Zwanger
alle pijlers
Abortus of alleen doen
zondag 22 september 2019 21:56
Hoi allemaal,
Voorafgaan wil ik zeggen dat het hier om abortus gaat en dus vervelend kan zijn voor vrouwen die graag zwanger willen worden.
Ik zie het even niet meer zitten. Ik ben ongepland zwanger van mijn vriend, maar de relatie is eigenlijk echt over. Vanaf het begin heb ik twijfels gehad om abortus te doen, maar door angst voor spijt en omdat mijn vriend het niet wou heb ik dit niet gedaan. Inmiddels is de zwangerschap verder gevorderd en is een abortus bijna niet meer mogelijk. De relatie gaat al maar slechter en slechter. Ik zie geen uitweg meer. Ik voel mij helemaal vast gezet in deze situatie. Heb nooit alleenstaande moeder willen worden. Mijn enige opties zijn alles alleen doen of alsnog een late abortus laten doen. Iedereen is al op de hoogte van de zwangerschap en alleen 2 vriendinnen weten hoe ik mij echt voel. Vriend wil koste wat koste het kindje houden, wat ik ook best begrijp, maar ik ben straks wel de gene die er alleen voor staat. Dit betekend dat ik veel minder moet gaan werken, het financieel heel erg moeilijk ga krijgen en geen enkele vrijheid meer heb. De stap om het alleen te doen lijkt zo ontzettend groot en onrealistisch dat ik er gewoon bijna niet aan kan denken. Tot nu toe heb ik nog niet echt het gevoel van dit kindje te houden.(door de omstandigheden). Als ik het kindje niet houd heb ik nog een hele toekomst voor me en daar blijf ik steeds aan denken. Het hele beeld van een kindje krijgen en zwanger zijn is nu een gitzwarte gebeurtenis. Voor mijn gevoel zijn beide keuzes iets waar ik niet meer bovenop ga komen. Weet ook dat ik hier geen antwoorden kan vinden, maar wou het toch even delen, wie weet heeft iemand ervaring of advies. (reacties met waarom word je dan zwanger oid, liever niet reageren)
Voorafgaan wil ik zeggen dat het hier om abortus gaat en dus vervelend kan zijn voor vrouwen die graag zwanger willen worden.
Ik zie het even niet meer zitten. Ik ben ongepland zwanger van mijn vriend, maar de relatie is eigenlijk echt over. Vanaf het begin heb ik twijfels gehad om abortus te doen, maar door angst voor spijt en omdat mijn vriend het niet wou heb ik dit niet gedaan. Inmiddels is de zwangerschap verder gevorderd en is een abortus bijna niet meer mogelijk. De relatie gaat al maar slechter en slechter. Ik zie geen uitweg meer. Ik voel mij helemaal vast gezet in deze situatie. Heb nooit alleenstaande moeder willen worden. Mijn enige opties zijn alles alleen doen of alsnog een late abortus laten doen. Iedereen is al op de hoogte van de zwangerschap en alleen 2 vriendinnen weten hoe ik mij echt voel. Vriend wil koste wat koste het kindje houden, wat ik ook best begrijp, maar ik ben straks wel de gene die er alleen voor staat. Dit betekend dat ik veel minder moet gaan werken, het financieel heel erg moeilijk ga krijgen en geen enkele vrijheid meer heb. De stap om het alleen te doen lijkt zo ontzettend groot en onrealistisch dat ik er gewoon bijna niet aan kan denken. Tot nu toe heb ik nog niet echt het gevoel van dit kindje te houden.(door de omstandigheden). Als ik het kindje niet houd heb ik nog een hele toekomst voor me en daar blijf ik steeds aan denken. Het hele beeld van een kindje krijgen en zwanger zijn is nu een gitzwarte gebeurtenis. Voor mijn gevoel zijn beide keuzes iets waar ik niet meer bovenop ga komen. Weet ook dat ik hier geen antwoorden kan vinden, maar wou het toch even delen, wie weet heeft iemand ervaring of advies. (reacties met waarom word je dan zwanger oid, liever niet reageren)
maandag 23 september 2019 08:21
Er zijn nauwelijks Nederlandse adoptiekinderen beschikbaar.redbulletje schreef: ↑23-09-2019 08:11Maar waarom kunnen Nederlanders dan alleen nog uit derde wereld landen adopteren en vaak ook nog geen gezond kindje? Kwamen Nederlandse afgestane kinderen niet automatisch in pleegzorg zodat er altijd terugkeer mogelijk zou zijn naar een spijtoptant?
Ja eerst in een pleeggezin want je hebt een bedenktermijn van een x aantal weken. Beter dan dat zo’n baby in het ziekenhuis blijft liggen tot dat de knoop is doorgehakt.
maandag 23 september 2019 08:23
Dit is inderdaad jezelf voor de gek houden.
Hij zal niet ineens gaan veranderen. Die illusie moet je de wereld uit helpen.
Hij zit in het verkeerde circuit en hij is niet te vertrouwen. Want hij komt geen beloftes na.
Verder is hij onverantwoordelijk.
Heb je de mogelijkheid op korte termijn met iemand te praten over wat er in je omgaat?
Iemand die je helpt de dingen wat op een rijtje te krijgen? Bijv een psycholoog. En ook een vriendin ( degene die weet van je twijfels)
Want je hangt nu een beetje tussen twee opties in.
De manier waarop je schrijft neig je nog erg naar vrijheid in je leven.
Sterkte
maandag 23 september 2019 08:25
Je gaat hier echt te kort door de bocht.redbulletje schreef: ↑23-09-2019 07:57Zodra TO onder narcose gaat is de feutes dat ook. Die krijgt er dus niets van mee. Het is wettelijk gewoon toegestaan met 19 weken dus als TO vandaag met overtuiging zegt dat ze er vanaf wil heeft ze eind van de week haar vrijheid terug.
Bij een abortus moet je heel erg zeker van je zaak zijn anders zal je voor de rest van je leven opgevrote worden door spijt.
Ze zal hoe dan ook voor de rest van haar leven met de consequenties moeten leven van de keuzes die ze nu maakt.
maandag 23 september 2019 08:25
Lijkt me wel juist bij uitvergrote meningen. TO zal zelf wel weten welke oplossing bij haar het meeste weerstand opwekt.
maandag 23 september 2019 08:27
Ja, TO moet wel zeker van haar zaak zijn, maar als ze dat niet is dan pikken ze dat wel op bij de kliniek.Trien30 schreef: ↑23-09-2019 08:25Je gaat hier echt te kort door de bocht.
Bij een abortus moet je heel erg zeker van je zaak zijn anders zal je voor de rest van je leven opgevrote worden door spijt.
Ze zal hoe dan ook voor de rest van haar leven met de consequenties moeten leven van de keuzes die ze nu maakt.
Ik ken meerdere vrouwen die voor of na hun abortus al kinderen hadden of kregen en die hebben geen spijt van de abortus. Het is ook iets wat in de media flink wordt aangepraat, die spijt.
maandag 23 september 2019 08:43
Ook met 20 weken zwangerschap? Daar zit echt nogal een verschil tussen hoor. Of je vroeg of laat in de zwangerschap bent.redbulletje schreef: ↑23-09-2019 08:27Ja, TO moet wel zeker van haar zaak zijn, maar als ze dat niet is dan pikken ze dat wel op bij de kliniek.
Ik ken meerdere vrouwen die voor of na hun abortus al kinderen hadden of kregen en die hebben geen spijt van de abortus. Het is ook iets wat in de media flink wordt aangepraat, die spijt.
maandag 23 september 2019 08:51
Tja, dat is persoonlijk natuurlijk, als ik per ongeluk zwanger was en ik kwam er pas na 19 weken achter, dan zou mijn opluchting alleen maar veel groter zijn omdat ik weet dat een paar weken later ik geen enkele escape meer zou hebben gehad.
maandag 23 september 2019 09:03
Wat een rotsituatie TO. Meningen hier maken het emotioneel alleen maar ingewikkelder voor je denk ik. Praten met een onbevooroordeeld persoon is denk ik fijner voor je. Dus bellen met het Fiom of een spoedafspraak bij je huisarts gaat je denk ik meer helpen. Heel veel sterkte, het zal niet makkelijk zijn je gedachten op een rijtje te krijgen nu.
maandag 23 september 2019 09:16
Ik vind het altijd zo opmerkelijk dat wanneer het om abortus gaat de meningen zo ontzettend gekleurd (en heftig zijn).
I.m.o. is het nog geen kindje tot het ter wereld komt, en ik ben 36 weken zwanger op het moment.
Ik heb jaren geleden abortus laten plegen met 18 weken, ik kwam er toen pas laat achter dat ik zwanger was.
TO, uiteindelijk ben JIJ het allerbelangrijkste. Je kunt, imo, geen gelukkig kind opvoeden als ongelukkige ouder. Als dit niet is wat jij wil, dan moet je stappen nemen.
En welke stap je ook zet, ze zijn allemaal geoorloofd. En bij iedere stap die je kiest zal je steun, maar ook tegenwerking krijgen. Doe wat goed is voor jou, dat is uiteindelijk de beste keuze die je kan maken.
Aanvulling:
Hoewel ik nu bewust en zeer gewenst zwanger ben, heb ik oprecht nog nooit spijt gehad van mijn eerdere abortus. Ik denk nooit wat als, weet de datum en het jaar van de abortus eigenlijk niet eens meer.
Wanneer ik terug kijk, kijk ik terug op een verstandig besluit.
Ik begrijp heel goed dat dat niet voor iedereen zal gelden, maar deze kant is er dus ook.
I.m.o. is het nog geen kindje tot het ter wereld komt, en ik ben 36 weken zwanger op het moment.
Ik heb jaren geleden abortus laten plegen met 18 weken, ik kwam er toen pas laat achter dat ik zwanger was.
TO, uiteindelijk ben JIJ het allerbelangrijkste. Je kunt, imo, geen gelukkig kind opvoeden als ongelukkige ouder. Als dit niet is wat jij wil, dan moet je stappen nemen.
En welke stap je ook zet, ze zijn allemaal geoorloofd. En bij iedere stap die je kiest zal je steun, maar ook tegenwerking krijgen. Doe wat goed is voor jou, dat is uiteindelijk de beste keuze die je kan maken.
Aanvulling:
Hoewel ik nu bewust en zeer gewenst zwanger ben, heb ik oprecht nog nooit spijt gehad van mijn eerdere abortus. Ik denk nooit wat als, weet de datum en het jaar van de abortus eigenlijk niet eens meer.
Wanneer ik terug kijk, kijk ik terug op een verstandig besluit.
Ik begrijp heel goed dat dat niet voor iedereen zal gelden, maar deze kant is er dus ook.
maandag 23 september 2019 12:19
Bedankt voor alle reacties. Voor/tegens, ik respecteer ze allemaal. Uiteindelijk moet ik inderdaad zelf de keuze maken. Het fiom heb ik ook al eerder gebeld, ze luisteren inderdaad goed en geven inzichten, maar uiteindelijk geven ze natuurlijk geen echt keuze advies. Het probleem in gewoon dat ik zelf maar blijf twijfelen, terwijl ik ook al met huisarts,verloskundige,therapeut heb gesproken. Blij met de zwangerschap kan ik gewoon niet zijn. Elke dag denk ik wel 1 keer, waarom heb ik het niet meteen gedaan. Het liefst zou ik de tijd terug draaien. Als ik wakker word denk ik; nee, het is er nog. Voor ik zwanger werd kon ik mij dit niet voorstellen, wel wist ik voor ik zwanger werd dat ik geen kind van hem wou. Ik had verwacht er wel in te groeien, het idee moeder te worden en het gevoel, maar dat is tot nu toe niet gebeurd. Ik heb wel een kinderwens, maar niet op deze manier. Aan de andere kant denk ik, 1 op de 3 gaan alsnog uit elkaar voor het kind 3 is, dus ik zal zeker niet de enige zijn.
maandag 23 september 2019 12:29
Dit dus het is geen abortus maar een vroegtijdige bevalling.suzyqfive schreef: ↑22-09-2019 23:0319 weken! Doe normaal!
19 weken is ook gewoon een bevalling die je moet ondergaan, er wordt niets weggezogen. Je bevalt van een heel compleet kindje dat eruit ziet als een echte baby maar dan nog heel klein.
Ik ben echt niet tegen abortus maar met 19 weken zal je het toch echt moeten uitzitten. Ga met het FIOM praten ajb.
Hier een kindje verloren met 17/18 weken en ik kan je vertellen, dat was gewoon echt een bevalling en een heel echt kindje. Zit dan je zwangerschap uit en sta het af.
maandag 23 september 2019 12:31
Wauw....Trien30 schreef: ↑22-09-2019 23:13Oh geloof mij die worden uitgevoerd. Onder anderen in de kliniek in Heemstede.
Tot de grens van 24 weken. Maar omdat het nooit 100% vast te stellen is hoe ver je bent mag dit tot 22 weken.
En dit is geen bevalling. Je gaat onder narcose en het kind wordt in de buik in stukjes gesneden en dan naar buiten gehaald.
Het gaat om een abortus. Vanaf dat moment is de foetus afval en wordt ook als zodanig behandeld.
https://www.bloemenhove.nl/nl/abortus_h ... -_22_weken
maandag 23 september 2019 12:41
Dit ben ik echt met je eens Redbulletje. Nogal een risico hopen dat de vader veranderd door de baby. De vader van mijn kind stond ook te juichen en wilde niet dat ik het liet weghalen.redbulletje schreef: ↑23-09-2019 08:08Vandaar dat er zoveel stellen juist uit elkaar gaan tijdens zwangerschappen of de eerste zware jaren met kleine kinderen... Een baby is geen lijmmiddel, eerder het tegenovergestelde.
Nou dat heb ik geweten, nu bijna 16 jaar later moet ik tot de conclusie komen dat hij de naam vader niet waard is. Ik heb daarom het moederschap en vooral het alleenstaande moederschap als zeer zwaar ervaren.
De enige reden toentertijd dat ik het niet weg liet halen was omdat ik mij schaamde omdat ik al eerder een abortus had gehad, maar ik heb eerlijk gezegd nooit moeder willen worden.
Het is helemaal goed gekomen tussen mijn zoon en ik maar ik vond het echt loodzwaar, vooral het gebrek aan vrijheid, spontaniteit en dat je eigen leven een soort van in de wacht gaat.
Mijn zoon is ook licht autistisch wat betekent dat hij nu ook nog veel zorg nodig heeft. Ik hou verschrikkelijk veel van hem en ik vind hem echt de leukste.
Maar vertrouw niet op een vader die nu al onverantwoordelijk is en zich in het verkeerde circuit begeeft.
Het wordt of een abortus, adoptie of alleenstaand moederschap, meer smaken zijn er voor TO momenteel niet.
maandag 23 september 2019 12:51
Lastig TO. Dat je blijft twijfelen zorgt er dus voor dat je geen abortus hebt laten doen en denk ik ook niet gaat krijgen. Want bij twijfel gaan ze de procedure niet uitvoeren. Denk je dat het straks anders gaat voelen als de termijn voorbij is, omdat de een beetje gevoelde mogelijkheid weg is? Of raak je in paniek van dat idee?
maandag 23 september 2019 13:08
Dit ben ik wel met je eens.redbulletje schreef: ↑23-09-2019 12:28Als je geen kind met hem wil dan is nu je kans nog om te zorgen dat dat niet gebeurd, dan kun je met een nieuwe man met een schone lei beginnen. Toch ook veel leuker om tenminste een kind te krijgen met een man die je wel als vader ziet?
@TO als je echt geen keus wil moet je nu een afspraak maken met de kliniek.
Als ik jou was zou ik sowieso gaan je hebt erna nog een week de tijd om na te denken.
Wat jij zegt dat had ik ook met het FIOM. Het bracht me zelfs mee aan het twijfelen.
Ik vond het advies van de abortuskliniek (casa den haag) echt vele malen prettiger dan van het FIOM. Juist omdat het een doortastende vrouw met veel levenservaring was. En bij Het FIOM kreeg ik een gesprek met iemand die duidelijk alleen haar lesboek goed had doorgenomen.
Heemstede is een goede Kliniek. En behandelen ook veel vrouwen die vanuit het buitenland komen. Nazorg schijnt er ook prima geregeld te zijn.
maandag 23 september 2019 13:11
- ik heb vandaag helaas geen tijd om de hele thread te lezen, dus ik reageer op de OP-
Maak een lijstje met alle onderwerpen waar je mee zit.
Geef die onderwerpen een 'pijnscore' of 'emotie score' op een schaal van 1 -10 om je hoofd te ordenen zodat je gaat voelen welke keuze het best te managen is voor jou. Een paar voorbeelden die ik nu even snel kan bedenken:
- Een late abortus
- Het oordeel van je familie en vrienden als je voor abortus kiest
- Het rouwproces na abortus
- Het kind geboren laten worden en het moederschap aangaan
- De omgang met de vader
- Maatschappelijke consequenties, carrière consequenties, et cetera
- Een bevalling (misschien vind je dat vreselijk, misschien is dat geen schrikbeeld voor je)
- Adoptie
- Het oordeel van je familie en vrienden als je voor adoptie kiest
- Het rouwproces na adoptie
Enzovoort.
Je hebt veel om over na te denken.
Misschien dat een lijstje met 'scores' je een overzicht geeft dat je niet kan vinden in alle emotie / twijfels / dilemma's.
Sterkte.
Maak een lijstje met alle onderwerpen waar je mee zit.
Geef die onderwerpen een 'pijnscore' of 'emotie score' op een schaal van 1 -10 om je hoofd te ordenen zodat je gaat voelen welke keuze het best te managen is voor jou. Een paar voorbeelden die ik nu even snel kan bedenken:
- Een late abortus
- Het oordeel van je familie en vrienden als je voor abortus kiest
- Het rouwproces na abortus
- Het kind geboren laten worden en het moederschap aangaan
- De omgang met de vader
- Maatschappelijke consequenties, carrière consequenties, et cetera
- Een bevalling (misschien vind je dat vreselijk, misschien is dat geen schrikbeeld voor je)
- Adoptie
- Het oordeel van je familie en vrienden als je voor adoptie kiest
- Het rouwproces na adoptie
Enzovoort.
Je hebt veel om over na te denken.
Misschien dat een lijstje met 'scores' je een overzicht geeft dat je niet kan vinden in alle emotie / twijfels / dilemma's.
Sterkte.
anoniem_389827 wijzigde dit bericht op 23-09-2019 13:20
3.94% gewijzigd
maandag 23 september 2019 13:12
Hoe dan ook, de tijd begint echt te dringen, waarom maak je geen afspraak bij een abortuskliniek? Tis niet alsof je nu belt en morgen behandeld wordt.... en eenmaal daar kom je wellicht tot inzicht dat je het toch niet ziet zitten. Of juist wel. Of dat zij niet willen meewerken. In elk geval heb je dan meer duidelijkheid en kun je aan alles eromheen gaan werken: abortusverwerking of voorbereiden op de komst van je kindje.
Sterkte!
Sterkte!
maandag 23 september 2019 13:30
En nog even als toevoeging: wat de rest van de wereld er van vindt zou ik mij helemaal niets van aantrekken! De mensen die van je houden zullen je keuze echt wel respecteren.roosje1976 schreef: ↑23-09-2019 13:02Bij twijfel niet houden. Klinkt lomp misschien maar een kind is niet voor een jaar of 10
maandag 23 september 2019 14:36
Ter aanvulling op mijn vorige reply:
Uit eigen ervaring weet ik dat het belangrijk is dat je KIEST.
Zelfs als je die keuze maakt met resterende twijfel in je hart & hoofd.
Dat moment van de knoop doorhakken en een keuze maken voor de rest van je leven is belangrijk.
Als je je keuze uitstelt tot het uiterste moment en dan een overhaaste / gedwongen / wellicht door anderen gestuurde keuze voor abortus maakt, of dat het zwanger blijven en moederschap je gevoelsmatig 'overkomt' omdat je bleef hangen in het niet kunnen kiezen:
Dat is lastiger om van te herstellen en met je leven verder te gaan.
Kiezen geeft meer rust.
Je hebt dan een bewuste stap gezet, in contact met jezelf.
Uit eigen ervaring weet ik dat het belangrijk is dat je KIEST.
Zelfs als je die keuze maakt met resterende twijfel in je hart & hoofd.
Dat moment van de knoop doorhakken en een keuze maken voor de rest van je leven is belangrijk.
Als je je keuze uitstelt tot het uiterste moment en dan een overhaaste / gedwongen / wellicht door anderen gestuurde keuze voor abortus maakt, of dat het zwanger blijven en moederschap je gevoelsmatig 'overkomt' omdat je bleef hangen in het niet kunnen kiezen:
Dat is lastiger om van te herstellen en met je leven verder te gaan.
Kiezen geeft meer rust.
Je hebt dan een bewuste stap gezet, in contact met jezelf.
