Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na miskramen...
woensdag 29 april 2015 om 18:25
Hoi allemaal,
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
maandag 14 maart 2016 om 21:13
dinsdag 15 maart 2016 om 16:12
Woehoe Doortje! Wat fijn! En jongetjes zijn leuk hoor
Ons ukkie is ondertussen ruim 6 weken en het is echt een dropje! Super leuk. We lopen lekker elke dag een stukje met hem in de doek. Heerlijk.
Hopelijk kun jij nu ook een beetje genieten.
Ons ukkie is ondertussen ruim 6 weken en het is echt een dropje! Super leuk. We lopen lekker elke dag een stukje met hem in de doek. Heerlijk.
Hopelijk kun jij nu ook een beetje genieten.
Harry you must know all about Muggles, tell me, what exactly is the function of a rubber duck?
dinsdag 15 maart 2016 om 18:15
Oo wat fijn meiden! Wat een belangrijke mijlpalen!! Gefeliciteerrd!
En wat leuk Door! Een jongetje! Wij weten t nog niet, maar word nu toch erg benieuwd! Haha!
Hier gaat t ook goed, nu bijna 24 weken.. Af en toe wat meer last van rug, maar voel het kleintje elke dag bewegen nu en daar heb ik wel wat kwaaltjes voor over! Blijf het wel ongelooflijk vinden hoor, ik.. 24 weken zwanger!? Kan nog niet geloven dat het echt gaat gebeuren over 3,5 maand...
Fijn dat er wat goed nieuws voorbij komt hier! Ik blijf duimen dat alle zwangerschappen en bevallingen goed gaan en dat de andere meiden snel weer zwznger mogen zijn! We verdienen het!
En wat leuk Door! Een jongetje! Wij weten t nog niet, maar word nu toch erg benieuwd! Haha!
Hier gaat t ook goed, nu bijna 24 weken.. Af en toe wat meer last van rug, maar voel het kleintje elke dag bewegen nu en daar heb ik wel wat kwaaltjes voor over! Blijf het wel ongelooflijk vinden hoor, ik.. 24 weken zwanger!? Kan nog niet geloven dat het echt gaat gebeuren over 3,5 maand...
Fijn dat er wat goed nieuws voorbij komt hier! Ik blijf duimen dat alle zwangerschappen en bevallingen goed gaan en dat de andere meiden snel weer zwznger mogen zijn! We verdienen het!
dinsdag 15 maart 2016 om 22:02
donderdag 17 maart 2016 om 16:50
Wat geweldig MissGlitch en Doortje!!
@Rosalinde: wanneer ben je uitgerekend? Ik op 7 juli. Vandaag precies 24 weken. Gaat snel he? Ik heb af en toe ook wat rugpijn aan het eind vd dag, maar verder voel ik me goed en fit. Destijds bij dochter had ik veel meer last van vermoeidheid.
Hoe gaat het Laura?
@Rosalinde: wanneer ben je uitgerekend? Ik op 7 juli. Vandaag precies 24 weken. Gaat snel he? Ik heb af en toe ook wat rugpijn aan het eind vd dag, maar verder voel ik me goed en fit. Destijds bij dochter had ik veel meer last van vermoeidheid.
Hoe gaat het Laura?
donderdag 17 maart 2016 om 18:41
donderdag 17 maart 2016 om 22:32
Hier helaas gisteren ongesteld geworden. Zit er echt even doorheen. Baal dat mn luteale fase deze keer maar zeven dagen was, veel te kort. Afgelopen week had ik hoop en nu met het zien van het bloed en de teleurstelling komt het verdriet weer omhoog. Dit had ik na miskraam 1 ook en ik weet dat het ofer een paar dagen over is, maar nu is het even heel zwaar.
Ik merk ook dat ik groen zie van jaloezie als ik aan mn nicht denk die 1 week langer zwanger was dan ik en die aks fanatatstische updates op FB deelt #trekhetevenslecht
Ik merk ook dat ik groen zie van jaloezie als ik aan mn nicht denk die 1 week langer zwanger was dan ik en die aks fanatatstische updates op FB deelt #trekhetevenslecht
donderdag 17 maart 2016 om 22:58
Ah bloempje! Ik snap het.. En jaloezie ook!! Ik heb zelfs mensen van mn fb gekeild vanwege de blije aankondigingen.. Gewoon ff niet!!!
Ik vond ook altijd de maanden na een miskraam het ergste.. Het is net of je hoop dan weer wat meer vervaagt! Plus dat je weer aan het begin staat van een nieuwe cyclus.. Ik kan de gevoelens nog zo naar boven halen! Wat ik altijd deed: een wijntje drinken, janken en de volgende dag iets leuks voor mezelf kopen.. Stom genoeg hielp dat een klein beetje! Sterkte meid
Ik vond ook altijd de maanden na een miskraam het ergste.. Het is net of je hoop dan weer wat meer vervaagt! Plus dat je weer aan het begin staat van een nieuwe cyclus.. Ik kan de gevoelens nog zo naar boven halen! Wat ik altijd deed: een wijntje drinken, janken en de volgende dag iets leuks voor mezelf kopen.. Stom genoeg hielp dat een klein beetje! Sterkte meid
donderdag 17 maart 2016 om 23:18
o Bloempje, ik kan het me nog helemaal voor de geest halen. ik was na-bloedend van mk op bezoek bij vriend van ons en zijn vriendin zat de hele avond te mekkeren over hoe zwaar het moederschap wel niet was. en daarna meldde ze dat ze zwanger was van de tweede. ik heb toen echt wat afgejankt, en ik merk nog steeds dat ik slecht tegen zwangerschapsaankondigingen kan - ook al ben ik zelf nu 38 weken.
In onze omgeving gaat het hard nu, maar ik vind het nog steeds soms zo oneerlijk: waarom zijn zij allemaal zo onbezorgd en happy zwanger en heb ik er zo emotioneel (en ook wel fysiek) voor moeten lijden...? Jaloezie is een groen monster, maar ik kan er niks aan doen. Ik ben nog steeds kwaad om wat we allemaal mee hebben moeten maken om hier te komen en ik hoop dat het cliché waard is en dat het na de bevalling allemaal niet meer uitmaakt...
Ik gun jullie alle zwangerschappen van de wereld hoor, maar dat komt natuurlijk ook omdat we hetzelfde leed meemaken / hebben gemaakt, het zijn die oeps-in-1x-zwanger-stellen die ik nog altijd niet uit kan staan
Ander dieptepunt tussen de miskramen was toen ik achter mijn broer en zijn gezin aanhobbelde in pretpark. Het leek me vooraf al geen goed idee, maar had me toch over laten halen. De jongste werd uit kinderwagen gehaald en op de arm meegenomen en mijn broer zei: 'kan jij de kinderwagen dan even duwen?' daar liep ik, lege buik en lege kinderwagen. Ik heb toen op terugweg de hele autorit gehuild (niet waar familie bij was...).
Meestal ging het in de cyclus tot aan de eisprong nog wel goed, want dat betekende een nieuwe ronde en een nieuwe kans, daarna begon het me weer op de zenuwen te werken en voelde ik me erg alleen... Ook al wist ik heus wel dat ik de enige niet was, ik kón tenminste zwanger raken, etc... Als je er middenin zit en je k*t voelt, dan heb je niks aan dat soort rationele argumenten.
In onze omgeving gaat het hard nu, maar ik vind het nog steeds soms zo oneerlijk: waarom zijn zij allemaal zo onbezorgd en happy zwanger en heb ik er zo emotioneel (en ook wel fysiek) voor moeten lijden...? Jaloezie is een groen monster, maar ik kan er niks aan doen. Ik ben nog steeds kwaad om wat we allemaal mee hebben moeten maken om hier te komen en ik hoop dat het cliché waard is en dat het na de bevalling allemaal niet meer uitmaakt...
Ik gun jullie alle zwangerschappen van de wereld hoor, maar dat komt natuurlijk ook omdat we hetzelfde leed meemaken / hebben gemaakt, het zijn die oeps-in-1x-zwanger-stellen die ik nog altijd niet uit kan staan
Ander dieptepunt tussen de miskramen was toen ik achter mijn broer en zijn gezin aanhobbelde in pretpark. Het leek me vooraf al geen goed idee, maar had me toch over laten halen. De jongste werd uit kinderwagen gehaald en op de arm meegenomen en mijn broer zei: 'kan jij de kinderwagen dan even duwen?' daar liep ik, lege buik en lege kinderwagen. Ik heb toen op terugweg de hele autorit gehuild (niet waar familie bij was...).
Meestal ging het in de cyclus tot aan de eisprong nog wel goed, want dat betekende een nieuwe ronde en een nieuwe kans, daarna begon het me weer op de zenuwen te werken en voelde ik me erg alleen... Ook al wist ik heus wel dat ik de enige niet was, ik kón tenminste zwanger raken, etc... Als je er middenin zit en je k*t voelt, dan heb je niks aan dat soort rationele argumenten.
vrijdag 18 maart 2016 om 14:54
Ik herinner het me ook nog zo goed, dat lege gevoel, de jaloezie, het gevoel dat het noooooit meer zou gaan lukken. En, wat Laura zegt, dat blijft zelfs nu nog een beetje. Soms ben ik ook wel bang dat ik na de geboorte nog een klap fa krijgen. Ik heb in anderhalf jaar tijd vier miskramen gehad, waarvan eentje met bijna 13 weken en of ik ze echt goed verwerkt heb...ik durf het niet met zekerheid te zeggen. Ik kijk echt uit naar de tijd dat het kindje geboren is en ik het allemaal achter me kan laten.
vrijdag 18 maart 2016 om 20:20
Lieve Bloem,
Het zijn soms zulke donkere donderwolken die je dag overschaduwen hè... Zeker de eerste menstruatie(s) na m'n miskramen heb ik tot nu toe emotioneel erg heftig ervaren. Wel goed dat je beseft dat het nu gewoon weer eventjes heel zwaar valt. Het is alles door elkaar, ook zo'n besef dat de hele riedel van zwanger proberen te worden weer opnieuw begint. Ik kan me ook zo voorstellen dat je luteale fase je nu al helemaal dwars zit. Je wil gewoon dat het weer op de rit komt, dat gezeik kun je er nu niet bij hebben en voelt als dubbele straf. En het kan me dan allemaal soms zo ontiegelijk kwaad maken, boos op alles en iedereen. Het is gewoon en f*-ing oneerlijk en moeilijk. Extra lief zijn voor jezelf, het verhaal van het wijntje, iets leuks kopen voor jezelf etc van Doortje sluit ik me volledig bij aan. Het stomme is dat je ook geen andere optie hebt dan om ook hier maar weer doorheen te gaan. Mensen noemen je soms moedig, alsof je iets te kiezen hebt. Helaas is niets minder waar. Ik hoop dat de lucht snel weer eventjes opklaart bij je. Van die momenten moeten we maar gewoon genieten.
Het zijn soms zulke donkere donderwolken die je dag overschaduwen hè... Zeker de eerste menstruatie(s) na m'n miskramen heb ik tot nu toe emotioneel erg heftig ervaren. Wel goed dat je beseft dat het nu gewoon weer eventjes heel zwaar valt. Het is alles door elkaar, ook zo'n besef dat de hele riedel van zwanger proberen te worden weer opnieuw begint. Ik kan me ook zo voorstellen dat je luteale fase je nu al helemaal dwars zit. Je wil gewoon dat het weer op de rit komt, dat gezeik kun je er nu niet bij hebben en voelt als dubbele straf. En het kan me dan allemaal soms zo ontiegelijk kwaad maken, boos op alles en iedereen. Het is gewoon en f*-ing oneerlijk en moeilijk. Extra lief zijn voor jezelf, het verhaal van het wijntje, iets leuks kopen voor jezelf etc van Doortje sluit ik me volledig bij aan. Het stomme is dat je ook geen andere optie hebt dan om ook hier maar weer doorheen te gaan. Mensen noemen je soms moedig, alsof je iets te kiezen hebt. Helaas is niets minder waar. Ik hoop dat de lucht snel weer eventjes opklaart bij je. Van die momenten moeten we maar gewoon genieten.
vrijdag 18 maart 2016 om 20:43
O, en een update van mijn kant:
Baan is het niet geworden. Ze vonden me jammer genoeg nog net wat te licht voor de functie. Ik had de stap heel graag gemaakt maar blijkbaar was er iemand die beter in het plaatje paste. Wel heel vervelend vind ik het dat er echt maar heel af en toe een vacature voorbij komt die me leuk lijkt. Het geeft me het gevoel dat het nog wel eens erg lang kan gaan duren, terwijl ik echt heel graag een nieuwe uitdaging aan wil gaan.
Gisteren trouwens een drupje oud bloed, vandaag ook, dus ik word waarschijnlijk morgen ongesteld. Weer een cyclus voorbij, gisteren wel even flink verdrietig om geweest. Het zou zo veel fijner zijn als je tussen de pogingen niet zo lang hoefde te wachten. Nou goed, op naar ronde vier. Nu lekker met een wijntje en een lieve pup op de bank, morgen gezellig naar m'n opa (waar m'n broer en z'n vrouw waarschijnlijk hun blije nieuws gaan vertellen dus dat zal wel weer even slikken zijn) en zondag even lekker iets voor mezelf kopen!
Afgelopen zaterdag zat ik trouwens nietsvermoedend op een gezellige verjaardag met een clubje vriendinnen, toen er geproost werd en een van m'n vriendinnen vertelde dat ze zwanger is. Tweede ronde, pats boem, nu 14 weken. Ik werd er stil van. Nadat alle blije praat voorbij was vroeg een van die meiden hoe het nu met mij is en toen kwamen uiteraard keihard de waterlanders opzetten. Samen met zwangere vriendin heel hard gehuild. Iedereen begreep hoe klote het voor mij moest zijn. Ze waren heel lief. Maar het blijft toch echt ontzettend moeilijk. Dus dat heeft me echt wel weer bezig gehouden ook de afgelopen week. Ik heb nu het gevoel dat ik even geen pauze krijg tussen de emotionele klappen door en dat heb ik wel nodig.
Toch vandaag ook een lichtpunt. Eindelijk de afspraak in het AMC. De uitslagen waren allemaal goed! Geen afwijking in schildklier, geen aanvullende familiaire stollingsafwijkingen gevonden. Onze arts daar was dit keer ook veel rustiger en zachter. Ze heeft ons aangehoord, dat ik de kans dat het een volgende keer ook gewoon goed kan gaan gevoelsmatig heel laag inschat. Ze legde uit dat echt heel veel vrouwen dit hebben. Maar dat het echt niet waar is. Ze schat onze kansen hartstikke goed in. Ja, we hebben bij elke poging maar 60-70 procent kans dat het goed gaat. Maar verreweg de meeste vrouwen, ze gaf aan dat het niet goed te schatten of te onderbouwen is maar noemde heel voorzichtig 'meer dan 90%', die dit hebben wat ik heb krijgen door vol te houden wel een gezond kind. En voor zover zij kan inschatten geldt voor ons het principe van de aanhouder wint. Het was heel erg fijn om dat van haar te horen. En om het plaatje nu compleet te hebben. Ik was nu ook wat rustiger, heb me beseft dat ik moet vertrouwen op haar deskundigheid. Het gaf ons allebei een positief gevoel. We weten waar we aan toe zijn, hebben alle belangrijke andere mogelijke oorzaken uit kunnen sluiten en kunnen ons daardoor hopelijk nu ook neerleggen bij onze situatie. Een ander ding was dat ze in het AMC de afgelopen tijd begonnen zijn met het spuiten van de fraxiparine al bij de positieve test, en niet pas bij hartactie bij 5,5 week. Dus dat beleid gaat ze ook voorstellen aan m'n eigen gynaecoloog in het OLVG en die nemen dat dan gewoon over. Nu even allemaal verwerken, toch weer een hoofdstukje af kunnen sluiten. En dan maar weer door naar ronde 4 van poging 4!
Een heel fijn weekend allemaal. X
Baan is het niet geworden. Ze vonden me jammer genoeg nog net wat te licht voor de functie. Ik had de stap heel graag gemaakt maar blijkbaar was er iemand die beter in het plaatje paste. Wel heel vervelend vind ik het dat er echt maar heel af en toe een vacature voorbij komt die me leuk lijkt. Het geeft me het gevoel dat het nog wel eens erg lang kan gaan duren, terwijl ik echt heel graag een nieuwe uitdaging aan wil gaan.
Gisteren trouwens een drupje oud bloed, vandaag ook, dus ik word waarschijnlijk morgen ongesteld. Weer een cyclus voorbij, gisteren wel even flink verdrietig om geweest. Het zou zo veel fijner zijn als je tussen de pogingen niet zo lang hoefde te wachten. Nou goed, op naar ronde vier. Nu lekker met een wijntje en een lieve pup op de bank, morgen gezellig naar m'n opa (waar m'n broer en z'n vrouw waarschijnlijk hun blije nieuws gaan vertellen dus dat zal wel weer even slikken zijn) en zondag even lekker iets voor mezelf kopen!
Afgelopen zaterdag zat ik trouwens nietsvermoedend op een gezellige verjaardag met een clubje vriendinnen, toen er geproost werd en een van m'n vriendinnen vertelde dat ze zwanger is. Tweede ronde, pats boem, nu 14 weken. Ik werd er stil van. Nadat alle blije praat voorbij was vroeg een van die meiden hoe het nu met mij is en toen kwamen uiteraard keihard de waterlanders opzetten. Samen met zwangere vriendin heel hard gehuild. Iedereen begreep hoe klote het voor mij moest zijn. Ze waren heel lief. Maar het blijft toch echt ontzettend moeilijk. Dus dat heeft me echt wel weer bezig gehouden ook de afgelopen week. Ik heb nu het gevoel dat ik even geen pauze krijg tussen de emotionele klappen door en dat heb ik wel nodig.
Toch vandaag ook een lichtpunt. Eindelijk de afspraak in het AMC. De uitslagen waren allemaal goed! Geen afwijking in schildklier, geen aanvullende familiaire stollingsafwijkingen gevonden. Onze arts daar was dit keer ook veel rustiger en zachter. Ze heeft ons aangehoord, dat ik de kans dat het een volgende keer ook gewoon goed kan gaan gevoelsmatig heel laag inschat. Ze legde uit dat echt heel veel vrouwen dit hebben. Maar dat het echt niet waar is. Ze schat onze kansen hartstikke goed in. Ja, we hebben bij elke poging maar 60-70 procent kans dat het goed gaat. Maar verreweg de meeste vrouwen, ze gaf aan dat het niet goed te schatten of te onderbouwen is maar noemde heel voorzichtig 'meer dan 90%', die dit hebben wat ik heb krijgen door vol te houden wel een gezond kind. En voor zover zij kan inschatten geldt voor ons het principe van de aanhouder wint. Het was heel erg fijn om dat van haar te horen. En om het plaatje nu compleet te hebben. Ik was nu ook wat rustiger, heb me beseft dat ik moet vertrouwen op haar deskundigheid. Het gaf ons allebei een positief gevoel. We weten waar we aan toe zijn, hebben alle belangrijke andere mogelijke oorzaken uit kunnen sluiten en kunnen ons daardoor hopelijk nu ook neerleggen bij onze situatie. Een ander ding was dat ze in het AMC de afgelopen tijd begonnen zijn met het spuiten van de fraxiparine al bij de positieve test, en niet pas bij hartactie bij 5,5 week. Dus dat beleid gaat ze ook voorstellen aan m'n eigen gynaecoloog in het OLVG en die nemen dat dan gewoon over. Nu even allemaal verwerken, toch weer een hoofdstukje af kunnen sluiten. En dan maar weer door naar ronde 4 van poging 4!
Een heel fijn weekend allemaal. X
zaterdag 19 maart 2016 om 17:44
Wow, wat is er veel geschreven! Gezellig! Even bijlezen hoor.
@Anniez: Wat balen van de baan! Ik kan me voorstellen dat dat nou net de kleine lichtpuntjes zijn die je af en toe nodig hebt om weer wat nieuwe energie te krijgen.. Hopelijk komt er snel een nieuwe kans voorbij! Menstruatie al doorgebroken of is er nog hoop voor deze ronde? Verwen jezelf maar goed, die puppy doet vast wonderen Wel fijn dat je samen met je zwangere vriendin kan huilen, maar dan nog is het confronterend he.. Soms moeten mensen om je heen gewoon ook even pauzeren met babies maken, dat zou het toch iets makkelijker maken! En wat fijn dat de arts jullie kansen zo positief inschat, ook al blijft het enorm spannend, ik zou idd echt proberen aan haar vertrouwen vast te houden!
@Bloem, grrr.. wat klote dit.. Elke menstruatie is er dan echt één te veel, ook gewoon stom dat je cyclus dan weer een beetje van slag is na zo'n miskraam.. Het voelt zo oneerlijk om dan elke maand weer te moeten wachten, terwijl je er al twee keer zo dichtbij bent geweest!! Ik herken het gevoel zo erg. Zou willen dat ik iets kan zeggen om je op te beuren, maar soms lukt dat ook gewoon even niet. En idd wat Lisa zegt, het moeilijkste is misschien wel dat je niet weet of het ooit weer gaat lukken en dan wel goed mag blijven gaan.. Ik hoop dat je ook hier weer bovenop komt, vast wel.. maar het doet pijn..
@Laura, wat een naar verhaal van die lege kinderwagen, dat soort momenten zijn echt zo confronterend! Ik had het heel erg toen ik vlak na de mk een vriendin van mijn vriend zag lopen met een bolle buik, ze had niet eens verteld dat ze zwanger was van de tweede, terwijl het echt al dik over de helft was.. Zo oneerlijk vond ik dat, ik wilde het zooo graag en zij nam niet eens de moeite om het te vertellen!?
Op hoeveel weken zit je nu precies? Alles nog rustig?
@Lisa, grappig.. we zijn echt precies op dezelfde dag uitgerekend!!
@Saart, succes met de echo! Hoe ver ben je dan? Hou je ons op de hoogte?
@Anniez: Wat balen van de baan! Ik kan me voorstellen dat dat nou net de kleine lichtpuntjes zijn die je af en toe nodig hebt om weer wat nieuwe energie te krijgen.. Hopelijk komt er snel een nieuwe kans voorbij! Menstruatie al doorgebroken of is er nog hoop voor deze ronde? Verwen jezelf maar goed, die puppy doet vast wonderen Wel fijn dat je samen met je zwangere vriendin kan huilen, maar dan nog is het confronterend he.. Soms moeten mensen om je heen gewoon ook even pauzeren met babies maken, dat zou het toch iets makkelijker maken! En wat fijn dat de arts jullie kansen zo positief inschat, ook al blijft het enorm spannend, ik zou idd echt proberen aan haar vertrouwen vast te houden!
@Bloem, grrr.. wat klote dit.. Elke menstruatie is er dan echt één te veel, ook gewoon stom dat je cyclus dan weer een beetje van slag is na zo'n miskraam.. Het voelt zo oneerlijk om dan elke maand weer te moeten wachten, terwijl je er al twee keer zo dichtbij bent geweest!! Ik herken het gevoel zo erg. Zou willen dat ik iets kan zeggen om je op te beuren, maar soms lukt dat ook gewoon even niet. En idd wat Lisa zegt, het moeilijkste is misschien wel dat je niet weet of het ooit weer gaat lukken en dan wel goed mag blijven gaan.. Ik hoop dat je ook hier weer bovenop komt, vast wel.. maar het doet pijn..
@Laura, wat een naar verhaal van die lege kinderwagen, dat soort momenten zijn echt zo confronterend! Ik had het heel erg toen ik vlak na de mk een vriendin van mijn vriend zag lopen met een bolle buik, ze had niet eens verteld dat ze zwanger was van de tweede, terwijl het echt al dik over de helft was.. Zo oneerlijk vond ik dat, ik wilde het zooo graag en zij nam niet eens de moeite om het te vertellen!?
Op hoeveel weken zit je nu precies? Alles nog rustig?
@Lisa, grappig.. we zijn echt precies op dezelfde dag uitgerekend!!
@Saart, succes met de echo! Hoe ver ben je dan? Hou je ons op de hoogte?
zaterdag 19 maart 2016 om 20:09
Balen van de baan Anniez, dus wijntje erbij en lekker knuffelen met je pup! Ik heb mijn hond inmiddels acht jaar (langer zelfs dan de man) en hij is een grote steun voor me geweest. En fijn dat AMC nu met OLVG gaat overleggen, zeker als zij denken dat het werkt
@rosalinde: ja, het blijft heel oneerlijk allemaal soms... ik ben nu 38,5 week, en het is nog rustig. vandaag nog 6,5 km op strand gewandeld. wel soms echt als de dood dat het nog misgaat, we zijn er zooo dichtbij en emotioneel zou ik het niet aankunnen... maar goed, kleine is lekker actief, al verwacht ik 'm de komende week nog niet hoor
@rosalinde: ja, het blijft heel oneerlijk allemaal soms... ik ben nu 38,5 week, en het is nog rustig. vandaag nog 6,5 km op strand gewandeld. wel soms echt als de dood dat het nog misgaat, we zijn er zooo dichtbij en emotioneel zou ik het niet aankunnen... maar goed, kleine is lekker actief, al verwacht ik 'm de komende week nog niet hoor
zondag 20 maart 2016 om 00:21
Fijn dat je je nog zo fit voelt Laura! En kan me je zorgen voorstellen.. Het blijft toch spannend allemaal, ook de bevalling.. Je gaat wel naar n ziekenhuis waar je vertrouwen in hebt toch? Dat scheelt, maar spannend blijft het.. Wat mij soms helpt is om te bedenken dat ik er verder toch geen invloed op heb dus er maar beter vanuit kan gaan dat t vast goedkomt..
Maar ook hier overvalt me soms ineens de angst dat het nog mis kan gaan! Zal je zien dat je weer net bij die verkeerde 0,5% zit ofzo.. Het is nu levensvatbaar, dat vind ik aan de ene kant geruststellend en tegelijkertijd doodeng!
En idd dat gevoel dat je het gewoon niet aankan, mocht het misgaan.. Dus dat mag dan ook gewoon niet gebeuren!
Ben heel benieuwd wanneer je kindje besluit dat ie er klaar voor is! Succes alvast
Maar ook hier overvalt me soms ineens de angst dat het nog mis kan gaan! Zal je zien dat je weer net bij die verkeerde 0,5% zit ofzo.. Het is nu levensvatbaar, dat vind ik aan de ene kant geruststellend en tegelijkertijd doodeng!
En idd dat gevoel dat je het gewoon niet aankan, mocht het misgaan.. Dus dat mag dan ook gewoon niet gebeuren!
Ben heel benieuwd wanneer je kindje besluit dat ie er klaar voor is! Succes alvast
