Actueel
alle pijlers
Billenkoek terug van weg geweest?
zaterdag 17 augustus 2019 17:00
Omdat ik het niet terug kan vinden moet ik het doen met de 15 minuten die Nieuwsweekend (Radio 1) vanmorgen aan het onderwerp besteedde.
Een rechter heeft dus geoordeeld dat een corrigerende tik op de billen geen geweld is en dus niet strafbaar.
Deze uitspraak zou dus een opening zijn naar wat meer ruimte voor een pedagogische tik.
Hoogleraar pedagogiek Mischa de Winter erkende dat hij zijn dochter ook een keer een tik voor haar billen had verkocht toen ze - zonder op te letten - de weg op wilde rennen.
TO trapt af:
Ik heb zelf een 2 keer een tik uit gedeeld (iedere dochter een) waarom kan ik me nauwelijks meer herinneren.
Een pedagogische tik is - in mijn ogen - in uitzonderlijke gevallen de oplossing om heel snel ongewenst gedrag te corrigeren of aanstormend gevaar te bezweren (denk hierbij aan verkeer)
hollebollegijs wijzigde dit bericht op 17-08-2019 17:00
Reden: Origineel bericht
Reden: Origineel bericht
0.00% gewijzigd
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zaterdag 17 augustus 2019 21:41
Het was een zeer onjuiste handeling op het juiste moment toen ik zelf nog maar 13 was, dat is mijn mening. Ik verwacht niet van pubers in een situatie als deze de juiste inschatting te maken. Vergeet niet dat hij een dier voor de lol om het leven bracht om zijn zusje te shockeren. Die heeft er nog nachtmerries van. Noem het goedpraten, maar verheerlijking kan ik niet bij. We zullen het wat dat betreft niet eens worden. Ik ben wat blij dat mijn neef en nicht dezelfde mening hebben, zij waren erbij en moesten het ondergaan/zien. Ondanks dat het me nog boos maakt en ik het voor dat moment nog steeds een begrijpelijke actie vind was ik er behoorlijk stuk van. Ik heb sindsdien (en voorheen) nog nooit iemand geslagen of een tik gegeven.
Om terug te komen op het topic, ik ben zelf één keer geslagen door mijn vader. Ik weet niet meer waarom en hij ook niet maar het staat ons beide nog bij dat het gebeurd is. Ik was een jaar of 4/5. Hij weet nog wel dat het onmacht was. Verder ben ik wel eens ruw beetgepakt bij m'n kin en werd ik diep in de ogen aangekeken, dat deed mijn moeder altijd als ik het te bont maakte. Heb er niks aan overgehouden maar ik zou er zelf alles aan doen niet fysiek te worden, maar ik begrijp wel dat het kan gebeuren uit onmacht. Helaas heeft mijn broer me wel vaak pijn gedaan, hij is ouder dan ik en zat op een vechtsport. Vond het leuk me fysiek te domineren als hij me irritant vond. Hij zei dan dat hij me wel even zou opvoeden. Dat staat me nog het meeste bij, de onmacht die ik toen voelde, en dat zou ik als ouders van 2 kinderen strak in de gaten houden. Ouders horen te straffen, niet een broer of zus.
zaterdag 17 augustus 2019 21:54
zaterdag 17 augustus 2019 22:14
De laatste en misschien de laatste twee zinnen die ik quotte brachten me tot 'verheerlijking'. Een 'kutkind' (mijn woord) dat op zijn plaats werd gezet. Wat voor je spreekt in wat je nu zegt is dat die volwassenen een forse onnauwkeurigheid maakten jouw verantwoordelijkheid te geven met 13 jaar in plaats van als gelijkwaardig of zelf erbij blijven.Violet-Nebula schreef: ↑17-08-2019 21:41Het was een zeer onjuiste handeling op het juiste moment toen ik zelf nog maar 13 was, dat is mijn mening. Ik verwacht niet van pubers in een situatie als deze de juiste inschatting te maken. Vergeet niet dat hij een dier voor de lol om het leven bracht om zijn zusje te shockeren. Die heeft er nog nachtmerries van. Noem het goedpraten, maar verheerlijking kan ik niet bij. We zullen het wat dat betreft niet eens worden. Ik ben wat blij dat mijn neef en nicht dezelfde mening hebben, zij waren erbij en moesten het ondergaan/zien. Ondanks dat het me nog boos maakt en ik het voor dat moment nog steeds een begrijpelijke actie vind was ik er behoorlijk stuk van. Ik heb sindsdien (en voorheen) nog nooit iemand geslagen of een tik gegeven.
Om terug te komen op het topic, ik ben zelf één keer geslagen door mijn vader. Ik weet niet meer waarom en hij ook niet maar het staat ons beide nog bij dat het gebeurd is. Ik was een jaar of 4/5. Hij weet nog wel dat het onmacht was. Verder ben ik wel eens ruw beetgepakt bij m'n kin en werd ik diep in de ogen aangekeken, dat deed mijn moeder altijd als ik het te bont maakte. Heb er niks aan overgehouden maar ik zou er zelf alles aan doen niet fysiek te worden, maar ik begrijp wel dat het kan gebeuren uit onmacht. Helaas heeft mijn broer me wel vaak pijn gedaan, hij is ouder dan ik en zat op een vechtsport. Vond het leuk me fysiek te domineren als hij me irritant vond. Hij zei dan dat hij me wel even zou opvoeden. Dat staat me nog het meeste bij, de onmacht die ik toen voelde, en dat zou ik als ouders van 2 kinderen strak in de gaten houden. Ouders horen te straffen, niet een broer of zus.
Stom dat men als kind onderworpen wordt aan de grillen van ouders en wellicht andere mensen in de leeftijd waarin je volwassenheid mag verwachten (Maar dat is los van wat jij schrijft).
zaterdag 17 augustus 2019 22:33
Deze video vind ik mooi,
https://www.youtube.com/watch?v=YsVcVeLNIVI
vooral deze zin op 11:31 (copy-paste uit auto-gegenereerde ondertiteling):
"I'd learned by that time as a parent that like if you want to discipline your child you there's an attitude you have to take which is I am going to win this like I don't care how stubborn you are I am going to win and because I know I'm going to win I'm not
going to get angry I'm just gonna out stubborn you" - Jordan Peterson
En hij geeft een ruwe aanleiding voor geweld tegen kinderen thuis
https://www.youtube.com/watch?v=YsVcVeLNIVI
vooral deze zin op 11:31 (copy-paste uit auto-gegenereerde ondertiteling):
"I'd learned by that time as a parent that like if you want to discipline your child you there's an attitude you have to take which is I am going to win this like I don't care how stubborn you are I am going to win and because I know I'm going to win I'm not
going to get angry I'm just gonna out stubborn you" - Jordan Peterson
En hij geeft een ruwe aanleiding voor geweld tegen kinderen thuis
madamzonderm wijzigde dit bericht op 17-08-2019 22:36
8.54% gewijzigd
zaterdag 17 augustus 2019 22:36
Ik begrijp wat je bedoelt. En je hebt ergens een punt, dat hij zo jankte en op de beschreven wijze op zijn plek werd gezet vond en vind ik heel terecht. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die dit niet zo zien, achteraf en met de kennis van nu had ik het ook zeker nooit zo gedaan. Toch denk ik niet dat het irreëel is jongere familieleden bij een eendenvijver even alleen te kunnen laten terwijl je als ouders net even uit zicht bent, afgeleid op één of andere manier. Kinderen gaan dan wel eens op de vuist, soms ook gewoon in zicht van volwassenen. Zo leert men in dit leven, zowel volwassenen en kinderen. Met ons is het goedgekomen gelukkigmadamzonderm schreef: ↑17-08-2019 22:14De laatste en misschien de laatste twee zinnen die ik quotte brachten me tot 'verheerlijking'. Een 'kutkind' (mijn woord) dat op zijn plaats werd gezet. Wat voor je spreekt in wat je nu zegt is dat die volwassenen een forse onnauwkeurigheid maakten jouw verantwoordelijkheid te geven met 13 jaar in plaats van als gelijkwaardig of zelf erbij blijven.
Stom dat men als kind onderworpen wordt aan de grillen van ouders en wellicht andere mensen in de leeftijd waarin je volwassenheid mag verwachten (Maar dat is los van wat jij schrijft).
maar ik lees dat anderen van zo'n mep van familie (zoals ik bij mijn eigen broer) er echt iets aan over kunnen houden in een bepaalde vorm, of het nou 1x of meerdere keren gebeurd. Mede daarom snap ik ergens je opmerking wel hoewel ik het in mijn situatie dus wel anders noem. Geweld is en blijft geweld.
zaterdag 17 augustus 2019 22:38
Een corrigerende tik als pedagogisch schrik-effect kan in sommige gevallen schijnbaar een positieve impact hebben op een opvoedkundig aspect. Mits sporadisch toegepast binnen de juiste condities. Ik zie het in die context niet als fysiek geweld maar als fysieke communicatie.
Maar het is lastig om je te houden aan de juiste context omdat het vaak geen weloverwogen opvoedkundig middel is maar voortkomt uit een impuls. En er is wel altijd een wat mij betreft ongewenste associatie met fysiek geweld. Het is dus niet zonder risico en heeft dus ook altijd een negatief bij-effect. De vraag is dan misschien niet of het kwaad kan binnen de juiste grenzen, de vraag is meer of je in staat bent de juiste grenzen te bewaken en of het wel voldoende toe voegt omdat het ook altijd een beetje kwaad kan. En als het iets toe voegt; zijn daar dan geen alternatieven voor die ook een fysiek schrik-effect bereiken maar niet die associatie met geweld hebben als dat er toch niet mee beoogd wordt.
Maar het is lastig om je te houden aan de juiste context omdat het vaak geen weloverwogen opvoedkundig middel is maar voortkomt uit een impuls. En er is wel altijd een wat mij betreft ongewenste associatie met fysiek geweld. Het is dus niet zonder risico en heeft dus ook altijd een negatief bij-effect. De vraag is dan misschien niet of het kwaad kan binnen de juiste grenzen, de vraag is meer of je in staat bent de juiste grenzen te bewaken en of het wel voldoende toe voegt omdat het ook altijd een beetje kwaad kan. En als het iets toe voegt; zijn daar dan geen alternatieven voor die ook een fysiek schrik-effect bereiken maar niet die associatie met geweld hebben als dat er toch niet mee beoogd wordt.
zaterdag 17 augustus 2019 22:46
Ja? Ik zou een kind dat een diertje bewust pijn doet/vermoord zo gruwelijk hard slaan dat hij dat de rest van zijn leven niet meer vergeet. Uiteraard leer je je kinderen dmv uitleg en het goede voorbeeld dat je goed met dieren hoort om te gaan. Als een kind dan toch besluit zoiets te doen, is een lijfstraf m.i. het enige gepaste wat je kunt doen.Violet-Nebula schreef: ↑17-08-2019 22:36Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die dit niet zo zien, achteraf en met de kennis van nu had ik het ook zeker nooit zo gedaan.
zaterdag 17 augustus 2019 23:03
Lang niet alles gelezen....Ik zie mijzelf nog op mijn kamer zitten als ik een tik voor mijn billen had gehad denkend....haha deed lekker toch geen zeer. Met man afgesproken dat als we ooit een tik uit zouden delen dat in ieder geval never nooit in het gezicht zou zijn. Zelf als tiener een klap in mijn gezicht gehad van mijn vader, die maakte beslist indruk omdat hij in de opvoeding nauwelijks voor kwam, hij deed het als reactie op mijn onbeschofte gedrag richting mijn moeder. Ik ben nu zelf oma en zie mijn dochter af en toe worstelen met bepaalde opvoed technieken, ik zie haar echter niet in staat de kleine ooit een tik te verkopen en dat is prima.
die ik wilde bestaat al...
zaterdag 17 augustus 2019 23:26
Nee ik zou een kind van 9 niet weer zo slaan, hoewel de aanleiding absoluut vreselijk was en er begrip voor was (makkelijk gezegd, het is niet alsof ik er toen goed over nagedacht voor ik handelde). Ik had hem nu een veel langere straf gegeven, zo lang dat dat wel moet bijblijven. In een eerdere reactie vertel ik over dat leerlingen van mij vertelden liever een lijfstraf te krijgen zoals een corrigerende tik dan een week geen telefoon bijvoorbeeld. En daar zit wel wat in vind ik. Toen had mijn neefje geen smartphone, die bestonden nog niet. Internet ook niet, maar zijn heilige spelcomputer stuktrappen waar iedereen bij staat te smalen (zie het als een materiële steniging ofzo) zoals hij dat kuikentje doodde en hem vervolgens zelf laten sparen voor een nieuwe (had hem wel wat jaren gekost) was ook een optie geweest. Wellicht zelfs eentje die nóg langer was bijgebleven. Wie zal het zeggen. Wie weet had hij daar juist een onherstelbaar trauma aan overgehouden? Parenting ain't easy... Dat is wel zeker.Lotus90 schreef: ↑17-08-2019 22:46Ja? Ik zou een kind dat een diertje bewust pijn doet/vermoord zo gruwelijk hard slaan dat hij dat de rest van zijn leven niet meer vergeet. Uiteraard leer je je kinderen dmv uitleg en het goede voorbeeld dat je goed met dieren hoort om te gaan. Als een kind dan toch besluit zoiets te doen, is een lijfstraf m.i. het enige gepaste wat je kunt doen.
zaterdag 17 augustus 2019 23:31
Het hangt misschien ook wel van de kinderen af. Bij een vijver bijvoorbeeld of ze kunnen zwemmen en verder hoe ze samen zijn en ieder op zich. Maar, yey, het is jullie goedgekomen. Ik kan me wel neerleggen bij 'goedpraten'.Violet-Nebula schreef: ↑17-08-2019 22:36Ik begrijp wat je bedoelt. En je hebt ergens een punt, dat hij zo jankte en op de beschreven wijze op zijn plek werd gezet vond en vind ik heel terecht. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die dit niet zo zien, achteraf en met de kennis van nu had ik het ook zeker nooit zo gedaan. Toch denk ik niet dat het irreëel is jongere familieleden bij een eendenvijver even alleen te kunnen laten terwijl je als ouders net even uit zicht bent, afgeleid op één of andere manier. Kinderen gaan dan wel eens op de vuist, soms ook gewoon in zicht van volwassenen. Zo leert men in dit leven, zowel volwassenen en kinderen. Met ons is het goedgekomen gelukkig
zondag 18 augustus 2019 00:03
Oh, met mijn denkbeeldige zoon van 9 jaar -die dus bewust een kuikentje vermoord heeft- zou ik na een flinke lijfstraf ook nog láng niet klaar zijn hoor. Believe that.Violet-Nebula schreef: ↑17-08-2019 23:26Nee ik zou een kind van 9 niet weer zo slaan, hoewel de aanleiding absoluut vreselijk was en er begrip voor was (makkelijk gezegd, het is niet alsof ik er toen goed over nagedacht voor ik handelde). Ik had hem nu een veel langere straf gegeven, zo lang dat dat wel moet bijblijven. In een eerdere reactie vertel ik over dat leerlingen van mij vertelden liever een lijfstraf te krijgen zoals een corrigerende tik dan een week geen telefoon bijvoorbeeld.
zondag 18 augustus 2019 00:09
Zoetsappig en ruggengraatloos opvoeden is helaas al langere tijd heel erg trendy.
zondag 18 augustus 2019 00:28
Er zit nog een heel gebied tussen de corrigerende tik en zoetsappig, ruggegraatloos opvoeden, het is niet het één of het ander. Je kan heel effectief straffen zonder een tik te verkopen. Ik heb zelf een tik gehad van mn ouders waarvan ik niet meer weet waarom terwijl en aantal opgelegde 'niet lijfstraffen' me wel kraakhelder zijn bijgebleven en de reden ervoor, die hebben dan toch meer indruk gemaakt. Of is dat bij jou anders? Het moeten wel stevige straffen zijn natuurlijk, 5 minuten in de hoek voor het slopen van andermans spullen zal weinig indruk maken bijvoorbeeld.
zondag 18 augustus 2019 07:52
Ik heb weleens een tik gehad en ook als kind vond ik het uiterst vernederend en een vertrouwensbreuk.
Maar er zijn volwassenen die vinden dat ze er beter van zijn geworden.
Ik denk dat een grote rol speelt hoe goed de relatie met je ouders op dat moment is. Kennelijk was de onze niet erg goed. Zo'n tik geeft dan een verwijdering die de relatie op dat moment niet kan hebben.
Maar er zijn volwassenen die vinden dat ze er beter van zijn geworden.
Ik denk dat een grote rol speelt hoe goed de relatie met je ouders op dat moment is. Kennelijk was de onze niet erg goed. Zo'n tik geeft dan een verwijdering die de relatie op dat moment niet kan hebben.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 18 augustus 2019 08:10
Het zal gebeuren maar een groot deel van de ouders voed natuurlijk nog steeds prima op al is het maar dat je als ouder zelf als eerste last hebt van je slecht opgevoede "kuikens"
Wat je wel ziet is dat ouders meer van scholen verwachten in de opvoeding en scholen daar - terecht - weinig trek in hebben.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 18 augustus 2019 08:24
Ja, mijn opa was al ruggengraatloos.
Gelukkig voor jou konden zijn blikken doden.
Tsja, ik weet er dus niks van, maar de generaties na mijn opa zijn zeer goed terecht gekomen. Dat zit natuurlijk in de genen, dat weet ik ook wel, maar mijn opa en oma, ouders (hoewel mijn broertjes behoorlijke puberjongens waren, desondanks voorbeeldige volwassenen) en wij voeden zonder billenkoek op. En dan mag ik op mijn werk al die losgeslagen pubers ook nog eens niet slaan.
Of eigenlijk, dochter krijgt wel billenkoek: liefdevolle klapjes op haar billen die ik ook nog eens terugkrijg.
zondag 18 augustus 2019 08:25
En op school mogen ze ook al geen tikken uitdelen.hollebollegijs schreef: ↑18-08-2019 08:10Het zal gebeuren maar een groot deel van de ouders voed natuurlijk nog steeds prima op al is het maar dat je als ouder zelf als eerste last hebt van je slecht opgevoede "kuikens"
Wat je wel ziet is dat ouders meer van scholen verwachten in de opvoeding en scholen daar - terecht - weinig trek in hebben.
zondag 18 augustus 2019 11:22
Als docent op VO kan ik dit beamen. Zeker lastige onderwerpen zoals seks, drugs en omgang met anderen is wel een dingetje waarvan veel van scholen verwacht wordt. En je krijgt het te horen als je het niet naar hun verwachtingen op- of aanpakt. Gelukkig is dat slechts een heel klein deel van de ouders, maar de heftigheid waarmee gereageerd wordt neemt naar mijn idee wel toe en dan blijft het je onnodig lang bij. Het jaagt sommige starters helaas weg uit het onderwijs. Voorbeeld van nu is het lachgas probleem. Zeiden ze op de radio: scholen moeten beter voorlichten over deze nieuwe drug. Geen woord over de ouders. Dat vind ik zo gek. Tuurlijk kan school bijdragen maar in eerste instantie is het toch een oudertaak lijkt me.hollebollegijs schreef: ↑18-08-2019 08:10Het zal gebeuren maar een groot deel van de ouders voed natuurlijk nog steeds prima op al is het maar dat je als ouder zelf als eerste last hebt van je slecht opgevoede "kuikens"
Wat je wel ziet is dat ouders meer van scholen verwachten in de opvoeding en scholen daar - terecht - weinig trek in hebben.
zondag 18 augustus 2019 12:07
Het eigenhandig zonder aanleiding doden van een dier neigt naar psychopathische neigingen. Zo een kind heeft psychische hulp nodig en geen afranseling mijn inziens.Lotus90 schreef: ↑17-08-2019 22:46Ja? Ik zou een kind dat een diertje bewust pijn doet/vermoord zo gruwelijk hard slaan dat hij dat de rest van zijn leven niet meer vergeet. Uiteraard leer je je kinderen dmv uitleg en het goede voorbeeld dat je goed met dieren hoort om te gaan. Als een kind dan toch besluit zoiets te doen, is een lijfstraf m.i. het enige gepaste wat je kunt doen.
Dat bevestigd alleen de koppeling die hij schijnbaar al heeft in zijn brein, dat geweld normaal is.
zondag 18 augustus 2019 12:33
Mijn moeder sloeg me bijna elke dag in mijn gezicht. Soms verdiend (dan was ik bijvoorbeeld brutaal geweest), ik was echt niet heilig als kind, maar ik was niet de dochter geworden die mijn moeder graag had willen hebben. Ik was groot, lomp en dik, ook nog eens traag en vaak ziek. Kortom, een grote teleurstelling. Ik zie haar slaan dan ook vooral als machteloosheid.
Als ik met haar van mening verschilde (gewoon, op een nette manier): pets.
Als ik iets zei of deed wat haar niet beviel: pets.
Als ik in haar ogen iets raars zei of deed: pets (bijv. "ik wil een Kreidler als ik 16 ben", páts, meisjes rijden niet op een Kreidler!).
Het kon zomaar gebeuren, ik moest altijd op mijn hoede zijn en dan nog maakte ik (vaak onbewust) een fout of zei ik iets onhandigs: pets.
Ik werd elke dag minstens 1x in mijn gezicht geslagen. Ik kan me nog de datum herinneren toen ik voor het eerst niet geslagen werd: het was kerst en ik was 10.
Later werd het slaan wel minder, maar tot ver in mijn puberteit kon ik een pets verwachten als ik niet snel genoeg iets deed, iets "raars" (in haar ogen) zei of deed, of een andere mening had.
Daarnaast had ze een zeer scherpe tong.
Ja, zoiets vormt je wel. Het leert dat je niks waard bent, dat jouw mening er niet toe doet, dat iedereen gelijk heeft behalve jij, dat je minder waard bent dan anderen. En het zorgde ervoor dat ik in de armen vluchtte van de eerste beste minkukel die aandacht aan me besteedde zodat ik in godsnaam maar wég kon. Het heeft lang geduurd voor ik me realiseerde dat het niet normaal is dat ik anderen toestond om mij zo te behandelen en dat ik net zo waardevol was als ieder ander.
De band met mijn moeder is toch goed geworden. Ik heb geleerd dat ik beter kan zwijgen en zowaar, ze lijkt nu, op hoogbejaarde leeftijd, te accepteren dat ik niet de dochter ben die ze zo graag had willen hebben.
Als ik met haar van mening verschilde (gewoon, op een nette manier): pets.
Als ik iets zei of deed wat haar niet beviel: pets.
Als ik in haar ogen iets raars zei of deed: pets (bijv. "ik wil een Kreidler als ik 16 ben", páts, meisjes rijden niet op een Kreidler!).
Het kon zomaar gebeuren, ik moest altijd op mijn hoede zijn en dan nog maakte ik (vaak onbewust) een fout of zei ik iets onhandigs: pets.
Ik werd elke dag minstens 1x in mijn gezicht geslagen. Ik kan me nog de datum herinneren toen ik voor het eerst niet geslagen werd: het was kerst en ik was 10.
Later werd het slaan wel minder, maar tot ver in mijn puberteit kon ik een pets verwachten als ik niet snel genoeg iets deed, iets "raars" (in haar ogen) zei of deed, of een andere mening had.
Daarnaast had ze een zeer scherpe tong.
Ja, zoiets vormt je wel. Het leert dat je niks waard bent, dat jouw mening er niet toe doet, dat iedereen gelijk heeft behalve jij, dat je minder waard bent dan anderen. En het zorgde ervoor dat ik in de armen vluchtte van de eerste beste minkukel die aandacht aan me besteedde zodat ik in godsnaam maar wég kon. Het heeft lang geduurd voor ik me realiseerde dat het niet normaal is dat ik anderen toestond om mij zo te behandelen en dat ik net zo waardevol was als ieder ander.
De band met mijn moeder is toch goed geworden. Ik heb geleerd dat ik beter kan zwijgen en zowaar, ze lijkt nu, op hoogbejaarde leeftijd, te accepteren dat ik niet de dochter ben die ze zo graag had willen hebben.
zondag 18 augustus 2019 19:53
Dat wil niet zeggen dat dit tegengesteld is aan je kinderen slaan en dat wil dus ook niet zeggen dat dat de oplossing is voor een beter opvoeding.
Er worden hier ook makkelijk 2 verschillende aspecten door elkaar gebruikt.
De corrigerende tik is niet bedoeld als fysiek geweld maar als fysieke communicatie. Het is niet bedoeld om pijn te doen, het is bedoeld om een fysieke (schrik) actie te combineren met een opvoedkundig aspect als extra inprenting. En heeft alleen het beoogde inprentingseffect binnen een zeer beperkt kader.
Straffend slaan is wel bedoeld als fysiek geweld. Dat kan je voor jezelf goed praten als het vergrijp ernstig genoeg is, maar dat is een aspect wat je kan loslaten op elke vorm van geweld. Maar juist vanwege de verhouding volwassene-kind lijkt mij geweld tegen kinderen een teken dat er iets anders mis is. En dat geweld in die verhouding ook niet de oplossing is.
