Zwanger
alle pijlers
Ex gaat bevallen
zondag 9 februari 2020 10:45
Lieve allemaal,
Sinds een maand is mijn relatie beëindigd. Mijn vriendin was in laatste trimester van zwangerschap en de hormonen gierden door haar lijf. Ze veranderde ontzettend, was erg gestresst en kregen grote ruzies over kleinigheden. Dit liep op een gegeven moment zo uit de hand dat de hele buurt geregeld bij elkaar werd geschreeuwd en mij uitschold en zelfs eens sloeg. Rustig praten was onmogelijk, of haar kalmeren.
Op een dag kon ik niet meer, ik maakte mij ernstig zorgen om de baby, die het oorverdovende geluid uiteraard steeds meekreeg.
Na een week ellende was het de druppel. We waren nog druk met klussen na een verhuizing, er was veel spanning en ruzie geweest.
Voor mezelf, mijn vriendin, maar vooral de baby ben ik weggegaan. Dit vond zij ook goed.
Deze beslissing nam veel tijd omdat het voor mij het laatste was wat ik wilde; bij haar (hun!) weggaan. Maar het was toen de beste beslissing, gezondste voor ons allen.
Ook al is het kind niet van mij, wel hebben wij 9 maanden geleden samen de donor uitgekozen en was ik bij de inseminatie.
Al zijn we nu uit elkaar en kunnen we tot onszelf komen, zou ik graag weten hoe het met haar is. Ze kan ieder moment bevallen en ik kan niet wachten de kleine te ontmoeten! Het hele proces waren we samen en bezig met het nieuwe leven als gezin.
Dat is allemaal weg, maar zou graag contact houden en droom zelfs om bij de bevalling te zijn. Ik wil haar nog heel graag steunen, mijn liefde is niet anders voor haar en kind. Maar samen in 1 huis schuurde te veel, al wilden we het beide zo graag.
Mag ik geen contact zoeken? is het raar dat ik bij de bevalling zou willen zijn? We hebben samen veel meegemaakt, afgelopen jaar was een rollercoaster (zwangerschap, ouder met kanker, werkloos, verhuizing etc.).
Esther
Sinds een maand is mijn relatie beëindigd. Mijn vriendin was in laatste trimester van zwangerschap en de hormonen gierden door haar lijf. Ze veranderde ontzettend, was erg gestresst en kregen grote ruzies over kleinigheden. Dit liep op een gegeven moment zo uit de hand dat de hele buurt geregeld bij elkaar werd geschreeuwd en mij uitschold en zelfs eens sloeg. Rustig praten was onmogelijk, of haar kalmeren.
Op een dag kon ik niet meer, ik maakte mij ernstig zorgen om de baby, die het oorverdovende geluid uiteraard steeds meekreeg.
Na een week ellende was het de druppel. We waren nog druk met klussen na een verhuizing, er was veel spanning en ruzie geweest.
Voor mezelf, mijn vriendin, maar vooral de baby ben ik weggegaan. Dit vond zij ook goed.
Deze beslissing nam veel tijd omdat het voor mij het laatste was wat ik wilde; bij haar (hun!) weggaan. Maar het was toen de beste beslissing, gezondste voor ons allen.
Ook al is het kind niet van mij, wel hebben wij 9 maanden geleden samen de donor uitgekozen en was ik bij de inseminatie.
Al zijn we nu uit elkaar en kunnen we tot onszelf komen, zou ik graag weten hoe het met haar is. Ze kan ieder moment bevallen en ik kan niet wachten de kleine te ontmoeten! Het hele proces waren we samen en bezig met het nieuwe leven als gezin.
Dat is allemaal weg, maar zou graag contact houden en droom zelfs om bij de bevalling te zijn. Ik wil haar nog heel graag steunen, mijn liefde is niet anders voor haar en kind. Maar samen in 1 huis schuurde te veel, al wilden we het beide zo graag.
Mag ik geen contact zoeken? is het raar dat ik bij de bevalling zou willen zijn? We hebben samen veel meegemaakt, afgelopen jaar was een rollercoaster (zwangerschap, ouder met kanker, werkloos, verhuizing etc.).
Esther
maandag 10 februari 2020 09:48
Ik zou die reactie echt geheel van me af laten glijden. De persoon die dat getypt heeft staat niet bepaald bekend om haar vriendelijke reacties.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 10 februari 2020 09:49
Jeetje wat onwijs kort door de bocht.sugarmiss schreef: ↑09-02-2020 18:16To is niet de tweede ouder van het kind. Haar ex is zwanger geworden door een donor.Biologisch is ze niets van het kind. Het is uit.
Ik mag toch hopen dat dit kind niet heen en weer gesleept gaat worden tussn 2 huizen.
Als je graag een kind wil wordt je zelf maar zwanger van een donor. Maar ga niet het leven van dit kind moeilijk maken. Hey kind groeit niet in jouw buik. Is ook niet verwant aan jou. Je kan het dus nauwelijks missen als het niet in je leven blijft. Zo gehecht aan het kind kan je nog niet zijn.
Met dat agressieve gedrag is TO misschien wel een veel verstandiger ouder dan de andere.
Hormonen maken je niet ineens ontoerekeningsvatbaar hoor.
Een ander uitschelden en mishandelen is niet normaal.
Ik zou me, als ik haar was, heel erg druk maken over het welzijn van de baby.
maleficent wijzigde dit bericht op 10-02-2020 09:51
0.22% gewijzigd
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 10 februari 2020 09:51
Ik zou het even afwachten. Natuurlijk doet het pijn dat je nu niet bij de bevalling kunt zijn, maar ik denk dat dit gewoon niet de tijd is om grote beslissingen te nemen, van haar kant en van jouw kant. Als ze nu aan het bevallen is dan is het niet de timing voor een gesprek, dan heeft ze al haar energie daarbij nodig, maar wie weet hoe anders het er over een tijdje uitziet.
Hou er wel rekening mee dat ze na de bevalling ook niet meteen weer zichzelf zal zijn, maar als de storm is gaan liggen is er misschien wel weer een opening voor een gesprek.
Hou er wel rekening mee dat ze na de bevalling ook niet meteen weer zichzelf zal zijn, maar als de storm is gaan liggen is er misschien wel weer een opening voor een gesprek.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 10 februari 2020 10:10
EstherK85 schreef: ↑10-02-2020 09:37Lieve iedereen,
Dank voor jullie reacties.
Voor de duidelijkheid, wij hadden geen samenlevingscontract of iets dergelijks. Omdat we elkaar voor inseminatie nog maar kort kenden lieten we dat nog even open. Zij had in planning traject te beginnen, ik kwam erbij en vond dat prima. Wilde ook een gezin, al was het sneller dan verwacht - 1e poging meteen raak!
Omdat we elkaar na uitelkaar nog niet hadden gesproken zouden we morgen elkaar gaan zien. Ik wilde dan aangeven hoe ik er in sta.
Maar nu blijken haar vliezen al gebroken, dus gesprek gaat niet door. Ik ben in haar buurt maar ze wil niet dat ik langskom. Ook bij bevalling wil ze me niet hebben.
Mijn nachtmerrie wordt werkelijkheid - heb alleen het beste gewild voor iedereen. Mijn liefde was niet over, maar afstand voor rust leek iedereen het beste.
Pakt anders uit - het voelt ook als mijn kindje maar daar heb ik dus niks aan. Niemand die mijn pijn ziet. Want tuurlijk; wat er ook gebeurd is zetten we opzij - ik wil vriendschappelijk verder en dacht dat het best had gekund dat ik bij bevalling zou zijn. Haar beslissing is echt heel pijnlijk en doet me veel verdriet. Al weet ik dat we moeten doen wat zij fijn vind tijdens de grote klus.
Jammer dat je niet eerst dat gesprek hebt kunnen voeren, ik begrijp dat het nu veel pijn doet want je hebt hier hoe dan ook naartoe geleefd. Ik denk dat je nu niks anders kunt doen dan afstand houden, afwachten en verdriet hebben over het plaatje wat je had. Jullie zijn een beetje jullie relatie ingestormd rond haar zwangerschaps'avontuur', dat kan een wat kunstmatige situatie (no pun intended) gegeven hebben. Dat alle aandacht daar naartoe is gegaan en jullie meer een droom/sprookje leefden dan echt een relatie op aan het bouwen waren (en dat de bubbel nu uiteen gespat is). Ik zou rekening houden met de mogelijkheid dat ze ook geen vriendschap en betrokkenheid meer wil, wat het voor jou extra wrang zou maken natuurlijk.
Misschien draait ze na de bevalling/paar weken toch nog bij en zou ze toch graag weer een relatie met je willen, dan is het aan jou of jij dat ook nog wil. Ik lees nu alleen maar focus op de baby en het bijzondere ervan (/de droom ervan) en dat je verder alles wat lijkt te vergeten. Ze heeft je wel geslagen hè en jullie hebben letterlijk knallende ruzies gehad. Hormonen en stress, kan, maar dit is niet okee.
Sterkte want je hebt een hele intense periode gehad en zit nu met een hoop verdriet en vragen
. Hopelijk kun je snel een gesprek met haar hebben zodat je wat meer duidelijkheid hebt over hoe zij er nu instaat.
maandag 10 februari 2020 22:28
Lijkt me heel pijnlijk TO. Ik zou het nu even laten gaan. En dan als ze bevallen is een mooie kaart sturen en als je langs mag komen een maaltijd meenemen die ze zo op kan warmen. Daar zijn de meeste kraamvrouwen hartstikke blij mee. Wellicht dat je door een goede steun te zijn een plek kunt krijgen in hun leven?
maandag 10 februari 2020 22:43
Dit. Prachtig en compact onder woorden gebracht. Ik denk dat de meeste mensen wel kunnen begrijpen dat je (uitzonderingen daargelaten) na je te hebben ingesteld op een gezin vormen en ouder worden, je niet zomaar aan de kant wil laten zetten.S-Groot schreef: ↑10-02-2020 10:10Jammer dat je niet eerst dat gesprek hebt kunnen voeren, ik begrijp dat het nu veel pijn doet want je hebt hier hoe dan ook naartoe geleefd. Ik denk dat je nu niks anders kunt doen dan afstand houden, afwachten en verdriet hebben over het plaatje wat je had. Jullie zijn een beetje jullie relatie ingestormd rond haar zwangerschaps'avontuur', dat kan een wat kunstmatige situatie (no pun intended) gegeven hebben. Dat alle aandacht daar naartoe is gegaan en jullie meer een droom/sprookje leefden dan echt een relatie op aan het bouwen waren (en dat de bubbel nu uiteen gespat is). Ik zou rekening houden met de mogelijkheid dat ze ook geen vriendschap en betrokkenheid meer wil, wat het voor jou extra wrang zou maken natuurlijk.
Misschien draait ze na de bevalling/paar weken toch nog bij en zou ze toch graag weer een relatie met je willen, dan is het aan jou of jij dat ook nog wil. Ik lees nu alleen maar focus op de baby en het bijzondere ervan (/de droom ervan) en dat je verder alles wat lijkt te vergeten. Ze heeft je wel geslagen hè en jullie hebben letterlijk knallende ruzies gehad. Hormonen en stress, kan, maar dit is niet okee.
Sterkte want je hebt een hele intense periode gehad en zit nu met een hoop verdriet en vragen
Heel veel sterkte TO
Nee heb je, ja kun je krijgen
maandag 10 februari 2020 23:21
Erkennen geeft slechts rechten aan het kind. Als (tweede) ouder moet je het gezag hebben/aanvragen, dit kan pas na de geboorte. Alleen als je getrouwd beter of geregistreerd partner, dan is dit al voor je geregeld.Desalniette_ schreef: ↑09-02-2020 12:37Ik bedoelde dat het sowieso voor de verloskundige info is die ze nodig heeft om de psychische toestand van de moeder te kunnen beoordelen. En als het kind samen is "verwekt" zou het kunnen zijn dat TO het ongeboren kind al bij de gemeente erkent heeft. In dat geval heeft ze wel rechten.
https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpe ... gezag-kind
En voor duo-moeders werkt het zo:
https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpe ... jn-partner
dinsdag 11 februari 2020 10:19
Dit vind ik dus een vreemde reactie. Stel je voor dat het om een heterostel zou gaan waarvan de man geen levend zaad had. En waarvan de vrouw zwanger was van een donor. Is de wensvader dan volgens jou ook helemaal niets van het kindje? Of moet die onvruchtbare man zelf maar een draagmoeder en een eiceldonor vinden om een eigen kindje te krijgen?sugarmiss schreef: ↑09-02-2020 18:16To is niet de tweede ouder van het kind. Haar ex is zwanger geworden door een donor.Biologisch is ze niets van het kind. Het is uit.
Ik mag toch hopen dat dit kind niet heen en weer gesleept gaat worden tussn 2 huizen.
Als je graag een kind wil wordt je zelf maar zwanger van een donor. Maar ga niet het leven van dit kind moeilijk maken. Hey kind groeit niet in jouw buik. Is ook niet verwant aan jou. Je kan het dus nauwelijks missen als het niet in je leven blijft. Zo gehecht aan het kind kan je nog niet zijn.
Ik weet niet de hele achtergrond van de situatie van TO, maar ik ga ervan uit dan beiden de intentie hadden om een gezinnetje te gaan vormen. Dan is het toch niet meer dan begrijpelijk dat TO graag dat kindje wil ontmoeten.
dinsdag 11 februari 2020 10:25
Wat sneu voor je, TO. Ik vind dat je er heel volwassen en nuchter instaat, ondanks de pijn die ongetwijfeld heel groot is. Ik denk dat je het beste kunt afwachten en, wat anderen ook al zeggen, een kaart sturen. Misschien kun je schrijven dat je er graag voor haar wilt zijn als goede vriendin. En dat ze als ze daar behoefte aan heeft maar hoeft te bellen/appen. Of zoiets. En als je helemaal niets hoort, over een paar maanden misschien nog een kaartje, dat je aan haar denkt en hoopt dat alles goed gaat met de baby. Zo laat je de deur op een kier zonder je op te dringen. Veel sterkte!
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
woensdag 12 februari 2020 10:14
Heel mooi samengevat, ontzettend dank voor je steun. Het is een heel nieuw gevoel wat ik ervaar - zo’n sterk verlangen om het kind vast te houden. Dat had ik niet voorzien, wat het een dubbel liefdesverdriet maakt.S-Groot schreef: ↑10-02-2020 10:10Jammer dat je niet eerst dat gesprek hebt kunnen voeren, ik begrijp dat het nu veel pijn doet want je hebt hier hoe dan ook naartoe geleefd. Ik denk dat je nu niks anders kunt doen dan afstand houden, afwachten en verdriet hebben over het plaatje wat je had. Jullie zijn een beetje jullie relatie ingestormd rond haar zwangerschaps'avontuur', dat kan een wat kunstmatige situatie (no pun intended) gegeven hebben. Dat alle aandacht daar naartoe is gegaan en jullie meer een droom/sprookje leefden dan echt een relatie op aan het bouwen waren (en dat de bubbel nu uiteen gespat is). Ik zou rekening houden met de mogelijkheid dat ze ook geen vriendschap en betrokkenheid meer wil, wat het voor jou extra wrang zou maken natuurlijk.
Misschien draait ze na de bevalling/paar weken toch nog bij en zou ze toch graag weer een relatie met je willen, dan is het aan jou of jij dat ook nog wil. Ik lees nu alleen maar focus op de baby en het bijzondere ervan (/de droom ervan) en dat je verder alles wat lijkt te vergeten. Ze heeft je wel geslagen hè en jullie hebben letterlijk knallende ruzies gehad. Hormonen en stress, kan, maar dit is niet okee.
Sterkte want je hebt een hele intense periode gehad en zit nu met een hoop verdriet en vragen
En inderdaad, het was een ongezonde situatie met veel verbaal geweld. Dat vergeet ik niet - maar ik wil geen afscheid nemen van het kind. Die koos er niet voor.
Ik zou haar van alles willen zeggen, maar kan enkel stil afwachten. Ben ongeduldig misschien, kan gewoon niet wachten de kleine jongen te zien!
Dank iedereen voor jullie lieve woorden. Heel lief dat jullie wilden reageren, dat betekent veel voor mij in deze verwarrende situatie.
Liefs
woensdag 12 februari 2020 11:04
Echt hoe krijg jij het toch elke keer , in elk topic weer , je toetsenbord uit. Ongelooflijk.sugarmiss schreef: ↑09-02-2020 18:16To is niet de tweede ouder van het kind. Haar ex is zwanger geworden door een donor.Biologisch is ze niets van het kind. Het is uit.
Ik mag toch hopen dat dit kind niet heen en weer gesleept gaat worden tussn 2 huizen.
Als je graag een kind wil wordt je zelf maar zwanger van een donor. Maar ga niet het leven van dit kind moeilijk maken. Hey kind groeit niet in jouw buik. Is ook niet verwant aan jou. Je kan het dus nauwelijks missen als het niet in je leven blijft. Zo gehecht aan het kind kan je nog niet zijn.
vrijdag 14 februari 2020 01:09
Inmiddels is ze bevallen van een prachtige zoon! Hoe erg ik hier ook naartoe leefde, de gevoelens overrompelden mij enorm. Toen ik het bericht kreeg (na moeder te vragen) was is zo gelukkig en voelde zoveel liefde en verbinding - kan het niet vatten in woorden.
Maar later kwam de pijn. En spijt.
Ex schoonmoeder feliciteerde mij trouwens met de geboorte - dat vond ik opvallend al voelt het ook als mijn kind en dan logisch. Waarom zegt zij dat, wat vinden jullie?
Door de zware bevalling en hechtingen moet ze goed rusten, bezoek wordt nog even uitgesteld.
Voor zover ik begrijp mag ik wel langskomen. Hier ben ik heel blij om. Ik zal haar vooraf nog schrijven wat ik voelde en dat ik nog steeds om haar geef. En dat ik hoop het kind te zien opgroeien.
Maar later kwam de pijn. En spijt.
Ex schoonmoeder feliciteerde mij trouwens met de geboorte - dat vond ik opvallend al voelt het ook als mijn kind en dan logisch. Waarom zegt zij dat, wat vinden jullie?
Door de zware bevalling en hechtingen moet ze goed rusten, bezoek wordt nog even uitgesteld.
Voor zover ik begrijp mag ik wel langskomen. Hier ben ik heel blij om. Ik zal haar vooraf nog schrijven wat ik voelde en dat ik nog steeds om haar geef. En dat ik hoop het kind te zien opgroeien.
vrijdag 14 februari 2020 08:13
Dat klinkt allemaal heel positief, Esther! Gefeliciteerd met jullie zoon.
Dat je ex-schoonmoeder je ook feliciteert zegt mij dat zij een goed mens is die weet hoeveel jullie relatie en de zwangerschap voor jou betekent. Misschien kan zij, als het stof wat gedaald is en je ex geen hormoonmonster meer is, tussen jullie bemiddelen.
Heel fijn dat je langs mag komen. Doe het rustig aan. Misschien schrijf je de dingen die je nu wilt schrijven liever (nog) niet maar ga je eerst gewoon even kijken en dan merk je wel hoe je ex eraantoe is. Wat je wel en niet kunt zeggen en wat je beter (later) kunt opschrijven. Ik denk dat er nog heel veel te redden valt, als jij de wijste blijft en het voorzichtig aanpakt!
Dat je ex-schoonmoeder je ook feliciteert zegt mij dat zij een goed mens is die weet hoeveel jullie relatie en de zwangerschap voor jou betekent. Misschien kan zij, als het stof wat gedaald is en je ex geen hormoonmonster meer is, tussen jullie bemiddelen.
Heel fijn dat je langs mag komen. Doe het rustig aan. Misschien schrijf je de dingen die je nu wilt schrijven liever (nog) niet maar ga je eerst gewoon even kijken en dan merk je wel hoe je ex eraantoe is. Wat je wel en niet kunt zeggen en wat je beter (later) kunt opschrijven. Ik denk dat er nog heel veel te redden valt, als jij de wijste blijft en het voorzichtig aanpakt!
bulbul wijzigde dit bericht op 14-02-2020 08:13
Reden: tikfout
Reden: tikfout
0.28% gewijzigd
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
vrijdag 14 februari 2020 09:11
Lief, dankjewel! Ik voel me ook trots. En wat het allemaal met mij doet wilde ik haar laten weten. Dat ik nog steeds veel voor haar en kind voel.Bulbul schreef: ↑14-02-2020 08:13Dat klinkt allemaal heel positief, Esther! Gefeliciteerd met jullie zoon.
Dat je ex-schoonmoeder je ook feliciteert zegt mij dat zij een goed mens is die weet hoeveel jullie relatie en de zwangerschap voor jou betekent. Misschien kan zij, als het stof wat gedaald is en je ex geen hormoonmonster meer is, tussen jullie bemiddelen.
Heel fijn dat je langs mag komen. Doe het rustig aan. Misschien schrijf je de dingen die je nu wilt schrijven liever (nog) niet maar ga je eerst gewoon even kijken en dan merk je wel hoe je ex eraantoe is. Wat je wel en niet kunt zeggen en wat je beter (later) kunt opschrijven. Ik denk dat er nog heel veel te redden valt, als jij de wijste blijft en het voorzichtig aanpakt!
Omdat we vooraf niet hebben kunnen bijpraten en over hoe verder heb ik dit niet kunnen uiten, dat wil ik zo graag. Ook heb ik fouten gemaakt.
Wat kan ik haar schrijven? Ik heb hoop en ben positief. Het besef dat ik echt mama wilde worden komt te laat, maar wou het wel zeggen voordat ze in gedachten al helemaal afscheid van me heeft genomen.
Als ik op visite kom kan ik dit allemaal niet zeggen.
Voelt ook gek om op visite te gaan want mijn gevoel wil er voor haar zijn en helpen. Nu doen haar ouders en zus dat.
vrijdag 14 februari 2020 10:35
Ik begrijp best dat je haar dit allemaal wilt vertellen, maar een net bevallen vrouw zit zo vol met hormonen/adrenaline/emotie, die zit heel waarschijnlijk echt even niet te wachten op jouw gevoelens er bij.
Echt, doe het rustig aan, nu gaan pushen komt enorm overweldigend over, ook al bedoel je het goed.
Echt, doe het rustig aan, nu gaan pushen komt enorm overweldigend over, ook al bedoel je het goed.
vrijdag 14 februari 2020 18:24
EstherK85 schreef: ↑14-02-2020 09:11Lief, dankjewel! Ik voel me ook trots. En wat het allemaal met mij doet wilde ik haar laten weten. Dat ik nog steeds veel voor haar en kind voel.
Omdat we vooraf niet hebben kunnen bijpraten en over hoe verder heb ik dit niet kunnen uiten, dat wil ik zo graag. Ook heb ik fouten gemaakt.
Wat kan ik haar schrijven? Ik heb hoop en ben positief. Het besef dat ik echt mama wilde worden komt te laat, maar wou het wel zeggen voordat ze in gedachten al helemaal afscheid van me heeft genomen.
Als ik op visite kom kan ik dit allemaal niet zeggen.
Voelt ook gek om op visite te gaan want mijn gevoel wil er voor haar zijn en helpen. Nu doen haar ouders en zus dat.
Wat houdt dat in? Ging je wat haar betreft niet genoeg mee in de zwangerschapsvreugde? Vond ze je niet betrokken genoeg? Hadden jullie daar ruzies over?
vrijdag 14 februari 2020 18:38
Precies dit. Je moet geduld hebben.nausicaa schreef: ↑14-02-2020 10:35Ik begrijp best dat je haar dit allemaal wilt vertellen, maar een net bevallen vrouw zit zo vol met hormonen/adrenaline/emotie, die zit heel waarschijnlijk echt even niet te wachten op jouw gevoelens er bij.
Echt, doe het rustig aan, nu gaan pushen komt enorm overweldigend over, ook al bedoel je het goed.
Blijf in jezelf geloven !
zaterdag 15 februari 2020 07:38
Hoewel ik de reactie van sugarmiss erg hard vind en ik over het algemeen niet zo hard ben, ken ik een dergelijke situatie van dichtbij.
Zij kozen voor een omgangsregeling, omdat de relatie pas knapte na de geboorte en het gezag al vergeven was. Op kleuterleeftijd vond kind het al verschrikkelijk dat ze steeds naar die andere vrouw moest. Toen het meisje 8 was is het echt geknapt, ze was met geen mogelijkheid meer naar die andere vrouw te krijgen. Ze had niets met die ander en nu is ze al twee jaar miet meer geweest. Het meisje is er van opgebloeid.
Hoe moeilijk het ook voor jou is TO, ik zou mezelf geen grote rol toe gaan eigenen in het leven van dit kind.
Zij kozen voor een omgangsregeling, omdat de relatie pas knapte na de geboorte en het gezag al vergeven was. Op kleuterleeftijd vond kind het al verschrikkelijk dat ze steeds naar die andere vrouw moest. Toen het meisje 8 was is het echt geknapt, ze was met geen mogelijkheid meer naar die andere vrouw te krijgen. Ze had niets met die ander en nu is ze al twee jaar miet meer geweest. Het meisje is er van opgebloeid.
Hoe moeilijk het ook voor jou is TO, ik zou mezelf geen grote rol toe gaan eigenen in het leven van dit kind.
snouth wijzigde dit bericht op 15-02-2020 07:42
1.05% gewijzigd
zaterdag 15 februari 2020 07:41
zaterdag 15 februari 2020 07:49
Omdat een kind niet biologisch verwant is kun je niet gehecht zijn? Hiermee serveer je met één snelle klik alle same sex-, pleeg- en adoptieouders af. Sjongejonge wat een kortzichtigheidsugarmiss schreef: ↑09-02-2020 18:16To is niet de tweede ouder van het kind. Haar ex is zwanger geworden door een donor.Biologisch is ze niets van het kind. Het is uit.
Ik mag toch hopen dat dit kind niet heen en weer gesleept gaat worden tussn 2 huizen.
Als je graag een kind wil wordt je zelf maar zwanger van een donor. Maar ga niet het leven van dit kind moeilijk maken. Hey kind groeit niet in jouw buik. Is ook niet verwant aan jou. Je kan het dus nauwelijks missen als het niet in je leven blijft. Zo gehecht aan het kind kan je nog niet zijn.
zaterdag 15 februari 2020 08:06
@TO, ik zou ook voorzichtig zijn nu. Je ex is nog steeds hormonaal en nu ook flink vermoeid. Haar nu opzadelen met jouw gevoelens en verwachtingen kan meer kwaad doen dan goed.
Je wil nu waarschijnlijk zsm de baby zien en vasthouden en een moederrol op je nemen, maar hoe moeilijk ook, je moet wachten tot de ruimte je gegeven wordt. Je heb als ik het goed begrijp juridisch geen poot om op te staan, dus als je nu gaan pushen sta je buiten.
Geef ex de tijd om bij te komen. Laat weten dat je er bent door lieve berichtjes, een mooi cadeau, interesse tonen in de baby, maar houdt je gevoelens nog even voor jezelf tot de boel gekalmeerd is.
Sterkte en ik hoop voor je dat jullie er samen uit komen
Je wil nu waarschijnlijk zsm de baby zien en vasthouden en een moederrol op je nemen, maar hoe moeilijk ook, je moet wachten tot de ruimte je gegeven wordt. Je heb als ik het goed begrijp juridisch geen poot om op te staan, dus als je nu gaan pushen sta je buiten.
Geef ex de tijd om bij te komen. Laat weten dat je er bent door lieve berichtjes, een mooi cadeau, interesse tonen in de baby, maar houdt je gevoelens nog even voor jezelf tot de boel gekalmeerd is.
Sterkte en ik hoop voor je dat jullie er samen uit komen
zaterdag 15 februari 2020 18:22
Het feit dat ik mijn baan kwijtraakte en mijn vader kanker bleek te hebben heeft mij een klap gegeven waardoor ik soms last kreeg van ernstige somberheid. Vooruitzicht was dat hij rond de bevalling zou overlijden (wat gelukkig niet zo is, gaat goed met hem! Wonder!)
Maar door deze bijzaken zat ik niet altijd op de roze wolk en ging twijfelen aan mezelf en ons. Zij vond dit wel lastig mee om te gaan en kreeg frustraties. Het zat allemaal gewoon niet mee.
Maar goed het is allemaal achteraf praten ; het is zoals het is gegaan en moet de consequenties en pijn ondergaan. Beide hebben we fouten gemaakt , maar er was altijd wel die ene verbinding.
Maar goed, geduld is een schone zaak. Ik heb afgelopen tijd mooie kraamcadeaus gemaakt en een leuke kaart gisteren geknutseld en verstuurd. Hopelijk voelt ze mijn liefde, meer kan ik niet doen.
In de praktijk blijkt het toch wel een lastig proces, meemoeder worden van donorkind. Want ik heb hem niet erkend en daardoor geen enkel recht, al was ik er vanaf begin bij. Dit is dus een wake up call voor anderen - alles goed en duidelijk bespreken, evt op papier zetten.
Ik zie moeders met kinderwagens en spelende kinderen...voelt nu heel wrang.
Dank voor alle reacties - dit is mijn eerste keer op een forum, heel lief dat jullie reageren!
zondag 16 februari 2020 09:07
EstherK85 schreef: ↑15-02-2020 18:22Het feit dat ik mijn baan kwijtraakte en mijn vader kanker bleek te hebben heeft mij een klap gegeven waardoor ik soms last kreeg van ernstige somberheid. Vooruitzicht was dat hij rond de bevalling zou overlijden (wat gelukkig niet zo is, gaat goed met hem! Wonder!)
Maar door deze bijzaken zat ik niet altijd op de roze wolk en ging twijfelen aan mezelf en ons. Zij vond dit wel lastig mee om te gaan en kreeg frustraties. Het zat allemaal gewoon niet mee.
Maar goed het is allemaal achteraf praten ; het is zoals het is gegaan en moet de consequenties en pijn ondergaan. Beide hebben we fouten gemaakt , maar er was altijd wel die ene verbinding.
Maar goed, geduld is een schone zaak. Ik heb afgelopen tijd mooie kraamcadeaus gemaakt en een leuke kaart gisteren geknutseld en verstuurd. Hopelijk voelt ze mijn liefde, meer kan ik niet doen.
In de praktijk blijkt het toch wel een lastig proces, meemoeder worden van donorkind. Want ik heb hem niet erkend en daardoor geen enkel recht, al was ik er vanaf begin bij. Dit is dus een wake up call voor anderen - alles goed en duidelijk bespreken, evt op papier zetten.
Ik zie moeders met kinderwagens en spelende kinderen...voelt nu heel wrang.
Dank voor alle reacties - dit is mijn eerste keer op een forum, heel lief dat jullie reageren!
Een heel heftige periode dus waar wat jou betreft alles even op losse schroeven stond en jullie elkaar niet konden vinden en niet samen uit konden komen. Erg fijn dat het met je vader zo goed gaat nu!
Sterkte en ik ga met het advies van de anderen mee om het nu 'rustig' te houden en niet een heel beladen/emotionele brief te schrijven.
