daar sta ik ook niet steeds bij stil (die zou misschien ook denken: weet jij niet precies wat je medicijnen op moleculair niveau doen terwijl je ze toch inneemt? tsja..)
- ik probeer het te plaatsen in de context van de persoon; wat heeft hij meegemaakt dat diegene doet wat hij doet, is er een stoornis, is er andere verklaring voor?
Ik ben op zich wel gewend om respectvol met diegene om te gaan omdat ik gewend ben om met patienten te werken, dat maakt wel dat ik dingen niet in het gezicht van die persoon eruit gooi. Neemt niet weg dat ik soms ook wel even moet slikken hoor, maar de relatie met die persoon is oha toch belangrijker dan dat diegene moet weten wat ik weet.
Je bent denk ik gewoon heel enthousiast over je vak. Misschien kun je je aanwennen om mensen aan te bieden dat ze om meer info kunnen vragen als ze willen, of in bedekte termen vertellen dat je daar in je studie wat over geleerd hebt.
anoniem_82349 wijzigde dit bericht op 29-09-2009 20:06
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
% gewijzigd
woensdag 30 september 2009 om 10:21
@Syncope, bedankt voor je uitleg, daar kan ik zeker wel wat mee! Je vergelijking met de Maag-Lever-Darm arts vind ik een mooie verduidelijking.quote:Syncope schreef op 29 september 2009 @ 20:02:
[...]
maar de relatie met die persoon is oha toch belangrijker dan dat diegene moet weten wat ik weet.
Heel erg waar en dat vergeet ik nog wel eens.
[...]
maar de relatie met die persoon is oha toch belangrijker dan dat diegene moet weten wat ik weet.
Heel erg waar en dat vergeet ik nog wel eens.
