Actueel
alle pijlers
Dodenherdenking
zondag 4 mei 2008 om 20:12
Net twee minuten stilte ter nagedachtenis van alle slachtoffers van de WO2 en alle oorlogen erna. Nu ben ik gewoon thuis, maar twee jaar terug zat ik op een terras op een plein waar het ontzettend druk was. Toen iedereen stil werd, was dat heel indrukwekkend, om kippenvel van te krijgen. Toen liepen er twee jongens van een jaar of 16 het plein over, luid pratend en lachend. Zo respectloos.
Ik vind het heel dubbel, mijn oma heeft de oorlog meegemaakt en wil nooit naar de dodenherdenking kijken. Ze vindt dat hen geen nut heeft, je krijgt die mensen er niet mee terug. Maar aan de andere kant moeten we wel stil staan bij wat er is gebeurd om te beseffen dat onze vrijheid niet vanzelfsprekend is. Ik ben wel benieuwd hoe er nu over gedacht wordt hier!
Ik vind het heel dubbel, mijn oma heeft de oorlog meegemaakt en wil nooit naar de dodenherdenking kijken. Ze vindt dat hen geen nut heeft, je krijgt die mensen er niet mee terug. Maar aan de andere kant moeten we wel stil staan bij wat er is gebeurd om te beseffen dat onze vrijheid niet vanzelfsprekend is. Ik ben wel benieuwd hoe er nu over gedacht wordt hier!
zondag 4 mei 2008 om 21:10
Idd, jij hebt het niet meegemaakt. Maar die mensen hebben wel gevochten voor JOUW vrijheid, door hen ben jij nu vrij om te doen wat je wil en te zeggen wat je wilt. En dat is alles behalve vanzelfsprekend. Overal ter wereld worden mensen nog steeds onderdrukt en is er nog steeds oorlog waarbij er elke dag mensen doodgaan. Ik wil je niet aanvallen maar misschien is het wel goed als je beseft dat oorlog niet in het verleden ligt en dat ook jij er mee te maken kan krijgen. Maar dat je nu een luxe positie hebt doordat je in Nederland woont.
zondag 4 mei 2008 om 21:11
Precies MysticAngel, dat vind ik ook.
Deze mensen zijn gestorven voor hun land, voor onze vrijheid.
Dat is een offer dat zo groot is dat het enorm respect verdient.
Zo dapper als de mensen toen waren, het verzet, het vechten voor een vrij vaderland. Zo dapper weet ik niet eens of ik zou kunnen zijn. Daarom diep respect. Ook nu nog.
Deze mensen zijn gestorven voor hun land, voor onze vrijheid.
Dat is een offer dat zo groot is dat het enorm respect verdient.
Zo dapper als de mensen toen waren, het verzet, het vechten voor een vrij vaderland. Zo dapper weet ik niet eens of ik zou kunnen zijn. Daarom diep respect. Ook nu nog.
zondag 4 mei 2008 om 21:15
Ik heb het ook zelf niet meegemaakt, maar wel van mijn ouders en hun leeftijdsgenoten maar al te vaak gehoord hoe beroerd ze het die jaren gehad hebben.
Angst, honger en gebrek. Bombardementen en mensen uit hun huizen zien halen. Jonge jongens die werden opgeroepen om te gaan vechten, zo uit hun gezin gehaald werden en niet meer terug kwamen.
Als er hier oorlog zou komen zal dat naar alle waarschijnlijkheid ook niet meer op deze manier gaan, ook niet meer zo lang duren, de wapens zijn nu veel moderner en richten sneller grotere schade aan.
Ik ben stil om wat geweest is, én om te beseffen hoeveel het waard is om in vrijheid te leven.
Angst, honger en gebrek. Bombardementen en mensen uit hun huizen zien halen. Jonge jongens die werden opgeroepen om te gaan vechten, zo uit hun gezin gehaald werden en niet meer terug kwamen.
Als er hier oorlog zou komen zal dat naar alle waarschijnlijkheid ook niet meer op deze manier gaan, ook niet meer zo lang duren, de wapens zijn nu veel moderner en richten sneller grotere schade aan.
Ik ben stil om wat geweest is, én om te beseffen hoeveel het waard is om in vrijheid te leven.
zondag 4 mei 2008 om 21:19
hier ook het schaamrood op mijn kaken. Wij hebben zo'n apparaat dat je de tv even op pauze kan zetten. Dat had ik om iets van half zeven even gedaan omdat ik nog wat in huis moest rommelen. Tv daarna weer aangezet en om tien over acht kwam ik erachter dat het al acht uur was geweest.
Normaal gesproken dus altijd stil. Nu vanavond in bed maar even wat respect tonen door er bewust bij stil te blijven staan.
Normaal gesproken dus altijd stil. Nu vanavond in bed maar even wat respect tonen door er bewust bij stil te blijven staan.
zondag 4 mei 2008 om 21:20
Yasmijn,
Mijn ex-schoonouders kúnnen niks weggooien als er eten over is. Ze eten zich nog liever ziek, en inderdaad hebben ze het dan altijd over de oorlog.
Mijn opa ging 's avonds nog eens over straat om aardappels te stelen, en werd met een zak onder zijn jas aangehouden door een duitser, die meteen door had wat er aan de hand was.
Mijn opa heeft doodsangst uitgestaan.
Die duitser liet mijn opa doorlopen naar huis, mét zijn aardappelen: ik heb thuis ook een vrouw en kinderen, zei hij.
Mijn ex-schoonouders kúnnen niks weggooien als er eten over is. Ze eten zich nog liever ziek, en inderdaad hebben ze het dan altijd over de oorlog.
Mijn opa ging 's avonds nog eens over straat om aardappels te stelen, en werd met een zak onder zijn jas aangehouden door een duitser, die meteen door had wat er aan de hand was.
Mijn opa heeft doodsangst uitgestaan.
Die duitser liet mijn opa doorlopen naar huis, mét zijn aardappelen: ik heb thuis ook een vrouw en kinderen, zei hij.
zondag 4 mei 2008 om 21:23
Mijn grootvader heeft toe moeten kijken toen op de Weteringsschans een groep mensen werd geëxecuteerd. Hij zelf had een groentewinkel en voorzag een aantal onderduikadressen de gehele oorlog van groente en fruit, als het er was.
Aan de andere kant heb ik een tante die met een NSB-er was getrouwd en hoewel ze nog tijdens de oorlog van hem scheidde, werd ze wel een moffenhoer genoemd en men wilde haar kaalscheren e.d. na de bevrijding. Omdat mijn grootouders zoveel goed werk hebben gedaan tijdens de bezetting is dit niet gebeurd.
Mijn vader en moeder hebben honger gehad en ze hebben beiden moeten aansterken in speciale kampen vanwege de ondervoeding tijdens de hongerwinter in Amsterdam.
Ik heb dus veel redenen om te herdenken en doe dit dan ook ieder jaar trouw.
Ook als je familie dit niet meemaakte of als je dit soort dingen niet van je ouders of andere familie heb gehoord, dan is het niet verkeerd om stil te staan bij de oorlog die het aanzien van Europa enorm had kunnen veranderen. Als je dat niet belangrijk vindt dan zou je stil kunnen staan bij de mensen die nu vallen in de vele, verschillende oorlogen die woeden in de hele wereld.
Je krijgt er niemand mee terug maar om er, twee minuten per jaar, respect en een moment van stilte voor op te brengen, dat lijkt me niet te veel gevraagd.
Aan de andere kant heb ik een tante die met een NSB-er was getrouwd en hoewel ze nog tijdens de oorlog van hem scheidde, werd ze wel een moffenhoer genoemd en men wilde haar kaalscheren e.d. na de bevrijding. Omdat mijn grootouders zoveel goed werk hebben gedaan tijdens de bezetting is dit niet gebeurd.
Mijn vader en moeder hebben honger gehad en ze hebben beiden moeten aansterken in speciale kampen vanwege de ondervoeding tijdens de hongerwinter in Amsterdam.
Ik heb dus veel redenen om te herdenken en doe dit dan ook ieder jaar trouw.
Ook als je familie dit niet meemaakte of als je dit soort dingen niet van je ouders of andere familie heb gehoord, dan is het niet verkeerd om stil te staan bij de oorlog die het aanzien van Europa enorm had kunnen veranderen. Als je dat niet belangrijk vindt dan zou je stil kunnen staan bij de mensen die nu vallen in de vele, verschillende oorlogen die woeden in de hele wereld.
Je krijgt er niemand mee terug maar om er, twee minuten per jaar, respect en een moment van stilte voor op te brengen, dat lijkt me niet te veel gevraagd.
zondag 4 mei 2008 om 21:23
Volgens mij hebben maar weinig mensen op dit forum de oorlog (bewust) meegemaakt. Maar ik denk dat bijna iedereen wel verhalen kent van opa en oma of van ouders.
Als ik hoor hoe mijn opa en oma het hebben gehad in de oorlog (en die geven zelf aan 'wij hadden het nog makkelijk'), dan kan ik daar alleen maar diep respect voor opbrengen, en hopen dat ik in zo'n situatie (thank god dat ik daar niet in zit!!) net zo dapper durf te zijn.
Als ik hoor hoe mijn opa en oma het hebben gehad in de oorlog (en die geven zelf aan 'wij hadden het nog makkelijk'), dan kan ik daar alleen maar diep respect voor opbrengen, en hopen dat ik in zo'n situatie (thank god dat ik daar niet in zit!!) net zo dapper durf te zijn.
zondag 4 mei 2008 om 21:28
Inderdaad, de oorlog is voor mij nog een generatie verder, maar ik heb zo veel bewondering voor het onderduiken van mijn opa en zijn broers. Het overlijden van zijn zusje had ook met de oorlog te maken, haar hart was zwak en stopte bij een bombardement. Van schrik.
Van mijn moeders kant hadden ze veel onderduikers. Zaten in het verzet. Een van die mannen is aan zijn voeten achter de auto gebonden en zo doodgereden.
Vreselijke en indrukwekkende verhalen van vroeger. En zo zijn er nog duizenden in Nederland die deze verhalen kunnen vertellen. En voor hen allemaal doen we het.
Van mijn moeders kant hadden ze veel onderduikers. Zaten in het verzet. Een van die mannen is aan zijn voeten achter de auto gebonden en zo doodgereden.
Vreselijke en indrukwekkende verhalen van vroeger. En zo zijn er nog duizenden in Nederland die deze verhalen kunnen vertellen. En voor hen allemaal doen we het.
zondag 4 mei 2008 om 21:33
Hier ook, voedsel wordt nooit weggegooid door mijn schoonouders (ex, maar ze zijn nog steeds mijn schoonouders en dat zal altijd zo blijven) eten zich ook liever maagpijn, want eten weggooien is 'zonde' en 'jullie weten niet wat het is om honger te hebben want jullie hebben de oorlog niet meegemaakt'.
Mijn schoonvader ging als jongen van 14 100 km lopen om ook idd die aardappels te halen. En moest zichzelf in greppels verstoppen als er Duitsers naderden.
En mijn opa heeft gevochten, tot op de dag dat ie doodging 3 jaar geleden, had ie een Duitse kogel in zijn been.
Hij liet zich ook niet oppakken om in Du te gaan werken, hij verstopte zich onder de grond onder het huis en als de Duitsers hem kwamen zoeken, dan zette mijn oma mijn moeder die nog een baby was, op dat luik, in de hoop dat de Duitsers daar niet doorheen zouden schieten.
Wij kleinkinderen vonden opa's verhalen over de oorlog machtig interessant toen we klein waren, want geen besef.
Ik vroeg altijd:opa, hoeveel rotmoffen heb jij doodgeschoten?
Mijn oma leeft nog en ze kan nog geen Duitsers zeggen, altijd rotmoffen.
Zei er hierboven iemand iets over vergeten en dat we het toch niet meegemaakt hebben?
Je bent niet wijs, kind.
Dit mag nooit vergeten worden en al helemaal niet diegenen die hun leven hebben gegeven voor jouw vrijheid!
Kapiert?
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 4 mei 2008 om 21:33
zondag 4 mei 2008 om 21:37
Schande!:
[...]
Treurig werd ik een paar weken geleden toen ik tijdens een les over W.O II van veel leerlingen (12-13 jaar) begreep dat ze niet eens wisten dat het 4 mei dodenherdenking is èn wat er herdacht wordt.
Hebben ouders en basisschool een steek laten liggen?
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 4 mei 2008 om 21:42
mijn opa en oma hadden ook onderduikers in de oorlog. Mijn opa had een boerderij. De onderduikers gingen altijd in een kelder, luik dicht, hooi erover, paard erop.... geen Duitser die het durfde om bij het paard te komen.
Mooi was het moment dat er mensen bij hem langs kwamen, toevallig op zijn verjaardag en het hele huis vol, die bij hem ondergedoken hebben gezeten. Wat was dat emotioneel zeg!
Verder heeft opa er nooit veel over gepraat. Mijn oma ook niet, maar zij heeft het ook niet zo bewust meegekregen, opa had haar niet eens verteld dat er onderduikers waren! Bizar he? Verder zo nu en dan verhalen over mensen die uit de Randstad waren komen lopen voor eten. Hij moest altijd alles afgeven aan de Duitsers, maar deed dit niet.... en dan die grijns van hem als hij ons dat vertelde!
Verder wilde hij er nooit over praten. Hij zei altijd dat hij te veel van dichtbij had gezien. Nu leeft hij niet meer. Dus alles wat hij wist en kon vertellen aan verhalen, krijg ik niet meer te horen.
Mijn opa was trouwens niet rancuneus meer tegen Duitsers. Hij zei altijd: ' de mensen van nu kunnen er ook niks aan doen wat er toen allemaal gebeurd is'. Best knap van iemand die zoveel heeft gezien.
Mooi was het moment dat er mensen bij hem langs kwamen, toevallig op zijn verjaardag en het hele huis vol, die bij hem ondergedoken hebben gezeten. Wat was dat emotioneel zeg!
Verder heeft opa er nooit veel over gepraat. Mijn oma ook niet, maar zij heeft het ook niet zo bewust meegekregen, opa had haar niet eens verteld dat er onderduikers waren! Bizar he? Verder zo nu en dan verhalen over mensen die uit de Randstad waren komen lopen voor eten. Hij moest altijd alles afgeven aan de Duitsers, maar deed dit niet.... en dan die grijns van hem als hij ons dat vertelde!
Verder wilde hij er nooit over praten. Hij zei altijd dat hij te veel van dichtbij had gezien. Nu leeft hij niet meer. Dus alles wat hij wist en kon vertellen aan verhalen, krijg ik niet meer te horen.
Mijn opa was trouwens niet rancuneus meer tegen Duitsers. Hij zei altijd: ' de mensen van nu kunnen er ook niks aan doen wat er toen allemaal gebeurd is'. Best knap van iemand die zoveel heeft gezien.
zondag 4 mei 2008 om 21:42
Wordt het zo langzaam niet eens tijd om over en weer te vergeven, en niet zozeer de doden te herdenken, maar vieren dat we al meer dan 60 jaar in vrijheid leven....??
Ieder jaar weer de dodenherdenking, stel nou dat we dit jaar in augustus in oorlog komen, en 6 jaar later weer vrij zijn vanaf laten we zeggen, 8 december. Gaan we dan 4 mei en 8 december herdenken?? Of gaan we 4 mei dan vergeten?
Mijn opa heeft de oorlog wel meegemaakt, en daarna nog jaren in Duitsland gewerkt. De gemiddelde Duitser heeft geen idee waar die enorme haat vandaan komt, en die haat wordt door de dodenherdenking iedere keer weer aangewakkerd. Dat het ook voor de mensen in verweggistan is, is voor de meesten niet duidelijk vanwege alle films die er op het moment weer uitgezonden worden. En waarom is het alleen belangrijk op 4 mei? Vergeten, nee. Maar veel mensen beseffen niet eens meer wat we niet moeten vergeten.
Maar goed. Dit is persoonlijk, en ik wil geen meter tekst typen, een en ander zal waarschijnlijk op sommigen niet overkomen zoals ik het bedoel. Gevoel is moeilijk in drukletters te vatten. Bij voorbaat excuses.
Ieder jaar weer de dodenherdenking, stel nou dat we dit jaar in augustus in oorlog komen, en 6 jaar later weer vrij zijn vanaf laten we zeggen, 8 december. Gaan we dan 4 mei en 8 december herdenken?? Of gaan we 4 mei dan vergeten?
Mijn opa heeft de oorlog wel meegemaakt, en daarna nog jaren in Duitsland gewerkt. De gemiddelde Duitser heeft geen idee waar die enorme haat vandaan komt, en die haat wordt door de dodenherdenking iedere keer weer aangewakkerd. Dat het ook voor de mensen in verweggistan is, is voor de meesten niet duidelijk vanwege alle films die er op het moment weer uitgezonden worden. En waarom is het alleen belangrijk op 4 mei? Vergeten, nee. Maar veel mensen beseffen niet eens meer wat we niet moeten vergeten.
Maar goed. Dit is persoonlijk, en ik wil geen meter tekst typen, een en ander zal waarschijnlijk op sommigen niet overkomen zoals ik het bedoel. Gevoel is moeilijk in drukletters te vatten. Bij voorbaat excuses.
zondag 4 mei 2008 om 21:46
Ik denk zelf dat 4 en 5 mei zullen blijven bestaan. Niet om de data, maar om de symboliek. Deze zal ook blijven gelden als we nu in oorlog zouden komen bijvoorbeeld.
En natuurlijk moet je altijd stilstaan bij de vrijheid die je hebt. Alleen gebeurt het zo weinig. Het is dan ook goed, lijkt mij, om dit zo met z'n allen op 1 moment te doen. Geeft extra impact en besef.
En natuurlijk moet je altijd stilstaan bij de vrijheid die je hebt. Alleen gebeurt het zo weinig. Het is dan ook goed, lijkt mij, om dit zo met z'n allen op 1 moment te doen. Geeft extra impact en besef.
zondag 4 mei 2008 om 21:46
Hier ook stil uiteraard. Ik was aan het stofzuigen maar ben daar om tien voor acht mee opgehouden, uit respect en omdat ik er zelf ook mee bezig wilde zijn. Precies om acht uur, tijdens de twee minuten stilte, kwam er hier een ijscokarretje door de straat rijden dat luid tingelde. Hij stopte hier recht voor de deur en ik heb even geaarzeld of ik naar buiten zou gaan om de man (van allochtone afkomst, dus misschien wist ie het niet) uit te leggen dat wat hij net had gedaan nogal respectloos was. Maar ik heb het maar niet gedaan.
zondag 4 mei 2008 om 21:53
Hier was het uiteraard ook 2 minuten stil. In de hele buurt heb ik trouwens niks gehoord. Broertje ging naar een vriend en heb hem nogmaals met klem gezegd dat ook hij even met vriend om 20u even stil moesten zijn. Trouwens zo respectloos dat mensen niet gewoon even stil kunnen zijn. En kinderen op zich kun je het niet kwalijk nemen, maar een beetje opvoeding is toch niet teveel gevraagd.
Ik sta zelf niet alleen stil bij WOII, maar ook bij alle oorlogen en strijden die er nu nog zijn. Ik snap je opmerking ergens wel hoor mamalelie, maar toch ben ik voor een dodenherdenking. Natuurlijk kun je er altijd aan denken en bij stil staan, maar juist een moment uitkiezen om dat allemaal samen te doen versterkt dit denk ik wel. Vraag me trouwens wel af of jouw idee correct is van Duitsers en dat die ons met stomme verbazing aan zitten te kijken. Ook wij Nederlanders zelf zitten toch niet naar de buis te kijken om eens te denken 'die stomme rotduitsers ook'. Ik althans zeker niet. En zoals je zelf al zegt, doen zelfs veel mensen die zelf de oorlog meegemaakt hebben dit ook niet.
Ik sta zelf niet alleen stil bij WOII, maar ook bij alle oorlogen en strijden die er nu nog zijn. Ik snap je opmerking ergens wel hoor mamalelie, maar toch ben ik voor een dodenherdenking. Natuurlijk kun je er altijd aan denken en bij stil staan, maar juist een moment uitkiezen om dat allemaal samen te doen versterkt dit denk ik wel. Vraag me trouwens wel af of jouw idee correct is van Duitsers en dat die ons met stomme verbazing aan zitten te kijken. Ook wij Nederlanders zelf zitten toch niet naar de buis te kijken om eens te denken 'die stomme rotduitsers ook'. Ik althans zeker niet. En zoals je zelf al zegt, doen zelfs veel mensen die zelf de oorlog meegemaakt hebben dit ook niet.
zondag 4 mei 2008 om 21:56
Daarom hebben we ook zoiets als bevrijdingsdag. Ik begrijp je wel, maar wij leven in luxe, er is vrede en je kan doen en laten wat je wil binnen de grenzen van de wet. Op heel veel andere plekken in de wereld is dit alles behalve het geval. Nederlandse militairen zijn op dit moment in Afghanistan op een "vredesmissie". Lijkt me toch wel belangrijk om daar bewust van te zijn, te beseffen dat het ook zo anders kan zijn.
zondag 4 mei 2008 om 21:57
Echt, hoe meer ik er altijd over na ga dneken hoe erger ik het vind. Je bent verdorie de helft van de dag stil; wat is er dan teveel gevraagd om die specifieke twee minuten stil te zijn. Dat je er dan geen gevoel bij hebt, oke, vind ik ook al wat respectloos, maar goed, we kunnen niet alles hebben. Maar bewust herrie staan te maken om 20u valt niet eens onder het kopje recalcitrante puber, dat is gewoon asociaal en respectloos. Kan daar gewoonweg niet bij met mn gedachten.
Zag trouwens daarstraks nog La vita e bella. En als je dan die beelden ziet; ik word er gewoon letterlijk misselijk van. Hoe kúnnen mensen elkaar zoiets aandoen?? Echt ik kan er gewoonweg niet bij. En dat vind ik al genoeg reden om het altijd te blijven herdenken, zodat we goed doordrongen raken van het feit dat we dit nooit nooit nooit meer moeten laten gebeuren
Zag trouwens daarstraks nog La vita e bella. En als je dan die beelden ziet; ik word er gewoon letterlijk misselijk van. Hoe kúnnen mensen elkaar zoiets aandoen?? Echt ik kan er gewoonweg niet bij. En dat vind ik al genoeg reden om het altijd te blijven herdenken, zodat we goed doordrongen raken van het feit dat we dit nooit nooit nooit meer moeten laten gebeuren
