Zwanger
alle pijlers
Ex gaat bevallen
zondag 9 februari 2020 10:45
Lieve allemaal,
Sinds een maand is mijn relatie beëindigd. Mijn vriendin was in laatste trimester van zwangerschap en de hormonen gierden door haar lijf. Ze veranderde ontzettend, was erg gestresst en kregen grote ruzies over kleinigheden. Dit liep op een gegeven moment zo uit de hand dat de hele buurt geregeld bij elkaar werd geschreeuwd en mij uitschold en zelfs eens sloeg. Rustig praten was onmogelijk, of haar kalmeren.
Op een dag kon ik niet meer, ik maakte mij ernstig zorgen om de baby, die het oorverdovende geluid uiteraard steeds meekreeg.
Na een week ellende was het de druppel. We waren nog druk met klussen na een verhuizing, er was veel spanning en ruzie geweest.
Voor mezelf, mijn vriendin, maar vooral de baby ben ik weggegaan. Dit vond zij ook goed.
Deze beslissing nam veel tijd omdat het voor mij het laatste was wat ik wilde; bij haar (hun!) weggaan. Maar het was toen de beste beslissing, gezondste voor ons allen.
Ook al is het kind niet van mij, wel hebben wij 9 maanden geleden samen de donor uitgekozen en was ik bij de inseminatie.
Al zijn we nu uit elkaar en kunnen we tot onszelf komen, zou ik graag weten hoe het met haar is. Ze kan ieder moment bevallen en ik kan niet wachten de kleine te ontmoeten! Het hele proces waren we samen en bezig met het nieuwe leven als gezin.
Dat is allemaal weg, maar zou graag contact houden en droom zelfs om bij de bevalling te zijn. Ik wil haar nog heel graag steunen, mijn liefde is niet anders voor haar en kind. Maar samen in 1 huis schuurde te veel, al wilden we het beide zo graag.
Mag ik geen contact zoeken? is het raar dat ik bij de bevalling zou willen zijn? We hebben samen veel meegemaakt, afgelopen jaar was een rollercoaster (zwangerschap, ouder met kanker, werkloos, verhuizing etc.).
Esther
Sinds een maand is mijn relatie beëindigd. Mijn vriendin was in laatste trimester van zwangerschap en de hormonen gierden door haar lijf. Ze veranderde ontzettend, was erg gestresst en kregen grote ruzies over kleinigheden. Dit liep op een gegeven moment zo uit de hand dat de hele buurt geregeld bij elkaar werd geschreeuwd en mij uitschold en zelfs eens sloeg. Rustig praten was onmogelijk, of haar kalmeren.
Op een dag kon ik niet meer, ik maakte mij ernstig zorgen om de baby, die het oorverdovende geluid uiteraard steeds meekreeg.
Na een week ellende was het de druppel. We waren nog druk met klussen na een verhuizing, er was veel spanning en ruzie geweest.
Voor mezelf, mijn vriendin, maar vooral de baby ben ik weggegaan. Dit vond zij ook goed.
Deze beslissing nam veel tijd omdat het voor mij het laatste was wat ik wilde; bij haar (hun!) weggaan. Maar het was toen de beste beslissing, gezondste voor ons allen.
Ook al is het kind niet van mij, wel hebben wij 9 maanden geleden samen de donor uitgekozen en was ik bij de inseminatie.
Al zijn we nu uit elkaar en kunnen we tot onszelf komen, zou ik graag weten hoe het met haar is. Ze kan ieder moment bevallen en ik kan niet wachten de kleine te ontmoeten! Het hele proces waren we samen en bezig met het nieuwe leven als gezin.
Dat is allemaal weg, maar zou graag contact houden en droom zelfs om bij de bevalling te zijn. Ik wil haar nog heel graag steunen, mijn liefde is niet anders voor haar en kind. Maar samen in 1 huis schuurde te veel, al wilden we het beide zo graag.
Mag ik geen contact zoeken? is het raar dat ik bij de bevalling zou willen zijn? We hebben samen veel meegemaakt, afgelopen jaar was een rollercoaster (zwangerschap, ouder met kanker, werkloos, verhuizing etc.).
Esther
zondag 16 februari 2020 09:40
Ik kan hier wel in meegaan. Het was nooit echt een stabiele relatie, duurde kort en het is je ex. Vind het ook veelzeggend dat je ex niet heeft geregeld dat je op de hoogte werd gebracht van de geboorte, maar je zelf moest informeren hiernaar.
Je bent wettelijk en biologisch niets van dit kind en hebt geen relatie meer met de moeder. Ga niet een omgang met het kind van je ex forceren. Als je al een paar jaar in zijn leven was geweest, was het anders.
Het is heel pijnlijk en ik vind het echt rot voor je, maar je kunt beter afstand nemen en verder gaan met je leven.
Sterkte! Het moet emotioneel vreselijk zijn!
