Zwanger
alle pijlers
Zwangerschap met zorgen
vrijdag 5 april 2019 om 10:33
Hallo allemaal,
Ik ben zwanger van mijn 2e kind. Door vroeggeboorte van de eerste en een te laag geboortegewicht is deze zwangerschap helaas minder onbezorgd dan de eerste. Er is kans op herhaling, ik moet medicijnen slikken en er vinden extra controles plaats. Ik heb deze zwangerschap veel meer last van vermoeidheid en ben zelfs deels ziekgemeld van mijn werk. Door de hormonen lukt het vaak niet meer zo goed om te relativeren.
Er zijn vast meer mensen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt. Hoe gaan jullie om met de extra zorgen over de zwangerschap? Lukt het je om desondanks toch ook af en toe te genieten van het zwanger zijn? Wie weet helpt het als we hier samen van ons af kunnen praten!
Ik ben zwanger van mijn 2e kind. Door vroeggeboorte van de eerste en een te laag geboortegewicht is deze zwangerschap helaas minder onbezorgd dan de eerste. Er is kans op herhaling, ik moet medicijnen slikken en er vinden extra controles plaats. Ik heb deze zwangerschap veel meer last van vermoeidheid en ben zelfs deels ziekgemeld van mijn werk. Door de hormonen lukt het vaak niet meer zo goed om te relativeren.
Er zijn vast meer mensen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt. Hoe gaan jullie om met de extra zorgen over de zwangerschap? Lukt het je om desondanks toch ook af en toe te genieten van het zwanger zijn? Wie weet helpt het als we hier samen van ons af kunnen praten!
vrijdag 5 april 2019 om 10:50
Een heel ander traject, maar ik ben (heel, heel pril) zwanger na 3 jaar proberen en 11 OI pogingen. Vanwege mijn geschiedenis ga ik een POP traject in en kom dus onder begeleiding bij het ziekenhuis gedurende de zwangerschap. Alles behalve onbezorgd dus. Ik merk dat ik ontzettend opgelucht ben dat "het is gelukt" , maar ik ben nog niet blij. Ik blijf erg terughoudend en durf nauwelijk ergens op te hopen. 25 April heb ik een eerste echo. Hoe ver ben jij?
vrijdag 5 april 2019 om 12:30
Ik herken het. Tijd uitzitten was het bij mij. Accepteren dat je geen zorgeloze zwangerschap hebt en vooral niet kijken naar de mensen die dat wél hebben. Laat dat los. Ga niet vergelijken. So be it. Na de zwangerschap heb je nog zoveel jaren met je kind samen waar je van kunt genieten. 
En die horrormonen werken dan ook niet echt mee. Wat heeft de vroeggeboorte bij jou veroorzaakt?
En die horrormonen werken dan ook niet echt mee. Wat heeft de vroeggeboorte bij jou veroorzaakt?
vrijdag 5 april 2019 om 12:54
Ik schrijf graag mee. Ik ben nu pas 8 weken zwanger, maar vanaf het begin af aan al bloedverlies. Is afgelopen dagen toegenomen, dus dit is al geen fijn begin. Gisteren bij gynaecoloog geweest, het kleintje lijkt het nog goed te doen maar het kan natuurlijk nog beide kanten opvallen.
Daarbij is mijn dochter met 32 weken geboren, dus ik zal onder controle bliiven van de gynaecoloog. Stond ik vorige zwangerschap ook al, maar toen is er geen actie ondernomen omdat het goed leek te gaan. Hopelijk kan ik nu bepaalde signalen eerder herkennen.
Daarbij is mijn dochter met 32 weken geboren, dus ik zal onder controle bliiven van de gynaecoloog. Stond ik vorige zwangerschap ook al, maar toen is er geen actie ondernomen omdat het goed leek te gaan. Hopelijk kan ik nu bepaalde signalen eerder herkennen.
vrijdag 5 april 2019 om 15:18
Pergamon, wat spannend! Mijn eerste is ook na een medisch traject gekomen. Ik kon er pas na de 20 weken echo echt op vertrouwen dat het goed zou komen. Heel herkenbaar, je gevoel. En logisch ook, na 3 jaar teleurstellingen.
Ik ben 16 weken zwanger, gelukkig die spannende eerste weken al door.
Toffifee, waarschijnlijk placenta-insufficientie, zonder duidelijke oorzaak waarom dat zou zijn opgetreden.
IcedFrappe, ook voor jou dubbel spannend dus. Bloedverlies heb ik in het begin ook gehad maar bleef minimaal. Ik hoop voor je dat het onschuldig is! Waar werd de vroeggeboorte bij jou door veroorzaakt? Ik mag zelf nog onder controle van de verloskundige voorlopig. Met name het tweede deel van de zwangerschap zullen er extra controles plaatsvinden om de groei in de gaten te houden.
Ik ben 16 weken zwanger, gelukkig die spannende eerste weken al door.
Toffifee, waarschijnlijk placenta-insufficientie, zonder duidelijke oorzaak waarom dat zou zijn opgetreden.
IcedFrappe, ook voor jou dubbel spannend dus. Bloedverlies heb ik in het begin ook gehad maar bleef minimaal. Ik hoop voor je dat het onschuldig is! Waar werd de vroeggeboorte bij jou door veroorzaakt? Ik mag zelf nog onder controle van de verloskundige voorlopig. Met name het tweede deel van de zwangerschap zullen er extra controles plaatsvinden om de groei in de gaten te houden.
vrijdag 5 april 2019 om 17:03
Spannend IcedFrappe. Lijkt me heel eng, dat bloedverlies. Had je dat bij je eerste ook meteen al zo vroeg?
Wat heerlijk dat je de eerste weken al door bent Pennelien. Kan daar erg naar uitkijken. Ligt er een plan hoe ze je deze keer (extra) gaan begeleiden?
Ik zit pas in week 5 en vind deze spanning vele malen ingewikkelder dan vooraf gedacht. Zeker toen een paar dagen geleden mijn borsten opeens een heel stuk kleiner waren dan de dag er voor. Toen heb ik wel even flink gestresst... Omdat ik wel andere klachten heb (constipatie waar je u tegen zegt
, pijnlijk tandvlees en pijnlijke borsten, geen trek in eten, krampjes en niet te vergeten: misselijk) durf ik langzaam weer te hopen op een positieve afloop, maar in mijn achterhoofd blijft het gevoel dat het mis kan gaan. Ik mag maandag een bloedtest doen bij het ziekenhuis (en dan een paar dagen later weer om te kijken of HcG stijgt of daalt), maar twijfel erg. Uiteindelijk geeft die bloedtest ook geen garanties natuurlijk.
Wat heerlijk dat je de eerste weken al door bent Pennelien. Kan daar erg naar uitkijken. Ligt er een plan hoe ze je deze keer (extra) gaan begeleiden?
Ik zit pas in week 5 en vind deze spanning vele malen ingewikkelder dan vooraf gedacht. Zeker toen een paar dagen geleden mijn borsten opeens een heel stuk kleiner waren dan de dag er voor. Toen heb ik wel even flink gestresst... Omdat ik wel andere klachten heb (constipatie waar je u tegen zegt
, pijnlijk tandvlees en pijnlijke borsten, geen trek in eten, krampjes en niet te vergeten: misselijk) durf ik langzaam weer te hopen op een positieve afloop, maar in mijn achterhoofd blijft het gevoel dat het mis kan gaan. Ik mag maandag een bloedtest doen bij het ziekenhuis (en dan een paar dagen later weer om te kijken of HcG stijgt of daalt), maar twijfel erg. Uiteindelijk geeft die bloedtest ook geen garanties natuurlijk.
vrijdag 5 april 2019 om 17:24
Ha dames. Lastig he, als je niet meer onbezonnen zwanger kan zijn?
Hier ook zwanger van de tweede. Vorige zwangerschap was een MA, met medicijnen en curettage en nasleep tot gevolg (en ik was toen nogal beroerd en we konden niet in ons eigen huis door omstandigheden. Dat was echt een pruttijd.
Nu ben ik 11 weken zwanger en heb ik vandaag een friemelende baby gezien (hoeraaaa) maar ik was als de dóód de weken hiervoor, dacht steeds dat het mis zou gaan. Ik denk dat ik ook met iemand wil praten want ik kan hopelijk me straks meer blij voelen. Nu had ik weinig klachten waar veel zwangeren heel blij mee waren geweest en ik allen maar in de stress was omdat ik bang was voor weer een MA.
Heb wel bedacht dat honderd mensen me konden zeggen 'het komt wel goed', maar dat mijn eigen gevoel er ook mocht/mag zijn. Zij weten vaak niet hoe zoiets voelt en hoe extra spannend het is.
Hier ook zwanger van de tweede. Vorige zwangerschap was een MA, met medicijnen en curettage en nasleep tot gevolg (en ik was toen nogal beroerd en we konden niet in ons eigen huis door omstandigheden. Dat was echt een pruttijd.
Nu ben ik 11 weken zwanger en heb ik vandaag een friemelende baby gezien (hoeraaaa) maar ik was als de dóód de weken hiervoor, dacht steeds dat het mis zou gaan. Ik denk dat ik ook met iemand wil praten want ik kan hopelijk me straks meer blij voelen. Nu had ik weinig klachten waar veel zwangeren heel blij mee waren geweest en ik allen maar in de stress was omdat ik bang was voor weer een MA.
Heb wel bedacht dat honderd mensen me konden zeggen 'het komt wel goed', maar dat mijn eigen gevoel er ook mocht/mag zijn. Zij weten vaak niet hoe zoiets voelt en hoe extra spannend het is.
vrijdag 5 april 2019 om 17:37
@Saqua, ben je onder behandeling bij het ziekenhuis? Mijn maatschappelijk werker daar is echt mijn rots in de branding die me overal doorheen loodst. Ik heb een behoorlijk pittige voorgeschiedenis, waardoor 'angst' nu een grote rol speelt, en zij helpt me daar fantastisch in. (Heb pas over 10 dagen weer een afspraak, maar tel die dagen ook af. Meestal kom ik zoveel fijner en positiever uit die gesprekken!)
woensdag 10 april 2019 om 17:06
Hallo allen,
Ik was even van de radar; zoontje ziek, drukte op het werk, even geen puf voor het forum.
Snowgirl, ik heb je pb gelezen, zal binnenkort tijd maken om te reageren!
Pergamon, hoe gaat het? Nog verandering in je kwaaltjes? Zelf heb ik de eerste 3 maanden het gevoel gehouden dat ik toch echt ongesteld zou gaan worden. Was elk toiletbezoek stiekem toch opgelucht als dat niet zo bleek te zijn
Wat fijn dat je zoveel hebt aan maatschappelijk werk!
IcedFrappe, hoe gaat het nu bij jou?
Saqua, dat klinkt als een heftige tijd, de afloop en nasleep van je eerste zwangerschap. Fijn dat je een goede echo hebt gehad!
Ik denk er zelf ook over na om hulp te zoeken op psychisch vlak. Vraag me wel eens af in hoeverre de vermoeidheid bij mij verklaard zou kunnen worden door stress/zorgen. Draagt er vast aan bij, ook al lig ik er niet wakker van 's nachts. Na de bevalling van mijn eerste heb ik een paar 'grijze' weken gehad, nadat we uit het ziekenhuis ontslagen waren. Gewoon geen gevoel. Niet positief, niet negatief, gewoon leeg. Verzorgen van de baby deed ik uit plicht. Dit werd vanzelf weer beter en was (denk ik nu) geen vreemde reactie op de onverwachte vroeggeboorte maar het was ook niet fijn om mee te maken. Ik vond het best lastig om dat bespreekbaar te maken. Uiteindelijk wel gedaan, ook op het consultatiebureau. Het ging toen vanzelf al beter, dus verder geen hulp voor gezocht.
Nu vraag ik me soms af of het, met die ervaring in mijn achterhoofd en het feit dat de zorgen van deze zwangerschap me toch zwaarder vallen dan vooraf gedacht, niet verstandig zou zijn om nu al hulp te krijgen.
Ik was even van de radar; zoontje ziek, drukte op het werk, even geen puf voor het forum.
Snowgirl, ik heb je pb gelezen, zal binnenkort tijd maken om te reageren!
Pergamon, hoe gaat het? Nog verandering in je kwaaltjes? Zelf heb ik de eerste 3 maanden het gevoel gehouden dat ik toch echt ongesteld zou gaan worden. Was elk toiletbezoek stiekem toch opgelucht als dat niet zo bleek te zijn
Wat fijn dat je zoveel hebt aan maatschappelijk werk!
IcedFrappe, hoe gaat het nu bij jou?
Saqua, dat klinkt als een heftige tijd, de afloop en nasleep van je eerste zwangerschap. Fijn dat je een goede echo hebt gehad!
Ik denk er zelf ook over na om hulp te zoeken op psychisch vlak. Vraag me wel eens af in hoeverre de vermoeidheid bij mij verklaard zou kunnen worden door stress/zorgen. Draagt er vast aan bij, ook al lig ik er niet wakker van 's nachts. Na de bevalling van mijn eerste heb ik een paar 'grijze' weken gehad, nadat we uit het ziekenhuis ontslagen waren. Gewoon geen gevoel. Niet positief, niet negatief, gewoon leeg. Verzorgen van de baby deed ik uit plicht. Dit werd vanzelf weer beter en was (denk ik nu) geen vreemde reactie op de onverwachte vroeggeboorte maar het was ook niet fijn om mee te maken. Ik vond het best lastig om dat bespreekbaar te maken. Uiteindelijk wel gedaan, ook op het consultatiebureau. Het ging toen vanzelf al beter, dus verder geen hulp voor gezocht.
Nu vraag ik me soms af of het, met die ervaring in mijn achterhoofd en het feit dat de zorgen van deze zwangerschap me toch zwaarder vallen dan vooraf gedacht, niet verstandig zou zijn om nu al hulp te krijgen.
woensdag 10 april 2019 om 17:44
Het gaat op en af. Gisterenavond had ik weer even flink stress vanwege behoorlijke krampen. Die zijn weer weggezakt gelukkig, dus mijn stress niveau daalde ook weer. Mijn borsten doen zeer en ik ben enorm geconstipeerd, maar verder heb ik helemaal geen klachten. Ja moe, heel heel moe. Behalve de stress die ik mezelf bezorg mag ik dus absoluut niet klagen.
Vanwege een eerdere ervaring ga ik een POP traject in. Dan kom je niet bij een verloskundige, maar word je in aanloop naar je bevalling door het ziekenhuis begeleidt. Hierbij is dan speciale aandacht (bij mij in elk geval) voor angsten in een medische situatie. Zou dat ook wat voor jou zijn, Pennelien? Anders heb ik ook goede ervaringen met EMDR. Daardoor kan ik nu echt veel beter met mijn trauma omgaan, al heb ik er nog steeds wel last van.
Vanwege een eerdere ervaring ga ik een POP traject in. Dan kom je niet bij een verloskundige, maar word je in aanloop naar je bevalling door het ziekenhuis begeleidt. Hierbij is dan speciale aandacht (bij mij in elk geval) voor angsten in een medische situatie. Zou dat ook wat voor jou zijn, Pennelien? Anders heb ik ook goede ervaringen met EMDR. Daardoor kan ik nu echt veel beter met mijn trauma omgaan, al heb ik er nog steeds wel last van.
woensdag 10 april 2019 om 20:11
Pergamon, zo herkenbaar wat je schrijft. Die eerste periode is zo onzeker en afwachten. De dagen kruipen dan voorbij hé. Ik vind het nu wel makkelijker worden om er in ieder geval in te geloven dat ik zwanger ben, heb ook al een buikje en denk de baby af en toe te voelen. Vooral dat laatste hielp me de vorige keer goed!
Ik vind het juist fijn om bij de verloskundige onder controle te zijn. Juist om het niet verder te medicaliseren. In het 2e deel worden de controles deels door de gynaecoloog gedaan, in combinatie met groeiecho's.
EMDR en POP voelt voor mij alsof ik 'overdrijf' ofzo. Of dat terecht is weet ik niet. Wanneer is iets een trauma? Ik heb geen nachtmerries of herbelevingen, kan echt van mijn zoontje genieten, dus 'het valt allemaal wel mee'. Snap je wat ik bedoel?
Heb je iets naars meegemaakt op medisch gebied waardoor je angsten zijn ontstaan? Voel je niet verplicht om daar iets over te vertellen natuurlijk.
Ik vind het goed van je dat je hulp hebt gezocht!
Ik vind het juist fijn om bij de verloskundige onder controle te zijn. Juist om het niet verder te medicaliseren. In het 2e deel worden de controles deels door de gynaecoloog gedaan, in combinatie met groeiecho's.
EMDR en POP voelt voor mij alsof ik 'overdrijf' ofzo. Of dat terecht is weet ik niet. Wanneer is iets een trauma? Ik heb geen nachtmerries of herbelevingen, kan echt van mijn zoontje genieten, dus 'het valt allemaal wel mee'. Snap je wat ik bedoel?
Heb je iets naars meegemaakt op medisch gebied waardoor je angsten zijn ontstaan? Voel je niet verplicht om daar iets over te vertellen natuurlijk.
Ik vind het goed van je dat je hulp hebt gezocht!
woensdag 10 april 2019 om 20:13
Klinkt alsof jouw kindje nog eerder gekomen is dan die van mij. Ik ben 6 weken te vroeg bevallen.SantaMaria schreef: ↑10-04-2019 17:51Ik heb hetzelfde.
1e kindje veel te vroeg geboren en nu zwanger van mijn 2e kindje. Ik heb medicatie en extra controles waarbij de cervixlengte gemeten wordt. Tot nu toe gaat het allemaal voorspoedig, maar het is toch erg spannend.
Hoe oud is je eerste nu? En hoe ver was je toen je beviel? Is er een oorzaak gevonden? En hoe ver ben je nu zwanger? Hoe ga jij om met de spanning? Hoop vragen, haha!
woensdag 10 april 2019 om 20:25
woensdag 10 april 2019 om 20:30
Dank voor je snelle reactie! Ik kan er inmiddels goed over praten, dus dat is erg fijn. Ben ook heel blij dat ik extra hulp ga krijgen van het ziekenhuis.
Het lijkt me heerlijk om een buikje te krijgen en de baby te voelen bewegen. Ik denk dat ik er dan pas echt van kan gaan genieten / vertrouwen dat het goed komt.
Het lijkt me heerlijk om een buikje te krijgen en de baby te voelen bewegen. Ik denk dat ik er dan pas echt van kan gaan genieten / vertrouwen dat het goed komt.
woensdag 10 april 2019 om 20:37
Mijn 1e was inderdaad flink te vroeg, met 29 weken. Gelukkig is alles goedgekomen, hij is nu 6. Er is geen oorzaak gevonden helaas. De placenta was goed en ik had ook geen infectie. Mogelijk dat mijn baarmoedermond zwak is, maar dat konden ze toen ook niet meer achterhalen. Ze houden dat nu wel goed in de gaten.
Inmiddels ben ik 24 weken zwanger. Het is spannend dus ik zoek zoveel mogelijk afleiding, bijvoorbeeld door mijn werk. Ook houd ik me maar vast aan wat er wel goed gaat maar alle dagen tot aan 24 weken heb ik afgeteld. Ik krijg wekelijks injecties progesteron in de hoop dat deze baby wel langer binnen blijft.
EMDR heb ik trouwens ook gehad (voor iets heel anders), het is een erg effectieve therapie vond ik.
Inmiddels ben ik 24 weken zwanger. Het is spannend dus ik zoek zoveel mogelijk afleiding, bijvoorbeeld door mijn werk. Ook houd ik me maar vast aan wat er wel goed gaat maar alle dagen tot aan 24 weken heb ik afgeteld. Ik krijg wekelijks injecties progesteron in de hoop dat deze baby wel langer binnen blijft.
EMDR heb ik trouwens ook gehad (voor iets heel anders), het is een erg effectieve therapie vond ik.
dinsdag 16 april 2019 om 10:41
Heftig hoor dames, die vroeggeboortes. Denk idd dat verwerking, op welke manier dan ook, heel belangrijk is de buitenwereld kan van alles vinden, maar 'wij' zitten ermee.
Hier heb ik over anderhalve week een gesprek met een vrouw die me hopelijk kan helpen het te gaan verwerken. Ben nu bijna 13 weken. Steeds na een goede echo ben ik blij maar dan daarna zakt het weg en ben ik weer bang dat het vast mis zal gaan en daar wil ik vanaf. Want voor ik het weet zit ik op de helft zonder dat ik blij met deze zwangerschap kan zijn. En dat wil ik mezelf, het kindje, mijn zoon en vriend niet aandoen:-)
@pennelien: dit is dus eigenlijk mijn derde zwangerschap. Eerste ging goed, tweede niet en hopelijk deze wel.
Hier heb ik over anderhalve week een gesprek met een vrouw die me hopelijk kan helpen het te gaan verwerken. Ben nu bijna 13 weken. Steeds na een goede echo ben ik blij maar dan daarna zakt het weg en ben ik weer bang dat het vast mis zal gaan en daar wil ik vanaf. Want voor ik het weet zit ik op de helft zonder dat ik blij met deze zwangerschap kan zijn. En dat wil ik mezelf, het kindje, mijn zoon en vriend niet aandoen:-)
@pennelien: dit is dus eigenlijk mijn derde zwangerschap. Eerste ging goed, tweede niet en hopelijk deze wel.
