Werk & Studie
alle pijlers
werken met kids, wel of niet?
vrijdag 25 december 2009 om 22:45
Hallo! Ik twijfel of ik wel nog wil blijven werken. Mijn kindjes zijn 4,5 en 2,5 jaar en eigenlijk heb ik nog altijd gewerkt, maar ik heb nu zoiets van, ik vind het ook heel fijn om thuis te zijn bij mijn kindjes en wil best stoppen met werken. Maarja, dan moet je echt een hele grote stap (financieel) achteruit, en dat is toch heel moeilijk om te beslissen. En zou ik er niet spijt van krijgen? Ik weet het gewoon niet. Heeft nog iemand dit, of herkend iemand dit?
vrijdag 25 december 2009 om 22:50
vrijdag 25 december 2009 om 22:53
Hoi,
Ik ben zelf wel gestopt met werken toen de oudste was geboren. Het was toen noodgedwongen omdat mijn bedrijf me niet echt terug wilde en niet op parttimers zat te wachten dus toen na mijn verlof uitgekocht en omdat we niet te lang wilden wachten met een tweede besloten om thuis te blijven en ik vond het ook wel lekker na bijna 10 jaar werken om thuis te genieten van mijn kinderen. Heb wel wat gesolliciteerd maar dat werd steeds niets. Toen kwam er nog een derde en die wordt dit jaar 4 dus ik wil nu eigenlijk wel weer aan de slag en vind het toch wel jammer dat ik ondertussen bijna 9 jaar heb thuisgezeten. Het is toch moeilijk om er dan weer tussen te komen ben ik bang. Maar toch had ik deze tijd thuis ook niet willen missen, help veel op school en mis ook niet de stress van naar opvang brengen en halen en op je vrije dagen van alles moeten. Ik ben daar gewoon niet zo voor in de wieg gelegd. Heb veel structuur en een vast ritme nodig. Maar ik hoop toch komend jaar weer een beetje te kunnen gaan uitvinden wat ik graag wil gaan doen in de toekomst.
Ik ben zelf wel gestopt met werken toen de oudste was geboren. Het was toen noodgedwongen omdat mijn bedrijf me niet echt terug wilde en niet op parttimers zat te wachten dus toen na mijn verlof uitgekocht en omdat we niet te lang wilden wachten met een tweede besloten om thuis te blijven en ik vond het ook wel lekker na bijna 10 jaar werken om thuis te genieten van mijn kinderen. Heb wel wat gesolliciteerd maar dat werd steeds niets. Toen kwam er nog een derde en die wordt dit jaar 4 dus ik wil nu eigenlijk wel weer aan de slag en vind het toch wel jammer dat ik ondertussen bijna 9 jaar heb thuisgezeten. Het is toch moeilijk om er dan weer tussen te komen ben ik bang. Maar toch had ik deze tijd thuis ook niet willen missen, help veel op school en mis ook niet de stress van naar opvang brengen en halen en op je vrije dagen van alles moeten. Ik ben daar gewoon niet zo voor in de wieg gelegd. Heb veel structuur en een vast ritme nodig. Maar ik hoop toch komend jaar weer een beetje te kunnen gaan uitvinden wat ik graag wil gaan doen in de toekomst.
vrijdag 25 december 2009 om 23:05
Ik herken het ook echt niet, ik werk bijna fulltime en heb 1 kindje van 3. Ik vind het heerlijk om op mijn werk te zijn, lachen met collega's, goed zijn in wat ik doe ..etc.
Wat een verademing om niet een hele week thuis te zitten en bezig te zijn met wat je kinderen willen, huishouden......
Maar ja, zo denk ik erover, het is natuurlijk heel lief en te waarderen dat je wel volledige aandacht aan je kindjes wil geven. Niets voor mij in ieder geval, ik ben dan ook niet zo'n oermoeder.
Nou gaat mijn kind naar een fantastische opvang waar hij het erg naar zijn zin heeft, dat helpt wel mee natuurlijk.
Ik vind het trouwens ook heel belangrijk om financieel onafhankelijk te zijn.
(misschien moet je goed afwegen hoe belangrijk je werk eigenlijk voor je is, los van financien)
Wat een verademing om niet een hele week thuis te zitten en bezig te zijn met wat je kinderen willen, huishouden......
Maar ja, zo denk ik erover, het is natuurlijk heel lief en te waarderen dat je wel volledige aandacht aan je kindjes wil geven. Niets voor mij in ieder geval, ik ben dan ook niet zo'n oermoeder.
Nou gaat mijn kind naar een fantastische opvang waar hij het erg naar zijn zin heeft, dat helpt wel mee natuurlijk.
Ik vind het trouwens ook heel belangrijk om financieel onafhankelijk te zijn.
(misschien moet je goed afwegen hoe belangrijk je werk eigenlijk voor je is, los van financien)
vrijdag 25 december 2009 om 23:05
vrijdag 25 december 2009 om 23:05
Blij ben ik niet, ik vind het wel leuk om te werken. Alleen..een gevoel zegt mij nu zoveel mogelijk bij de kindjes te willen zijn. Ik heb best een drukke baan en werk 24 uur verdeeld over 4 dgn. Wolletje hoeveel uur werk je dan?Helaas is het niet mogelijk minder te gaan werken werd mij gezegd door mijn baas. Dat zou nl een oplossing voor mij zijn, waar ik mij goed bij zou voelen. Daarom denk ik over te stoppen met werken. Een andere baan is niet echt wat ik zou willen, en vind dat maar eens, er is nl altijd wel iets, of het zijn de verkeerde dagen of je kunt de kids niet van school halen met de tijden die je moet werken. Ik weet mij gewoon geen raad momenteel.
vrijdag 25 december 2009 om 23:09
Het is heeeel moeilijk om er weer terug in te komen na jaren afwezigheid. Ga er dan ook niet van uit dat er parttime banen op je liggen te wachten, die zijn er, lijkt het, alleen voor jobhoppers of voor eigen personeel.
Het is zeker hartstikke fijn om na de schooluren thuis te zijn (dat is dus al over anderhalf jaar). Wil je dit kunnen blijven volhouden in de toekomst dan zou het handig zijn om nu te gaan voor een parttime contract in de ochtenden bij je huidige werkgever, indien mogelijk. Wat denk je van dat eerst en als je dan echt niet uitkomt kun je alsnog je baan opzeggen.
Het is zeker hartstikke fijn om na de schooluren thuis te zijn (dat is dus al over anderhalf jaar). Wil je dit kunnen blijven volhouden in de toekomst dan zou het handig zijn om nu te gaan voor een parttime contract in de ochtenden bij je huidige werkgever, indien mogelijk. Wat denk je van dat eerst en als je dan echt niet uitkomt kun je alsnog je baan opzeggen.
vrijdag 25 december 2009 om 23:13
vrijdag 25 december 2009 om 23:19
Nog parttimerder dan, 20 of 16 uur? Kan heel best schelen in het gevoel geleefd te worden.
Voor de anderhalf jaar waar het om gaat vind ik het nogal zonde om het werk totaal op te geven. Tenzij TO heel graag haar huisje elke ochtend opruimt en oppoetst. Dat jongste kind krijgt er echt niks van om gewend te blijven aan het ritme dat er nu is en dus voorbereid te zijn op het schoolritme.
Voor de anderhalf jaar waar het om gaat vind ik het nogal zonde om het werk totaal op te geven. Tenzij TO heel graag haar huisje elke ochtend opruimt en oppoetst. Dat jongste kind krijgt er echt niks van om gewend te blijven aan het ritme dat er nu is en dus voorbereid te zijn op het schoolritme.
vrijdag 25 december 2009 om 23:21
Allereerst bedankt voor jullie reacties.
Minder werken accepteren ze niet, ik kom nu al tijd te kort om mijn werk goed gedaan te krijgen. Ik heb voorgesteld (aan baas), dat ik minder zou gaan werken en er dan eventueel iemand anders naast te zetten die de andere uren opvangt en misschien iets meer uren van maken in totaal, zodat mijn werk goed geregeld is en mijn baas er ook profijt van heeft. Tenminste zo zie ik dat. Hij ziet het blijkbaar anders. Ouderschapsverlof krijg ik ook niet, heb ik ook gevraagd. Als ik dit ga aanvechten heb ik ook geen leuke periode dus laat ik dat maar. Maarja, ik ben nu echt voor het blok gezet, vind ik.
Minder werken accepteren ze niet, ik kom nu al tijd te kort om mijn werk goed gedaan te krijgen. Ik heb voorgesteld (aan baas), dat ik minder zou gaan werken en er dan eventueel iemand anders naast te zetten die de andere uren opvangt en misschien iets meer uren van maken in totaal, zodat mijn werk goed geregeld is en mijn baas er ook profijt van heeft. Tenminste zo zie ik dat. Hij ziet het blijkbaar anders. Ouderschapsverlof krijg ik ook niet, heb ik ook gevraagd. Als ik dit ga aanvechten heb ik ook geen leuke periode dus laat ik dat maar. Maarja, ik ben nu echt voor het blok gezet, vind ik.
vrijdag 25 december 2009 om 23:35
quote:summergirlie schreef op 25 december 2009 @ 23:21:
Allereerst bedankt voor jullie reacties.
Minder werken accepteren ze niet, ik kom nu al tijd te kort om mijn werk goed gedaan te krijgen. Ik heb voorgesteld (aan baas), dat ik minder zou gaan werken en er dan eventueel iemand anders naast te zetten die de andere uren opvangt en misschien iets meer uren van maken in totaal, zodat mijn werk goed geregeld is en mijn baas er ook profijt van heeft. Tenminste zo zie ik dat. Hij ziet het blijkbaar anders. Ouderschapsverlof krijg ik ook niet, heb ik ook gevraagd. Als ik dit ga aanvechten heb ik ook geen leuke periode dus laat ik dat maar. Maarja, ik ben nu echt voor het blok gezet, vind ik.Is je baan je eigenlijk te zwaar, dan zou die reden doorslaggevend kunnen zijn bij de keuze om je baan op te zeggen. Ook lees ik onvrede omdat je baas jouw alternatieven niet accepteerd. Kan hij die wel accepteren, is iemand naast jou zetten en meer uren maken wel haalbaar voor hem (in deze crisis tijd)
Allereerst bedankt voor jullie reacties.
Minder werken accepteren ze niet, ik kom nu al tijd te kort om mijn werk goed gedaan te krijgen. Ik heb voorgesteld (aan baas), dat ik minder zou gaan werken en er dan eventueel iemand anders naast te zetten die de andere uren opvangt en misschien iets meer uren van maken in totaal, zodat mijn werk goed geregeld is en mijn baas er ook profijt van heeft. Tenminste zo zie ik dat. Hij ziet het blijkbaar anders. Ouderschapsverlof krijg ik ook niet, heb ik ook gevraagd. Als ik dit ga aanvechten heb ik ook geen leuke periode dus laat ik dat maar. Maarja, ik ben nu echt voor het blok gezet, vind ik.Is je baan je eigenlijk te zwaar, dan zou die reden doorslaggevend kunnen zijn bij de keuze om je baan op te zeggen. Ook lees ik onvrede omdat je baas jouw alternatieven niet accepteerd. Kan hij die wel accepteren, is iemand naast jou zetten en meer uren maken wel haalbaar voor hem (in deze crisis tijd)
vrijdag 25 december 2009 om 23:39
Je wordt nu ook voor het blok gezet, en het is het makkelijkste om dan op te geven, zeker als je zelf graag bij je kinderen bent.
Helaas snij je je daarmee zelf mogelijk in de vingers. Je baas zal er geen nacht minder om slapen als jij over x tijd niet meer aan de bak komt in jouw beroep. Misschien toch maar schouders eronder en aanvechten? Eerst even bij juridisch loket nagaan hoe sterk je hierin staat.
Helaas snij je je daarmee zelf mogelijk in de vingers. Je baas zal er geen nacht minder om slapen als jij over x tijd niet meer aan de bak komt in jouw beroep. Misschien toch maar schouders eronder en aanvechten? Eerst even bij juridisch loket nagaan hoe sterk je hierin staat.
vrijdag 25 december 2009 om 23:48
quote:Stoeptegel schreef op 25 december 2009 @ 23:05:
Risotje, jij hebt veel structuur en vast ritme nodig, hoezo denk je dat niet te hebben als je een baan hebt? De meeste banen hebben vaste uren, vaste dagen, dus vaste kinderopvang, structuur genoeg lijkt me.
Of bedoel je daarmee dat je tijd voor jezelf nodig hebt?
Hoi,
ja dat bedoel ik, ik heb vroeger veel meegemaakt en ben daarna meteen fulltime gaan werken en merkte dat ik met een muur om mezelf leefde, ik was mezelf gewoon niet in die tijd. Het moederschap heeft mij echt ontdooid en ik ben iemand die niet van alles tegelijk kan, dan loopt mijn hoofd echt over. Toen ik werkte wilde ik alleen maar werken en toen ik kinderen had wilde ik alleen maar moederen. Nu ze wat ouder zijn, 9, 7 en bijna 4 merk ik dat ik veel meer rust in mezelf terug heb gevonden, dingen een plek heb kunnen geven en nu klaar ben voor een frisse start, maar het zal best moeilijk worden om weer aan de slag te gaan, dat is gewoon iets waar ik wel weer tegenop zie, omdat je er toch 9 jaar uit bent geweest. (ik ben 37, bijna 38). En ook ik had het probleem dat ik bij een niet zo leuk bedrijf werkte waar ik werd tegenwerkt om parttime te gaan werken en ik heb me toen dus laten uitkopen zodoende dat ik gestopt ben daar. Financieel is het nog niet echt nodig dat ik werk, maar het leven met 3 opgroeiende kids wordt wel steeds duurder dus ik zal toch wel weer wat moeten gaan doen, ook al weet ik nog niet zo goed wat ik wil, ik ben er wel achter gekomen dat hoewel ik altijd op kantoor heb gewerkt ook erg van omgaan met mensen hou, dus misschien ga ik de zorg in, is totaal anders maar trekt me wel enorm.
Risotje, jij hebt veel structuur en vast ritme nodig, hoezo denk je dat niet te hebben als je een baan hebt? De meeste banen hebben vaste uren, vaste dagen, dus vaste kinderopvang, structuur genoeg lijkt me.
Of bedoel je daarmee dat je tijd voor jezelf nodig hebt?
Hoi,
ja dat bedoel ik, ik heb vroeger veel meegemaakt en ben daarna meteen fulltime gaan werken en merkte dat ik met een muur om mezelf leefde, ik was mezelf gewoon niet in die tijd. Het moederschap heeft mij echt ontdooid en ik ben iemand die niet van alles tegelijk kan, dan loopt mijn hoofd echt over. Toen ik werkte wilde ik alleen maar werken en toen ik kinderen had wilde ik alleen maar moederen. Nu ze wat ouder zijn, 9, 7 en bijna 4 merk ik dat ik veel meer rust in mezelf terug heb gevonden, dingen een plek heb kunnen geven en nu klaar ben voor een frisse start, maar het zal best moeilijk worden om weer aan de slag te gaan, dat is gewoon iets waar ik wel weer tegenop zie, omdat je er toch 9 jaar uit bent geweest. (ik ben 37, bijna 38). En ook ik had het probleem dat ik bij een niet zo leuk bedrijf werkte waar ik werd tegenwerkt om parttime te gaan werken en ik heb me toen dus laten uitkopen zodoende dat ik gestopt ben daar. Financieel is het nog niet echt nodig dat ik werk, maar het leven met 3 opgroeiende kids wordt wel steeds duurder dus ik zal toch wel weer wat moeten gaan doen, ook al weet ik nog niet zo goed wat ik wil, ik ben er wel achter gekomen dat hoewel ik altijd op kantoor heb gewerkt ook erg van omgaan met mensen hou, dus misschien ga ik de zorg in, is totaal anders maar trekt me wel enorm.
vrijdag 25 december 2009 om 23:50
Het zijn inderdaad verschillende factoren die meespelen. Ik kan het soms ook moeilijk accepteren dat ik het zooo druk heb op mijn werk en thuis ook alles op rolletjes moet lopen. Ik moet er wel bij zeggen dat ik van april tot en met november ook nog een opleiding erbij heb gevolgd (werk gerelateerd)en mijn diploma gelukkig heb gehaald. Dit was heel intensief en ik wilde in oktober bijna stoppen omdat ik het allemaal te veel vond(kindjes veel ziek en weinig slaap etc), gelukkig heb ik doorgezet.Tevens zijn wij verhuist als bedrijf zijnde in augustus en is de samenstelling veranderd in het bedrijf. Zo kan ik nog wel verschillende dingen opnoemen wat allemaal meespeelt. Misschien is het mij wel allemaal teveel geweest en zit ik daarom nu te twijfelen of ik dit nog wel wil.
vrijdag 25 december 2009 om 23:56
Ik zou dat nooit doen. Je wordt namelijk volledig financieel afhankelijk van je partner, en de realiteit is dat de helft van de huwelijke op de klippen loopt. Een gat in je arbeidsleven is een enorme achterstand en dat vul je niet maar zo op. Ik weet niet hoeveel je werkt maar ga desnoods minder werken, maar stop niet!
vrijdag 25 december 2009 om 23:57
Bij twijfel niet inhalen.
Je hebt er dus pas nog een diploma voor gehaald, voor dat werk van je. Als het je echt niet boeide had je die moeite niet meer genomen. En het is nu december, mss nog wat kerststress bovenop gewone wintermoeheid.
Het lijkt me het slimste om je beslissing pas in april of mei te nemen. Dan is'ie net wat zuiverder.
Je hebt er dus pas nog een diploma voor gehaald, voor dat werk van je. Als het je echt niet boeide had je die moeite niet meer genomen. En het is nu december, mss nog wat kerststress bovenop gewone wintermoeheid.
Het lijkt me het slimste om je beslissing pas in april of mei te nemen. Dan is'ie net wat zuiverder.
zaterdag 26 december 2009 om 00:43
Misschien een andere, kleinere baan zoeken? Of met je partner afspareken te maken dat hij minder gaat werken, zodat jij je minder belast voelt?
Ik zou niet helemaal stoppen. Je krijgt een gat in je cv - dat niet meetelt mocht je later weer aan de bak gaan maar werkeloos wordt - en hoewel schooltijden-banen niet voor het oprapen liggen, zijn ze er wel. En vanuit een baan zoekt het makkelijker naar een andere baan.
Als je je werk nu al niet aflkrijgt, moet je wellicht aan de bel hangen bijje leidinggevende over wat de situatie is. Wie weet valt er toch over te praten: als jij straks overspannen/ werkt thuiszit, zal hij het ook moeten opvangen. En da's een stuk moeriijker te doen dan wanneer jij dar blij en wel zit, om iemand in te werken.
Dat lijkt onmogelijk, dat weet ik, maar ter voorbeeld: nadat ik een half jaar fulltime thuis heb gezeten met heftige rsi, op het randje van overspannenheid, waren er opeens 3 mensen om mijn werk te doen. Drie! Het kòn dus wel, toen het mòest, al zei mijn baas eerder dat dat echt niet kon.
Ik zou niet helemaal stoppen. Je krijgt een gat in je cv - dat niet meetelt mocht je later weer aan de bak gaan maar werkeloos wordt - en hoewel schooltijden-banen niet voor het oprapen liggen, zijn ze er wel. En vanuit een baan zoekt het makkelijker naar een andere baan.
Als je je werk nu al niet aflkrijgt, moet je wellicht aan de bel hangen bijje leidinggevende over wat de situatie is. Wie weet valt er toch over te praten: als jij straks overspannen/ werkt thuiszit, zal hij het ook moeten opvangen. En da's een stuk moeriijker te doen dan wanneer jij dar blij en wel zit, om iemand in te werken.
Dat lijkt onmogelijk, dat weet ik, maar ter voorbeeld: nadat ik een half jaar fulltime thuis heb gezeten met heftige rsi, op het randje van overspannenheid, waren er opeens 3 mensen om mijn werk te doen. Drie! Het kòn dus wel, toen het mòest, al zei mijn baas eerder dat dat echt niet kon.
zaterdag 26 december 2009 om 07:41
quote:summergirlie schreef op 25 december 2009 @ 23:21:
Allereerst bedankt voor jullie reacties.
Minder werken accepteren ze niet, ik kom nu al tijd te kort om mijn werk goed gedaan te krijgen. Ik heb voorgesteld (aan baas), dat ik minder zou gaan werken en er dan eventueel iemand anders naast te zetten die de andere uren opvangt en misschien iets meer uren van maken in totaal, zodat mijn werk goed geregeld is en mijn baas er ook profijt van heeft. Tenminste zo zie ik dat. Hij ziet het blijkbaar anders. Ouderschapsverlof krijg ik ook niet, heb ik ook gevraagd. Als ik dit ga aanvechten heb ik ook geen leuke periode dus laat ik dat maar. Maarja, ik ben nu echt voor het blok gezet, vind ik.
Tja ik snap wel dat jouw werkgever jou a) niet minder wil laten werken, want het werk krijg je nu al nauwelijks af en b) er niemand bij wil nemen, want ookal zou jij minder gaan werken, uiteindelijk is hij meer geld kwijt dan als 1 persoon het werk doet. In hoeverre zou jouw werk in die 24 uur gedaan moeten kunnen worden? Indien dat echt onmogelijkl is moet je aan de bel trekken.
Ik snap niet zo goed waar het "voor het blok gezet"vandaan komt. JIJ wil minder werken JIJ vindt dat de oplossing die je aandraagt voor werkgever acceptabel is en JIJ vindt dat je met ouderschapsverlof moet kunnen (hetgeen voor je werkgever toch weer een nieuwe medewerker aannemen en inwerken betekend). Dat je baas daar niet in mee wil gaan heeft niets met voor het blok zetten te maken, maar gewoon met bedrijfsvoering. In zijn ogen is het niet rendabel om er iemand bij te nemen, gok ik zo.
Ik werk 3,5 dag en vind dat de ideale combi. Genoeg tijd voor kind, maar ook genoeg tijd om "geen mama"te zijn. Ik zou alleen tijdelijk stoppen met werk als dat a) financieel makkelijk kan en b) als je in een branche werkt waar het geen probleem is als je er even uit bent geweest. In sommige branches loop je na een paar maanden weg al weer achter, laat staan als je er jaren uit gaat
Allereerst bedankt voor jullie reacties.
Minder werken accepteren ze niet, ik kom nu al tijd te kort om mijn werk goed gedaan te krijgen. Ik heb voorgesteld (aan baas), dat ik minder zou gaan werken en er dan eventueel iemand anders naast te zetten die de andere uren opvangt en misschien iets meer uren van maken in totaal, zodat mijn werk goed geregeld is en mijn baas er ook profijt van heeft. Tenminste zo zie ik dat. Hij ziet het blijkbaar anders. Ouderschapsverlof krijg ik ook niet, heb ik ook gevraagd. Als ik dit ga aanvechten heb ik ook geen leuke periode dus laat ik dat maar. Maarja, ik ben nu echt voor het blok gezet, vind ik.
Tja ik snap wel dat jouw werkgever jou a) niet minder wil laten werken, want het werk krijg je nu al nauwelijks af en b) er niemand bij wil nemen, want ookal zou jij minder gaan werken, uiteindelijk is hij meer geld kwijt dan als 1 persoon het werk doet. In hoeverre zou jouw werk in die 24 uur gedaan moeten kunnen worden? Indien dat echt onmogelijkl is moet je aan de bel trekken.
Ik snap niet zo goed waar het "voor het blok gezet"vandaan komt. JIJ wil minder werken JIJ vindt dat de oplossing die je aandraagt voor werkgever acceptabel is en JIJ vindt dat je met ouderschapsverlof moet kunnen (hetgeen voor je werkgever toch weer een nieuwe medewerker aannemen en inwerken betekend). Dat je baas daar niet in mee wil gaan heeft niets met voor het blok zetten te maken, maar gewoon met bedrijfsvoering. In zijn ogen is het niet rendabel om er iemand bij te nemen, gok ik zo.
Ik werk 3,5 dag en vind dat de ideale combi. Genoeg tijd voor kind, maar ook genoeg tijd om "geen mama"te zijn. Ik zou alleen tijdelijk stoppen met werk als dat a) financieel makkelijk kan en b) als je in een branche werkt waar het geen probleem is als je er even uit bent geweest. In sommige branches loop je na een paar maanden weg al weer achter, laat staan als je er jaren uit gaat
