Stage verloopt niet goed

Begeleiders kunnen je maken en breken.

Het aller lastigste vond ik dat je je hoort te gedragen hoe je stagebegeleiders je het liefst zagen.
En dat gebeurt heel vaak. Wellicht niet altijd bewust.
Dat vond ik altijd het moeilijkste van heel mijn studie. Zij bepalen of ik mijn voldoende krijg. Ben ik goed genoeg in hun ogen dan krijg ik mijn handtekening.

Het is vervelend hoe jij je voelt. En ik baal dat je afgerekend wordt op je zwakkere punten. (Moment opname)
Terwijl als je werkt je prestaties ook met ups en downs gaan. Maar ze rekenen het wel af bij een stagiaire.

Er zal vast genoeg aan te merken zijn op je. Je bent ook niet voor niets leerling maar de juiste begeleiding maakt het dat je beter wordt in je kunnen.
Heel veel begeleiders vergeten dat hun aanpak het succes geeft van slagen of niet. Ze hebben heel veel zelf in de hand. Zij zijj professionals en hebben de skills om dit te kunnen, als het goed is. Daar mag je vanuit gaan.
Maargoed zo werkt het helaas toch niet zoals je zelf nu ook weet.
Blijf communiceren. Ga in gesprek met school. Reflecteer goed op jezelf en kijk waar je nog (extra) begeleiding bij nodig hebt en vraag aan je begeleiders of ze je dit kunnen geven.
Maak een plan van aanpak over je onzekerheid en dat je bevestiging wil 1x in de week om te relativeren of je op de juiste weg bent. Wat doet dit mrt je? Het maakt je langzaam zekerder en gevolgen daar van is dat je hier minder naar gaat vragen en zekerder gaat voelen en gedragen.
Vraag of de begeleiders dit kunnen geven?
Hebben ze weerwoord hier op? Draai het om. Leg uit dat dit is wat je nodig bent. Jij bent hier om te leren met je eigen persoonlijke issues. Dat mag niet fout gekeurd worden.

Kunnen ze je hier niet in begeleiden dan ben je op de verkeerde plek en mogen je begeleiders hun titel wel inleveren. Als ze dit al lastig vinden bij stagiaires dan zijn cliënten vast ook erg lastig voor ze. Je werkt overigens niet in een bepaald makkelijk doelgroep.

Bespreek dit met je studieleraar van school en desnoods plan een gesprek met school en begeleiders.
Stel voor om je plan van aanpak uit te werken en dit desnoods te laten ondertekenen door je begeleiders.

Zelf heb ik dit namelijk ook gedaan. Met tegenzin hebben ze ondertekend. Hele stage hoorde ik geen negatieve punten meer tot mijn eind gesprek. Ik heb aangegeven dat ze het ondertekend hebben. Nooit geen negatieve punten heb gehoord en nu ineens meer van me werd verwacht.
School heeft de criteria van mij leerjaar stage bij en doorgenomen in hun bijzijn en de conclusie was dat ik geslaagd was. Tot ergenis van een van mijn begeleider dat weg liep en niets tegen me zei.
Ik moest nog 2 weken maar zoals school zei; meid je hebt je handtekening... met andere woorden.. dag stage.
School had helaas slechte ervaringen met de locatie en na mij hebben ze geen stageplek meer aangeboden daar. Daar was ik wel erg blij om Maar het heeft wel een flinke deuk achter gelaten.

-Matilda- schreef: ↑

27-10-2022 22:07

Maakt je begeleidster zich zorgen om jouw stage-prestaties of om jouw welzijn?

Ik lees in jouw berichten iemand die er alles voor wil doen om de stage te laten slagen.
Maar ik krijg van je stuk ook een erg onrustig gevoel. Je spanning is voor mij aan alle kanten voelbaar.
Of het nou komt door haar manier van communiceren, je herstel na lang ziek zijn of wat dan ook, het lijkt me wel zinvol hier eens kritisch naar (te laten) kijken!

Dit. En dan ben je echt niet de enige TO Bij ons gebeurt dat ook wel eens. Dan zie je dat een stagiair zich op de lange termijn kapot gaat lopen als dit niet verandert. En niet elke stagiair kan/wil dat horen. Soms wordt er vanuit ons dan de stage gestopt voor behoud van de stagiair, ook al vat die dat anders op.

SigmundFreud221b schreef: ↑

27-10-2022 19:54

Nee. Maar ze is wel mijn leidinggevende in dit geval. Ik vind het vooral naar dat ik er om gevraagd heb omdat ik ervan leer en nu steeds te horen krijg dat ze bijna geen feedback meer durft te geven… Ik merk overigens wel dat ze soms positiever probeert te zijn (maar mét snauw erbij)

Wow, er bestaat gewoon iets als ‘constructieve feedback’ en alszij nu zo doet… wat een raar mens.
Ik had ook een keer een stagebegeleider die me net een 5,5 gaf voor mijn stage. Zij had me nauwelijks gezien. En het stagebedrijf vond mijn stage minstens een zeven waard. Haar beoordeling heeft me toen vijf jaar vertraging opgeleverd omdat dat mijn faalangst triggerde/de druppel was die de emmer over deed lopen.
Overigens heb ik haar uiteindelijk wel gezegd wat dat met me had gedaan omdat ze bij de uiteindelijke tweede stage weer mijn stagebegeleider werd. Ik vroeg of iemand anders me kon begeleiden. Daar schrok ze zo van dat we het goed hebben uitgepraat en uiteindelijk kwam die relatie toch nog goed

Ik zie wel in je OP dat je heel veel druk op jezelf en de stage legt. In mijn geval was het een hustle en had ik gewoon gezegd, who cares dat je niet veel leert, als je er maar af bent, je uiteindelijke werk leert je uiteindelijk ook nog heel veel. Maar ik heb er ook respect voor dat jij de keuze wel hebt gemaakt om elders te starten en duidelijk te vragen om de juiste begeleiding voor jou.
Misschien kan je op een gesprek gaan bij een decaan?

Ik vind het in deze heel lastig om te zeggen wat er nu mis is.
Aan de ene kant hoor ik aan jouw kant denk ik teveel perfectionisme (killing eigenschap!) en weinig luisteren naar hoe jij je zelf voelt, evt aan de rem trekken. Je vat dingen snel op als fouten van jouw kant “kritiek ligt gevoelig”: dat kan goed waar zijn als je overal tevéél mee doet - misschien kijk je na elk kritiekpunt wel een halve dag ongelukkig uit je ogen, dat weten wij niet natuurlijk. Ik denk met je verhaal dat het echt niet zo gek is om wat taken neer te leggen, dat dat geen falen is, dat je gewoon met studie en stagebegeleider een plan moet maken waar je je goed bij voelt.

Aan de andere kant hoor ik ook wel wat rare dingen bij je begeleider. Positieve feedback is juist héél belangrijk, en wat een onzin dat je dat straks niet meer hoort! Ik zou iig niet willen werken waar zij gewerkt heeft als ze dat zegt En ik hoor ook wel wat algemene - sorry - “vrouwelijke venijnigheid” van haar kant. Ik heb ooit ook een coschapbegeleider gehad die zo fel, bazig en “assertief” uit de hoek kon komen. Heb wat dat betreft meestal liever mannen, die zijn wat meer rechttoe rechtaan (oké dit is generaliseren, maar gemiddeld gezien)…

Charlie591 schreef: ↑

28-10-2022 07:02

Ik vind het in deze heel lastig om te zeggen wat er nu mis is.
Aan de ene kant hoor ik aan jouw kant denk ik teveel perfectionisme (killing eigenschap!) en weinig luisteren naar hoe jij je zelf voelt, evt aan de rem trekken. Je vat dingen snel op als fouten van jouw kant “kritiek ligt gevoelig”: dat kan goed waar zijn als je overal tevéél mee doet - misschien kijk je na elk kritiekpunt wel een halve dag ongelukkig uit je ogen, dat weten wij niet natuurlijk. Ik denk met je verhaal dat het echt niet zo gek is om wat taken neer te leggen, dat dat geen falen is, dat je gewoon met studie en stagebegeleider een plan moet maken waar je je goed bij voelt.

Aan de andere kant hoor ik ook wel wat rare dingen bij je begeleider. Positieve feedback is juist héél belangrijk, en wat een onzin dat je dat straks niet meer hoort! Ik zou iig niet willen werken waar zij gewerkt heeft als ze dat zegt En ik hoor ook wel wat algemene - sorry - “vrouwelijke venijnigheid” van haar kant. Ik heb ooit ook een coschapbegeleider gehad die zo fel, bazig en “assertief” uit de hoek kon komen. Heb wat dat betreft meestal liever mannen, die zijn wat meer rechttoe rechtaan (oké dit is generaliseren, maar gemiddeld gezien)…

Wat doet deze begeleidster dan qua ‘vrouwelijke venijnigheid’ dat fel, bazig en assertief is dat anders is dan mannelijke rechttoe rechtaan mannen?

Zou het kunnen zijn dat de stagebegeleidster jouw vraag om positieve feedback heeft opgevat als dat ze alleen maar positieve dingen mag zeggen en geen opbouwende kritiek mag leveren?

Creatieveling schreef: ↑

28-10-2022 07:41

Zou het kunnen zijn dat de stagebegeleidster jouw vraag om positieve feedback heeft opgevat als dat ze alleen maar positieve dingen mag zeggen en geen opbouwende kritiek mag leveren?

Dit ja, ik vind het ook een rare vraag eigenlijk.

Dit is een klassiek voorbeeld van hoe mensen worden weggejaagd uit de zorg. In welk ander beroep moet je in godsnaam kwetsbaar op gaan stellen, frequent feedback en al dat gelul? En wat een kut reactie op jouw verzoek om positieve feedback. Dat iemand niet in staat is om te benoemen wat je goed doet, zegt meer over die persoon dan over jou.

Ik heb hetzelfde als jou meegemaakt. Constant door het stof, maar moeten blijven wroeten in je eigen persoonlijkheid en gevoel omdat 'dat zo hoort'. Nee, dat hoort niet zo! Als jij een opleiding tot schoonmaker volgt, word jij toch ook beoordeeld op hoe schoon het is? Het is dan een pluspunt als je met een lach en een praatje je werk kunt doen, maar het is niet essentieel.

Ik denk dat je gewoon erge pech hebt met je begeleider en dat je haar niet tevreden kunt stellen. Ik denk dat jij dat ook weer, ergens diep van binnen, en daarom probeer je te pleasen en ligt de lat torenhoog. Zo hoog, dat je het niet kunt al zou je het willen. En dat veroorzaakt spanning.

Ga in gesprek met school en kijk of je elders stage kunt lopen. Begeleiders kunnen je maken en breken. Deze gaat je breken.

Pffoe ik wil je vooral heel veel sterkte wensen met deze stage, heel veel meer advies dan probeer er boven te staan heb ik niet voor je.

Is deze stagebegeleider een behandelaar binnen de GGZ? Je zou verdorie maar therapie krijgen van iemand die het normaal vind dat je geen positieve feedback tijdens het volwassen werkleven hoeft te verwachten. Vrolijke levensinstelling en in mijn ogen gewoon belachelijk. Het leven is zo gezellig als we het zelf maken met z’n alle.

Tig schreef: ↑

28-10-2022 07:46

Dit ja, ik vind het ook een rare vraag eigenlijk.

Ik niet. Ik vind het een hele goede.

@TO: knap dat je hierin je behoeftes hebt uitgesproken. Jammer dat je stagebegeleider hier zo stug instaat.

SigmundFreud221b schreef: ↑

28-10-2022 08:16

In eerste instantie, ja. Ze zei dat ze het nu moeilijk vond om nog negatieve dingen te zeggen en heb toen heel duidelijk gezegd dat dat absoluut m’n bedoeling niet is. Als zij geen verbeterpunten aankaart kan ik natuurlijk ook niet leren en verbeteren. Maar toch blijft ze zeggen dat feedback “gevoelig” ligt

Werkt jouw stagebegeleidster zelf ook in de GGZ?

Je mag denk ik je lat wat lager leggen, maar je stagebegeleidster komt zelf ook wat neurotisch over als ik het zo lees. Wat is jouw indruk van haar?

SigmundFreud221b schreef: ↑

28-10-2022 08:14

Ik heb inderdaad al gesproken met mijn studiebegeleider maar hij probeert natuurlijk objectief te blijven. Hij zei ook dat hij zich afvraagt of hij in een gesprek haar aanpak zou kunnen veranderen en dat onze persoonlijkheden waarschijnlijk gewoon botsen.

Ik wil graag aan m’n zelfvertrouwen werken en sta open voor adviezen/tips maar ik heb haar begeleiding daarbij wel nodig. Ik krijg nu het gevoel “los jij je issues maar op” en dat helpt me op dit moment niet.

Dat idee krijg ik ook. Zou het kunnen zijn dat jullie beide wat neurotisch, krampachtig in het werk staan momenteel? Dat dat elkaar versterkt?

Wellicht kun je een volgende keer zelf om feedback vragen en daarbij ook expliciet vragen wat er beter kan en wat zij al goed vond gaan.

SigmundFreud221b schreef: ↑

28-10-2022 08:46

Ik denk dat dat op dit moment wel moet.

Ik vind het lastig om haar te beschrijven aangezien ik alles behalve objectief ben. Ik merk dat veel dingen die zij zegt bij mij in het verkeerde keelgat schieten (“Je komt zo gesloten over, een beetje zo’n West-Friese houding”). Vind ik vet persoonlijk en beledigend (ben niet eens west Fries). Het lukt me niet om me kwetsbaar op te stellen ómdat ze dit soort opmerkingen maakt en ik me niet veilig voel bij haar. Ondertussen bel ik elke middag jankend een vriend of m’n moeder. Ik merk aan m’n begeleider dat ze me probeert te duiden en me ziet als patiënt (inl. advies). Ze zegt nog net niet aan welke criteria van welke stoornis ik voldoe.

Ik vind dit alles behalve professioneel van je stagebegeleider. Ik weet niet wat het resultaat er van zou zijn, maar ik zou stagebegeleider vragen hiermee te stoppen. Aangeven dat je hier komt voor werk, en om op dat vlak te groeien. En dat je graag met je privé leven bezig bent in je privé tijd. Lijkt me niet meer dan normaal.

Als je elke middag huilend iemand op moet bellen, vind ik het een terecht advies om taken te laten liggen en een keer met de huisarts te praten. En dat jij elk virus oppikt, is ook een teken dat je waarschijnlijk te veel hooi op je vork hebt.

Misschien formuleert je begeleider het rot. Misschien klikken jullie niet. Maar jij bent jezelf duidelijk voorbij aan het lopen.

Hoe zou je begeleider haar zorgen moeten uitspreken zonder d at jij je aangevallen voelt? Hoe zou je dat zelf aanpakken bij een stagiair?

Aan je positieve inzet ligt het niet. Daarnaast is school ook heel anders als een stage. En overal waar je nieuw komt, kost je dat in het begin veel energie.

Maar tussen de regels door, lijkt dit te hoog gegrepen voor je. Je kunt het niet bijhouden en je eigen gezondheid heb je helaas ook niet mee.

In de toekomst zul je ook moeten leren een goede balans te vinden tussen werk en privé. Gezonde vermoeidheid en gezonde ontspanning, anders houdt je het nooit vol.

Kijk samen met school en stage wat anders kan. Teveel willen kan ook een leerproces zijn, om juist te leren minderen. En in het ergste geval wordt je leerproces accepteren dat dit niet bij je past.

SigmundFreud221b schreef: ↑

28-10-2022 08:14

Ik wil graag aan m’n zelfvertrouwen werken en sta open voor adviezen/tips maar ik heb haar begeleiding daarbij wel nodig. Ik krijg nu het gevoel “los jij je issues maar op” en dat helpt me op dit moment niet.

Kom op, je wilt toch van iemand met wie het niet klikt geen hulp bij het verbeteren van je zelfvertrouwen? Het is een veel beter idee als jij zelf je issues oplost met iemand die je wèl vertrouwt. Niet met iemand die opmerkingen over West-Friese geslotenheid maakt. Het zou toch extra afschuwelijk zijn als zo iemand je ook nog s op de huid ging zitten om je te “helpen”? Onrealistische verwachting hoor.

We horen hier alleen jouw kant van het verhaal. Ik denk dat haar indruk van jou heel anders is dan dat je zelf kunt/wil inschatten en ons hier nu vertelt. Natuurlijk is het onzin dat je nooit positieve feedback zou krijgen, maar vragen om positieve feedback ondat je anders geen zelfvertrouwen hebt geeft wel het teken af dat je niet goed kan omgaan met situaties waarbij je vooral kritiek krijgt die er ook veel zullen zijn in dit werkveld (waar niet eigenlijk).

Ik vind het jammer om je OP te lezen.
Er spelen verschillende dingen.

Ik denk dat jij best kwetsbaar bent, en je onzekerheid graag wilt oplossen door gewoon keihard je best te doen. Maar zo werkt het niet: in deze situatie gaat dat geen groei in je zelfvertrouwen opleveren: zelfvertrouwen zou er nu al meer moeten zijn, zodat je kunt beoordelen waar je echt aan moet werken en wat je van je af mag laten glijden. Je maakt het alleen maar zwaarder door overal aan te willen twijfelen en verbeteren.

Dat gezegd hebbend, ben ik bang dat jouw stagebegeleider inderdaad een slechte match is. Kunnen duizend redenen voor zijn, maar feit is dat zij niet open staat om jou op goede koers te brengen, en zogenaamd goedbedoelend wel degelijk bezig is om jouw zelfvertrouwen af te breken.

Niet alles is professioneel handelen: soms is iemand helaas daadwerkelijk geïrriteerd door iets in jouw persoonlijkheid (een trigger), en gaan ze daar een beetje in zitten porren. Het vervelende is dat iemand als een stagebegeleider zo veel macht heeft over jou, dat dit niet recht te trekken is. Een stagebegeleider kan altijd wel iets vinden wat niet goed is, en haar ergernis daarin "verpakken".

Nogmaals: met voldoende zelfvertrouwen ga jij beter durven beslissen dat niet alles wat zij zegt, terecht is, en durf je ondanks dat beter je eigen koers te varen. Nu krijgt zij heel veel macht omdat je die filter niet durft te gebruiken.

Ik denk niet dat hier een makkelijke oplossing voor is. Jouw "issue" is wel een ding, en zij zit blijkbaar te roeren in jouw kwetsbaarheid. Dat is niet behulpzaam.

Ik zou uit de situstie stappen, en in ieder geval voor mezelf kiezen door een plek te zoeken waar je niet zo veel aan jezelf hoeft te twijfelen. Ga iets doen waar je wel zelfvertrouwen en levenservaring mee opbouwt!

Ondertussen zou ik zeker met je huisarts overleggen over een goede doorverwijzing naar hulpverlening: niet zo zeer omdat ik vind dat je helemaal niet spoort, maar omdat de wachtlijsten nu zo bizar lang zijn. Anderhalf jaar wachten is niet gek nu.

In anderhalf jaar heb je genoeg tijd om na te denken wat jouw hulpvraag is en waar je echt mee geholpen wilt worden.
En denk na wat je belangrijk vind aan iemand die je om hulp vraagt: hoe zorg je er voor dat je kans vind met wie je een klik hebt, en niet iemand zoals jouw stagebegeleidster?

Ik heb zelf na mijn afstuderen mijn eerste burn&out gehad, en daarna in een hele nare werksituatie een tweede opgelopen. Ik heb nu pas ruimte in mijn leven om aan de issues en triggers te werken die daartoe geleid hebben. Er is behoorlijk misbruik gemaakt van mijn zwakke plekken. Een belangrijk inzicht is dat ik mijn zwakke plekken niet negeer of verdoezel, maar niet meer iedereen toegang heeft tot mijn kwetsbaarheid "omdat ik er toch mee moet leren omgaan". Dat bepaal ik zelf wel.

Andere mensen moeten gewoon normaal doen, en ik begrens ze als IK hun manier van communiceren onprettig vind. Ik maak geen ruzie, maar ik ben wel beslist in wat ik niet toelaat, en ga ook niet meer eindeloos mezelf verdedigen als mensen die me wilen raken proberen me aan te vallen op gedrag dat van hen zou moeten veranderen. Dat bepaal IK alleen, en ik hoef me niet aan iedereen te verantwoorden. Dit heeft veel lucht gegeven, en er wordt ook minder getornd aan mijn grenzen.

Ik denk dat je te hard loopt.
Er is zo'n grapje van 'we gaan er weer voor de volle 80% tegenaan', maar eigenlijk zou dat je normale modus moeten zijn.
Als het dan nodig is, kun je tijdelijk 120% geven - tijdelijk.

Het klinkt alsof jij constant probeert de 105% te halen.
Doe dat niet. Want je brandt je reserves op, tijrwijl dat op dat moment niet nodig is.
Die 120% hebben we graag in een noodsituatie - maar jij hebt geen reserve meer over.

Ik heb liever iemand waar je rustig op kunt bouwen, dan iemand die zichzelf voorbij loopt op opbrandt.


Qua feedback kun je het ook zo brengen:
Mensen weten vaak zelf wel wat ze fout doen, maar ze zeggen niet tegen zichzelf wat er goed gaat. Dat is een reden om juist positieve feedback te geven.

Avocadeau schreef: ↑

27-10-2022 23:10

Kan het zijn dat je bij feedback heel erg in de verdediging of verontschuldiging schiet?

Ik denk dat, in plaats van je te focussen op hoe onterecht het is en dat je geen problemen hebt, er heel veel winst te behalen is door een aantal vragen aan jezelf (en evt je collega's/begeleider/vrienden die je vertrouwt) te stellen.

-hoe reageer ik op negatieve feedback.
-wat aan mijn reactie kan zij opvatten als 'moeite hebben met'
-heb ik er moeite mee als ik een fout maak of dingen beter hadden gekund?
-waarom denkt mijn begeleidster dat ik psychische begeleiding nodig heb
-wat voor gedrag zien anderen van mij?


Ik herken de feedback van je begeleidster uit mijn eigen stagetijd.
Waarin ik superonzeker was, ontzettend nadacht over dingen en daarop keuzes maakte.
En als ik daar dan feedback over kreeg ging ik dat helemaal uitleggen om begrepen te worden.

Nu had ik een schat van een begeleidster die me vertelde dat ik de feedback eens twee weken aan moest nemen met 'oke, interessant. En waarom denk jij/doe jij/vindt jij dat?'
Dat dan even opschrijven. En verder klaar.

Voel je je onzeker in je stagewerk of opdrachten?
Ben je perfectionistisch?

Of zit ik een potje te spiegelen hier.


Overigens, over (stage)werk in de ggz en feedback vond ik 100 dagen in de psychiatrie (dacht ik?) heel mooi. Het proces dat een van die jongens doorliep.

Deze reactie zou ik even goed doorlezen! Denk dat hier zinvolle dingen instaan!