Zwanger
alle pijlers
Abortus of alleen doen
zondag 22 september 2019 om 21:56
Hoi allemaal,
Voorafgaan wil ik zeggen dat het hier om abortus gaat en dus vervelend kan zijn voor vrouwen die graag zwanger willen worden.
Ik zie het even niet meer zitten. Ik ben ongepland zwanger van mijn vriend, maar de relatie is eigenlijk echt over. Vanaf het begin heb ik twijfels gehad om abortus te doen, maar door angst voor spijt en omdat mijn vriend het niet wou heb ik dit niet gedaan. Inmiddels is de zwangerschap verder gevorderd en is een abortus bijna niet meer mogelijk. De relatie gaat al maar slechter en slechter. Ik zie geen uitweg meer. Ik voel mij helemaal vast gezet in deze situatie. Heb nooit alleenstaande moeder willen worden. Mijn enige opties zijn alles alleen doen of alsnog een late abortus laten doen. Iedereen is al op de hoogte van de zwangerschap en alleen 2 vriendinnen weten hoe ik mij echt voel. Vriend wil koste wat koste het kindje houden, wat ik ook best begrijp, maar ik ben straks wel de gene die er alleen voor staat. Dit betekend dat ik veel minder moet gaan werken, het financieel heel erg moeilijk ga krijgen en geen enkele vrijheid meer heb. De stap om het alleen te doen lijkt zo ontzettend groot en onrealistisch dat ik er gewoon bijna niet aan kan denken. Tot nu toe heb ik nog niet echt het gevoel van dit kindje te houden.(door de omstandigheden). Als ik het kindje niet houd heb ik nog een hele toekomst voor me en daar blijf ik steeds aan denken. Het hele beeld van een kindje krijgen en zwanger zijn is nu een gitzwarte gebeurtenis. Voor mijn gevoel zijn beide keuzes iets waar ik niet meer bovenop ga komen. Weet ook dat ik hier geen antwoorden kan vinden, maar wou het toch even delen, wie weet heeft iemand ervaring of advies. (reacties met waarom word je dan zwanger oid, liever niet reageren)
Voorafgaan wil ik zeggen dat het hier om abortus gaat en dus vervelend kan zijn voor vrouwen die graag zwanger willen worden.
Ik zie het even niet meer zitten. Ik ben ongepland zwanger van mijn vriend, maar de relatie is eigenlijk echt over. Vanaf het begin heb ik twijfels gehad om abortus te doen, maar door angst voor spijt en omdat mijn vriend het niet wou heb ik dit niet gedaan. Inmiddels is de zwangerschap verder gevorderd en is een abortus bijna niet meer mogelijk. De relatie gaat al maar slechter en slechter. Ik zie geen uitweg meer. Ik voel mij helemaal vast gezet in deze situatie. Heb nooit alleenstaande moeder willen worden. Mijn enige opties zijn alles alleen doen of alsnog een late abortus laten doen. Iedereen is al op de hoogte van de zwangerschap en alleen 2 vriendinnen weten hoe ik mij echt voel. Vriend wil koste wat koste het kindje houden, wat ik ook best begrijp, maar ik ben straks wel de gene die er alleen voor staat. Dit betekend dat ik veel minder moet gaan werken, het financieel heel erg moeilijk ga krijgen en geen enkele vrijheid meer heb. De stap om het alleen te doen lijkt zo ontzettend groot en onrealistisch dat ik er gewoon bijna niet aan kan denken. Tot nu toe heb ik nog niet echt het gevoel van dit kindje te houden.(door de omstandigheden). Als ik het kindje niet houd heb ik nog een hele toekomst voor me en daar blijf ik steeds aan denken. Het hele beeld van een kindje krijgen en zwanger zijn is nu een gitzwarte gebeurtenis. Voor mijn gevoel zijn beide keuzes iets waar ik niet meer bovenop ga komen. Weet ook dat ik hier geen antwoorden kan vinden, maar wou het toch even delen, wie weet heeft iemand ervaring of advies. (reacties met waarom word je dan zwanger oid, liever niet reageren)
zondag 22 september 2019 om 22:24
zondag 22 september 2019 om 22:24
Het zal ongetwijfeld binnen de wettelijke termijn vallen en beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.
zondag 22 september 2019 om 22:26
redbulletje schreef: ↑22-09-2019 22:16Waarom? Dan moet TO ongewenst een zwangerschap en bevalling doorstaan en het kind krijgt later issues als adoptiekind dat is weggedaan door haar ouders. Bovendien zijn er al teveel mensen en het is ook nog slecht voor het klimaat. Je bespaart een kind juist het leven door het weg te laten halen.
oh mijn god
zondag 22 september 2019 om 22:26
Lastig!
Ik zou denk ik eens een heel goed gesprek hebben met de vader.
Want 2 dagen per week is natuurlijk te weinig als je het kindje eigenlijk 'voor hem' houdt. Dan zou hij meer mogen zorgen. Dat jij draagt betekent niet dat jij het meest moet zorgen.
Toevoeging: ik bedoel niet dat je het kindje dus moet houden, maar dat het wellicht helpt bij jouw keuze. Als hij moeilijk doet is dat wellicht anders dan wanneer hij gelijk aan het regelen slaat.
Ik zou denk ik eens een heel goed gesprek hebben met de vader.
Want 2 dagen per week is natuurlijk te weinig als je het kindje eigenlijk 'voor hem' houdt. Dan zou hij meer mogen zorgen. Dat jij draagt betekent niet dat jij het meest moet zorgen.
Toevoeging: ik bedoel niet dat je het kindje dus moet houden, maar dat het wellicht helpt bij jouw keuze. Als hij moeilijk doet is dat wellicht anders dan wanneer hij gelijk aan het regelen slaat.
anoniem_64c96ece978b5 wijzigde dit bericht op 22-09-2019 22:27
28.13% gewijzigd
zondag 22 september 2019 om 22:27
zondag 22 september 2019 om 22:27
Hij kan zoveel beloven, als hij het niet nakomt, blijft TO er mee zitten. En als zijn startbelofte om TO de zwangerschap uit te laten dragen maar 2 dagen betreft, dan zie ik het somber in.sleutelhuis schreef: ↑22-09-2019 22:26Lastig!
Ik zou denk ik eens een heel goed gesprek hebben met de vader.
Want 2 dagen per week is natuurlijk te weinig als je het kindje eigenlijk 'voor hem' houdt. Dan zou hij meer mogen zorgen. Dat jij draagt betekent niet dat jij het meest moet zorgen.
zondag 22 september 2019 om 22:34
Iedereen mag zijn mening geven vind ik, ik heb wel besloten als ik het kindje houd er zelf voor te zorgen en het niet ter adoptie af te staan( heb er wel over gedacht)
zondag 22 september 2019 om 22:35
Als je het hebt over dat een abortus bijna niet meer kan ga je richting de 24 weken?
Ga naar een goede psycholoog want in combinatie met al die hormonen in je lijf kan je ook niet echt helder meer nadenken.
En anders succes met het vinden van een arts die je hier nog bij gaat helpen als je echt al ver bent.
Het is geen uitzichtloze nood situatie. Het is een op de klippen gelopen relatie.
Maar goed misschien kan je wel vertellen hoe ver de zwangerschap is. Dat scheelt denk ik ook nogal in de adviezen die je krijgt.
Ga naar een goede psycholoog want in combinatie met al die hormonen in je lijf kan je ook niet echt helder meer nadenken.
En anders succes met het vinden van een arts die je hier nog bij gaat helpen als je echt al ver bent.
Het is geen uitzichtloze nood situatie. Het is een op de klippen gelopen relatie.
Maar goed misschien kan je wel vertellen hoe ver de zwangerschap is. Dat scheelt denk ik ook nogal in de adviezen die je krijgt.
zondag 22 september 2019 om 22:38
Heb af en toe wel goede momenten hoor, maar het is kiezen uit 2 kwaden dus ja, kan er niet heel luchtig over doen inderdaad.CherryBlossom- schreef: ↑22-09-2019 22:34Weetje je praat ook zo donker over. Volgens mij heb je al een besluit genomen maar durf je de stap niet te zetten?!
zondag 22 september 2019 om 22:39
Ik snap dat het hele beeld van een kindje krijgen anders was in jouw hoofd. Natuurlijk heb je het liefst 2 ouders voor zo'n kleintje. Maar alleen als de ouders door 1 deur kunnen gaan.
Qua financiën kan ik je niet heel veel ervaring geven, maar hier is partner van maandag tm vrijdag van huis en werk ik zelf 28/32 uur. Het is in het begin even zwaar, maar nu heb ik gewoon een strak ritme overdag als ik moet werken.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn werk ernaast ook wel echt nodig heb hoor. Gewoon iets voor mezelf. Ik zou niet thuis kunnen zitten dag in dag uit.
Qua financiën: als jullie uit elkaar gaan heb je wellicht recht op toeslagen: huurtoeslag, zorgtoeslag etc. Ook voor de kinderopvang krijg je toeslag, hoeveel % je krijgt is afhankelijk van je inkomen maar dit kan je zo opzoeken via Google.
Verder heb je misschien recht op kindgebonden budget.
Verder kan je ook proberen om alimentatie te krijgen van de vader, ik weet niet of hij het kindje al heeft erkent? Dan gaat het een stuk makkelijker. Als hij alimentatie betaald krijgt hij ook rechten. Maar ik vind dat een kindje ook recht heeft om allebei zijn/haar ouders in het leven te hebben. Mits er echt een goede reden is om dit niet te doen.
Heel veel sterkte de komende tijd. Ik denk dat je nu alles even heel zwart ziet. Je bent misschien verdrietig door de relatie die kapot is, er komt heel veel op je af en je weet niet zo goed wat je moet doen. Bespreek het eventueel met je verloskundige, zij maken dit vast vaker mee.
Qua financiën kan ik je niet heel veel ervaring geven, maar hier is partner van maandag tm vrijdag van huis en werk ik zelf 28/32 uur. Het is in het begin even zwaar, maar nu heb ik gewoon een strak ritme overdag als ik moet werken.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn werk ernaast ook wel echt nodig heb hoor. Gewoon iets voor mezelf. Ik zou niet thuis kunnen zitten dag in dag uit.
Qua financiën: als jullie uit elkaar gaan heb je wellicht recht op toeslagen: huurtoeslag, zorgtoeslag etc. Ook voor de kinderopvang krijg je toeslag, hoeveel % je krijgt is afhankelijk van je inkomen maar dit kan je zo opzoeken via Google.
Verder heb je misschien recht op kindgebonden budget.
Verder kan je ook proberen om alimentatie te krijgen van de vader, ik weet niet of hij het kindje al heeft erkent? Dan gaat het een stuk makkelijker. Als hij alimentatie betaald krijgt hij ook rechten. Maar ik vind dat een kindje ook recht heeft om allebei zijn/haar ouders in het leven te hebben. Mits er echt een goede reden is om dit niet te doen.
Heel veel sterkte de komende tijd. Ik denk dat je nu alles even heel zwart ziet. Je bent misschien verdrietig door de relatie die kapot is, er komt heel veel op je af en je weet niet zo goed wat je moet doen. Bespreek het eventueel met je verloskundige, zij maken dit vast vaker mee.
zondag 22 september 2019 om 22:45
Trien30 schreef: ↑22-09-2019 22:35Als je het hebt over dat een abortus bijna niet meer kan ga je richting de 24 weken?
Ga naar een goede psycholoog want in combinatie met al die hormonen in je lijf kan je ook niet echt helder meer nadenken.
En anders succes met het vinden van een arts die je hier nog bij gaat helpen als je echt al ver bent.
Het is geen uitzichtloze nood situatie. Het is een op de klippen gelopen relatie.
Maar goed misschien kan je wel vertellen hoe ver de zwangerschap is. Dat scheelt denk ik ook nogal in de adviezen die je krijgt.
Er worden abortussen tot 22 weken uitgevoerd. Voor mij is dit eigenlijk een noodsituatie en stel dat iemand er nou super laat achter komt en absoluut geen kind wil, dan kan het dus ook gewoon. Ik ben 19 weken. Dit is ook de reden dat ik het hoogst waarschijnlijk niet ga doen, maar het blijft toch door mn hoofd spoken. Sta er mee op en ga er mee naar bed. Ik zeg ook niet dat ik uiteindelijk niet van het kind zou kunnen houden, maar ik weet ook dat het het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen gaat worden.
zondag 22 september 2019 om 22:48
zondag 22 september 2019 om 22:52
19 weken.... dan voel je al leven. Ik kan me niet voorstellen dat je dat dan kan, als er niet een medische noodzaak is.Racoon333 schreef: ↑22-09-2019 22:45Er worden abortussen tot 22 weken uitgevoerd. Voor mij is dit eigenlijk een noodsituatie en stel dat iemand er nou super laat achter komt en absoluut geen kind wil, dan kan het dus ook gewoon. Ik ben 19 weken. Dit is ook de reden dat ik het hoogst waarschijnlijk niet ga doen, maar het blijft toch door mn hoofd spoken. Sta er mee op en ga er mee naar bed. Ik zeg ook niet dat ik uiteindelijk niet van het kind zou kunnen houden, maar ik weet ook dat het het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen gaat worden.
Dat het door je hoofd spookt, dat je eigenlijk liever had gehad dat het er niet was, wél.
Het lijkt me goed om hulp te zoeken. Voor jezelf, maar ook voor jullie samen om te kijken hoe je dit in moet gaan vullen.
Als vader mee wil zorgen is het niet oké dat hij denkt even te kunnen kiezen voor hoeveel dat is. Na geboorte van dit kind is hij 24/7 vader net zoals jij 24/7 moeder bent, en zoek je dus samen naar een goede verdeling van zorg- en opvoedingstaken.
zondag 22 september 2019 om 22:54
TO waarschijnlijk is het ook een soort van lichte paniek voor het onbekende, de situatie die anders is dan je graag had gewild en dan ook nog die hormonen. Echt die hormonen alleen al kunnen je gedachten/gevoelens zo raar beïnvloeden. Ik denk wanneer je zon baby’tje op je buik krijgt je echt dit gevoel en dit dilemma waar je nu voor staat niet eens meer zal kunnen of willen begrijpen. Zo ver een zwangerschap afbreken zal je zoals je zelf al aangeeft ook zeer zeker niet in de koude kleren gaan zitten. En zon baby’tje, echt die liefde is ongekend en zeer zeker niet voor te stellen voor je het zelf hebt ervaren. Om het jezelf makkelijker te maken en jezelf beter voor te bereiden zouden wat gesprekken met een psycholoog echt geen kwaad doen zodat je een beetje orde in je hoofd kan gaan krijgenRacoon333 schreef: ↑22-09-2019 22:45Er worden abortussen tot 22 weken uitgevoerd. Voor mij is dit eigenlijk een noodsituatie en stel dat iemand er nou super laat achter komt en absoluut geen kind wil, dan kan het dus ook gewoon. Ik ben 19 weken. Dit is ook de reden dat ik het hoogst waarschijnlijk niet ga doen, maar het blijft toch door mn hoofd spoken. Sta er mee op en ga er mee naar bed. Ik zeg ook niet dat ik uiteindelijk niet van het kind zou kunnen houden, maar ik weet ook dat het het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen gaat worden.
zondag 22 september 2019 om 22:54
Eigenlijk reageer ik nooit maar hier wil ik een uitzondering voor maken. Ik heb een paar maanden geleden een dochter gekregen terwijl de relatie met de vader al sinds het begin van de zwangerschap voorbij is. De situatie bij mij ligt wel iets anders, want ik was gepland zwanger, maar hij zag het ineens niet meer zitten. Abortus is wel door mijn hoofd gegaan, maar het is voor mij nooit een serieuze optie geweest. Ik wist dus vanaf het begin dat ik het zelf moest gaan doen, en eigenlijk gaf mij dat (na een aantal weken waarin ik natuurlijk vooral heel veel verdriet had) een bepaalde rust. Mijn kind, ik beslis. Natuurlijk het allerbeste als hij wel betrokken is, maar als dat om wat voor reden niet lukt dan komt dat ook goed. Ik heb een groot vangnet van mijn ouders, familie en vrienden die kunnen bijspringen als dat nodig zou zijn.
Nu ze er is, weet ik dat dit de goede keuze is geweest. Op dit moment de relatie met mijn ex als het gaat om ons kind heel goed. Hij is hier een aantal keer per week, ik ga dan vaak wat anders doen. Dat is voor ons allebei fijn, hij 1 op 1 tijd, ik juist even uit de wereld van voedingen en luiers. Soms past mijn moeder ook even op en over een tijdje ga ik weer een paar dagen per week werken en gaat ze naar het KDV. En na die tijd voor mezelf, wil ik het allerliefst weer heel snel naar huis.
Zonder die tijd voor mezelf zou ik het denk ik zwaarder vinden, dus daarvoor zorgen zou mijn nummer 1 tip zijn voor als je besluit het kindje te houden. En nu klinkt 2 dagen per week bij de vader misschien als weinig, maar nu mijn dochter er is moet ik er niet aan denken dat ik haar 2 hele dagen zou moeten missen!
Natuurlijk verandert er ook financieel heel veel, maar daar heb ik me nooit zorgen om gemaakt. Er zijn veel toeslagen etc en een baby wordt niet gelukkig van dure/nieuwe spullen. (Ik wel trouwens, heb met veel liefde gespaard en uitgegeven
)
Nu ze er is, weet ik dat dit de goede keuze is geweest. Op dit moment de relatie met mijn ex als het gaat om ons kind heel goed. Hij is hier een aantal keer per week, ik ga dan vaak wat anders doen. Dat is voor ons allebei fijn, hij 1 op 1 tijd, ik juist even uit de wereld van voedingen en luiers. Soms past mijn moeder ook even op en over een tijdje ga ik weer een paar dagen per week werken en gaat ze naar het KDV. En na die tijd voor mezelf, wil ik het allerliefst weer heel snel naar huis.
Zonder die tijd voor mezelf zou ik het denk ik zwaarder vinden, dus daarvoor zorgen zou mijn nummer 1 tip zijn voor als je besluit het kindje te houden. En nu klinkt 2 dagen per week bij de vader misschien als weinig, maar nu mijn dochter er is moet ik er niet aan denken dat ik haar 2 hele dagen zou moeten missen!
Natuurlijk verandert er ook financieel heel veel, maar daar heb ik me nooit zorgen om gemaakt. Er zijn veel toeslagen etc en een baby wordt niet gelukkig van dure/nieuwe spullen. (Ik wel trouwens, heb met veel liefde gespaard en uitgegeven
)
zondag 22 september 2019 om 22:54
zondag 22 september 2019 om 22:55
Dat hij het niet meteen voorstelt betekent niet dat hij het niet kan...redbulletje schreef: ↑22-09-2019 22:22De vader belooft 2 dagen per week, dus hoezo substantieel deel? En dan denkt TO nog dat hij dat niet eens gaat nakomen. TO is de sjaak als ze het niet afbreekt.
zondag 22 september 2019 om 22:55
De vader zal en kan er uiteindelijk toch niet voor zorgen, dan doe ik het nog liever zelf. Ze doet zeker wel abortussen voor dit soort situaties en ik vind het goed dat die optie er is. (Er zijn veel situaties te bedenken, ik zeg niet dat mijne perse gerechtvaardigd is trouwens) Ook voor foetussen met een afwijking, maar dat is weer een hele andere discussieMinkeDeWit schreef: ↑22-09-2019 22:20Dan laat je vader er toch voor zorgen? Ik hoop toch dat ze bij een kliniek geen late abortussen meer doen voor dit soort situaties. Het is al erg genoeg dat dat gebeurt bij kinderen met een afwijking.
zondag 22 september 2019 om 23:01
Mijn verloskundige is op de hoogte en ik praat ook met iemand. Ik voel nog geen leven in mijn buik eerlijk gezegd. Vader maakt nu beloftes, maar daar kan ik dus echt niet van op aan. Hij komt nooit zijn beloftes na namelijk..patchouli_ schreef: ↑22-09-2019 22:5219 weken.... dan voel je al leven. Ik kan me niet voorstellen dat je dat dan kan, als er niet een medische noodzaak is.
Dat het door je hoofd spookt, dat je eigenlijk liever had gehad dat het er niet was, wél.
Het lijkt me goed om hulp te zoeken. Voor jezelf, maar ook voor jullie samen om te kijken hoe je dit in moet gaan vullen.
Als vader mee wil zorgen is het niet oké dat hij denkt even te kunnen kiezen voor hoeveel dat is. Na geboorte van dit kind is hij 24/7 vader net zoals jij 24/7 moeder bent, en zoek je dus samen naar een goede verdeling van zorg- en opvoedingstaken.
zondag 22 september 2019 om 23:03
19 weken! Doe normaal!
19 weken is ook gewoon een bevalling die je moet ondergaan, er wordt niets weggezogen. Je bevalt van een heel compleet kindje dat eruit ziet als een echte baby maar dan nog heel klein.
Ik ben echt niet tegen abortus maar met 19 weken zal je het toch echt moeten uitzitten. Ga met het FIOM praten ajb.
Hier een kindje verloren met 17/18 weken en ik kan je vertellen, dat was gewoon echt een bevalling en een heel echt kindje. Zit dan je zwangerschap uit en sta het af.
19 weken is ook gewoon een bevalling die je moet ondergaan, er wordt niets weggezogen. Je bevalt van een heel compleet kindje dat eruit ziet als een echte baby maar dan nog heel klein.
Ik ben echt niet tegen abortus maar met 19 weken zal je het toch echt moeten uitzitten. Ga met het FIOM praten ajb.
Hier een kindje verloren met 17/18 weken en ik kan je vertellen, dat was gewoon echt een bevalling en een heel echt kindje. Zit dan je zwangerschap uit en sta het af.
suzyqfive wijzigde dit bericht op 22-09-2019 23:09
Reden: Foute aanname mbt medische redenen.
Reden: Foute aanname mbt medische redenen.
6.94% gewijzigd
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 22 september 2019 om 23:07
Het gaat ook niet om beloftes doen. Het gaat om bewustwording en volwassen worden. Verantwoording nemen. En daar kan hij zo te horen nog wel wat hulp bij gebruiken.
