Werk & Studie
alle pijlers
Wil ik dit nog wel (onderwijs)
dinsdag 20 november 2018 om 18:51
... En wat kan ik dan in 's hemelsnaam gaan doen?
Een korte achtergrond. Ik werk nu 4 jaar in het onderwijs. Twee jaar vooral vervanging, afgelopen twee jaar op twee verschillende scholen gewerkt. Op de eerste school ging het niet lekker. Leerlingen waren brutaal tot het grove aan toe, er werd veel gepest en ik voelde mij niet gesteund door de leiding. Nu werk ik enkele maanden op een andere school, maar het gebeurt mij weer. En weer doet de leiding niks. Ik probeer aan de band te werken, leerlingen mogen bij mij veel, maar grove taal, aanvallend gedrag is meteen een uitstuurbrief. Die geef ik blijkbaar teveel, en ergens weet ik dat ook wel, maar ik trek het steeds slechter.
Kinderen van nu zijn ontzettend veeleisend. Ze willen overal het laatste woord, en weigeren te accepteren dat iets fout is, tot geschreeuw aan toe. Mail je de ouders over hun gedrag, dan krijg je als docent nog op je kop dat je geen rekening houdt met hun adhd/ass/odd. Want dat geeft een kind natuurlijk de vrijbrief om de les te storen, spullen van een medeleerling af te pakken, of de docent uit te schelden.
Ik ben eerstegraads en geef les op de havo, niet de doelgroep waar je van verwacht uitgescholden te worden voor k*hoer en andere 'mooie' termen. Ik ga met steeds meer tegenzin naar school. Laatst had ik langdurigere klachten na een operatie (waarmee ik wel geacht werd te werken), en ik merkte dat ik nog sneller geirriteerd raakte. Vandaag kreeg ik te horen dat ik niet goed functioneer de afgelopen tijd, en moet veranderen. Ik ben het ermee eens, ik was ook erg fel, maar ik ga nu twijfelen of ik het wel wíl,
Is het mij wel waard om soms met knallende koppijn en een vervelend gevoel te gaan slapen? De stress, het gevoel dat je niks bakt van je vak, De leiding die zogenaamd achter je staat maar ook niet, want de leerlingen brengen immers het geld binnen. Natuurlijk heb ik ook veel schatjes in mijn lessen, maar die raken vaak ondergesneeuwd door het gedram van de luide minderheid.
Als ik niet op deze school kan blijven volgend jaar ben ik bang dat ik gewoon echt niet meer verder wil. Blijkbaar ben ik, ondanks mijn bevoegdheid, gewoon niet geschikt, te streng, betrek ik alles te erg op mijzelf. Ik zit mezelf zo erg op te vreten op het moment, ik weet niet waar ik moet beginnen om de sfeer weer te verbeteren, om wat meer rust te creeeren in mijn hoofd, en al die andere problemen die ik tig keer per week van collega's meekrijg.
Maar wat moet ik dan? Ik heb een moderne Vreemde Taal gestudeerd, ik heb al die tijd alles in het onderwijs gedaan, van bijlessen in een huiswerkinstituut tot lesgeven zelf. Ooit heb ik nog kort in het klantcontact gewerkt, maar als ik iets nog erger haat is het volwassenen die mij uitschelden. Vertalen zou ik een onbetaalbare derde Master moeten halen, idem voor Tolken. Een tekstbureau neemt mij vast ook niet aan. Of een kantoorbaan met ' wo-werk- en-denkniveau? Moet men daar niet ook minstens 5 jaar ervaring voor hebben in de branche?
Ik weet het ook even niet meer....
Een korte achtergrond. Ik werk nu 4 jaar in het onderwijs. Twee jaar vooral vervanging, afgelopen twee jaar op twee verschillende scholen gewerkt. Op de eerste school ging het niet lekker. Leerlingen waren brutaal tot het grove aan toe, er werd veel gepest en ik voelde mij niet gesteund door de leiding. Nu werk ik enkele maanden op een andere school, maar het gebeurt mij weer. En weer doet de leiding niks. Ik probeer aan de band te werken, leerlingen mogen bij mij veel, maar grove taal, aanvallend gedrag is meteen een uitstuurbrief. Die geef ik blijkbaar teveel, en ergens weet ik dat ook wel, maar ik trek het steeds slechter.
Kinderen van nu zijn ontzettend veeleisend. Ze willen overal het laatste woord, en weigeren te accepteren dat iets fout is, tot geschreeuw aan toe. Mail je de ouders over hun gedrag, dan krijg je als docent nog op je kop dat je geen rekening houdt met hun adhd/ass/odd. Want dat geeft een kind natuurlijk de vrijbrief om de les te storen, spullen van een medeleerling af te pakken, of de docent uit te schelden.
Ik ben eerstegraads en geef les op de havo, niet de doelgroep waar je van verwacht uitgescholden te worden voor k*hoer en andere 'mooie' termen. Ik ga met steeds meer tegenzin naar school. Laatst had ik langdurigere klachten na een operatie (waarmee ik wel geacht werd te werken), en ik merkte dat ik nog sneller geirriteerd raakte. Vandaag kreeg ik te horen dat ik niet goed functioneer de afgelopen tijd, en moet veranderen. Ik ben het ermee eens, ik was ook erg fel, maar ik ga nu twijfelen of ik het wel wíl,
Is het mij wel waard om soms met knallende koppijn en een vervelend gevoel te gaan slapen? De stress, het gevoel dat je niks bakt van je vak, De leiding die zogenaamd achter je staat maar ook niet, want de leerlingen brengen immers het geld binnen. Natuurlijk heb ik ook veel schatjes in mijn lessen, maar die raken vaak ondergesneeuwd door het gedram van de luide minderheid.
Als ik niet op deze school kan blijven volgend jaar ben ik bang dat ik gewoon echt niet meer verder wil. Blijkbaar ben ik, ondanks mijn bevoegdheid, gewoon niet geschikt, te streng, betrek ik alles te erg op mijzelf. Ik zit mezelf zo erg op te vreten op het moment, ik weet niet waar ik moet beginnen om de sfeer weer te verbeteren, om wat meer rust te creeeren in mijn hoofd, en al die andere problemen die ik tig keer per week van collega's meekrijg.
Maar wat moet ik dan? Ik heb een moderne Vreemde Taal gestudeerd, ik heb al die tijd alles in het onderwijs gedaan, van bijlessen in een huiswerkinstituut tot lesgeven zelf. Ooit heb ik nog kort in het klantcontact gewerkt, maar als ik iets nog erger haat is het volwassenen die mij uitschelden. Vertalen zou ik een onbetaalbare derde Master moeten halen, idem voor Tolken. Een tekstbureau neemt mij vast ook niet aan. Of een kantoorbaan met ' wo-werk- en-denkniveau? Moet men daar niet ook minstens 5 jaar ervaring voor hebben in de branche?
Ik weet het ook even niet meer....
anoniem_379108 wijzigde dit bericht op 20-11-2018 21:20
0.03% gewijzigd
woensdag 21 november 2018 om 13:16
Inderdaad, rustig aan.Anoniem262821034 schreef: ↑21-11-2018 07:36Gun jezelf even de tijd. Dit is niet in 1 dag ontstaan, dit is niet in 1 dag opgelost. Ga een dagje in de sauna zitten, maak een wandeling, ga ergens lunchen; probeer te ontspannen. Als je wat afstand neemt, krijg je meer overzicht.
woensdag 21 november 2018 om 13:22
Hoofdvraag is denk ik niet of je het wel kunt, maar of je wel genoeg plezier beleeft aan je werk. Als je jezelf het merendeel van de tijd naar je werk moet slepen, dan is dit misschien niet het juiste beroep voor je is.
Eerlijk gezegd lijkt lesgeven in de hoofdstad mij heel zwaar. Ik heb zelf lesbevoegdheid, maar ben nooit het onderwijs in gegaan. Mij kost het eerder energie dan dat het me energie geeft. Ik ben het met je eens dat er in de opleiding zeer weinig tijd besteed wordt aan kinderen/jongeren met problemen en hoe je daarmee om moet gaan.
Ik zou denk ik het volgende doen:
- in gesprek gaan met leidinggevende en collega’s. Bespreek welke situaties je lastig vindt en hoe zij dit ervaren of oplossen.
- een loopbaanbegeleider o.i.d. inschakelen (zoals iemand hier al aangaf)
- kijken of je minder kunt gaan werken (geen idee of dat kan hoor in het vo) en dan je vrije tijd besteden aan toewerken naar een nieuwe baan.
- kijken of volwassenonderwijs of priveles een optie is. Het klinkt alsof je vooral de dwarse pubers moeilijk vindt.
- voor je eigen gemoedsrust geld opzij zetten op een spaarrekening
Verder succes!
Eerlijk gezegd lijkt lesgeven in de hoofdstad mij heel zwaar. Ik heb zelf lesbevoegdheid, maar ben nooit het onderwijs in gegaan. Mij kost het eerder energie dan dat het me energie geeft. Ik ben het met je eens dat er in de opleiding zeer weinig tijd besteed wordt aan kinderen/jongeren met problemen en hoe je daarmee om moet gaan.
Ik zou denk ik het volgende doen:
- in gesprek gaan met leidinggevende en collega’s. Bespreek welke situaties je lastig vindt en hoe zij dit ervaren of oplossen.
- een loopbaanbegeleider o.i.d. inschakelen (zoals iemand hier al aangaf)
- kijken of je minder kunt gaan werken (geen idee of dat kan hoor in het vo) en dan je vrije tijd besteden aan toewerken naar een nieuwe baan.
- kijken of volwassenonderwijs of priveles een optie is. Het klinkt alsof je vooral de dwarse pubers moeilijk vindt.
- voor je eigen gemoedsrust geld opzij zetten op een spaarrekening
Verder succes!
woensdag 21 november 2018 om 13:55
Als ik dit topic lees word ik een beetje misselijk van jouw passieve houding en negatieve houding tov je leiding.
Jij hebt een probleem en vraagt alleen maar naar antwoorden die je direct kunt toepassen en resultaat bieden. Dat bestaat niet.
En met oxazepam voor de klas?
Koekoek!
Jij hebt een probleem en vraagt alleen maar naar antwoorden die je direct kunt toepassen en resultaat bieden. Dat bestaat niet.
En met oxazepam voor de klas?
Koekoek!
Poelepoelepoelepoes!
woensdag 21 november 2018 om 14:27
De teamleider heeft ook helemaal niks te maken met een briefje van je huisarts. Als jij je ziek meldt hoef je officieel niet eens de reden te vertellen. Dat vertel je aan de bedrijfsarts en die laat wel aan je werkgever weten of je wel of niet kunt werken. Dit is echt een belachelijke gang van zaken, dit mag echt niet. Het gaat ook totaal tegen de privacy-wetgeving in. Heeft hij/zij je eigenlijk wel verteld wat hij met die gegevens doet en wie allemaal inzage heeft, hoe lang ze bewaard blijven etc ?KatherineClifton schreef: ↑21-11-2018 12:26Ik ben nu fysiek weer beter. De TL had er ook niks mee toen ik een briefje meenam van de HA. Ik moest in elk geval proberen te werken. Voor mij is contractverlenging erg belangrijk, dus ik deed het maar. Heb me 2 dagen ziekgemeld toen het echt niet ging.
Daar komt bovenop dat je leidinggevende (neem ik aan) geen arts is, dus helemaal niet in staat is om medische beslissingen te nemen (of je wel of niet in staat bent om te werken). Hij overrulet nota bene een arts. Weet de directeur van deze gang van zaken? En dan tegen jou zeggen dat je niet functioneert? Hij/zij functioneert zelf niet, hij doet dingen die tegen de wet zijn.
Misschien is een assertiviteitstraining iets voor je? Je hebt je nota bene volledig laten overdonderen door iemand die iets wil dat wettelijk niet eens mag.
woensdag 21 november 2018 om 14:30
Hoi TO,
Ik snap hoe je je voelt. Ik zat in het zelfde schuitje en trok het echt niet meer. Uiteindelijk ben ik ontslagen en dat was zó'n opluchting.... Achteraf gezien was ik denk ik gewoon overspannen (aan het raken). Ik huilde niet voor de klas maar wel in de auto ernaartoe en terug naar huis. Jij klinkt in je berichten hier net als ik toen geklonken moet hebben. Niet iedereen is geschikt om voor de klas te staan. Dat is niet erg. Maar wel goed om je op tijd te realiseren.
De WW in is geen schande. Daar moet je niet bang voor zijn. Het is misschien even wat krapper, maar je hebt dan wel de rust en ruimte om eens goed te kijken wat je wilt.
Ik had geen eerste graad in het onderwijs behaald, helaas, dus HBO was voor mij geen optie. Al had ik wel les kunnen gaan geven in mijn universitaire vakgebied (andere richting). Maar ik wou en wil het helemaal niet meer. Er zijn zo veel andere en betere banen dan het onderwijs....
Uiteindelijk werk ik nu ver onder mijn niveau. Dat zou ik je ook niet aanraden. Maar langzaam aan maak ik nu weer stapjes naar een leukere baan. En de vrijheid van 's avonds niets voor je werk hoeven doen, geen stress te voelen voor of de lessen wel goed gaan, geen nakijkwerk......heerlijk! Als ik een beetje ziek was, kon ik ook echt niet voor de klas staan. Ik kon dan niets hebben en dan gingen de lessen nóg slechter. Nu kan ik semiziek best nog werken.
Er zijn genoeg banen waar ze je willen hebben puur om je academische niveau. Kwestie van iets zoeken wat je leuk lijkt. En dan een positieve draai geven aan je ervaring in het onderwijs. Je kunt namelijk wel super goed plannen en organiseren (meestal) als docent. En je spreekt meerdere talen. Dat zijn allemaal pluspunten. Een loopbaancoach heeft mij ook vooruit geholpen. Er zijn meer banen waar je terecht zou kunnen dan je denkt.
Succes.
Ik snap hoe je je voelt. Ik zat in het zelfde schuitje en trok het echt niet meer. Uiteindelijk ben ik ontslagen en dat was zó'n opluchting.... Achteraf gezien was ik denk ik gewoon overspannen (aan het raken). Ik huilde niet voor de klas maar wel in de auto ernaartoe en terug naar huis. Jij klinkt in je berichten hier net als ik toen geklonken moet hebben. Niet iedereen is geschikt om voor de klas te staan. Dat is niet erg. Maar wel goed om je op tijd te realiseren.
De WW in is geen schande. Daar moet je niet bang voor zijn. Het is misschien even wat krapper, maar je hebt dan wel de rust en ruimte om eens goed te kijken wat je wilt.
Ik had geen eerste graad in het onderwijs behaald, helaas, dus HBO was voor mij geen optie. Al had ik wel les kunnen gaan geven in mijn universitaire vakgebied (andere richting). Maar ik wou en wil het helemaal niet meer. Er zijn zo veel andere en betere banen dan het onderwijs....
Uiteindelijk werk ik nu ver onder mijn niveau. Dat zou ik je ook niet aanraden. Maar langzaam aan maak ik nu weer stapjes naar een leukere baan. En de vrijheid van 's avonds niets voor je werk hoeven doen, geen stress te voelen voor of de lessen wel goed gaan, geen nakijkwerk......heerlijk! Als ik een beetje ziek was, kon ik ook echt niet voor de klas staan. Ik kon dan niets hebben en dan gingen de lessen nóg slechter. Nu kan ik semiziek best nog werken.
Er zijn genoeg banen waar ze je willen hebben puur om je academische niveau. Kwestie van iets zoeken wat je leuk lijkt. En dan een positieve draai geven aan je ervaring in het onderwijs. Je kunt namelijk wel super goed plannen en organiseren (meestal) als docent. En je spreekt meerdere talen. Dat zijn allemaal pluspunten. Een loopbaancoach heeft mij ook vooruit geholpen. Er zijn meer banen waar je terecht zou kunnen dan je denkt.
Succes.
woensdag 21 november 2018 om 15:26
Goed dat je in gesprek bent gegaan met de kinderen en geprobeerd hebt zo dingen op te lossen. Misschien nu, met die sinterklaasgekte (ook al zijn ze ouder) iets vaker het gesprek aangaan. Op die manier investeren in je leerlingen is ook belangrijk, maar is in het huidige onderwijs bijna geen tijd meer voor.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
woensdag 21 november 2018 om 15:58
Ik denk dat het hebben van natuurlijk overwicht bijna het belangrijkste is. Ik zit nu al een tijdje in het onderwijs en ik zie regelmatig collega's die moeite hebben voor de klas. Ze vragen dan tips van collega's voor hun eigen lessen, maar wat bij andere docenten vaak wel werkt, werkt bij veel van die docenten niet omdat de leerlingen hen gewoon niet serieus nemen. Gevolg is dat die docenten dan maar strenger en strenger worden en steeds meer en zwaarder gaan straffen en dat gaat dan van kwaad tot erger.
Wat belangrijk is is denk ik een goede balans zien te vinden in regels volgen en luisteren naar leerlingen. Ik probeer in mijn lessen altijd een band met de leerlingen op te bouwen. Ik luister naar hen als ze het ergens niet mee eens zijn, ik geef toe als ik het met ze eens ben maar geef uitleg als ik het niet met ze eens ben. Op die manier krijg je een gesprek, voelt een leerling zich gehoord, gezien en serieus genomen en creëer je wederzijds begrip.
Wil een leerling in mijn les niet aan het werk dan ga ik in gesprek en vraag ik waarom hij/zij niet wil werken. Achter elk gedrag zit een reden (leerling vindt de stof te makkelijk of juist te moeilijk, er is thuis iets gebeurd, ruzie met vrienden etc.) Als je die reden van het gedrag kan achterhalen, dan kan je daar wat aan doen. Alleen gedrag afstraffen lost namelijk helemaal niks op. Je houdt daarmee het gedrag in stand of je maakt het zelfs erger.
Daarnaast ben ik best nog wel een van de strengere docenten op school maar wel rechtvaardig. Ze moeten hun boeken mee hebben, stil zijn tijdens uitleg, in rust zelfstandig kunnen werken, huiswerk af hebben, jas uit, pet af, op tijd komen. Allemaal normale dingen, maar ze moeten ze wel naleven in mijn les. Ik sta ook altijd open voor hun mening. Als ze vinden dat ik ze ergens onterecht op aanspreek dan mogen ze me dat gewoon zeggen (wel op een respectvolle manier) en dan ga ik met die leerling daarover in gesprek.
Ben wel benieuwd naar waarom je in eerste instantie hebt gekozen om het onderwijs in te gaan? Wat leek je leuk aan lesgeven/onderwijs? Ga weer eens op zoek naar die reden. Ook eens met de mensen die zeggen dat je misschien beter iets anders kan gaan zoeken als het in het onderwijs niet lukt. Je doet jezelf er echt geen plezier mee om nog tientallen jaren op deze manier voor de klas te moeten staan. Ook voor de leerlingen is dit niet wenselijk.
Hoe is je dag vandaag gegaan?
Wat belangrijk is is denk ik een goede balans zien te vinden in regels volgen en luisteren naar leerlingen. Ik probeer in mijn lessen altijd een band met de leerlingen op te bouwen. Ik luister naar hen als ze het ergens niet mee eens zijn, ik geef toe als ik het met ze eens ben maar geef uitleg als ik het niet met ze eens ben. Op die manier krijg je een gesprek, voelt een leerling zich gehoord, gezien en serieus genomen en creëer je wederzijds begrip.
Wil een leerling in mijn les niet aan het werk dan ga ik in gesprek en vraag ik waarom hij/zij niet wil werken. Achter elk gedrag zit een reden (leerling vindt de stof te makkelijk of juist te moeilijk, er is thuis iets gebeurd, ruzie met vrienden etc.) Als je die reden van het gedrag kan achterhalen, dan kan je daar wat aan doen. Alleen gedrag afstraffen lost namelijk helemaal niks op. Je houdt daarmee het gedrag in stand of je maakt het zelfs erger.
Daarnaast ben ik best nog wel een van de strengere docenten op school maar wel rechtvaardig. Ze moeten hun boeken mee hebben, stil zijn tijdens uitleg, in rust zelfstandig kunnen werken, huiswerk af hebben, jas uit, pet af, op tijd komen. Allemaal normale dingen, maar ze moeten ze wel naleven in mijn les. Ik sta ook altijd open voor hun mening. Als ze vinden dat ik ze ergens onterecht op aanspreek dan mogen ze me dat gewoon zeggen (wel op een respectvolle manier) en dan ga ik met die leerling daarover in gesprek.
Ben wel benieuwd naar waarom je in eerste instantie hebt gekozen om het onderwijs in te gaan? Wat leek je leuk aan lesgeven/onderwijs? Ga weer eens op zoek naar die reden. Ook eens met de mensen die zeggen dat je misschien beter iets anders kan gaan zoeken als het in het onderwijs niet lukt. Je doet jezelf er echt geen plezier mee om nog tientallen jaren op deze manier voor de klas te moeten staan. Ook voor de leerlingen is dit niet wenselijk.
Hoe is je dag vandaag gegaan?
woensdag 21 november 2018 om 16:14
Ik ben het eens met het meeste wat ik lees. Er zitten goede tips bij.
Wat ik mis is de verantwoordelijkheid van de ouders van leerlingen die herhaaldelijk de fout ingaan.
Bij mij op school worden ouders op gesprek uitgenodigd ( bv. na een schorsing) en samen met ouders, leerling en school kijken we of en hoe de verdere schoolcarrière van de leerling eruit gaat zien. In dit gesprek vertellen we onze gedragsverwachting aan leerling en ouders en vragen we of ouders dit onderschrijven. Ook de consequenties vertellen we tijdens dit gesprek.
Leerling komt na een schorsing niet in de les als er geen gesprek met ouders heeft plaats gevonden.
Dus ouders die blijven zeggen dat ze niet kunnen wijzen wij op hun verantwoordelijkheid. Als school kunnen we het niet alleen en hebben we de hulp van ouders hard nodig.
Wat ik mis is de verantwoordelijkheid van de ouders van leerlingen die herhaaldelijk de fout ingaan.
Bij mij op school worden ouders op gesprek uitgenodigd ( bv. na een schorsing) en samen met ouders, leerling en school kijken we of en hoe de verdere schoolcarrière van de leerling eruit gaat zien. In dit gesprek vertellen we onze gedragsverwachting aan leerling en ouders en vragen we of ouders dit onderschrijven. Ook de consequenties vertellen we tijdens dit gesprek.
Leerling komt na een schorsing niet in de les als er geen gesprek met ouders heeft plaats gevonden.
Dus ouders die blijven zeggen dat ze niet kunnen wijzen wij op hun verantwoordelijkheid. Als school kunnen we het niet alleen en hebben we de hulp van ouders hard nodig.
woensdag 21 november 2018 om 16:42
KatherineClifton schreef: ↑20-11-2018 22:29Dus ik ga ziek werken, om te horen dat ik het niet goed doe...
KatherineClifton schreef: ↑21-11-2018 12:26De TL had er ook niks mee toen ik een briefje meenam van de HA.
KatherineClifton schreef: ↑20-11-2018 22:41Ik vind de vervelende kids zo zwaar. Dat zijn er maximaal 4 a 5 op een klas van 30.
KatherineClifton schreef: ↑21-11-2018 12:21Het passend onderwijs is een draak van een wet. Ik heb geen bevoegdheid om les te geven aan een kind met een gedragsstoornis. Dan had die echt in de opleiding moeten zitten en zich niet moeten beperken tot 1 hoorcollege.
KatherineClifton schreef: ↑20-11-2018 22:20Ik mis ook het straffen van de ouders. Als ik een leraar aan het huilen had gemaakt had ik een groot probleem gehad. Nu is het allemaal onze schuld en de kinderen zijn engeltjes. Niet het jouwe hoop ik, maar een docent huilt niet om niets.
Heb je wel door dat je in een enorme slachtofferrol gekropen bent?KatherineClifton schreef: ↑20-11-2018 22:07Ook als ik er dan sta en die etters de sfeer verzieken terwijl alles pijn doet en ik doodop ben.
Ooit dacht ik dat ik de passie voor mijn vak kon overdragen. Ik hen meerdere familieleden in het onderwijs. Nu voel ik me mislukt en ben angstig om mijn baan te verliezen... en wat dan? Weer een andere school? WW tot iemand mij een kans geeft buiten het onderwijs om?
Ik ben mezelf echt even kwijt. Ik werk keihard maar doe het niet goed. Ik heb teamleider beloofd aan de slag te gaan, krijg meer coaching maar denk eigenlijk... pak die kinderen toch aan! Heb begrip voor een zieke collega! De helft van onze sectie is al overspannen....
Het ligt aan je teamleider, het ligt aan de kids die vervelend zijn, het ligt aan de wet passend onderwijs, het ligt aan je opleiding en het ligt aan de ouders. Zou het kunnen dat het ook aan jou ligt? Want alle andere docenten hebben daar ook allemaal mee te maken en blijkbaar zijn er ook collega’s die er prima mee uit de voeten kunnen? Je noemt je leerlingen etters en vindt vooral jezelf heel erg zielig lijkt het.
Bovendien heb je geen 21st-century-skills en daar trek ik de conclusie uit dat je lessen wellicht ook niet heel spannend zijn? Juist de digitale middelen geven je zoveel opties om de les interessant te maken en de verschillend werkvormen af te wisselen.KatherineClifton schreef: ↑21-11-2018 05:57ICT kán ik niet, alles met code, formules etc., daar raak ik van in de war. Ben zo alfa als maar kan. Ooit heb ik iets moeten programmeren op het werk en ik snapte er na 3x uitleg nog niks van.
Ik denk dat een ander vak voor jou een heel goed idee is.
woensdag 21 november 2018 om 17:11
Het lijkt wel alsof ik dit bericht heb geschreven... Ik geef nu ook het vierde jaar les en ben het zo beu. Het is helemaal niet wat ik ervan had verwacht. Ik ben nu volop aan het solliciteren buiten het onderwijs, maar heb voorlopig nog niks gevonden.
Ik wens je heel veel succes met je beslissing, wat die ook moge zijn.
Ik wens je heel veel succes met je beslissing, wat die ook moge zijn.
woensdag 21 november 2018 om 17:17
Even uit nieuwsgierigheid. Wat valt je dan precies zo tegen? En zijn die dingen niet al in je stages naar boven gekomen?CarrieAddison schreef: ↑21-11-2018 17:11Het lijkt wel alsof ik dit bericht heb geschreven... Ik geef nu ook het vierde jaar les en ben het zo beu. Het is helemaal niet wat ik ervan had verwacht. Ik ben nu volop aan het solliciteren buiten het onderwijs, maar heb voorlopig nog niks gevonden.
Ik wens je heel veel succes met je beslissing, wat die ook moge zijn.
woensdag 21 november 2018 om 17:40
Dat weet ik, maar je schrijft dat je niets van ICT weet en al een probleem hebt als je een code of formule moet gebruiken. Dat gaat dus veel verder dan niet kunnen programmeren.
woensdag 21 november 2018 om 18:26
Jij hebt zelf geen verantwoordelijkheid om je daar in te verdiepen en te scholen?KatherineClifton schreef: ↑21-11-2018 12:21Het passend onderwijs is een draak van een wet. Ik heb geen bevoegdheid om les te geven aan een kind met een gedragsstoornis. Dan had die echt in de opleiding moeten zitten en zich niet moeten beperken tot 1 hoorcollege.
Elk kind kan een rotdag hebben. Een rotweek. Maar elke les, bij elke docent klieren, dat komt in SOM. Elke uitstuurbrief. Dan staat er echt wat. De onderliggende reden niet altijd, dat klopt.
woensdag 21 november 2018 om 18:27
Wel heel veel meer dan dat.
woensdag 21 november 2018 om 18:30
Je kan het toch ook niet?KatherineClifton schreef: ↑21-11-2018 12:18.
En inderdaad, meer eerste jaren, dat klopt. Ik ben alleen bang dat scholen denken dat ik het niet kan als ze mijn cv zien.
woensdag 21 november 2018 om 18:47
Je moet zorgen dat je een goede docent bent. En dat doe je niet.KatherineClifton schreef: ↑21-11-2018 18:43Wat een hatelijke reacties opeens. Ik heb om tips gevraagd, niet om forummers die mij afzeiken zodat zij zich een betere docent voelen. Gee.
Ga lekker wat anders doen, waar je wel plezier in hebt.
woensdag 21 november 2018 om 18:52
Mijn reactie was helemaal niet hatelijk. Ik vroeg je gewoon of je wel door had dat je enorm in een slachtofferrol bent gekropen in plaats van het probleem ook bij jezelf te leggen en daar iets aan te doen. En daarnaast ben ik geen docent, maar ik heb wel kinderen die bij docenten zoals jij in de klas hebben gezeten. En nee, zij behoorden niet tot die 4 of 5 'probleemgevallen' in de klas. Van docenten zoals jij leren ze helemaal niets.KatherineClifton schreef: ↑21-11-2018 18:43Wat een hatelijke reacties opeens. Ik heb om tips gevraagd, niet om forummers die mij afzeiken zodat zij zich een betere docent voelen. Gee.
Edit:
Wel bijzonder trouwens dat je ook hier weer de oorzaak van het probleem buiten jezelf zoekt. Het ligt niet aan jou of aan het feit dat je over je leerlingen spreekt als etters, of dat je vindt dat iedereen het op die 5 scholen verkeerd doet. Nee, het ligt aan de andere forummers die hatelijke dingen zeggen. En als ik je vraag of je je eigen slachtofferrol herkent, dan reageer je alleen op die paar regels over je ICT-onkunde. Bijzonder.
anoniem_376240 wijzigde dit bericht op 21-11-2018 19:07
Reden: Edit
Reden: Edit
25.59% gewijzigd
woensdag 21 november 2018 om 18:54
Ik lees veel reacties die niet hatelijk zijn hoor. Wel confronterend. Ik vind jou in je berichten wel vrij hatelijk over de kinderen, de ouders van die kinderen, de scholen, teamleiders enz. die het allemaal niet goed doen. Ik mis wel wat zelfreflectie in je berichten.KatherineClifton schreef: ↑21-11-2018 18:43Wat een hatelijke reacties opeens. Ik heb om tips gevraagd, niet om forummers die mij afzeiken zodat zij zich een betere docent voelen. Gee.
Ik denk dat het op dit moment echt teveel is voor je. Je gaat met een pammetje op voor de klas staan! Dit kan echt niet vind ik. Je bent met paniekgevoelens opgestaan vanochtend. Je praat heel erg negatief over je vak. Is het dan niet beter om je af te vragen of je overspannen bent (kan die negatieve gevoelens ook veroorzaken) of dat het vak misschien niet passend is voor je. Je hebt het op 5 scholen geprobeerd en overal is het misgelopen en overal ligt het aan de kinderen en de scholen. Misschien is het huidige schoolklimaat niet geschikt voor je dan? Je wil niet buiten Amsterdam kijken, andere ideeen die worden aangedragen zijn allemaal ook niet handig. Als je hieruit wil komen is goede reflectie belangrijk. Je kunt daarbij ook om hulp vragen bij mensen die je kennen.
Ikzelf ben na 13 jaar onderwijs geswitcht naar een ander beroep. Ik was toe aan iets anders (had geen ordeproblemen maar was er om andere redenen klaar mee), ik heb wat salaris betreft wel een stapje omlaag gedaan, in mijn nieuwe beroep wil ik nog door gaan groeien maar daarvoor is opleiding nodig. Ik hoop dan weer op mijn oude salarisniveau of daarboven uit te komen. Dit kan allemaal wel een tijdje gaan duren maar ik ben blij dat ik de stap gezet heb. De wereld is groter dan alleen het onderwijs. Ik heb wel hulp gehad van een loopbaanbegeleider. Dit was erg fijn.
woensdag 21 november 2018 om 19:05
KatherineClifton schreef: ↑21-11-2018 18:43Wat een hatelijke reacties opeens. Ik heb om tips gevraagd, niet om forummers die mij afzeiken zodat zij zich een betere docent voelen. Gee.
Wat was je vorige nick ook alweer? Dit topic is een herhaling van zetten. Verlaat het onderwijs alsjeblieft.
woensdag 21 november 2018 om 19:44
Hier een tip van een moeder van twee bijzondere kinderen.
Ga wat meer uit van het goede van het kind. Wees wat klantgerichter, zeg maar. De klant is koning en in jouw geval: dat zijn dus je leerlingen. Een kind dat zich anders gedraagt dan anderen, dat is een signaal. Daar moet je wat mee. Niet eruit sturen, maar een goed gesprek mee hebben. Niet een beschuldigend gesprek, maar een persoonlijk gesprek - een gesprek waarin je probeert na te gaan waarom de ander zich gedraagt zoals hij zich gedraagt. Zo kweek je wat meer begrip voor jezelf.
Je snapt namelijk prima waarom jij niet goed functioneert als je eigenlijk ziek bent, niet lekker in je vel zit, of andere redenen. Maar dat kinderen ook wel eens hun dag niet hebben, dat kwartje lijkt niet zo te vallen. Als jij steeds te horen krijgt dat je niet functioneert, gaan leidinggevenden, andere docenten en leerlingen anders op je reageren. Dan word je onzeker. En dan functioneer je niet. En ineens is een slechte week een slecht trimester of een slecht jaar.
Met kinderen werkt dat ook zo. Ieder mens, of ze nu boven of onder de 18 zijn, draait een beetje beter in het leven op vertrouwen, voordeel van de twijfel, waardering, vriendelijkheid en begrip.
Ga wat meer uit van het goede van het kind. Wees wat klantgerichter, zeg maar. De klant is koning en in jouw geval: dat zijn dus je leerlingen. Een kind dat zich anders gedraagt dan anderen, dat is een signaal. Daar moet je wat mee. Niet eruit sturen, maar een goed gesprek mee hebben. Niet een beschuldigend gesprek, maar een persoonlijk gesprek - een gesprek waarin je probeert na te gaan waarom de ander zich gedraagt zoals hij zich gedraagt. Zo kweek je wat meer begrip voor jezelf.
Je snapt namelijk prima waarom jij niet goed functioneert als je eigenlijk ziek bent, niet lekker in je vel zit, of andere redenen. Maar dat kinderen ook wel eens hun dag niet hebben, dat kwartje lijkt niet zo te vallen. Als jij steeds te horen krijgt dat je niet functioneert, gaan leidinggevenden, andere docenten en leerlingen anders op je reageren. Dan word je onzeker. En dan functioneer je niet. En ineens is een slechte week een slecht trimester of een slecht jaar.
Met kinderen werkt dat ook zo. Ieder mens, of ze nu boven of onder de 18 zijn, draait een beetje beter in het leven op vertrouwen, voordeel van de twijfel, waardering, vriendelijkheid en begrip.
