Zwanger
alle pijlers
Wachten, wachten, wachten, deel 2
woensdag 17 juli 2013 om 08:57
Goedemorgen allemaal!
Ik reageer later vandaag even op de rest.
Ceetje, Welkom! Ik heb geen ervaring met diabetes type 1, maar kwam net wel hier terecht. Stonden niet veel berichten in nog, maar wellicht heb je wat aan hun ervaring.
Ben al een paar dagen onwijs verkouden en nu ook lichte koorts, ik kruip dus weer lekker mijn bed in.
Ik reageer later vandaag even op de rest.
Ceetje, Welkom! Ik heb geen ervaring met diabetes type 1, maar kwam net wel hier terecht. Stonden niet veel berichten in nog, maar wellicht heb je wat aan hun ervaring.
Ben al een paar dagen onwijs verkouden en nu ook lichte koorts, ik kruip dus weer lekker mijn bed in.
woensdag 17 juli 2013 om 09:03
Goedemorgen!
Even snel een berichtje..
Gisteren op kraambezoek geweest bij ons nieuwste familielid. Wat een dotje, 1550 gram en echt een mini baby'tje. Naar omstandigheden gaat het goed, zelfstandig ademen etc.
En toen..kreeg de vader van mijn schoonzusje ( vriendin van mijn broertje) een zware hersenbloeding, dezelfde avond, dus de hele familie is in rep en roer op dit moment.. Ziet er niet best uit en we zijn eigenlijk allemaal van slag hierdoor, zeker omdat we het hebben zien gebeuren..Ik vind het zo sneu en zo verschrikkelijk voor iedereen die van hem houdt en om hem geeft..
Eerst dus het fijne gezien van het leven, een klein baby'tje, sterk, vechtend en daarna een man in de bloei van zijn leven binnen enkele minuten zien veranderen in een kasplantje. Wat is het leven dan onvoorspelbaar en dat maakt toch wel dat ik heel dankbaar ben voor alles wat ik tot nu toe heb gedaan en kunnen doen. En het besef dat het zo voorbij kan zijn..
Even snel een berichtje..
Gisteren op kraambezoek geweest bij ons nieuwste familielid. Wat een dotje, 1550 gram en echt een mini baby'tje. Naar omstandigheden gaat het goed, zelfstandig ademen etc.
En toen..kreeg de vader van mijn schoonzusje ( vriendin van mijn broertje) een zware hersenbloeding, dezelfde avond, dus de hele familie is in rep en roer op dit moment.. Ziet er niet best uit en we zijn eigenlijk allemaal van slag hierdoor, zeker omdat we het hebben zien gebeuren..Ik vind het zo sneu en zo verschrikkelijk voor iedereen die van hem houdt en om hem geeft..
Eerst dus het fijne gezien van het leven, een klein baby'tje, sterk, vechtend en daarna een man in de bloei van zijn leven binnen enkele minuten zien veranderen in een kasplantje. Wat is het leven dan onvoorspelbaar en dat maakt toch wel dat ik heel dankbaar ben voor alles wat ik tot nu toe heb gedaan en kunnen doen. En het besef dat het zo voorbij kan zijn..
woensdag 17 juli 2013 om 09:04
Goedemorgen! Waar komen jullie eigenlijk zo'n beetje vandaan?
Mijn vriend is 32 en ik ben zelf 31, tijd begint dus een beetje te tikken
Met de pil ben ik een half jaar geleden al gestopt. De gynaecoloog adviseerde dat om zo te kijken of er een cyclus duidelijk zou worden. In september moet ik weer naar het ziekenhuis voor mijn diabetes en dan gaan we om toestemming vragen. Eventueel zouden we dan kunnen beginnen, maar in februari zal ik mijn laatste deel van mijn studieschuld aflossen en dan zitten wij financieel ook weer wat beter (en dan is de grootste druk bij mijn vriend er ook af).
Ik lees dat ook best aardig wat meiden zitten met het hebben van een vaste baan? Wat vervelend zeg! Hopelijk komt daar snel verandering in.
Mijn vriend is 32 en ik ben zelf 31, tijd begint dus een beetje te tikken
Met de pil ben ik een half jaar geleden al gestopt. De gynaecoloog adviseerde dat om zo te kijken of er een cyclus duidelijk zou worden. In september moet ik weer naar het ziekenhuis voor mijn diabetes en dan gaan we om toestemming vragen. Eventueel zouden we dan kunnen beginnen, maar in februari zal ik mijn laatste deel van mijn studieschuld aflossen en dan zitten wij financieel ook weer wat beter (en dan is de grootste druk bij mijn vriend er ook af).
Ik lees dat ook best aardig wat meiden zitten met het hebben van een vaste baan? Wat vervelend zeg! Hopelijk komt daar snel verandering in.
woensdag 17 juli 2013 om 09:19
@Chantilly; ach, wat naar ! En natuurlijk ook mooi nieuws over de baby. Wat dubbel allemaal ! Sterkte !
@ceetje; Ik ben ook al 32, dus voel ook de tikkende klok.. Wat bedoel je precies met toestemming vragen? Heb je toestemming van het ziekenhuis nodig om te kunnen beginnen?
@hier; een beetje verdrietig en boos, want vriend was gister te druk met andere dingen.. Zn vrije dag vloog voorbij en toen is ie dus weer niet aan die CV toegekomen. Ik ben gisteravond daar boos om geworden en heb hem gezegd dat ie niet moet zeggen dat ie er mee bezig gaat, als het toch bij hem de allerlaatste prioriteit heeft. En dat ik niet wil dat ie het alleen voor mij doet.. Hij blijft zeggen dat ie het zelf ook graag wil, maar dat ie er niet aan toe komt.. En ik denk dat je dan toch ook gewoon een keer tijd kunt máken. We zijn er gister wel weer uitgekomen verder, maar ik word er verdorie zo moe van. Ik ben dus inmiddels een jaar aan het wachten tot ie eindelijk eens echt actie onderneemt met solliciteren. Hij vertelt wel vrolijk aan zijn vrienden en ouders dat ie een baan hier gaat zoeken, maar in de praktijk komt het er steeds niet van. En vorig jaar november was ie dus echt aan het solliciteren, maar toen kreeg ie een nieuw project bij huidige baan en leek hem dat leuker/verstandiger omdat ie het toch zo'n grote stap vond om hierheen te gaan en er toen nog niet helemaal aan toe was. Ondertussen merken we allebei hoe juist die lange-afstand relatie heel veel energie kost en zijn we er nu gewoon allebei moe van en dat maakt het allemaal niet makkelijker..
@ceetje; Ik ben ook al 32, dus voel ook de tikkende klok.. Wat bedoel je precies met toestemming vragen? Heb je toestemming van het ziekenhuis nodig om te kunnen beginnen?
@hier; een beetje verdrietig en boos, want vriend was gister te druk met andere dingen.. Zn vrije dag vloog voorbij en toen is ie dus weer niet aan die CV toegekomen. Ik ben gisteravond daar boos om geworden en heb hem gezegd dat ie niet moet zeggen dat ie er mee bezig gaat, als het toch bij hem de allerlaatste prioriteit heeft. En dat ik niet wil dat ie het alleen voor mij doet.. Hij blijft zeggen dat ie het zelf ook graag wil, maar dat ie er niet aan toe komt.. En ik denk dat je dan toch ook gewoon een keer tijd kunt máken. We zijn er gister wel weer uitgekomen verder, maar ik word er verdorie zo moe van. Ik ben dus inmiddels een jaar aan het wachten tot ie eindelijk eens echt actie onderneemt met solliciteren. Hij vertelt wel vrolijk aan zijn vrienden en ouders dat ie een baan hier gaat zoeken, maar in de praktijk komt het er steeds niet van. En vorig jaar november was ie dus echt aan het solliciteren, maar toen kreeg ie een nieuw project bij huidige baan en leek hem dat leuker/verstandiger omdat ie het toch zo'n grote stap vond om hierheen te gaan en er toen nog niet helemaal aan toe was. Ondertussen merken we allebei hoe juist die lange-afstand relatie heel veel energie kost en zijn we er nu gewoon allebei moe van en dat maakt het allemaal niet makkelijker..
woensdag 17 juli 2013 om 09:21
Goedemorgen dames!
Chantilly wat heftig zeg! Ik maak ook vaak zulke dingen mee ivm mijn werk. Zo onwerkelijk dat zulke heftige dingen kunnen gebeuren terwijl er tegelijkertijd zoveel geluk is om een nieuw leven.
Hoop dat de vader van je schoonzusje zo goed mogelijk herstelt. Het klinkt het niet best zoals je het verteld.. Nog een jonge man dus?
@ceetje, zag net een topic over diabetes en zwanger worden. Maar zag dat je al gereageerd had:) denk ik de link van lulu? Kan via mobiel de link niet openen. Hopelijk heb je er wat aan! Lijkt me fijn om met mensen te praten die daar ervaring mee hebben.
@river, fijn dat je eindelijk ongesteld bent geworden! Misschien moet je lichaam nog even een eigen ritme zien te vinden.
@floepert, goed dat jullie wachten om te kijken of je er echt zeker van bent!
@lulu, succes bij de ha vandaag. Weer een hele stap dat spiraaltje eruit halen!
Chantilly wat heftig zeg! Ik maak ook vaak zulke dingen mee ivm mijn werk. Zo onwerkelijk dat zulke heftige dingen kunnen gebeuren terwijl er tegelijkertijd zoveel geluk is om een nieuw leven.
Hoop dat de vader van je schoonzusje zo goed mogelijk herstelt. Het klinkt het niet best zoals je het verteld.. Nog een jonge man dus?
@ceetje, zag net een topic over diabetes en zwanger worden. Maar zag dat je al gereageerd had:) denk ik de link van lulu? Kan via mobiel de link niet openen. Hopelijk heb je er wat aan! Lijkt me fijn om met mensen te praten die daar ervaring mee hebben.
@river, fijn dat je eindelijk ongesteld bent geworden! Misschien moet je lichaam nog even een eigen ritme zien te vinden.
@floepert, goed dat jullie wachten om te kijken of je er echt zeker van bent!
@lulu, succes bij de ha vandaag. Weer een hele stap dat spiraaltje eruit halen!
woensdag 17 juli 2013 om 09:21
@ Ceetje, ik kom uit het Oosten des lands-;) Een rasechte Tukker-;)
Hier geen baanproblemen, wel andere zaken die voorrang hebben:) Huis af, samenwonen, trouwen ( al wordt dat steeds minder groots in mijn hoofd, waardoor het sneller kan gebeuren-;)).
@ Ukkie, een virtuele knuffel terug. Het is niet echt makkelijk voor je. Ik snap best dat je niet happy bent met het cv-ontwijk-gedrag van je vriend, zeker omdat daar toch veel vanaf hangt.
@ Sealight, nee inderdaad.. Hij is net 45 geworden, wat dan weer een voordeel is. Maar rechts helemaal verlamd, kan niet praten. Artsen zijn gematigd positief, maar dat hangt maar net af van wat je als positief ervaart. We moeten positief blijven denken, maar ik heb zoveel medelijdne met het nog erg jonge vriendinnetje van broertje. Ze is 17 en dan dit al meemaken.
Hier geen baanproblemen, wel andere zaken die voorrang hebben:) Huis af, samenwonen, trouwen ( al wordt dat steeds minder groots in mijn hoofd, waardoor het sneller kan gebeuren-;)).
@ Ukkie, een virtuele knuffel terug. Het is niet echt makkelijk voor je. Ik snap best dat je niet happy bent met het cv-ontwijk-gedrag van je vriend, zeker omdat daar toch veel vanaf hangt.
@ Sealight, nee inderdaad.. Hij is net 45 geworden, wat dan weer een voordeel is. Maar rechts helemaal verlamd, kan niet praten. Artsen zijn gematigd positief, maar dat hangt maar net af van wat je als positief ervaart. We moeten positief blijven denken, maar ik heb zoveel medelijdne met het nog erg jonge vriendinnetje van broertje. Ze is 17 en dan dit al meemaken.
woensdag 17 juli 2013 om 09:39
Chantilly, wat vreselijk. en wat heftig als je het ziet gebeuren. Even een positief verhaal: mijn oma had een hersenbloeding op haar 80ste en is daar wonderbaarlijk goed van hersteld. dus er is zeker nog hoop!
@ UK: ik snap ontzettend goed dat je het zat bent. Hij zegt steeds dat hij eraan gaat werken en dan gebeurt er niks. Zou er meer achter kunnen zitten dan alleen, te druk/niet aan toe gekomen? Het lijkt bijna wel ontwijkgedrag. Is het een idee om er op een rustig moment (dus neit over de tel) over te praten? Wil hij wel echt, of wil hij toch liever dat jij zijn kant op komt?
Het is natuurlijk best een stap om naar een andere plaats te verhuizen.
@dwerg, fijn dat jullie zo goed gepraat hebben!
@ceetje: Welkom!
Ik kom oorspronkelijk uit Groningen, maar woon al een aantal jaar in het buitenland, de laatste 4 jaar in Wenen.
@werk: Met een beetje geluk krijg ik meteen een vast contract in mijn nieuwe baan en anders maar niet. Mijn vriend heeft een vast contract en met een beetje passen en meten redden we het evt ook van een salaris.
Bovendien heb ik laatst ondekt dat je ook zonder baan gewoon ¤1000 per maand krijgt het eerste jaar nadat je een kind hebt gekregen. Als je een beetje snel bent kun je verlof aan verlof knopen en kun je een paar jaar betaalt thuisblijven.
@ UK: ik snap ontzettend goed dat je het zat bent. Hij zegt steeds dat hij eraan gaat werken en dan gebeurt er niks. Zou er meer achter kunnen zitten dan alleen, te druk/niet aan toe gekomen? Het lijkt bijna wel ontwijkgedrag. Is het een idee om er op een rustig moment (dus neit over de tel) over te praten? Wil hij wel echt, of wil hij toch liever dat jij zijn kant op komt?
Het is natuurlijk best een stap om naar een andere plaats te verhuizen.
@dwerg, fijn dat jullie zo goed gepraat hebben!
@ceetje: Welkom!
Ik kom oorspronkelijk uit Groningen, maar woon al een aantal jaar in het buitenland, de laatste 4 jaar in Wenen.
@werk: Met een beetje geluk krijg ik meteen een vast contract in mijn nieuwe baan en anders maar niet. Mijn vriend heeft een vast contract en met een beetje passen en meten redden we het evt ook van een salaris.
Bovendien heb ik laatst ondekt dat je ook zonder baan gewoon ¤1000 per maand krijgt het eerste jaar nadat je een kind hebt gekregen. Als je een beetje snel bent kun je verlof aan verlof knopen en kun je een paar jaar betaalt thuisblijven.
woensdag 17 juli 2013 om 09:47
@Chantilly: Wat zal jij geschrokken zijn, dat was ongetwijfeld niet zoals je je de avond had voorgesteld. Hoop dat het goed komt. Kennis van ons heeft 1,5 week geleden een hersenbloeding gehad en was ook zijn spraak kwijt en dit is met 2 dagen grotendeels terug gekomen.
Wel fijn dat de baby het zo goed doet!!
@Ukkie: Ook voor jou een wat ontzettend balen dat het niet opschiet. Hoop dat je vriend na jullie gesprek snapt dat het je echt hoog zit en er wat aan gaat doen.
@Ceetje: Welkom! Hier ook niet echt ervaring met Diabetes, al heeft mijn zwager dit wel maar die kan natuurlijk geen kinderen dragen. Wel heeft hij 2 gezonde kindjes met mijn zus, maar zijn diabetes is pas ontdekt 2 weken na de geboorte van mijn neefje nu 2 jaar geleden.
Ik kom overigens uit het midden van het land.
@Floepert: Verstandig inderdaad dat je er eerst zeker van wil zijn.
@Tara: Ik duim nog even verder voor jou en je vriend. Ervaring is niet altijd een pluspunt hoor, sommige bedrijven zoeken juist mensen met weinig ervaring want die kunnen ze nog een beetje "opvoeden" zoals zij dat zelf willen.
@Lulu: Beterschap
@Wijnkonijn: Zou je het erg vinden om zwanger te trouwen?
Wel fijn dat de baby het zo goed doet!!
@Ukkie: Ook voor jou een wat ontzettend balen dat het niet opschiet. Hoop dat je vriend na jullie gesprek snapt dat het je echt hoog zit en er wat aan gaat doen.
@Ceetje: Welkom! Hier ook niet echt ervaring met Diabetes, al heeft mijn zwager dit wel maar die kan natuurlijk geen kinderen dragen. Wel heeft hij 2 gezonde kindjes met mijn zus, maar zijn diabetes is pas ontdekt 2 weken na de geboorte van mijn neefje nu 2 jaar geleden.
Ik kom overigens uit het midden van het land.
@Floepert: Verstandig inderdaad dat je er eerst zeker van wil zijn.
@Tara: Ik duim nog even verder voor jou en je vriend. Ervaring is niet altijd een pluspunt hoor, sommige bedrijven zoeken juist mensen met weinig ervaring want die kunnen ze nog een beetje "opvoeden" zoals zij dat zelf willen.
@Lulu: Beterschap
@Wijnkonijn: Zou je het erg vinden om zwanger te trouwen?
woensdag 17 juli 2013 om 09:57
@Hoppala en Dwerg: Het stomme is dat we dat gesprek al tig keer gevoerd hebben. Nadat hij in december toch voor zn huidige baan ging, heb ik het aangekaard. Daarna even laten rustig, want ja, ik wil hem niet dwingen als ie er niet aan toe is. Maar toen ik er in Maart/April weer erg mee zat hebben we hier heel duidelijke gesprekken over gehad en een paar weken geleden weer. Als ie dan nu nog niet weet dat het me hoog zit, heeft ie echt een bord voor zijn kop.
En hij blijft dus zeggen dat hij het wel wil, maar dat ie het ook een grote stap vindt, en dat ie er dus echt wel mee bezig wil, maar er de tijd niet voor kan vinden. En dat snap ik dan dus ook wel weer, want zoals ik al zei is ons leven gewoon best wel heel druk, juist door onze lange-afstandrelatie en omdat we allebei full-time baan hebben, en dan heeft hij nog een sport die soms hele weekenden in beslag neemt... en was hij de laatste tijd ook gewoon erg moe en een beetje opgebrand van alles.. dus was ik het met hem eens dat het juist wel ook goed was om te gaan sporten.. maar goed, daarmee is dit baangebeuren dus op de laatste plaats beland..
Ik heb hem ook al heel vaak gevraagd of er iets anders achter zit. Dat ie het moet zeggen als ie het samenwonen niet ziet zitten, of als ie toch mijn woonplaats niet ziet zitten. Ik sta namelijk best open voor een plan B, wil gewoon weten waar ik aan toe ben. Maar dan blijft hij volhouden dat hij ook plan A wil en daar nu écht zijn best voor gaat doen. Dat heb ik dus nu al heel vaak gehoord
Ik weet het dus gewoon niet
Maar het geeft mij dus ook een hoop stress omdat ik straks ook zelf een andere baan moet zoeken, en als hij die hier dan nog niet gevonden heeft, wat doe ik dan? Ga ik dan maar toch bij hem in de buurt een baan zoeken.. (en in mijn achterhoofd de vraag: Wil hij dat dan écht wel?).
Maar het is dus vooral ook erg lastig dat we elkaar zo weinig zien; alleen afgelopen weekend dus eindelijk weer een heel weekend tijd voor elkaar; daarvoor ook vaak maar 1 dag van het weekend, want dan had ie weer een sporttoernooi oid.. En dat heb je ook nog af en toe afspraken met vrienden/familie etc.. We lopen er nu gewoon al keihard tegenaan dat het allemaal veel te druk is zo..
En hij blijft dus zeggen dat hij het wel wil, maar dat ie het ook een grote stap vindt, en dat ie er dus echt wel mee bezig wil, maar er de tijd niet voor kan vinden. En dat snap ik dan dus ook wel weer, want zoals ik al zei is ons leven gewoon best wel heel druk, juist door onze lange-afstandrelatie en omdat we allebei full-time baan hebben, en dan heeft hij nog een sport die soms hele weekenden in beslag neemt... en was hij de laatste tijd ook gewoon erg moe en een beetje opgebrand van alles.. dus was ik het met hem eens dat het juist wel ook goed was om te gaan sporten.. maar goed, daarmee is dit baangebeuren dus op de laatste plaats beland..
Ik heb hem ook al heel vaak gevraagd of er iets anders achter zit. Dat ie het moet zeggen als ie het samenwonen niet ziet zitten, of als ie toch mijn woonplaats niet ziet zitten. Ik sta namelijk best open voor een plan B, wil gewoon weten waar ik aan toe ben. Maar dan blijft hij volhouden dat hij ook plan A wil en daar nu écht zijn best voor gaat doen. Dat heb ik dus nu al heel vaak gehoord
Ik weet het dus gewoon niet Maar het geeft mij dus ook een hoop stress omdat ik straks ook zelf een andere baan moet zoeken, en als hij die hier dan nog niet gevonden heeft, wat doe ik dan? Ga ik dan maar toch bij hem in de buurt een baan zoeken.. (en in mijn achterhoofd de vraag: Wil hij dat dan écht wel?).
Maar het is dus vooral ook erg lastig dat we elkaar zo weinig zien; alleen afgelopen weekend dus eindelijk weer een heel weekend tijd voor elkaar; daarvoor ook vaak maar 1 dag van het weekend, want dan had ie weer een sporttoernooi oid.. En dat heb je ook nog af en toe afspraken met vrienden/familie etc.. We lopen er nu gewoon al keihard tegenaan dat het allemaal veel te druk is zo..
woensdag 17 juli 2013 om 10:12
@chantilly jeetje dat is schrikken!! Sterkte!
@ukkie Natuurlijk ben je het zat op deze manier.Ik hoop voor je dat hij snel wat duidelijker is, dan weer jij waar je aan toe bent.
@hoppala Ik begrijp uit de reactie van dwergje dat je niet in NL woont, ik dacht al waar kan ik dat regelen haha
@ceetje Hier de veluwe!
Hier net de huisarts gebeld voor een afspraak. Volgende week woensdag ga ik eens babbelen met hem over onze kinderwens. Ik gebruik veel medicatie en heb heupdysplasie dus wil even weten of er dingen zijn waar ik rekening mee moet houden.
@ukkie Natuurlijk ben je het zat op deze manier.Ik hoop voor je dat hij snel wat duidelijker is, dan weer jij waar je aan toe bent.
@hoppala Ik begrijp uit de reactie van dwergje dat je niet in NL woont, ik dacht al waar kan ik dat regelen haha
@ceetje Hier de veluwe!
Hier net de huisarts gebeld voor een afspraak. Volgende week woensdag ga ik eens babbelen met hem over onze kinderwens. Ik gebruik veel medicatie en heb heupdysplasie dus wil even weten of er dingen zijn waar ik rekening mee moet houden.
woensdag 17 juli 2013 om 10:15
@Uk: Een lastige situatie en ik begrijp dat hij druk is, maar heel eerlijk zo is er altijd wel iets. Als hij dit echt wil dan moet hij ook prioriteiten gaan stellen, want dit vind ik persoonlijk niet eerlijk naar jou toe.
Heb je voor jezelf wel een deadline in je hoofd? Want dit kunnen jullie ook niet altijd volhouden.
Heb je voor jezelf wel een deadline in je hoofd? Want dit kunnen jullie ook niet altijd volhouden.
woensdag 17 juli 2013 om 10:24
Tja een deadline.. daar heb ik over nagedacht.. Er komt natuurlijk vanzelf straks het punt dat ik geen baan meer heb, per 1 oktober. Ik denk dat ik dan maar eens een beslissing moet maken. Maar ik wil hem verdorie dus ook echt niet kwijt.., en hij zegt elke keer wel hetzelfde met mij te willen, ook over die kids en trouwen etc.. pff
Ik ben hem nu een uitgebreide mail aan het typen om (nog maar een keer) uit te leggen hoe ik me hierover voel.
Ik ben hem nu een uitgebreide mail aan het typen om (nog maar een keer) uit te leggen hoe ik me hierover voel.
woensdag 17 juli 2013 om 10:33
@Chantilly jeetje wat heftig en wat een achtbaan van emoties als er zoveel tegelijkertijd gebeurt. Veel sterkte voor jullie allemaal! En gefeliciteerd met jullie nichtje natuurlijk! Weetje...ik heb nu 3x in mijn nabije omgeving meegemaakt dat iemand een hersenbloeding kreeg en mijn belangrijkste advies zou zijn om alle verwachtingen (zowel positief als negatief) in dit stadium los te laten. Zo snel na de bloeding valt er gewoon niks te zeggen over hoe iemand er uit komt.
Mijn oma was links verlamd, toen ik met haar in ons thuisland was gebeurde dat. Waren een paar pittige weken, ik heb haar zelf verzorgd. Maar...3 weken later zijn we met de bus samen terug naar huis gereisd en kon ze alweer korte stukken lopen, redelijk goed praten en eten.
Mijn schoonmoeder (ongeveer zelfde leeftijd als de vader van je schoonzusje) was ook helemaal verlamd maar was binnen 3 maanden alweer met de rollator boodschapjes aan het doen. Is nu niks meer van over maar dat komt niet direct door de hersenbloeding.
De broer van mijn oma zelfde verhaal...half verlamd maar (is wel al 83) kon na een paar maanden weer gewoon (rustig aan en met wandelstok) zn dingetjes doen in en om het huis.
Het belangrijkste is geduld, veel oefenen (maar niet te veel!! Op eigen tempo), en goede begeleiding. In het verleden behaalde resultaten bij anderen zeggen natuurlijk niks over hoe het bij hem zal gaan maar als het zo kort geleden gebeurd is is er echt nog niks te zeggen over hoe iemand er uit gaat komen.
Mijn oma was links verlamd, toen ik met haar in ons thuisland was gebeurde dat. Waren een paar pittige weken, ik heb haar zelf verzorgd. Maar...3 weken later zijn we met de bus samen terug naar huis gereisd en kon ze alweer korte stukken lopen, redelijk goed praten en eten.
Mijn schoonmoeder (ongeveer zelfde leeftijd als de vader van je schoonzusje) was ook helemaal verlamd maar was binnen 3 maanden alweer met de rollator boodschapjes aan het doen. Is nu niks meer van over maar dat komt niet direct door de hersenbloeding.
De broer van mijn oma zelfde verhaal...half verlamd maar (is wel al 83) kon na een paar maanden weer gewoon (rustig aan en met wandelstok) zn dingetjes doen in en om het huis.
Het belangrijkste is geduld, veel oefenen (maar niet te veel!! Op eigen tempo), en goede begeleiding. In het verleden behaalde resultaten bij anderen zeggen natuurlijk niks over hoe het bij hem zal gaan maar als het zo kort geleden gebeurd is is er echt nog niks te zeggen over hoe iemand er uit gaat komen.
woensdag 17 juli 2013 om 10:43
@ceetje knap hoor dat jullie gewoon wachten. Als wij in jullie schoenen hadden gestaan en je hoeft nog maar tot februari af te betalen waren we denk ik gewoon begonnen.
@ukkie, lastig. Niet lullig bedoeld maar nu ik lees dat hij er in november nog niet echt klaar voor was krijg ik een beetje het gevoel alsof het voor hem nu nog steeds niet zo nodig hoeft.
@ukkie, lastig. Niet lullig bedoeld maar nu ik lees dat hij er in november nog niet echt klaar voor was krijg ik een beetje het gevoel alsof het voor hem nu nog steeds niet zo nodig hoeft.
woensdag 17 juli 2013 om 10:44
woensdag 17 juli 2013 om 10:50
@Uk: Je hoeft hem ook niet perse kwijt te raken, maar wel de afweging voor jezelf maken wat voor jou belangrijk is en daar proberen samen een weg in te vinden. Mijn achternicht heeft al 15 jaar een relatie met een man die geen kinderen wil en heel erg hecht aan zijn vrijheid, zij had wel degelijk een grote kinderwens. Zij heeft haar kindje ook door middel van een donor gekregen en zij en haar vriend latten al jaren en zijn beide ontzettend gelukkig met de situatie. Het hoeft niet altijd of het 1 of het ander te zijn.
Natuurlijk hoop ik voor jou dat de boodschap doorkomt bij je vriend en jullie samen huisje, boompje, baby'tje gaan krijgen en dat hij op korte termijn de daad bij het woord gaat voegen.
Even heel iets anders, ik heb me zojuist tranen gelachen om het belieber topic. Mocht 1 van jullie in een dipje zitten, geloof me je gaat gegarandeerd lachen!
Natuurlijk hoop ik voor jou dat de boodschap doorkomt bij je vriend en jullie samen huisje, boompje, baby'tje gaan krijgen en dat hij op korte termijn de daad bij het woord gaat voegen.
Even heel iets anders, ik heb me zojuist tranen gelachen om het belieber topic. Mocht 1 van jullie in een dipje zitten, geloof me je gaat gegarandeerd lachen!
woensdag 17 juli 2013 om 11:04
In goed nieuws vandaag: afvallen hier gaat best lekker. Een halve kilo per week maar hoor, maar wel steady zeg maar. Ik hoef toch niet meer dan 5 kilo af te vallen en ik heb geen haast. Op deze manier afvallen heb ik ook niet het gevoel dat ik aan het lijnen ben en het was ook de bedoeling om mijn eetgewoonten gewoon aan te passen zodat het blijvend resultaat geeft want tot nu toe is het elke keer 5 kilo erop, en dan weer snel 5 kilo eraf en dat schiet niet echt op. Niet dat ik echt hoef af te vallen (woog 58 kilo bij 1.60m) maar als ik aankom gaat het echt in mijn gezicht zitten en dat vind ik niet mooi.
woensdag 17 juli 2013 om 11:15
woensdag 17 juli 2013 om 11:18
@dwergje, het toverwoord is: waterijsjes!!!!
Ik mag echt niet meer elke dag snacken van mezelf. Is niet alleen slecht voor mn lijn maar ook slecht voor mijn huid. Ik haal nu dus waterijsjes en zoet fruit (zoals mango) in huis voor zoete trek en heb soepstengels met italiaanse kruiden en dat soort dingen voor hartige trek.
Verder 's middags grote lunch (lees: bord pasta oid) en dan 's avonds normaal avondeten maar wel een kleinere portie. Als ik dan 's avonds echt nog trek heb eet ik was fruit.
En die grote lunch is wat het voor mij doet. Als ik niet goed stevig lunch heb ik de rest van de dag altijd zin in iets.
Ik mag echt niet meer elke dag snacken van mezelf. Is niet alleen slecht voor mn lijn maar ook slecht voor mijn huid. Ik haal nu dus waterijsjes en zoet fruit (zoals mango) in huis voor zoete trek en heb soepstengels met italiaanse kruiden en dat soort dingen voor hartige trek.
Verder 's middags grote lunch (lees: bord pasta oid) en dan 's avonds normaal avondeten maar wel een kleinere portie. Als ik dan 's avonds echt nog trek heb eet ik was fruit.
En die grote lunch is wat het voor mij doet. Als ik niet goed stevig lunch heb ik de rest van de dag altijd zin in iets.
