Zwanger
alle pijlers
Wachten, wachten, wachten
woensdag 19 december 2012 om 16:15
Ga ik echt een topic openen op zwanger, ik kan het bijna niet geloven maar ik doe het toch.
Nee ik ben niet zwanger.
Ik heb gezocht of er nog een lopend topic is met mensen is die al wel een kinderwens hebben, maar nog moeten/willen wachten met proberen om zwanger te worden. Ik kon er geen vinden waar de schrijfster niet al lang er breed bevallen zijn, dus ik dacht dat het wel tijd werd voor een nieuw topic.
Ik hoop dat we hier een plek vinden waar we in een fijne open sfeer realistisch over onze kinderwens kunnen praten.
Iedereen is van harte welkom aan te haken.
Dit topic is speciaal bedoeld voor mensen die op zijn vroegst in 2014 gaan beginnen.
NaamLeeftijdLeeftijd partnerWanneer beginnen?Waarom wachten?BijzonderhedenPompedom2828Winter 2014/2015Eerst promoverenWoont in WenenSorcha_22292016 Sealight2429Zomer 2014 Tara823031augustus 2014Baan vriend/trouwenGestopt met de pil Orzoo23292014/15Studie/reizen Chantilly2124252016?Huis bouwen en trouwen Paddle22262014?Woning/Werk Snoeptomaat22282014/2015bedrijf/huis dwergje882427ebegin 2014Bedrijf vriend Wijnkonijn2225voorjaar/ zomer 2014Afstuderen Ukkie2131312014Promoveren/
samen wonen Inspiratieloos2525begin 2016? j222830??sparen, trouwen
Nee ik ben niet zwanger.
Ik heb gezocht of er nog een lopend topic is met mensen is die al wel een kinderwens hebben, maar nog moeten/willen wachten met proberen om zwanger te worden. Ik kon er geen vinden waar de schrijfster niet al lang er breed bevallen zijn, dus ik dacht dat het wel tijd werd voor een nieuw topic.
Ik hoop dat we hier een plek vinden waar we in een fijne open sfeer realistisch over onze kinderwens kunnen praten.
Iedereen is van harte welkom aan te haken.
Dit topic is speciaal bedoeld voor mensen die op zijn vroegst in 2014 gaan beginnen.
NaamLeeftijdLeeftijd partnerWanneer beginnen?Waarom wachten?BijzonderhedenPompedom2828Winter 2014/2015Eerst promoverenWoont in WenenSorcha_22292016 Sealight2429Zomer 2014 Tara823031augustus 2014Baan vriend/trouwenGestopt met de pil Orzoo23292014/15Studie/reizen Chantilly2124252016?Huis bouwen en trouwen Paddle22262014?Woning/Werk Snoeptomaat22282014/2015bedrijf/huis dwergje882427ebegin 2014Bedrijf vriend Wijnkonijn2225voorjaar/ zomer 2014Afstuderen Ukkie2131312014Promoveren/
samen wonen Inspiratieloos2525begin 2016? j222830??sparen, trouwen
dinsdag 26 maart 2013 om 22:30
@Tara: het wordt een Chow Chow als pup. Gelukkig zijn er ook mensen zoals jij, ook honden uit het asiel horen een goed thuis te krijgen!
@Goldstrike: ik heb een vriendin die er net zo over denkt. Zelf ben ik altijd van mening dat ik maar een kind wil.. Dit kan natuurlijk altijd nog veranderen, maar het lijkt mij ook heel heftig 2 kinderen. Ik ben soms blij als ik na mijn werk naar huis mag :p
Maar ik vind wel dat je hier goed over na moet denken voor je de beslissing neemt. Nu kan ze zich niet meer bedenken.
@pom: wat bedoel je daarmee
@Goldstrike: ik heb een vriendin die er net zo over denkt. Zelf ben ik altijd van mening dat ik maar een kind wil.. Dit kan natuurlijk altijd nog veranderen, maar het lijkt mij ook heel heftig 2 kinderen. Ik ben soms blij als ik na mijn werk naar huis mag :p
Maar ik vind wel dat je hier goed over na moet denken voor je de beslissing neemt. Nu kan ze zich niet meer bedenken.
@pom: wat bedoel je daarmee
woensdag 27 maart 2013 om 00:16
Overigens ligt het ook aan je eigen persoonlijkheid of dat zo heftig is of niet, meerdere kinderen.
Mezelf kennende weet ik dat ik -eenmaal in de luiers zeg maar- eentje meer niet zoveel zou uitmaken. Emotioneel gezien. Ik denk dat ik liefde heb voor meer kinderen.
Natuurlijk kan een kind niet van liefde alleen leven, maar ik ben er vrij zeker dat ik geen spijt zal hebben van welk kind dan ook die ik in de toekomst misschien zal krijgen. En dat vind ik een geruststellende gedachte.
Mij lijkt de overgang van nul naar één ook veel en veel groter dan van één naar twee. Dat lijkt me hooguit drukker. De vrijheidsbeperking en verantwoordelijkheid heb je toch al met de eerste.
Mezelf kennende weet ik dat ik -eenmaal in de luiers zeg maar- eentje meer niet zoveel zou uitmaken. Emotioneel gezien. Ik denk dat ik liefde heb voor meer kinderen.
Natuurlijk kan een kind niet van liefde alleen leven, maar ik ben er vrij zeker dat ik geen spijt zal hebben van welk kind dan ook die ik in de toekomst misschien zal krijgen. En dat vind ik een geruststellende gedachte.
Mij lijkt de overgang van nul naar één ook veel en veel groter dan van één naar twee. Dat lijkt me hooguit drukker. De vrijheidsbeperking en verantwoordelijkheid heb je toch al met de eerste.
woensdag 27 maart 2013 om 07:33
Ik weet niet of de overgang naar 2 makkelijker is. Bij de eerste bereid je jezelf er heel erg op voor, want alles is nieuw. Bij nummer twee denk je makkelijker dat je het wel weet en doe je automatisch denk ik minder aan mentale voorbereiding. Bovendien zit je al in een ritme met het eerste kind en als er dan eentje bij komt moet er een heel nieuw ritme komen. En alles wat voor het eerste kind werkte hoeft niet te werken voor nummer twee. Mijn schoonmoeder dacht dat haar jongste kind ook wel een makkelijke baby zou zijn, maar niets was minder waar. Je bent vooral de momenten dat je alleen bent denk ik toch minder flexibel met twee kinderen. Met een baby op de arm achter een peuter aan hollen omdat die niet doet wat je zegt is veel onhandiger dan zonder die baby.
Maar ja ik vind twee toch wel erg leuk, maar we beginnen eerst maar met eentje.
@ Kinderwens: We vonden dat we niet genoeg tijd hadden voor een pup en zijn beide opgegroeid met asiel honden. We hebben toen wel gekozen voor een jonge hond (10 maanden). Maar in de toekomst na deze hond komt er misschien wel een pup. Veel plezier met de voor pret.
@ haken: Het is nog niet veel wat ik heb gehaakt, maar ik begin de basis steek wel onder de knie te krijgen. Moet alleen uit kijken dat de hond er niet vandoor gaat met de bol wol .
Maar ja ik vind twee toch wel erg leuk, maar we beginnen eerst maar met eentje.
@ Kinderwens: We vonden dat we niet genoeg tijd hadden voor een pup en zijn beide opgegroeid met asiel honden. We hebben toen wel gekozen voor een jonge hond (10 maanden). Maar in de toekomst na deze hond komt er misschien wel een pup. Veel plezier met de voor pret.
@ haken: Het is nog niet veel wat ik heb gehaakt, maar ik begin de basis steek wel onder de knie te krijgen. Moet alleen uit kijken dat de hond er niet vandoor gaat met de bol wol .
woensdag 27 maart 2013 om 08:15
Ik weet niet in hoeverre ik nu al kan oordelen of ik spijt krijg van kind 1 of 2. Ik denk het niet, maar zeker weten doe ik het niet. Ik weet niet in welke toestand ik na de bevalling ben, hoe ik over een aantal jaar in mijn vel zit, wat er in de tussentijd in mijn leven gebeurd. Kijk ik naar de mensen om mij heen, dan heeft niemand echt spijt, maar kijken ze wel met weemoed terug naar de tijd voordat ze kinderen hadden en hadden ze willen wachten voordat ze echt 'vast'zaten aan het hebben van kinderen. Het is nogal een verandering in je leven, waar je voor altijd aan vast zit. Ook al houden ze nog zoveel van ze. Wel heb ik het idee dat sommige stellen denken dat het allemaal wel mee zal vallen en zich niet realiseren dat ze voor altijd een kind zullen hebben en daar ook de bijbehorende gevoelens en verantwoordelijkheid voor zullen hebben.
Met 1 kind ben je denk ik wel wat mobieler. Het is handiger de stad in, je hebt minder om voor op te letten. Als je een peuter en een baby hebt, moet je eigenlijk 2 paar ogen hebben, 1 voor babgy, 1 voor peuter. Ik denk dat de overgang best tegen kan vallen, zoals Tara ook al zegt.
Mijn moeder vond de overgang van 1 naar 3 niet zo zwaar. De tweeling zat in hetzelfde ritme en ik was al redelijk zelfstandig als 5 jarige. Dat scheelt wel. Het lijkt mij behoorlijk zwaar om, zoals vriend's nicht, 3 kinderen binnen 4 jaar te krijgen. De tropenjaren, allemaal in de luiers. Pas toen oudste naar de peuterspeelzaal ging werd het voor haar makkelijker ( door de situatie thuis was ze thuisblijfmoeder)..
Ik wil graag een gezin met 2 of 3 kinderen. Ik vind het zelf erg gezellig en leuk om een broertje en zusje te hebben, mij lijkt het voor mijn kinderen ook leuk. Het is geen garantie dat de kinderen goed met elkaar overweg kunnen, maar ik wil ze wel graag die kans bieden, mochten vriend en ik het voor elkaar krijgen-;). We beginnen met 1, maar op dit moment is er wel een wens voor 2 en misschien 3.
Met 1 kind ben je denk ik wel wat mobieler. Het is handiger de stad in, je hebt minder om voor op te letten. Als je een peuter en een baby hebt, moet je eigenlijk 2 paar ogen hebben, 1 voor babgy, 1 voor peuter. Ik denk dat de overgang best tegen kan vallen, zoals Tara ook al zegt.
Mijn moeder vond de overgang van 1 naar 3 niet zo zwaar. De tweeling zat in hetzelfde ritme en ik was al redelijk zelfstandig als 5 jarige. Dat scheelt wel. Het lijkt mij behoorlijk zwaar om, zoals vriend's nicht, 3 kinderen binnen 4 jaar te krijgen. De tropenjaren, allemaal in de luiers. Pas toen oudste naar de peuterspeelzaal ging werd het voor haar makkelijker ( door de situatie thuis was ze thuisblijfmoeder)..
Ik wil graag een gezin met 2 of 3 kinderen. Ik vind het zelf erg gezellig en leuk om een broertje en zusje te hebben, mij lijkt het voor mijn kinderen ook leuk. Het is geen garantie dat de kinderen goed met elkaar overweg kunnen, maar ik wil ze wel graag die kans bieden, mochten vriend en ik het voor elkaar krijgen-;). We beginnen met 1, maar op dit moment is er wel een wens voor 2 en misschien 3.
woensdag 27 maart 2013 om 10:37
woensdag 27 maart 2013 om 15:16
3 jaar tussen kinderen vind ik ook wel mooi, maar misschien dat het wel sneller zal gaan. Als we dit jaar al gaan beginnen met proberen en het snel lukt om zwanger te worden ben ik toch bijna of net 32 als de eerste geboren word. Met 35 de tweede vind ik wel mooi, maar je weet niet hoe het loopt. Dat het bij eentje blijft is natuurlijk ook niet uitgesloten.
Je kan natuurlijk ook nog de pech/het geluk hebben dat je er twee voor de prijs van eentje krijgt. Aan de ene kant lijkt me een tweeling echt fantastisch, maar aan de andere kant ook heel erg druk.
Je kan natuurlijk ook nog de pech/het geluk hebben dat je er twee voor de prijs van eentje krijgt. Aan de ene kant lijkt me een tweeling echt fantastisch, maar aan de andere kant ook heel erg druk.
woensdag 27 maart 2013 om 15:25
Wat leuk een chow chow! vind ik mooie honden!
Knap van die vriendin dat ze het toe durft te geven dat ze spijt heeft van haar tweede kind, denk niet dat veel mensen dat zullen doen!
Natuurlijk is het 'makkelijker' met één kind. Maar als de ander al wat zelfstandiger is gaat het misschien ook makkelijker om nog een tweede kind op te voeden.
Ik denk dat wij eerst voor één kindje gaan en dan wel verder zien.
Ben nu soms ook wel blij dat we nog even geen kinderen hebben, bijvoorbeeld als ik heel moe ben. En heb eigenlijk nog best veel slaap nodig. Minimaal zo'n 8 á 9 uur per nacht. Anders word ik chagerijnig Dus ben al helemaal benieuwd hoe ik dat doe als we een kind hebben. Maar dat went misschien.
Knap van die vriendin dat ze het toe durft te geven dat ze spijt heeft van haar tweede kind, denk niet dat veel mensen dat zullen doen!
Natuurlijk is het 'makkelijker' met één kind. Maar als de ander al wat zelfstandiger is gaat het misschien ook makkelijker om nog een tweede kind op te voeden.
Ik denk dat wij eerst voor één kindje gaan en dan wel verder zien.
Ben nu soms ook wel blij dat we nog even geen kinderen hebben, bijvoorbeeld als ik heel moe ben. En heb eigenlijk nog best veel slaap nodig. Minimaal zo'n 8 á 9 uur per nacht. Anders word ik chagerijnig Dus ben al helemaal benieuwd hoe ik dat doe als we een kind hebben. Maar dat went misschien.
woensdag 27 maart 2013 om 15:26
1 is natuurlijk veel makkelijk in te pakken dan 2, maar ik denk dat je er ook wel weer je weg in vind. Als ik zie hoe de broer van mijn vriend met zijn schare kinderen (3) omgaat ziet dat er elatijd zo heerlijk relaxed uit. Maar die hebben ook wel een groot netwerk om op terug te vallen. Oma past bijv elke week op en dan blijven de kinderen ook vaak slapen.
Een van mijn collegas kan nooit langer dan een paar ur weg in het weekend omdat zijn vriendin dat niet trekt met 2 kleine kinderen. Dan hoop ik echt dat ik niet zo word.
Een van mijn collegas kan nooit langer dan een paar ur weg in het weekend omdat zijn vriendin dat niet trekt met 2 kleine kinderen. Dan hoop ik echt dat ik niet zo word.
woensdag 27 maart 2013 om 15:33
Tja, ik denk ook: eerst maar eens zien of er eentje komt, daarna ga ik wel eens opnieuw nadenken over een nummer 2..
Met zus toevallig hier wel laatst over gehad, want die wil wel graag een nummer 2, maar had laatst ook even een zware week met nr 1 toen haar man van huis was.. Toen daar wel even over gepraat of ze dan wel aan nr 2 moest beginnen, maar ze heeft er alle vertrouwen in.
Hier verder nog steeds druk druk druk met de promotie, ik zie ook echt even niet hoe het uiteindeljk moet gaan lukken allemaal, ik heb nog maar 2 maanden een contract.. En raak er dus nogal gestressd van toch (zou willen dat ik hier relaxter in was.. ) Maar wel lekker bij vriend thuis, kunnen we weer even proefsamenwonen.
Met zus toevallig hier wel laatst over gehad, want die wil wel graag een nummer 2, maar had laatst ook even een zware week met nr 1 toen haar man van huis was.. Toen daar wel even over gepraat of ze dan wel aan nr 2 moest beginnen, maar ze heeft er alle vertrouwen in.
Hier verder nog steeds druk druk druk met de promotie, ik zie ook echt even niet hoe het uiteindeljk moet gaan lukken allemaal, ik heb nog maar 2 maanden een contract.. En raak er dus nogal gestressd van toch (zou willen dat ik hier relaxter in was.. ) Maar wel lekker bij vriend thuis, kunnen we weer even proefsamenwonen.
woensdag 27 maart 2013 om 15:36
Pfoe, een tweeling, moet er eerlijk gezegd niet aan denken (ook omdat 2 mij juist wel een grote overgang lijkt. Laat staan 2 in 1 keer). Hier wil ik eigenlijk wel 3 of 4 jaar tussen nummer 1 en een mogelijke nummer 2. Zie het om me heen veel bij gezinnen die ik ken en het werkt wel echt goed voor ze.
Las gisteren op FB dat een kennis van me de 2e verwacht. Auw. Dat mag niet
Las gisteren op FB dat een kennis van me de 2e verwacht. Auw. Dat mag niet
woensdag 27 maart 2013 om 15:38
oei 2 maanden, dat is kort.
Ik heb er nog 6, maar ik krijg denk ik nog 9 maanden (hoop ik) en anders ga ik wel even WW trekken. Gister heb ik ruzie gemaakt met onze post-doc. Ze zei: als je nog 6 maanden hebt, lukt het in 6 maanden. Ja dat zal wel, maar ik wil niet weer gezondsheidsproblemen krijgen door veel te hard werken. Stress is niet erg, maar het moet dan met 2 weken vakantie weer voorbij zijn. Niet dat ik er een half jaar later nog last van heb.
Ik heb er nog 6, maar ik krijg denk ik nog 9 maanden (hoop ik) en anders ga ik wel even WW trekken. Gister heb ik ruzie gemaakt met onze post-doc. Ze zei: als je nog 6 maanden hebt, lukt het in 6 maanden. Ja dat zal wel, maar ik wil niet weer gezondsheidsproblemen krijgen door veel te hard werken. Stress is niet erg, maar het moet dan met 2 weken vakantie weer voorbij zijn. Niet dat ik er een half jaar later nog last van heb.
woensdag 27 maart 2013 om 15:45
quote:pompedom schreef op 27 maart 2013 @ 15:38:
oei 2 maanden, dat is kort.
Ik heb er nog 6, maar ik krijg denk ik nog 9 maanden (hoop ik) en anders ga ik wel even WW trekken. Gister heb ik ruzie gemaakt met onze post-doc. Ze zei: als je nog 6 maanden hebt, lukt het in 6 maanden. Ja dat zal wel, maar ik wil niet weer gezondsheidsproblemen krijgen door veel te hard werken. Stress is niet erg, maar het moet dan met 2 weken vakantie weer voorbij zijn. Niet dat ik er een half jaar later nog last van heb.Ja, ik kan ook niet meer dan ik kan. En ik heb eigenlijk al mijn hele promotie een zieke/overspannen supervisor, waardoor een aantal dingen ook gewoon vertraagd zijn (dat ze niet beschikbaar was voor overleg etc..of niet op tijd naar dingen kon kijken). Ik heb dit al in mijn tweede jaar aangegeven, derde jaar weer en nu weer, maar de uni doet daar niks mee. Erg frustrerend, waardoor ik dus ook steeds meer denk: laat die hele promotie maar zitten en doe mij gewoon een leuke nieuwe baan.. Lastig..
oei 2 maanden, dat is kort.
Ik heb er nog 6, maar ik krijg denk ik nog 9 maanden (hoop ik) en anders ga ik wel even WW trekken. Gister heb ik ruzie gemaakt met onze post-doc. Ze zei: als je nog 6 maanden hebt, lukt het in 6 maanden. Ja dat zal wel, maar ik wil niet weer gezondsheidsproblemen krijgen door veel te hard werken. Stress is niet erg, maar het moet dan met 2 weken vakantie weer voorbij zijn. Niet dat ik er een half jaar later nog last van heb.Ja, ik kan ook niet meer dan ik kan. En ik heb eigenlijk al mijn hele promotie een zieke/overspannen supervisor, waardoor een aantal dingen ook gewoon vertraagd zijn (dat ze niet beschikbaar was voor overleg etc..of niet op tijd naar dingen kon kijken). Ik heb dit al in mijn tweede jaar aangegeven, derde jaar weer en nu weer, maar de uni doet daar niks mee. Erg frustrerend, waardoor ik dus ook steeds meer denk: laat die hele promotie maar zitten en doe mij gewoon een leuke nieuwe baan.. Lastig..
woensdag 27 maart 2013 om 15:48
woensdag 27 maart 2013 om 15:50
@ Pom: Goed dat je je grenzen bewaakt. Je zelf ziek werken heeft totaal geen zin. Ik hoop dat je gewoon de tijd krijgt die je nodig hebt.
Mijn vriend moet binnen kort onder het mes om zijn galblaas te laten verwijderen. Alleen van wegen technische beperkingen van ons eigen ziekenhuis moet hij naar een ander ziekenhuis. Op zich niet zo erg, maar hij was daar dus vanmiddag voor een gesprek en ze hadden helemaal geen gegevens over hem ontvangen. Nu moet hij zelf zorgen dat alles opgestuurt word naar dat andere ziekenhuis. Dat terwijl hij natuurlijk zelf niks kan doen aan die slechte communicatie. Hij heeft al geen zin in de operatie en hoopte er gewoon snel vanaf te zijn en dan krijg je dit soort gezeur.
Mijn vriend moet binnen kort onder het mes om zijn galblaas te laten verwijderen. Alleen van wegen technische beperkingen van ons eigen ziekenhuis moet hij naar een ander ziekenhuis. Op zich niet zo erg, maar hij was daar dus vanmiddag voor een gesprek en ze hadden helemaal geen gegevens over hem ontvangen. Nu moet hij zelf zorgen dat alles opgestuurt word naar dat andere ziekenhuis. Dat terwijl hij natuurlijk zelf niks kan doen aan die slechte communicatie. Hij heeft al geen zin in de operatie en hoopte er gewoon snel vanaf te zijn en dan krijg je dit soort gezeur.
woensdag 27 maart 2013 om 15:59
quote:pompedom schreef op 27 maart 2013 @ 15:48:
Dast is inderdaad heel vervelend en je kan er ook niks aan doen.
Is er geen post-doc/ ass prof beschikbaar? Ik bespreek maar heel weinig met mijn prof, veel meer met de anderen van mijn instituut. Mijn prof is er voor de grote lijn. Maar ik ben er ook wel klaar mee hoor.Ik heb nog een andere supervisor, maar die is bij het project betrokken omdat een andere wetenschapper bij ons van de universiteit vertrok, en mijn onderwerp valt duidelijk niet in zijn echte interessegbied.. Hij zegt ook gewoon letterlijk dat ie weinig ervan weet.., ik heb eerst gehoopt dat ie zich nog wel iets meer erin zou gaan verdiepen, maar inmiddels weet ik ook dat dat er niet in zit. Verder geen mensen die iets doen wat raakvlak heeft met mijn onderzoek helaas. Gelukkig wel nog wat contacten op andere universiteiten. Maar vind het moeilijk om mezelf te blijven motiveren en zie het helaas steeds meer als een 'mislukt project'.
Dast is inderdaad heel vervelend en je kan er ook niks aan doen.
Is er geen post-doc/ ass prof beschikbaar? Ik bespreek maar heel weinig met mijn prof, veel meer met de anderen van mijn instituut. Mijn prof is er voor de grote lijn. Maar ik ben er ook wel klaar mee hoor.Ik heb nog een andere supervisor, maar die is bij het project betrokken omdat een andere wetenschapper bij ons van de universiteit vertrok, en mijn onderwerp valt duidelijk niet in zijn echte interessegbied.. Hij zegt ook gewoon letterlijk dat ie weinig ervan weet.., ik heb eerst gehoopt dat ie zich nog wel iets meer erin zou gaan verdiepen, maar inmiddels weet ik ook dat dat er niet in zit. Verder geen mensen die iets doen wat raakvlak heeft met mijn onderzoek helaas. Gelukkig wel nog wat contacten op andere universiteiten. Maar vind het moeilijk om mezelf te blijven motiveren en zie het helaas steeds meer als een 'mislukt project'.
woensdag 27 maart 2013 om 16:03
@ tara: wat een prutsers daar bij het ziekenhuis. Kan me voorstellen dat je vriend daar van erg van baalt.
@ uk: Nee het is niet mislukt en je gaat het ook afkrijgen! Vraag vooral hulp aan je andere collegas, al is het maar voor de motivatie, om even te spuien of voor een frisse blik. Misschien is er wel een oude prof (gepensioneerd) die je wil helpen, die hebben vaak meer tijd. Mensen hoeven helemaal niet perse exact hetzelfde te doen om je te kunnen helpen. Het gaat veel meer om het proces en de structuur. Bovendien helpt het jezelf vaak als je je problemen aan iemand anders uitlegt, dan snap je het zelf ook veel beter. (ik hoop dat je hier iets aan hebt)
@ uk: Nee het is niet mislukt en je gaat het ook afkrijgen! Vraag vooral hulp aan je andere collegas, al is het maar voor de motivatie, om even te spuien of voor een frisse blik. Misschien is er wel een oude prof (gepensioneerd) die je wil helpen, die hebben vaak meer tijd. Mensen hoeven helemaal niet perse exact hetzelfde te doen om je te kunnen helpen. Het gaat veel meer om het proces en de structuur. Bovendien helpt het jezelf vaak als je je problemen aan iemand anders uitlegt, dan snap je het zelf ook veel beter. (ik hoop dat je hier iets aan hebt)
woensdag 27 maart 2013 om 16:18
quote:pompedom schreef op 27 maart 2013 @ 16:03:
@ tara: wat een prutsers daar bij het ziekenhuis. Kan me voorstellen dat je vriend daar van erg van baalt.
@ uk: Nee het is niet mislukt en je gaat het ook afkrijgen! Vraag vooral hulp aan je andere collegas, al is het maar voor de motivatie, om even te spuien of voor een frisse blik. Misschien is er wel een oude prof (gepensioneerd) die je wil helpen, die hebben vaak meer tijd. Mensen hoeven helemaal niet perse exact hetzelfde te doen om je te kunnen helpen. Het gaat veel meer om het proces en de structuur. Bovendien helpt het jezelf vaak als je je problemen aan iemand anders uitlegt, dan snap je het zelf ook veel beter. (ik hoop dat je hier iets aan hebt)Ja, ik snap helemaal wat je bedoelt, ben nu dus ook bij mijn vriend thuis aan het werk en die kan mij eigenlijk ook het beste verder helpen en motiveren momenteel. De collega's waar ik veel mee optrok zijn namelijk inmiddels al klaar met hun promotie (na mij zijn er een tijd geen nieuwe begonnen). Heb nog wel een groepje 'collega's van een andere afdeling waar ik eens per week mee lunch en wel wat meer kan spuien en die ook elke keer zeggen dat ik niet op moet geven Maar goed, mn eigen supervisors bieden dus ook weinig structuur :S
@ tara: wat een prutsers daar bij het ziekenhuis. Kan me voorstellen dat je vriend daar van erg van baalt.
@ uk: Nee het is niet mislukt en je gaat het ook afkrijgen! Vraag vooral hulp aan je andere collegas, al is het maar voor de motivatie, om even te spuien of voor een frisse blik. Misschien is er wel een oude prof (gepensioneerd) die je wil helpen, die hebben vaak meer tijd. Mensen hoeven helemaal niet perse exact hetzelfde te doen om je te kunnen helpen. Het gaat veel meer om het proces en de structuur. Bovendien helpt het jezelf vaak als je je problemen aan iemand anders uitlegt, dan snap je het zelf ook veel beter. (ik hoop dat je hier iets aan hebt)Ja, ik snap helemaal wat je bedoelt, ben nu dus ook bij mijn vriend thuis aan het werk en die kan mij eigenlijk ook het beste verder helpen en motiveren momenteel. De collega's waar ik veel mee optrok zijn namelijk inmiddels al klaar met hun promotie (na mij zijn er een tijd geen nieuwe begonnen). Heb nog wel een groepje 'collega's van een andere afdeling waar ik eens per week mee lunch en wel wat meer kan spuien en die ook elke keer zeggen dat ik niet op moet geven Maar goed, mn eigen supervisors bieden dus ook weinig structuur :S
woensdag 27 maart 2013 om 16:20
@ Ukkie: Wat vervelend dat het zo gaat. Zet hem op!
@ Pom: Hij baalt al dat hij sowieso die operatie moet en als je dan nog eens voor niks naar een ander ziekenhuis toe rijd word het er niet beter op. Nu heeft hij momenteel daar natuurlijk tijd voor, maar als je werkt kost het je ook gewoon meteen een halve vrije dag.
@ Pom: Hij baalt al dat hij sowieso die operatie moet en als je dan nog eens voor niks naar een ander ziekenhuis toe rijd word het er niet beter op. Nu heeft hij momenteel daar natuurlijk tijd voor, maar als je werkt kost het je ook gewoon meteen een halve vrije dag.
woensdag 27 maart 2013 om 16:22
Ik snap dat het lastig is om jezelf te motiveren, zeker als je begeleiders niet beschikbaar zijn. Maar dan moet je dus voor jezelf een andere manier vinden. Ik heb bijv wel 3 post-docs waar ik dingen mee bespreek. Bovendien is er een oude prof die tijd teveel heeft en graag meedenkt. Mensen zijn veel meer bereid te helpen dat je zelf denkt!
Helaas zit ik helemaal niet in je vakgebeid, dus ik kan je inhoudelijk niet helpen, maar we kunnen wel proberen om elkaar hier te motiveren.
Helaas zit ik helemaal niet in je vakgebeid, dus ik kan je inhoudelijk niet helpen, maar we kunnen wel proberen om elkaar hier te motiveren.
