Werk & Studie
alle pijlers
werken in de wetenschap
maandag 8 november 2010 om 03:54
We hadden een promovenditopic, maar omdat deze inmiddels niet meer bestaat, hier een gloednieuwe - en iets bredere - opvolger.
Wie werkt er ook in de wetenschap en wil daar wat over kwijt? Wie heeft er dé tip om die beurs binnen te halen? Effectief met je begeleider om te gaan? Wie is er lyrisch? En wie heeft er (net als ik) moeite met het in balans houden van werk en privé?
Wie werkt er ook in de wetenschap en wil daar wat over kwijt? Wie heeft er dé tip om die beurs binnen te halen? Effectief met je begeleider om te gaan? Wie is er lyrisch? En wie heeft er (net als ik) moeite met het in balans houden van werk en privé?
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
vrijdag 19 november 2010 om 04:06
quote:milaatje schreef op 18 november 2010 @ 18:09:
Een complexe werkrelatie met de promotor is iets dat vele promovendi zullen herkennen. Daarom is het ontzettend belangrijk om van tevoren duidelijke afspraken te maken over wie verantwoordelijk is voor welke onderzoeksaspecten, hoe vaak en wanneer er voortgangsgesprekken plaatsvinden, agreement t.a.v. auteurschap etc. etc. Het is handig als je op een overeenkomst kunt terugvallen als het onderzoeksproces stagneert.
Voor de duidelijkheid: qua onderzoek is het een geweldige begeleider. Ze luistert, neemt mijn ideeën serieus en geeft advies waar het kan. We kunnen (naar mijn idee dan) hele inzichtelijke discussies hebben en na een gesprek kan ik ook weer helemaal gemotiveerd zijn. Qua auteurschap heb ik nooit problemen gehad en ik verwacht ik ook niet dat die komen. Eigenlijk is ze ontzettend loyaal.
Echt, het enige is de druk. En dat zal vast een combinatie zijn van een hoog verwachtingspatroon en een gebrek aan goede resultaten. Maar ik blijf het lastig vinden dat naast me neer te leggen. Ik kan me zó schuldig voelen als ik een avond niks doe. Of als ik lesstof voorbereid of tentamens nakijk. Objectief gezien weet ik best dat dat eigenlijk onzin is. Maar als iemand je vertelt dat je daar te veel tijd in steekt, dan is dat (vind ik) lastig van je af te zetten.
Een complexe werkrelatie met de promotor is iets dat vele promovendi zullen herkennen. Daarom is het ontzettend belangrijk om van tevoren duidelijke afspraken te maken over wie verantwoordelijk is voor welke onderzoeksaspecten, hoe vaak en wanneer er voortgangsgesprekken plaatsvinden, agreement t.a.v. auteurschap etc. etc. Het is handig als je op een overeenkomst kunt terugvallen als het onderzoeksproces stagneert.
Voor de duidelijkheid: qua onderzoek is het een geweldige begeleider. Ze luistert, neemt mijn ideeën serieus en geeft advies waar het kan. We kunnen (naar mijn idee dan) hele inzichtelijke discussies hebben en na een gesprek kan ik ook weer helemaal gemotiveerd zijn. Qua auteurschap heb ik nooit problemen gehad en ik verwacht ik ook niet dat die komen. Eigenlijk is ze ontzettend loyaal.
Echt, het enige is de druk. En dat zal vast een combinatie zijn van een hoog verwachtingspatroon en een gebrek aan goede resultaten. Maar ik blijf het lastig vinden dat naast me neer te leggen. Ik kan me zó schuldig voelen als ik een avond niks doe. Of als ik lesstof voorbereid of tentamens nakijk. Objectief gezien weet ik best dat dat eigenlijk onzin is. Maar als iemand je vertelt dat je daar te veel tijd in steekt, dan is dat (vind ik) lastig van je af te zetten.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
vrijdag 19 november 2010 om 04:10
quote:milaatje schreef op 18 november 2010 @ 18:09:
Maar het zou jammer zijn als je niet ten volle van deze periode kunt profiteren omdat je je teveel laat leiden door sentimenten.Grappig dat je dit zo zegt, want ik probeer juist alles zo veel mogelijk objectief te bekijken. Niet dat dat altijd lukt, maar ik doe m'n best. En ik heb dan (misschien wel onterecht hoor) het idee dat het bespreekbaar maken net geleid zou worden door sentimenten.
Maar het zou jammer zijn als je niet ten volle van deze periode kunt profiteren omdat je je teveel laat leiden door sentimenten.Grappig dat je dit zo zegt, want ik probeer juist alles zo veel mogelijk objectief te bekijken. Niet dat dat altijd lukt, maar ik doe m'n best. En ik heb dan (misschien wel onterecht hoor) het idee dat het bespreekbaar maken net geleid zou worden door sentimenten.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
vrijdag 19 november 2010 om 20:38
Alle promovendi twijfelen soms tot vaak. Ik denk altijd dat het goed is om de inhoud van het werk te scheiden van de organisatie ervan. Vaak blijkt dan dat de twijfels komen van de organisatie, terwijl promovendi de inhoud wel leuk vinden. En dan kun je beter gewoon doorgaan, want na je promotie heb je de organisatie veel meer in eigen hand.
Nausicaa, ik heb het daar in veel opzichten niet naar mijn zin gehad. Maar toen ik jouw verhalen hier las, vond ik jou verrassend positief. In het beeld dat jij nu schetst herken ik mij veel meer. Als je er middenin zit, zie je niet altijd even helder.
Nausicaa, ik heb het daar in veel opzichten niet naar mijn zin gehad. Maar toen ik jouw verhalen hier las, vond ik jou verrassend positief. In het beeld dat jij nu schetst herken ik mij veel meer. Als je er middenin zit, zie je niet altijd even helder.
vrijdag 19 november 2010 om 20:55
Wat fijn, zo'n topic! Ik zit eraan te denken om ook aan een PhD te gaan beginnen (makkelijker gezegd dat gedaan, dat besef ik mij ten volle!). Eerder heb ik een promotieplek aangeboden gekregen, maar dat was op een onderwerp dat ik -weliswaar interessant voor 1 paper- mij niet (minimaal) 3 jaar helemaal zag uitdiepen. (beter gezegd: ik had er na 1 paper al de P in ;-p) Die heb ik laten schieten. Nu is er alleen de kans op een GE-WEL-DIG-E onderzoeksplek ergens, maar het zweet breek me bijna uit Durf ik dit wel? En wat na het promoveren? Ik had een heel ander traject (geen wetenschap!) in gedachten, maar als dit lukt, dan zou het echt geweldig interessant zijn en echt een combi tussen twee dingen die ik erg graag doe.
Ik hoop dat ik mag meelezen op dit topic. Het biedt een goed inzicht in wat promoveren/wetenschap nu écht inhoudt. (mits alles doorgaat uiteraard, dat is nog lang niet zeker!)
Ik hoop dat ik mag meelezen op dit topic. Het biedt een goed inzicht in wat promoveren/wetenschap nu écht inhoudt. (mits alles doorgaat uiteraard, dat is nog lang niet zeker!)
vrijdag 19 november 2010 om 21:12
Het kan eigenlijk nooit goed zijn he... Veel PhD's klagen over de hoge werkdruk, en ik mekker dat de druk te laag is... Tsja. Ik heb voor de komende weken in ieder geval een ideale oplossing: ik ga lekker 4 weken op vakantie. Daarna kom ik zeker weer terug om jullie verdere ervaringen te horen .
Tot dan!
Tot dan!
zaterdag 20 november 2010 om 16:41
quote:nippo schreef op 19 november 2010 @ 20:38:
Alle promovendi twijfelen soms tot vaak. Ik denk altijd dat het goed is om de inhoud van het werk te scheiden van de organisatie ervan. Vaak blijkt dan dat de twijfels komen van de organisatie, terwijl promovendi de inhoud wel leuk vinden. En dan kun je beter gewoon doorgaan, want na je promotie heb je de organisatie veel meer in eigen hand.
Wijze woorden.
Máár: als promovenda heb je natuurlijk nog niet zo veel ervaring met verschillende organisaties. Ik vind het soms (soms ook niet hoor ) lastig te bepalen wat het gevolg is van 'de wetenschap' en wat van een specifieke organisatie.
Alle promovendi twijfelen soms tot vaak. Ik denk altijd dat het goed is om de inhoud van het werk te scheiden van de organisatie ervan. Vaak blijkt dan dat de twijfels komen van de organisatie, terwijl promovendi de inhoud wel leuk vinden. En dan kun je beter gewoon doorgaan, want na je promotie heb je de organisatie veel meer in eigen hand.
Wijze woorden.
Máár: als promovenda heb je natuurlijk nog niet zo veel ervaring met verschillende organisaties. Ik vind het soms (soms ook niet hoor ) lastig te bepalen wat het gevolg is van 'de wetenschap' en wat van een specifieke organisatie.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
zaterdag 20 november 2010 om 18:34
Daffodil: je hebt helemaal gelijk hoor, dat is ook lastig te bepalen. Het gekke is dat ik van wetenschappers vaak hoor: 'Ik heb het niet naar mijn zin, misschien ben ik wel helemaal niet geschikt voor onderzoek!' Terwijl mensen in andere branches eerder geneigd lijken om te zeggen: 'Ik heb het niet naar mijn zin, dit bedrijf is stom!'. Ik heb ooit eens een stuk gelezen over dat wetenschappers tijdens hun PhD ook vooral moeten leren omgaan met de onzekerheid in hun werk. En dan niet qua geld of zo, maar dat je ALTIJD met iets bezig bent wat onbekend is, onzeker is, nieuw is etc., omdat dat nou eenmaal inherent is aan wetenschappelijk onderzoek. Wellicht dat sommigen daardoor wat extra onzeker worden en eerder aan zichzelf twijfelen dan in andere beroepen ?
Wat psychologie van de koude grond hoor, maar ik kan me er wel wat bij voorstellen. MIsschien psychologen in de zaal die nog een leuk onderwerp voor een onderzoek nodig hebben ?
Nippo: grappig dat je toch wel herkent wat ik schreef. Ik denk dat mijn eerdere positieve opmerkingen meer gebaseerd waren opmijn directe collega's (ipv leidinggevenden), en die waren wel heel leuk.
Wat psychologie van de koude grond hoor, maar ik kan me er wel wat bij voorstellen. MIsschien psychologen in de zaal die nog een leuk onderwerp voor een onderzoek nodig hebben ?
Nippo: grappig dat je toch wel herkent wat ik schreef. Ik denk dat mijn eerdere positieve opmerkingen meer gebaseerd waren opmijn directe collega's (ipv leidinggevenden), en die waren wel heel leuk.
zondag 21 november 2010 om 13:48
quote:Daffodil schreef op 19 november 2010 @ 04:10:
[...]
Grappig dat je dit zo zegt, want ik probeer juist alles zo veel mogelijk objectief te bekijken. Niet dat dat altijd lukt, maar ik doe m'n best. En ik heb dan (misschien wel onterecht hoor) het idee dat het bespreekbaar maken net geleid zou worden door sentimenten.
Misschien moet ik mijzelf anders uitdrukken. Ik denk dat je je niet teveel moet laten leiden door angst. Want dat is wat ik lees; dat je een grote mate aan druk ervaart en wilt voorkomen dat je negatief beoordeeld wordt door anderen (wat zullen ze wel niet denken?). Daarmee maak je jezelf eigenlijk afhankelijk. Ik kan uiteraard niet inschatten óf dat überhaupt bij jou speelt, of je jezelf deels taxeert op basis van de mening van anderen (zoals die van een promotor). Maar mocht dat het geval zijn, dan is het belangrijk - vind ik - om dat aan iemand kenbaar te maken. Er is niets mis met het objectief beschouwen van (probleem)situaties, maar als deze strategie je op een bepaalde manier blokkeert/niet werkt voor je dan is het misschien tijd voor een andere. Het lijkt mij zo vermoeiend als je alle teleurstelling, onzekerheden en stress voor jezelf houdt. Is er iemand die weet dat je hier mee zit, met de werkdruk? Een vriend of vriendin?
Je begeleider klinkt als iemand die haar taak serieus neemt, maar ik twijfelde ook niet aan haar comptetenties. Iemand die betrokkenheid toont en je weet te motiveren als het even tegenzit is ontzettend belangrijk. Zij heeft neem ik aan ook gemerkt dat het momenteel allemaal wat moeizaam verloopt? Wat zegt zij daarvan?
Mijn excuses als ik als een belerende softe muts overkom, dat is niet mijn bedoeling. Ik zat net trouwens te denken dat sinds de geboorte van mijn dochter het zoveel makkelijker is geworden om prioriteiten te stellen en te relativeren. Maar dat is denk ik op dit moment een te rigoreuze stap
[...]
Grappig dat je dit zo zegt, want ik probeer juist alles zo veel mogelijk objectief te bekijken. Niet dat dat altijd lukt, maar ik doe m'n best. En ik heb dan (misschien wel onterecht hoor) het idee dat het bespreekbaar maken net geleid zou worden door sentimenten.
Misschien moet ik mijzelf anders uitdrukken. Ik denk dat je je niet teveel moet laten leiden door angst. Want dat is wat ik lees; dat je een grote mate aan druk ervaart en wilt voorkomen dat je negatief beoordeeld wordt door anderen (wat zullen ze wel niet denken?). Daarmee maak je jezelf eigenlijk afhankelijk. Ik kan uiteraard niet inschatten óf dat überhaupt bij jou speelt, of je jezelf deels taxeert op basis van de mening van anderen (zoals die van een promotor). Maar mocht dat het geval zijn, dan is het belangrijk - vind ik - om dat aan iemand kenbaar te maken. Er is niets mis met het objectief beschouwen van (probleem)situaties, maar als deze strategie je op een bepaalde manier blokkeert/niet werkt voor je dan is het misschien tijd voor een andere. Het lijkt mij zo vermoeiend als je alle teleurstelling, onzekerheden en stress voor jezelf houdt. Is er iemand die weet dat je hier mee zit, met de werkdruk? Een vriend of vriendin?
Je begeleider klinkt als iemand die haar taak serieus neemt, maar ik twijfelde ook niet aan haar comptetenties. Iemand die betrokkenheid toont en je weet te motiveren als het even tegenzit is ontzettend belangrijk. Zij heeft neem ik aan ook gemerkt dat het momenteel allemaal wat moeizaam verloopt? Wat zegt zij daarvan?
Mijn excuses als ik als een belerende softe muts overkom, dat is niet mijn bedoeling. Ik zat net trouwens te denken dat sinds de geboorte van mijn dochter het zoveel makkelijker is geworden om prioriteiten te stellen en te relativeren. Maar dat is denk ik op dit moment een te rigoreuze stap
zondag 21 november 2010 om 20:25
quote:milaatje schreef op 21 november 2010 @ 13:48:
Ik zat net trouwens te denken dat sinds de geboorte van mijn dochter het zoveel makkelijker is geworden om prioriteiten te stellen en te relativeren. Maar dat is denk ik op dit moment een te rigoreuze stap
Mijn begeleider zegt dat het bij de wetenschap hoort. Dat het soms gebeurt en dat de beste benadering verschillende onderzoekslijnen opzetten is. Ik heb op dit moment data voor een half hoofdstuk ofzo en heb op dit moment experimenten voor twee andere benaderingen gaande (waarvan één niet lijkt te werken) en de derde is bijna 'draaiklaar'. We hebben ideeën voor meer onderzoek.
quote:milaatje schreef op 21 november 2010 @ 13:48:
Ik kan uiteraard niet inschatten óf dat überhaupt bij jou speelt, of je jezelf deels taxeert op basis van de mening van anderen (zoals die van een promotor). Maar mocht dat het geval zijn, dan is het belangrijk - vind ik - om dat aan iemand kenbaar te maken.Ja, ik denk wel dat dat zo is. Vooral omdat ik dan zelf vind dat ik ook aan die verwachtingen moet voldoen. Vrienden weten er wel vanaf (in ieder geval dat ik die druk zo voel), maar dit lijkt me niet iets wat ik bespreek met mijn begeleider, toch? Als in: niet professioneel?
Ik zat net trouwens te denken dat sinds de geboorte van mijn dochter het zoveel makkelijker is geworden om prioriteiten te stellen en te relativeren. Maar dat is denk ik op dit moment een te rigoreuze stap
Mijn begeleider zegt dat het bij de wetenschap hoort. Dat het soms gebeurt en dat de beste benadering verschillende onderzoekslijnen opzetten is. Ik heb op dit moment data voor een half hoofdstuk ofzo en heb op dit moment experimenten voor twee andere benaderingen gaande (waarvan één niet lijkt te werken) en de derde is bijna 'draaiklaar'. We hebben ideeën voor meer onderzoek.
quote:milaatje schreef op 21 november 2010 @ 13:48:
Ik kan uiteraard niet inschatten óf dat überhaupt bij jou speelt, of je jezelf deels taxeert op basis van de mening van anderen (zoals die van een promotor). Maar mocht dat het geval zijn, dan is het belangrijk - vind ik - om dat aan iemand kenbaar te maken.Ja, ik denk wel dat dat zo is. Vooral omdat ik dan zelf vind dat ik ook aan die verwachtingen moet voldoen. Vrienden weten er wel vanaf (in ieder geval dat ik die druk zo voel), maar dit lijkt me niet iets wat ik bespreek met mijn begeleider, toch? Als in: niet professioneel?
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
donderdag 25 november 2010 om 14:59
Wat leuk, een wetenschapstopic!
Ik werk zelf nog niet in de wetenschap maar ben wel met een bèta studie bezig Ik studeer biochemie en zit in mijn derde jaar, ga vanaf februari stage lopen bij een bedrijf in Wageningen. Ik vind het SUPERspannend, want ik ben iemand die snel in de stress schiet en de druk voor zichzelf erg hoog legt.
Op het moment heb ik wat motivatieproblemen, maar dat komt vooral door de drukke, chaotische en vaak tekortschietende werkomgeving die ik nu op school heb. We zitten eigenlijk met veel te veel studenten op het lab en daardoor ben je vaak eindeloos lang bezig met iets waar je uiteindelijk geen resultaten van krijgt. Ik denk dat ik daardoor ook steeds meer zin in stage begin te krijgen; ik ben ontzettend benieuwd hoe het er 'in het echt' aan toe gaat!
Nu hopen dat ik aan hun verwachtingen kan voldoen ._.''
Ik werk zelf nog niet in de wetenschap maar ben wel met een bèta studie bezig Ik studeer biochemie en zit in mijn derde jaar, ga vanaf februari stage lopen bij een bedrijf in Wageningen. Ik vind het SUPERspannend, want ik ben iemand die snel in de stress schiet en de druk voor zichzelf erg hoog legt.
Op het moment heb ik wat motivatieproblemen, maar dat komt vooral door de drukke, chaotische en vaak tekortschietende werkomgeving die ik nu op school heb. We zitten eigenlijk met veel te veel studenten op het lab en daardoor ben je vaak eindeloos lang bezig met iets waar je uiteindelijk geen resultaten van krijgt. Ik denk dat ik daardoor ook steeds meer zin in stage begin te krijgen; ik ben ontzettend benieuwd hoe het er 'in het echt' aan toe gaat!
Nu hopen dat ik aan hun verwachtingen kan voldoen ._.''
vrijdag 26 november 2010 om 11:47
"Ik heb ooit eens een stuk gelezen over dat wetenschappers tijdens hun PhD ook vooral moeten leren omgaan met de onzekerheid in hun werk. En dan niet qua geld of zo, maar dat je ALTIJD met iets bezig bent wat onbekend is, onzeker is, nieuw is etc., omdat dat nou eenmaal inherent is aan wetenschappelijk onderzoek. Wellicht dat sommigen daardoor wat extra onzeker worden en eerder aan zichzelf twijfelen dan in andere beroepen ?"
@ Nausicaa; dat is een vraag die mij ook al een tijdje bezig houdt. Door die onzekerheid ga ik me inderdaad afvragen of ik wel een goede wetenschapper ben (in plaats van of ik bij dat bedrijf pas, bijvoorbeeld). Ik denk dat het deels inherent is aan het systeem, toch wel een rat race. Daarnaast denk ik dat geld wel degelijk een grote factor is. Als ik nog vijf jaar moet postdoc-hoppen zonder uitzicht op een vaste aanstelling, dan hou ik het ook voor gezien. Ben nu weer met een aanvraag bezig (over geld gesproken), het is telkens weer net een stap voor zijn en bedenken wat je over een jaar/ twee jaar wil doen. Die onzekerheid, die moet je wel aankunnen.
Over onzekerheden gesproken: hoe doen jullie dat met hypotheken? Of hebben jullie partners met een vast contract? Heb gemerkt dat de universiteiten hier geen intentieverklaring afgeven...
@ Nausicaa; dat is een vraag die mij ook al een tijdje bezig houdt. Door die onzekerheid ga ik me inderdaad afvragen of ik wel een goede wetenschapper ben (in plaats van of ik bij dat bedrijf pas, bijvoorbeeld). Ik denk dat het deels inherent is aan het systeem, toch wel een rat race. Daarnaast denk ik dat geld wel degelijk een grote factor is. Als ik nog vijf jaar moet postdoc-hoppen zonder uitzicht op een vaste aanstelling, dan hou ik het ook voor gezien. Ben nu weer met een aanvraag bezig (over geld gesproken), het is telkens weer net een stap voor zijn en bedenken wat je over een jaar/ twee jaar wil doen. Die onzekerheid, die moet je wel aankunnen.
Over onzekerheden gesproken: hoe doen jullie dat met hypotheken? Of hebben jullie partners met een vast contract? Heb gemerkt dat de universiteiten hier geen intentieverklaring afgeven...
vrijdag 26 november 2010 om 21:40
Maar dat bedoel ik nou juist, natuurlijk is het een rat-race als je aan de top wilt komen, maar dat is in het bedrijfsleven (want dat is natuurlijk over 1 grote kan te scheren ) toch niet anders?
Wat betreft geld, ik kan niet zo zitten met die tijdelijke contracten, maar ik zit dan ook bij een baas die me niet meteen de deur uitzet als mijn twee jaar om zijn. Als dat wel zo is, wordt het je idd wel heel moeilijk gemaakt om iets op te bouwen qua onderzoek (en kun je vervolgens geen geld aanvragen, want geen duidelijke lijn in je carriere...). Ik heb daar inderdaad mensen op zien struikelen waarvan ik denk dat ze heel goed hadden kunnen zijn. Maar ook daarvan weet ik niet of het elders zo anders is. Een vriend van me was net goed bezig met een carriere bij een bank, en hup, wegbezuinigd. Hetzelfde voor een oud-studiegenoot bij een farmaceut. Je moet ook gewoon mazzel hebben, hoe oneerlijk ook.
Wat betreft hypotheek, ik heb wel gewoon een intentieverklaring gekregen, en twee AIOs bij ons recentelijk ook nog. Hangt wellicht van de universiteit of de afdeling af? Soms wil het trouwens nog wel helpen als je er een brief bij schrijft dat je ze niet zult houden aan die vaste aanstelling uit de intentieverklaring en geen jurische actie zult ondernemen. Slaat nergens op, want dat kan ook helemaal niet obv een intentieverklaring, maar sommige bazen worden daar minder zenuwachtig van (ik ken 2 mensen die het zo voor elkaar gekregen hebben).
Wat betreft geld, ik kan niet zo zitten met die tijdelijke contracten, maar ik zit dan ook bij een baas die me niet meteen de deur uitzet als mijn twee jaar om zijn. Als dat wel zo is, wordt het je idd wel heel moeilijk gemaakt om iets op te bouwen qua onderzoek (en kun je vervolgens geen geld aanvragen, want geen duidelijke lijn in je carriere...). Ik heb daar inderdaad mensen op zien struikelen waarvan ik denk dat ze heel goed hadden kunnen zijn. Maar ook daarvan weet ik niet of het elders zo anders is. Een vriend van me was net goed bezig met een carriere bij een bank, en hup, wegbezuinigd. Hetzelfde voor een oud-studiegenoot bij een farmaceut. Je moet ook gewoon mazzel hebben, hoe oneerlijk ook.
Wat betreft hypotheek, ik heb wel gewoon een intentieverklaring gekregen, en twee AIOs bij ons recentelijk ook nog. Hangt wellicht van de universiteit of de afdeling af? Soms wil het trouwens nog wel helpen als je er een brief bij schrijft dat je ze niet zult houden aan die vaste aanstelling uit de intentieverklaring en geen jurische actie zult ondernemen. Slaat nergens op, want dat kan ook helemaal niet obv een intentieverklaring, maar sommige bazen worden daar minder zenuwachtig van (ik ken 2 mensen die het zo voor elkaar gekregen hebben).
donderdag 30 december 2010 om 12:02
Heb niet zo veel ervaring met het schrijven van voorstellen, maar ik krijg de indruk dat de beoordeling sterk afhangt van de mensen die je in je project hebt opgenomen. Dus of de profs in het project ook echt groten zijn in het thema dat jij wil gaan onderzoeken. Een belangrijke naam in je project betrekken is dan misschien een goed idee (@ de rest: shoot me, als het niet klopt...)
Verder is het volgens mij altijd belangrijk te benadrukken dat je project deel uitmaakt van een groter geheel. Niet "wij kijken naar de 3mm van links van het 13e gen" maar "het kankerrisico van mensen is mogelijk bepaald door de 3 mm van links op het 13e gen, wij kijken hoe hoe we dit maniuleren bla bla". Meerdere technieken (model, test, etc), integratie van vakgebieden, is allemaal sexy.
Verder is het volgens mij altijd belangrijk te benadrukken dat je project deel uitmaakt van een groter geheel. Niet "wij kijken naar de 3mm van links van het 13e gen" maar "het kankerrisico van mensen is mogelijk bepaald door de 3 mm van links op het 13e gen, wij kijken hoe hoe we dit maniuleren bla bla". Meerdere technieken (model, test, etc), integratie van vakgebieden, is allemaal sexy.
vrijdag 31 december 2010 om 14:02
Ik heb geen ervaring met het voorstellen bij het NWO, maar wel een beetje met voorstellen in het algemeen. Mijn indruk is dat je CV (en dan vooral je publicatielijst) pas weegt nadat je bent begonnen met promoveren. Voor die tijd is alles wat er (extra) op staat mooi meegenomen. Al zal onderzoekservaring misschien wél weer zwaar wegen? Heb je aanbevelingsbrieven nodig?
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
donderdag 27 september 2012 om 10:15
Zo te zien is dit topic allang overleden, maar wie weet zijn de (inmiddels ex-?) promovendi dat niet. Ik heb een vraag waar ik tot nu toe niet echt een duidelijk antwoord op krijg, te weten:
Wat gebeurt er als je als promovenda deel uitmaakt van een onderzoeksproject met eerste geldstroom, en je eerste promotor (tevens projectleider en dagelijks begeleider) gaat voor een andere universiteit werken? Word je dan meegenomen of mag je je promotie afmaken op de uni waar je al werkt, waar je lesgeeft en waarvan je ook je salarisstrook krijgt?
Wat gebeurt er als je als promovenda deel uitmaakt van een onderzoeksproject met eerste geldstroom, en je eerste promotor (tevens projectleider en dagelijks begeleider) gaat voor een andere universiteit werken? Word je dan meegenomen of mag je je promotie afmaken op de uni waar je al werkt, waar je lesgeeft en waarvan je ook je salarisstrook krijgt?
donderdag 27 september 2012 om 10:30
Ow, ik kom ook even inbreken! Vind het leuk om ervaringen te lezen...Ik zit nu in mijn laatste fase van schrijven en afronden, maar ik merk dat de Dr. titel die ik dadelijk ga krijgen niet veel meer voor vind stellen :s...
Ik ben erg teleurgesteld in mezelf, in dat ik vind dat ik het niet genoeg georganiseerd heb aangepakt, en betere resultaten had kunnen krijgen met meer inzet. Daarnaast werk ik in een sector met dierproeven, en krijg ernstige twijfels of het werk wat ik gedaan heb wel opweegt tegen het dierenleed wat ik veroorzaakt heb.
Toen ik aan mijn promotie begon was ik zó gemotiveerd, en had zo het idee dat ik een goede steen bij zou kunnen dragen aan wetenschap dat ik het zelfs de dierproeven waard vond. Nu voelt het aan als een baan, alsof ik niet goed genoeg ben om écht iets bij te dragen, en nu mijn onbelangrijke boekje af moet maken om mijn CV op te vullen...(en om toch nog een soort beloning voor mijn harde werken te krijgen!).
Ik weet ook wel dat dit deels vertekend is...Ik heb altijd al mijn prestaties afgewimpeld als niks voorstellend...maar ik denk wel dat ik nu met beide benen op de grond sta en krijg het idee dat als ik echt mijn steentje aan de maatschappij wil bijdragen dat ik dat beter kan doen door mijn op mijn eigen leven te richten, de mensen om mij heen, en eventueel vrijwilligerswerk...
Voor de toekomst merk ik dat ik nu vooral uitkijk naar een leuke, afwisselende en uitdagende baan, maar ik heb geen voorkeuren naar dingen die ik perse wil bereiken. Een baan in het ziekenhuis, in een bedrijf, of toch weer een post-doc is mij om het even, zolang het maar interessant en uitdagend is..
Ik merk helaas alleen wel dat dit op de universiteit niet bespreekbaar is...Alsof je huichelachtig bezig bent op het moment dat wetenschap niet meer jouw 100% levensdoel is...
Ik ben erg teleurgesteld in mezelf, in dat ik vind dat ik het niet genoeg georganiseerd heb aangepakt, en betere resultaten had kunnen krijgen met meer inzet. Daarnaast werk ik in een sector met dierproeven, en krijg ernstige twijfels of het werk wat ik gedaan heb wel opweegt tegen het dierenleed wat ik veroorzaakt heb.
Toen ik aan mijn promotie begon was ik zó gemotiveerd, en had zo het idee dat ik een goede steen bij zou kunnen dragen aan wetenschap dat ik het zelfs de dierproeven waard vond. Nu voelt het aan als een baan, alsof ik niet goed genoeg ben om écht iets bij te dragen, en nu mijn onbelangrijke boekje af moet maken om mijn CV op te vullen...(en om toch nog een soort beloning voor mijn harde werken te krijgen!).
Ik weet ook wel dat dit deels vertekend is...Ik heb altijd al mijn prestaties afgewimpeld als niks voorstellend...maar ik denk wel dat ik nu met beide benen op de grond sta en krijg het idee dat als ik echt mijn steentje aan de maatschappij wil bijdragen dat ik dat beter kan doen door mijn op mijn eigen leven te richten, de mensen om mij heen, en eventueel vrijwilligerswerk...
Voor de toekomst merk ik dat ik nu vooral uitkijk naar een leuke, afwisselende en uitdagende baan, maar ik heb geen voorkeuren naar dingen die ik perse wil bereiken. Een baan in het ziekenhuis, in een bedrijf, of toch weer een post-doc is mij om het even, zolang het maar interessant en uitdagend is..
Ik merk helaas alleen wel dat dit op de universiteit niet bespreekbaar is...Alsof je huichelachtig bezig bent op het moment dat wetenschap niet meer jouw 100% levensdoel is...
donderdag 27 september 2012 om 10:35
quote:Murdoch schreef op 27 september 2012 @ 10:15:
Zo te zien is dit topic allang overleden, maar wie weet zijn de (inmiddels ex-?) promovendi dat niet. Ik heb een vraag waar ik tot nu toe niet echt een duidelijk antwoord op krijg, te weten:
Wat gebeurt er als je als promovenda deel uitmaakt van een onderzoeksproject met eerste geldstroom, en je eerste promotor (tevens projectleider en dagelijks begeleider) gaat voor een andere universiteit werken? Word je dan meegenomen of mag je je promotie afmaken op de uni waar je al werkt, waar je lesgeeft en waarvan je ook je salarisstrook krijgt?
Hoi Murdoch, in principe blijft de promovendus meestal promoveren bij de oude universiteit, waar dan toch dezelfde hoogleraar optreedt als eerste promotor. Ik heb dit zelf aan de hand gehad, laatste jaar van mijn promotietraject was mijn hoogleraar bij een andere universiteit maar hij kwam terug voor de promoties (en gaf ons natuurlijk onze begeleiding tussendoor). Anders zou het voor de universiteit een grote financiele strop zijn: zij krijgen een bak geld uitgekeerd als je bij hun promoveert. Als het met een conflict gaat zou het anders kunnen zijn, je kunt je aio's misschien wel meenemen.
Voordeel van deze regeling: via je hoogleraar verbreedt je netwerk zich, ik ben uiteindelijk postdoc geworden op de nieuwe universiteit van mijn voormalig begeleider.
Zo te zien is dit topic allang overleden, maar wie weet zijn de (inmiddels ex-?) promovendi dat niet. Ik heb een vraag waar ik tot nu toe niet echt een duidelijk antwoord op krijg, te weten:
Wat gebeurt er als je als promovenda deel uitmaakt van een onderzoeksproject met eerste geldstroom, en je eerste promotor (tevens projectleider en dagelijks begeleider) gaat voor een andere universiteit werken? Word je dan meegenomen of mag je je promotie afmaken op de uni waar je al werkt, waar je lesgeeft en waarvan je ook je salarisstrook krijgt?
Hoi Murdoch, in principe blijft de promovendus meestal promoveren bij de oude universiteit, waar dan toch dezelfde hoogleraar optreedt als eerste promotor. Ik heb dit zelf aan de hand gehad, laatste jaar van mijn promotietraject was mijn hoogleraar bij een andere universiteit maar hij kwam terug voor de promoties (en gaf ons natuurlijk onze begeleiding tussendoor). Anders zou het voor de universiteit een grote financiele strop zijn: zij krijgen een bak geld uitgekeerd als je bij hun promoveert. Als het met een conflict gaat zou het anders kunnen zijn, je kunt je aio's misschien wel meenemen.
Voordeel van deze regeling: via je hoogleraar verbreedt je netwerk zich, ik ben uiteindelijk postdoc geworden op de nieuwe universiteit van mijn voormalig begeleider.
donderdag 27 september 2012 om 10:38
hoi anoniem, zulke gedeprimeerde gevoelens horen gewoon bij de laatste fase van je onderzoek. Juist na je promotie ben je vaak behoorlijk trots op wat je hebt gedaan. Gewoon afmaken wat je hebt gedaan, niet te veel oordelen en reflecteren op wat je doet, en daarna zie je wel weer. En tja, dat wetenschappers de wereld buiten de wetenschap minder interessant vinden is hun goed recht toch? Je waarde hangt niet af van de mening van mensen. Maar in deze fase waarin je straks beoordeelt wordt op je onderzoeksresultaten voelt dat vaak wel zo.
succes ermee!
succes ermee!
donderdag 27 september 2012 om 11:03
Bedankt voor je reactie Pichegru. Even afwachten dus. Aan de ene kant heb ik zelf gestudeerd aan de uni waar ik nou zit, en is het een heel goede, waar ik graag wil blijven werken. Aan de andere kant is er nog niet eens een afdeling voor mijn gebied, daar waar mijn promotor nu heen gaat. Die mag hij zelf gaan opzetten. Dus vacaturestop op mijn uni (geen postdocs voor mij), nieuwe afdeling op de andere (means nieuwe banen). Misschien kan het nog wel positief uitpakken dus.
donderdag 27 september 2012 om 11:07
Zeker! Wees duidelijk naar je promotor toe over je ambities, toen ik duidelijk aangaf dat ik verder wilde in de wetenschap en een postdoc zocht konden we al snel zaken doen.
Juist het opzetten van iets nieuws geeft je als jonge onderzoeker een geweldige kans om je te profileren. Vraag vanuit je postdoc een VENI aan, (of zeg tegen je begeleider dat je dat van plan bent, of hij met je wil meedenken), en mocht je die krijgen dan wordt je positie nog beter.
succes ermee!
Juist het opzetten van iets nieuws geeft je als jonge onderzoeker een geweldige kans om je te profileren. Vraag vanuit je postdoc een VENI aan, (of zeg tegen je begeleider dat je dat van plan bent, of hij met je wil meedenken), en mocht je die krijgen dan wordt je positie nog beter.
succes ermee!
