Zwanger
alle pijlers
Gewenst zwanger maar toch ongewenst kind
zondag 25 augustus 2019 20:18
Ik wilde al langere tijd zwanger worden. We hadden hiervoor zelfs medische ondersteuning nodig.
Na een miskraam, ben ik nu zo ruim 7 maanden zwanger.
Sinds ik zwanger ben, wil ik het eigenlijk niet meer. Ik durf het niet hard op te zeggen, maar ik wil dit kind niet. Ik vind zwanger zijn niets aan. En ik vind het niet bijzonder hem in mijn buik te voelen.
Ik weet hoe groot mijn kinderwens was voor de zwangerschap en hoe hard we er voor moesten vechten. Ook hoeveel verdriet de eerste miskraam deed.
Waarom is dit kind dan ongewenst? Waarom heb ik niet het gevoel wat hoort?
Waarom kan ik nergens qua zwangerschap van genieten?
Ik hoop dat het met mijn hormonen te maken heeft en dat het vanzelf goed komt als de kleine er is.
Als ik al zo weg ben van onze beestjes, dan moet dat toch helemaal goed komen met een eigen kind?
Ik vind het erg dat ik deze gevoelens heb. Ik weet niet wat ik er mee aan moet. Ik schaam me. Ik vind dat ik ons kind nu al te kort doe.
Ergens ben ik ook bang voor een postnatale depressie.
Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet...
Na een miskraam, ben ik nu zo ruim 7 maanden zwanger.
Sinds ik zwanger ben, wil ik het eigenlijk niet meer. Ik durf het niet hard op te zeggen, maar ik wil dit kind niet. Ik vind zwanger zijn niets aan. En ik vind het niet bijzonder hem in mijn buik te voelen.
Ik weet hoe groot mijn kinderwens was voor de zwangerschap en hoe hard we er voor moesten vechten. Ook hoeveel verdriet de eerste miskraam deed.
Waarom is dit kind dan ongewenst? Waarom heb ik niet het gevoel wat hoort?
Waarom kan ik nergens qua zwangerschap van genieten?
Ik hoop dat het met mijn hormonen te maken heeft en dat het vanzelf goed komt als de kleine er is.
Als ik al zo weg ben van onze beestjes, dan moet dat toch helemaal goed komen met een eigen kind?
Ik vind het erg dat ik deze gevoelens heb. Ik weet niet wat ik er mee aan moet. Ik schaam me. Ik vind dat ik ons kind nu al te kort doe.
Ergens ben ik ook bang voor een postnatale depressie.
Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet...
maandag 26 augustus 2019 09:52
Nou dit precies. Zwanger zijn vond ik vreselijk, maar moeder zijn is geweldig.Darthmee schreef: ↑25-08-2019 20:42Ik vond zwanger zijn ook niets aan. Kind voelen in mn buik, werd ik “wagenziek” van. Dus ook niet tof. Ik was ook best ongelukkig 9 mnd lang met bolle buik.
Maar toen kind in mijn armen lag...opgelucht en erg blij met het resultaat haha.
Nee zwanger zijn vind ik echt echt echt niet leuk, ook niet een beetje.
Dus het hoeft echt niet perse een depressie al te zijn hoor. Je hoeft gewoon niet alles leuk te vinden.
Verder zou ik het eerlijk bespreken met je verloskundige en/of huisarts.
maandag 26 augustus 2019 10:16
Desiree,
Ik was zelf ook helemaal niet blij zwanger. Gelukkig gaf de bedrijfsarts me goed advies en via de huisarts kwam ik bij de psycholoog. Ik bleek een lichte depressie te hebben. Slechts vijf gesprekken bij de psycholoog, en ik voelde me al een stuk beter. En toen mijn kind geboren was, voelde ik me echt weer normaal. Ik kreeg ook extra kraamzorg vanwege de diagnose en werd extra goed in de gaten gehouden.
Dat was een lichte depressie en ik voelde me echt heel slecht. Moet je je voorstellen hoe erg het is voor anderen, die een zware depressie hebben.
Je weet in je hoofd dat het kind heel gewenst is, maar je hart doet niet mee. Dan ben je dus ziek door de hormonen, dat is niks om je voor te schamen. Zoek hulp! Het kan echt heel veel helpen, en dit ben je aan jezelf en aan je kind verplicht.
Ik was zelf ook helemaal niet blij zwanger. Gelukkig gaf de bedrijfsarts me goed advies en via de huisarts kwam ik bij de psycholoog. Ik bleek een lichte depressie te hebben. Slechts vijf gesprekken bij de psycholoog, en ik voelde me al een stuk beter. En toen mijn kind geboren was, voelde ik me echt weer normaal. Ik kreeg ook extra kraamzorg vanwege de diagnose en werd extra goed in de gaten gehouden.
Dat was een lichte depressie en ik voelde me echt heel slecht. Moet je je voorstellen hoe erg het is voor anderen, die een zware depressie hebben.
Je weet in je hoofd dat het kind heel gewenst is, maar je hart doet niet mee. Dan ben je dus ziek door de hormonen, dat is niks om je voor te schamen. Zoek hulp! Het kan echt heel veel helpen, en dit ben je aan jezelf en aan je kind verplicht.
maandag 26 augustus 2019 21:52
Dacht wel dat duidelijk was dat ik bedoelde dat je zwanger zijn niet perse leuk hoeft te vinden.
. Ongewenst kind... ach ja, je hoeft niet alles leuk te vinden.
Achteraf vind ik het nog steeds: resultaat is super leuk maar de weg er naar toe niet.
Mag heus wel.
dinsdag 27 augustus 2019 14:01
Natuurlijk mag dat, maar is dat waar het hier om gaat? TO schrijft letterlijk: ''Ik wil dit kind niet''. Dat is wel even wat anders dan 'ik vind het niet leuk om zwanger te zijn'.
dinsdag 27 augustus 2019 14:49
TO er iets niets mis met je, maar bij sommige vrouwen kunnen hormonen je een prenatale depressie geven. En wat jij omschrijft, zo klinkt het wel bij jou.
Bel je vk of je ha. Je bent hier niet alleen in! Ze houden je in de gaten!
En niemand neemt je wat kwalijk!
Ik heb zelf ook geen roze wolk deze zwangerschap na twee miskramen en met vreselijke misselijkheid. Ik wens het kindje niet weg, maar doe net of het er niet is. Doe heel erg mijn best te genieten maar lukt me niet.
Dus het ziekenhuis houdt me extra goed in de gaten. Krijg ik andere gedachten dan kan ik dat melden en krijg ik extra hulp.
Ik schaam me hier ook wel ergens voor: ben ik eindelijk blijvend zwanger, doe ik dit. Maar rationeel gezien weet ik dat ik dit niet kan helpen.
Net zoals jij dat niet kunt.
Je bent heel sterk dat je deze hulpvraag hier durft neer te zetten. De eerste stap is gezet: je geeft je gevoelens naar buiten toe.
Nu stap twee. En die is niet anoniem en super eng.
Maar je hebt een heel forum achter je om je te steunen.
Als je wil kun je me een PB sturen als je er graag over wil praten.
Maar zet die stap. Het gaat hier om je geestelijke gezondheid lieve schat.
Je bent niet raar, je bent geen slechte moeder maar je bent jezelf nu niet.
En dat kun je niet alleen.
Dikke
Bel je vk of je ha. Je bent hier niet alleen in! Ze houden je in de gaten!
En niemand neemt je wat kwalijk!
Ik heb zelf ook geen roze wolk deze zwangerschap na twee miskramen en met vreselijke misselijkheid. Ik wens het kindje niet weg, maar doe net of het er niet is. Doe heel erg mijn best te genieten maar lukt me niet.
Dus het ziekenhuis houdt me extra goed in de gaten. Krijg ik andere gedachten dan kan ik dat melden en krijg ik extra hulp.
Ik schaam me hier ook wel ergens voor: ben ik eindelijk blijvend zwanger, doe ik dit. Maar rationeel gezien weet ik dat ik dit niet kan helpen.
Net zoals jij dat niet kunt.
Je bent heel sterk dat je deze hulpvraag hier durft neer te zetten. De eerste stap is gezet: je geeft je gevoelens naar buiten toe.
Nu stap twee. En die is niet anoniem en super eng.
Maar je hebt een heel forum achter je om je te steunen.
Als je wil kun je me een PB sturen als je er graag over wil praten.
Maar zet die stap. Het gaat hier om je geestelijke gezondheid lieve schat.
Je bent niet raar, je bent geen slechte moeder maar je bent jezelf nu niet.
En dat kun je niet alleen.
Dikke
