750 miljard en de 'vrekkige vier'

https://t.co/adD8lQ4BLR?amp=1

Er liggen plannen voor een herstelfonds naar aanleiding van de coronacrisis met giften ter waarde van 500 miljard euro en leningen van 250 miljard euro voor landen waar de economie er het slechtst voorstaat.

Dit plan zal Nederland 25 tot 30 miljard euro gaan kosten.
De kosten naar aanleiding van de coronacrisis bedragen hier nu al 100 miljard en dit bedrag zal naar verwachting nog fors oplopen. Deze bedragen zullen allemaal terugbetaald moeten worden door de burgers.

Nederland, Zweden, Denemarken en Oostenrijk zijn tegen dit Frans- Duitse plan en willen leningen in plaats van giften. Zij worden nu ook wel 'de vrekkige vier' genoemd.

Ik hoop van harte dat het herstelfonds zoals dat nu gepresenteerd wordt, er niet komt! Nederland is ook zwaar getroffen en ik denk dat wij hier nog een behoorlijke crisis tegemoet gaan. Er wordt zelfs al gesproken over een depressie vergelijkbaar met de jaren 30.

Jarenlang is hier enorm bezuinigd en zijn de lasten verhoogd, pensioenen zijn niet geindexeerd, alles wordt in rap tempo duurder. De publieke sector is kapot bezuinigd. Nu staan we er voor wat betreft de staatsschuld in Nederland relatief goed voor.
Om dit bedrag dan zonder voorwaarden weg te geven aan andere landen vind ik waanzin! Echter, bij leningen met een zeer lange looptijd zie je waarschijnlijk ook niks van het geld terug.

Het schijnt echter zo te zijn dat bijvoorbeeld de gemiddelde burger in Italie veel rijker is dan de gemiddelde Nederlander. Italie had voor de coronacrisis een staatsschuld van 130% van het bbp. Nu loopt deze al op naar 160 %.
Ik denk dat de schulden onhoudbaar aan het worden zijn. Nu worden er weer allerlei EU belastingen geopperd. Nog meer geld en macht naar de EU.

Ik denk dat meer geld bijdrukken absoluut niet de oplossing is. Dit zal alleen maar zorgen voor nog meer schulden en verdamping van spaar- en pensioengeld. Wat is dan wel de oplossing? Ik heb geen idee en ben ook zeker geen expert op dit gebied. Het onderwerp is ook te complex om hier in een aantal regels helemaal toe te lichten, maar het gaat om zo veel miljarden dat dit gegarandeerd een hele grote invloed gaat hebben op ons land. Ik ben benieuwd naar jullie zienswijze.

redbulletje schreef: ↑

10-09-2020 11:11

Maar dat basisinkomen is volgens mij nog lager dan bij ons de bijstand.

Ik heb 't altijd bizar gevonden dat bij ons de btw op boodschappen naar maar liefst 9% is gegaan.
Zeker nu blijkt hoeveel geld Nederland ondertussen had opgepot wat nu allemaal naar het buitenland wordt gesluist.
En Duitsland verlaagt het btw tarief juist tijdens deze crisis. Bovendien zaten ze ook voor de crisis al lager dan Nederland:

Ja, dat basisinkomen is laag. Maar in totaal is dat voor de overheid wel een enorm grote uitgave. En inderdaad in Frankrijk blijft de pensioenleeftijd laag en krijgt het zorgpersoneel een flinke bonus. In Italië kreeg de bevolking 500 euro om in eigen land op vakantie te gaan en een lastenverlaging.

In Nederland moeten we miljarden lenen om die weg te kunnen geven, omdat ons huishoudboekje vanwege alle bezuinigingen en lastenverzwaringen wel op orde was. Het loont dus blijkbaar om je niet aan de regels te houden. Ik pleit niet voor het invoeren van een basisinkomen hier, maar bijvoorbeeld een btw verlaging zou welkom zijn en daar heeft ook iedereen wat aan, namelijk dat je ook eens een keer wat meer overhoudt.
Ik begrijp gewoon niet dat dat soort zaken wel mogelijk zijn, in landen die er financieel heel slecht voor staan (en die afhankelijk zijn van geld uit andere landen).

kantlijn schreef: ↑

10-09-2020 11:27

In Duitsland is men niet zo blij met die btw-verlaging omdat men vreest dat die tijdelijke verlaging slechts gedeeltelijk wordt doorberekend naar de consument en wanneer alles weer terug gaat naar het normale tarief diezelfde consument die stijging wel volledig betaalt. Oftewel, de Duitse consument is waarschijnlijk slechter af.

Daar zou een regering toch ook eisen aan kunnen stellen, om dit te voorkomen?

kantlijn schreef: ↑

10-09-2020 11:31

Italie heeft (in tegenstelling tot Nederland) al jarenlang een primair begrotingsoverschot, men leeft er heel zuinig waardoor de hele economie afgeknepen wordt. Die hebben een schuld die dateert van veertig jaar geleden en kunnen daar alleen maar uitkomen met grote investeringen. Als hun economie niet groeit zal hun staatsschuld ook nooit dalen. Het is dus niet zo dat de Italiaanse overheid er maar op los leeft.

Maar hoe kunnen ze dan in een unie zitten waar 60% van het bbp de norm is?

Bovendien gaat er zo'n 200 miljard om in zwart geld per jaar. Dan kun je je op papier wel netjes aan de regels houden, maar als ze daar iets aan zouden doen, zou dat al heel veel schelen op de begroting.

Het ziet er niet naar uit dat dit de laatste keer is dat Nederland voor andere landen zal moeten betalen. Die hoge staatsschulden blijven immers en bij de volgende crisis hebben ze weer een probleem. Hoeveel miljarden zal het ons dan weer gaan kosten? Wanneer is het genoeg, of teveel?

Op een gegeven moment moet je toch gewoon concluderen dat iets niet werkt? Zelfs degenen die betrokken waren bij de oprichting van de euro hebben al aangegeven dat het op deze manier niet werkt! Waarom per se een munt? De verschillen tussen landen zijn gewoon te groot gebleken!
Waarom zouden we niet gewoon terug kunnen gaan naar de eigen munt en maken we handelsafspraken met elkaar? Kunnen de landen in Zuid- Europa hun munt weer devalueren en hoeven landen in Noord-Europa niet meer bij te springen.

Tekst bij de petitie op www.barstmaar.eu
Ik heb een paar belangrijke stukken dik gedrukt, omdat het nogal een lap tekst is. Hopelijk zijn er mensen die willen tekenen!

Ik vind het schrikbarend om hoeveel geld het gaat. Daar hoor of zie je nooit wat over op tv.


Terwijl de puinhopen van de vorige financiële crisis nauwelijks zijn opgelost, worden er voorbereidingen getroffen om de nieuwe crisis ook op de belastingbetaler af te wentelen

De EU is bezig om een ‘achtervang’ op te zetten, een fonds dat de kosten van failliete banken centraal gaat afwikkelen. Valt er straks een Italiaanse bank om, dan neemt Nederland een deel van de kosten op zich. Een erg onverstandige maatregel, want zo leert de sector het nooit. In het regeerakkoord van Rutte III stond ook juist dat dit niet zou gebeuren, maar Nederland is door de EU onder druk gezet.

‘Gemeenschappelijke achtervang’, wat is dat nu weer?

Uit documentatie van de Europese Commissie (EC), ‘Towards the completion of the Banking Union’, COM/2015/0587, om precies te zijn, blijkt dat er stemmen opgaan om een ‘Single Resolution Mechanism’ in te voeren, een Europese Gemeenschappelijke Achtervang. Dat betekent dat als een bank uit het ene land dat deelneemt aan de euro failliet gaat, belastingbetalers in andere landen mogen betalen.

Uit de genoemde documentatie (hoofdstuk 3) blijkt namelijk dat schulden ‘gemutualiseerd’ mogen worden: eurolanden gaan elkaars schulden dus overnemen, zodat een individueel euroland niet failliet kan gaan.

Ah, Europese solidariteit dus, wat kan daar nu verkeerd aan zijn?

Er zijn drie problemen. Ten eerste is wat de regering hier doet illegaal, in het Verdrag van Maastricht – ter invoering van de euro – staat letterlijk dat het ene land niet op hoeft te draaien voor de schulden van een ander. Enkel onder die voorwaarde heeft het Nederlandse parlement toen ingestemd met een Europese eenheidsmunt: je hoeft straks niet meer te wisselen als je op vakantie naar Griekenland gaat maar dat betekent niet dat je ooit moet bloeden voor de problemen die daar bij de banken spelen. Dat principe is met de Griekse reddingen al gebroken en dat gaan we dus vaker zien.

Ten tweede is het economisch schadelijk, het veroorzaakt moral hazard of moreel gevaar, een bekende term uit de economie. Als een bankier weet dat hij wel door de overheid wordt gered als een riskante maar mogelijk winstgevende transactie fout gaat, dan gaat hij juist buitensporig veel risico nemen. Een gezond bankwezen is er een waarin bankiers wel bonussen mogen verdienen – als ze het goed doen, maar waarin ze dondersgoed weten dat de overheid ze laat vallen als een baksteen als het fout gaat. Dat houdt bankiers scherp en zo vermijden ze risico’s, financiële vangnetten maakt ze lui en onvoorzichtig.

Ten derde willen Nederlanders dit niet. Zoekt u in uw kring, op de sportclub, bij een verjaardag of op het werk, eens naar mensen die graag Italiaanse banken willen redden met Nederlands belastinggeld. Niemand wil de BTW op babyvoeding in Nederland omhoog gooien, zodat we de bank van Berlusconi kunnen redden. Mocht u toch zo’n eenhoorn tegenkomen, brengt u ons dan daarmee in contact?

Hoe weet je nou zo zeker dat de Nederlander dit niet wil, de regering voert toch gewoon het beleid uit waar de verkiezingen mee zijn gewonnen?

Dat is niet waar. In het regeerakkoord staat heel duidelijk (pagina 52) dat de Europese nobailout clausule – het principe dat landen en banken hun eigen broek moeten ophouden – ‘geloofwaardig hersteld’ moet worden. Het instellen van een Gemeenschappelijke Achtervang, zoals de Europese Commissie dat graag wil, staat daar haaks op. Gesprekken met insiders in het Haagse geven de indruk dat veel Nederlandse politici dit helemaal niet willen, banken redden zorgt immers voor moral hazard.

Het is hoogstwaarschijnlijk zo dat Nederland toch toegeeft, omdat Mark Rutte onder druk is gezet door Macron en Merkel. Het lijkt erop dat Rutte is gezwicht. Op 2 juli 2018 presenteerde Minister van Buitenlandse Zaken Stef Blok een brief aan de Kamer, waarin hij terugblikte op de Europese top van de maand ervoor. In die brief (kamerstuk 21 501-20) staat letterlijk dat er ‘consensus’ is onder de lidstaten over de Gemeenschappelijke Achtervang.

Het feit dat regeringsleiders ‘consensus’ hebben bereikt, laat de mogelijkheid open dat Rutte heeft tegengesputterd. Maar uiteindelijk gaat het om het resultaat, Nederland heeft zich er kennelijk bij neergelegd en dat botst met de afspraken in het regeerakkoord.

Hoeveel gaat dit grapje ons kosten, is er een maximum gesteld aan wat Nederland gaat bijdragen?

Nee, het is een blanco cheque, Nederland verkwanselt hiermee het recht om over het eigen geld te beschikken. In de brief van Blok staat dat het ESM de achtervang moet worden voor bancaire faillissementen. Het ESM, het Europees Stabiliteits Mechanisme, is in 2012 opgericht om de eurocrisis te bestrijden. Het ESM heeft op papier een eigen vermogen van € 80 miljard en een balanstotaal van € 700 miljard.

Dat verschil ontstaat omdat het ESM zelf geld mag lenen bij rijke landen zoals China en de Golfstaten. Het opgetelde bedrag wordt vervolgens uitgeleend aan landen als Griekenland. Het gevaar is natuurlijk levensgroot aanwezig dat bijvoorbeeld Griekenland het ESM niet kan betalen, waarna dat ESM China zijn geld niet kan teruggeven. Wat gebeurt er dan? Artikel 9.3 vertelt het:

‘ESM Members hereby irrevocably and unconditionally undertake to pay on demand any capital call made on them by the Managing Director pursuant to this paragraph, such demand to be paid within seven days of receipt.’

Dan mag de directeur een land naar eigen inzicht aanwijzen, zoals Nederland, en die dwingen om binnen zeven dagen de miljarden te storten die nodig zijn om de gaten van het andere euroland te dichten. De directeur is overigens een Duitse ambtenaar genaamd Klaus Regling.

Hij staat boven de wet. Het ESM-verdrag regelt dat ook de politie zijn kantoor niet mag betreden, hij is op elke manier onschendbaar en hij hoeft aan niemand verantwoording af te leggen. Het is voor journalisten ook onmogelijk om hem een gewone vraag te stellen.

Juist omdat hij zo machtig is, zijn landen als China bereid om weer geld aan Griekenland uit te lenen, als er iets gebeurt betaalt Nederland wel. Of Nederland daar straks wel zin in heeft is irrelevant geworden dankzij het ESM, want de Nederlandse regering gaat daar niet meer over. Binnen zeven dagen moeten we elk bedrag betalen dat Regling nodig heeft.

Weten we dan wel hoeveel Nederland in het verleden heeft stukgeslagen aan Europese solidariteit?

Dat zijn twee vragen: wat is er gestort en hoeveel komt daarvan terug. De eerste is makkelijk te beantwoorden. Er zijn drie kanalen via welke Nederland geld stort. Er zijn verdragen, zoals het genoemde ESM-verdrag, die Nederland verplichten te betalen. Uit de Miljoenennota mogen we opmaken dat Nederland via acht instanties, zoals het ESM en het IMF, zich garant heeft gesteld voor een bedrag van € 153,7 miljard.

Dan is er een het bekende opkoopprogramma van de Europese Centrale Bank, de ECB. Het geld daarvoor is gebruikt om schuldbewijzen van landen als Italië te kopen. Die landen zijn failliet en zonder ECB zou niemand die obligaties willen hebben. Het feit dat de ECB ze opkoopt, betekent dat ze voor veel te hoge waarden in de boeken van de ECB staan. De aandelen van centrale banken zijn in handen van overheden, die delen daarom in eventuele verliezen en overheden brengen die weer in rekening bij de eigen burger, u dus.

Nederland bezit 4 procent van de ECB en het opkoopprogramma bedraagt nu afgerond € 2,5 duizend miljard. Nederland staat dus voor € 100 miljard aan de lat. Tot slot is er nog het zogeheten Target2-saldo, het tekort dat landen als Italië en Griekenland hebben bij dit systeem voor Europees interbancair betaalverkeer. Zodra mensen in Zuid-Europa geld krijgen – salaris, een erfenis – dan weten ze niet hoe snel ze het naar het veilige Noorden moeten overstorten.

Zuid-Europese landen hebben daarom stelselmatig een tekort op hun Target2-rekening waarvan niet valt in te zien hoe ze dat ooit gaan aflossen. Het tekort van Italië staat nu op € 385 miljard, maar Nederland heeft juist een tegoed van € 119 miljard. Opgeteld is de steun van Nederland via directe hulp, de ECB en Target2 € 372,7 miljard, oftewel € 46.587,50 per werkende Nederlander.

Daarvan is niet alles ook meteen weg maar het ziet er niet goed uit. Zo heeft Griekenland meer dan € 200 miljard gekregen en daarvan is € 41,2 miljard in een potje gestoken om daar banken te redden: een hachelijke onderneming, dat moge duidelijk zijn. Dit potje heet Hellenic Financial Stability Fund en het publiceert zijn eigen jaarrekening.

Daaruit blijkt dat het fonds een verlies heeft gemaakt van € 35,6 miljard, vier vijfde van dat geld is dus weg. Bij het opkoopprogramma zijn ook obligaties van gezonde landen meegenomen, zoals Finland, dat geld komt dus wel terug. Daarom is het moeilijk om uit te rekenen wat er precies terugkomt.

Als we aannemen dat de helft van al het geld terugkomt, dan heeft de eurocrisis elke werkende Nederlander tot nu toe € 23.000 gekost.

Over een dergelijk plan zal wel stevig gedebatteerd zijn in de Kamer?

Nee dus, wat ons verbaast. Op 18 december vroeg Kamerlid Martin van Rooijen van 50Plus een debat aan over de Eurozonebegroting, waar het bankenplan onder valt. Minister van Financiën Wopke Hoekstra gaf aan dat hij dat niet nodig vond. Aangezien daar in Brussel nog over wordt gesproken, leek het hem niet opportuun om daar in de openbaarheid in de Kamer over te praten.