Zwanger
alle pijlers
Keizersnede of opnieuw vaginaal na totaalruptuur?
zaterdag 16 november 2024 om 13:29
Hallo allemaal, ik ben nu 22 weken zwanger van mijn tweede kindje. Mijn eerste kindje is vorig jaar helaas met 37 + 4 overleden in mijn buik. Ik moest toen vaginaal bevallen en ben ingeleid. Helaas is de bevalling niet goed gegaan, mede door zijn grote hoofdje (waterhoofd) en een veel te snelle persfase. Ik ben volledig uitgescheurd (graad 3c + vaginawandruptuur aan beide kanten) en daarna op de OK 2 uur lang gehecht door een chirurg + AIOS. De pijn nadat de ruggenprik was uitgewerkt was ondraaglijk. De eerste week kon ik niet staan. Ik viel telkens flauw, problemen met stoelgang en mocht daarom nog niet weg. Ik heb iedere dag gehuild in het ziekenhuisbed omdat het steeds langer duurde en ik zo bang was dat ik de crematie van mijn eigen kind niet op tijd bij zou kunnen wonen.
Bij de nacontrole met 4 weken gaf de chirurg aan dat het mooi aan het genezen was. Zij heeft toen nog een drietal hechtingen verwijderd. Het verdere herstel heeft maanden geduurd en was traumatisch. Pas na 4 weken kon ik weer langer dan 10 minuten lopen en me fatsoenlijk omdraaien in bed. En pas met 13 weken was de wond helemaal dicht. Zeker in combinatie met het verlies van ons kindje was het echt ontzettend zwaar. Er gingen vele dagen voorbij waarop ik het leven niet meer zag zitten. Het hoefde voor mij niet meer. Hoewel ik tot nu toe geen echte incontinentieklachten heb, heb ik er een litteken aan over gehouden dat op bepaalde plekken nog steeds gevoelig is en kan irriteren (met name bij warm weer of bij veel en actief bewegen).
Met alles wat er gebeurd is, had ik nooit gedacht ooit weer mijn leven op te kunnen pakken, laat staan zwanger te durven worden. Ik vind het dan ook meer dan spannend allemaal. Voor de bevalling mag ik zelf kiezen tussen een geplande keizersnede en een vaginale bevalling. Er is 6 maanden na mijn vorige bevalling een echo gemaakt van mijn kringspier. Daar was een beetje schade te zien. Gynaecoloog zei dat ze de schade nog te overzien vond en dat mijn perineum mooi geheeld is. Ze heeft me geadviseerd om een volgende keer weer vaginaal te bevallen. De risico's van een vaginale bevalling zouden niet opwegen tegen de morbiditeit van een keizersnede. En het is ook beter voor mijn kindje.
Vaginaal zou dus in theorie moeten kunnen, maar ik merk toch dat ik er erg angstig voor ben. Voor herhaling van de complicatie en wellicht zelfs een verergering van mijn klachten. Ik vraag me af of ik toch niet voor een geplande KS moet gaan. Tegelijkertijd weet ik dat het herstel daarvan ook niet mals is en complicaties kan geven. Het voelt voor mij dus echt als een duivels dilemma.
Nu mijn vragen:
-Wie van jullie heeft een totaalruptuur gehad? Hoe was het herstel ervan en heb je nog restklachten? Heeft een volgende vaginale bevalling je klachten verergerd?
-Zijn er onder jullie die zowel een totaalruptuur als een keizersnede hebben gehad? Hoe zou je het herstel met elkaar vergelijken? Welk herstel vond je fijner?
Ik weet dat het voor iedereen anders is maar ben toch benieuwd.
Sorry voor de lange post en vast bedankt voor jullie antwoorden.
Bij de nacontrole met 4 weken gaf de chirurg aan dat het mooi aan het genezen was. Zij heeft toen nog een drietal hechtingen verwijderd. Het verdere herstel heeft maanden geduurd en was traumatisch. Pas na 4 weken kon ik weer langer dan 10 minuten lopen en me fatsoenlijk omdraaien in bed. En pas met 13 weken was de wond helemaal dicht. Zeker in combinatie met het verlies van ons kindje was het echt ontzettend zwaar. Er gingen vele dagen voorbij waarop ik het leven niet meer zag zitten. Het hoefde voor mij niet meer. Hoewel ik tot nu toe geen echte incontinentieklachten heb, heb ik er een litteken aan over gehouden dat op bepaalde plekken nog steeds gevoelig is en kan irriteren (met name bij warm weer of bij veel en actief bewegen).
Met alles wat er gebeurd is, had ik nooit gedacht ooit weer mijn leven op te kunnen pakken, laat staan zwanger te durven worden. Ik vind het dan ook meer dan spannend allemaal. Voor de bevalling mag ik zelf kiezen tussen een geplande keizersnede en een vaginale bevalling. Er is 6 maanden na mijn vorige bevalling een echo gemaakt van mijn kringspier. Daar was een beetje schade te zien. Gynaecoloog zei dat ze de schade nog te overzien vond en dat mijn perineum mooi geheeld is. Ze heeft me geadviseerd om een volgende keer weer vaginaal te bevallen. De risico's van een vaginale bevalling zouden niet opwegen tegen de morbiditeit van een keizersnede. En het is ook beter voor mijn kindje.
Vaginaal zou dus in theorie moeten kunnen, maar ik merk toch dat ik er erg angstig voor ben. Voor herhaling van de complicatie en wellicht zelfs een verergering van mijn klachten. Ik vraag me af of ik toch niet voor een geplande KS moet gaan. Tegelijkertijd weet ik dat het herstel daarvan ook niet mals is en complicaties kan geven. Het voelt voor mij dus echt als een duivels dilemma.
Nu mijn vragen:
-Wie van jullie heeft een totaalruptuur gehad? Hoe was het herstel ervan en heb je nog restklachten? Heeft een volgende vaginale bevalling je klachten verergerd?
-Zijn er onder jullie die zowel een totaalruptuur als een keizersnede hebben gehad? Hoe zou je het herstel met elkaar vergelijken? Welk herstel vond je fijner?
Ik weet dat het voor iedereen anders is maar ben toch benieuwd.
Sorry voor de lange post en vast bedankt voor jullie antwoorden.
myladylina wijzigde dit bericht op 17-11-2024 23:22
11.30% gewijzigd
zondag 17 november 2024 om 14:28
Myladylina schreef: ↑17-11-2024 11:00En mijn man hamert er heel erg op dat het een grote operatie is en niet-natuurlijk. Ik denk dan tsja, mijn genitale reconstructie na de bevalling was ook een ingewikkelde operatie en die duurde 2.5 uur. Met alsnog blijvende schade aan mijn kringspier. Maar zijn woorden blijven wel hangen.
Ik schrik hier echt van. Zou als man juist denken; écht niet dat mijn vrouw deze ellende nog eens mee moet maken!
zondag 17 november 2024 om 14:41
Mijn man zou het überhaupt niet in zijn hoofd halen om te gaan zitten hameren op “grote buikoperatie” en “niet natuurlijk”Lieveheersbeestje schreef: ↑17-11-2024 14:28
Ik schrik hier echt van. Zou als man juist denken; écht niet dat mijn vrouw deze ellende nog eens mee moet maken!
Echt naar om je vrouw, die al ellende genoeg heeft meegemaakt met een vaginale bevalling wederom, en nog stevig ook, die kant op te sturen. Het is niet aan hem, deze beslissing.
En idd, je gunt je vrouw zoiets toch niet nogmaals.
zondag 17 november 2024 om 14:44
Ik schrik echt van je verhaal nu je nog meer toevoegt. Je kindje was al overleden en je moest nog gaan baren, dat is al mega heftig. En dan moet dat vervolgens met benen in de beugels, echt wáárom! Er zijn situaties te bedenken dat je haast wilt maken omdat baby in gevaar komt maar dat kon niet meer gebeuren, waarom dan een vrouw die zoiets heftigs meemaakt op zo’n manier behandelen. Ik vind het echt heel afschuwelijk voor je hoe dit gegaan is.
Ik zou zeer sterk overwegen om naar een ander ziekenhuis te gaan voor een second opinion. Want als dit is hoe ze met barende vrouwen omgaan terwijl er géén nood is, zou ik echt niet willen ontdekken hoe ze doen als er wél nood is.
Mocht je voor een keizersnede kiezen, zou je je ook nog kunnen inlezen op een mother assisted caesarean (MAC), waarbij je zelf de baby uit de buik kunt tillen. Dit wordt niet overal gedaan maar al zou ik ooit nog een keizersnede moeten, zou ik daar wel echt voor strijden dat het op die manier zou kunnen.
Ik zou zeer sterk overwegen om naar een ander ziekenhuis te gaan voor een second opinion. Want als dit is hoe ze met barende vrouwen omgaan terwijl er géén nood is, zou ik echt niet willen ontdekken hoe ze doen als er wél nood is.
Mocht je voor een keizersnede kiezen, zou je je ook nog kunnen inlezen op een mother assisted caesarean (MAC), waarbij je zelf de baby uit de buik kunt tillen. Dit wordt niet overal gedaan maar al zou ik ooit nog een keizersnede moeten, zou ik daar wel echt voor strijden dat het op die manier zou kunnen.
zondag 17 november 2024 om 15:10
zondag 17 november 2024 om 15:12
Ja daar heb je ook gelijk in. Hij hamert er vooral op dat een keizersnede een grote operatie is met allerlei mogelijke complicaties tot gevolg. Hij zegt dat hij hele slechte verhalen hoort over keizersnedes en dat hij nooit onnodig in zijn buik zou laten snijden. Hij denkt ook niet dat het nog een keer zal gebeuren omdat er vorige keer een hele duidelijke oorzaak was voor de totaalruptuur (waterhoofd, veels te hard persen). Het is niet dat het hem niet boeit wat er gebeurd is, maar hij denkt dat het alternatief nog slechter is.Lieveheersbeestje schreef: ↑17-11-2024 14:28
Ik schrik hier echt van. Zou als man juist denken; écht niet dat mijn vrouw deze ellende nog eens mee moet maken!
zondag 17 november 2024 om 15:15
Hij zegt dat hij me wil behoeden voor nog meer problemen, dat een keizersnede ook veel complicaties geeft.LaFleurNoire schreef: ↑17-11-2024 14:41Mijn man zou het überhaupt niet in zijn hoofd halen om te gaan zitten hameren op “grote buikoperatie” en “niet natuurlijk”
Echt naar om je vrouw, die al ellende genoeg heeft meegemaakt met een vaginale bevalling wederom, en nog stevig ook, die kant op te sturen. Het is niet aan hem, deze beslissing.
En idd, je gunt je vrouw zoiets toch niet nogmaals.
zondag 17 november 2024 om 15:33
TO’s man is ook een kind verloren, misschien is die man gewoon doodsbang. Ik ben het met jullie eens dat hij TO beter kan ondersteunen ipv voor haar te willen beslissen, maar ik zou oppassen met zo oordelen over mensen die iets ontzettends heftigs hebben meegemaakt.Vlaginvaas schreef: ↑17-11-2024 15:01Ik zou iets heel lelijks over je man willen zeggen maar dat doe ik maar even niet. Ik zou absoluut voor de keizersnede gaan. Veel sterkte met JOUW beslissing. En idd, tijdig kiezen geeft rust, heel belangrijk.
Aan TO, ik krijg de indruk dat zowel de gynaecoloog als jouw man de mentale impact van jouw vorige bevalling op jou onderschat. Naast medische risico’s lijkt mij dit een belangrijke factor om mee te nemen. Ik kan mij indenken dat deze zwangerschap sowieso al heel angstig is voor jou. Als een geplande keizersnede een klein beetje angst voorkomt lijkt mij dat al een heel groot voordeel. Misschien dat een second opinion ook inderdaad angsten kan wegnemen.
Sowieso heel veel sterkte met deze beladen beslissing
zondag 17 november 2024 om 15:35
Tegen mij zeiden ze dat de gynaecoloog er dan beter bij kon. Zij kon dan beter controle houden op het proces juist vanwege dat grote hoofd. En ik had natuurlijk die ruggenprik dus staand bevallen was er sowieso niet bij. Korter persen was beter volgens hen. Een verloskundige hielp mee, die drukte af en toe op mijn buik.Minik schreef: ↑17-11-2024 14:44Ik schrik echt van je verhaal nu je nog meer toevoegt. Je kindje was al overleden en je moest nog gaan baren, dat is al mega heftig. En dan moet dat vervolgens met benen in de beugels, echt wáárom! Er zijn situaties te bedenken dat je haast wilt maken omdat baby in gevaar komt maar dat kon niet meer gebeuren, waarom dan een vrouw die zoiets heftigs meemaakt op zo’n manier behandelen. Ik vind het echt heel afschuwelijk voor je hoe dit gegaan is.
Ik zou zeer sterk overwegen om naar een ander ziekenhuis te gaan voor een second opinion. Want als dit is hoe ze met barende vrouwen omgaan terwijl er géén nood is, zou ik echt niet willen ontdekken hoe ze doen als er wél nood is.
Mocht je voor een keizersnede kiezen, zou je je ook nog kunnen inlezen op een mother assisted caesarean (MAC), waarbij je zelf de baby uit de buik kunt tillen. Dit wordt niet overal gedaan maar al zou ik ooit nog een keizersnede moeten, zou ik daar wel echt voor strijden dat het op die manier zou kunnen.
En 100% dat ik dit keer een ander ziekenhuis kies. Ik wil daar echt nooit meer zijn. Onlangs heb ik contact gehad met een vrouw die met 36 weken bevallen is in hetzelfde ziekenhuis. Haar kindje was ook overleden in de buik en zij had al eerder een subtotaalruptuur gehad. Wilde een KZ. Moest per se vaginaal bevallen, terwijl haar kindje ook nog eens in stuit lag. Dit is na 2 dagen bevallen in een spoedkeizersnede en 2 liter bloedverlies geëindigd omdat het litteken tijdens de bevalling openscheurde. Zij is daar ook echt wel heel erg van geschrokken. Gelukkig heb ik nu wel een fijne andere gynaecoloog gevonden in een ander ziekenhuis.
Bedankt voor de tip. Ik had nog niet van een MAC gehoord.
zondag 17 november 2024 om 15:46
Dat is helemaal niet waar. Net zoals bij een vaginale bevalling is er een kans op complicaties. Een káns en geen zekerheid. Daarentegen is de kans op schade bij een vaginale bevalling ná de complicaties die jij hebt gehad(en ik ook) vergroot. Het weefsel is beschadigd geweest, uitgerekt, gehecht, je hebt littekenweefsel dat wat zwakker is dan weefsel dat intact is gebleven.Myladylina schreef: ↑17-11-2024 15:15Hij zegt dat hij me wil behoeden voor nog meer problemen, dat een keizersnede ook veel complicaties geeft.
En nogmaals, het gaat er om waar jij je het prettigst bij voelt. Niet je man, niet de gynaecoloog. Jouw lijf, jij moet het doen. En daar hoort geen bangmakerij van echtgenoten of gynaecologen bij.
Als ik destijds niet op mijn strepen was blijven staan, en dat doe ik niet zo snel, was mijn bevalling níet geëindigd met een gezond kind en een gezonde moeder, ondanks het feit dat de gynaecoloog beweerde dat een stuitbevalling prima kon en dat een keizersnee een grote buikoperatie was en oh, de complicaties…
lafleurnoire wijzigde dit bericht op 17-11-2024 15:54
3.11% gewijzigd
zondag 17 november 2024 om 15:53
Misschien helpt het om de angsten van je man ook met een gynaecoloog te bespreken.Myladylina schreef: ↑17-11-2024 15:12Ja daar heb je ook gelijk in. Hij hamert er vooral op dat een keizersnede een grote operatie is met allerlei mogelijke complicaties tot gevolg. Hij zegt dat hij hele slechte verhalen hoort over keizersnedes en dat hij nooit onnodig in zijn buik zou laten snijden. Hij denkt ook niet dat het nog een keer zal gebeuren omdat er vorige keer een hele duidelijke oorzaak was voor de totaalruptuur (waterhoofd, veels te hard persen). Het is niet dat het hem niet boeit wat er gebeurd is, maar hij denkt dat het alternatief nog slechter is.
zondag 17 november 2024 om 15:58
Moet je wel een gynaecoloog hebben die er neutraal in staat en niet ernstig pro-vaginale bevalling is. De gynaecoloog die ze nu heeft dringt aan op vaginaal bevallen want dat is beter voor het kind.__appelbloesem__ schreef: ↑17-11-2024 15:53Misschien helpt het om de angsten van je man ook met een gynaecoloog te bespreken.
zondag 17 november 2024 om 16:00
Natuurlijk was dat voor hem ook verschrikkelijk. Ik kan alleen vreselijk slecht tegen mannen die over het lijf van hun vrouw praten of denken dat ze weten wat wij meemaken. Ik verwacht een stelling als: “alles wat jij doet of voor jou goed voelt steun ik van harte” .__appelbloesem__ schreef: ↑17-11-2024 15:33TO’s man is ook een kind verloren, misschien is die man gewoon doodsbang. Ik ben het met jullie eens dat hij TO beter kan ondersteunen ipv voor haar te willen beslissen, maar ik zou oppassen met zo oordelen over mensen die iets ontzettends heftigs hebben meegemaakt.
Aan TO, ik krijg de indruk dat zowel de gynaecoloog als jouw man de mentale impact van jouw vorige bevalling op jou onderschat. Naast medische risico’s lijkt mij dit een belangrijke factor om mee te nemen. Ik kan mij indenken dat deze zwangerschap sowieso al heel angstig is voor jou. Als een geplande keizersnede een klein beetje angst voorkomt lijkt mij dat al een heel groot voordeel. Misschien dat een second opinion ook inderdaad angsten kan wegnemen.
Sowieso heel veel sterkte met deze beladen beslissing
zondag 17 november 2024 om 16:06
Beter voor mij en het kind. In de adviesbrief staat ook:LaFleurNoire schreef: ↑17-11-2024 15:58Moet je wel een gynaecoloog hebben die er neutraal in staat en niet ernstig pro-vaginale bevalling is. De gynaecoloog die ze nu heeft dringt aan op vaginaal bevallen want dat is beter voor het kind.
'Het herhalingsrisico bij de volgende baring ligt tussen de 4 en 10%. De kans dat er bij herhaling verslechtering optreedt van de kringspier wordt in de literatuur geschat op 25%. Dat weegt niet op tegen de morbiditeit van een geplande sectio. Een vaginale bevalling heeft significante voordelen voor zowel moeder als kind. Advies is om de volgende bevalling 'hands on' te begeleiden. Dit verkleint de kans op een tweede totaalruptuur'.
zondag 17 november 2024 om 16:23
Tsja, en ik had de pech dat mijn kringspier de ene keer helemaal door was en de keer daarna bijna. Ik heb echt geluk gehad dat ik niet incontinent ben geworden.Myladylina schreef: ↑17-11-2024 16:06Beter voor mij en het kind. In de adviesbrief staat ook:
'Het herhalingsrisico bij de volgende baring ligt tussen de 4 en 10%. De kans dat er bij herhaling verslechtering optreedt van de kringspier wordt in de literatuur geschat op 25%. Dat weegt niet op tegen de morbiditeit van een geplande sectio. Een vaginale bevalling heeft significante voordelen voor zowel moeder als kind. Advies is om de volgende bevalling 'hands on' te begeleiden. Dit verkleint de kans op een tweede totaalruptuur'.
En wat willen ze doen met hands on dan? Bij mij stond de verloskundige er met haar neus bovenop maar kon toch echt niet voorkomen dat ik inscheurde toen het hoofdje halverwege was. Effe terugduwen gaat niet hè.
De tweede keer ging de aandacht uit naar zoon die de navelstreng 4 keer om zijn nek had en hartstikke blauw was dus mijn perineum had pech.
Leuk die literatuur, maar zolang er nog zo nonchalant om wordt gegaan met barende vrouwen zou ik na ernstige schade bij een vaginale bevalling er niet op vertrouwen dat de volgende keer het risico “maar” 25% is.
En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat deze zwangerschap tóch al extra beladen en spannend is omdat je je kindje hebt verloren. Daar hoeft niet de extra angst en stress of de komende bevalling wel goed gaat nog bij op.
Daar gaan ze, zo lijkt het, volkomen aan voorbij.
zondag 17 november 2024 om 16:29
Voor mij klinkt dit allemaal behoorlijk achterhaald. Ik ben in Duitsland bevallen met een keizersnede (bevalling was al begonnen maar het hoofdje paste niet goed door het geboortekanaal) en ben daar heel blij om. De arts zei: zuignap of keizersnede en na 24 uur weeen vond ik een keizersnede wel prima. Ik heb NUL complicaties gehad van de keizersnede en mijn kind ook niet: dronk meteen goed, groeide goed en vijftien jaar later, gelukkig, nog steeds kerngezond. Ik zou na zo'n traumatische ervaring als jij hebt gehad geen vaginale bevalling meer willen. Wat je zegt: jouw bevalling eindigde óók in een heftige operatie! Met een geplande keizersnede en voldoende tijd voor herstel is het risico niet zo groot. (Ik zou wel liever in een Duits ziekenhuis bevallen als ik die horrorverhalen lees...)
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
zondag 17 november 2024 om 16:33
Zo, dus 1 op de vier vrouwen heeft blijvend schade aan de kringspier. Echt goede schade betekent ontlasting incontinent hè. Voor mij had dat betekent dat ik arbeidsongeschikt was geraakt en waarschijnlijk voor veel andere vrouwen ook. Je kan je moeilijk tussen anderen begeven als je telkens ontlasting verliest. En meer dan 25% van de vrouwen gaat dood (morbiditeit) aan een keizersnede?! Ja, er kunnen fouten gemaakt worden, ik heb nog nooit ervan gehoord dat er iemand door overleden is. Trouwens wel aan natuurlijk/ vaginaal bevallen, maar das een ander verhaal.
Bij mijn vaginale bevalling was ik veel bloed verloren, ja dat hoort erbij en ze konden het niet goed inschatten hoeveel het was. Nou, veel te veel, maar dat was mijn pech. Bij de keizersnede kreeg ik 2 zakken bloed, er is een reden speciaal bij mij dat ik veel bloed verlies, maar bij de keizersnede werd er gehandeld.
Ook dat scheelde veel voor mijn herstel.
Bij mijn vaginale bevalling was ik veel bloed verloren, ja dat hoort erbij en ze konden het niet goed inschatten hoeveel het was. Nou, veel te veel, maar dat was mijn pech. Bij de keizersnede kreeg ik 2 zakken bloed, er is een reden speciaal bij mij dat ik veel bloed verlies, maar bij de keizersnede werd er gehandeld.
Ook dat scheelde veel voor mijn herstel.
zondag 17 november 2024 om 16:42
Ja, daar heb je hele goede punten. Ze had het over ondersteuning van het perineum met een warme doek en het vertragen van het hoofd met de handen. Maar eerlijk gezegd stelt dat mij ook niet gerust want de vorige keer hielp de warme doek niet en de ondersteuning van het hoofd is ook niet gebeurd. Of wel, maar het heeft niet geholpen.LaFleurNoire schreef: ↑17-11-2024 16:23Tsja, en ik had de pech dat mijn kringspier de ene keer helemaal door was en de keer daarna bijna. Ik heb echt geluk gehad dat ik niet incontinent ben geworden.
En wat willen ze doen met hands on dan? Bij mij stond de verloskundige er met haar neus bovenop maar kon toch echt niet voorkomen dat ik inscheurde toen het hoofdje halverwege was. Effe terugduwen gaat niet hè.
De tweede keer ging de aandacht uit naar zoon die de navelstreng 4 keer om zijn nek had en hartstikke blauw was dus mijn perineum had pech.
Leuk die literatuur, maar zolang er nog zo nonchalant om wordt gegaan met barende vrouwen zou ik na ernstige schade bij een vaginale bevalling er niet op vertrouwen dat de volgende keer het risico “maar” 25% is.
En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat deze zwangerschap tóch al extra beladen en spannend is omdat je je kindje hebt verloren. Daar hoeft niet de extra angst en stress of de komende bevalling wel goed gaat nog bij op.
Daar gaan ze, zo lijkt het, volkomen aan voorbij.
Wat je zegt ik denk dat ze zich niet helemaal besefte watvoor impact dit hele gebeuren op me heeft gehad. Het is waarschijnlijk ook moeilijk voor te stellen als je het niet zelf meemaakt.
Ze liet me overigens wel de keuze gelukkig.
Ik ga sowieso in een ander zkh bevallen en daar wordt met 30 weken opnieuw naar de situatie gekeken.
zondag 17 november 2024 om 16:57
Ik ben het helemaal met je eens en daarom ben ik ook zo lang onder de indruk geweest van wat me overkomen is. Ik weet nog dat ik op dag 3 constipatie had en dat ik me daar icm mijn wond zorgen om maakte. Toen ik dat uitsprak naar de artsen kreeg ik te horen dat ik me wel erg veel zorgen maakte. Terwijl ik alleen maar dacht haalllooo... mijn kind is overleden en ik ben helemaal uitgescheurd terwijl jullie me eerder nog vertelden dat het allemaal wel prima zou passen.Bloem1970 schreef: ↑17-11-2024 16:33Zo, dus 1 op de vier vrouwen heeft blijvend schade aan de kringspier. Echt goede schade betekent ontlasting incontinent hè. Voor mij had dat betekent dat ik arbeidsongeschikt was geraakt en waarschijnlijk voor veel andere vrouwen ook. Je kan je moeilijk tussen anderen begeven als je telkens ontlasting verliest. En meer dan 25% van de vrouwen gaat dood (morbiditeit) aan een keizersnede?! Ja, er kunnen fouten gemaakt worden, ik heb nog nooit ervan gehoord dat er iemand door overleden is. Trouwens wel aan natuurlijk/ vaginaal bevallen, maar das een ander verhaal.
Er werd zo nonchalant gedaan over de ruptuur en het zou met dagelijks spoelen na een aantal weken wel weer goedkomen. Terwijl er inderdaad vrouwen zijn die er incontinent van worden of fistels krijgen of zelfs een stoma moeten. Toen ik me dat realiseerde voelde ik me zo bedonderd (niet geheel terecht, want ik had ook gewoon pech). Ik heb echt weken liggen huilen toen ik me realiseerde hoe ernstig mijn verwonding was. Ik prijs me gelukkig dat ik ondanks de schade aan mijn kringspier (nog) niet incontinent ben.
Er is een verschil tussen morbiditeit en mortaliteit. Met morbiditeit wordt bedoeld ziekte of klacht en met mortaliteit sterfte. Dacht eerst ook dat ze sterfte bedoelde.
zondag 17 november 2024 om 17:12
Dankje. Ik heb tot nu toe 1 andere dame gevonden in Nederland die min of meer hetzelfde heeft meegemaakt (overleden baby en totaalruptuur). Dat maakt het ietsje pietsje minder eenzaam. Niet minder bizar en verdrietig.Happysoul86 schreef: ↑17-11-2024 17:05Ik lees even mee TO, heb helaas geen advies voor je maar phoeeeee wat heb jij het zwaar gehad zeg. Ik wens je een voorspoedige bevalling toe en ik hoop dat je een juiste beslissing kunt maken ❤
zondag 17 november 2024 om 17:38
Klinkt erg heftig TO.
Na mijn eerste bevalling met een vergelijkbare totaalruptuur 3c, heb ik uiteindelijk bij de 2e een keizersnede gekregen. De eerste was een traumatische ervaring met name, omdat er totaal geen duidelijke communicatie was rondom de schade, de operatie en het herstel (het is allemaal normaal terwijl dat niet zo voelde) en werd door verloskundige naar ziekenhuis verwezen en door ziekenhuis naar verloskundige. Niemand wist iets.
Erg blij geweest met mijn keuze voor een keizersnede, die me werd aangeboden bij de 2e. Het herstel ging super snel. Na ruim 3 weken kon ik alweer fietsen ten opzichte van bijna een jaar na de eerste bevalling. Nu nog steeds restklachten van de eerste bevalling, van de keizersnede helemaal geen.
Succes met je keuze.
Na mijn eerste bevalling met een vergelijkbare totaalruptuur 3c, heb ik uiteindelijk bij de 2e een keizersnede gekregen. De eerste was een traumatische ervaring met name, omdat er totaal geen duidelijke communicatie was rondom de schade, de operatie en het herstel (het is allemaal normaal terwijl dat niet zo voelde) en werd door verloskundige naar ziekenhuis verwezen en door ziekenhuis naar verloskundige. Niemand wist iets.
Erg blij geweest met mijn keuze voor een keizersnede, die me werd aangeboden bij de 2e. Het herstel ging super snel. Na ruim 3 weken kon ik alweer fietsen ten opzichte van bijna een jaar na de eerste bevalling. Nu nog steeds restklachten van de eerste bevalling, van de keizersnede helemaal geen.
Succes met je keuze.
zondag 17 november 2024 om 18:22
Wat fijn om te lezen. Geen last van verklevingen en dergelijke? En mag ik vragen watvoor restklachten je nog hebt van je ruptuur?Jillian001 schreef: ↑17-11-2024 17:38Klinkt erg heftig TO.
Na mijn eerste bevalling met een vergelijkbare totaalruptuur 3c, heb ik uiteindelijk bij de 2e een keizersnede gekregen. De eerste was een traumatische ervaring met name, omdat er totaal geen duidelijke communicatie was rondom de schade, de operatie en het herstel (het is allemaal normaal terwijl dat niet zo voelde) en werd door verloskundige naar ziekenhuis verwezen en door ziekenhuis naar verloskundige. Niemand wist iets.
Erg blij geweest met mijn keuze voor een keizersnede, die me werd aangeboden bij de 2e. Het herstel ging super snel. Na ruim 3 weken kon ik alweer fietsen ten opzichte van bijna een jaar na de eerste bevalling. Nu nog steeds restklachten van de eerste bevalling, van de keizersnede helemaal geen.
Succes met je keuze.
zondag 17 november 2024 om 19:03
VerwijderdMyladylina schreef: ↑17-11-2024 18:22Wat fijn om te lezen. Geen last van verklevingen en dergelijke? En mag ik vragen watvoor restklachten je nog hebt van je ruptuur?
jillian001 wijzigde dit bericht op 18-11-2024 16:59
Reden: Verwijderd
Reden: Verwijderd
53.08% gewijzigd
zondag 17 november 2024 om 19:15
Ik vind dit echt onmenselijk gewoon hoe er met haar omgegaan is. Beestachtig eigenlijk, arme vrouw. Zó gevoelloos t.a.v. wat zij al had moeten doorstaan bij de eerste bevalling. Heb er geen woorden voor.Myladylina schreef: ↑17-11-2024 15:35Onlangs heb ik contact gehad met een vrouw die met 36 weken bevallen is in hetzelfde ziekenhuis. Haar kindje was ook overleden in de buik en zij had al eerder een subtotaalruptuur gehad. Wilde een KZ. Moest per se vaginaal bevallen, terwijl haar kindje ook nog eens in stuit lag. Dit is na 2 dagen bevallen in een spoedkeizersnede en 2 liter bloedverlies geëindigd omdat het litteken tijdens de bevalling openscheurde.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in