Werk & Studie
alle pijlers
Zwanger op sollicitatiegesprek
woensdag 4 maart 2009 om 15:46
Hallo!
Er zijn vast eerder topics hierover geweest maar kan ze zo snel niet vinden. Maar dit is in ieder geval mijn verhaal:
ik heb 4,5 jaar geleden mijn HBO diploma gehaald (richting P&A) en heb bijna 4 jaar bij de overheid gewerkt op de afdeling P&O. Daar heb ik een ontwikkeling doorgemaakt van ondersteuner naar een soort junior adviseursfunctie. Omdat mijn doorgroeikansen echter niet veel verder reikten, heb ik vorig jaar zomer de overstap gemaakt naar een heel ander type organisatie (profit) en daar een hogere functie gekregen als P&O adviseur. Ondertussen stond mijn prive leven niet stil en ben ik zwanger geworden. Onder de noemer economische crisis (maar ik vermoed dat het aan mijn zwangerschap lag) is mijn half jaar contract niet verlengd eind januari en ben ik sindsdien dus thuis. Ik solliciteer me suf maar het is erg moeilijk nu, daar zag ik al meerdere topics over. Nu heb ik eindelijk een uitnodiging voor een gesprek gekregen, en is mijn vraag: moet ik direct in het eerste gesprek vertellen dat ik zwanger ben?? Ik ben inmiddels 20 weken en heb een buikje, maar dat kan ik nog wel aardig verdoezelen. Het gaat mij natuurlijk om de ethische kant, als P&O'er kan ik het me heel goed voorstellen hoe de werkgever zich zal voelen in deze, maar ik denk nu natuurlijk aan mezelf en mijn WW waar ik vanaf wil. Concreet betekent het dat ik nog zo'n 3 maanden beschikbaar ben tot mijn verlof. Tijdelijke uitzendbaantjes zijn er ook weinig en bovendien maak ik me zorgen of ik na de bevalling nog terug kan komen op mijn niveau, wat ik vorig jaar eindelijk heb bereikt.
Mijn idee was om het in het eerste gesprek in ieder geval niet te zeggen en dan in een eventueel tweede gesprek wel aan de orde te stellen. Dit omdat ik dan in ieder geval op basis van mijn kwaliteiten doorga naar een volgende ronde en niet gelijk een afwijzing krijg vanwege mijn zwangerschap. Die kans lijkt me kleiner als ik een ronde verder ben, want dan vonden ze me blijkbaar al interessant genoeg om door te laten naar de volgende ronde. Maar toch twijfel ik. Wat denken jullie?
Er zijn vast eerder topics hierover geweest maar kan ze zo snel niet vinden. Maar dit is in ieder geval mijn verhaal:
ik heb 4,5 jaar geleden mijn HBO diploma gehaald (richting P&A) en heb bijna 4 jaar bij de overheid gewerkt op de afdeling P&O. Daar heb ik een ontwikkeling doorgemaakt van ondersteuner naar een soort junior adviseursfunctie. Omdat mijn doorgroeikansen echter niet veel verder reikten, heb ik vorig jaar zomer de overstap gemaakt naar een heel ander type organisatie (profit) en daar een hogere functie gekregen als P&O adviseur. Ondertussen stond mijn prive leven niet stil en ben ik zwanger geworden. Onder de noemer economische crisis (maar ik vermoed dat het aan mijn zwangerschap lag) is mijn half jaar contract niet verlengd eind januari en ben ik sindsdien dus thuis. Ik solliciteer me suf maar het is erg moeilijk nu, daar zag ik al meerdere topics over. Nu heb ik eindelijk een uitnodiging voor een gesprek gekregen, en is mijn vraag: moet ik direct in het eerste gesprek vertellen dat ik zwanger ben?? Ik ben inmiddels 20 weken en heb een buikje, maar dat kan ik nog wel aardig verdoezelen. Het gaat mij natuurlijk om de ethische kant, als P&O'er kan ik het me heel goed voorstellen hoe de werkgever zich zal voelen in deze, maar ik denk nu natuurlijk aan mezelf en mijn WW waar ik vanaf wil. Concreet betekent het dat ik nog zo'n 3 maanden beschikbaar ben tot mijn verlof. Tijdelijke uitzendbaantjes zijn er ook weinig en bovendien maak ik me zorgen of ik na de bevalling nog terug kan komen op mijn niveau, wat ik vorig jaar eindelijk heb bereikt.
Mijn idee was om het in het eerste gesprek in ieder geval niet te zeggen en dan in een eventueel tweede gesprek wel aan de orde te stellen. Dit omdat ik dan in ieder geval op basis van mijn kwaliteiten doorga naar een volgende ronde en niet gelijk een afwijzing krijg vanwege mijn zwangerschap. Die kans lijkt me kleiner als ik een ronde verder ben, want dan vonden ze me blijkbaar al interessant genoeg om door te laten naar de volgende ronde. Maar toch twijfel ik. Wat denken jullie?
woensdag 4 maart 2009 om 15:53
Dat lijkt mij een heel verstandige zet. Ik zou het zeker niet het eerste gesprek vertellen, dan ben je 'de zwangere', niet quintie met al haar kwaliteiten.
Ik zou het wel vertellen voordat ik zou worden aangenomen. Ze zullen waarschijnlijk binnen je proeftijd je buik wel gaan zien, dus je zult zowiezo open kaart moeten spelen. En het werkt een stuk prettiger als ze je aannemen om jou met alles wat daarbij hoort, toch?
Ik zou het wel vertellen voordat ik zou worden aangenomen. Ze zullen waarschijnlijk binnen je proeftijd je buik wel gaan zien, dus je zult zowiezo open kaart moeten spelen. En het werkt een stuk prettiger als ze je aannemen om jou met alles wat daarbij hoort, toch?
woensdag 4 maart 2009 om 15:58
Ik zou het vertellen op het moment dat ze je een aanbieding doen. De wet beschermt juist zwangere vrouwen door werkgevers te verbieden om ernaar te vragen, dus waarom zou je dan 'moreel"verplicht zijn om je eigen glazen in te gooien? In principe kunnen ze hun aanbod nog intrekken als je voor tekenen vertelt dat je zwanger bent, maar dan is wel meteen duidelijk wat de reden is.
Als het zou gaan om een tijdelijke functie of en project dat je niet kunt afmaken zou ik het een ander verhaal vinden, of wanneer je nu al weet dat je na je verlof niet of voor veel minder uren wilt terugkomen. maar als je verwachting is dat je na je verlof volledig terugkeert en nog een aantal jaar in deze functie zal blijven, dan is het het risico van de werkgever om en vrouw aan te nemen. Werkgevers denken ook eerst in hun eigen belang en dan pas aan jouw belang, dus waarom zou jij het belang van je werkgever boven dat van jezelf stellen.
Een jaar geleden is een collega van mij aangenomen terwijl ze 5 manden zwanger was. Oo zij vertelde pas nadat ze aangenomen was van haar zwangerschap. Frappante was op de afdeling vooral de vrouwen vonden dat ze het erder had moeten melden ivm vertrouwen, terwijl de meeste mannen en mijn baas vonden dat het niet meer dan logisch was dat ze gebruik had gemaakt van haar recht om niet te vertellen.
Als het zou gaan om een tijdelijke functie of en project dat je niet kunt afmaken zou ik het een ander verhaal vinden, of wanneer je nu al weet dat je na je verlof niet of voor veel minder uren wilt terugkomen. maar als je verwachting is dat je na je verlof volledig terugkeert en nog een aantal jaar in deze functie zal blijven, dan is het het risico van de werkgever om en vrouw aan te nemen. Werkgevers denken ook eerst in hun eigen belang en dan pas aan jouw belang, dus waarom zou jij het belang van je werkgever boven dat van jezelf stellen.
Een jaar geleden is een collega van mij aangenomen terwijl ze 5 manden zwanger was. Oo zij vertelde pas nadat ze aangenomen was van haar zwangerschap. Frappante was op de afdeling vooral de vrouwen vonden dat ze het erder had moeten melden ivm vertrouwen, terwijl de meeste mannen en mijn baas vonden dat het niet meer dan logisch was dat ze gebruik had gemaakt van haar recht om niet te vertellen.
woensdag 4 maart 2009 om 16:02
quote:return_of_kreng schreef op 04 maart 2009 @ 15:58:
Een jaar geleden is een collega van mij aangenomen terwijl ze 5 manden zwanger was. Oo zij vertelde pas nadat ze aangenomen was van haar zwangerschap. Frappante was op de afdeling vooral de vrouwen vonden dat ze het erder had moeten melden ivm vertrouwen, terwijl de meeste mannen en mijn baas vonden dat het niet meer dan logisch was dat ze gebruik had gemaakt van haar recht om niet te vertellen.
Eerlijk gezegd ben ik het met de vrouwen eens. Niet alleen vertrouwen, maar je wordt voor een paar maanden ingewerkt en dan ben je niet meer beschikbaar. Ik snap wat de rechten van een zwangere vrouw zijn, maar ik heb er moeite mee.
Maar aan de andere kant: wat zijn de opties van de to? WW?
Ik zou het gelijk melden, maar ben vaak het braafste jongetje van de klas wat dit soort zaken betreft.
Een jaar geleden is een collega van mij aangenomen terwijl ze 5 manden zwanger was. Oo zij vertelde pas nadat ze aangenomen was van haar zwangerschap. Frappante was op de afdeling vooral de vrouwen vonden dat ze het erder had moeten melden ivm vertrouwen, terwijl de meeste mannen en mijn baas vonden dat het niet meer dan logisch was dat ze gebruik had gemaakt van haar recht om niet te vertellen.
Eerlijk gezegd ben ik het met de vrouwen eens. Niet alleen vertrouwen, maar je wordt voor een paar maanden ingewerkt en dan ben je niet meer beschikbaar. Ik snap wat de rechten van een zwangere vrouw zijn, maar ik heb er moeite mee.
Maar aan de andere kant: wat zijn de opties van de to? WW?
Ik zou het gelijk melden, maar ben vaak het braafste jongetje van de klas wat dit soort zaken betreft.
woensdag 4 maart 2009 om 16:04
Klopt, dat dacht ik ook (van die 3 maanden).
Ik heb al een zoontje van 2,5. Ik kreeg hem toen ik een vaste baan had en dat was geen punt natuurlijk. Ik werk sinds zijn geboorte 32 uur en deze baan is ook voor 32 uur, dus dat komt perfect uit. Ze bieden een jaarcontract en daarna onbepaalde tijd.
Bedankt voor de reacties so far!
Ik heb al een zoontje van 2,5. Ik kreeg hem toen ik een vaste baan had en dat was geen punt natuurlijk. Ik werk sinds zijn geboorte 32 uur en deze baan is ook voor 32 uur, dus dat komt perfect uit. Ze bieden een jaarcontract en daarna onbepaalde tijd.
Bedankt voor de reacties so far!
Succes he!
woensdag 4 maart 2009 om 16:08
Anne, vanuit mijn functie zou ik het waarschijnlijk net zo voelen. Het is nou eenmaal lastig, iemand 16 weken missen al kost het je als werkgever feitelijk geen geld. Mijn andere optie is inderdaad ww, daar zit ik nu al een maand in. Dat is op zich al klote, zeker met een baby op komst, maar het gat in mijn cv baart me ook zorgen. Ik heb ook al op lagere functies gereageerd maar dan word ik al standaard afgewezen met als reden overgekwalificeerd.
woensdag 4 maart 2009 om 16:11
Eens met Kreng. Als het om een permanente functie gaat zou ik het gewoon vertellen als je bent aangenomen. Dat recht heb je niet voor niets. Natuurlijk wil je graag uit die WW! In de huidige economie heb je misschien straks na de bevalling veel minder kansen.
Ik denk dat het met dat vertrouwen wel meevalt hoor, als je een gemotiveerde werknemer bent. Per saldo maakt het voor je werkgever weinig uit of je nu zwanger bent of over een half jaar. En bovendien, wat heb je te verliezen? Als je in je proeftijd ontslagen wordt vanwege je zwangerschap solliciteer je over een paar maanden toch gewoon ergens anders? In dat geval is je het toch niet echt een ideale werkgever.
Ik denk dat het met dat vertrouwen wel meevalt hoor, als je een gemotiveerde werknemer bent. Per saldo maakt het voor je werkgever weinig uit of je nu zwanger bent of over een half jaar. En bovendien, wat heb je te verliezen? Als je in je proeftijd ontslagen wordt vanwege je zwangerschap solliciteer je over een paar maanden toch gewoon ergens anders? In dat geval is je het toch niet echt een ideale werkgever.
woensdag 4 maart 2009 om 16:12
quote:quintie schreef op 04 maart 2009 @ 16:08:
Anne, vanuit mijn functie zou ik het waarschijnlijk net zo voelen. Het is nou eenmaal lastig, iemand 16 weken missen al kost het je als werkgever feitelijk geen geld. Mijn andere optie is inderdaad ww, daar zit ik nu al een maand in. Dat is op zich al klote, zeker met een baby op komst, maar het gat in mijn cv baart me ook zorgen. Ik heb ook al op lagere functies gereageerd maar dan word ik al standaard afgewezen met als reden overgekwalificeerd.Lastig, lastig. Succes er mee en het gaat je vast lukken!
Anne, vanuit mijn functie zou ik het waarschijnlijk net zo voelen. Het is nou eenmaal lastig, iemand 16 weken missen al kost het je als werkgever feitelijk geen geld. Mijn andere optie is inderdaad ww, daar zit ik nu al een maand in. Dat is op zich al klote, zeker met een baby op komst, maar het gat in mijn cv baart me ook zorgen. Ik heb ook al op lagere functies gereageerd maar dan word ik al standaard afgewezen met als reden overgekwalificeerd.Lastig, lastig. Succes er mee en het gaat je vast lukken!
woensdag 4 maart 2009 om 16:47
quote:Anne1973 schreef op 04 maart 2009 @ 16:02:
[...]
Eerlijk gezegd ben ik het met de vrouwen eens. Niet alleen vertrouwen, maar je wordt voor een paar maanden ingewerkt en dan ben je niet meer beschikbaar. Ik snap wat de rechten van een zwangere vrouw zijn, maar ik heb er moeite mee.
Hoezo "niet meer beschikbaar?"je bent er even tussenuit, maar als je na je verlof gewoon weer terugkomt is er toch weinig verschil of je zwanger wordt aangenomen of na een jaar zwanger wordt? Als je als werknemer vrouwen tussen de 20 en 45 aanneemt weet je dat je de kans loopt dat ze een keer zwanger worden. Zoals ik in mijn eerdere posting aangaf zou ik het een ander verhaal vinden wanneer iemand weet dat ie na zwangerschap niet meer volledig terugkeert. Collega is inmiddels alweer gewoon fulltime aan de slag.
Maar aan de andere kant: wat zijn de opties van de to? WW?
Ik zou het gelijk melden, maar ben vaak het braafste jongetje van de klas wat dit soort zaken betreft.
[...]
Eerlijk gezegd ben ik het met de vrouwen eens. Niet alleen vertrouwen, maar je wordt voor een paar maanden ingewerkt en dan ben je niet meer beschikbaar. Ik snap wat de rechten van een zwangere vrouw zijn, maar ik heb er moeite mee.
Hoezo "niet meer beschikbaar?"je bent er even tussenuit, maar als je na je verlof gewoon weer terugkomt is er toch weinig verschil of je zwanger wordt aangenomen of na een jaar zwanger wordt? Als je als werknemer vrouwen tussen de 20 en 45 aanneemt weet je dat je de kans loopt dat ze een keer zwanger worden. Zoals ik in mijn eerdere posting aangaf zou ik het een ander verhaal vinden wanneer iemand weet dat ie na zwangerschap niet meer volledig terugkeert. Collega is inmiddels alweer gewoon fulltime aan de slag.
Maar aan de andere kant: wat zijn de opties van de to? WW?
Ik zou het gelijk melden, maar ben vaak het braafste jongetje van de klas wat dit soort zaken betreft.
woensdag 4 maart 2009 om 16:52
Ik hoor best vaak dat vrouwen worden aangenomen terwijl al bekend is dat ze zwanger zijn. Zal allicht aan het soort functie liggen, en aan allerlei andere zaken. Maar het is dus lang niet voor alle werkgevers een probleem.
Zelf zou ik het denk ik ook op z'n vroegst in een tweede gesprek zeggen.
Succes!
Zelf zou ik het denk ik ook op z'n vroegst in een tweede gesprek zeggen.
Succes!
woensdag 4 maart 2009 om 17:23
Ik ben het ook eens met Kreng.
Oh, en als je je Hyves afschermt kunnen ze nog wel je profielfoto zien, dus zorg dat je daar ook geen afbeelding van een echo, een beginnend bloot buikje (suggereert al veel, ook als er nog niet veel te zien is), et cetera gebruikt.
Oh, en als je je Hyves afschermt kunnen ze nog wel je profielfoto zien, dus zorg dat je daar ook geen afbeelding van een echo, een beginnend bloot buikje (suggereert al veel, ook als er nog niet veel te zien is), et cetera gebruikt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 4 maart 2009 om 17:43
wat goed dat jullie daaraan denken!! Mijn Hyves is al afgeschermd, profielfoto laat gewoon een lachende Quintie vanaf de schouders naar boven zien en mijn achtergrond is dan wel helemaal roze (vanuit mijn blijdschap dat het een meisje is), maar dat zegt verder nix...
Ik ben blij met alle reacties van hier! Dank!!
Ik ben blij met alle reacties van hier! Dank!!
woensdag 4 maart 2009 om 18:35
quote:return_of_kreng schreef op 04 maart 2009 @ 16:47:
Hoezo "niet meer beschikbaar?"je bent er even tussenuit, maar als je na je verlof gewoon weer terugkomt is er toch weinig verschil of je zwanger wordt aangenomen of na een jaar zwanger wordt? Als je als werknemer vrouwen tussen de 20 en 45 aanneemt weet je dat je de kans loopt dat ze een keer zwanger worden. Zoals ik in mijn eerdere posting aangaf zou ik het een ander verhaal vinden wanneer iemand weet dat ie na zwangerschap niet meer volledig terugkeert. Collega is inmiddels alweer gewoon fulltime aan de slag.
[...]
Je bent toch 16 weken niet meer beschikbaar? Kan me voorstellen dat dat lastig is voor een werkgever. Net ingewerkt, of nog niet helemaal ingewerkt en dan 16 weken niet meer beschikbaar.
De kans is er en dat weet de wg ook, maar kan me indenken dat dat lastig is, dat is alles.
Neemt niet weg dat het het recht van een vrouw is is en ik snap dat de to er gebruik van wil maken.
Hoezo "niet meer beschikbaar?"je bent er even tussenuit, maar als je na je verlof gewoon weer terugkomt is er toch weinig verschil of je zwanger wordt aangenomen of na een jaar zwanger wordt? Als je als werknemer vrouwen tussen de 20 en 45 aanneemt weet je dat je de kans loopt dat ze een keer zwanger worden. Zoals ik in mijn eerdere posting aangaf zou ik het een ander verhaal vinden wanneer iemand weet dat ie na zwangerschap niet meer volledig terugkeert. Collega is inmiddels alweer gewoon fulltime aan de slag.
[...]
Je bent toch 16 weken niet meer beschikbaar? Kan me voorstellen dat dat lastig is voor een werkgever. Net ingewerkt, of nog niet helemaal ingewerkt en dan 16 weken niet meer beschikbaar.
De kans is er en dat weet de wg ook, maar kan me indenken dat dat lastig is, dat is alles.
Neemt niet weg dat het het recht van een vrouw is is en ik snap dat de to er gebruik van wil maken.
donderdag 5 maart 2009 om 21:43
Ik zou het zeker wel vertellen. Al meteen in het eerste gesprek. Je kan wel wachten tot het 2e gesprek, maar als ze je af willen wijzen vanwege de zwangerschap, dan zullen ze dat toch wel doen, ook na het 2e gesprek. Misschien zelfs nog wel in je proeftijd.
Als ik werkgever zou zijn zou ik het bijzonder waarderen als iemand meteen vanaf moment 1 dit soort dingen vertelt. En ik ken zowel in mijn privé omgeving, als in mijn werkomgeving meerdere situaties van zwangere vrouwen die gewoon zijn aangenomen. Terwijl de werkgever dit dus gewoon meteen wist.
Ben zelf ook pas net bevallen (dus echt niets tegen zwangere vrouwen, hahahah) maar ik zou me als collega én als werkgever behoorlijk "bedrogen" voelen als de nieuwe collega zwanger blijkt en niets heeft gezegd. De wet zegt idd dat je niets verplicht bent, maar ik vind het echt fatsoen dit soort dingen te melden.
Maar aan de reacties te lezen ben ik één van de weinigen die er zo over denkt.
Succes en ik hoop voor je dat je de baan krijgt!!!
Als ik werkgever zou zijn zou ik het bijzonder waarderen als iemand meteen vanaf moment 1 dit soort dingen vertelt. En ik ken zowel in mijn privé omgeving, als in mijn werkomgeving meerdere situaties van zwangere vrouwen die gewoon zijn aangenomen. Terwijl de werkgever dit dus gewoon meteen wist.
Ben zelf ook pas net bevallen (dus echt niets tegen zwangere vrouwen, hahahah) maar ik zou me als collega én als werkgever behoorlijk "bedrogen" voelen als de nieuwe collega zwanger blijkt en niets heeft gezegd. De wet zegt idd dat je niets verplicht bent, maar ik vind het echt fatsoen dit soort dingen te melden.
Maar aan de reacties te lezen ben ik één van de weinigen die er zo over denkt.
Succes en ik hoop voor je dat je de baan krijgt!!!
dinsdag 10 maart 2009 om 12:44
Is het een optie om te wachten met solliciteren tot je bevallen bent? Ik zou het als werkgever niet heel cool vinden als je eindelijk die vacature hebt weten te vullen met een goede kandidaat en die blijkt dan binnenkort drie maanden uit de running te gaan... En als je pech hebt en het duurt allemaal wat langer voor je een baan gevonden hebt, zit je zelfs nog in de proeftijd. Geen fijne situatie denk ik - voor jullie allebei.
dinsdag 10 maart 2009 om 16:06
quote:Konela schreef op 05 maart 2009 @ 21:43:
Ik zou het zeker wel vertellen. Al meteen in het eerste gesprek. Je kan wel wachten tot het 2e gesprek, maar als ze je af willen wijzen vanwege de zwangerschap, dan zullen ze dat toch wel doen, ook na het 2e gesprek. Misschien zelfs nog wel in je proeftijd.
Ja, maar dan weet je wel wat de werkelijke reden van je afwijzing is. als je het in je eerste gesprek vertelt, dan is de kans groot dat ze het direct gooien op 'past niet in team, betere kandidaat, en weet jij dus niet of je bent afgewezen omdat je in hun ogen ongeschikt was voor de functie, of vanwege je zwangerschap. officieel is afwijzing vanwege zwangerschap discriminatie. dus als je pas na het tweede gesprek wordt afgewezen, weet je met wat voor werkgever je te maken hebt en dat t dus niet ligt aan je kwaliteiten.
Als ik werkgever zou zijn zou ik het bijzonder waarderen als iemand meteen vanaf moment 1 dit soort dingen vertelt. En ik ken zowel in mijn privé omgeving, als in mijn werkomgeving meerdere situaties van zwangere vrouwen die gewoon zijn aangenomen. Terwijl de werkgever dit dus gewoon meteen wist.
Ik ken ook meerdere vrouwen die zwanger en wel zijn aangenomen, maar minstens net zo veel die werden afgewezen. Je hebt t recht om het niet te vertellen. als je een professionele goede werkgever bent, zou je er dus ook begrip voor moeten kunnen opbrengen dat een vrouw pas vertelt als ze zwanger is na het tweede gesprek. Omdat het inderdaad mischien wel vervelen is dat je die persoon even moet missen, maar het toch de beste kandidaat was. als je je werkneemsters kwalijk neemt dat ze gebruik maken van een recht dat bij wet is vastgelegd, ben je dan wel een "goede werkgever"? En als jij werkgever was en je hebt de keuze uit twee kandidaten warvan de een aangeeft dat ze zwanger is, zou je dan niet toch kiezen voor die ander?
Ben zelf ook pas net bevallen (dus echt niets tegen zwangere vrouwen, hahahah) maar ik zou me als collega én als werkgever behoorlijk "bedrogen" voelen als de nieuwe collega zwanger blijkt en niets heeft gezegd. De wet zegt idd dat je niets verplicht bent, maar ik vind het echt fatsoen dit soort dingen te melden.
Helaas hebben niet alle werkgevers het fatsoen om een zwangere kandidate dezelfde kansen te geven, dus waarom ben je moreel verplicht je eigen glazen in te gooien?
Maar aan de reacties te lezen ben ik één van de weinigen die er zo over denkt.
Succes en ik hoop voor je dat je de baan krijgt!!!
Ik zou het zeker wel vertellen. Al meteen in het eerste gesprek. Je kan wel wachten tot het 2e gesprek, maar als ze je af willen wijzen vanwege de zwangerschap, dan zullen ze dat toch wel doen, ook na het 2e gesprek. Misschien zelfs nog wel in je proeftijd.
Ja, maar dan weet je wel wat de werkelijke reden van je afwijzing is. als je het in je eerste gesprek vertelt, dan is de kans groot dat ze het direct gooien op 'past niet in team, betere kandidaat, en weet jij dus niet of je bent afgewezen omdat je in hun ogen ongeschikt was voor de functie, of vanwege je zwangerschap. officieel is afwijzing vanwege zwangerschap discriminatie. dus als je pas na het tweede gesprek wordt afgewezen, weet je met wat voor werkgever je te maken hebt en dat t dus niet ligt aan je kwaliteiten.
Als ik werkgever zou zijn zou ik het bijzonder waarderen als iemand meteen vanaf moment 1 dit soort dingen vertelt. En ik ken zowel in mijn privé omgeving, als in mijn werkomgeving meerdere situaties van zwangere vrouwen die gewoon zijn aangenomen. Terwijl de werkgever dit dus gewoon meteen wist.
Ik ken ook meerdere vrouwen die zwanger en wel zijn aangenomen, maar minstens net zo veel die werden afgewezen. Je hebt t recht om het niet te vertellen. als je een professionele goede werkgever bent, zou je er dus ook begrip voor moeten kunnen opbrengen dat een vrouw pas vertelt als ze zwanger is na het tweede gesprek. Omdat het inderdaad mischien wel vervelen is dat je die persoon even moet missen, maar het toch de beste kandidaat was. als je je werkneemsters kwalijk neemt dat ze gebruik maken van een recht dat bij wet is vastgelegd, ben je dan wel een "goede werkgever"? En als jij werkgever was en je hebt de keuze uit twee kandidaten warvan de een aangeeft dat ze zwanger is, zou je dan niet toch kiezen voor die ander?
Ben zelf ook pas net bevallen (dus echt niets tegen zwangere vrouwen, hahahah) maar ik zou me als collega én als werkgever behoorlijk "bedrogen" voelen als de nieuwe collega zwanger blijkt en niets heeft gezegd. De wet zegt idd dat je niets verplicht bent, maar ik vind het echt fatsoen dit soort dingen te melden.
Helaas hebben niet alle werkgevers het fatsoen om een zwangere kandidate dezelfde kansen te geven, dus waarom ben je moreel verplicht je eigen glazen in te gooien?
Maar aan de reacties te lezen ben ik één van de weinigen die er zo over denkt.
Succes en ik hoop voor je dat je de baan krijgt!!!
dinsdag 10 maart 2009 om 17:07
Volkomen eens met Konela!
Returg of Kreng: óók na je tweede gesprek kan je afgewezen worden omdat andere kandidaten uiteindelijk beter waren. Daar hoef je echt niet meteen een discriminerende werkgever voor te zijn. Dat staat echt volkomen los van een zwangerschap. Vaak is een 2e gesprek een verdiepend gesprek met de overgebleven kandidaten. Je kan na dit gesprek simpelweg niet door zijn naar de volgende ronde/assessment/whatever.
Ik zou het zelf gewoon vertellen, uiterlijk in het tweede gesprek. Als werkgever zou ik me simpelweg genaaid voelen als ik met iemand een hele sollicitatieprocedure doorloop. Andere goede kandidaten afwijs en kies voor iemand die mij dan doodleuk vertelt dat ze de komende 4 maanden afwezig is. En bedankt!
ik ben momenteel (nog niet zichtbaar) zwanger en meldt het wel. Niet in de brief, wel in het (eerste) gesprek. Van mij mogen werkgever dit ook gewoon vragen, vind het een doodnormale vraag. Je wil simpelweg als werkgever geen kat in de zak kopen met een vrouw die solliciteert op een functie die ze niet kan vervullen voor 4 maanden maar dit geheim houdt voor je. Wet of geen wet, ik vind het geen pas geven om zoiets achter te houden.
Met een beetje pech wordt er daarna op hoge poten met het wetsboek in de hand ouderschapsverlof en parttime werk afgedwongen , sta je mooi te kijken met je goed geselecteerde niet gediscrimineerde hoogopgeleide carrierevrouw.. en een niet vevulde functie
Returg of Kreng: óók na je tweede gesprek kan je afgewezen worden omdat andere kandidaten uiteindelijk beter waren. Daar hoef je echt niet meteen een discriminerende werkgever voor te zijn. Dat staat echt volkomen los van een zwangerschap. Vaak is een 2e gesprek een verdiepend gesprek met de overgebleven kandidaten. Je kan na dit gesprek simpelweg niet door zijn naar de volgende ronde/assessment/whatever.
Ik zou het zelf gewoon vertellen, uiterlijk in het tweede gesprek. Als werkgever zou ik me simpelweg genaaid voelen als ik met iemand een hele sollicitatieprocedure doorloop. Andere goede kandidaten afwijs en kies voor iemand die mij dan doodleuk vertelt dat ze de komende 4 maanden afwezig is. En bedankt!
ik ben momenteel (nog niet zichtbaar) zwanger en meldt het wel. Niet in de brief, wel in het (eerste) gesprek. Van mij mogen werkgever dit ook gewoon vragen, vind het een doodnormale vraag. Je wil simpelweg als werkgever geen kat in de zak kopen met een vrouw die solliciteert op een functie die ze niet kan vervullen voor 4 maanden maar dit geheim houdt voor je. Wet of geen wet, ik vind het geen pas geven om zoiets achter te houden.
Met een beetje pech wordt er daarna op hoge poten met het wetsboek in de hand ouderschapsverlof en parttime werk afgedwongen , sta je mooi te kijken met je goed geselecteerde niet gediscrimineerde hoogopgeleide carrierevrouw.. en een niet vevulde functie
dinsdag 10 maart 2009 om 19:16
Lastig. Ik heb iemand afgewezen zien worden, ze mocht wel op gesprek komen maar toen ze sollicitanten tegen elkaar af gingen wegen was wel duidelijk waarom het zwangere meisje af viel. Het ging in dit geval ook nog om een uitzendbaan dus ze zou sowieso ontslagen worden als de tijd zo ver was. Ik had het in dat geval dus niet gezegd en die paar maandjes salaris mooi meegenomen.
dinsdag 10 maart 2009 om 20:07
Ik zou het in deze omstandigheden pas op het allerlaatste moment vertellen.
Je zit in de WW, je maakt je zorgen om carriere gat en ik zou niet roomser zijn dan de paus. Ik denk nml echt dat de kans groot is dat je anders de baan niet krijgt, in deze tijden.
Ik zou het de eerste gesprekken niet vertellen. Pas als je de enige overgebleven kandidaat bent, zou ik het vertellen. Dat heeft als voordeel dat je ze strikt genomen niet nept, want je vertelt het voor contractondertekening.
Als het een fatsoenlijke en slimme werkgever is, zullen ze je toch aannemen. Je hebt namelijk alle recht om ze anders een claim voor de voeten te werpen en die zou je zeer waarschijnlijk nog winnen ook. Ze zullen je dus waarschijnlijk aannemen maar ze kunnen je dan niet voor de voeten werpen dat je ze er 100% ingeluisd hebt.
Ik ben zelf arbeidsjurist en mijn ervaring is dat werkgevers zich in deze situatie (als ze advies aan mij vragen) in eerste instantie gefopt voelen. Als ik dan uitleg dat ze grote kans op discriminatie zaak hebben als ze dienstverband met een smoesje afzeggen en dat dat feitelijk ook gewoon discriminatie is, dan keren ze bijna altijd op schreden terug. En uiteindelijk vinden ze het dan ook te lullig om iemand waar ze intussen zeeer enthousiast over zijn geraakt te dumpen ivm een zwangerschap.
Zeker als je aan de slag gaat en je werk goed doet, zijn de vervelende gevoelens dan als voor het zwangerschapsverlof verdwenen.
Je zit in de WW, je maakt je zorgen om carriere gat en ik zou niet roomser zijn dan de paus. Ik denk nml echt dat de kans groot is dat je anders de baan niet krijgt, in deze tijden.
Ik zou het de eerste gesprekken niet vertellen. Pas als je de enige overgebleven kandidaat bent, zou ik het vertellen. Dat heeft als voordeel dat je ze strikt genomen niet nept, want je vertelt het voor contractondertekening.
Als het een fatsoenlijke en slimme werkgever is, zullen ze je toch aannemen. Je hebt namelijk alle recht om ze anders een claim voor de voeten te werpen en die zou je zeer waarschijnlijk nog winnen ook. Ze zullen je dus waarschijnlijk aannemen maar ze kunnen je dan niet voor de voeten werpen dat je ze er 100% ingeluisd hebt.
Ik ben zelf arbeidsjurist en mijn ervaring is dat werkgevers zich in deze situatie (als ze advies aan mij vragen) in eerste instantie gefopt voelen. Als ik dan uitleg dat ze grote kans op discriminatie zaak hebben als ze dienstverband met een smoesje afzeggen en dat dat feitelijk ook gewoon discriminatie is, dan keren ze bijna altijd op schreden terug. En uiteindelijk vinden ze het dan ook te lullig om iemand waar ze intussen zeeer enthousiast over zijn geraakt te dumpen ivm een zwangerschap.
Zeker als je aan de slag gaat en je werk goed doet, zijn de vervelende gevoelens dan als voor het zwangerschapsverlof verdwenen.
