zwanger geworden na IVF/ICSI- het vervolgtopic DEEL 2

Crosspost AV, ook ik denk nog aan jullie. Fijn om iets van je te lezen. Ben benieuwd hoe het met jullie is.

Zot! Wat schrijf je nou! Ik krijg er helemaal kippenvel van! Jeetje meid, wat ontzettend bijzonder. Ben er echt even door ontroerd. Heel veel liefde en geluk voor jou

Zot wow... Ik ben echt even helemaal stil van jouw prachtige nieuws. En net als Lauwie, ontroert. Wat mooi dat zulke verrassingen ook gebeuren. Hoewel ik me kan voorstellen dat je misschien ook best geschrokken bent.
Ontzettend van harte gefeliciteerd. Alle goeds gewenst.

Wat lief! De schrik begint plaats te maken voor blijdschap. Het is echt ongelooflijk. Nog steeds komt het af en toe even binnen.

Hoi meiden,

3 jaar geleden was ik aan de laatste loodjes van mijn eerste IVF-zwangerschap bezig. Ik ben de lux met een zoontje uit april 2017

Uit die IVF waren 3 cryo’s over, waarvan 2 afgelopen najaar een vmk zijn geworden en 1 niet goed ontdooid is. Dus helaas werd het een nieuwe poging, dit keer met ICSI. Vorige keer zat man qua zaadkwaliteit net boven de grens, en haalden we uit 11 eicellen 4 bruikbare embryo’s, dus de fertiliteitsarts dacht dat het toch beter was om ICSI te doen. Zo gezegd zo gedaan en ik ben nu zwanger (16dpo) van de verse terugplaatsing en heb 6 cryootjes in de vriezer! (7 goede embryo’s uit 9 eicellen dit keer)

Ik ben heel blij dat het weer gelukt is, en dat het nu goed lijkt te gaan. Graag sluit ik hier weer aan. Heb bewust niet in het zwanger worden topic meegeschreven omdat ik daarvan mensen ken uit mijn eerste IVF die nog steeds met lege handen staan, maar zou nu wel graag hier aansluiten!

Even een zwaai naar Sofie & Zot

En Duuf, lieverd, hoe is het?

En AV; heb al in een ander topic gereageerd maar ik ken jou ook nog van toen. Wat een verdriet vrouw

Oh Dep, windmolen en labgeek zitten hier ook nog zie ik. Ook zwaai naar jullie!

Zot Wow zeg!! Wat een nieuws van jouw kant! Wat superbijzonder! Ik blijf me toch echt verbazen wat er soms ineens mogelijk blijkt! Bij Boulu ook al een spontane zwangerschap en nu bij jou weer! En jij was zelfs aangewezen op eiceldonatie! Blijft me ook hoop geven voor al die vrouwen die na jarenlange strijd op hebben moeten geven op het andere topic, dat er bij sommige van hun toch ook mss een wonder kan gebeuren. Oh, maar het zal toch ook wel echt een shock geweest zijn voor jullie, net bevallen van een tweeling . Maar wel een supermooie verrassing! Ga keihard duimen dat alles goed blijft gaan! En hoop dat jullie het een beetje gaan redden qua drukte straks (en nu eigenlijk ook al)! Oh en bedankt voor de tip van het maagzuur! Mag je maagzuurtabletten alleen in overleg met een arts? Ik heb van een vriendin alvast een voorraadje gekregen (onderdeel van een verrassingpakketje toen ik vertelde zwanger te zijn ), dus ik wou die gewoon eens uitproberen om te kijken of dat helpt.

HD, volgens mij hebben wij ook een naam eigenlijk, maar m'n man houdt niet van knopen doorhakken en blijft de boot nog een beetje afhouden . Ik weet ook niet precies wat-ie nog nodig heeft om definitief te besluiten. Kan best zijn dat het bij hem ook zoiets wordt van dat-ie het na de geboorte pas echt zeker weet ofzo (maar ik weet het eigenlijk nu al ).

Hee Lux, van harte gefeliciteerd met je tweede zwangerschap! Volgens mij hebben wij nooit echt samen geschreven op het IVF forum (jij was al zwanger toen ik daar begon), maar ik heb je wel gevolgd. Jij schreef altijd zo leuk over je zwangerschap en je zoontje hier op dit forum. Heel fijn dat het nu weer gelukt is!

@Windmolen: klopt, maar ken je nog wel door mijn vorige zwangerschap. Jij al goed op weg zie ik!

Rennies mag je altijd, je kunt ook 10-20mg omeprazol nemen, maar koop wel die, want er is minder ervaring met esomeprazol (nexium) en pantoprazol tijdens de zwangerschap. 20mg omeprazol kun je gewoon bij de drogist kopen, zou wel even met je gyn/vk overleggen voor je dat gaat gebruiken.

Windmolen, dat wat Lux zegt dus
Rennies deden bij mij niks, omeprazol wel maar deed ik altijd in overleg.

Windmolen, dankjewel!! 11 maart hebben we de eerste echo. Ik kan t niet echt beseffen nog en durf bijna niet verder te denken. Had jij dat ook?
Jullie krijgen een jongetje zie ik, wat mooi! Benieuwd of je man de knoop durft door te hakken qua naam

Zot, wat een ongelofelijk bericht! Na mijn diagnose was het jouw verhaal die me ontzettend verder hielp in het ecd proces. Ongelofelijk dit bericht. Ik moet zeggen dat ik op Instagram 2 dames volg die ook ecd hebben gedaan wegens vroege overgang, en ook spontaan zwanger zijn geworden binnen een halfjaar erna! Misschien komt het door de hormonen van de zwangerschap dat het lichaam ineens weer even normaal werkt. Wat super bijzonder, ik ben heel erg blij voor jullie.
Voelt het ook anders nu je een kindje met jouw genen gaat krijgen? Wat een fantastisch kadootje. Van harte gefeliciteerd!

HD Dankjewel! Wat ben jij al ver!! Zo gek dat we nog samen schreven in het topic en je nu al zo ver bent. Gaat het goed allemaal?

Lux wat fantastisch dat het meteen weer gelukt is met jullie nieuwe poging! En wat een hoop cryos, Fantastisch! Gefeliciteerd!

Hier; ik heb krampen in m'n onderbuik, gespannen borsten en moe, maar verder alles prima.
Hebben jullie tips om wat te lezen in deze fase, en tips om deze fase door te komen tot de echo? Bedankt alvast!

@Stip: ja ben ik ook blij mee want met cryo’s heb ik dus niet zo’n goede ervaring

Vorige keer vond ik de tijd tot de echo bijna ondraaglijk weet ik nog wel. Nu heb ik wel vertrouwen in mijn zwangerschap en er niet zoveel last van. Ook niet echt meer behoefte aan de bevestiging van een test, al heb ik toen tot 6w om de dag getest zo’n beetje

Ik deed dat, verder dook ik zoveel mogelijk in mijn werk en zorgde ik dat ik bezig was, dan duurde het tenminste niet zo lang.

Nu lig ik de hele dag te slapen als ik niet aan het werk of met zoon bezig ben lig ik op 1 oor.

Heb zoon verteld dat er een baby in mijn buik zit gister en daarop reageerde hij met ‘nee gekke mama! Dat kan niet!’ Maar vandaag wilde hij de baby ‘zoeken’ in mijn buik (‘hij is weg mama! ) en liep hij de hele middag met blote bast omdat hij ook een baby in zijn buik heeft en wij moesten die baby kusjes geven

Dames! Sorry voor mijn extreem lange afwezigheid. Veel gebeurt hier en ik ben inderdaad bevallen op 08 Januari 2020.

Ik zal niet te veel in detail op over mijn bevalling gaan omdat het totaal geen rooskleurig verhaal is.
Alles is gebeurt wat ik eigenlijk niet voor ogen had. Ik ben ingeleid, heb een ruggenprik gehad, kreeg een infectie waardoor er een spoed keizersnede moest komen. Mijn dochtertje ademde op het begin niet zelfstandig en had mijn infectie overgenomen. Ik heb haar toen ik bevallen ben het eerst uur niet gezien en moest na 10 min samen nogmaals geopereerd worden onder algehele narcose omdat ik bloedverlies bleef houden.

Ik moest dus hier echt even van bekomen en ik moet het nog allemaal een plekje geven. Gelukkig is mijn dochter na een week ziekenhuis gezond verklaard! Met een geboorte gewicht van 4245 gram kon ze gelukkig ook wel tegen een stootje.

Helaas heeft ze door de antibiotica nu een hele gevoelige darm en veel darmkrampjes en verborgen reflux.

Ik wil totaal niet klagen want ik ben echt ziels en ziels gelukkig met haar, maar pittig vind ik het zeker.

Voor de rest ben ik niet bij gelezen en ik hoop echt dat er een hele hoop dames bij zijn gekomen!

Oh Labgeek, gefeliciteerd! En wat een pittige bevalling heb je gehad, goed gedaan hoor! Kan me voorstellen dat je daar even van bij moest komen.

En de eerste weken zijn sowieso megapittig, ik heb me heel vaak afgevraagd in het begin waar ik in godsnaam aan begonnen was. Het moest bij mij allemaal echt nog een beetje groeien. Ik, in mijn rol als moeder, de liefde voor mijn zoontje, de routine in ons nieuwe gezin. Geef jezelf de tijd, ik vond de kraamweken echt hartstikke heftig

En achteraf toch ook wel heel bijzonder maar was pas écht een beetje gewend toen zoon al ruim een jaar was

Komt goed

Ahh Lux, wat doet jou berichtje mij goed! Ik vraag me af en toe af of ik wel ‘normaal’ ben in zulke gevoelens!

Terwijl ik totaal niet meer zonder haar zou willen want ze is het mooiste wat ik heb maar idd enorm pittig!

Wat super dat je weer zwanger bent, wij hebben volgens mij een tijd samen geschreven op het andere topic!

Hoi lieve zwangere dames,
Mag ik ook met jullie mee schrijven?
ik had vorig jaar zelf een topic geopend 'start IVF/ICSI sept 2019' omdat het bestaande topic al zo vol was en iedereen daar al een tijdje met elkaar schreef.
Ondertussen ben ik nu 4.6 week zwanger! het voelt niet op zijn plaats op mijn onzekerheden in dat topic te gooien, omdat daar natuurlijk meiden inzitten die niks liever willen dan zwanger zijn! Lux ken ik ook uit ons topic en wij lopen precies gelijk op, zodoende kwam ik bij jullie terecht..
Tot nu toe valt het deze zwangerschap me echt megazwaar, psychisch dan. Ben zooo onzeker! Vannacht zelfs gedroomd over een witte test, en werd ook wakker zo van zie je wel, alles gaat mis...
Ik hoop hier wat herkenning te vinden en dat het ' hoort' bij een zwangerschap die niet zomaar tot stand is gekomen...

Labgeek, van harte gefeliciteerd met de geboorte van je dochter! Maar wel een heftig verhaal zeg! Kan me voorstellen dat je daarvan moet bijkomen. En wat vervelend dat je dochtertje daardoor zo'n last heeft van haar darmen. Gelukkig zijn jullie er verder wel helemaal gezond door gekomen. Kan me heel goed voorstellen hoor, dat het een lastige tijd is, zeker zo in het begin als ze nog heel klein zijn. Moet toegeven dat ik daar zelf ook een beetje tegenop kijk. Het is sowieso al een heftige omschakeling en het lijkt me al zo spannend om zo'n ieniemienie wezentje te moeten verzorgen die nog niets duidelijk kan maken. En dan heb ik er in m'n hoofd nog geen complicaties bij bedacht... En natuurlijk neemt dat niet weg dat je heel blij met haar bent tegelijkertijd! Hopelijk gaat het bij jou ook zoals bij Lux, dat je erin groeit en dat het langzaam beter en makkelijker gaat. Succes! En hopelijk zijn er ondanks de pittige tijd ook genoeg genietmomentjes met je kleine dochter!

Aww Lux, wat leuk hoe je zoon bezig is met je zwangerschap . Fijn dat je vertrouwen hebt en dat je het wachten op de echo goed vol kan houden!

Stipjepipje, ja, dat klinkt heel herkenbaar, ik durfde ook in het begin absoluut nog niet vooruit te denken. Maar ik heb mezelf wel min of meer gedwongen om af en toe ook positief erover te dagdromen. Dat het allemaal goed zou gaan, dat ik dan met een zwangere buik zou rondlopen, etc. Gewoon om mezelf eraan te herinneren niet alleen maar bang te zijn, terwijl er op dat moment nog geen reden voor was om aan te nemen dat het niet goed zou gaan. Ik wilde er ook van genieten, voor het eerst een echte kans! Dat is toch superbijzonder! Verder vond ik het afwachten tot de echo ook wel echt lastig hoor, en dan kreeg ik nog wel twee vroege echo's (één met 5.3 en één met 6.4 weken). Ik heb ook nog niet echt veel durven lezen. Mss wat dingetjes op internet opgezocht van hoeveel mm het embryootje per dag was en wat-ie op dat moment nieuw ontwikkelde. En ik had een tabel gevonden die liet zien hoe per dag de kans dat het mis ging daalde. Mij hielp dat, maar kan me ook voorstellen dat het voor anderen juist averechts werkt. En verder vooral veel afleiding proberen te zoeken! Leuke dingen doen, hard werken, whatever, als de dagen maar een beetje snel voorbij gaan. Wanneer is jouw echo ook alweer?

Zot & Lux, bedankt voor de info! Ik heb idd de gewone Rennies hier liggen. Heb het nog niet uitgeprobeerd, want op het moment gaat het gelukkig weer wat beter met de benauwdheid.

Mimi, welkom! Schrijf lekker van je af hier, als je daar behoefte aan hebt. Fijn dat er wat nieuwe instroom is van 'verse' zwangeren! En ik denk dat je hier zeker herkenning vind, die eerste weken zijn gewoon vreselijk onzeker en de dagen tot die eerste echo duren eindeloos... Mss heb je ook iets aan wat ik aan Stipje heb geschreven. Wanneer heb jij je eerste echo? Ik heb wel eens wat meegelezen in het september topic, maar wat is bij jou ook alweer de reden dat jullie op IVF aangewezen waren? En als ik me goed herinner heb jij al een kindje toch? Is die zwangerschap ook met IVF ontstaan?

Labgeek, gefeliciteerd! En wat een heftige bevalling en tijd erna. Dat je je zo voelt is echt niet raar. Ik had wel gelijk zo’n oer-gevoel als moeder, maar na een paar dagen ontwikkelde onze zoon zich tot huilbaby en dat liep op naar 16-18 uur huilen per dag. Ik heb echt niet roze wolk blij zitten te zijn (en me daar ook schuldig over gevoeld). Het is gewoon wennen, het is moeilijk als je kind pijn heeft (hij had verborgen reflux/koemelkallergie) en de hele dag in de weer zijn was slopend.

Windmolen, deels denk ik: het geeft hoop, maar nu ben ik opeens zo’n ‘zie je wel’ geval. Ik kreeg al van iemand ‘ja, nu jullie het los hebben gelaten...’. En daar word ik dan weer boos om.

Stipje, wat bijzonder om te lezen dat mijn verhaal je goed heeft gedaan. Ik probeer binnen mijn mogelijkheden taboes te doorbreken en heb bijv ook meegewerkt aan een ouders van nu artikel over het verlies van onze dochter. Daar kreeg ik via via ook van terug dat het mensen steun en perspectief gaf.
En wat fijn dat je zwanger bent!! De tijd tot de echo duurt vaak lang (al hadden wij vaak een vroege wegens bloedverlies rond de 5,5-6 weken). En daarna ook vind ik
Bijzonder trouwens dat je nu een aantal van die verhalen kent. Ik ken er via via eentje na ecd en ik vind het echt bijzonder. Alsof er hormonaal toch iets veranderd met de bevalling ofzo. Na de termijnecho mijn afspraak in het Erasmus MC voor verder onderzoek naar de overgang maar afzeggen

Mimi, ook jij gefeliciteerd! Ik heb eigenlijk alle zwangerschappen HCG bepalingen gehad en dat gaf wat geruststelling. Maar de onzekerheid is slopend.

Wat lief van je zoontje Lux!

Wij hebben het onze oudste nog niet verteld, die zou het inmiddels niet voor zich kunnen houden en daar zijn we nog niet aan toe.
Wel hebben we het af en toe over ‘wat zou je van nog een baby vinden’ (nou, dan wil ik weer een broertje én een zusje!) en af en toe kijkt hij naar mijn buik met zo’n blik...

3 maart hebben we de termijnecho (bij 8-8,5 week), dat vind ik wel heel spannend. Verder chaotisch weekend omdat oudste ziek was en we via de HAP 3 keer naar de SEH mochten om bloedwaarden in de gaten te houden, aangezien ze een blindedarmontsteking niet konden uitsluiten. Gelukkig was het dat niet en is hij weer wat fitter.

Klopt, dat heb je goed onthouden Windmolen!
Heb inderdaad een zoontje van bijna 4 en die was er zomaar! Nou ja de zwangerschap dan, de bevalling is een ander verhaal…
Na anderhalf jaar proberen bleek de zaadkwaliteit niet zo goed (meeer?) en waren we gelijk aangewezen op ICSI. In ICSI 1 1 tp gehad, geen cryo’s helaas en ook niet zwager. Nu zwanger van een verse tp en nog 3 cryo’s. Dus deze hele poging lijkt wat sterker…
Onbewust vergelijk ik deze zwangerschap toch met mijn vorige en wat is dat een verschil. Hiervoor was ik wat naïef, achteraf gezien. Was nuchter en als het mis zou gaan , ach dan werd ik toch wel weer zwanger? Nu voelt deze zwangerschap zoveel kwetsbaarder! En je weet het ook al zo vroeg! Vorige keer wist ik het pas met ruim 5 weken, nu weet ik het al een week en ben nog geen eens 5 weken. We hebben met 7 weken de echo en kijk daar enorm naar uit. Daarna is het gevaar ook nog niet geweken natuurlijk, maar dan weet je voor dan tenminste wel of het goed zit… Mijn testdrang is ook nog niet weg, ben op zoek naar nog een donkerder streepje. Die had ik in mijn vorige zwangerschap gelijk, maar ja dat was natuurlijk al met 5 weken…
Het helpt ook niet mee dat mijn man nog heel onzeker is over deze zwangerschap. Net zoals ik eigenlijk, maar dat kan ik helemaal niet gebruiken! Heb iemand nodig die erin gelooft en me erdoorheen sleept. Hij wil het er nog niet echt over hebben en vooral niet op de zaken vooruit lopen, want ja straks is het niet zo… ja daar kan k niks mee….

Nog een ander vraagje; hoe gaan jullie nu om met de buitenwereld?
Ik merk dat ik het lastig vind dat mensen nu ongeveer weten dat de wachtweken voorbij zijn en we nu wel de uitslag weten… Ik wil niet liegen dat het mislukt is, want dan krijg je zoveel medelijden en goed bedoelde woordjes, daar voel ik me echt schuldig bij. Maar wil ook echt niet zeggen dat ik zwanger ben… Hier had ik niet echt over nagedacht toen toch telkens meer mensen het gingen weten dat we in dit traject zaten… hebben jullie tips?

Hoi Dames,

Lang geleden dat ik wat van me heb laten horen weer. Wat een verdrietig en ook mooi nieuws hier weer, Labgeek van harte gefeliciteerd! Klinkt als een heftige tijd, maar ook genieten. En Zot jeetje zeg bizar..wat ontzettend bijzonder straks misschien wel 4 kindjes! wow.
@MIMI, vergelijkbaar verhaal, ik heb ook en spontaan zoontje van bijna 6 alweer. Daarna ging het bergafwaarts. Watbetreft de buitenwereld, voor ons is de oplossing geworden dat we niks meer delen. Achteraf wel, maar ook niet alles. Het is een stuk eenzamer maar ook makkelijker. Meer dat wel vertelden dat we nog maar 1 embryo hadden van de 3 maar niet dat die andere 2 miskramen zijn geworden. Ik heb ondervonden dat voor mij persoonlijk de belangstelling, zorgen en ook verdriet van de buitenwereld niet opwegen tegen de steun die ik krijg. Plus dat ik geen zin meer heb om mijn kinderwens te verdedigen en continue te horen krijg dat het leeftijdsverschil nu zo groot is dat ze dan toch niks meer aan elkaar hebben of dat al dat medische gesleutel aan mijn lijf niet gezond is en of dat wel verantwoord is...(familie met sterke meningen hier). Dus ik hou mijn mond.

Ik zit weer in een nieuwe poging waarbij ik de kunst van onder een steen zitten toch wel bijzonder goed onder de knie had maar begin nu zenuwachtig te worden en kan misschien wel wat advies gebruiken hier. Het ondenkbare is gebeurt onze derde en laatste emmy uit Gent is ook blijven plakken...maar mijn HCG is te laag en stijgt niet goed door. We hebben natuurlijk al vier miskramen gehad en dachten ok dit wordt dus de vijfde...maar nu beginnen ze in Gent over een mogelijke buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
Mijn waardes waren: 13-2 54, 17-2 109, 21-2 294, 24-2 372.

Ik heb verder geen klachten maar ben gewoon bang nu...vind het ook gewoon zo oneerlijk allemaal, dat ik nu moet 'hopen' op een gewone miskraam..
Ik heb maar 1 toegankelijke eileider zoiezo, die andere heeft geen ingang ( ben zo geboren volgens gent). En de kansen zijn al zo klein en bij dan mij de helft daarvan denk ik. Komende woensdag een eerste echo, zou dan 6 weken moeten zijn. Wat natuurlijk niet zo is, dus hopelijk is er wel iets te zien dan, lees overal dat je pas vanaf HCG 1000 iets kan zien in de baarmoeder.

Ben nu ook heel erg bezig met het vervolg, we hebben nog steeds geen chromosoomonderzoek gehad wat na 5 miskramen straks wel echt geadviseerd wordt. En misschien ook PGD op de emmy's. En verder wat kunnen we nog meer? ik weet het allemaal niet zo goed meer...nu prednisolone, heparine, asperine, vit D, actief foliumzuur, schildklier heel netjes onder de TSH 1 gehouden.
NK cellen? maar ik wil niet weg uit Gent want ik vind het zo fijn daar.

Jeminee labgeek wat een heftige bevalling heb jij gehad zeg. Alle ellendige dingen die je maar kunt hebben. Snap dat je daar niet op rekende. Je hoort de verhalen wel eens maar dat gebeurt alleen een ander natuurlijk. Logisch dat je daardoor niet rustig aan je kindje en de nieuwe situatie kon wennen. Je begint dood-op en met 10-0 achter aan de eerste weken.
Sowieso is het heel normaal om even te moeten wennen. Er zijn moeders die instantly verliefd zijn op hun baby, en moeders bij wie de liefde moet groeien. Allebei heel normaal. Je verwachtte waarschijnlijk van jezelf dat je bij die eerste groep zou horen, helemaal omdat je zoveel moeite hebt moeten doen om zwanger te worden, maar dat zegt niks over hoe blij of zwaar je het daarna ervaart.
Rustig aan meis en niet te veel van jezelf verwachten. Het komt zoals het komt.

Lux wij lopen gelijk op, ik ben vandaag 20dpo en jij 19dpo!

Mimi wij lopen precies gelijk op, onze punctie was ook 4feb.
Over je vraag hoe omgaan met mensen die het weten, ik heb ervoor gekozen om iedereen die mij ernaar vraagt en wist wanneer de officiële testdag (m'n beste vriendinnen) gewoon eerlijk te antwoorden. Ze waren super blij voor me. Een andere optie was om te zeggen; wachtweken zijn idd voorbij en we hebben besloten vanaf nu voor ons te houden hoe de pogingen gaan. Dat laatste kan zowel betekenen dat het lukte, als dat t mislukte. En dan deel je metpaar weken t goede nieuws alsnog.
Ik heb voor de eerste gekozen omdat ik , als het nu mis gaat, dat ook gewoon wil delen, en de huidige onzekerheid c.q. blijdschap ook, dus ik ben volledig transparant. Maar voor de mensen die wat verder van me afstanden heb ik het cryptisch gehouden. Die horen t vanzelf als t lukt (en als t mislukt horen ze dat niet). Hoop dat je hier wat aan hebt!
Oh en toevoeging, wat Mamamaria zegt heb ik ook. Mijn schoonouders weten bijvoorbeeld nog helemaal niet van ons ecd traject (wat mijn zus BIZAR vind), omdat we geen zin hebben in elke keer de vragen/interesse/zorgen/bemoeienissen. Dus wel lekker om daar gewoon te zitten alsof er niets aan de hand is

Windmolen mijn echo is woensdag over 2 weken (11 maart). Dan ben ik 7.1 weken. Vrij laat vind ik nog haha! Hoor dat sommigen al met 6 weken 'mogen'.
Heb je toevallig een link naar die tabel met oplopende kans per dag? Ik ben graag realistisch en denk dat ik nu 50/50 kans heb maar is misschien veel meer.
Ik kijk idd wel welke dag wat het embryo doet en visualiseer dat, wie weet helpt het!

Zot, wat je zegt over "zie je wel, nu je t los hebt gelaten" snap ik héél goed dat je daar wordt van wordt. Doe. Even. Normaal. Echt een kopstoot zou ik dan willen geven.
Maar goed
En ja ik denk dat t klopt wat jij zegt. Dat onze lichamen allerlei hormonen ineens hebben die we normaal niet hebben. En dat ineens voor een eisprong heeft gezorgd. Ik ben al in geen 8 jaar ongesteld geweest dus als mij zou overkomen wat jou overkomt fan komt dat door de fertiliteitsbehandeling en niet doordat ik het "los heb gelaten", want wij hadden al 5 jaar onbeschermde seks zonder actieve kinderwens of spanningen, dus dan was het echt wel gebeurd toen.

Mamamaria jeetje wat rot dat het weer niet goed lijkt te gaan. Hoe bizar dat je nu moet hopen op een 'gewone' miskraam..
Hopelijk valt het mee straks.
Is het ook mogelijk om de extra onderzoeken ergens anders te laten doen, indien ze niet in Gent kunnen, maar daar wel in behandeling te blijven?
Wij zijn ook speciaal voor DNA fragmentatie alleen even naar Düsseldorf gereden, factuur kwam per post, resultaten per mail, stuurden we zelf door naar behandelend arts. Was zo gefixt.
Hoop dat de andere meiden nog wat tips voor je hebben. Sterkte meisje

Hier; nog maar weer 3 dagen voorbij... wel nog even getest vanochtend en de lijn was nog weer donkerder.

Wow wat een ontwikkelingen hier! Ik heb een tijdje niet meegelezen dus ik ben niet helemaal bij.

Als eerste, lieve Labgeek, van harte gefeliciteerd met jullie dochter! het is ook ontzettend pittig, moeder zijn! Wat een heftige bevalling. Gelukkig gaat het nu goed en zijn jullie thuis. Hoe voel jij je lichamelijk? Veel last gehad van de keizersnede?

En wowww Zot! Wat onvoorstelbaar! Gefeliciteerd met je zwangerschap, ik hoop dat het lichamelijk ook allemaal goed gaat verlopen, lijkt me pittig om na een tweeling zwangerschap weer snel zwanger te zijn.

Lux en mimi, wat fijn dat het gelukt is! Ook gefeliciteerd voor jullie allebei.

Stipje ook gefeliciteerd! Ik heb je verhaal gevolgd. Zo fijn dat je nu een positieve test hebt.

Mamamaria, voor jou weer veel onzekerheid. Helaas ben ik bekend met buitenbaarmoederlijke zwangerschappen. Als je me loept dan kun je mijn ervaringen wel terugvinden. Sterkte!

Hier gaat alles goed, ik ben sinds kort begonnen met een nieuwe baan. Ik wilde al langer een nieuwe baan zoeken maar jullie kennen vast wel het gevoel dat het geen goed moment was ivm het traject en daarna de pittige zwangerschap. Na mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap, waarbij in september mijn eileider is verwijderd, ben ik benaderd door mijn nieuwe werkgever. Ik had er direct een goed gevoel over en heb de keuze gemaakt om ervoor te gaan en dat bevalt heel goed! In december heb ik tevens mijn studie afgerond. M'n zoontje is nu 15 maanden en het is een heerlijk kind! 2 weken geleden was ik overtijd en had ik weer (!) een positieve test in handen. Helaas begon ik die avond meteen te bloeden en heb ik een vroege miskraam gehad. Wel echt bizar, 3 jaar bezig geweest voor ons zoontje zonder een enkele positieve test en nu 2 keer spontaan zwanger binnen een half jaar. Helaas allebei geen goede afloop, maar verrassend vind ik het wel. Voor mijn zoon had ik eerst ook een bbz, daarna vmk en toen dus mijn zoon. Inmiddels weer een bbz en vmk verder dus hopelijk mag de volgende zwangerschap weer een goede zwangerschap zijn! We willen wel heel graag een tweede maar ik wil ook nog even aankijken of het misschien toch spontaan gaat lukken, voordat we het traject weer ingaan. Anders willen we in september verdergaan met onze cryo's.

Ik denk aan jullie! Liefs

MamaMaria, ik was helemaal hoopvol toen ik zag dat je hier gepost had, maar pfff, weer een miskraam wsl... Zoals je weet heb ik ook een bbz gehad. Mijn hcg waardes begonnen lager dan die van jou (28 op 16 dpo), maar verdubbelden wel met de normale snelheid tot 760 op 25 dpo. Ondanks dat toen het vruchtzakje nog steeds niet te zien was (want hcg onder 1000 idd), was het wel duidelijk dat het om een bbz ging, omdat m'n baarmoederslijmvlies al helemaal was afgebroken (ik bloedde ook, met stolsel en alles). Omdat m'n waarde nog niet zo hoog was heb ik toen MTX gespoten, en werd mij gelukkig een operatie bespaard.
Ik denk dat bij jouw echo morgen ook geen vruchtzakje te zien zal zijn, maar je kan navragen hoe dik je baarmoederslijmvlies is. Het is niet helemaal een betrouwbaar criterium, maar bij een bbz is over het algemeen het slijmvlies beduidend dunner dan bij een beginnende zwangerschap in de baarmoeder.
Bij jouw waardes en de langzame stijging kan ik me trouwens ook goed voorstellen dat ze nog even willen afwachten, mss dat het hcg vanzelf gaat afnemen, onafhankelijk van waar het nu zit. Je hcg is nog niet verontrustend hoog dat er meteen een operatie nodig zal zijn, lijkt mij. Wel fijn dat je hcg zo goed opgevolgd wordt, dat is belangrijk bij vermoeden op bbz! Ik vind het raar om je dit toe te wensen, maar ik hoop dat de zwangerschap zich vanzelf afbreekt en je geen operatie en het liefst ook geen MTX nodig gaat hebben.
Overigens heb ik begrepen dat je met één eileider je kansen op een spontane zwangerschap niet plotseling de helft zijn van normaal, omdat de ene eileider flexibel kan bewegen en ook eitjes kan opvangen die van de andere kant komen. Maar ik weet niet hoe dat zit als er wel een tweede zit, die geen opening heeft...
Wat betreft vervolgonderzoek, vind ik het lastig je advies te geven... Wat zeggen de artsen in Gent? Persoonlijk ben ik niet zo overtuigd van het NK-cellen verhaal en zou ik eerder inzetten op chromosoomonderzoek en eventueel PGD.
Heel veel sterkte weer meis... Wat een bakken ellende krijg je toch steeds over je heen...

Rucio, ook bij jouw heel dubbele berichten. Weer een spontane zwangerschap (!), maar helaas een vmk. Begrijpelijk dat jullie nu eerst willen afwachten of het toch nog spontaan lukt. En je hebt gelijk, de volgende keer 'moet' dan gewoon een goede zwangerschap zijn! Ik duim op de achtergrond voor je! Laat je het weten hoe het verder gaat? En gefeliciteerd met je nieuwe baan!

Stipjepipje: https://datayze.com/miscarriage-chart. Je zit al op veel meer dan 50% kans dat het goed gaat, hoor! In het begin gaat het ook best hard omhoog, dat vond ik fijn om te zien idd. Qua lezen heb ik trouwens ook nog het eerste deel van dit topic teruggelezen, en kon daar veel herkenning vinden van andere onzekere prille zwangeren, vond ik ook fijn. En super dat je testen nog steeds oplopen! Op een gegeven moment moet je wel stoppen met testen hoor, want donkerder dan knaldonker worden ze niet .

Mimi, snap dat het dan een heel verschil is met je vorige zwangerschap... En jammer dat je op dit moment even niet zoveel aan je man hebt... Wij hebben het bij deze zwangerschap wel redelijk snel verteld aan de mensen die dichtbij stonden, maar daar had ik achteraf spijt van. Alles irriteerde me namelijk. M'n moeder was bijv. wel heel blij maar ook heel bang dat het alsnog mis zou gaan en ik kon haar angst er eigenlijk niet bij hebben. Anderen waren meteen heel enthousiast en overtuigd, terwijl ik zelf dacht, nou ja, eerst maar afwachten. Ik had het beter nog wat langer voor me kunnen houden, maar ik had ook het 'probleem' dat sommige mensen precies wisten wanneer de terugplaatsing was geweest. Bij één stel die ook van de terugplaatsing wist heb ik overigens wel gezegd dat ik de uitslag hoe dan ook nog even niet direct wilde delen, omdat we het eerst zelf wilden verwerken (ofzo, blabla) en dat begrepen ze ook helemaal. Dus dat zou je ook kunnen overwegen. Aan de andere kant, mss heb je er wel iemand bijzitten die je op dit moment op de juiste manier kan ondersteunen en je erdoor slepen, wat je nu een beetje mist bij je man. Dan zou ik het diegene mss juist wel vertellen. Hoe dan ook, doe vooral wat goed is voor jou en als je het liever niet verteld, laat je dan niet onder druk zetten door het gevoel dat je het eigenlijk zou moeten vertellen ofzo.

Zot, aahhh, wat een k-opmerking zeg!! Dat was iig niet wat ik bedoelde met mijn 'het geeft hoop' verhaal. Natuurlijk heeft dit niets met 'loslaten' (braaak) te maken. Jullie is gewoon een onverwacht wonder overkomen, de artsen waren ook niet voor niets zelf zo verbaasd. En mss zit er idd iets in, dat de voorgaande zwangerschappen iets veranderd hebben, who knows. Maar dan alsnog zit er lijkt mij een grote factor geluk bij. En wat ik bedoelde met dat het me hoop gaf voor anderen die het traject hebben moeten opgeven is ook gewoon dat: dat ik hoop dat een aantal van hen toch ook ineens zo'n berg geluk mogen ervaren, omdat het blijkbaar toch af en toe gebeurd (weet natuurlijk ook wel dat die kansen niet supergroot zijn helaas...). Niet omdat ik denk dat het nu makkelijker gaat omdat ze het 'losgelaten' hebben. Maar dat had je denk ik wel begrepen. Awww, wat lief dat je zoontje het liefste nog een tweelingbroer en -zus zou willen, haha. Vervelend dat hij zo ziek was, maar hopelijk heeft de stijgende lijn nu doorgezet. En ik duim natuurlijk mee voor een goede termijnecho!