Zwanger
alle pijlers
Moeite met afscheid nemen babywens
zondag 10 mei 2020 om 23:22
Ik heb al 6 jaar moeite met afscheid nemen van mijn kinderwens. Ik blijf het moeilijk vinden en het word steeds sterker.
We hebben al 3 kinderen dus ik probeer dit gevoel vaak weg te stoppen omdat ik vind dat ik dik tevreden moet zijn. Ik neem mezelf dit gevoel daarom ook kwalijk. ( er zijn zoveel mensen die geen kinderen hebben dus wat zeur ik nou)Bij alle drie onze kinderen was de zwangerschap en bevalling 1 grote roze wolk! De kraamweek het hoogtepunt en ik kon eindeloos knuffelen met zo n ukkie en ruiken aan die Zwitsal haartjes. Onze jongste is nu 7 en ik ben 40 en mijn man wil dus echt niet meer. Verstandelijk weet ik dat het goed is zo maar dat gevoel. Heb ook altijd gehoopt op een baby als de andere kinderen wat ouder waren en de jongste is een poppenmoedertje en wil zo graag een baby terwijl ik het er nooit over heb.
Ben ik nou de enige met zulke gevoelens of zijn er meer? En gaat dit ooit over? Het voelt echt als een gemis zelfs nu. En ook dat nooit meer gevoel maakt me zo verdrietig. Ik probeer op alle manieren er niet aan te denken, ben meer gaan werken, genoeg afleiding maar het word alleen maar erger . En dat vind ik heel erg want ik wil gewoon gelukkig en tevreden zijn!
We hebben al 3 kinderen dus ik probeer dit gevoel vaak weg te stoppen omdat ik vind dat ik dik tevreden moet zijn. Ik neem mezelf dit gevoel daarom ook kwalijk. ( er zijn zoveel mensen die geen kinderen hebben dus wat zeur ik nou)Bij alle drie onze kinderen was de zwangerschap en bevalling 1 grote roze wolk! De kraamweek het hoogtepunt en ik kon eindeloos knuffelen met zo n ukkie en ruiken aan die Zwitsal haartjes. Onze jongste is nu 7 en ik ben 40 en mijn man wil dus echt niet meer. Verstandelijk weet ik dat het goed is zo maar dat gevoel. Heb ook altijd gehoopt op een baby als de andere kinderen wat ouder waren en de jongste is een poppenmoedertje en wil zo graag een baby terwijl ik het er nooit over heb.
Ben ik nou de enige met zulke gevoelens of zijn er meer? En gaat dit ooit over? Het voelt echt als een gemis zelfs nu. En ook dat nooit meer gevoel maakt me zo verdrietig. Ik probeer op alle manieren er niet aan te denken, ben meer gaan werken, genoeg afleiding maar het word alleen maar erger . En dat vind ik heel erg want ik wil gewoon gelukkig en tevreden zijn!
maandag 11 mei 2020 om 08:21
Ik heb het ook gehad. Heb er 2 en wilde er dolgraag 3 of 4. Maar de zwangerschappen gingen niet goed, zowel voor mij als de baby’s niet, en met nog een baby liep ik een risico. Plus dat de kans dat ik het tot na 35 weken zou redden klein zou zijn en dat bevallen met 26/27/28 weken heel goed mogelijk zou zijn
En we hadden lang geen tijd en ruimte voor nog een kind. Toen de oudste twee richting 10/11 gingen kreeg ik het lastig. De angsten rondom hun geboorten waren weggezakt, ze gingen een volgende fase in en ik ging richting halverwege de 30 wat voor mij echt een grens is qua baren. En man wilde ook echt niet, die wilde mij niet nog eens ziek zien en nog een keer zo’n ziekenhuis drama meemaken.
Dat was even lastig en verdrietig. Wel een jaar of 2/3. Toen liet mijn man zich steriliseren, en toen was het definitief klaar en ben ik echt heel blij dat ik er niet aan begonnen ben. Nu met twee pubers en een peuter zitten lijkt me de hel. Ik zie de voordelen weer van 2 al grotere kinderen en ik heb er geen verdriet meer van.
En we hadden lang geen tijd en ruimte voor nog een kind. Toen de oudste twee richting 10/11 gingen kreeg ik het lastig. De angsten rondom hun geboorten waren weggezakt, ze gingen een volgende fase in en ik ging richting halverwege de 30 wat voor mij echt een grens is qua baren. En man wilde ook echt niet, die wilde mij niet nog eens ziek zien en nog een keer zo’n ziekenhuis drama meemaken.
Dat was even lastig en verdrietig. Wel een jaar of 2/3. Toen liet mijn man zich steriliseren, en toen was het definitief klaar en ben ik echt heel blij dat ik er niet aan begonnen ben. Nu met twee pubers en een peuter zitten lijkt me de hel. Ik zie de voordelen weer van 2 al grotere kinderen en ik heb er geen verdriet meer van.
maandag 11 mei 2020 om 08:24
Ik denk ook dat hier de kern zit.lux- schreef: ↑11-05-2020 08:08Volgens mij heb je geen kinderwens meer, je mist gewoon de zwanger- en babyfase. En dat is ook wel begrijpelijk als ze zo’n roze wolk waren denk ik.
Maar het missen van die fase gaat niet weg met het krijgen van nog een kind; ook dat kind groeit op. Ik denk dat je moet accepteren dat jij die fase mist.
maandag 11 mei 2020 om 08:36
Ik had hetzelfde, twee kinderen en eens voor een derde. Werd zwanger. Ik was extatisch blij!
Tot de twaalf weken echo (niet de eerste) waarbij allemaal problemen te zien waren.
Lang verhaal kort: kindje was niet levensvatbaar, zou in de buik overlijden of tijdens of kort na de bevalling. Niet te corrigeren.
We hebben zo kindvriendelijk mogelijk proberen te kiezen.
Daarna was ik genezen.
Katja Schuurman is van mijn leeftijd en zwanger. Mijn eerste reactie was dat dat een gepasseerd station is inmiddels. Mijn tweede de opluchting daarover.
Ik denk toch dat het een mix was van nieuwe levensfase en zulke leuke kinderen, lekker aankeutelen.
Deze fase is ook leuk, behalve dan die coronasaus, die hadden we hier allemaal graag gemist.
Tot de twaalf weken echo (niet de eerste) waarbij allemaal problemen te zien waren.
Lang verhaal kort: kindje was niet levensvatbaar, zou in de buik overlijden of tijdens of kort na de bevalling. Niet te corrigeren.
We hebben zo kindvriendelijk mogelijk proberen te kiezen.
Daarna was ik genezen.
Katja Schuurman is van mijn leeftijd en zwanger. Mijn eerste reactie was dat dat een gepasseerd station is inmiddels. Mijn tweede de opluchting daarover.
Ik denk toch dat het een mix was van nieuwe levensfase en zulke leuke kinderen, lekker aankeutelen.
Deze fase is ook leuk, behalve dan die coronasaus, die hadden we hier allemaal graag gemist.
maandag 11 mei 2020 om 08:39
Heel suf misschien, maar de titel van je topic triggert me. Zou je die misschien willen laten aanpassen naar "afscheid nemen van wens vierde kindje"?
Ik bedoel, zoveel dames hier die een kinderwens hebben en in een traject zitten, gisteren een klote dag hebben gehad, die openen dit topic ook en dan gaat het om de wens voor een vierde (!!) ipv ongewenst kinderloos zijn.
Ik snap best dat je verdriet kan hebben als je gezin niet zo groot wordt als gewenst, maar op dit moment (+ timing van je topic) vind ik je titel ook een beetje toondoof.
Aanpassen kan je vragen bij de mods.
Ik bedoel, zoveel dames hier die een kinderwens hebben en in een traject zitten, gisteren een klote dag hebben gehad, die openen dit topic ook en dan gaat het om de wens voor een vierde (!!) ipv ongewenst kinderloos zijn.
Ik snap best dat je verdriet kan hebben als je gezin niet zo groot wordt als gewenst, maar op dit moment (+ timing van je topic) vind ik je titel ook een beetje toondoof.
Aanpassen kan je vragen bij de mods.
maandag 11 mei 2020 om 08:43
Freya is een organisatie voor mensen die kampen met vruchtbaarheidsproblematiek. Dat is nou niet bepaald TO’s probleem.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 11 mei 2020 om 08:46
Ik snap het wel, ik dacht in eerste instantie ook dat dit iemand was die uitbehandeld was. Toch denk ik dat ‘babywens’ de lading wel dekt, want TO mist de babytijd, niet nog een kind. Echter, als ik nog in het traject zat was ik er ook op aangeslagen denk ik. Wellicht is een betere titel: ‘moeite met afscheid nemen van de babytijd’.Pergamon schreef: ↑11-05-2020 08:39Heel suf misschien, maar de titel van je topic triggert me. Zou je die misschien willen laten aanpassen naar "afscheid nemen van wens vierde kindje"?
Ik bedoel, zoveel dames hier die een kinderwens hebben en in een traject zitten, gisteren een klote dag hebben gehad, die openen dit topic ook en dan gaat het om de wens voor een vierde (!!) ipv ongewenst kinderloos zijn.
Ik snap best dat je verdriet kan hebben als je gezin niet zo groot wordt als gewenst, maar op dit moment (+ timing van je topic) vind ik je titel ook een beetje toondoof.
Aanpassen kan je vragen bij de mods.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 11 mei 2020 om 08:51
lux- schreef: ↑11-05-2020 08:46Ik snap het wel, ik dacht in eerste instantie ook dat dit iemand was die uitbehandeld was. Toch denk ik dat ‘babywens’ de lading wel dekt, want TO mist de babytijd, niet nog een kind. Echter, als ik nog in het traject zat was ik er ook op aangeslagen denk ik. Wellicht is een betere titel: ‘moeite met afscheid nemen van de babytijd’.
Ook een prima voorstel!
maandag 11 mei 2020 om 08:55
Ik denk dat het verstandig is om met een externe partij te praten, zoals een therapeut. Zo kun je er wellicht achterkomen wat een zwangerschap/babytijd opvult wat je (blijkbaar?) in het dagelijks leven zonder baby's of zwangerschap mist.
Misschien vind je het moeilijk dat je jongste inmiddels ook al een stuk zelfstandiger is en mis je dat? Of iets anders?
Misschien vind je het moeilijk dat je jongste inmiddels ook al een stuk zelfstandiger is en mis je dat? Of iets anders?
maandag 11 mei 2020 om 09:01
Nou, ze heeft er al 6 jaar de tijd voor genomen, me dunkt. Tijd om je te concentreren op je andere kinderen lijkt me. Wat jij zegt; met hen de mooie momenten koesteren.
nouschi wijzigde dit bericht op 11-05-2020 09:03
2.87% gewijzigd
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
maandag 11 mei 2020 om 09:05
Probeer je niet te verzetten. Zeg tegen je man: ik weet dat jij er niet nog 1 wil en dat respecteer ik. Maar ik wil wel gewoon kunnen praten over mijn gevoelens. Soms is dat al genoeg.
Ook al zijn het niet je eigen kinderen, is crisisipvang of pleegzorg niets voor jullie? Toch een beetje een groot gezin.
Ook al zijn het niet je eigen kinderen, is crisisipvang of pleegzorg niets voor jullie? Toch een beetje een groot gezin.
maandag 11 mei 2020 om 09:07
Dat is ook zo. Ik heb zelf ook nog heel lang het verlangen naar een baby gehad, maar het voelde op een gegeven moment ook niet eerlijk meer naar de kinderen die ik al had.
Dus inderdaad je focus verleggen en openstaan voor de nieuwe fases.
maandag 11 mei 2020 om 09:14
Niet helemaal mee eens. Natuurlijk moet je oppassen geen leed met elkaar te vergelijken, maar als je reeds gezegend bent met 3 mooie kinderen is het wel belangrijk dat je je zegeningen op dat gebied blijft tellen en blijft zien ipv je te focussen op wat je niet hebt en waarschijnlijk ook niet krijgt.
Nogmaals, ik vind/vond het ook jammer (inmiddels heb ik mij er grotendeels bij neergelegd en zie ik ook voordelen van de huidige situatie) dat het er bij een blijft. Maar ik weet ook dat als dat vervelende gevoel blijf voeden het alleen maar sterker wordt en ik niet meer zie wat ik heb. Ik kan mijn wens voor de tweede makkelijk relativeren omdat ik reeds moeder ben.
En ik denk idd TO dat je gewoon de baby tijd mist zoals Lux ook zegt en dat idealiseert.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 11 mei 2020 om 09:19
Ik heb ook heel lang de wens gehad om nog een kind te krijgen, maar het mocht niet zo zijn. Op een gegeven moment was de jongste op een leeftijd (en ik daardoor ook 
) dat ik dacht: als ik nu nog zwanger zou raken, zou het niet meer alleen maar leuk zijn, maar ook een andere kant hebben, van risico's, opnieuw gebroken nachten, opnieuw gesleep met luiers en buggy's, zweten bij zwemles en noem alles maar op. Daardoor nam de wens af en 'hoefde' het niet meer zo.
Je gevoel over ouder worden snap ik wel. Sommige dingen zijn geweest en komen nooit meer terug. Dat vind ik ook weleens lastig. Tegelijkertijd vind ik het heel gaaf om te zien hoe de kinderen opgroeien, waar ze mee bezig zijn, hoe ze langzamerhand richting volwassenheid gaan.
) dat ik dacht: als ik nu nog zwanger zou raken, zou het niet meer alleen maar leuk zijn, maar ook een andere kant hebben, van risico's, opnieuw gebroken nachten, opnieuw gesleep met luiers en buggy's, zweten bij zwemles en noem alles maar op. Daardoor nam de wens af en 'hoefde' het niet meer zo. Je gevoel over ouder worden snap ik wel. Sommige dingen zijn geweest en komen nooit meer terug. Dat vind ik ook weleens lastig. Tegelijkertijd vind ik het heel gaaf om te zien hoe de kinderen opgroeien, waar ze mee bezig zijn, hoe ze langzamerhand richting volwassenheid gaan.
Alleen kalmte kan ons redden.
maandag 11 mei 2020 om 09:33
Nou dat vind ik niet, maar een beetje relativeren kan nooit kwaad. Ik zeg niet dat TO dat niet doet hoor, misschien doorgaans wel maar gisteren even niet, maar het kan je weldegelijk helpen om stil te staan bij wat je allemaal wél hebt en je te realiseren dat sommigen daar een moord voor zouden doen.Pindakaasjes schreef: ↑11-05-2020 09:02Zijn altijd weer de te verwachten standaard opmerkingen.
Dan mag je dus bijna nergens meer over beginnen want het kan altijd erger.
Ik kan bijvoorbeeld best balen van de hele coronacrisis, en dan helpt het best om te bedenken dat ik en mijn dierbaren veilig zijn, in huizen leven waar voldoende ruimte is voor enige privacy en afstand als je daar behoefte aan hebt, met toegang tot voldoende schoon drinkwater, voedsel en moderne medische zorg, in een land waar de regering zijn best probeert te doen om het voor iedereen zo draaglijk mogelijk te houden. Dat zet het best weer even in perspectief, om te bedenken hoeveel mensen die luxe helemaal niet hebben.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 11 mei 2020 om 09:43
Helemaal eens Lux - zie ook mijn eerdere posts. En balen of iets liever anders hebben gezien mag best, zolang je the bigger picture ook maar blijft zien denk ik dan. En lukt dat niet dan is het tijd om hulp in te schakelen.lux- schreef: ↑11-05-2020 09:33Nou dat vind ik niet, maar een beetje relativeren kan nooit kwaad. Ik zeg niet dat TO dat niet doet hoor, misschien doorgaans wel maar gisteren even niet, maar het kan je weldegelijk helpen om stil te staan bij wat je allemaal wél hebt en je te realiseren dat sommigen daar een moord voor zouden doen.
Ik kan bijvoorbeeld best balen van de hele coronacrisis, en dan helpt het best om te bedenken dat ik en mijn dierbaren veilig zijn, in huizen leven waar voldoende ruimte is voor enige privacy en afstand als je daar behoefte aan hebt, met toegang tot voldoende schoon drinkwater, voedsel en moderne medische zorg, in een land waar de regering zijn best probeert te doen om het voor iedereen zo draaglijk mogelijk te houden. Dat zet het best weer even in perspectief, om te bedenken hoeveel mensen die luxe helemaal niet hebben.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 11 mei 2020 om 10:45
Ik ben het hier helemaal mee eens en daarom dus ook mijn reactie met wees blij met wat je hebt. Ik vind dit ook compleet ongepast tegenover vrouwen die maar niet zwanger kunnen raken.Pergamon schreef: ↑11-05-2020 08:39Heel suf misschien, maar de titel van je topic triggert me. Zou je die misschien willen laten aanpassen naar "afscheid nemen van wens vierde kindje"?
Ik bedoel, zoveel dames hier die een kinderwens hebben en in een traject zitten, gisteren een klote dag hebben gehad, die openen dit topic ook en dan gaat het om de wens voor een vierde (!!) ipv ongewenst kinderloos zijn.
Ik snap best dat je verdriet kan hebben als je gezin niet zo groot wordt als gewenst, maar op dit moment (+ timing van je topic) vind ik je titel ook een beetje toondoof.
Aanpassen kan je vragen bij de mods.
maandag 11 mei 2020 om 12:51
Het is maar net wat je referentie kader is. Een vriendin van mij is zwanger en moest een beetje wennen aan het geslacht. Dat kon ik mij in haar geval wel indenken, hoewel ik zelf destijds allang blij was überhaupt succesvol zwanger te zijn en het geslacht echt van ondergeschikt belang vind/vond. En TO mag natuurlijk best verlangen naar nog een zwangerschap of nog een baby - dat staat los van alle ongewenst kinderloze stellen en vrouwen. Maar ik denk dat het wel van belang is om je te blijven focussen op hetgeen je wel hebt, je probeert te relativeren en je eventueel hulp zoekt als je merkt dat je enorm worstelt met het feit dat er waarschijnlijk geen gezinsuitbreiding meer komt.ExodusRedux schreef: ↑11-05-2020 10:45Ik ben het hier helemaal mee eens en daarom dus ook mijn reactie met wees blij met wat je hebt. Ik vind dit ook compleet ongepast tegenover vrouwen die maar niet zwanger kunnen raken.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 11 mei 2020 om 13:04
Ik vind dat je verdriet niet moet vergelijken. Relativeren wordt je altijd meteen door de strot geduwd terwijl je ook met een kind of meerdere kinderen verdrietig mag zijn om je kinderwens. Dat hoef je niet af te zetten tegen mensen die helemaal geen kinderen hebben, nergens voor nodig. En ongepast om dan te gaan zeuren over een topictitel omdat je je eigen verdriet groter vindt dan dat van een ander. Ook dat kun je relativeren, als relativeren zo’n must isExodusRedux schreef: ↑11-05-2020 10:45Ik ben het hier helemaal mee eens en daarom dus ook mijn reactie met wees blij met wat je hebt. Ik vind dit ook compleet ongepast tegenover vrouwen die maar niet zwanger kunnen raken.
maandag 11 mei 2020 om 13:14
Ieder huisje heeft haar kruisje. Dit is het kruisje van TO, en dat kan óók heel naar zijn. Alleen: op een openbaar forum vind ik dan de titel niet zo handig gekozen. Dus dat was de reden van mijn opmerking. Ik bedoelde niet dat TO geen verdriet mag hebben. Ik ben na een traject moeder geworden van 1 kindje, ondanks dat ik altijd riep dat ik er wel 5 wou. Ondanks dat ik dolgelukkig ben met één, en stiekem hoop op een nummer 2, vind ik het ook verdrietig dat het er geen 5 gaan worden en dat ik pas laat moeder ben geworden. Afstand doen van een andere gezinsvorm dan je wenste is gewoon pijnlijk, ongeacht hoe de rest van je leven er uit ziet. Natuurlijk is een beetje realiteitszin en relativeringsvermogen prettig. Maar volgens mij heeft TO dat best.ExodusRedux schreef: ↑11-05-2020 10:45Ik ben het hier helemaal mee eens en daarom dus ook mijn reactie met wees blij met wat je hebt. Ik vind dit ook compleet ongepast tegenover vrouwen die maar niet zwanger kunnen raken.
maandag 11 mei 2020 om 13:17
Th∅rdis schreef: ↑11-05-2020 13:04Ik vind dat je verdriet niet moet vergelijken. Relativeren wordt je altijd meteen door de strot geduwd terwijl je ook met een kind of meerdere kinderen verdrietig mag zijn om je kinderwens. Dat hoef je niet af te zetten tegen mensen die helemaal geen kinderen hebben, nergens voor nodig. En ongepast om dan te gaan zeuren over een topictitel omdat je je eigen verdriet groter vindt dan dat van een ander. Ook dat kun je relativeren, als relativeren zo’n must is
Dat was niet wat ik bedoelde. Alles behalve. Ik vond de woorden niet zo handig gekozen. Dat is wat anders dan zeggen dat iemand geen verdriet mag hebben. Een beetje hetzelfde als dat ik een topic opende over 'relacteren' en er op werd gewezen dat wat ik bedoelde niet relacteren was. Je krijgt gewoon meer, en betere, reacties als de topictitel juist is. In dit geval gaat het over afstand doen voor je wens voor een vierde, niet afstand doen van je kinderwens.
Edit: ik lees mijn eerder bericht nog eens terug en zie dat ik het anders had kunnen verwoorden. Ik weet van iemand die net heeft gehoord dat er nooit een kind gaat komen en ik zat het voor haar op te nemen. Dat had ik niet zo moeten doen. Neemt niet weg, dat ik nog steeds denk dat de topictitel anders kan (omdat er dan meer passendere reacties komen)
maandag 11 mei 2020 om 14:07
Wat weinig begrip voor TS allemaal. Waarom zou TS deze gevoelens niet mogen hebben? Natuurlijk is het verschrikkelijk wanneer je niet zwanger kunt worden, maar dat staat toch los van de gevoelens van TS? Juist als je meerdere kindjes hebt gehad kun je het verlangen naar nog een baby hebben. En als je de 40 nadert, weet je dat het binnen een paar jaar helemaal onmogelijk wordt om nog een vierde te krijgen. Ik snap best dat het lastig is om voor een voldongen feit te staan.
Maar TS, er komen ook weer mooie dingen. Misschien ben je over 15 of 20 jaar wel oma. Je eerste kleinkind is ook heel bijzonder en wie weet hoe vaak je mag oppassen! Kan best moeilijk zijn om afscheid te nemen, probeer het er toch met je man over te hebben. Begrip voor elkaar is het sleutelwoord. En natuurlijk mag je deze wens hebben, ook al heb je al kinderen gehad. Wat een onzin dat dit is voorbehouden aan hoe erg ook vrouwen die geen of moeite hebben met kinderen krijgen.
Maar TS, er komen ook weer mooie dingen. Misschien ben je over 15 of 20 jaar wel oma. Je eerste kleinkind is ook heel bijzonder en wie weet hoe vaak je mag oppassen! Kan best moeilijk zijn om afscheid te nemen, probeer het er toch met je man over te hebben. Begrip voor elkaar is het sleutelwoord. En natuurlijk mag je deze wens hebben, ook al heb je al kinderen gehad. Wat een onzin dat dit is voorbehouden aan hoe erg ook vrouwen die geen of moeite hebben met kinderen krijgen.
maandag 11 mei 2020 om 15:03
Ik snap je hoor. En fijn dat je het zo uitlegt.Pergamon schreef: ↑11-05-2020 13:17Dat was niet wat ik bedoelde. Alles behalve. Ik vond de woorden niet zo handig gekozen. Dat is wat anders dan zeggen dat iemand geen verdriet mag hebben. Een beetje hetzelfde als dat ik een topic opende over 'relacteren' en er op werd gewezen dat wat ik bedoelde niet relacteren was. Je krijgt gewoon meer, en betere, reacties als de topictitel juist is. In dit geval gaat het over afstand doen voor je wens voor een vierde, niet afstand doen van je kinderwens.
Edit: ik lees mijn eerder bericht nog eens terug en zie dat ik het anders had kunnen verwoorden. Ik weet van iemand die net heeft gehoord dat er nooit een kind gaat komen en ik zat het voor haar op te nemen. Dat had ik niet zo moeten doen. Neemt niet weg, dat ik nog steeds denk dat de topictitel anders kan (omdat er dan meer passendere reacties komen)
En ik doelde niet per se op jou. Maar je zou een ‘ik kan geen kind krijgen’ topic ook kunnen binnenvallen met ‘tel je zegeningen, ik heb terminale kanker op m’n 36e, jij bent dan wel kinderloos maar je wordt misschien wel 90’
Gewoon ongepast en niet met elkaar te vergelijken.
Relativeren is een prachtig iets. Echt. Maar dat moet uit iemand zelf komen of nadat er ruimte is voor het verdriet. Niet opgedrongen omdat iemand anders iets anders erger vindt.
Niet dat jij dat deed.
En uiteraard is het onbeschrijfelijk verdrietig wanneer iemand een kind wil maar nooit krijgt. Hartverscheurend. En daar moet ruimte voor zijn. Maar niet als antwoord op het verdriet van iemand anders denk ik dan. Dan voelt iemand zich naast verdrietig ook nog schuldig om dat verdriet en daar wordt niemand beter en niemands verdriet minder door
maandag 11 mei 2020 om 15:29
Natuurlijk is het leed van de een niet te vergelijken met het leed van de ander. En het is ook geen antwoord op het verdriet van iemand. Maar ik zeg je wel heel eerlijk dat ik het vanuit mijn referentie kader een beetje een luxe probleem vind. Daarmee zeg ik niet dat TO er geen verdriet van mag hebben overigens. Het lijkt mij echt vervelend wanneer je het gevoel hebt dat je gezin niet compleet is en dat ervoer ik een jaar geleden ook wel zo. Maar het is, hoe je het wendt of keert, ook heel goed om af en toe te beseffen dat je het verdomd goed voor elkaar hebt wanneer je een of meerdere kinderen hebt mogen krijgen met de partner waar je blij/gelukkig mee bent. En dan ontkom je bijna niet aan een zekere vorm van vergelijken. En als je dat kan inzien, zoals TO dat wel kan, draagt dat hopelijk ook bij aan een gevoel van tevredenheid/dankbaarheid voor wat er reeds is.Th∅rdis schreef: ↑11-05-2020 15:03Ik snap je hoor. En fijn dat je het zo uitlegt.
En ik doelde niet per se op jou. Maar je zou een ‘ik kan geen kind krijgen’ topic ook kunnen binnenvallen met ‘tel je zegeningen, ik heb terminale kanker op m’n 36e, jij bent dan wel kinderloos maar je wordt misschien wel 90’
Gewoon ongepast en niet met elkaar te vergelijken.
Relativeren is een prachtig iets. Echt. Maar dat moet uit iemand zelf komen of nadat er ruimte is voor het verdriet. Niet opgedrongen omdat iemand anders iets anders erger vindt.
Niet dat jij dat deed.
En uiteraard is het onbeschrijfelijk verdrietig wanneer iemand een kind wil maar nooit krijgt. Hartverscheurend. En daar moet ruimte voor zijn. Maar niet als antwoord op het verdriet van iemand anders denk ik dan. Dan voelt iemand zich naast verdrietig ook nog schuldig om dat verdriet en daar wordt niemand beter en niemands verdriet minder door
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
