Zwanger
alle pijlers
Zwanger: Ik wil het kind wel, maar de vader niet
vrijdag 21 september 2018 om 05:10
Hey lieve allemaal,
Ik woon in New York en had sinds Februari van dit jaar een relatie. Deze was totaal niet gezond (emotional abusive) en daarom heb ik 2 weken geleden besloten er een punt achter te zetten. Hij had daar totaal geen problemen mee en ook ik voelde me bevrijd; nu hoefde ik nooit meer iets met hem te maken te hebben, zelfs niet meer met hem te praten!
Dat gevoel veranderde afgelopen Maandag toen ik erachter kwam dat ik inmiddels 5 weken zwanger van hem ben. Ik heb het hem uiteraard direct verteld en hij wil het kindje samen opvoeden. Ik wil graag bij mijn familie zijn in Nederland en het kindje daar geboren laten worden en hij is zelfs bereid om mee te gaan (en gooit dit uiteraard continu voor mijn voeten en verwacht dat ik alles mbt deze verhuizing voor hem regel). Daar komt ook nog eens bij dat hij 10 jaar geleden te horen heeft gekregen dat hij vanwege ziekte nooit kinderen zou kunnen krijgen. Dat ik nu zwanger van hem ben is dus een groot wonder.
In de eerste instantie was ik erg blij met mijn zwangerschap. Maar hoe meer gesprekken ik met de vader heb en hoe meer ik eraan denk dat we dit samen gaan doen en dat ik voor de rest van mijn leven met hem te maken zal hebben, hoe benauwder dit alles mij maakt.
Ik ben een free spirit, ik wil reizen, avontuur en kwam naar de VS voor mijn muziek en schrijven. Ik wil nog zó ontzettend veel van de wereld zien en nog zó ontzettend veel doen. Als ik dit kindje alleen op zou voeden dan kan ik daarnaast al mijn dromen nog waarmaken. Maar nu ik dit samen met hem ga doen zal ik die dromen los moeten laten. Hij zei gisteren zelfs dat het hem niet uit zou maken als ik het weg zou laten halen!
Ik ben inmiddels niet meer zo zeker van mijn zaak en begin helaas steeds meer open te staan voor een abortus. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik wil dit kindje heel erg graag, maar NIET met hem.
Ik weet zelfs niet of ik dit op het forum post om advies in te winnen of omdat ik simpelweg mijn hart wil luchten. Maar ik sta zeker open voor jullie meningen (wel lief zijn graag, de hormonen gieren door mijn lijf dus ik ben erg emotioneel haha
)
Nanou
Ik woon in New York en had sinds Februari van dit jaar een relatie. Deze was totaal niet gezond (emotional abusive) en daarom heb ik 2 weken geleden besloten er een punt achter te zetten. Hij had daar totaal geen problemen mee en ook ik voelde me bevrijd; nu hoefde ik nooit meer iets met hem te maken te hebben, zelfs niet meer met hem te praten!
Dat gevoel veranderde afgelopen Maandag toen ik erachter kwam dat ik inmiddels 5 weken zwanger van hem ben. Ik heb het hem uiteraard direct verteld en hij wil het kindje samen opvoeden. Ik wil graag bij mijn familie zijn in Nederland en het kindje daar geboren laten worden en hij is zelfs bereid om mee te gaan (en gooit dit uiteraard continu voor mijn voeten en verwacht dat ik alles mbt deze verhuizing voor hem regel). Daar komt ook nog eens bij dat hij 10 jaar geleden te horen heeft gekregen dat hij vanwege ziekte nooit kinderen zou kunnen krijgen. Dat ik nu zwanger van hem ben is dus een groot wonder.
In de eerste instantie was ik erg blij met mijn zwangerschap. Maar hoe meer gesprekken ik met de vader heb en hoe meer ik eraan denk dat we dit samen gaan doen en dat ik voor de rest van mijn leven met hem te maken zal hebben, hoe benauwder dit alles mij maakt.
Ik ben een free spirit, ik wil reizen, avontuur en kwam naar de VS voor mijn muziek en schrijven. Ik wil nog zó ontzettend veel van de wereld zien en nog zó ontzettend veel doen. Als ik dit kindje alleen op zou voeden dan kan ik daarnaast al mijn dromen nog waarmaken. Maar nu ik dit samen met hem ga doen zal ik die dromen los moeten laten. Hij zei gisteren zelfs dat het hem niet uit zou maken als ik het weg zou laten halen!
Ik ben inmiddels niet meer zo zeker van mijn zaak en begin helaas steeds meer open te staan voor een abortus. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik wil dit kindje heel erg graag, maar NIET met hem.
Ik weet zelfs niet of ik dit op het forum post om advies in te winnen of omdat ik simpelweg mijn hart wil luchten. Maar ik sta zeker open voor jullie meningen (wel lief zijn graag, de hormonen gieren door mijn lijf dus ik ben erg emotioneel haha
)Nanou
vrijdag 21 september 2018 om 12:23
Is ook zeker zo, daarom is het denk ik ook zo belangrijk om in dit soort gevallen een hele zorgvuldige afweging te maken. Klinkt eigenlijk niet als een situatie om een kind in te brengen, maar dat kan alleen TO zelf bepalen.
En ja, dat vind ik ook echt van haar (ben je eindelijk van die dronken eikel af, slaapt ie nog steeds een paar weken per jaar in je huis.. maar trots dat ik was dat mijn vader er was!) en waardeer ik nog steeds zeer. Weet niet of ik zo sterk had kunnen zijn als ik een kind had gehad met mijn enorme eikel van een ex haha.
Behold, the field in which I grow my fucks. Lay thine eyes upon it.. thou shalt see that it is barren!
vrijdag 21 september 2018 om 12:27
Nanou123, ik zou een abortus laten doen, omdat je niet aan deze man vast wil zitten. Het was niet de bedoeling zwanger te raken en blijkt nu ook geen goed idee, dus ik zou het afbreken.
Mocht je toch ernstig er naar neigen de zwangerschap voort te zetten, realiseer je dan dat je een individu zult baren. Een individu met eigen wensen en verlangens en eigen grenzen. Misschien krijg je een hele makkelijke baby die het allemaal niks uitmaakt en vooral in een draagzak bij jou wil zijn en het geweldig vindt om maar rond te kijken. Maar het kan ook een baby zijn die floreert bij een bed en heel weinig prikkels verdraagt. En baby’s die kun je nog dragen, als ze gaan lopen en hun eigen wil ontdekken dan hebben ze vaak weinig zin in wat jij wil en heel erg hun eigen interesses. Ik hoop dat je je dat wel realiseert. Dat je met een kind op de wereld zetten niet meer alleen je eigen wensen en verlangens kunt volgen, maar juist ook die van je kind voorop moet kunnen zetten.
Mocht je toch ernstig er naar neigen de zwangerschap voort te zetten, realiseer je dan dat je een individu zult baren. Een individu met eigen wensen en verlangens en eigen grenzen. Misschien krijg je een hele makkelijke baby die het allemaal niks uitmaakt en vooral in een draagzak bij jou wil zijn en het geweldig vindt om maar rond te kijken. Maar het kan ook een baby zijn die floreert bij een bed en heel weinig prikkels verdraagt. En baby’s die kun je nog dragen, als ze gaan lopen en hun eigen wil ontdekken dan hebben ze vaak weinig zin in wat jij wil en heel erg hun eigen interesses. Ik hoop dat je je dat wel realiseert. Dat je met een kind op de wereld zetten niet meer alleen je eigen wensen en verlangens kunt volgen, maar juist ook die van je kind voorop moet kunnen zetten.
vrijdag 21 september 2018 om 13:23
Ik zeg ook alleen dat het niet zo makkelijk is. HIJ moet dan naar de rechter. Dus het is de vraag of hij daar zin heeft.
Natuurlijk als hij uiteindelijk wel doorzet zal hij dmv DNA idd bepaalde rechten kunnen opeisen.
En die nationaliteit krijg je idd van je ouders. Van je juridische ouders. En mijn advies zou dan ook zijn om te proberen ervoor te zorgen dat TO de enige juridische ouder is.
En naar mijn mening is dit vooral in belang van het kind.
vrijdag 21 september 2018 om 13:34
Natuurlijk. Ik wil TO ook niet ervan overtuigen dat ze haar kind moet houden.Susan schreef: ↑21-09-2018 11:55Maledive, jij hebt het én op de correcte manier aangepakt, én je mishandelende ex is vrijwillig uit beeld verdwenen, en je hebt ook nog een fijne nieuwe partner en alles goed op de rit, dat is wel een heel fijne samenloop, maar de vraag is of het bij TO ook zo zal gaan. Of haar ex ook buiten beeld zal blijven. Ik kan me voorstellen dat zij er niet op durft te gokken dat het bij haar net zo zal gaan.
Ik vind abortus een legitieme keuze.
Alleen gaat de keuze voor een abortus, in ieder geval in mijn eigen ervaring, niet alleen over rationele argumenten.
Het beste was natuurlijk om nooit zwanger van hem te raken. Maar ja- dat is nu te laat (en dat kan de beste overkomen
)Mocht ze het kind houden dan zou ik echt wel proberen dat ze niet in een situatie komt waar ze verplicht kan worden om de komende 18 jaar in de VS te blijven.
Maar goed- ik zal toegeven dat mijn mening gekleurd is.
vrijdag 21 september 2018 om 13:41
Goedemorgen,
Ik word net wakker en heb net deze explosie aan reacties gelezen. Wat ontzettend lief dat jullie zo meedenken en jullie eigen ervaringen delen! Hartstikke bedankt
En ja, de meerderheid die zegt dat ik niet klaar ben voor een kind heeft absoluut gelijk. Dit was absoluut niet het plan. (Over 5 jaar misschien met de juiste man inderdaad). Ik ben 28 en bezit nog steeds een eigen woning in Nederland, dichtbij vrienden en familie dus praktisch gezien geloof ik absoluut dat dit goed gaat komen. Alleen ik kan moreel gezien echt niet tegen de vader liegen dat ik zijn kind verloren ben, ik zou mezelf en mijn kind nooit meer aan kunnen kijken.
Ik ga jullie reacties vast nog 100 keer lezen maar alvast heel erg bedankt voor jullie input lieve dames!
Ik word net wakker en heb net deze explosie aan reacties gelezen. Wat ontzettend lief dat jullie zo meedenken en jullie eigen ervaringen delen! Hartstikke bedankt
En ja, de meerderheid die zegt dat ik niet klaar ben voor een kind heeft absoluut gelijk. Dit was absoluut niet het plan. (Over 5 jaar misschien met de juiste man inderdaad). Ik ben 28 en bezit nog steeds een eigen woning in Nederland, dichtbij vrienden en familie dus praktisch gezien geloof ik absoluut dat dit goed gaat komen. Alleen ik kan moreel gezien echt niet tegen de vader liegen dat ik zijn kind verloren ben, ik zou mezelf en mijn kind nooit meer aan kunnen kijken.
Ik ga jullie reacties vast nog 100 keer lezen maar alvast heel erg bedankt voor jullie input lieve dames!
vrijdag 21 september 2018 om 15:02
Dit lijkt me een hele lastige beslissing. De vader geeft aan graag samen voor het kind te willen zorgen, en is daarvoor bereid om naar Nederland te komen. Dit zou ik met beide handen aangrijpen, aangezien dit uiteindelijk in het belang is van het kind, met als hele duidelijke voorwaarde dat hij hulp zoekt voor zijn problemen. Als dit zijn enige kans is op een kind, zal hij het met beide handen aangrijpen en zal hij het er voor over moeten hebben om aan zichzelf te werken zodat jullie een stabiele basis zijn voor het kind.
vrijdag 21 september 2018 om 15:08
Heel mooi gezegd en zeker iets waar ik me in kan vindenTut-ankh-amun schreef: ↑21-09-2018 15:02Dit lijkt me een hele lastige beslissing. De vader geeft aan graag samen voor het kind te willen zorgen, en is daarvoor bereid om naar Nederland te komen. Dit zou ik met beide handen aangrijpen, aangezien dit uiteindelijk in het belang is van het kind, met als hele duidelijke voorwaarde dat hij hulp zoekt voor zijn problemen. Als dit zijn enige kans is op een kind, zal hij het met beide handen aangrijpen en zal hij het er voor over moeten hebben om aan zichzelf te werken zodat jullie een stabiele basis zijn voor het kind.
vrijdag 21 september 2018 om 15:26
???
Normaal ben ik het met je eens dat het krijgen van een kind een goede reden is om toch te kijken of een relatie nog te redden is.
Echter, in je OP gebruik je zelf het woord 'abuse'. Dat vind ik een behoorlijk zware beschuldiging. En dus is de situatie niet meer 'normaal'.
In dit geval zou ik juist denken dat een kind nog een extra reden is om je uit die situatie te verwijderen.
Dat je niet tegen de vader wil liegen begrijp ik wel, en siert je ook. (ondanks dat ik je anders heb geadviseerd)
Maar dat betekent toch niet dat je weer een relatie met hem moet beginnen?
vrijdag 21 september 2018 om 15:43
Wat zou ik doen?
Eerst: vertellen aan hem dat ik een miskraam had. De eerste 8 weken komt dat heel veel voor. Zorgen dat hij me geloofd.
Dan zou ik goed overdenken wat ik wil. Daarvoor heb ik, in Nl, dan nog een paar weken. Haast maken dus. Ik zou nu nog niet weten wat te doen, ik sta niet in jouw schoenen.
Rest is brainstorm:
Vertel het iemand in vertrouwen.
Goed inlezen over abortus. Wat zijn de risico's? Wat kun je achteraf aan gevoelens verwachten?
Inlezen over adoptie. Misschien kun je iemand anders blij maken? Dan kun je je eigen leven blijven leiden, je zit niet aan je ex-vriend vast en je kindje krijgt waarschijnlijk een fantastisch leven. Je kunt dan mogelijk voor verschillende vormen van adoptie kiezen?
Afspraak maken bij abortuskliniek, of je nu daarvoor uiteindelijk kiest of niet.
Huisarts in vertrouwen nemen.
Bij verloskundige langsgaan. Zij kunnen je steunen, wat je beslissing ook wordt. Afspraak maken. Langsgaan, praten, optie bespreken.
Juridisch goed uit (laten) zoeken het het zit met wel of niet Amerika etc. Wat voor rechten en plichten gaat het om bij hem en bij jou? Heeft waarschijnlijk ook met erkennen te maken. Je hoeft hem toch niet als vader te erkennen? Evt. Advocaat nemen, rechtsbijstand bij loket gratis, anders evt. Door rechtenstudenten uit laten zoeken?
Las niet hoe jong je bent, maar voor je 25ste kun je nog niet al je keuzes goed overzien. Betrek dus een ouder persoon bij het maken van je keuze.
Je hormonen maken dat je niet goed kunt kiezen.
Jong moeder worden is uitdagend, maar ook mooi en later heb je nog een leven nadat ze al groot zijn.
Zorg dat je zo optimaal mogelijk eet, mocht je het vruchtje willen houden, en alles gaat goed, hoef je in ieder geval daar geen schuldgevoel over te hebben.
Een vader die iets bijdraagt in het leven vj kind, is zo belangrijk. Waarschijnlijk zal hij weinig bijdragen aan jouw leven, maar: is dat zo belangrijk? Als je kiest voor dit kindje, betekend dat mogelijk veel problemen, maar ook een hele nieuwe wereld van geluk. Ben je daar klaar voor?
Heb je steun v familie? Vrienden?
Hier drie kinderen. Zou ze niet willen missen. Maar heb eerst gereist, gewerkt, lang mijn eigen ding kunnen doen. Zou ook dat niet hebben willen missen. En heb goede man om deze levensreis mee te delen. Maar zou ook wel eerder aan kinderen hebben willen beginnen...
Filosoferend... Waarom komt dit kind op je pad (behalve door sex)? Wat heeft het jou te geven? Misschien is dit wel een geschenk in je leven? Of dient deze ervaring om je bewust te maken vj vrijheid? Of van je keuzevrijheid?
Hoe zou je hierop willen terugkijken, over 40 jaar? Welke keuze je ook maakt, er zal altijd een element inzitten... wat als?.... dat hoort bij het leven. Maar je moet wel gelukkig kunnen worden, na verloop van tijd, met je keuze.
Ik wens je veel sterkte, wat er ook gebeurd en wat je ook beslist.
Eerst: vertellen aan hem dat ik een miskraam had. De eerste 8 weken komt dat heel veel voor. Zorgen dat hij me geloofd.
Dan zou ik goed overdenken wat ik wil. Daarvoor heb ik, in Nl, dan nog een paar weken. Haast maken dus. Ik zou nu nog niet weten wat te doen, ik sta niet in jouw schoenen.
Rest is brainstorm:
Vertel het iemand in vertrouwen.
Goed inlezen over abortus. Wat zijn de risico's? Wat kun je achteraf aan gevoelens verwachten?
Inlezen over adoptie. Misschien kun je iemand anders blij maken? Dan kun je je eigen leven blijven leiden, je zit niet aan je ex-vriend vast en je kindje krijgt waarschijnlijk een fantastisch leven. Je kunt dan mogelijk voor verschillende vormen van adoptie kiezen?
Afspraak maken bij abortuskliniek, of je nu daarvoor uiteindelijk kiest of niet.
Huisarts in vertrouwen nemen.
Bij verloskundige langsgaan. Zij kunnen je steunen, wat je beslissing ook wordt. Afspraak maken. Langsgaan, praten, optie bespreken.
Juridisch goed uit (laten) zoeken het het zit met wel of niet Amerika etc. Wat voor rechten en plichten gaat het om bij hem en bij jou? Heeft waarschijnlijk ook met erkennen te maken. Je hoeft hem toch niet als vader te erkennen? Evt. Advocaat nemen, rechtsbijstand bij loket gratis, anders evt. Door rechtenstudenten uit laten zoeken?
Las niet hoe jong je bent, maar voor je 25ste kun je nog niet al je keuzes goed overzien. Betrek dus een ouder persoon bij het maken van je keuze.
Je hormonen maken dat je niet goed kunt kiezen.
Jong moeder worden is uitdagend, maar ook mooi en later heb je nog een leven nadat ze al groot zijn.
Zorg dat je zo optimaal mogelijk eet, mocht je het vruchtje willen houden, en alles gaat goed, hoef je in ieder geval daar geen schuldgevoel over te hebben.
Een vader die iets bijdraagt in het leven vj kind, is zo belangrijk. Waarschijnlijk zal hij weinig bijdragen aan jouw leven, maar: is dat zo belangrijk? Als je kiest voor dit kindje, betekend dat mogelijk veel problemen, maar ook een hele nieuwe wereld van geluk. Ben je daar klaar voor?
Heb je steun v familie? Vrienden?
Hier drie kinderen. Zou ze niet willen missen. Maar heb eerst gereist, gewerkt, lang mijn eigen ding kunnen doen. Zou ook dat niet hebben willen missen. En heb goede man om deze levensreis mee te delen. Maar zou ook wel eerder aan kinderen hebben willen beginnen...
Filosoferend... Waarom komt dit kind op je pad (behalve door sex)? Wat heeft het jou te geven? Misschien is dit wel een geschenk in je leven? Of dient deze ervaring om je bewust te maken vj vrijheid? Of van je keuzevrijheid?
Hoe zou je hierop willen terugkijken, over 40 jaar? Welke keuze je ook maakt, er zal altijd een element inzitten... wat als?.... dat hoort bij het leven. Maar je moet wel gelukkig kunnen worden, na verloop van tijd, met je keuze.
Ik wens je veel sterkte, wat er ook gebeurd en wat je ook beslist.
anoniem_638f50d5dfb6b wijzigde dit bericht op 21-09-2018 20:59
2.57% gewijzigd
vrijdag 21 september 2018 om 16:41
Helemaal mee eens. En als dat het geval is, dan zou dat heel fijn zijn.
Alleen begreep ik uit de OP dat de vader naar NL wil komen omdat hij het kind 'samen wil opvoeden'.
Ik weet niet wat hij daar precies mee bedoelde natuurlijk - maar meestal bedoel je daarmee 'binnen de relatie'.
vrijdag 21 september 2018 om 16:56
maledive schreef: ↑21-09-2018 15:26???
Normaal ben ik het met je eens dat het krijgen van een kind een goede reden is om toch te kijken of een relatie nog te redden is.
Echter, in je OP gebruik je zelf het woord 'abuse'. Dat vind ik een behoorlijk zware beschuldiging. En dus is de situatie niet meer 'normaal'.
In dit geval zou ik juist denken dat een kind nog een extra reden is om je uit die situatie te verwijderen.
Dat je niet tegen de vader wil liegen begrijp ik wel, en siert je ook. (ondanks dat ik je anders heb geadviseerd)
Maar dat betekent toch niet dat je weer een relatie met hem moet beginnen?
Ik wil ook zeker geen relatie meer met hem. Maar als hij kan laten zien dat hij aan zichzelf werkt en ik het gevoel krijg dat hij een goede vader kan zijn dan wil ik hem die kans zeker geven, dat zou ook in het belang van het kindje zijn. Maar goed dat zijn keuzes die ik op basis van vertrouwen zal moeten maken. En needless to say dat ik hem niet vertrouw en dat ik geen vertrouwen in hem heb.
En je reageert niet hard hoor. Ik waardeer je mening en eerlijkheid
vrijdag 21 september 2018 om 17:01
Heel erg bedankt voor je uitgebreide antwoord. Hier kan ik heel erg veel mee!Anoniempje2050 schreef: ↑21-09-2018 15:43Wat zou ik doen?
Eerst: vertellen aan hem dat je een miskraam had. De eerste 8 weken komt dat heel veel voor. Zorgen dat hij je geloofd.
Dan zou ik goed overdenken wat ik wil. Daarvoor heb ik, in Nl, dan nog een paar weken. Haast maken dus. Ik zou nu nog niet weten wat te doen, ik sta niet in jouw schoenen.
Rest is brainstorm:
Vertel het iemand in vertrouwen.
Goed inlezen over abortus. Wat zijn de risico's? Wat kun je achteraf aan gevoelens verwachten?
Inlezen over adoptie. Misschien kun je iemand anders blij maken? Dan kun je je eigen leven blijven leiden, je zit niet aan je ex-vriend vast en je kindje krijgt waarschijnlijk een fantastisch leven. Je kunt dan mogelijk voor verschillende vormen van adoptie kiezen?
Afspraak maken bij abortuskliniek, of je nu daarvoor uiteindelijk kiest of niet.
Huisarts in vertrouwen nemen.
Bij verloskundige langsgaan. Zij kunnen je steunen, wat je beslissing ook wordt. Afspraak maken. Langsgaan, praten, optie bespreken.
Juridisch goed uit (laten) zoeken het het zit met wel of niet Amerika etc. Wat voor rechten en plichten gaat het om bij hem en bij jou? Heeft waarschijnlijk ook met erkennen te maken. Je hoeft hem toch niet als vader te erkennen? Evt. Advocaat nemen, rechtsbijstand bij loket gratis, anders evt. Door rechtenstudenten uit laten zoeken?
Las niet hoe jong je bent, maar voor je 25ste kun je nog niet al je keuzes goed overzien. Betrek dus een ouder persoon bij het maken van je keuze.
Je hormonen maken dat je niet goed kunt kiezen.
Jong moeder worden is uitdagend, maar ook mooi en later heb je nog een leven nadat ze al groot zijn.
Zorg dat je zo optimaal mogelijk eet, mocht je het vruchtje willen houden, en alles gaat goed, hoef je in ieder geval daar geen schuldgevoel over te hebben.
Een vader die iets bijdraagt in het leven vj kind, is zo belangrijk. Waarschijnlijk zal hij weinig bijdragen aan jouw leven, maar: is dat zo belangrijk? Als je kiest voor dit kindje, betekend dat mogelijk veel problemen, maar ook een hele nieuwe wereld van geluk. Ben je daar klaar voor?
Heb je steun v familie? Vrienden?
Hier drie kinderen. Zou ze niet willen missen. Maar heb eerst gereist, gewerkt, lang mijn eigen ding kunnen doen. Zou ook dat niet hebben willen missen. En heb goede man om deze levensreis mee te delen. Maar zou ook wel eerder aan kinderen hebben willen beginnen...
Filosoferend... Waarom komt dit kind op je pad (behalve door sex)? Wat heeft het jou te geven? Misschien is dit wel een geschenk in je leven? Of dient deze ervaring om je bewust te maken vj vrijheid? Of van je keuzevrijheid?
Hoe zou je hierop willen terugkijken, over 40 jaar? Welke keuze je ook maakt, er zal altijd een element inzitten... wat als?.... dat hoort bij het leven. Maar je moet wel gelukkig kunnen worden, na verloop van tijd, met je keuze.
Ik wens je veel sterkte, wat er ook gebeurd en wat je ook beslist.
vrijdag 21 september 2018 om 20:37
Euhhh een kind op de wereld zetten met een leugen?
Nee sorry.. eerlijk zijn duurt het langst.
Wat hield dat 'abuse' in?
Er zijn een boel malloten op de wereld. Geen idee of het wijs is om een kind te krijgen met een vader die zo in elkaar zit..
En je zult je 'free spirit' en al je wensen en dromen toch op de 2de plaats moeten zetten. Tuurlijk is er vast nog een boel mogelijk.. maar realiseer je wel goed dat je leven gaat veranderen. Als je besluit het te houden ben jij dan ook echt degene die offers zal moeten brengen.
Hoe zit het met je financiele situatie? Hoe is je netwerk in Nederland?
Nee sorry.. eerlijk zijn duurt het langst.
Wat hield dat 'abuse' in?
Er zijn een boel malloten op de wereld. Geen idee of het wijs is om een kind te krijgen met een vader die zo in elkaar zit..
En je zult je 'free spirit' en al je wensen en dromen toch op de 2de plaats moeten zetten. Tuurlijk is er vast nog een boel mogelijk.. maar realiseer je wel goed dat je leven gaat veranderen. Als je besluit het te houden ben jij dan ook echt degene die offers zal moeten brengen.
Hoe zit het met je financiele situatie? Hoe is je netwerk in Nederland?
vrijdag 21 september 2018 om 21:05
Als je besluit het kindje te houden, dan zou ik het zeker in Nederland geboren laten worden en ook nu al teruggaan. En zoals een eerdere forummer al zei, bewijs verzamelen dat de vader ook van plan was naar Nederland te verhuizen. Een in Amerika geboren kindje is automatisch staatsburger, en dan overtuig je de rechter er niet 1-2-3 van dat je het mee mag nemen naar Nederland om het daar op te voeden.
vrijdag 21 september 2018 om 23:24
Nanou123 schreef: ↑21-09-2018 16:56Ik wil ook zeker geen relatie meer met hem. Maar als hij kan laten zien dat hij aan zichzelf werkt en ik het gevoel krijg dat hij een goede vader kan zijn dan wil ik hem die kans zeker geven, dat zou ook in het belang van het kindje zijn. Maar goed dat zijn keuzes die ik op basis van vertrouwen zal moeten maken. En needless to say dat ik hem niet vertrouw en dat ik geen vertrouwen in hem heb.
En je reageert niet hard hoor. Ik waardeer je mening en eerlijkheid
Maar dat is toch heel naïef? En je bent ook zijn draagmoeder niet! Een kind met hem betekent dat je voor de rest van je leven aan een man vast zit waar je geen relatie mee wil, oa omdat hij 'emotional abusive' is. En hij woont ook nog eens heel ver weg.
Bedenk dat dit in de toekomst ook een belemmering kan zijn in een volgende relatie. Je zult altijd rekening moeten houden met deze Amerikaan en dus wellicht schoolvakanties doorbrengen in Amerika zodat kind en vader quality time hebben.
vrijdag 21 september 2018 om 23:40
zaterdag 22 september 2018 om 00:10
En ik vind het echt absurd dat een aantal hier haar een miskraam verhaal willen laten aanpraten. Hij (en ja hij is ook een persoon met een gevoel) heeft het recht om te weten of er een kind van hem bestaat. En een kind heeft het recht om te weten wie zijn/haar vader is. Dit kan je ze beide toch niet ontnemen ook al is vader in spé niet de meest ideale vader? Echt bizar dat dit in iemands hoofd opkomt!
zaterdag 22 september 2018 om 09:53
