Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na miskramen...
woensdag 29 april 2015 om 18:25
Hoi allemaal,
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
dinsdag 9 februari 2016 om 16:22
Verschrikkelijk Door! Ik snap niet waar ze t lef vandaan halen. Wat word jij op de proef gesteld zeg... Hopelijk is het echt snel allemaal gewoon goed!
En hier gaat het wel aardig, hartstikke ziek. We hebben een flinke griep te pakken. Verder heb ik veel last van m'n borsten, maar dat stelt me alleen maar gerust En iedere keer als ik naar het toilet ga is het steeds weer een opluchting om geen bloedverlies op te merken. Nog drie weken tot de echo! Kon ik maar slapen tot die tijd!
En hier gaat het wel aardig, hartstikke ziek. We hebben een flinke griep te pakken. Verder heb ik veel last van m'n borsten, maar dat stelt me alleen maar gerust En iedere keer als ik naar het toilet ga is het steeds weer een opluchting om geen bloedverlies op te merken. Nog drie weken tot de echo! Kon ik maar slapen tot die tijd!
woensdag 10 februari 2016 om 10:21
quote:miss_glitch schreef op 09 februari 2016 @ 16:22:
Verschrikkelijk Door! Ik snap niet waar ze t lef vandaan halen. Wat word jij op de proef gesteld zeg... Hopelijk is het echt snel allemaal gewoon goed!
En hier gaat het wel aardig, hartstikke ziek. We hebben een flinke griep te pakken. Verder heb ik veel last van m'n borsten, maar dat stelt me alleen maar gerust En iedere keer als ik naar het toilet ga is het steeds weer een opluchting om geen bloedverlies op te merken. Nog drie weken tot de echo! Kon ik maar slapen tot die tijd!Dat gevoel herken ik.. Ik vind de eerste 8 weken echt een drama! Na de eerste echo was ik iets geruster.. Maar die eerste 12 weken vond ik heel zwaar! Veel rust nemen en weet dat deze tijd voorbij gaat!
Verschrikkelijk Door! Ik snap niet waar ze t lef vandaan halen. Wat word jij op de proef gesteld zeg... Hopelijk is het echt snel allemaal gewoon goed!
En hier gaat het wel aardig, hartstikke ziek. We hebben een flinke griep te pakken. Verder heb ik veel last van m'n borsten, maar dat stelt me alleen maar gerust En iedere keer als ik naar het toilet ga is het steeds weer een opluchting om geen bloedverlies op te merken. Nog drie weken tot de echo! Kon ik maar slapen tot die tijd!Dat gevoel herken ik.. Ik vind de eerste 8 weken echt een drama! Na de eerste echo was ik iets geruster.. Maar die eerste 12 weken vond ik heel zwaar! Veel rust nemen en weet dat deze tijd voorbij gaat!
woensdag 10 februari 2016 om 13:06
Go Doortje!!!
Ga lekker jezelf verwennen met iets moois voor de kleine en iets leuks voor jezelf!!
Hier is ons mannetje ondertussen trouwens geboren. 4,5 week te vroeg maar hij doet het goed! Ik ben hier helemaal de trotse moeder
Ga lekker jezelf verwennen met iets moois voor de kleine en iets leuks voor jezelf!!
Hier is ons mannetje ondertussen trouwens geboren. 4,5 week te vroeg maar hij doet het goed! Ik ben hier helemaal de trotse moeder
Harry you must know all about Muggles, tell me, what exactly is the function of a rubber duck?
woensdag 10 februari 2016 om 16:34
woensdag 10 februari 2016 om 19:21
Precies! Dat is leuk! Wil je het geslacht zometeen weten?
Ik ben nu 33 weken, nog 3 weken werken tot verlof maar vind het wel zwaar. Soms weet ik gewoon niet meer hoe ik moet zitten met al dat gewicht dat aan voorkant aan rug en schouders trekt. En omdat ik veel moet/wil afronden en overdragen, maak ik lange dagen (vandaag 12 uur, van 07:00-19:00) en dat hakt er wel in. Dus ik kijk er ook wel weer maar uit
Ik ben nu 33 weken, nog 3 weken werken tot verlof maar vind het wel zwaar. Soms weet ik gewoon niet meer hoe ik moet zitten met al dat gewicht dat aan voorkant aan rug en schouders trekt. En omdat ik veel moet/wil afronden en overdragen, maak ik lange dagen (vandaag 12 uur, van 07:00-19:00) en dat hakt er wel in. Dus ik kijk er ook wel weer maar uit
woensdag 10 februari 2016 om 20:17
Fijn Door om de opluchting in je berichtje te kunnen merken! Ik zou het zo fijn vinden als je kunt durven te genieten
En heftig hoor Laura! Ik zit zelf ook met dat soort werkdagen en begin me soms daar ook een klein beetje zorgen om te maken. Weet je al hoe je het gaat doen als jullie kleintje er straks is?
En heftig hoor Laura! Ik zit zelf ook met dat soort werkdagen en begin me soms daar ook een klein beetje zorgen om te maken. Weet je al hoe je het gaat doen als jullie kleintje er straks is?
woensdag 10 februari 2016 om 20:43
Ik heb gelukkig een hele geëmancipeerde man En wij hebben bewust ons huis op 1 salaris gekocht, dus minder werken is voor ons allebei een optie. Ik blijf fulltime werken maar ga straks 1 dag thuis werken, man werkt zometeen 4 dagen waarvan 1 dag in weekend, dus kleintje hoeft maar twee dagen naar de opvang.
Gelukkig hebben we allebei erg flexibele beroepen, dus het is denk ik wel te doen. En anders schroeven we terug in uren
Gelukkig hebben we allebei erg flexibele beroepen, dus het is denk ik wel te doen. En anders schroeven we terug in uren
woensdag 10 februari 2016 om 22:21
Haha wat grappig! Wij hebben dat met de koop van ons huis ook gedaan, je weet immers maar nooit Manlief hier wil ook wel graag een dag minder werken, maar het meest spannende is dat hij vanaf september er een deeltijd HBO opleiding van de baas naast mag (moet) volgen. Supergaaf natuurlijk, maar qua timing een beetje onhandig. Aan de andere kant komen dit soort dingen nooit goed uit en is het ook een kwestie van commitment.
Ik vind het wel heel leuk om al een beetje over na te denken, al is het eigenlijk nog veel te vroeg. Ik ben zo bang dat ik me allemaal blijdschap op de hals haal die me zo ontnomen gaat worden. Ik ben dat stomme zwarte randje nu al zat!
Ik vind het wel heel leuk om al een beetje over na te denken, al is het eigenlijk nog veel te vroeg. Ik ben zo bang dat ik me allemaal blijdschap op de hals haal die me zo ontnomen gaat worden. Ik ben dat stomme zwarte randje nu al zat!
woensdag 10 februari 2016 om 23:15
Zo, heb even wat gemist zie ik.. Heel fijn nieuws!!! Gefeliciteerd doortjee. Wat een opluchting moet dat zijn geweest. Ben heel blij voor je.
Hier vandaag een kutdag, m'n manager was heel gemeen en heeft me aan het snikken gekregen met zijn laffe gedoe. Heb echt niets aan hem. Slappe vent. Ik was al gewaarschuwd door een oud-collega dat hij heel soft doet maar als je hem in de weg zit opeens heel venijnig en onderhuids gemeen kan gaan doen. Maar had het nog niet eerder zo meegemaakt als vandaag. Gelukkig veel fijne collega's die me steunen! En het sterkt mijn motivatie om een nieuwe baan te zoeken, waar ik al een tijdje tegenaan hik.
Missglitch het is zo begrijpelijk wat je schrijft over die terughoudendheid! Alsof je verdriet dan minder zal zijn als het mis gaat, natuurlijk niet, maar toch probeer je jezelf te beschermen uiteraard. De kans is het grootst dat het goed gaat, blijf dat herhalen!
Wij hebben twee weken geleden een puppy uitgezocht (wilden al heel lang een hondje maar dachten altijd eerst een kindje en nu zijn we gewoon klaar met wachten!) die we zaterdag mogen ophalen, en zelfs daarvan zit ik met spanning te wachten op zaterdag als we hem ophalen want ik heb dromen dat hij dood gaat en dat we gebeld worden dat het niet door gaat, een soort verlatingsangst denk ik door de 3 teleurstellingen. Toch zo onhandig hoe je door scha en schande soms helemaal niet wijs wordt.
Hier vandaag een kutdag, m'n manager was heel gemeen en heeft me aan het snikken gekregen met zijn laffe gedoe. Heb echt niets aan hem. Slappe vent. Ik was al gewaarschuwd door een oud-collega dat hij heel soft doet maar als je hem in de weg zit opeens heel venijnig en onderhuids gemeen kan gaan doen. Maar had het nog niet eerder zo meegemaakt als vandaag. Gelukkig veel fijne collega's die me steunen! En het sterkt mijn motivatie om een nieuwe baan te zoeken, waar ik al een tijdje tegenaan hik.
Missglitch het is zo begrijpelijk wat je schrijft over die terughoudendheid! Alsof je verdriet dan minder zal zijn als het mis gaat, natuurlijk niet, maar toch probeer je jezelf te beschermen uiteraard. De kans is het grootst dat het goed gaat, blijf dat herhalen!
Wij hebben twee weken geleden een puppy uitgezocht (wilden al heel lang een hondje maar dachten altijd eerst een kindje en nu zijn we gewoon klaar met wachten!) die we zaterdag mogen ophalen, en zelfs daarvan zit ik met spanning te wachten op zaterdag als we hem ophalen want ik heb dromen dat hij dood gaat en dat we gebeld worden dat het niet door gaat, een soort verlatingsangst denk ik door de 3 teleurstellingen. Toch zo onhandig hoe je door scha en schande soms helemaal niet wijs wordt.
donderdag 11 februari 2016 om 22:01
@missGlitch: dat zwarte randje heb ik soms nog steeds hoor. als ik de babykamer binnenloop, denk ik: ik hoop dat ik hier niet voor niets mijn best op heb gedaan... het wordt minder, maar of het ooit zorgeloos wordt...?
@anniez: wat leuk, een hondje! ik heb al acht jaar een hond en dat is zo leuk! hij heeft me al door heel wat moeilijke periodes gesleept en stond op punt om er nog eentje bij te nemen, toen ik zwanger bleek. dat leek me wat te veel van het goeie qua verandering, maar het is een geweldige afleiding en heerlijk gezelschap!
hier nu 33 weken, het gaat allemaal niet meer zo makkelijk maar ik ben gelukkig nog redelijk fit - vind ik zelf dan, afgelopen weekend toch nog wandeling van 10km gemaakt. bevalling komt in zicht en dat vind ik echt een heel eng vooruitzicht, maar dat zal elke vrouw wel hebben
. het lijkt me een fantastische oer-ervaring, maar heb toch een trauma van ons eerste ziekenhuis. ben niet zozeer bang voor pijn of dat ik het niet zou kunnen, maar wel dat er iets misgaat en er geen arts te vinden is en ik aan mijn lot ben overgelaten... het zal wel goedkomen, gelukkig heb ik het label van 'niet-heel-stabiele-zwangere' en dat heeft het voordeel dat ze je net iets scherper in de gaten houden
@anniez: wat leuk, een hondje! ik heb al acht jaar een hond en dat is zo leuk! hij heeft me al door heel wat moeilijke periodes gesleept en stond op punt om er nog eentje bij te nemen, toen ik zwanger bleek. dat leek me wat te veel van het goeie qua verandering, maar het is een geweldige afleiding en heerlijk gezelschap!
hier nu 33 weken, het gaat allemaal niet meer zo makkelijk maar ik ben gelukkig nog redelijk fit - vind ik zelf dan, afgelopen weekend toch nog wandeling van 10km gemaakt. bevalling komt in zicht en dat vind ik echt een heel eng vooruitzicht, maar dat zal elke vrouw wel hebben
. het lijkt me een fantastische oer-ervaring, maar heb toch een trauma van ons eerste ziekenhuis. ben niet zozeer bang voor pijn of dat ik het niet zou kunnen, maar wel dat er iets misgaat en er geen arts te vinden is en ik aan mijn lot ben overgelaten... het zal wel goedkomen, gelukkig heb ik het label van 'niet-heel-stabiele-zwangere' en dat heeft het voordeel dat ze je net iets scherper in de gaten houden
vrijdag 12 februari 2016 om 14:17
Doortje: wat geweldig! Gefeliciteerd!
@Laura: wij hebben ons huis ook op 1 inkomen gekocht. Het geeft gewoon veel meer rust zo. Ik benna de geboorte van onze dochter ook minder gaan werken (wat overigens niet het plan was) en dat blijf ik ook doen. Het is fijn om ruimte te hebben.
Volgende week de 20-weken echo. Ik was er vrij rustig onder, maar word nu toch een beetje nerveus.
En ja, de eerste 12 weken zijn helaas gewoon afzien. Daarna wordt het gelukkig wel beter, maar ik blijf op de achtergrond altijd wat angst en twijfels houden.
@Laura: wij hebben ons huis ook op 1 inkomen gekocht. Het geeft gewoon veel meer rust zo. Ik benna de geboorte van onze dochter ook minder gaan werken (wat overigens niet het plan was) en dat blijf ik ook doen. Het is fijn om ruimte te hebben.
Volgende week de 20-weken echo. Ik was er vrij rustig onder, maar word nu toch een beetje nerveus.
En ja, de eerste 12 weken zijn helaas gewoon afzien. Daarna wordt het gelukkig wel beter, maar ik blijf op de achtergrond altijd wat angst en twijfels houden.
