Relaties
alle pijlers
Hoe ga ik verder?
donderdag 24 maart 2016 22:43
Ik heb in Januari een topic geopend dat ik net 2 weken vrijgezel was en hoe ik dit kon verwerken. Inmiddels ben ik morgen 10 weken vrijgezel en ik ben nog geen stap verder. Elke dag denk ik nog aan hem, huil ik en voel ik me waardeloos.
Leuke dingen ondernemen doe ik wel, maar hij is er nog altijd in mijn gedachten en ik kan het gewoon niet opzij zetten. Hoelang gaat dit nog duren? Nu beginnen alle onzekerheden te komen, straks heeft hij al met een andere meid gedate? Met die gedachten schiet ik gelijk alweer in de tranen, want voor mijn gevoel is hij nog van mij.
De relatie heeft bijna 3 jaren geduurd, voor vele mensen hier is dat niet lang, maar voor mij als 24 jarige wel! We hebben een jaar samen gewoond en ik woon nog in het huis. Ik heb alles al een beetje opnieuw ingericht zodat ik niet telkens er aan word herinnerd dat het ons huisje was.
Hoelang duurde jouw liefdesverdriet? Ik wil zo graag genieten van het leven, maar ik loop gewoon vast.
Ook doet het me even goed om van me af te typen.... Slaap lekker alvast lieve mensen!
Leuke dingen ondernemen doe ik wel, maar hij is er nog altijd in mijn gedachten en ik kan het gewoon niet opzij zetten. Hoelang gaat dit nog duren? Nu beginnen alle onzekerheden te komen, straks heeft hij al met een andere meid gedate? Met die gedachten schiet ik gelijk alweer in de tranen, want voor mijn gevoel is hij nog van mij.
De relatie heeft bijna 3 jaren geduurd, voor vele mensen hier is dat niet lang, maar voor mij als 24 jarige wel! We hebben een jaar samen gewoond en ik woon nog in het huis. Ik heb alles al een beetje opnieuw ingericht zodat ik niet telkens er aan word herinnerd dat het ons huisje was.
Hoelang duurde jouw liefdesverdriet? Ik wil zo graag genieten van het leven, maar ik loop gewoon vast.
Ook doet het me even goed om van me af te typen.... Slaap lekker alvast lieve mensen!
maandag 25 juli 2016 02:30
Ik droom veel over mijn ex de laatste tijd en daardoor denk ik ook veel aan hem. Ik weet dat ik nog bezig ben met verwerken dus het is niet erg vreemd maar wel onwijs vervelend. Ik wil er gewoon klaar mee zijn, maar dit was denk ik zo'n liefde waar je nooit helemaal klaar mee bent. "From that big a fire there are always embers that still burn in your heart. And they never go away. Not completely"
Mijn date van zondag was wel oke, maar ik voelde er helemaal niks bij. Dus het daten laat ik nog maar even.
Het stomme was ook nog dat we achter een auto reden die precies de achternaam van mijn ex z'n beste vriend spelde met zijn nummerbord.
Ik heb zo'n hekel aan dat soort toevalligheden.
Mijn date van zondag was wel oke, maar ik voelde er helemaal niks bij. Dus het daten laat ik nog maar even.
Het stomme was ook nog dat we achter een auto reden die precies de achternaam van mijn ex z'n beste vriend spelde met zijn nummerbord.
Ik heb zo'n hekel aan dat soort toevalligheden.
She needed a hero. So that's what she became.
maandag 25 juli 2016 14:11
@ Teddy
Wat ontzettend stom. Waarom is hij dan ook gewoon niet meteen eerlijk, MANNEN!
Ik zou helemaal kriegel worden van zo'n soort vent, als je contact hebt met andere mannen dan betekent dat niet meteen dat we ook wat van ze willen. Heel jammer dit, maar het is nu een kwestie van je wonden likken en doorgaan!
@ Woman
Hele mooie woorden, en helemaal waar ook!
@ LOEC
Ja heel herkenbaar, ik denk ook nog steeds elke dag aan mijn ex. Het wordt wel minder heb ik gemerkt, maar het blijft een moeilijk iets. Huilen moet je ook gewoon lekker doen, dat heb ik de eerste 2-3 maanden ook gedaan. Nu merk ik dat ik er veel realistischer naar terug kan kijken, dat geeft de burger weer moed!
Aandacht kom ik ook niet te kort, maar voor nu kan ik me nog niet helemaal open stellen. Wie weet!
Ik heb echt een waanzinnig leuke zaterdagavond gehad. Probleem waar ik tegenaan loop: ik weet niet meer precies hoe ik me tegenover jongens moet gedragen, en nu ben ik dus schijnbaar te flirty waardoor jongens verwachtingen krijgen. Geen idee hoe ik mezelf moet gedragen, dat het gewoon vriendschappelijk is en niet fliry. Afgelopen zaterdag ging ik met vriendinnen langs een feestje en ik voelde me opeens niet zo lekker door de wijn, en toen ben ik met een jongen van dat feestje even gaan fietsen en hebben we nog een uur ergens gezeten en gekletst etc. Op dat moment leek het me heel normaal maar nu achteraf denk ik van goh dit kan natuurlijk een verkeerde indruk geven. Ex ging me zondag ook weer appen of ik toevallig met andere jongens had gezoend, DAT GAAT JE NIKS AAN
Wat ontzettend stom. Waarom is hij dan ook gewoon niet meteen eerlijk, MANNEN!
Ik zou helemaal kriegel worden van zo'n soort vent, als je contact hebt met andere mannen dan betekent dat niet meteen dat we ook wat van ze willen. Heel jammer dit, maar het is nu een kwestie van je wonden likken en doorgaan!
@ Woman
Hele mooie woorden, en helemaal waar ook!
@ LOEC
Ja heel herkenbaar, ik denk ook nog steeds elke dag aan mijn ex. Het wordt wel minder heb ik gemerkt, maar het blijft een moeilijk iets. Huilen moet je ook gewoon lekker doen, dat heb ik de eerste 2-3 maanden ook gedaan. Nu merk ik dat ik er veel realistischer naar terug kan kijken, dat geeft de burger weer moed!
Aandacht kom ik ook niet te kort, maar voor nu kan ik me nog niet helemaal open stellen. Wie weet!
Ik heb echt een waanzinnig leuke zaterdagavond gehad. Probleem waar ik tegenaan loop: ik weet niet meer precies hoe ik me tegenover jongens moet gedragen, en nu ben ik dus schijnbaar te flirty waardoor jongens verwachtingen krijgen. Geen idee hoe ik mezelf moet gedragen, dat het gewoon vriendschappelijk is en niet fliry. Afgelopen zaterdag ging ik met vriendinnen langs een feestje en ik voelde me opeens niet zo lekker door de wijn, en toen ben ik met een jongen van dat feestje even gaan fietsen en hebben we nog een uur ergens gezeten en gekletst etc. Op dat moment leek het me heel normaal maar nu achteraf denk ik van goh dit kan natuurlijk een verkeerde indruk geven. Ex ging me zondag ook weer appen of ik toevallig met andere jongens had gezoend, DAT GAAT JE NIKS AAN
maandag 25 juli 2016 14:13
maandag 25 juli 2016 14:27
Na 1.5 maand mijn ex niet meer gezien te hebben komt hij over een half uurtje bij me een kop koffie drinken. Ook maar heel kort hooguit een half uurtje ongeveer.
Ene kant ben ik blij hem weer even te zien, maar ik ben ook zo bang dat ik weer meer ga voelen en hem dan weer moet missen. Ik was al redelijk opweg...
Ik voel me echt stom.
Ene kant ben ik blij hem weer even te zien, maar ik ben ook zo bang dat ik weer meer ga voelen en hem dan weer moet missen. Ik was al redelijk opweg...
Ik voel me echt stom.
maandag 25 juli 2016 15:07
Aiii teddy ik weet niet of je daar nou wel slim aan hebt gedaan!
Je berichtte gister nog dat je je zo rot voelt door die rare gang van zaken met de "date"....
Bescherm jezelf toch meid..je bent (nog) geen vrienden met je ex..een paar weken terug was je er nog erg van van slag.
Ik hoop dat je je niet weer rotter gaat voelen.
Je berichtte gister nog dat je je zo rot voelt door die rare gang van zaken met de "date"....
Bescherm jezelf toch meid..je bent (nog) geen vrienden met je ex..een paar weken terug was je er nog erg van van slag.
Ik hoop dat je je niet weer rotter gaat voelen.
maandag 25 juli 2016 16:04
quote:womansintuition schreef op 25 juli 2016 @ 15:07:
Aiii teddy ik weet niet of je daar nou wel slim aan hebt gedaan!
Je berichtte gister nog dat je je zo rot voelt door die rare gang van zaken met de "date"....
Bescherm jezelf toch meid..je bent (nog) geen vrienden met je ex..een paar weken terug was je er nog erg van van slag.
Ik hoop dat je je niet weer rotter gaat voelen.Hij is alweer weg. Het ging goed... Wel een knuffel gegeven maar ik kon er rustig onder blijven! Ik heb het nu ook wel even gehad met dat daten.. Ookal voelt het wel enorm fijn als je wat aandacht krijgt.
Aiii teddy ik weet niet of je daar nou wel slim aan hebt gedaan!
Je berichtte gister nog dat je je zo rot voelt door die rare gang van zaken met de "date"....
Bescherm jezelf toch meid..je bent (nog) geen vrienden met je ex..een paar weken terug was je er nog erg van van slag.
Ik hoop dat je je niet weer rotter gaat voelen.Hij is alweer weg. Het ging goed... Wel een knuffel gegeven maar ik kon er rustig onder blijven! Ik heb het nu ook wel even gehad met dat daten.. Ookal voelt het wel enorm fijn als je wat aandacht krijgt.
maandag 25 juli 2016 16:31
@teddy fijn dat het zo goed is gegaan!
@sheets, wat maakt het uit wat voor indruk mannen krijgen? Dat ligt aan hen, niet niet aan jou en is ook niet jouw verantwoordelijkheid. Als mijn ex vraagt of ik iets met andere mannen doe, dan zeg ik dat ik iedere dag een andere kerel in bed heb
.
@enchanted dat dromen is logisch, dan verwerkt je onderbewust zijn het. Lijkt mij een goed teken.
Ik ga voor de afwisseling maar weer eens op date vanavond
met dezelfde man. Het is leuk zolang het duurt, we zien wel wat het word.
@sheets, wat maakt het uit wat voor indruk mannen krijgen? Dat ligt aan hen, niet niet aan jou en is ook niet jouw verantwoordelijkheid. Als mijn ex vraagt of ik iets met andere mannen doe, dan zeg ik dat ik iedere dag een andere kerel in bed heb
. @enchanted dat dromen is logisch, dan verwerkt je onderbewust zijn het. Lijkt mij een goed teken.
Ik ga voor de afwisseling maar weer eens op date vanavond
met dezelfde man. Het is leuk zolang het duurt, we zien wel wat het word.
maandag 25 juli 2016 16:47
@Teddy.... oeii dat is heel gevaarlijk. Precies om die reden heb ik al het contact afgekapt en min of meer het land uitgevlucht. Als ik hem dichtbij mij houd dan ren ik zo naar hem terug uiteindelijk en dat wil ik nooit meer.
Fijn dat het goed ging nu, maar ik vind het wel spelen met vuur.
En ik hoop ook dat het inderdaad het verwerken is waardoor ik over hem droom. Elke droom is namelijk behoorlijk vervelend. Afgelopen nacht had ie in mijn droom een nieuwe vriendin. Echt een vreselijk bimbo type. En toen heb ik het in mijn droom maar op een zuipen gezet en 2 hele hippe rode plukjes in mijn haar laten verfen.
Pffff.... heb er zo'n hekel aan. Nu denk ik juist alleen maar aan hem door die stomme dromen.
Ik ben ook over een paar dagen jarig en daar ben ik wel een beetje verdrietig over dus dat zal er ook zeker mee te maken hebben.
Fijn dat het goed ging nu, maar ik vind het wel spelen met vuur.
En ik hoop ook dat het inderdaad het verwerken is waardoor ik over hem droom. Elke droom is namelijk behoorlijk vervelend. Afgelopen nacht had ie in mijn droom een nieuwe vriendin. Echt een vreselijk bimbo type. En toen heb ik het in mijn droom maar op een zuipen gezet en 2 hele hippe rode plukjes in mijn haar laten verfen.
Pffff.... heb er zo'n hekel aan. Nu denk ik juist alleen maar aan hem door die stomme dromen.
Ik ben ook over een paar dagen jarig en daar ben ik wel een beetje verdrietig over dus dat zal er ook zeker mee te maken hebben.
She needed a hero. So that's what she became.
maandag 25 juli 2016 21:48
Enchantedjewell, ik heb ook van die levensechte, pijnlijke dromen gehad. Waar je zo van slag van kunt zijn. Ik ging bewust dan voor ik ging slapen even uit mijn gedachten met ex.
Dan werd het veel minder.
Het verdwijnt met de tijd.
En komen ze na een tijd toch weer, dan doet het minder zeer.
Dan werd het veel minder.
Het verdwijnt met de tijd.
En komen ze na een tijd toch weer, dan doet het minder zeer.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
dinsdag 26 juli 2016 04:46
quote:missmadame schreef op 25 juli 2016 @ 16:56:
@enchanted je zit nu toch in Australie of niet? Lekker geniet van jouw verjaardag! Hoe oud word je? En je rent niet terug, daar ben je sterk genoeg voor
Ja ik zit in Australië. Ik word 23.
En in alle eerlijkheid, als iemand mij nu zou zeggen dat ik mijn oude leven terug kon krijgen zou ik het zo doen. Hoef ik geen seconde over na te denken.
Ik hoop echt dat die dromen snel minder worden want dit is echt vreselijk. Ik krijg er ook vreselijk heimwee van.
@enchanted je zit nu toch in Australie of niet? Lekker geniet van jouw verjaardag! Hoe oud word je? En je rent niet terug, daar ben je sterk genoeg voor
Ja ik zit in Australië. Ik word 23.
En in alle eerlijkheid, als iemand mij nu zou zeggen dat ik mijn oude leven terug kon krijgen zou ik het zo doen. Hoef ik geen seconde over na te denken.
Ik hoop echt dat die dromen snel minder worden want dit is echt vreselijk. Ik krijg er ook vreselijk heimwee van.
She needed a hero. So that's what she became.
woensdag 27 juli 2016 12:44
Ik wil hem niet eens zozeer terug. Hij is een kansloos figuur waar ik geen toekomst mee op kon bouwen. Verslavingsgevoelig. Slecht opgevoed.
Ik mis gewoon mijn oude leven. Als je vanaf je 15e al met iemand bent weet je niet zo goed hoe het is om zonder diegene te zijn. Daar heb ik moeite mee.
Ik mis gewoon mijn oude leven. Als je vanaf je 15e al met iemand bent weet je niet zo goed hoe het is om zonder diegene te zijn. Daar heb ik moeite mee.
She needed a hero. So that's what she became.
woensdag 27 juli 2016 13:18
donderdag 28 juli 2016 09:17
Ik "benijd" de dames die lekker even eruit kunnen. Naar het buitenland en weg uit hun cirkeltje in de vertrouwde omgeving.
Hier voelt de vertrouwde omgeving als verstikkend.
Ik ben al maanden aan het nadenken hoe ik de boel kan aanpakken.
Ik wil eigenlijk mijn spullen pakken en vertrekken. Maar waarheen? En de kinderen dan, hoe moet ik dat doen? Die moeten dan ook alles achterlaten en op een nieuwe school alles opnieuw starten.
Ik zit in een enorme tweestrijd en lijk er echt niet meer uit te komen.
Mijn kinderen zijn nu voor de vakantie bij hun vader. Waar ze al een week lang dingen ondernemen als gezin met die meid van hem erbij.... het doet zoveel pijn, je kunt het je niet eens voorstellen.
Ik ben aan het werk nu, maar ben niks als aan het huilen. Continu met mijn gedachten bij hun. Dat mijn kinderen bij een andere vrouw in mijn oude huis zitten.
In mijn oude huis waar al mijn spaargeld in zit. Waar ik bloed zweet en tranen in heb zitten van het klussen om het echt ons huis te maken.
Ik trek het allemaal niet en om eerlijk te zijn begrijp ik niet hoe ik nog steeds door kan gaan.
Ik ben op mijn werk, maar ondertussen continu aan het denken hoe ik eindelijk mijn rust kan gaan vinden.
Ik heb zelfs door mijn hoofd laten gaan mezelf op te laten nemen.
Want ik kan niet meer.
Ik heb allerlei professionele hulp maar het is niet voldoende. Ik heb echt het gevoel dat mijn hoofd ontploft.
Ik werk voor mezelf dus ik kan ook niet zomaar de ziektewet in duiken en tijd voor mezelf nemen.
Ik weet oprecht niet meer hoe ik het nog moet doen.
Ik maak er een puinhoop van en ik kan het maar niet gestopt krijgen.
Niemand lijkt me ook te begrijpen. Snap ook wel dat dat lastig is, niemand anders als ik kan dit gevoel ervaren. Maar het heeft me gewoon echt opgebroken.
En nu zit ik hier... ellendig.. huilend, hopende dat het snel 18.00 uur is en ik naar huis kan.
Maar eigenlijk wil ik niet naar huis. Want daar voel ik me ook beroerd.
Dat is een huis waar ik niet wil wonen. Waar mijn ex voor gezorgd heeft dat ik er nu woon.
En mijn mooie koophuis dan? Waar ik 2,5 jaar naar toe geleefd had (nieuwbouw) en waar heel mijn ziel en zaligheid in zit.
Ik ben me er zeer van bewust dat dit allemaal heftig klinkt, maar geloof me, ik ben ten einde raad. Echt.
Hier voelt de vertrouwde omgeving als verstikkend.
Ik ben al maanden aan het nadenken hoe ik de boel kan aanpakken.
Ik wil eigenlijk mijn spullen pakken en vertrekken. Maar waarheen? En de kinderen dan, hoe moet ik dat doen? Die moeten dan ook alles achterlaten en op een nieuwe school alles opnieuw starten.
Ik zit in een enorme tweestrijd en lijk er echt niet meer uit te komen.
Mijn kinderen zijn nu voor de vakantie bij hun vader. Waar ze al een week lang dingen ondernemen als gezin met die meid van hem erbij.... het doet zoveel pijn, je kunt het je niet eens voorstellen.
Ik ben aan het werk nu, maar ben niks als aan het huilen. Continu met mijn gedachten bij hun. Dat mijn kinderen bij een andere vrouw in mijn oude huis zitten.
In mijn oude huis waar al mijn spaargeld in zit. Waar ik bloed zweet en tranen in heb zitten van het klussen om het echt ons huis te maken.
Ik trek het allemaal niet en om eerlijk te zijn begrijp ik niet hoe ik nog steeds door kan gaan.
Ik ben op mijn werk, maar ondertussen continu aan het denken hoe ik eindelijk mijn rust kan gaan vinden.
Ik heb zelfs door mijn hoofd laten gaan mezelf op te laten nemen.
Want ik kan niet meer.
Ik heb allerlei professionele hulp maar het is niet voldoende. Ik heb echt het gevoel dat mijn hoofd ontploft.
Ik werk voor mezelf dus ik kan ook niet zomaar de ziektewet in duiken en tijd voor mezelf nemen.
Ik weet oprecht niet meer hoe ik het nog moet doen.
Ik maak er een puinhoop van en ik kan het maar niet gestopt krijgen.
Niemand lijkt me ook te begrijpen. Snap ook wel dat dat lastig is, niemand anders als ik kan dit gevoel ervaren. Maar het heeft me gewoon echt opgebroken.
En nu zit ik hier... ellendig.. huilend, hopende dat het snel 18.00 uur is en ik naar huis kan.
Maar eigenlijk wil ik niet naar huis. Want daar voel ik me ook beroerd.
Dat is een huis waar ik niet wil wonen. Waar mijn ex voor gezorgd heeft dat ik er nu woon.
En mijn mooie koophuis dan? Waar ik 2,5 jaar naar toe geleefd had (nieuwbouw) en waar heel mijn ziel en zaligheid in zit.
Ik ben me er zeer van bewust dat dit allemaal heftig klinkt, maar geloof me, ik ben ten einde raad. Echt.
donderdag 28 juli 2016 09:40
Het is ook heel heftig. Ik leef zo ontzettend met je mee en ik zou willen dat ik DE oplossing had voor je. Maar die is er niet.
Je zit vast. En je kan niet zomaar weg.
Misschien toch eventjes weg? De kinderen zijn nu bij hem. Boek een last minute. Huilen is altijd iets minder erg met een lekker zonnetje en een cocktail in je hand.
Je kan helaas niet je spullen en kinderen pakken en ergens opnieuw beginnen. Dat is niet te doen.
Maar misschien hele kleine stapjes? Kijken naar een ander huisje? Die je helemaal eigen kan maken weer. In een andere woonplaats eventueel. Vakantie alleen om tot rust te komen?
Ik vind het zo ontzettend naar allemaal voor je. Ik weet dat je niks hebt aan medelijden, maar toch.
Je zit vast. En je kan niet zomaar weg.
Misschien toch eventjes weg? De kinderen zijn nu bij hem. Boek een last minute. Huilen is altijd iets minder erg met een lekker zonnetje en een cocktail in je hand.
Je kan helaas niet je spullen en kinderen pakken en ergens opnieuw beginnen. Dat is niet te doen.
Maar misschien hele kleine stapjes? Kijken naar een ander huisje? Die je helemaal eigen kan maken weer. In een andere woonplaats eventueel. Vakantie alleen om tot rust te komen?
Ik vind het zo ontzettend naar allemaal voor je. Ik weet dat je niks hebt aan medelijden, maar toch.
She needed a hero. So that's what she became.
donderdag 28 juli 2016 09:55
Ik ben het helemaal eens met Enchantedjewell. Ik begrijp zo goed hoe je je voelt, en het is zo uitzichtloos/wanhopig en bovenal vermoeiend! Kan je inderdaad niet gewoon een lastminute boeken? Heb je een goede relatie met je ouders, nichten/neven, ooms/tantes, vriendinnen whatever waarmee je eventueel een paar dagen wegkan? Een change of scenery is soms ontzettend goed om even je gevoelens los te koppelen van een bepaalde plek of plaats.
Mocht dat nou allemaal niet te doen zijn, en jij denkt oprecht dat je sterkere hulp nodig hebt, pak die dan! Let het feit dat je voor jezelf werkt even opzij, je gezondheid is velen malen belangrijker. Ik ben zelf een paar jaar geleden ontzettend depressief geweest, ik denk dat ik wel 10 keer heb gedacht om er een einde aan te maken destijds. Ik ben uiteindelijk niet opgenomen, maar ik had wel 3 volle dagen per week intensieve therapie in een groep. Het heeft me alleen maar geholpen! Boeiend wat de rest daarvan denkt, zolang het jou maar vooruit helpt. Ik heb toen ook echt alles stil gezet, ik heb 2 jaar genomen om mezelf weer bijeen te rapen omdat ik wist dat als ik het nu niet bij de hoorns zou vatten, ik er wellicht nooit meer helemaal goed uit zou komen. Dat is niets om je voor te schamen. Ik heb nu een gat op mijn CV van dik 1,5 jaar, waarbij ik ook eerlijk tegen mensen zeg dat ik dat niet wil/kan verklaren omdat het ze gewoon niets aangaat.
Als eigen werkgever is het natuurlijk lastig, maar je hebt er veel meer baat bij om het meteen goed aan te pakken dan om nog een tijd aan te modderen. Doe wat goed voelt, kijk of je betere therapie kan vinden, of je er tussenuit kan gaan, of het mogelijk is om naar een andere plek te verhuizen, swa!
HEEL veel sterkte en een dikke knuffel
Mocht dat nou allemaal niet te doen zijn, en jij denkt oprecht dat je sterkere hulp nodig hebt, pak die dan! Let het feit dat je voor jezelf werkt even opzij, je gezondheid is velen malen belangrijker. Ik ben zelf een paar jaar geleden ontzettend depressief geweest, ik denk dat ik wel 10 keer heb gedacht om er een einde aan te maken destijds. Ik ben uiteindelijk niet opgenomen, maar ik had wel 3 volle dagen per week intensieve therapie in een groep. Het heeft me alleen maar geholpen! Boeiend wat de rest daarvan denkt, zolang het jou maar vooruit helpt. Ik heb toen ook echt alles stil gezet, ik heb 2 jaar genomen om mezelf weer bijeen te rapen omdat ik wist dat als ik het nu niet bij de hoorns zou vatten, ik er wellicht nooit meer helemaal goed uit zou komen. Dat is niets om je voor te schamen. Ik heb nu een gat op mijn CV van dik 1,5 jaar, waarbij ik ook eerlijk tegen mensen zeg dat ik dat niet wil/kan verklaren omdat het ze gewoon niets aangaat.
Als eigen werkgever is het natuurlijk lastig, maar je hebt er veel meer baat bij om het meteen goed aan te pakken dan om nog een tijd aan te modderen. Doe wat goed voelt, kijk of je betere therapie kan vinden, of je er tussenuit kan gaan, of het mogelijk is om naar een andere plek te verhuizen, swa!
HEEL veel sterkte en een dikke knuffel
donderdag 28 juli 2016 10:07
Dankjewel voor jullie reacties.
Ik ben helaas aan het werk de weken dat mijn kinderen bij mijn ex zijn. Ik heb pas vakantie als ze weer naar mij komen.
Ivm herkenbaarheid vind ik het lastig uitleggen waarom vrij nemen geen optie is. In het werkveld wat ik heb is dat eigenlijk geen optie.
Maar om eerlijk te zijn ben ik aan het bedenken hoe ik het zou kunnen gaan aanpakken.
Ik voel ook dat ik er uit moet. Misschien dat als de kinderen weer bij mij zijn er idd wel een familielid is waar ze kunnen verblijven zodat ik weg kan.
Ik voel me niet fijn meer in de woonplaats waar ik woon.
Ik heb het gevoel dat iedereen me aankijkt en over mij denken alsof ik niet goed genoeg was voor mijn ex.
Mijn ex is in onze woonplaats en omstreken een soort van "begrip" ofzo. Waarmee ik wil zeggen dat iedereen hem kent en nog net geen staande ovatie geeft als hij ergens binnenkomt.
Trouwens... nu ik er over nadenk is dat ook wel eens gebeurt.
Nou ja hoe het ook zij; omdat hij direct een ander had gevonden heb ik het gevoel dat mensen mij uitlachen. Zo van "dat zij uberhaupt dacht dat ze goed genoeg voor hem zou zijn joh, hij kan alles krijgen wat hij wil."
Vandaar ook mijn drang naar het starten van een nieuw leven ergens waar niemand ons kent.
Het liefst zou ik ook intensieve therapie gaan volgen, maar ivm mijn werk weet ik gewoon echt niet hoe ik dat moet aanpakken.
Het ligt ingewikkeld.
Voor deze baan heb ik geruime tijd in de ziektewet gezeten. Ik had een zware depressie. Ik ben echter te snel begonnen met werken en heb daar nu flinke spijt van.
Want in het werk wat ik doe is het echt eigenlijk niet mogelijk te staan huilen of je zo rot te voelen dat er niks uit handen komt.
Ik voel me klem zitten en ik weet het op het moment echr niet meer.
Ik ben helaas aan het werk de weken dat mijn kinderen bij mijn ex zijn. Ik heb pas vakantie als ze weer naar mij komen.
Ivm herkenbaarheid vind ik het lastig uitleggen waarom vrij nemen geen optie is. In het werkveld wat ik heb is dat eigenlijk geen optie.
Maar om eerlijk te zijn ben ik aan het bedenken hoe ik het zou kunnen gaan aanpakken.
Ik voel ook dat ik er uit moet. Misschien dat als de kinderen weer bij mij zijn er idd wel een familielid is waar ze kunnen verblijven zodat ik weg kan.
Ik voel me niet fijn meer in de woonplaats waar ik woon.
Ik heb het gevoel dat iedereen me aankijkt en over mij denken alsof ik niet goed genoeg was voor mijn ex.
Mijn ex is in onze woonplaats en omstreken een soort van "begrip" ofzo. Waarmee ik wil zeggen dat iedereen hem kent en nog net geen staande ovatie geeft als hij ergens binnenkomt.
Trouwens... nu ik er over nadenk is dat ook wel eens gebeurt.
Nou ja hoe het ook zij; omdat hij direct een ander had gevonden heb ik het gevoel dat mensen mij uitlachen. Zo van "dat zij uberhaupt dacht dat ze goed genoeg voor hem zou zijn joh, hij kan alles krijgen wat hij wil."
Vandaar ook mijn drang naar het starten van een nieuw leven ergens waar niemand ons kent.
Het liefst zou ik ook intensieve therapie gaan volgen, maar ivm mijn werk weet ik gewoon echt niet hoe ik dat moet aanpakken.
Het ligt ingewikkeld.
Voor deze baan heb ik geruime tijd in de ziektewet gezeten. Ik had een zware depressie. Ik ben echter te snel begonnen met werken en heb daar nu flinke spijt van.
Want in het werk wat ik doe is het echt eigenlijk niet mogelijk te staan huilen of je zo rot te voelen dat er niks uit handen komt.
Ik voel me klem zitten en ik weet het op het moment echr niet meer.
donderdag 28 juli 2016 10:25
@woman vervelend dat je je zo voelt! Maar hoeveel van wat jij denkt zit in jouw hoofd en wat is echt waar? Ik ken maar weinig mensen die echt een "begrip" zijn. En dat is natuurlijk alleen de buitenkant, niet de binnenkant.
belangrijker is dat jij jouw rust krijgt! Kun je de kinderen niet wat langer bij jouw ex laten, zodat jij echt even weg kan?
belangrijker is dat jij jouw rust krijgt! Kun je de kinderen niet wat langer bij jouw ex laten, zodat jij echt even weg kan?
donderdag 28 juli 2016 10:41
Mijn ex moet na die weken weer aan het werk, en ivm zijn werk kunnen ze dus doordeweeks nooit daar zijn.
Ik zorg dus meerendeels voor de kinderen normaal gesproken en dat maakt dat ik nóg bozer kan worden.
Want nogal logisch dat hij meteen een ander wijf kon krijgen. Hij heeft alle tijd van de wereld voor of na zijn werk. En ik zit altijd maar thuis met de kinderen. Kan geen kant op.
En nu ik wel even "vrijaf heb van de kinderen" voel ik me zo zielsongelukkig dat ik nergens zin in heb. En daarbij heb ik nog eens flinke bonje gekregen ook met mijn ex, die dreigt ze weer bij mij af te droppen (ze zijn er pas 1 week van de 3 die zijn afgesproken).
En aan de ene kant denk ik: laat ze maar komen. Dan kunnen jullie in ieder geval geen gezin meer spelen met mijn kinderen.
Maar aan de andere kant denk ik, ik moet weg. Ik heb geen kracht nu om de leuke moeder te zijn.
Het ergste is nog wel dat ik op hun boos word... dat ik het hun kwalijk neem dat ze gewoon met haar dingen gaan doen.
Ik wil dat niet doen, en toch word ik boos.
En heb ik geroepen dat ze niet meer bij mij aan hoeven te komen als ze haar zo leuk vinden.
Vreselijk. Ik veracht mezelf af en toe.
Ik zorg dus meerendeels voor de kinderen normaal gesproken en dat maakt dat ik nóg bozer kan worden.
Want nogal logisch dat hij meteen een ander wijf kon krijgen. Hij heeft alle tijd van de wereld voor of na zijn werk. En ik zit altijd maar thuis met de kinderen. Kan geen kant op.
En nu ik wel even "vrijaf heb van de kinderen" voel ik me zo zielsongelukkig dat ik nergens zin in heb. En daarbij heb ik nog eens flinke bonje gekregen ook met mijn ex, die dreigt ze weer bij mij af te droppen (ze zijn er pas 1 week van de 3 die zijn afgesproken).
En aan de ene kant denk ik: laat ze maar komen. Dan kunnen jullie in ieder geval geen gezin meer spelen met mijn kinderen.
Maar aan de andere kant denk ik, ik moet weg. Ik heb geen kracht nu om de leuke moeder te zijn.
Het ergste is nog wel dat ik op hun boos word... dat ik het hun kwalijk neem dat ze gewoon met haar dingen gaan doen.
Ik wil dat niet doen, en toch word ik boos.
En heb ik geroepen dat ze niet meer bij mij aan hoeven te komen als ze haar zo leuk vinden.
Vreselijk. Ik veracht mezelf af en toe.
donderdag 28 juli 2016 16:21
Woman, probeer t allemaal eens te relativeren. Heb je mensen zien lachen ofzo? Heb je roddels gehoord dat ze je belachelijk maakten?
Probeer jezelf niet neer te halen maar accepteer je verdriet.
En ja, echt niet handig dat je boos wordt op je kinderen en dat op ze af reageert. In plaats van jezelf te verachten kun je je ook voornemen t niet meer te doen. En daar aan te werken want makkelijk zal t niet zijn.
Veroordeel jezelf niet voor je verdriet dat je hebt. En geloof me; ik weet wat je voelt. 5 jaar geleden voelde ik precies t zelfde. Inmiddels vind ik zijn vriendin heel aardig en kom ik er geregeld over de vloer. Tijd heelt alle wonden. Echt...
Probeer jezelf niet neer te halen maar accepteer je verdriet.
En ja, echt niet handig dat je boos wordt op je kinderen en dat op ze af reageert. In plaats van jezelf te verachten kun je je ook voornemen t niet meer te doen. En daar aan te werken want makkelijk zal t niet zijn.
Veroordeel jezelf niet voor je verdriet dat je hebt. En geloof me; ik weet wat je voelt. 5 jaar geleden voelde ik precies t zelfde. Inmiddels vind ik zijn vriendin heel aardig en kom ik er geregeld over de vloer. Tijd heelt alle wonden. Echt...
donderdag 28 juli 2016 16:50
quote:bresant schreef op 28 juli 2016 @ 16:21:
Woman, probeer t allemaal eens te relativeren. Heb je mensen zien lachen ofzo? Heb je roddels gehoord dat ze je belachelijk maakten?
Probeer jezelf niet neer te halen maar accepteer je verdriet.
En ja, echt niet handig dat je boos wordt op je kinderen en dat op ze af reageert. In plaats van jezelf te verachten kun je je ook voornemen t niet meer te doen. En daar aan te werken want makkelijk zal t niet zijn.
Veroordeel jezelf niet voor je verdriet dat je hebt. En geloof me; ik weet wat je voelt. 5 jaar geleden voelde ik precies t zelfde. Inmiddels vind ik zijn vriendin heel aardig en kom ik er geregeld over de vloer. Tijd heelt alle wonden. Echt...
Nee. Dat heb ik niet gezien of gehoord. Maar zo voelt het wel... iedereen kijkt tegen hem op en ik ben de domme doos die niet goed genoeg voor hem bleek te zijn en dit mormel nu blijkbaar wel voor zolang het duurt.
Voel me gewoon zo aan de kant gezet en vernederd. Alsof onze jaren en ons gezin niks betekende want een nietszeggend wijf kon mijn plek zo hoppa aansluitend (of was het al eerder aan de gang?) innemen.
Terwijl we bij wijze van de dag van te voren nog samen op vakantie waren, trouwplannen hadden. Voor mij is het onbegrijpelijk en ik wil antwoorden hebben die er maar niet komen.
Maar loslaten lukt me daardoor niet.
Hoe denken jullie over het verhuizen naar een andere woonplaats. Al is het maar een km of 20 verderop. Weg uit de buurt van hem en dat mens van 'm. Weg van alles wat me aan ons doet herinneren. Straten, plaatsen, huizen, mensen...
Kan ik dat de kinderen aandoen of ben ik dan weer te egoïstisch bezig?
Ik zie geen uitweg jongens. Echt niet meer..
Woman, probeer t allemaal eens te relativeren. Heb je mensen zien lachen ofzo? Heb je roddels gehoord dat ze je belachelijk maakten?
Probeer jezelf niet neer te halen maar accepteer je verdriet.
En ja, echt niet handig dat je boos wordt op je kinderen en dat op ze af reageert. In plaats van jezelf te verachten kun je je ook voornemen t niet meer te doen. En daar aan te werken want makkelijk zal t niet zijn.
Veroordeel jezelf niet voor je verdriet dat je hebt. En geloof me; ik weet wat je voelt. 5 jaar geleden voelde ik precies t zelfde. Inmiddels vind ik zijn vriendin heel aardig en kom ik er geregeld over de vloer. Tijd heelt alle wonden. Echt...
Nee. Dat heb ik niet gezien of gehoord. Maar zo voelt het wel... iedereen kijkt tegen hem op en ik ben de domme doos die niet goed genoeg voor hem bleek te zijn en dit mormel nu blijkbaar wel voor zolang het duurt.
Voel me gewoon zo aan de kant gezet en vernederd. Alsof onze jaren en ons gezin niks betekende want een nietszeggend wijf kon mijn plek zo hoppa aansluitend (of was het al eerder aan de gang?) innemen.
Terwijl we bij wijze van de dag van te voren nog samen op vakantie waren, trouwplannen hadden. Voor mij is het onbegrijpelijk en ik wil antwoorden hebben die er maar niet komen.
Maar loslaten lukt me daardoor niet.
Hoe denken jullie over het verhuizen naar een andere woonplaats. Al is het maar een km of 20 verderop. Weg uit de buurt van hem en dat mens van 'm. Weg van alles wat me aan ons doet herinneren. Straten, plaatsen, huizen, mensen...
Kan ik dat de kinderen aandoen of ben ik dan weer te egoïstisch bezig?
Ik zie geen uitweg jongens. Echt niet meer..
donderdag 28 juli 2016 17:24
Hey dames,
Helemaal vanuit China! Ik ben er net achtergekomen dat mijn ex sinds gisteren een nieuwe relatie heeft. Op de dag van zijn verjaardag en mijn vertrek naar China. Het deed echt ontzettend veel pijn.. Dat na 2.5 maand, terwijl hij had aangegeven dat ik niet hoefde te verwachten dat hij na 3 maanden weer in een relatie zou stappen. Het heeft dan wel 8 maanden geduurd, maar we hebben desondanks veel meegemaakt. Dit moet ik gewoon even kwijt.. Ik wilde ook graag de meningen van de andere dames hier op het forum horen.
Helemaal vanuit China! Ik ben er net achtergekomen dat mijn ex sinds gisteren een nieuwe relatie heeft. Op de dag van zijn verjaardag en mijn vertrek naar China. Het deed echt ontzettend veel pijn.. Dat na 2.5 maand, terwijl hij had aangegeven dat ik niet hoefde te verwachten dat hij na 3 maanden weer in een relatie zou stappen. Het heeft dan wel 8 maanden geduurd, maar we hebben desondanks veel meegemaakt. Dit moet ik gewoon even kwijt.. Ik wilde ook graag de meningen van de andere dames hier op het forum horen.
