Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na miskramen...
woensdag 29 april 2015 om 18:25
Hoi allemaal,
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
donderdag 23 juli 2015 om 19:58
Jullie hebben het ook over ouders en verwachtingen... Herken dat zelf ook.
Toen ik in het ziekenhuis lag na de operatie, was mijn pappa jarig. Die was super verdrietig voor ons. Hij wilde zijn verjaardag afzeggen om de hele dag mijn hand vast te houden. Heb hem zijn verjaardag laten vieren. Maar ik voelde me zo'n faalhaas. Weer moest ik verdrietig nieuws vertellen. Hij vond dat onzin. Mijn mams ook.
Maar ja, dat gevoel zit van binnen he, ze kunnen zeggen wat ze willen.... Dat faalgevoel konden ze niet wegnemen...
Toen ik in het ziekenhuis lag na de operatie, was mijn pappa jarig. Die was super verdrietig voor ons. Hij wilde zijn verjaardag afzeggen om de hele dag mijn hand vast te houden. Heb hem zijn verjaardag laten vieren. Maar ik voelde me zo'n faalhaas. Weer moest ik verdrietig nieuws vertellen. Hij vond dat onzin. Mijn mams ook.
Maar ja, dat gevoel zit van binnen he, ze kunnen zeggen wat ze willen.... Dat faalgevoel konden ze niet wegnemen...
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
donderdag 23 juli 2015 om 20:39
quote:Hormonster1982 schreef op 23 juli 2015 @ 19:58:
Jullie hebben het ook over ouders en verwachtingen... Herken dat zelf ook.
Toen ik in het ziekenhuis lag na de operatie, was mijn pappa jarig. Die was super verdrietig voor ons. Hij wilde zijn verjaardag afzeggen om de hele dag mijn hand vast te houden. Heb hem zijn verjaardag laten vieren. Maar ik voelde me zo'n faalhaas. Weer moest ik verdrietig nieuws vertellen. Hij vond dat onzin. Mijn mams ook.
Maar ja, dat gevoel zit van binnen he, ze kunnen zeggen wat ze willen.... Dat faalgevoel konden ze niet wegnemen...Precies dit! Mijn ouders waren op vakantie en wilden terugkomen! Ik wilde dit pertinent niet en gelukkig hebben ze dit niet gedaan.. Je voelt je dan bijna alsof je ook nog hun vakantie verpest!
Jullie hebben het ook over ouders en verwachtingen... Herken dat zelf ook.
Toen ik in het ziekenhuis lag na de operatie, was mijn pappa jarig. Die was super verdrietig voor ons. Hij wilde zijn verjaardag afzeggen om de hele dag mijn hand vast te houden. Heb hem zijn verjaardag laten vieren. Maar ik voelde me zo'n faalhaas. Weer moest ik verdrietig nieuws vertellen. Hij vond dat onzin. Mijn mams ook.
Maar ja, dat gevoel zit van binnen he, ze kunnen zeggen wat ze willen.... Dat faalgevoel konden ze niet wegnemen...Precies dit! Mijn ouders waren op vakantie en wilden terugkomen! Ik wilde dit pertinent niet en gelukkig hebben ze dit niet gedaan.. Je voelt je dan bijna alsof je ook nog hun vakantie verpest!
donderdag 23 juli 2015 om 20:41
quote:ana_isabel schreef op 22 juli 2015 @ 23:31:
Hier ook een "miskraam" gehad. Vorige maand.Tussen aanhalingstekens, want het was voor mij een vroeggeboorte. Het verlies was vreselijk, maar ik weigerde om slachtoffer te worden van mijn situatie. Ik kon er goed over praten en was ook benaderbaar voor vrienden en familie. Dit werkte tweeledig...omdat ik niet hysterisch door het huis kroop op handen en knieen , denken mensen al snel dat het goed met je gaat. Mensen vergeten dan snel. Dit leidde er toe dat ik soms onredelijk boos ben (nu nog weleens) omdat het leven gewoon door gaat en mijn zoontje geen plek heeft in ons gezin voor buitenstaanders.Een achtbaan aan gevoelens, want ik wil niet dat mensen mij anders behandelen , maar ergens wil ik ook dat ze beseffen wat ik mee heb gemaakt...
Mijn man is gelukkig mijn rots. Volgens hem heeft onze zoon wel degelijk een plek. En dat is natuurlijk zo. Een dikke knuffel aan elke vrouw in dit topic die dit heeft meegemaakt, in welke fase vd zwangerschap dan ook.
En aan de zwangeren onder ons; geniet van je zwangerschap! Het is jullie gegund.Heel heftig verhaal isabel! Dat dubbele herken ik.. Ik ben ook heel flink en dapper en dan vraagt inderdaad na 2 weken bijna niemand er meer naar.. Ik verwacht daarom ook niks van mensen en verwerk het voor mezelf en met mijn vriend! Voor jou een hele dikke knuffel!
Hier ook een "miskraam" gehad. Vorige maand.Tussen aanhalingstekens, want het was voor mij een vroeggeboorte. Het verlies was vreselijk, maar ik weigerde om slachtoffer te worden van mijn situatie. Ik kon er goed over praten en was ook benaderbaar voor vrienden en familie. Dit werkte tweeledig...omdat ik niet hysterisch door het huis kroop op handen en knieen , denken mensen al snel dat het goed met je gaat. Mensen vergeten dan snel. Dit leidde er toe dat ik soms onredelijk boos ben (nu nog weleens) omdat het leven gewoon door gaat en mijn zoontje geen plek heeft in ons gezin voor buitenstaanders.Een achtbaan aan gevoelens, want ik wil niet dat mensen mij anders behandelen , maar ergens wil ik ook dat ze beseffen wat ik mee heb gemaakt...
Mijn man is gelukkig mijn rots. Volgens hem heeft onze zoon wel degelijk een plek. En dat is natuurlijk zo. Een dikke knuffel aan elke vrouw in dit topic die dit heeft meegemaakt, in welke fase vd zwangerschap dan ook.
En aan de zwangeren onder ons; geniet van je zwangerschap! Het is jullie gegund.Heel heftig verhaal isabel! Dat dubbele herken ik.. Ik ben ook heel flink en dapper en dan vraagt inderdaad na 2 weken bijna niemand er meer naar.. Ik verwacht daarom ook niks van mensen en verwerk het voor mezelf en met mijn vriend! Voor jou een hele dikke knuffel!
donderdag 23 juli 2015 om 20:44
quote:laurabb schreef op 23 juli 2015 @ 07:32:
Wat een verhaal Ana_isabel, en wat ongelofelijk verdrietig. Hoeveel maanden was je?
Hier gaat er van alles door m'n hoofd.
Na de anencefalie vorig jaar kreeg ik van artsen het advies om minimaal 4-5mg foliumzuur te slikken, ipv 0,5mg - dit om herhaling te voorkomen. Echter, ik hoorde ook dat te lang foliumzuur slikken kan leiden tot schade aan het zenuwstelsel. Om die reden slik ik sinds een maand of twee nog maar 2mg per dag.
Anencefalie ontwikkelt zich in week 3 van de zwangerschap en ik heb 2-4% kans op herhaling. Ook hebben we een verhoogde kans op een open ruggetje. We zitten nu in week 3.
Ik durf ook niet blij te zijn met de test, omdat ik gewoon niet weet of die 2mg genoeg zal zijn (overigens geeft zelfs 4-5mg geen honderd procent garantie).Hoe gaat het meid?? Ohhh die eerste weken zijn killing! Ik kan weinig zeggen om die onzekerheid weg te nemen alleen maar dat het jou gegund is dat deze zwangerschap goed gaat!!!! Hugs!
Wat een verhaal Ana_isabel, en wat ongelofelijk verdrietig. Hoeveel maanden was je?
Hier gaat er van alles door m'n hoofd.
Na de anencefalie vorig jaar kreeg ik van artsen het advies om minimaal 4-5mg foliumzuur te slikken, ipv 0,5mg - dit om herhaling te voorkomen. Echter, ik hoorde ook dat te lang foliumzuur slikken kan leiden tot schade aan het zenuwstelsel. Om die reden slik ik sinds een maand of twee nog maar 2mg per dag.
Anencefalie ontwikkelt zich in week 3 van de zwangerschap en ik heb 2-4% kans op herhaling. Ook hebben we een verhoogde kans op een open ruggetje. We zitten nu in week 3.
Ik durf ook niet blij te zijn met de test, omdat ik gewoon niet weet of die 2mg genoeg zal zijn (overigens geeft zelfs 4-5mg geen honderd procent garantie).Hoe gaat het meid?? Ohhh die eerste weken zijn killing! Ik kan weinig zeggen om die onzekerheid weg te nemen alleen maar dat het jou gegund is dat deze zwangerschap goed gaat!!!! Hugs!
donderdag 23 juli 2015 om 20:51
Dank. Heb vandaag bloed laten prikken om waardes te checken - misschien dat dat me iets geruststelt. Ik ben wel goed moe en misselijk, en bang
Toch gek, het is nu zo groot als een maanzaadje en juist nu (week 3-4) wordt de allesbeslissende slag op gebied van schedeldak en rug gespeeld. Alleen zie je de uitkomst daarvan doorgaans pas bij week 12 en 20
Toch gek, het is nu zo groot als een maanzaadje en juist nu (week 3-4) wordt de allesbeslissende slag op gebied van schedeldak en rug gespeeld. Alleen zie je de uitkomst daarvan doorgaans pas bij week 12 en 20
donderdag 23 juli 2015 om 20:58
quote:laurabb schreef op 23 juli 2015 @ 07:32:
Wat een verhaal Ana_isabel, en wat ongelofelijk verdrietig. Hoeveel maanden was je?
Hier gaat er van alles door m'n hoofd.
Na de anencefalie vorig jaar kreeg ik van artsen het advies om minimaal 4-5mg foliumzuur te slikken, ipv 0,5mg - dit om herhaling te voorkomen. Echter, ik hoorde ook dat te lang foliumzuur slikken kan leiden tot schade aan het zenuwstelsel. Om die reden slik ik sinds een maand of twee nog maar 2mg per dag.
Anencefalie ontwikkelt zich in week 3 van de zwangerschap en ik heb 2-4% kans op herhaling. Ook hebben we een verhoogde kans op een open ruggetje. We zitten nu in week 3.
Ik durf ook niet blij te zijn met de test, omdat ik gewoon niet weet of die 2mg genoeg zal zijn (overigens geeft zelfs 4-5mg geen honderd procent garantie).
Ik was 4 maanden.
Jouw verhaal klinkt ook heftig. Voelt alsof je nergens "zekerheid" uit kunt halen.
Wat een verhaal Ana_isabel, en wat ongelofelijk verdrietig. Hoeveel maanden was je?
Hier gaat er van alles door m'n hoofd.
Na de anencefalie vorig jaar kreeg ik van artsen het advies om minimaal 4-5mg foliumzuur te slikken, ipv 0,5mg - dit om herhaling te voorkomen. Echter, ik hoorde ook dat te lang foliumzuur slikken kan leiden tot schade aan het zenuwstelsel. Om die reden slik ik sinds een maand of twee nog maar 2mg per dag.
Anencefalie ontwikkelt zich in week 3 van de zwangerschap en ik heb 2-4% kans op herhaling. Ook hebben we een verhoogde kans op een open ruggetje. We zitten nu in week 3.
Ik durf ook niet blij te zijn met de test, omdat ik gewoon niet weet of die 2mg genoeg zal zijn (overigens geeft zelfs 4-5mg geen honderd procent garantie).
Ik was 4 maanden.
Jouw verhaal klinkt ook heftig. Voelt alsof je nergens "zekerheid" uit kunt halen.
donderdag 23 juli 2015 om 21:01
quote:Doortjee schreef op 23 juli 2015 @ 20:41:
[...]
Heel heftig verhaal isabel! Dat dubbele herken ik.. Ik ben ook heel flink en dapper en dan vraagt inderdaad na 2 weken bijna niemand er meer naar.. Ik verwacht daarom ook niks van mensen en verwerk het voor mezelf en met mijn vriend! Voor jou een hele dikke knuffel!Dankje!... ja mensen gaan door en zo hoort het natuurlijk ook. Je moet het inderdaad zelf verwerken. Ik heb mijzelf gewoon toestemming gegeven om eens in de zoveel tijd heerlijk onredelijk te zijn qua gevoel (in mijzelf, niet naar anderen) Ik laat het gewoon toe. Niks is "fout"
[...]
Heel heftig verhaal isabel! Dat dubbele herken ik.. Ik ben ook heel flink en dapper en dan vraagt inderdaad na 2 weken bijna niemand er meer naar.. Ik verwacht daarom ook niks van mensen en verwerk het voor mezelf en met mijn vriend! Voor jou een hele dikke knuffel!Dankje!... ja mensen gaan door en zo hoort het natuurlijk ook. Je moet het inderdaad zelf verwerken. Ik heb mijzelf gewoon toestemming gegeven om eens in de zoveel tijd heerlijk onredelijk te zijn qua gevoel (in mijzelf, niet naar anderen) Ik laat het gewoon toe. Niks is "fout"
donderdag 23 juli 2015 om 21:07
quote:Hormonster1982 schreef op 23 juli 2015 @ 19:58:
Jullie hebben het ook over ouders en verwachtingen... Herken dat zelf ook.
Toen ik in het ziekenhuis lag na de operatie, was mijn pappa jarig. Die was super verdrietig voor ons. Hij wilde zijn verjaardag afzeggen om de hele dag mijn hand vast te houden. Heb hem zijn verjaardag laten vieren. Maar ik voelde me zo'n faalhaas. Weer moest ik verdrietig nieuws vertellen. Hij vond dat onzin. Mijn mams ook.
Maar ja, dat gevoel zit van binnen he, ze kunnen zeggen wat ze willen.... Dat faalgevoel konden ze niet wegnemen...
Ach meis toch...je hebt niet gefaalt, echt niet. Als ouder zijnde wil je alle pijn en verdriet van je eigen kind het liefste wegnemen. Het feit dat dat niet kan is voor hen vreselijk.
Je kindje (al dan niet in wording)loslaten in liefde is absoluut geen falen, maar het dapperste wat jij kunt doen
Jullie hebben het ook over ouders en verwachtingen... Herken dat zelf ook.
Toen ik in het ziekenhuis lag na de operatie, was mijn pappa jarig. Die was super verdrietig voor ons. Hij wilde zijn verjaardag afzeggen om de hele dag mijn hand vast te houden. Heb hem zijn verjaardag laten vieren. Maar ik voelde me zo'n faalhaas. Weer moest ik verdrietig nieuws vertellen. Hij vond dat onzin. Mijn mams ook.
Maar ja, dat gevoel zit van binnen he, ze kunnen zeggen wat ze willen.... Dat faalgevoel konden ze niet wegnemen...
Ach meis toch...je hebt niet gefaalt, echt niet. Als ouder zijnde wil je alle pijn en verdriet van je eigen kind het liefste wegnemen. Het feit dat dat niet kan is voor hen vreselijk.
Je kindje (al dan niet in wording)loslaten in liefde is absoluut geen falen, maar het dapperste wat jij kunt doen
donderdag 23 juli 2015 om 21:09
donderdag 23 juli 2015 om 21:14
quote:Hormonster1982 schreef op 23 juli 2015 @ 19:56:
Wow Laura!!!! WT een mooi nieuws. Zo spannend, maar misschien dit keer wel de mooiste van allemaal... Gun het je zo!!! Gefeliciteerd meis!
Je hebt heel lang heel veel foliumzuur geslikt, het zal heus voldoende zijn...!
Wat een moeilijke tijd heb jij moeten doorgaan en ga je nog door Isabel. Ben er stil en verdrietig van. Ik snap dat het zo tweeledig is. Maar verdriet is verdriet. En jullie zoontje hoort in jullie leven. Punt. Hij was welkom en jullie zullen van hem houden. Dat er geen herinneringen met hem zullen komen is heel pijnlijk, en daar moet iedereen rekening mee houden. En je boosheid is niet meer dan een normale reactie. Probeer het niet weg te stoppen. Het hoort bij het rouwen.
Hoe ver was je. En hoe voel je je nu?
Wat een lief berichtje
Ik voel mij nu naar omstandigheden eigenlijk heel goed. Het klinkt gek, maar ik weet gewoon dat hij nu op een betere plek is. Dat wil ik gewoon geloven. Hem is een leven van overleven bespaard gebleven en daar ben ik oprecht dankbaar voor. In mijn hoofd wist ik dat het zo beter was. Intens verdriet gehad dat ik hem niet mocht houden, maar ook dankbaar dat hij mijn zoon is en ik hem een naam mocht geven.
Wow Laura!!!! WT een mooi nieuws. Zo spannend, maar misschien dit keer wel de mooiste van allemaal... Gun het je zo!!! Gefeliciteerd meis!
Je hebt heel lang heel veel foliumzuur geslikt, het zal heus voldoende zijn...!
Wat een moeilijke tijd heb jij moeten doorgaan en ga je nog door Isabel. Ben er stil en verdrietig van. Ik snap dat het zo tweeledig is. Maar verdriet is verdriet. En jullie zoontje hoort in jullie leven. Punt. Hij was welkom en jullie zullen van hem houden. Dat er geen herinneringen met hem zullen komen is heel pijnlijk, en daar moet iedereen rekening mee houden. En je boosheid is niet meer dan een normale reactie. Probeer het niet weg te stoppen. Het hoort bij het rouwen.
Hoe ver was je. En hoe voel je je nu?
Wat een lief berichtje
Ik voel mij nu naar omstandigheden eigenlijk heel goed. Het klinkt gek, maar ik weet gewoon dat hij nu op een betere plek is. Dat wil ik gewoon geloven. Hem is een leven van overleven bespaard gebleven en daar ben ik oprecht dankbaar voor. In mijn hoofd wist ik dat het zo beter was. Intens verdriet gehad dat ik hem niet mocht houden, maar ook dankbaar dat hij mijn zoon is en ik hem een naam mocht geven.
donderdag 23 juli 2015 om 21:17
quote:laurabb schreef op 23 juli 2015 @ 21:09:
Ik ben ook zo snel mogelijk weer gaan werken en wij gingen een week later
ook nog trouwen. Maar merk nu, een jaar later, dat ik gewoon veel eerlijker naar mijn omgeving had moeten zijn - dat had een hoop lompe opmerkingen gescheeld. En ik ben er nog steeds niet
overheen
Gun jezelf dat gevoel. Het is jouw rouwproces, daar staat geen tijd voor. Lompe opmerkingen blijven mensen maken helaas...
Ik koos ervoor om het mij niet meer te laten raken. Ik wilde niet dat de nagedachtenis aan hem alleen maar pijn zou opwekken. Die rol wilde ik hem niet toe bedelen.
Ik ben ook zo snel mogelijk weer gaan werken en wij gingen een week later
ook nog trouwen. Maar merk nu, een jaar later, dat ik gewoon veel eerlijker naar mijn omgeving had moeten zijn - dat had een hoop lompe opmerkingen gescheeld. En ik ben er nog steeds niet
overheen
Gun jezelf dat gevoel. Het is jouw rouwproces, daar staat geen tijd voor. Lompe opmerkingen blijven mensen maken helaas...
Ik koos ervoor om het mij niet meer te laten raken. Ik wilde niet dat de nagedachtenis aan hem alleen maar pijn zou opwekken. Die rol wilde ik hem niet toe bedelen.
zondag 26 juli 2015 om 01:24
Ik zit nog even mee te lezen hoor ladies. Laurabb: wat een geweldig nieuws!! Die eerste weken zijn echt gruwelijk en duren zoooo lang, zeker na wat je hebt meegemaakt. Maar nu heb je in ieder geval weer een ijzer in het vuur, de eerste stap richting een kind is gezet. Ik duim en hoop voor je.
Ana_isabel: Wat een verhaal zeg, gruwelijk. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn "verlies" echt minder was want gewoon in mijn eerste trimester, maar ik herken wat je schrijft over niet meteen zulke heftige diepe dalen vlak na het verlies. Ik had dat ook na mijn tweede zwangerschap. Het ging eigenlijk wel ok (na die eerste helemaaaal niet) al kon ik soms enorm uit mijn slof schieten en ik miste het begrip bij vrienden. Wij wonen sinds een jaar in de VS, waar we een stuk minder netwerk hebben dan in NL, en ik heb me heel alleen en onbegrepen gevoeld.
Ana_isabel: Wat een verhaal zeg, gruwelijk. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn "verlies" echt minder was want gewoon in mijn eerste trimester, maar ik herken wat je schrijft over niet meteen zulke heftige diepe dalen vlak na het verlies. Ik had dat ook na mijn tweede zwangerschap. Het ging eigenlijk wel ok (na die eerste helemaaaal niet) al kon ik soms enorm uit mijn slof schieten en ik miste het begrip bij vrienden. Wij wonen sinds een jaar in de VS, waar we een stuk minder netwerk hebben dan in NL, en ik heb me heel alleen en onbegrepen gevoeld.
zondag 26 juli 2015 om 01:27
quote:laurabb schreef op 23 juli 2015 @ 21:09:
Ik ben ook zo snel mogelijk weer gaan werken en wij gingen een week later
ook nog trouwen. Maar merk nu, een jaar later, dat ik gewoon veel eerlijker naar mijn omgeving had moeten zijn - dat had een hoop lompe opmerkingen gescheeld. En ik ben er nog steeds niet
overheen
Maakt niets uit want jij doet het op jouw manier.
Fijn om je ook eens op een milde toon te lezen.
Ik duim nog steeds voor je en blijf dat doen.
Je komt op me over als een lieverd van een dijker van een vrouw.
Ik ben ook zo snel mogelijk weer gaan werken en wij gingen een week later
ook nog trouwen. Maar merk nu, een jaar later, dat ik gewoon veel eerlijker naar mijn omgeving had moeten zijn - dat had een hoop lompe opmerkingen gescheeld. En ik ben er nog steeds niet
overheen
Maakt niets uit want jij doet het op jouw manier.
Fijn om je ook eens op een milde toon te lezen.
Ik duim nog steeds voor je en blijf dat doen.
Je komt op me over als een lieverd van een dijker van een vrouw.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 26 juli 2015 om 01:31
quote:ana_isabel schreef op 23 juli 2015 @ 21:14:
[...]
Intens verdriet gehad dat ik hem niet mocht houden, maar ook dankbaar dat hij mijn zoon is en ik hem een naam mocht geven.
Hij heeft een lieve moeder.
[...]
Intens verdriet gehad dat ik hem niet mocht houden, maar ook dankbaar dat hij mijn zoon is en ik hem een naam mocht geven.
Hij heeft een lieve moeder.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 26 juli 2015 om 14:31
Dank Enn, maarre... schrijf ik niet op milde toon dan?
@kroos: het is al lastig genoeg, helemaal als vrienden en familie ook nog eens ver weg zitten. met mij ging het de eerste 2-3 maanden ook best wel goed, de klap kwam pas veel later...
Dank Calimero. Ik ben stiknerveus. Wat kunnen de dagen lang duren...
@kroos: het is al lastig genoeg, helemaal als vrienden en familie ook nog eens ver weg zitten. met mij ging het de eerste 2-3 maanden ook best wel goed, de klap kwam pas veel later...
Dank Calimero. Ik ben stiknerveus. Wat kunnen de dagen lang duren...
zondag 26 juli 2015 om 14:37
quote:kroos1984 schreef op 26 juli 2015 @ 01:24:
Ik zit nog even mee te lezen hoor ladies. Laurabb: wat een geweldig nieuws!! Die eerste weken zijn echt gruwelijk en duren zoooo lang, zeker na wat je hebt meegemaakt. Maar nu heb je in ieder geval weer een ijzer in het vuur, de eerste stap richting een kind is gezet. Ik duim en hoop voor je.
Ana_isabel: Wat een verhaal zeg, gruwelijk. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn "verlies" echt minder was want gewoon in mijn eerste trimester, maar ik herken wat je schrijft over niet meteen zulke heftige diepe dalen vlak na het verlies. Ik had dat ook na mijn tweede zwangerschap. Het ging eigenlijk wel ok (na die eerste helemaaaal niet) al kon ik soms enorm uit mijn slof schieten en ik miste het begrip bij vrienden. Wij wonen sinds een jaar in de VS, waar we een stuk minder netwerk hebben dan in NL, en ik heb me heel alleen en onbegrepen gevoeld.Nooit meer zeggen hoor dat jouw verlies " minder" was. Voor jouw was dit het grootste verlies wat je kon ervaren.In mijn beleving bestaat er geen erger of minder erg. De pijn die je eraan overhoudt is precies hetzelfde
Ik zit nog even mee te lezen hoor ladies. Laurabb: wat een geweldig nieuws!! Die eerste weken zijn echt gruwelijk en duren zoooo lang, zeker na wat je hebt meegemaakt. Maar nu heb je in ieder geval weer een ijzer in het vuur, de eerste stap richting een kind is gezet. Ik duim en hoop voor je.
Ana_isabel: Wat een verhaal zeg, gruwelijk. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn "verlies" echt minder was want gewoon in mijn eerste trimester, maar ik herken wat je schrijft over niet meteen zulke heftige diepe dalen vlak na het verlies. Ik had dat ook na mijn tweede zwangerschap. Het ging eigenlijk wel ok (na die eerste helemaaaal niet) al kon ik soms enorm uit mijn slof schieten en ik miste het begrip bij vrienden. Wij wonen sinds een jaar in de VS, waar we een stuk minder netwerk hebben dan in NL, en ik heb me heel alleen en onbegrepen gevoeld.Nooit meer zeggen hoor dat jouw verlies " minder" was. Voor jouw was dit het grootste verlies wat je kon ervaren.In mijn beleving bestaat er geen erger of minder erg. De pijn die je eraan overhoudt is precies hetzelfde
maandag 27 juli 2015 om 20:28
Hi allemaal,
Weet niet of dit forum nog erg actief is? Zie laatste bericht van mei? Maar moet ook even mijn verhaal kwijt (al is het misschien net wat anders dan de meeste verhalen hierboven omdat ik een gezonde zoon heb van 2 (na een niet stress-vrije zwangerschap door veel bloedverlies, maar wel goed geëindigd). Wij zijn in augustus 2014 begonnen voor nr. 2. In november (ronde 5) zwanger: 2 goede echo's gehad bij 7 en 10 weken, bij 12 weken was het zo'n 1,5 week daarvoor overleden... Vreselijke ervaring, meteen gecurreteerd en vol goede moed verder. Vorige week (ronde 6) weer zwanger. Alleen testen werden al direct elke dag lichter en vandaag miskraam begonnen bij 4,5 week- heel vroeg dit keer. Wat is er mis met me?! Waarom blijven de vruchtjes niet meer zitten? Was van mijn zoon in 3e ronde zwanger maar was toen 30, nu inmiddels 33...
Vind het zo oneerlijk. En ben heel bang dat er iets mis is.
Hoe is het met jullie van dit forum? Ben erg benieuwd!
Weet niet of dit forum nog erg actief is? Zie laatste bericht van mei? Maar moet ook even mijn verhaal kwijt (al is het misschien net wat anders dan de meeste verhalen hierboven omdat ik een gezonde zoon heb van 2 (na een niet stress-vrije zwangerschap door veel bloedverlies, maar wel goed geëindigd). Wij zijn in augustus 2014 begonnen voor nr. 2. In november (ronde 5) zwanger: 2 goede echo's gehad bij 7 en 10 weken, bij 12 weken was het zo'n 1,5 week daarvoor overleden... Vreselijke ervaring, meteen gecurreteerd en vol goede moed verder. Vorige week (ronde 6) weer zwanger. Alleen testen werden al direct elke dag lichter en vandaag miskraam begonnen bij 4,5 week- heel vroeg dit keer. Wat is er mis met me?! Waarom blijven de vruchtjes niet meer zitten? Was van mijn zoon in 3e ronde zwanger maar was toen 30, nu inmiddels 33...
Vind het zo oneerlijk. En ben heel bang dat er iets mis is.
Hoe is het met jullie van dit forum? Ben erg benieuwd!
