Zwanger worden na miskramen...

Hoi dames!



Ik kreeg van doortje de uitnodiging om hier mee te komen kletsen omdat zij dacht dat ik hier veel herkenning zou vinden. Ik heb in de afgelopen dagen het hele topic gelezen. Wat een heftige verhalen allemaal, maar wat fijn dat een aantal van jullie nu succesvol zwanger zijn. Laura, Hormonster en Rosalinde ken ik al van een ander topic.



Mijn verhaal:

In februari 2015 gestopt met de pil. In juni zwanger, maar ik kreeg na zes weken een bloeding. Bij de echo bleek er sprake van een vanishing twin, het andere vruchtje zat er nog met hartactie. Ik mocht na twee weken terugkomen, ik was toen bijna acht weken, en helaas klopte er geen hartje meer. De miskraam is toen opgewekt met cytotec, wat succesvol was. Daarna nog wel lang gebloed.



Eerste kerstdag testte ik weer positief, o wat was ik weer blij. Helaas met 6,5 week weer een bloeding. In het ziekenhuis zagen ze bij de echo weer een hartje, maar ook een hematoom (bloeding in de baarmoeder). Ze gaven het 50% kans, want mijn lijf kon de bloeding eruit werken en daarmee het (mogelijk gezonde) vruchtje mee naar buiten nemen. Ik heb de weken daarna rustig aan gedaan en zelfs aantal dagen op bed gelegen omdat ik merkte dat veel beweging maakte dat ik meer ging bloeden en krampen kreeg. Tussendoor door de bloedingen een paar keer een echo gehad, elke keer goed. Tot de dag voor de 9 weken echo. Ik verloor ineens ook helderrood bloed (daarvoor oud bloed) en grote stolsels en had mega buikkrampen. Dag erna zagen ze bij de echo nog wel de vruchtzak, maar die had een rare vorm gekregen en het vruchtje was kapot, niet meer intact, en er zat bloed in de vruchtzak. Vreselijk. Want 2,5 dag daarvoor had ik het hartje nog gehoord en was alles goed. Ik bloedde toen al ruim 2,5 week en wilde graag verder dus heb weer een afspraak gemaakt voor cytotec. Echter verloor ik de ochtend van de opname het vruchtje al en heb ik geen cytotec hoeven hebben, alleen de voorpil mifegyne.



Nu aan het bijkomen en mn leven weer aan het oppakken. Soms ben ik heel positief en vol energie, maar soms juist heel angstig voor de toekomst. Af en toe een flinke huilbui en dan komt al mn verdriet eruit. Ik laat dat lekker de vrije loop, want het lucht ook op. Ik merk dat ik nog veel last heb van mn hormonen/emoties, ik hoop dat dat in de aankomende weken wat meer stabiliseert.



Liefs bloem



PS: doortje wat een fantastisch nieuws, gefeliciteerd!

Welkom Bloem! Fijn dat je hier mee komt schrijven

Hee Bloem, welkom hier!



Dit is zo'n topic waar ik na mijn 1e miskraam heel erg bij dacht: Ik hoop dat ik daar nooit terecht kom, er zijn dus ook mensen die deze ellende twee of meer keer mee moeten maken.. En een paar maanden later kon ik me hier ook aansluiten.. Maar nu toch heel blij dat ik hier meeschrijf! Mensen hier herkennen echt het verdriet, de twijfel, de onzekerheid na een miskraam en de angst bij een nieuwe zwangerschap. Ik hoop echt zo voor jou dat je ook snel weer vooruit kunt kijken met mooi nieuws, ik weet nog goed hoe hopeloos het af en toe voelde zo net na de miskraam.. Het vertrouwen dat het weer lukt en dat het dan wel goed zal gaan is dan soms ver te zoeken he.. Goed dat je je verdriet ook gewoon de vrije loop laat.. Het komt er anders toch wel uit.. Nogmaals heel veel sterkte de komende tijd!



Hoe is het met de andere dames? Doortje nog lekker aan het genieten van het geweldige nieuws?



Hier gaat het goed, vrijdag de 20 weken echo en hoewel ik het wel 'normaal' spannend vindt is het niet zo dramatisch als bij vorige echo's/controles.. Op de een of andere manier heb ik er nu wel vertrouwen in, hopelijk pakt het vrijdag ook goed uit!

Welkom Bloem...en ook sterkte. Iedere miskraam is ellendig. Ik heb het zelf vier (en een dubieuze vijf) keer mee moeten maken. Nu ondertussen bijna 20 weken onderweg.



@Rosalinde: spannend! Ik mag zelf donderdag. Om eerlijk te zijn vind ik het toch wel een beetje spannend, al voel ik het kindje dagelijks bewegen, was de combinatietest goed en mijn buik die almaar uitdijt. Ik heb denk ik ook te veel nare verhalen gelezen op internet. Dom natuulijk, maar in mijn zoektocht naar een verklaring voor de miskramen vermoedelijk ook onvermijdelijk.

Hoi Bloem,



Fijn dat je mee gaat schrijven, ik schrijf zelf pas sinds kort mee en ik sluit me helemaal aan bij de rest, soms is het gewoon heel erg fijn om iets te delen met mensen die het zelf ook hebben meegemaakt. Heel erg verdrietig wat jullie mee hebben gemaakt al. Het is echt een achtbaan aan emoties, ik herken heel erg je wisselingen, soms word je overvallen door de angst voor de toekomst, soms door het verdriet om wat je verloren bent, soms lukt het opeens heel even om hoopvol of positief te zijn en dan opeens is al je relativeringsvermogen weer compleet verdwenen. Ik hoop ook voor je dat het binnenkort weer wat gaat stabiliseren. Na de derde miskraam duurde dat bij mij wel echt iets van 2,5 maand voordat de ergste huilbuien over waren. Ik kon soms zo van mezelf en van dat verdriet balen, maar je moet er toch maar aan toegeven en er in vertrouwen dat je op een dag opeens denkt: hé, ik heb al bijna een week niet gehuild, ik voel me weer wat 'lichter', volgens mij gaat het de goede kant op. Dat moment heb ik tot nu toe in ieder geval elke keer gehad. Gelukkig is de lente nog maar een paar weken weg, dat helpt ook een beetje. Willen jullie denk je onderzoek laten doen?



Hier een beetje wisselend, spanning van de weken tussen ovulatie en menstruatie, ik moet aankomend weekend ongesteld worden en dan loopt de spanning toch weer op. Inmiddels is het ook een combinatie van heel graag weer zwanger willen zijn en hopen dat het dan goed gaat, met een hele grote angst voor de volgende zwangerschap en hoe slopend het zal zijn en hoe erg het weer is als het alwéér mis zou gaan. Dus spanning volop. Wel heel erg gezellig in huis nu we een hondje hebben, wat een schatje is het en die heeft heel veel aandacht nodig nu, haha. Ook dat helpt nu al merk ik met het afleiden en positiviteit in m'n leven.



Dames die voor de 20 weken echo mogen, spannend moment! Hopelijk dit weekend voor jullie een klein feestje met goed nieuws dat gevierd moet worden.



En hoe gaat met het doortje en laurabb?



X

Ik duim ook voor de 20 weken-ladies...! Ik heb zelf vooraf de 20wkn echo bijna overgegeven van angst en nog steeds merk ik dat het me heel veel doet.



Ik lag vannacht in bed met hand op buik en de kleine man trok er steeds naartoe. Iedere keer wanneer ik de hand wegtrok om te gaan slapen, ging hij onwijs tekeer tot ik die hand weer op mijn buik legde. Hoe ontroerend ook, ik dacht wederom; kleintje, blijf alsjeblieft bij ons en laat het alsjeblieft goed gaan...



Ik heb trouwens zelf een periode heel veel het liedje 'Holding onto nothing' van Lily Allen geluisterd, dat ze schreef over haar zwangerschap na een miskraam (4 maanden) en vroeggeboorte (24 weken). Ze heeft nu twee dochters, maar het verwoordt precies mijn angst om me niet te willen hechten, al wordt het beter:



'I wanna hold you

But it feels unsafe

Too scared to give my heart up now

I'm not brave enough to play my part now

Can you guarantee that you'll stay here with me?



It feels strange like a foreign thing

I'm still waiting for the love to kick in

Sometimes when I watch you sleeping

I keep havin' to check you're breathing

It's not fair, not your fault, not at all, not at all...'



Ik probeer er nu niet meer te veel naar te luisteren, maar het staat nog steeds bovenaan mijn iTunes-lijst... (Ook via YouTube te luisteren, alleen uitgetikte lyrics zitten vol fouten dus daar moet je maar niet op letten...)

Rosalinde: hoe was jouw echo?



Bij mij was alles met het kindje helemaal goed. Dat luchtte toch wel enorm op en ik heb ook echt even een traantje weggepinkt.



Helaas wel een placenta praevia, dus mogelijk een geplande keizersnede. Maar dat is uiteraard van ondergeschikt belang.

Oo wat fijn Lisa! Wat een opluchting he!!



Hier ook alles goed gelukkig.. Vond het megaspannend! Bij alle lichaamsdelen/organen die in beeld kwamen wachtten we in spannig af totdat ze zei dat het er goed uit zag echt bjjzonder dat alles er al op en aan zit! En vind het ook echt nog moeilijk te geloven dat het nog steeds goed lijkt te gaan...



Betekent placenta praevia dat placenta voor de uitgang ligt zeg maar? Kan dat nog verschuiven evt?



Hoe is t met de andere ladies?

Bloem, hoe gaat ie? Weer n beetje gewend aan t werkende leven?

Laura, mooi dat nummer! En bijzonderhoe je kindje al reageert op je aanraking.. Al bijna met verlof nu?

Door, jij nog lkkr in de positieve flow hoop ik?

Anniez, wat kan je t ook mooi verwoorden! Hoe is t nu? Nog aan t afwachten? Hoop toch op mooi nieuw binnenkort!!

Hormnster, hoe is ie met jou?

Joehoe! Wat een fijn nieuws van allebei!

Anniez wat beschrijf je dat mooi, dat is precies zoals ik het voel! Die wisseling tussen angst, verdriet en hoop.



Ja ik heb met een afspraak voor onderzoeken gemaakt in april. Ze gaan dan kijken naar stolling en chromosomen.

Ben zelf bang dat het iets te maken heeft met m'n lh/fsh/progesteron waarden. Ik krijg namelijk tijdens m'n lh piek geen smiley op de clearblue (alleen die met dubbele indicator). Ik weet dan zeker dat ik een piek heb want m'n dipstick streepjes zijn dan het donkerst (niet donkerder dan controlestreep) en mijn temp stijgt. En ik ben natuurlijk twee keer zwanger geraakt. Maar ik heb gelezen dat bloedverlies (wat ik bij beide zwangerschappen gehad heb) te maken kan hebben met te lage progesteron waarden, waardoor het vruchtje niet goed kan nestelen en verder ontwikkelen. Ik heb er een hard hoofd in dat ze dat ook willen gaan onderzoeken, maar ik ga het toch vragen.



Wat een goed nieuws dames met de 20 weken echo's!



Laura wat een mooi nummer zeg, ik kende het nog niet.



Rosa het werken gaat goed, kost alleen wel extra energie merk ik. Ik bloed al drie dagen niet meer (dag 17 mk) alleen vandaag weer een beetje, maar dat was na seks dus daar zal het wel mee te maken hebben. Heb een zwangershapstest gedaan, die geeft nog een licht steepje. Ik merk dat ik het fijn zou vinden om weer een eisprong te krijgen, maar dat het ook oke zou zijn als ik eerdaags ongesteld word en mm lijf zich als het ware reset.

Ik sta er heel rustig in en dat vind ik fijn.

Ik heb t al eerder gezegd, maar ik zeg t gewoon nog n keer: ik vind t knap Bloem! Je klinkt ook rustig.. Fijn dat het voor nu ook zo voelt. En het zal vast ook nog wel wisselen komende weken, wat Anniez daarover schreef vond ik heel herkenbaar! Kan me ook goed voorstellen dat je weer wat duidelijkheid wil van je lichaam, hopelijk komt dat snel!



Wat betreft die ovu-testen, die werden bij mij ook nooit knalpositief.. Vond t soms ook echt ondingen.. Maar spannend dat jullie nu de onderzoeken ingaan.. Waarom denk je dat ze progesteron niet gaan prikken? Hebben ze bij ons toen wel gedaan.. Vind t trouwens ook gek dat het zo verschilt per ziekenhuis wanneer onderzoek kan starten, wij zijn twee weken na laatste mk al begonnen met bloed prikken op n aantal dingen.. Maar goed, misschien is even rust aan je lijf ook wel fijn? Wij wilden alleen maar zo snel mogelijk door (vooral ik dan )

@Bloempje: bij mij werden ze ook nooit donkerder dan de controlestreep.



@Rosalinde: de placenta ligt inderdaad gedeeltelijk voor de baarmoedermond. Hij kan nog opschuiven, daarom krijg ik nog een extra echo met 30 weken. Ik mag ook geen zware dingen meer tillen en gemeenschap hebben. Fijn dat de echo bij jou ook goed was!

O komt dus blijkbaar vaker voor. Misschien dat ze er wel op prikken Rosalinde, ik dacht dat ze alleen stolling en chromosomen meenamen. Hebben ze jouw LH en fsh ook gemeten?



Ik ben ook vrij rustig en positief. Na vorige miskraam veel en lang gehuild, nu maar drie keer er echt even flink doorheen gezeten, ik doe tegenwoordig drie keer per week aan yogam dat helpt mij ook goed, ik kan steeds beter ontspannen.

Ik heb geen ervaring met ovu-testen Bloempje, maar ik werd zelf ook rustig van yoga. Er kwam in ieder geval meer acceptatie, hoewel ik nu een docente voor zwangerschapsyoga heb die ik soms wel kan schieten ('als je een miskraam krijgt, dan was je geest gewoon nog niet klaar voor een zwangerschap' <- alsof al die types van vier-handen-op-één-buik wel geestelijk ervoor klaar zijn).

Zo Laura! Heftige uitspraak van die yoga-miep! Ik was opgestaan en weggelopen, dat kan je toch niet zomaar zeggen!



Ik ben zelf heel blij met m'n huidige yoga juf, ze weet ook van onze situatie en het bleek bij haar ook niet vanzelf te zijn gegaan. Ik heb iig wel baat bij de ademhalingsoefeningen.



Verder ben ik nog steeds heel blij, geen bloedverlies vooralsnog en nog een weekje wachten tot de eerste echo.

Bovendien ben ik nu hele dagen misselijk en stinkt echt werkelijk alles. Veel moeite met eten, maar stiekem ook nog steeds een geruststelling

En zo labiel als een rietje, echt een enorm kort lontje en kan om alles janken

Haha miss Glitch, klinkt als een goed teken, hoe vervelend ook soms op hoeveel weken zit je nu? Spannend he, dat wachten op de eerste echo!



Oo Laura, dat soort opmerkingen zijn echt heel naar!! Ik kijk idd ook af en toe dat 4-handen op 1 buik en zit dan echt met verbazing te kijken hoe die kinderen uiteindelijk toch echt allemaal geboren worden.. Of ze gezond zijn is een tweede, maar toch.. Heb niet het idee dat al die geesten van die meiden nou zo enorm klaar zijn voor een baby



Bloem, bij ons werd idd wel meer dan alleen stolling en chromosomen bekeken, ook allerlei vitamines e.d. en echo van baarmoeder.. Helemaal precies weet ik t niet meer.. Fsh en Lh hebben ze dan weer niet meegenomen volgens mij, dacht dat ze zeiden: je wordt iig zwanger, dus dat zal wel goed zijn?



Wat ik ook wel gek vind, is dat ik nu rhesus c negatief blijk te zijn, dit kan later in zwangerschap invloed hebben als kindje rhesus positief is.. Maar wil toch nog s goed navragen of dat niet ook invloed heeft gehad bij miskramen.. Ze zullen t vast niet voor niks niet hebben onderzocht, maar vind de uitleg soms minimaal en wil t gewoon graag begrijpen!



Lisa, ok.. Das nog even afwachten dus, wel vervelend dat je er nu toch best veel rekening mee moet houden in t dagelijks leven.. Maar ja, alles voor t goede doel

@rosalinde: en gek genoeg roken vrijwel al die moeders en schijnt geen enkele geboren baby daaronder geleden te hebben (terwijl ze toch echt astma ervan kunnen krijgen)



@missglitch: ik denk ook wel dat mijn yogadocente anders zou praten als ze zelf ooit zwanger zou zijn geweest, of had willen worden. dat is niet het geval



Ik moet zeggen dat ik de laatste fase net zo vervelend vind als de misselijkheid in het begin. Heb een hele pijnlijke rib (ofwel gekneusd ofwel kraakbeenontsteking) waardoor ik slecht kan zitten en als ik ga liggen dan borrelt mijn maagzuur op. Het is heel oncomfortabel, maar binnen nu en 7,5 week hebben we hopelijk ons kleintje in de armen - al vind ik het nog steeds lastig te geloven allemaal, en hoop ik dat het nu ook nog goed blijft gaan. We zijn er zó dichtbij...

Hi allen,



Hier vandaag temperatuur eindelijk gezakt. Ik zeg eindelijk omdat ik dacht al zaterdag of zondag ongesteld te moeten worden en omdat mijn temperatuur hoog bleef en ik maar niks van een aanloopje voelde qua pijn heb ik twee keer een testje gedaan. Maar die waren negatief, dus toen dacht ik nou schiet dan maar op met die menstruatie. Heb namelijk vandaag de eerste dag van een grote nieuwe opdracht en de eerste dag van m'n menstruatie altijd zulke helse pijn dat ik dat echt lastig kan combineren. Nu maar hopen dat het pas vanavond doorzet als ik al weer lekker thuis ben. Ook wel weer fijn dat er weer duidelijkheid is, even geen spanning meer over wel of niet. Wel weer jammer van die extra wijntjes die ik heb laten staan dit weekend!



@laurabb dat nummer klinkt echt heel mooi, wilde het al een paar keer gaan luisteren de afgelopen dagen maar heb geen zin om te huilen, haha. O en dat is wel weer een nieuwe dimensie van botheid zeg, die uitspraak van je yoga lerares. Ik merk ook hoeveel yoga me helpt trouwens, ik vind het zo fijn!



@bloempje, ook bij mij werden ovulatietesten nooit goed positief hoor, ik ben daarom overgestapt op temperaturen. Dat geeft me een gerust gevoel omdat ik nu mijn cyclus een beetje in de gaten kan houden, wel weten we pas achteraf natuurlijk dat mij eisprong is geweest, maar nu weet ik wel dat mijn ovulatie meestal op dag 13 of 14 pas is terwijl mijn cyclus 25 a 26 dagen is. Gekeken naar m'n tenperatuur zou er op het vlak van lh enz niets mis moeten zijn, en dat klopt ook want zwanger worden lukt.

En ik ben ook wel bang geweest voor problemen met progesteron. Maar dat kwam vooral doordat ik op een gegeven moment zoveel en zo diep aan het speuren was op internet dat ik op fora kwam waar bijvoorbeeld een groepje vrouwen schreef die ik belgie en Duitsland onder behandeling waren. Voor progesteron en prednison en weet ik het allemaal. Verhalen met een stuk of 6 miskramen enz. en een grote ontevredenheid en ook geen vertrouwen in de Nederlandse artsen. Dat sloeg toen even heel erg bij mij aan merkte ik, wat ze schreven over de Nederlandse zorg en terughoudendheid daarin (als het niet bewezen is schrijven ze niks voor) zette me heel erg aan het denken maar maakte me vooral ook heel erg ongerust en bang. Misschien had ik ook wel iets wat ze in Nederland niet behandelen omdat het niet bewezen is, of wat ze nog niet zeker weten maar in belgie wel proberen. Ik was echt aan het zoeken naar antwoorden natuurlijk en als je ze zoekt dan vind je ze wel. Ik moest mezelf na een tijdje dwingen niet uit te gaan van het ergste en van de horrorverhalen. Wat mij wel rustiger maakte is dat afgelopen december de resultaten kwamen van een heel groot onderzoek van Nederland en engeland, daaruit bleek dat het toedienen van extra progesteron niets hielp in het verminderen van miskramen. Wij gaan vrijdag naar het AMC voor onze second opinion, en dat progesteron verhaal is nog steeds wel een van mijn vragen. Ook omdat de tijd tussen eisprong en menstruatie bij mij wel wat kort is, soms maar 10 dagen. Nou goed, lang verhaal maar het heeft mij dus wel echt veel geholpen om niet zoveel te spitten en mezelf ongerust te maken. Op dat moment leek ik het heel erg nodig te hebben om zoveel mogelijk informatie te verzamelen, zelf zoveel mogelijk te weten te komen, maar dat ebte gelukkig ook weer weg. Het hielp natuurlijk ook een beetje dat er bij mij een waarschijnlijke oorzaak gevonden is (stollingsafwijking APS). Ik hoop dat ze ons vrijdag nog weer wat meer gerust kunnen stellen en dat hoop ik ook dat de onderzoeken voor jullie gaan doen.

O, ik ben trouwens ook heel benieuwd hoe het met doortje gaat...?



En fijn nieuws van de andere dames! Wel lastig Lisa, van je placenta.. en Laurabb ook vervelend lijkt me die laatste weken. Zet m op dames!

Bedankt voor de reacties dames. Anniez ik heb dat onderzoek ook gelezen. Ik zou ook geen progesteron willen voor een vroege miskraam, maar meer vanwege mijn bloedverlies/hematomen en hevige krampen in mijn zwangerschappen. Ik heb gelezen dat extra progesteron innemen de baarmoeder kan kalmeren zodat de kans dat je baarmoeder het bloed naar buiten werkt (en daarmee misschien ook het vruchtje) verkleint. Ik heb met 8+5 een goede echo gehad met een mooie vruchtzak en kloppend hartje. Er was toen te zien dat het hematoom (wat al te zien was bij 6 weken) inmiddels bij mijn baarmoederuitgang zat met stolsels. Dag erna heel veel kramp gehad en bloedverlies en met 9+0 was er op de echo een vervormde vruchtzak te zien en het vruchtje in meerdere delen erin en bloed in de vruchtzak. De zak hing nog wel bovenin mijn baarmoeder. Het blijft koffiedik kijken, maar ik heb toch het idee/gevoel/vermoeden dat dit is gekomen omdat mijn baarmoeder het bloed en de stolsels eruit wilde werken, want de krampen waren mega heftig en niet omdat het vruchtje niet goed was. Tuurlijk kan het ook andersom zijn, dat die bloeding er was omdat het vruchtje in aanleg niet goed was en dat daardoor die krampen en het bloedverlies kwamen....

In zo ongeveer heel Europa schrijven ze in dit soort situaties utrogestan voor en bedrust en ik kreeg niets en ze zeiden: doe wat goed voelt, maar je kan gewoon alles doen in principe. Ik kan mij daar gewoon niet helemaal in vinden. Heb er zelf voor gekozen om rustiger aan te doen in de weken, maar mocht ik nog een keer in zo'n situatie zitten dan zou ik graag utro gaan slikken. Heb mij erin verdiept en het is een lichaamseigen hormoon en kan voor zover ik lees ook weinig kwaad (ik lees dat sommige vrouwen het ook krijgen van hun gyn ter geruststelling, niet omdat de gyn denkt dat het werkt).



Anniez wat balen dat je niet zwanger bent geraakt. Is die nieuwe opdracht leuk en afleidend? Ik hoop dan dat het snel komt. Wel fijn dat je een regelmatige, korte cyclus hebt.

Mijn luteale fase varieert van de 8 tot 11 dagen. Ik temperatuur ook al vanaf februari vorig jaar (wel gestopt tijdens mn zwangerschappen). Momenteel kan ik er weinig uithalen, maar dat was vorige keer ook zo na miskraam. Vandaag ook veel bloed verloren, vraag mij af of dit nu een menstruatie is (dag 19 na miskraam). We gaan het zien.



Wat gaan ze doen aan jouw stollingsafwijking en wat houdt de afwijking in? Kan je daar medicijnen voor slikken? Vrijdag is nog maar een paar nachtjes slapen.



Laura jeetje wat gaat dat al snel! Kan mij voorstellen dat die laatste loodjes zwaar zijn en al die lichamelijke ongemakken klinken ook niet best. Hoe gaat het momenteel mentaal met je?



Rosa betekent dat, dat je een negatieve bloedgroep hebt? Volgens mij is het zo dat maar 15% van de bevolking een negatieve bloedgroep heeft, dus als je zwanger bent is de kans dat je kind een positieve bloedgroep heeft heel groot. Ik heb gelezen dat dit pas echt 'kwaad' kan in het derde semester van je zwangerschap. Volgens mij krijg je twee prikken om het 'probleem' op te lossen en is het dan oke. Maar goed dat je het gaat vragen.

Ik ben benieuwd wat ze bij mij allemaal gaan/willen onderzoeken! Hoop dat ik zelf ook nog wat mag inbrengen. Mijn moeder heeft ook een stollingsprobleem: Von Willebrand, maar dit schijnt geen negatief effect te hebben op zwangerschappen. Toch is de kans op overerving 50% dus ik wil dat sowieso laten checken destijds, maar dat hebben ze mij al toegezegd.

Aha oké, ik snap het! Hopelijk een fijne arts dan... Ik moet zeggen dat ik nog steeds de frustratie goed snap hoor van de vrouwen waar ik het over had, want als er iets met je is dan wil je het beste van het beste, en alle opties benutten. Het idee dat iets kan helpen maar dat je arts er niet in mee kan/mag gaan zou me heel erg frustreren. Als het nog drie keer mis zou gaan nu dan zou ik ook niet meer weten wat te doen.



Ik had ook al bloedingen (maar geen oorzaak te zien op echo zoals jouw hematoom), terwijl het vruchtje nog goed was in eerste instantie. Kloppend hartje gezien ook. De gedachte dat het vruchtje gewoon goed was maar dat mijn lichaam het niet vast kon houden, misschien wel tot drie keer toe, vond ik echt verschrikkelijk. Maar al is de stollingsafwijking een oorzaak, het kan ook nog een of meerdere van de keren een 'gewone' aanlegfout zijn geweest natuurlijk. Toch blijft het een hele verdrietige gedachte.



Mijn bloed stolt door de APS te snel, dus er kunnen kleine stolsels in de bloedtoevoer naar embryo in de placenta komen waardoor het niet voldoende gevoed wordt. Zonder behandeling is er maar 15% kans op een 'levend geboren kind' (fijne term ook). Behandeling is elke dag een baby aspirine (zit acetylsalicylzuur in wat in kleine doses bloedverdunnend werkt) en vanaf hartactie (bij 5,5 week echo) elke dag ook een spuit heparine erbij. Dus alles om het bloed te verdunnen. Dan hebben we opeens 70% kans. Jammer dat de eerste poging met die behandeling ook is misgegaan. (We zijn er na de tweede miskraam achter gekomen.) En als het een volgende keer wel goed gaat moet ik om de week een echo in het ziekenhuis om te checken of de placenta nog wel goed werkt. Maar goed, dan moet het eerst eens verder komen dan 6,5 week.



Mijn nieuwe opdracht is mwoah trouwens. Helaas. Maar misschien wordt het nog beter. Ondertussen een hele leuke vacature doorgekregen van een vriendin dus daar ga ik me deze week eens op storten!



O, en ik weet er ook het fijne niet van maar het schijnt inderdaad dat er niet altijd een verband is tussen een stolselafwijking en miskramen, maar wel bij die van mij jammer genoeg. Ik hoop dat we beide een fijne arts treffen die ons weer wat verder helpt en dat je cyclus ook snel weer goed loopt!

Goed dat je in ieder geval flink geïnformeerd bent Bloem, en fijn dat het naar omstandigheden goed met je gaat.

Met mij alles goed, afgezien van de ongemakken (heb ontstoken schouder en last van maagzuur, dus zowel zitten als liggen is oncomfortabel op het moment). En toch nog altijd beetje angst dat het nog steeds mis kan gaan, zal blij zijn als hij er zometeen is en het iig niet meer allemaal alleen nog van mijn lijf afhangt

Ik heb ook een negatieve bloedgroep. Ze controleren dan met 27 weken mbv bloedonderzoek de nloedgroep van je baby. Is deze positief, dan krijg je met 30 weken een prik en na de bevalling nog een. Mijn dochter is positief, dus bij haar was dit geval. Ook na een miskraam met een vrucht ouder dan tien weken of na een curretage zou je deze prik (anti-D) moeten krijgen.



Balen vd ongemakken Laura!