Zwanger
alle pijlers
6+ groep probeert zwanger te worden met en zonder mm
zaterdag 8 juli 2017 13:22
Dit is een vervolg op de groep Langer dan 6 maanden zonder MMM
| naam | leeftijd | probeert zwanger te worden sinds | NOD | bijzonderheden |
|---|---|---|---|---|
| Emceetje | ||||
| SusieFlower | ||||
| Mollebol1 | 35-36 | april 2016 | Man retrograde ejaculaties. Bezig met IUI 2. | |
| AV1992 | 26-28 | september 2016 | onbegrepen subfertiliteit. 6 IUI pogingen, 1 vroege miskraam. IVF 1 gecancelled. Wacht op IVF 1.1 | |
| Puk32 | 35-39 | oktober 2015 | Verminderde zaadkwaliteit man. 3 vroege miskramen - 7 IUI pogingen - IVF 1 gecancelled - ICSI 1 abnormale bevruchtingen - ICSI 2 - 5 x tp mislukt - Nu ICSI 3 in DD | |
| Rosalie87 | 31-31 | januari 2016 | feb 2019 diagnose endometriose. Miskraam na iui 4 met 6.2 week in juni 2018. Vanaf maart 2019 cyclus voor 3 maanden stilleggen en daarna ivf, | |
| Celenne | 34-39 | december 2017 | Zeer slechte zaadkwaliteit. ICSI 1: tp1 miskraam, tp2 biochemisch, tp4 biochemisch. ICSI 2: tp1 mislukt. |
anoniem_348700 wijzigde dit bericht op 11-05-2020 12:38
42.38% gewijzigd
dinsdag 2 juli 2019 20:00
Morgen een terugplaatsing. En 3 van de 4 eitjes zijn bevrucht. Ik ben tevreden! En hopelijk vanaf morgen zwanger. Spannend hoor.
Bij jou spannend Puk. Hoop stiekem toch dat je lichaam je voor de gek houd en de innesteling gewoon later was. Maar begrijp dat na zo'n tijd je je lichaam wel weet te kennen. Blijf toch voor je duimen.
Bij jou spannend Puk. Hoop stiekem toch dat je lichaam je voor de gek houd en de innesteling gewoon later was. Maar begrijp dat na zo'n tijd je je lichaam wel weet te kennen. Blijf toch voor je duimen.
dinsdag 2 juli 2019 20:11
Jeeeeej! Wat een heerlijk nieuws Rosalie! Ik duim voor morgen en daarnaast nog voor 1 of 2 extra emmy’s voor de vriezer (omdat het toch gewoon fijn voelt als je een extra kansje hebt). Maar sowieso al super positief dat je morgen een terugplaatsing hebt. Ik hoop zo dat dit hem gaat worden!
Hier net ongesteld geworden. Het is goed zo. We gaan weer door! Ik ga morgen maar weer even het ziekenhuis bellen en daarnaast ook denk ik een telefoontje naar DD doen. Weet niet of er weer maanden wachttijd is dus ga denk ik alvast een afspraak plannen. We hebben natuurlijk nog 2 kansjes maar het is lastig om te geloven dat 1 van deze gaat blijven plakken. Ik zal vast weer wat hoop krijgen als ze terug geplaatst worden. Voor nu weer even relatieve rust in mijn hoofd (en een biertje![😉]()
)
Hier net ongesteld geworden. Het is goed zo. We gaan weer door! Ik ga morgen maar weer even het ziekenhuis bellen en daarnaast ook denk ik een telefoontje naar DD doen. Weet niet of er weer maanden wachttijd is dus ga denk ik alvast een afspraak plannen. We hebben natuurlijk nog 2 kansjes maar het is lastig om te geloven dat 1 van deze gaat blijven plakken. Ik zal vast weer wat hoop krijgen als ze terug geplaatst worden. Voor nu weer even relatieve rust in mijn hoofd (en een biertje
)
dinsdag 2 juli 2019 21:15
Oooh wat fijn Rosalie.Rosalie87 schreef: ↑02-07-2019 20:00Morgen een terugplaatsing. En 3 van de 4 eitjes zijn bevrucht. Ik ben tevreden! En hopelijk vanaf morgen zwanger. Spannend hoor.
Bij jou spannend Puk. Hoop stiekem toch dat je lichaam je voor de gek houd en de innesteling gewoon later was. Maar begrijp dat na zo'n tijd je je lichaam wel weet te kennen. Blijf toch voor je duimen.
@ Puk, hè wat een tegenvaller weer. Goed om alvast DD te bellen, wie weet kun je alvast op een wachtlijst?
C'est la vie
dinsdag 2 juli 2019 22:22
Bedankt. 17 juli mag ik dan testen. Ja hoop ook wel mee voor 1 of 2 in de vriezer, morgen maar eens vragen wanneer dat duidelijk is. Ze doen bij ons wel aan 5daagse las ik dus dan zal het ergens einde van de week of begin volgende week bekend zijn verwacht ik.
Wat jammer Puk, maar begrijp ook dat duidelijkheid ook wat waard is. Toch hoop ik mee dat 1 van de laatste 2 blijft plakken.
Haha emceetje had er nog nooit van gehoord maar wat een bijzondere benaming. Zit nu echt te denken wat ga ik doen om die innesteling te bevorderen...... Of hoe ga ik me nu 'zwanger' gedragen. Ben van plan me de komende 2 weken zo normaal mogelijk te gedragen, maar of dat haalbaar is?
Wat jammer Puk, maar begrijp ook dat duidelijkheid ook wat waard is. Toch hoop ik mee dat 1 van de laatste 2 blijft plakken.
Haha emceetje had er nog nooit van gehoord maar wat een bijzondere benaming. Zit nu echt te denken wat ga ik doen om die innesteling te bevorderen...... Of hoe ga ik me nu 'zwanger' gedragen. Ben van plan me de komende 2 weken zo normaal mogelijk te gedragen, maar of dat haalbaar is?
dinsdag 2 juli 2019 22:32
Susieflower, inderdaad! Ik heb mijn patient nummer nog dus ik denk wel dat ik gelijk terecht kan bij de behandelend arts maar de vorige keer was er ook 2,5 maand wachttijd voor het tweede gesprek (die ik uiteindelijk gecanceld heb vanwege de vele cryo's). Dus kan hem maar beter vast hebben staan...
Mlsc, DD staat voor Dusseldorf. Je ziet dat uiteindelijk veel dames hier uitwijken naar (voornamelijk) Dusseldorf of Gent. Waar ze net wat meer mogelijkheden hebben op het gebied van fertiliteit en niet zo vastzitten in standaard protocollen. Wij hebben in januari en maart gesprekken gehad omdat we bij onze vorige poging alleen maar abnormale bevruchtingen hadden. Aan de hand hiervan er dus wel voor gekozen om deze poging nog in de Nederland te doen maar mochten de laatste cryo's geen succes geven dan gaan we waarschijnlijk wel naar Dusseldorf (als mijn vriend nog wil).
Mlsc, DD staat voor Dusseldorf. Je ziet dat uiteindelijk veel dames hier uitwijken naar (voornamelijk) Dusseldorf of Gent. Waar ze net wat meer mogelijkheden hebben op het gebied van fertiliteit en niet zo vastzitten in standaard protocollen. Wij hebben in januari en maart gesprekken gehad omdat we bij onze vorige poging alleen maar abnormale bevruchtingen hadden. Aan de hand hiervan er dus wel voor gekozen om deze poging nog in de Nederland te doen maar mochten de laatste cryo's geen succes geven dan gaan we waarschijnlijk wel naar Dusseldorf (als mijn vriend nog wil).
dinsdag 2 juli 2019 23:54
@ Ha dacht al zoiets. Alleen dacht ik aan Duitsland. Maar snapte de tweede d niet ![😁]()
.
Ik zou opteren voor Gent, geen idee of dat verder ligt. In Belgie (en ver daarbuiten) staan 2 ziekenhuizen hoog aangeschreven Jette en Gent,
Als je daar gaat zie je heel veel mensen vanuit het buitenland.
Ze laten je niet zo lang in hetzelfde potje roeren en kijken wat er mogelijk is.
Hopelijk vind je ergens heel snel een plaatsje. En in tussentijd heb je nog 2![🍀]()
klaarzitten.
. Ik zou opteren voor Gent, geen idee of dat verder ligt. In Belgie (en ver daarbuiten) staan 2 ziekenhuizen hoog aangeschreven Jette en Gent,
Als je daar gaat zie je heel veel mensen vanuit het buitenland.
Ze laten je niet zo lang in hetzelfde potje roeren en kijken wat er mogelijk is.
Hopelijk vind je ergens heel snel een plaatsje. En in tussentijd heb je nog 2
klaarzitten.
dinsdag 2 juli 2019 23:56
Dat wordt dubbel duimen dan. Zowel voor een extra kansje in de vriezer als voor een plakkertje.Rosalie87 schreef: ↑02-07-2019 22:22Bedankt. 17 juli mag ik dan testen. Ja hoop ook wel mee voor 1 of 2 in de vriezer, morgen maar eens vragen wanneer dat duidelijk is. Ze doen bij ons wel aan 5daagse las ik dus dan zal het ergens einde van de week of begin volgende week bekend zijn verwacht ik.
Wat jammer Puk, maar begrijp ook dat duidelijkheid ook wat waard is. Toch hoop ik mee dat 1 van de laatste 2 blijft plakken.
Haha emceetje had er nog nooit van gehoord maar wat een bijzondere benaming. Zit nu echt te denken wat ga ik doen om die innesteling te bevorderen...... Of hoe ga ik me nu 'zwanger' gedragen. Ben van plan me de komende 2 weken zo normaal mogelijk te gedragen, maar of dat haalbaar is?
Die wachtweken zijn echt moordend, al moeten wij deze poging echt niet klagen.
Ik heb ook geen idee wat normaal is. Wij zijn hier met 2 vrouwen en elk doet het anders. Ik ben er heel erg veel mee bezig. Vriendin absoluut niet en leeft gewoon verder.
woensdag 3 juli 2019 20:50
Mag ik me hier helaas weer aanmelden? De echo was slecht, we gaan vrijdag overleggen over miskraam afwachten versus opwekken. 
Zwanger van valse hoop voelt niet als zwanger.
Rosalie, ik hoop dat je inmiddels pupo bent, en dan ook meteen het voorbeeld hoe het wel moet gaat geven!
Puk, ik zei het op het andere topic al, maar wat een kutzooi, die achtbaan van hoop en teleurstelling. Ik kan me voorstellen dat je je alvast voorsorteert op DD, liever nu vast handelen dan als het tegenzit lang moeten wachten. Sterkte.
Zwanger van valse hoop voelt niet als zwanger.Rosalie, ik hoop dat je inmiddels pupo bent, en dan ook meteen het voorbeeld hoe het wel moet gaat geven!
Puk, ik zei het op het andere topic al, maar wat een kutzooi, die achtbaan van hoop en teleurstelling. Ik kan me voorstellen dat je je alvast voorsorteert op DD, liever nu vast handelen dan als het tegenzit lang moeten wachten. Sterkte.
donderdag 4 juli 2019 09:22
Echt zo verdrietig Celenne. Natuurlijk mag je weer/ nog meeschrijven. Ik moest huilen toen ik het las. Het komt zo dichtbij. Heel veel sterkte gewenst. Ik heb ervaring met opwekken van de miskraam met medicatie en afwachtend beleid, dus als je daarover vragen hebt......
Hier nu dus een PUPO. Vind het een mooie term. De terugplaatsing viel 'tegen', de gyn kende ik niet maar ik vond haar erg hardhandig. Er werd hard om mijn buik gedrukt en die eendenbek deed ook pijn, terwijl ik volgens mij normaal gesproken niet kleinzerig bent. Maarja eierstokken waren nog gigantisch en volgens de arts ook nog blauw dus moet de komende dagen nog rusten. Sindsdien voelt mn hele lijf inderdaad beurs en blauw. Voel me dus alles behalve 'zwanger'. Nu afwachten maar eerst maar eens goed herstellen. Had de terugplaatsing best wel geromantiseerd dus dat viel even tegen........ Manlief was ook wel in shock erna. Dat moet op een prettigere manier kunnen.
Hier nu dus een PUPO. Vind het een mooie term. De terugplaatsing viel 'tegen', de gyn kende ik niet maar ik vond haar erg hardhandig. Er werd hard om mijn buik gedrukt en die eendenbek deed ook pijn, terwijl ik volgens mij normaal gesproken niet kleinzerig bent. Maarja eierstokken waren nog gigantisch en volgens de arts ook nog blauw dus moet de komende dagen nog rusten. Sindsdien voelt mn hele lijf inderdaad beurs en blauw. Voel me dus alles behalve 'zwanger'. Nu afwachten maar eerst maar eens goed herstellen. Had de terugplaatsing best wel geromantiseerd dus dat viel even tegen........ Manlief was ook wel in shock erna. Dat moet op een prettigere manier kunnen.
donderdag 4 juli 2019 13:08
. Mag je thuis blijven om te rusten of moet je gaan werken? Probeer toch beetje te rusten en genieten van het mooie weer. Al is dat natuurlijk niet gemakkelijk.
donderdag 4 juli 2019 14:39
Dat klinkt inderdaad als een overdreven hardhandige terugplaatsing, Rosalie! Alles voor het goede doel, maar toch een nare ervaring. Ik hoop dat het nu voorspoedig verloopt voor je! Goed delen, embryo'tje, zet hem op!
Die eierstokken zijn bij mij nu nog wel opgezet, dat was goed te zien gisteren, maar ze doen nu wel een stuk minder pijn. Ik hoop dat de pijn voor jou ook snel wegtrekt, want die is toch een stuk storender dan de grootte.
Informatie over opwekken versus afwachten van een miskraam is zeer welkom. Maar denk ook om je eigen emotionele gemoedsrust, ik kan me goed voorstellen dat dat soort ervaringen ophalen misschien juist extra naar is nu. Ik lees me intussen in op internet, en dan morgen het overleg. Verder een grote stapel tentamens om na te kijken en een kat die om me heen drentelt. Lieve kat.
Die eierstokken zijn bij mij nu nog wel opgezet, dat was goed te zien gisteren, maar ze doen nu wel een stuk minder pijn. Ik hoop dat de pijn voor jou ook snel wegtrekt, want die is toch een stuk storender dan de grootte.
Informatie over opwekken versus afwachten van een miskraam is zeer welkom. Maar denk ook om je eigen emotionele gemoedsrust, ik kan me goed voorstellen dat dat soort ervaringen ophalen misschien juist extra naar is nu. Ik lees me intussen in op internet, en dan morgen het overleg. Verder een grote stapel tentamens om na te kijken en een kat die om me heen drentelt. Lieve kat.
vrijdag 5 juli 2019 08:48
Celenne, heel veel sterkte vandaag! 
Hopelijk kun je even goed overleggen met je arts wat te doen. Ik kan je helaas geen advies geven omdat alle vroege miskramen bij mij gewoon vanzelf kwamen. Ik zou waarschijnlijk eventjes wachten als het zou lukken maar zeer snel voor pillen kiezen om het op te wekken. Het lijkt me namelijk heel moeilijk om te weten dat het niet goed zit, nog te moeten wachten en geen idee te hebben van hoe lang dat nog kan duren. In ieder geval nog een keer een dikke knuffel . Vind het zo erg voor jullie.
Rosalie, wat ontzettend vervelend dat de terugplaatsing zo hardhandig ging! Bij ons gaat dat niet zo. Waren de IUI's ook lastig bij jou? Hopelijk dat je je snel weer wat beter voelt. Lekker rustig aan doen en even bijkomen. In mijn hoofd was de terugplaatsing trouwens ook veel specialer maar bij mij viel dat ook zeker tegen. Ik had echt verwacht dat het toch een mooi moment zou zijn maar zonder echo en zonder foto is het in ons ziekenhuis toch echt gewoon; benen wijd, slangetje erin, embryo erin en aankleden
. Maar het belangrijkste is dat die blijft zitten! Heel hard aan het duimen voor die mini van je!
Mlsc, ik lees af en toe de berichtjes in het andere forum. Om toch even te reageren zonder de details; fijn dat het goed gaat. Lastig he af en toe als je toch met alles anders omgaat. Bij ons is dat ook zeker zo. Dankjewel voor je advies. in januari hadden we het gesprek in Dusseldorf en in maart in Gent. We zijn dus bij beiden geweest en ik geloof dat beiden ons ook iets meer opties kunnen geven. Voor mij voelde Dusseldorf net wat fijner; iets efficiënter en kleiner ofzo. Gent is zooooo groot en ondanks het fijne gesprek (en de leukere stad ) zou het wat dat betreft waarschijnlijk toch DD worden. Misschien speelt ook wel mee dat het advies van DD over de abnormale bevruchtingen kloppend was en dat van Gent niet. Al neem ik ze dat niet kwalijk, het was gewoon een unieke situatie. Ik weet het niet precies maar DD voelt net een tikkeltje beter.
Hopelijk kun je even goed overleggen met je arts wat te doen. Ik kan je helaas geen advies geven omdat alle vroege miskramen bij mij gewoon vanzelf kwamen. Ik zou waarschijnlijk eventjes wachten als het zou lukken maar zeer snel voor pillen kiezen om het op te wekken. Het lijkt me namelijk heel moeilijk om te weten dat het niet goed zit, nog te moeten wachten en geen idee te hebben van hoe lang dat nog kan duren. In ieder geval nog een keer een dikke knuffel . Vind het zo erg voor jullie. Rosalie, wat ontzettend vervelend dat de terugplaatsing zo hardhandig ging! Bij ons gaat dat niet zo. Waren de IUI's ook lastig bij jou? Hopelijk dat je je snel weer wat beter voelt. Lekker rustig aan doen en even bijkomen. In mijn hoofd was de terugplaatsing trouwens ook veel specialer maar bij mij viel dat ook zeker tegen. Ik had echt verwacht dat het toch een mooi moment zou zijn maar zonder echo en zonder foto is het in ons ziekenhuis toch echt gewoon; benen wijd, slangetje erin, embryo erin en aankleden
. Maar het belangrijkste is dat die blijft zitten! Heel hard aan het duimen voor die mini van je!Mlsc, ik lees af en toe de berichtjes in het andere forum. Om toch even te reageren zonder de details; fijn dat het goed gaat. Lastig he af en toe als je toch met alles anders omgaat. Bij ons is dat ook zeker zo. Dankjewel voor je advies. in januari hadden we het gesprek in Dusseldorf en in maart in Gent. We zijn dus bij beiden geweest en ik geloof dat beiden ons ook iets meer opties kunnen geven. Voor mij voelde Dusseldorf net wat fijner; iets efficiënter en kleiner ofzo. Gent is zooooo groot en ondanks het fijne gesprek (en de leukere stad
) zou het wat dat betreft waarschijnlijk toch DD worden. Misschien speelt ook wel mee dat het advies van DD over de abnormale bevruchtingen kloppend was en dat van Gent niet. Al neem ik ze dat niet kwalijk, het was gewoon een unieke situatie. Ik weet het niet precies maar DD voelt net een tikkeltje beter.
vrijdag 5 juli 2019 10:18
Wat naar de tp zo verliepRosalie87 schreef: ↑04-07-2019 09:22Hier nu dus een PUPO. Vind het een mooie term. De terugplaatsing viel 'tegen', de gyn kende ik niet maar ik vond haar erg hardhandig. Er werd hard om mijn buik gedrukt en die eendenbek deed ook pijn, terwijl ik volgens mij normaal gesproken niet kleinzerig bent. Maarja eierstokken waren nog gigantisch en volgens de arts ook nog blauw dus moet de komende dagen nog rusten. Sindsdien voelt mn hele lijf inderdaad beurs en blauw. Voel me dus alles behalve 'zwanger'. Nu afwachten maar eerst maar eens goed herstellen. Had de terugplaatsing best wel geromantiseerd dus dat viel even tegen........ Manlief was ook wel in shock erna. Dat moet op een prettigere manier kunnen.
Hopelijk heb je ruimte om te kunnen rusten. @ Celenne, ook hier nog even een knuffel voor jou, zo oneerlijk.
C'est la vie
vrijdag 5 juli 2019 17:23
Mijn werk weet ervan en ik mocht zelf aangeven wanneer ik weer in staat ben te werken. Vandaag nog niet maar ik ga er wel vanuit dat maandag gewoon weer gaat lukken. Ik weet nog dat ik na de kijkoperatie van mn buik te snel weer aan het werk ben gegaan, ik was toen zo moe de tweede werkdag dat ik echt nauwelijks kon functioneren, zelf mn ogen open houden leek toen teveel maar naar huis gaan ho maar. Dat wilde ik nu voorkomen. Vanmorgen deed het nog wat zeer en vanmiddag kreeg ik ineens veel last van mn darmen. Kan me dan gelijk drukmaken dat er iets 'mis' gaat maar dat weet ik natuurlijk niet. Het is vandaag dag 5 en hou het nu al niet meer pff. Heb ook maar meteen al mn afspraken buiten werk om afgezegd voor volgende week. Die eierstokken blijven toch nog wel een tijdje gevoelig verwacht ik, misschien ook wel dankzij de endometriose.
Ik was vandaag ook nog een kwartier te laat met die progesteron tabletjes. Neem aan dat een kwartier nog wel te overzien is maar o wat voelde ik me stom en dom met mn zoiets belangrijks vergeet ik niet. Gelijk maar even meerdere alarmen ingesteld op mn telefoon en man gevraagd om me ernaar te vragen of ik ze overdag wel heb ingenomen. Ben er nog niet echt bij met mn gedachten.
Het buisje ging er trouwens makkelijk in, ook met iui's gelukkig nooit problemen mee gehad. Ik heb wel de echofoto meegekregen na de terugplaatsing. Dat vind ik nu eigenlijk best bijzonder. Ik denk dat het pijnlijk was door de opgezwollen eierstokken. En de gyn was gewoon niet zo'n mensen mens. Dat heb je weleens. Ze deed wel haar best maar het ging haar meer om het resultaat dan om mijn welzijn. Nouja uiteindelijk bij mij ook natuurlijk. Mijn man mag ook nog niet te dicht in de buurt komen. Zwanger zonder seks blijft toch best een gek idee
Hoe was je gesprek Celenne? En ik wil best mn ervaringen delen hoor. Afwachtend beleid viel mij tegen maar had het wel nodig om 'afscheid' te nemen van het zwanger zijn, heb me daarna nog erg lang 'leeg' gevoeld. Daarna koos ik voor de medicijnen die je vaginaal moet inbrengen. Achteraf denk ik dat had ik eerder moeten doen, maar na 1 poging was ik er helaas nog niet 'vanaf'. Dus toen moest het herhaald worden. Ik wilde toen koste wat kost geen curretage. Zelf toen ik met hoge koorts opgenomen werd weigerde ik, gelukkig liet het toen los en mocht ik naar huis en achteraf vond ik dat dan ook weer een domme actie van mezelf. Maarja toen ik later endometriose bleek te hebben was ik toch wel blij dat er geen curretage was gedaan ivm de kans op verklevingen die ik dus al ruimschoots heb. Heel veel sterkte nog de komende tijd. Hoop trouwens niet dat ik het alleen maar erger maakt met mn verhaal...... Anders sorry daarvoor. En neem de tijd om te rouwen. Het verdriet blijft, ik kan er na een jaar nog steeds erg verdrietig van zijn dat het zo heeft moeten gaan. Maar ik kan nu wel relativeren dat het waarschijnlijk door het vruchtje kwam en ik er zelf niks aan kon doen. Maar in het begin had ik erg veel schuldgevoelens en ging ik alles na wat ik gedaan had en vooral wat ik beter niet had kunnen doen.
Sorry voor het lange verhaal. Moet nodig weer de afleiding van het werk denk ik. Maar nu eerst weekend.
Ik was vandaag ook nog een kwartier te laat met die progesteron tabletjes. Neem aan dat een kwartier nog wel te overzien is maar o wat voelde ik me stom en dom met mn zoiets belangrijks vergeet ik niet. Gelijk maar even meerdere alarmen ingesteld op mn telefoon en man gevraagd om me ernaar te vragen of ik ze overdag wel heb ingenomen. Ben er nog niet echt bij met mn gedachten.
Het buisje ging er trouwens makkelijk in, ook met iui's gelukkig nooit problemen mee gehad. Ik heb wel de echofoto meegekregen na de terugplaatsing. Dat vind ik nu eigenlijk best bijzonder. Ik denk dat het pijnlijk was door de opgezwollen eierstokken. En de gyn was gewoon niet zo'n mensen mens. Dat heb je weleens. Ze deed wel haar best maar het ging haar meer om het resultaat dan om mijn welzijn. Nouja uiteindelijk bij mij ook natuurlijk. Mijn man mag ook nog niet te dicht in de buurt komen. Zwanger zonder seks blijft toch best een gek idee
Hoe was je gesprek Celenne? En ik wil best mn ervaringen delen hoor. Afwachtend beleid viel mij tegen maar had het wel nodig om 'afscheid' te nemen van het zwanger zijn, heb me daarna nog erg lang 'leeg' gevoeld. Daarna koos ik voor de medicijnen die je vaginaal moet inbrengen. Achteraf denk ik dat had ik eerder moeten doen, maar na 1 poging was ik er helaas nog niet 'vanaf'. Dus toen moest het herhaald worden. Ik wilde toen koste wat kost geen curretage. Zelf toen ik met hoge koorts opgenomen werd weigerde ik, gelukkig liet het toen los en mocht ik naar huis en achteraf vond ik dat dan ook weer een domme actie van mezelf. Maarja toen ik later endometriose bleek te hebben was ik toch wel blij dat er geen curretage was gedaan ivm de kans op verklevingen die ik dus al ruimschoots heb. Heel veel sterkte nog de komende tijd. Hoop trouwens niet dat ik het alleen maar erger maakt met mn verhaal...... Anders sorry daarvoor. En neem de tijd om te rouwen. Het verdriet blijft, ik kan er na een jaar nog steeds erg verdrietig van zijn dat het zo heeft moeten gaan. Maar ik kan nu wel relativeren dat het waarschijnlijk door het vruchtje kwam en ik er zelf niks aan kon doen. Maar in het begin had ik erg veel schuldgevoelens en ging ik alles na wat ik gedaan had en vooral wat ik beter niet had kunnen doen.
Sorry voor het lange verhaal. Moet nodig weer de afleiding van het werk denk ik. Maar nu eerst weekend.
zaterdag 6 juli 2019 22:10
Dankjewel, dat je dit wilde vertellen, Rosalie. Wat een rot-traject is dit toch, dat het zulke ervaringen oplevert.
We hebben vrijdag opnieuw mogen zien dat er echt geen gezond embryo groeit. Mijn lichaam heeft niet door dat het over is, maar dat is het duidelijk wel. We hebben de pillen mee, maar mogen zelf bepalen of en wanneer we die route inslaan. Op dit moment wil ik ze wel nemen, maar is mijn man nog niet zover. Eerst even afwachten nog dus, ik wil dit niet doen als we er niet allebei achter staan. Dus voor de zoveelste keer zit ik op een wachtbankje, en deze haat ik nog het meest van alle tot nu toe.
We hebben vrijdag opnieuw mogen zien dat er echt geen gezond embryo groeit. Mijn lichaam heeft niet door dat het over is, maar dat is het duidelijk wel. We hebben de pillen mee, maar mogen zelf bepalen of en wanneer we die route inslaan. Op dit moment wil ik ze wel nemen, maar is mijn man nog niet zover. Eerst even afwachten nog dus, ik wil dit niet doen als we er niet allebei achter staan. Dus voor de zoveelste keer zit ik op een wachtbankje, en deze haat ik nog het meest van alle tot nu toe.
zaterdag 6 juli 2019 23:29
Wat verdrietig Celenne. Die 'zwangerschapssymptomen' houden nog wel een tijdje aan, ook na de miskraam. Al werd het toen bij mij wel snel minder toen de baarmoeder leeg was. Het is gewoon heel erg rot dat het nog mis gaat zelfs na zo'n heel traject. Gewoon heel erg verdrietig en oneerlijk. Wel goed trouwens dat je vriend het aangeeft er nog niet klaar voor te zijn. Het is namelijk ook voor hem een heel heftige ervaring. Bij mij heeft mijn man de tabletten erin gedaan. Dat vonden we dan nog wel een 'moment' om het samen af te sluiten en toen het op gang kwam hebben we de hele dag series gekeken vanuit bed en de film mamma mia. Later zijn we samen nog naar de musical gegaan. Tja je moet wat maar liedjes uit mamma mia kunnen me sindsdien toch nog wel opbeuren als ik er even doorheen zit en hem ook. En veel snoep in huis halen vooraf en nacht/kraam maandverband voor het geval dat. Ik had wel veel bloedverlies maar hoorde van iemand anders dat het meeviel. Je mag in elk geval niet duizelig worden dan moet je het ziekenhuis bellen. Ik mocht van het ziekenhuis naast paracetamol aleve gebruiken. De pijn viel me mee.
Nogmaals sterkte!
Nogmaals sterkte!
dinsdag 9 juli 2019 08:08
Rosalie, hoe gaat het nu met je? Voelt je lichaam weer een beetje goed? Ik denk trouwens niet dat het zo nauw komt met die Progesteron tabletjes want ik kreeg daar geen tijd voor mee. Gewoon drie keer per dag en verdeelt maar dat hoefde niet op de minuut. Maar zoals jij het omschrijft heb jij tabletjes die je moet slikken en heb jij iets anders dan Utrogestan? En hopelijk heeft de hardhandigheid inderdaad wel gezorgd voor een mooi plekje voor de embryo. Bij ons doen ze de terugplaatsing zonder echo dus is er ook sowieso geen geduw bij. Alleen het slangetje plaatsen dus je voelt er eigenlijk niks van. En ik duim nog even heel hard door dat je zwanger bent zonder seks (en daarnaast ook nog door iemand anders zwanger gemaakt ).
Celenne, hoe is het met je meis? En nog aan het wachten of inmiddels al iets kunnen besluiten? Wat lijkt het me moeilijk om zo te moeten wachten. Wees maar heeeeel lief voor jezelf. En Rosalie, ik vind het ook zo verdrietig om jouw verhaal weer te lezen .
AV, als je nog meeleest. Hopelijk ben je heerlijk aan het genieten! Zo benieuwd hoe je bruiloft en huwelijksreis was/is.
Hier, nog een paar daagjes geduld en dan vrijdag weer de eerste echo voor de terugplaatsing. Heb inmiddels mijn arts gesproken en die kon niks zeggen over de positieve testen en ziet daarnaast ook geen reden om iets te veranderen. Snap ook dat er waarschijnlijk geen reden is/aangetoond kan worden waarom het iedere keer zo vroeg mis gaat maar vind het wel lastig. Probeer weer even hoop te vinden voor die andere twee emmy's in de vriezer maar merk dat ik al verder aan het denken ben.
Heb de afspraak in DD gemaakt voor 15 augustus en dat voelt in ieder geval al fijn. Echt een gesprek met mijn vriend heb ik niet gehad maar toen ik mijn moed bijeen geraapt had en vroeg of hij nog een poging wilde doen in DD kreeg ik niet echt het gesprek waar ik op hoopte maar wel dat het okay is. Wilde echt graag eventjes praten over waar we staan maar met zijn ipad nog in zijn hand zei hij dat we dat gewoon gaan doen omdat hij anders bang is dat ik het hem kwalijk ga nemen dat we stoppen. Geen gesprek dus maar in ieder geval een okay dus daar moet ik dan maar gewoon blij mee zijn. Vind het zo moeilijk dat we hier niet hetzelfde in het traject staan. Ik voel me vervolgens ook weer heel schuldig dat ik verder wil maar vind het ook weer lastig dat hij geen moeite doet om zich in mij in te leven. Het voelt zo alleen maar stoppen en me erbij neerleggen dat ik nooit moeder wordt kan ik gewoon echt nog niet . Pffff, sorry voor het gezeur maar even van me af schrijven voelt al zo fijn.
). Celenne, hoe is het met je meis?
En nog aan het wachten of inmiddels al iets kunnen besluiten? Wat lijkt het me moeilijk om zo te moeten wachten. Wees maar heeeeel lief voor jezelf. En Rosalie, ik vind het ook zo verdrietig om jouw verhaal weer te lezen . AV, als je nog meeleest. Hopelijk ben je heerlijk aan het genieten! Zo benieuwd hoe je bruiloft en huwelijksreis was/is.
Hier, nog een paar daagjes geduld en dan vrijdag weer de eerste echo voor de terugplaatsing. Heb inmiddels mijn arts gesproken en die kon niks zeggen over de positieve testen en ziet daarnaast ook geen reden om iets te veranderen. Snap ook dat er waarschijnlijk geen reden is/aangetoond kan worden waarom het iedere keer zo vroeg mis gaat maar vind het wel lastig. Probeer weer even hoop te vinden voor die andere twee emmy's in de vriezer maar merk dat ik al verder aan het denken ben.
Heb de afspraak in DD gemaakt voor 15 augustus en dat voelt in ieder geval al fijn. Echt een gesprek met mijn vriend heb ik niet gehad maar toen ik mijn moed bijeen geraapt had en vroeg of hij nog een poging wilde doen in DD kreeg ik niet echt het gesprek waar ik op hoopte maar wel dat het okay is. Wilde echt graag eventjes praten over waar we staan maar met zijn ipad nog in zijn hand zei hij dat we dat gewoon gaan doen omdat hij anders bang is dat ik het hem kwalijk ga nemen dat we stoppen. Geen gesprek dus maar in ieder geval een okay dus daar moet ik dan maar gewoon blij mee zijn. Vind het zo moeilijk dat we hier niet hetzelfde in het traject staan. Ik voel me vervolgens ook weer heel schuldig dat ik verder wil maar vind het ook weer lastig dat hij geen moeite doet om zich in mij in te leven. Het voelt zo alleen maar stoppen en me erbij neerleggen dat ik nooit moeder wordt kan ik gewoon echt nog niet
. Pffff, sorry voor het gezeur maar even van me af schrijven voelt al zo fijn.
dinsdag 9 juli 2019 18:43
Ah Puk snap dat je verder denkt en het alvast met je vriend bespreekt. Fijn dat het in ieder geval een ok is. Maar hou hoop voor die laatste 2 embryo's. Misschien is het voor je vriend echt nog te ver weg. Hebben jullie trouwens 3 of 5 daagse embryo's? Wij kregen vandaag bericht dat er maar 1 5 daagse embryo in de vriezer zit. De anderen waren niet doorgegroeid. We hebben dus niet zoveel kansen. Dat was wel even een tegenvaller. Dus degene die nu in mn buik zit moet het doen en anders hopen dat de andere goed ontdooit en dat dat hem is of haar of zij 
. Gebeurd dat vaak dat een embryo niet goed ontdooit?
Ik heb het 'gevoel' dat het niet gelukt is. Weet niet precies waarom. Ja ik voel niks en ben ook helemaal opgeknapt lijkt het. Maar dat vind ik momenteel alles behalve geruststellend. Ik had komend weekend een feestje maar nu maar alvast afgezegd want ben als de dood dat ik daar ongesteld wordt. Misschien flauw of kinderachtig maar dat is dan maar zo.
Stoppen..... dat vind ik een hele lastige. Sinds ik weet dat ik endometriose heb kan ik voor mijn gevoel het 'meer' accepteren als het niet zou lukken. Maar aan de andere kant geeft het me hoop dat we nu weten wat er aan de hand is en dat we er misschien wat aan kunnen doen. Mocht ivf niet lukken dan heb ik de keuze in opereren/ weghalen van de endometriose. Daarna is de kans groter dat het lukt. Maar ik heb geen klachten dus denk niet dat ik me zou laten opereren. Adoptie is een optie maar daar moet ik me dan echt beter in verdiepen net als pleegzorg. Nouja het kan mij ook goed bezig houden zoals je leest. Wordt DD dan je derde poging Puk? Kan me nu niet voorstellen dat ik het bij drie pogingen houd als de opbrengst zo laag is. Zou denk ik die vierde poging wel zelf willen betalen of overstappen naar een dure zorgverzekering, Moeilijk hoor die keuzes en lichamelijk moet het ook maar te doen zijn, en vooral emotioneel.
Heel veel succes met de nieuwe poging, duim voor je dat je die afspraak in DD af kan zeggen.
. Gebeurd dat vaak dat een embryo niet goed ontdooit?Ik heb het 'gevoel' dat het niet gelukt is. Weet niet precies waarom. Ja ik voel niks en ben ook helemaal opgeknapt lijkt het. Maar dat vind ik momenteel alles behalve geruststellend. Ik had komend weekend een feestje maar nu maar alvast afgezegd want ben als de dood dat ik daar ongesteld wordt. Misschien flauw of kinderachtig maar dat is dan maar zo.
Stoppen..... dat vind ik een hele lastige. Sinds ik weet dat ik endometriose heb kan ik voor mijn gevoel het 'meer' accepteren als het niet zou lukken. Maar aan de andere kant geeft het me hoop dat we nu weten wat er aan de hand is en dat we er misschien wat aan kunnen doen. Mocht ivf niet lukken dan heb ik de keuze in opereren/ weghalen van de endometriose. Daarna is de kans groter dat het lukt. Maar ik heb geen klachten dus denk niet dat ik me zou laten opereren. Adoptie is een optie maar daar moet ik me dan echt beter in verdiepen net als pleegzorg. Nouja het kan mij ook goed bezig houden zoals je leest. Wordt DD dan je derde poging Puk? Kan me nu niet voorstellen dat ik het bij drie pogingen houd als de opbrengst zo laag is. Zou denk ik die vierde poging wel zelf willen betalen of overstappen naar een dure zorgverzekering, Moeilijk hoor die keuzes en lichamelijk moet het ook maar te doen zijn, en vooral emotioneel.
Heel veel succes met de nieuwe poging, duim voor je dat je die afspraak in DD af kan zeggen.
dinsdag 9 juli 2019 21:04
Spannend dat de terugplaatsing in de buurt komt, Puk! En verstandig om de afspraak in DD alvast achter de hand te hebben. Dan doe je in ieder geval alles wat je eraan kunt doen.
Het lijkt me lastig voor je om zo verschillend in het traject te staan als je vriend. Dat heb ik zelf de afgelopen week op kleine schaal mogen ondervinden. Nu is dit cytotec verhaal natuurlijk een andere situatie, en als deze vergelijking als een tang op een varken slaat voor jou, dan haal ik deze tekst uiteraard weer weg. Maar het wachten omdat mijn man er mentaal nog niet aan toe was, was voor mij wel degelijk de juiste keuze. Een keuze in zijn belang, dat is waar, maar ik ben er volledig van overtuigd dat het belangrijk was om die keuze zo te maken. Voor hem en dus daarom ook voor mij, en daarmee voelt dat goed. En daarmee kan ik me ook voorstellen dat als jouw man zelf ambivalenter staat t.o.v. DD dan jij, het voor hem toch als de absoluut juiste keuze kan voelen omdat jij dat zo voelt. Dat is dan misschien een meer secundaire motivatie, maar wel degelijk een echte en sterke motivatie. Zo'n secundaire motivatie lijkt me ongeschikt voor een keuze zoals "willen we wel of niet een kind?", maar voor een traject dat - hoe zwaar en pijnlijk en stressvol ook - een tijdelijk iets is, kan dat toch ook een sterke motivatie zijn.
Enfin, het is maar een hersenspinsel dit.
Rosalie, wat jammer dat het tegenviel met de cryo's. Elke kans is er een natuurlijk, maar ik kan me voorstellen dat het toch een klap is om te beseffen dat de afvalrace weer verder ging.
Het gevoel dat het niet gelukt was had ik ook, tot ik vervolgens overstimulatie kreeg. Nou is het natuurlijk alsnog mislukt, maar volgens mij zijn die gevoelens (bij mij in elk geval) tamelijk willekeurig en nietszeggend. Ik hoop dus dat jouw gevoelens er op dit moment faliekant naast zitten! Wat een slopende periode zijn die wachtweken toch. Hou je taai!
Verder dank voor alle medeleven. Mijn lichaam heeft het berichtje nog altijd niet ontvangen en doet nog altijd volop alsof ik zwanger ben. Maar inmiddels is ook mijn man zover dat hij beseft dat dit echt over is. Morgen neem ik de mifegyne, en overmorgen de cytotec.
Het lijkt me lastig voor je om zo verschillend in het traject te staan als je vriend. Dat heb ik zelf de afgelopen week op kleine schaal mogen ondervinden. Nu is dit cytotec verhaal natuurlijk een andere situatie, en als deze vergelijking als een tang op een varken slaat voor jou, dan haal ik deze tekst uiteraard weer weg. Maar het wachten omdat mijn man er mentaal nog niet aan toe was, was voor mij wel degelijk de juiste keuze. Een keuze in zijn belang, dat is waar, maar ik ben er volledig van overtuigd dat het belangrijk was om die keuze zo te maken. Voor hem en dus daarom ook voor mij, en daarmee voelt dat goed. En daarmee kan ik me ook voorstellen dat als jouw man zelf ambivalenter staat t.o.v. DD dan jij, het voor hem toch als de absoluut juiste keuze kan voelen omdat jij dat zo voelt. Dat is dan misschien een meer secundaire motivatie, maar wel degelijk een echte en sterke motivatie. Zo'n secundaire motivatie lijkt me ongeschikt voor een keuze zoals "willen we wel of niet een kind?", maar voor een traject dat - hoe zwaar en pijnlijk en stressvol ook - een tijdelijk iets is, kan dat toch ook een sterke motivatie zijn.
Enfin, het is maar een hersenspinsel dit.
Rosalie, wat jammer dat het tegenviel met de cryo's. Elke kans is er een natuurlijk, maar ik kan me voorstellen dat het toch een klap is om te beseffen dat de afvalrace weer verder ging.
Het gevoel dat het niet gelukt was had ik ook, tot ik vervolgens overstimulatie kreeg. Nou is het natuurlijk alsnog mislukt, maar volgens mij zijn die gevoelens (bij mij in elk geval) tamelijk willekeurig en nietszeggend. Ik hoop dus dat jouw gevoelens er op dit moment faliekant naast zitten! Wat een slopende periode zijn die wachtweken toch. Hou je taai!
Verder dank voor alle medeleven. Mijn lichaam heeft het berichtje nog altijd niet ontvangen en doet nog altijd volop alsof ik zwanger ben. Maar inmiddels is ook mijn man zover dat hij beseft dat dit echt over is. Morgen neem ik de mifegyne, en overmorgen de cytotec.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
