Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na miskramen...
woensdag 29 april 2015 om 18:25
Hoi allemaal,
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
donderdag 4 februari 2016 om 22:15
Wat fijn Rosalinda!
En idd Laura, dat je t volhoudt joh
Echo staat gepland op 29 februari, precies 1 dag voor de 8 weken. En verder voel ik me heel goed, erg kalm. Heel moe, val om de haverklap in slaap (niet handig op kantoor
) en heb ik hele gevoelige borsten nog steeds.
Misselijkheid valt mee, maar dat komt meer doordat ik al maanden met maagklachten loop en het eigenlijk niet eens op zou vallen als het nu door de zwangerschap zou komen!
Ik heb nu wel echt iedere ochtend een test gedaan. Ik weet dat het helemaal nergens op slaat, maar het stelt me toch gerust!
Door hoe is het met jou? Ik wilde dat ik de tijd sneller voor je kon laten gaan. Dat wachten is echt 100x niets! Ik denk aan je!
En idd Laura, dat je t volhoudt joh
Echo staat gepland op 29 februari, precies 1 dag voor de 8 weken. En verder voel ik me heel goed, erg kalm. Heel moe, val om de haverklap in slaap (niet handig op kantoor
) en heb ik hele gevoelige borsten nog steeds.Misselijkheid valt mee, maar dat komt meer doordat ik al maanden met maagklachten loop en het eigenlijk niet eens op zou vallen als het nu door de zwangerschap zou komen!
Ik heb nu wel echt iedere ochtend een test gedaan. Ik weet dat het helemaal nergens op slaat, maar het stelt me toch gerust!
Door hoe is het met jou? Ik wilde dat ik de tijd sneller voor je kon laten gaan. Dat wachten is echt 100x niets! Ik denk aan je!
vrijdag 5 februari 2016 om 21:53
Hee Door,
Even snelle egopost, hier begint het toch wel dichtbij te komen. Word vooral erg moe van bemoeizucht die iedereen tentoonspreidt, ten aanzien van borstvoeding/flesvoeding, wel/of niet wiegje op slaapkamer ouders, aantal dagen naar crèche, wel/geen pijnstilling bij bevalling... Mensen blijven maar ongevraagd vertellen hoe je het straks moet doen en ik word er heel onzeker van. Het wekt bij mij dezelfde woede op als de categorie 'je moet er niet zoveel mee bezig zijn'. En als je het een beetje af probeert te kappen dan hoor je: 'maar je wil toch het beste voor je kind?'
Ik werk ook in mannenomgeving en krijg letterlijk dingen te horen als: 'na de kinderen is mijn vrouw nooit meer een lekker ding geworden'
Gisteren ook voor het eerst in jaren ruzie met man gehad. We moesten nog dingetjes regelen (heb heel lief een kinderwagen van vriendin gekregen maar er mist een beugel en die moest besteld worden, dat idee). Man zat beetje te miepen dat hij moe was en naar bed wilde en toen ontplofte ik echt: 'Dat willen we allemaal wel!' Gevolgd door heel betoog hoe zwaar het voor mij fysiek en psychisch is. Niet helemaal eerlijk en het was met name frustratie over al die onzinnige bemoeienissen van anderen.
Ik wil niet klagen, ik wilde zo graag moeder worden. Maar ik staar wel eens naar het plafond en dan denk ik: wat heb ik gedaan en kan ik dit wel...?
Ga later op iedereen reageren hoor
Even snelle egopost, hier begint het toch wel dichtbij te komen. Word vooral erg moe van bemoeizucht die iedereen tentoonspreidt, ten aanzien van borstvoeding/flesvoeding, wel/of niet wiegje op slaapkamer ouders, aantal dagen naar crèche, wel/geen pijnstilling bij bevalling... Mensen blijven maar ongevraagd vertellen hoe je het straks moet doen en ik word er heel onzeker van. Het wekt bij mij dezelfde woede op als de categorie 'je moet er niet zoveel mee bezig zijn'. En als je het een beetje af probeert te kappen dan hoor je: 'maar je wil toch het beste voor je kind?'
Ik werk ook in mannenomgeving en krijg letterlijk dingen te horen als: 'na de kinderen is mijn vrouw nooit meer een lekker ding geworden'
Gisteren ook voor het eerst in jaren ruzie met man gehad. We moesten nog dingetjes regelen (heb heel lief een kinderwagen van vriendin gekregen maar er mist een beugel en die moest besteld worden, dat idee). Man zat beetje te miepen dat hij moe was en naar bed wilde en toen ontplofte ik echt: 'Dat willen we allemaal wel!' Gevolgd door heel betoog hoe zwaar het voor mij fysiek en psychisch is. Niet helemaal eerlijk en het was met name frustratie over al die onzinnige bemoeienissen van anderen.
Ik wil niet klagen, ik wilde zo graag moeder worden. Maar ik staar wel eens naar het plafond en dan denk ik: wat heb ik gedaan en kan ik dit wel...?
Ga later op iedereen reageren hoor
vrijdag 5 februari 2016 om 22:16
Lieve Door, wat moet dit zwaar zijn voor je.. Ik duim voor je en denk aan je en wens je veel sterkte de aankomende dagen!
En Lau: pfoe. Kan me voorstellen dat t je allemaal even teveel wordt. Ik snap die bemoeizucht echt niet en vooral niet dat men door blijft hameren terwijl je aangeeft dat je er geen behoefte aan hebt.
Volgens mij is er niets zo kwetsbaar als een kersverse papa en mama en hun nieuwe mensje, en het is jammer dat we daar als maatschappij niet wat meer respect voor op kunnen brengen.
Je hebt de afgelopen tijd behoorlijk wat voor je kiezen gehad en ik heb heel veel bewondering voor hoe je je daar doorheen hebt weten te slaan. Ik denk dan ook dat je lieve kereltje zich geen betere mama kan wensen.
Probeer dicht bij jezelf te blijven en laat je niet gek maken, je bent een topper!
En Lau: pfoe. Kan me voorstellen dat t je allemaal even teveel wordt. Ik snap die bemoeizucht echt niet en vooral niet dat men door blijft hameren terwijl je aangeeft dat je er geen behoefte aan hebt.
Volgens mij is er niets zo kwetsbaar als een kersverse papa en mama en hun nieuwe mensje, en het is jammer dat we daar als maatschappij niet wat meer respect voor op kunnen brengen.
Je hebt de afgelopen tijd behoorlijk wat voor je kiezen gehad en ik heb heel veel bewondering voor hoe je je daar doorheen hebt weten te slaan. Ik denk dan ook dat je lieve kereltje zich geen betere mama kan wensen.
Probeer dicht bij jezelf te blijven en laat je niet gek maken, je bent een topper!
vrijdag 5 februari 2016 om 23:47
Fijn dat alles goed was Rosalinde! Toch prettig die extra bevestiging
Kan me heel goed voorstellen dag de minuten voorbijkruipen Door, maar aan andere kant: NIPT is wel betrouwbaarder dan combinatietest. Als je een goeie uitslag hebt, dan issie ook écht goed
@Anniez: hoe voel je je?
@missglitch: dank voor je lieve woorden. het moet ook wel goedkomen, maar het lijkt wel alsof alle remmen bij anderen wegvallen en het totaal normaal is om steeds maar weer te benadrukken dat het ouderschap een of andere verschrikking is. terwijl: het zijn vaak verre kennissen en wildvreemden die dat tegen me zeggen, vriendinnen vinden het moederschap allemaal fantastisch (zelfs nog na drie nachten zonder slaap)
Kan me heel goed voorstellen dag de minuten voorbijkruipen Door, maar aan andere kant: NIPT is wel betrouwbaarder dan combinatietest. Als je een goeie uitslag hebt, dan issie ook écht goed
@Anniez: hoe voel je je?
@missglitch: dank voor je lieve woorden. het moet ook wel goedkomen, maar het lijkt wel alsof alle remmen bij anderen wegvallen en het totaal normaal is om steeds maar weer te benadrukken dat het ouderschap een of andere verschrikking is. terwijl: het zijn vaak verre kennissen en wildvreemden die dat tegen me zeggen, vriendinnen vinden het moederschap allemaal fantastisch (zelfs nog na drie nachten zonder slaap)
vrijdag 5 februari 2016 om 23:51
quote:laurabb schreef op 05 februari 2016 @ 21:53:
Hee Door,
Even snelle egopost, hier begint het toch wel dichtbij te komen. Word vooral erg moe van bemoeizucht die iedereen tentoonspreidt, ten aanzien van borstvoeding/flesvoeding, wel/of niet wiegje op slaapkamer ouders, aantal dagen naar crèche, wel/geen pijnstilling bij bevalling... Mensen blijven maar ongevraagd vertellen hoe je het straks moet doen en ik word er heel onzeker van. Het wekt bij mij dezelfde woede op als de categorie 'je moet er niet zoveel mee bezig zijn'. En als je het een beetje af probeert te kappen dan hoor je: 'maar je wil toch het beste voor je kind?'
Ik werk ook in mannenomgeving en krijg letterlijk dingen te horen als: 'na de kinderen is mijn vrouw nooit meer een lekker ding geworden'
Gisteren ook voor het eerst in jaren ruzie met man gehad. We moesten nog dingetjes regelen (heb heel lief een kinderwagen van vriendin gekregen maar er mist een beugel en die moest besteld worden, dat idee). Man zat beetje te miepen dat hij moe was en naar bed wilde en toen ontplofte ik echt: 'Dat willen we allemaal wel!' Gevolgd door heel betoog hoe zwaar het voor mij fysiek en psychisch is. Niet helemaal eerlijk en het was met name frustratie over al die onzinnige bemoeienissen van anderen.
Ik wil niet klagen, ik wilde zo graag moeder worden. Maar ik staar wel eens naar het plafond en dan denk ik: wat heb ik gedaan en kan ik dit wel...?
Ga later op iedereen reageren hoor
Hee meid! Oh, die bemoeizucht van iedereen... Vreselijk! Ik baal gewoon dat soms alleen een luisterend oor niet gewoon kan.. Ik heb ook al vanalles voorbij horen komen van:
- je bent er teveel mee bezig
- je test te vroeg
- waarom doe je zo'n combinatietest eigenlijk?
- wacht maar tot je straks een baby hebt.. Dan slaap je nooit meer! (Daar wacht ik al dik twee jaar op!!)
- je sexleven is straks echt voorbij hoor..
Echt! Zo vermoeiend.. Dus ik snap je! Maar met een grote boog om deze bemoeials heen lopen..
Hee Door,
Even snelle egopost, hier begint het toch wel dichtbij te komen. Word vooral erg moe van bemoeizucht die iedereen tentoonspreidt, ten aanzien van borstvoeding/flesvoeding, wel/of niet wiegje op slaapkamer ouders, aantal dagen naar crèche, wel/geen pijnstilling bij bevalling... Mensen blijven maar ongevraagd vertellen hoe je het straks moet doen en ik word er heel onzeker van. Het wekt bij mij dezelfde woede op als de categorie 'je moet er niet zoveel mee bezig zijn'. En als je het een beetje af probeert te kappen dan hoor je: 'maar je wil toch het beste voor je kind?'
Ik werk ook in mannenomgeving en krijg letterlijk dingen te horen als: 'na de kinderen is mijn vrouw nooit meer een lekker ding geworden'
Gisteren ook voor het eerst in jaren ruzie met man gehad. We moesten nog dingetjes regelen (heb heel lief een kinderwagen van vriendin gekregen maar er mist een beugel en die moest besteld worden, dat idee). Man zat beetje te miepen dat hij moe was en naar bed wilde en toen ontplofte ik echt: 'Dat willen we allemaal wel!' Gevolgd door heel betoog hoe zwaar het voor mij fysiek en psychisch is. Niet helemaal eerlijk en het was met name frustratie over al die onzinnige bemoeienissen van anderen.
Ik wil niet klagen, ik wilde zo graag moeder worden. Maar ik staar wel eens naar het plafond en dan denk ik: wat heb ik gedaan en kan ik dit wel...?
Ga later op iedereen reageren hoor
Hee meid! Oh, die bemoeizucht van iedereen... Vreselijk! Ik baal gewoon dat soms alleen een luisterend oor niet gewoon kan.. Ik heb ook al vanalles voorbij horen komen van:
- je bent er teveel mee bezig
- je test te vroeg
- waarom doe je zo'n combinatietest eigenlijk?
- wacht maar tot je straks een baby hebt.. Dan slaap je nooit meer! (Daar wacht ik al dik twee jaar op!!)
- je sexleven is straks echt voorbij hoor..
Echt! Zo vermoeiend.. Dus ik snap je! Maar met een grote boog om deze bemoeials heen lopen..
vrijdag 5 februari 2016 om 23:53
quote:miss_glitch schreef op 05 februari 2016 @ 22:16:
Lieve Door, wat moet dit zwaar zijn voor je.. Ik duim voor je en denk aan je en wens je veel sterkte de aankomende dagen!
En Lau: pfoe. Kan me voorstellen dat t je allemaal even teveel wordt. Ik snap die bemoeizucht echt niet en vooral niet dat men door blijft hameren terwijl je aangeeft dat je er geen behoefte aan hebt.
Volgens mij is er niets zo kwetsbaar als een kersverse papa en mama en hun nieuwe mensje, en het is jammer dat we daar als maatschappij niet wat meer respect voor op kunnen brengen.
Je hebt de afgelopen tijd behoorlijk wat voor je kiezen gehad en ik heb heel veel bewondering voor hoe je je daar doorheen hebt weten te slaan. Ik denk dan ook dat je lieve kereltje zich geen betere mama kan wensen.
Probeer dicht bij jezelf te blijven en laat je niet gek maken, je bent een topper!Bedankt voor je lieve woordjes meid!! Hoe gaat het met jou????
Lieve Door, wat moet dit zwaar zijn voor je.. Ik duim voor je en denk aan je en wens je veel sterkte de aankomende dagen!
En Lau: pfoe. Kan me voorstellen dat t je allemaal even teveel wordt. Ik snap die bemoeizucht echt niet en vooral niet dat men door blijft hameren terwijl je aangeeft dat je er geen behoefte aan hebt.
Volgens mij is er niets zo kwetsbaar als een kersverse papa en mama en hun nieuwe mensje, en het is jammer dat we daar als maatschappij niet wat meer respect voor op kunnen brengen.
Je hebt de afgelopen tijd behoorlijk wat voor je kiezen gehad en ik heb heel veel bewondering voor hoe je je daar doorheen hebt weten te slaan. Ik denk dan ook dat je lieve kereltje zich geen betere mama kan wensen.
Probeer dicht bij jezelf te blijven en laat je niet gek maken, je bent een topper!Bedankt voor je lieve woordjes meid!! Hoe gaat het met jou????
zondag 7 februari 2016 om 10:23
Doortje nog heel eventjes tot de uitslag ... Ik duim voor je!
Laurabb echt irritant hoe weinig empathie mensen soms hebben, als ze zich in je zouden verplaatsen zouden ze die dingen nooit zeggen. Het laatste wat je nu nodig maakt is dat mensen nu de hele tijd je keuzes in twijfel trekken of hun zogenaamd relevante ervaringen met je willen delen, waarom ook, om je voor te bereiden ofzo? Het stomst is nog dat het je onzeker maakt terwijl dat totaal onnodig is. En normaal gesproken ben je daar wat meer tegen bestand maar nu gewoon extra kwetsbaar. Zo niet lief als mensen daar geen rekening mee houden!
Ik ben vandaag onwijs sip wakker geworden. Gisteren op een heel gezellig huis feestje (vrienden hadden een soort spelletjes toernooi georganiseerd) en omdat het 's middags al begon waren er opeens 2 peuters en een baby, 1 stel goede vrienden afwezig want een week geleden bevallen en 1 stel dat een blije aankondiging had. Ik ben het lange wachten zo zat!!! En dan wil ik op m'n vrije ontspannen zaterdag niet ook nog eens geconfronteerd worden met wat bij ons maar niet lukt. Terwijl ik ook nog eens zit op te letten met hoeveel wijntjes ik drink want 'wie weet' (zit rond eisprong nu), en dan kan ik echt moedeloos worden. Heb vrijdag ook weer voor het eerst in een paar weken heel hard gehuild omdat ik bij yoga op het eind (dan is er altijd nog een soort meditatie /ontspanningshouding) probeerde positieve gedachten richting m'n buik te sturen (klinkt heel zweverig, ben ik niet hoor! ) maar het enige beeld dat opeens heel sterk in m'n hoofd kwam was van het vruchtzakje met embryo erin van m'n laatste miskraam. Die kwam toen in oktober nog heel vaak terug in m'n hoofd, weet niet waarom ik dat beeld zo in m'n geheugen heb gegrift, helemaal niet handig! En werd daar ineens zo verdrietig van... Kortom na een eigenlijk fijne week nu een beetje emo. Zin om de deken over me heen te trekken en de hele zondag in bed te blijven.
Missglitch hoe voel jij je nu?
Laurabb echt irritant hoe weinig empathie mensen soms hebben, als ze zich in je zouden verplaatsen zouden ze die dingen nooit zeggen. Het laatste wat je nu nodig maakt is dat mensen nu de hele tijd je keuzes in twijfel trekken of hun zogenaamd relevante ervaringen met je willen delen, waarom ook, om je voor te bereiden ofzo? Het stomst is nog dat het je onzeker maakt terwijl dat totaal onnodig is. En normaal gesproken ben je daar wat meer tegen bestand maar nu gewoon extra kwetsbaar. Zo niet lief als mensen daar geen rekening mee houden!
Ik ben vandaag onwijs sip wakker geworden. Gisteren op een heel gezellig huis feestje (vrienden hadden een soort spelletjes toernooi georganiseerd) en omdat het 's middags al begon waren er opeens 2 peuters en een baby, 1 stel goede vrienden afwezig want een week geleden bevallen en 1 stel dat een blije aankondiging had. Ik ben het lange wachten zo zat!!! En dan wil ik op m'n vrije ontspannen zaterdag niet ook nog eens geconfronteerd worden met wat bij ons maar niet lukt. Terwijl ik ook nog eens zit op te letten met hoeveel wijntjes ik drink want 'wie weet' (zit rond eisprong nu), en dan kan ik echt moedeloos worden. Heb vrijdag ook weer voor het eerst in een paar weken heel hard gehuild omdat ik bij yoga op het eind (dan is er altijd nog een soort meditatie /ontspanningshouding) probeerde positieve gedachten richting m'n buik te sturen (klinkt heel zweverig, ben ik niet hoor! ) maar het enige beeld dat opeens heel sterk in m'n hoofd kwam was van het vruchtzakje met embryo erin van m'n laatste miskraam. Die kwam toen in oktober nog heel vaak terug in m'n hoofd, weet niet waarom ik dat beeld zo in m'n geheugen heb gegrift, helemaal niet handig! En werd daar ineens zo verdrietig van... Kortom na een eigenlijk fijne week nu een beetje emo. Zin om de deken over me heen te trekken en de hele zondag in bed te blijven.
Missglitch hoe voel jij je nu?
maandag 8 februari 2016 om 18:17
quote:Anniez schreef op 07 februari 2016 @ 10:23:
Doortje nog heel eventjes tot de uitslag ... Ik duim voor je!
Laurabb echt irritant hoe weinig empathie mensen soms hebben, als ze zich in je zouden verplaatsen zouden ze die dingen nooit zeggen. Het laatste wat je nu nodig maakt is dat mensen nu de hele tijd je keuzes in twijfel trekken of hun zogenaamd relevante ervaringen met je willen delen, waarom ook, om je voor te bereiden ofzo? Het stomst is nog dat het je onzeker maakt terwijl dat totaal onnodig is. En normaal gesproken ben je daar wat meer tegen bestand maar nu gewoon extra kwetsbaar. Zo niet lief als mensen daar geen rekening mee houden!
Ik ben vandaag onwijs sip wakker geworden. Gisteren op een heel gezellig huis feestje (vrienden hadden een soort spelletjes toernooi georganiseerd) en omdat het 's middags al begon waren er opeens 2 peuters en een baby, 1 stel goede vrienden afwezig want een week geleden bevallen en 1 stel dat een blije aankondiging had. Ik ben het lange wachten zo zat!!! En dan wil ik op m'n vrije ontspannen zaterdag niet ook nog eens geconfronteerd worden met wat bij ons maar niet lukt. Terwijl ik ook nog eens zit op te letten met hoeveel wijntjes ik drink want 'wie weet' (zit rond eisprong nu), en dan kan ik echt moedeloos worden. Heb vrijdag ook weer voor het eerst in een paar weken heel hard gehuild omdat ik bij yoga op het eind (dan is er altijd nog een soort meditatie /ontspanningshouding) probeerde positieve gedachten richting m'n buik te sturen (klinkt heel zweverig, ben ik niet hoor! ) maar het enige beeld dat opeens heel sterk in m'n hoofd kwam was van het vruchtzakje met embryo erin van m'n laatste miskraam. Die kwam toen in oktober nog heel vaak terug in m'n hoofd, weet niet waarom ik dat beeld zo in m'n geheugen heb gegrift, helemaal niet handig! En werd daar ineens zo verdrietig van... Kortom na een eigenlijk fijne week nu een beetje emo. Zin om de deken over me heen te trekken en de hele zondag in bed te blijven.
Missglitch hoe voel jij je nu?
Anniez,
Ja, het is een heel eenzame periode die je doormaakt! Alsof je soort van aan de zijlijn staat toe te kijken hoe je geluk je ontnomen wordt! En je omgeving.. Ja, ze proberen het wel te begrijpen maar niemand weet echt hoe het voelt tot je in die schoenen staat.. En al die blije zwangeren die alles voor de wind lijkt te gaan kun je er nu niet bij hebben! Heel lastig! Eerlijk gezegd ging ik het ook een beetje uit de weg allemaal..
Niet leuk!!
Als het goed is morgen de uitslag! Ik hoopte intens op vandaag maar niks gehoord.. Ik ben zo nerveus dat ik al de hele dag op de plee zit
Doortje nog heel eventjes tot de uitslag ... Ik duim voor je!
Laurabb echt irritant hoe weinig empathie mensen soms hebben, als ze zich in je zouden verplaatsen zouden ze die dingen nooit zeggen. Het laatste wat je nu nodig maakt is dat mensen nu de hele tijd je keuzes in twijfel trekken of hun zogenaamd relevante ervaringen met je willen delen, waarom ook, om je voor te bereiden ofzo? Het stomst is nog dat het je onzeker maakt terwijl dat totaal onnodig is. En normaal gesproken ben je daar wat meer tegen bestand maar nu gewoon extra kwetsbaar. Zo niet lief als mensen daar geen rekening mee houden!
Ik ben vandaag onwijs sip wakker geworden. Gisteren op een heel gezellig huis feestje (vrienden hadden een soort spelletjes toernooi georganiseerd) en omdat het 's middags al begon waren er opeens 2 peuters en een baby, 1 stel goede vrienden afwezig want een week geleden bevallen en 1 stel dat een blije aankondiging had. Ik ben het lange wachten zo zat!!! En dan wil ik op m'n vrije ontspannen zaterdag niet ook nog eens geconfronteerd worden met wat bij ons maar niet lukt. Terwijl ik ook nog eens zit op te letten met hoeveel wijntjes ik drink want 'wie weet' (zit rond eisprong nu), en dan kan ik echt moedeloos worden. Heb vrijdag ook weer voor het eerst in een paar weken heel hard gehuild omdat ik bij yoga op het eind (dan is er altijd nog een soort meditatie /ontspanningshouding) probeerde positieve gedachten richting m'n buik te sturen (klinkt heel zweverig, ben ik niet hoor! ) maar het enige beeld dat opeens heel sterk in m'n hoofd kwam was van het vruchtzakje met embryo erin van m'n laatste miskraam. Die kwam toen in oktober nog heel vaak terug in m'n hoofd, weet niet waarom ik dat beeld zo in m'n geheugen heb gegrift, helemaal niet handig! En werd daar ineens zo verdrietig van... Kortom na een eigenlijk fijne week nu een beetje emo. Zin om de deken over me heen te trekken en de hele zondag in bed te blijven.
Missglitch hoe voel jij je nu?
Anniez,
Ja, het is een heel eenzame periode die je doormaakt! Alsof je soort van aan de zijlijn staat toe te kijken hoe je geluk je ontnomen wordt! En je omgeving.. Ja, ze proberen het wel te begrijpen maar niemand weet echt hoe het voelt tot je in die schoenen staat.. En al die blije zwangeren die alles voor de wind lijkt te gaan kun je er nu niet bij hebben! Heel lastig! Eerlijk gezegd ging ik het ook een beetje uit de weg allemaal..
Niet leuk!!
Als het goed is morgen de uitslag! Ik hoopte intens op vandaag maar niks gehoord.. Ik ben zo nerveus dat ik al de hele dag op de plee zit
maandag 8 februari 2016 om 18:33
@anniez: ik heb me ook heel eenzaam gevoeld en een tijdje bewust banyshowers en kraambezoeken gemeden. ik kon het gewoon niet opbrengen. en ook al die aankondigingen... vrienden van ons die in medische molen zaten konden we het volop gunnen, maar bij al die pats-boem-zwanger-verhalen dacht ik vaak: eh, waren wij niet nu aan de beurt...?
Door, ik duim voor je! Enig idee hoe laat ze gaan bellen?
Door, ik duim voor je! Enig idee hoe laat ze gaan bellen?
