Geld & Recht
alle pijlers
Alleenstaande ouder, wat krijg je aan bijstand e.d.
maandag 2 februari 2009 23:27
Hallo allemaal,
Regelmatig kijk ik op viva forum en haal er veel nuttige informatie en adviezen van anderen af.
Helaas heb ik nu zelf een x bericht
Mijn man en ik gaan scheiden, hij 32 ik 22.
Zoontje van 17 maanden. De verschillen zijn bij ons te groot geworden, i.p.v. naar elkaar toe te groeien, groeien we juist uit elkaar.
Op veel vlakken botsen we en we hebben geen hekel aan elkaar, het zou me allerliefste vriend of broer kunnen zijn maar als man/vrouw relatie ontbreekt er teveel.
Het is heel jammer, maar mijn liefde voor hem is over.
We kunnen het dan wel m.b.v. relatietherapie gaan proberen het goed te krijgen maar we kunnen normaal praten, normaal door een deur, dus waarom dan hulp inschakelen?
Als de een niet meer wil houdt het op dat kan je niet dwingen..
Maar nu mijn vraag, ik ben 22 bijna 23...
Ik werk 2 dagen in de week en krijg als ik geluk heb een een x extra werk 550 euro netto in de maand.
Zoontje zit op kinderdagverblijf, hoef zelf maar 70 euro te betalen, krijg dus kinderopvangtoeslag, kindgebondenbudget, kinderbijslag en zorgtoeslag.
Wat kan ik aan bijstand/alimentatie of andere dingen van de gemeente krijgen?
Regelmatig kijk ik op viva forum en haal er veel nuttige informatie en adviezen van anderen af.
Helaas heb ik nu zelf een x bericht
Mijn man en ik gaan scheiden, hij 32 ik 22.
Zoontje van 17 maanden. De verschillen zijn bij ons te groot geworden, i.p.v. naar elkaar toe te groeien, groeien we juist uit elkaar.
Op veel vlakken botsen we en we hebben geen hekel aan elkaar, het zou me allerliefste vriend of broer kunnen zijn maar als man/vrouw relatie ontbreekt er teveel.
Het is heel jammer, maar mijn liefde voor hem is over.
We kunnen het dan wel m.b.v. relatietherapie gaan proberen het goed te krijgen maar we kunnen normaal praten, normaal door een deur, dus waarom dan hulp inschakelen?
Als de een niet meer wil houdt het op dat kan je niet dwingen..
Maar nu mijn vraag, ik ben 22 bijna 23...
Ik werk 2 dagen in de week en krijg als ik geluk heb een een x extra werk 550 euro netto in de maand.
Zoontje zit op kinderdagverblijf, hoef zelf maar 70 euro te betalen, krijg dus kinderopvangtoeslag, kindgebondenbudget, kinderbijslag en zorgtoeslag.
Wat kan ik aan bijstand/alimentatie of andere dingen van de gemeente krijgen?
dinsdag 3 februari 2009 17:08
quote:flower86 schreef op 03 februari 2009 @ 15:32:
Ik heb heel veel meegemaakt in mijn leven en gooii echt niet zo maar de handdoek in de ring. Bij ons is de basis verkeerd geweset, hij heeft te snel ja gezegd toen we het over kinderen hadden.
Hij leeft in een eigen wereld en wil zijn ding doen, het idee dat hij gebonden is beangstigd hem.
Verder schelen we op vele vlakken, ook in de opvoeding van ons zoontje, wat leid tot irritatie.
Toch klopt dit niet. Je schrijft dat hij bindingsangst heeft, maar tegelijkertijd lijk jij degene te zijn die de stekker eruit trekt. Verder is het volgens mij heel normaal dat partners van elkaar verschillen en dat er ook wel eens meningsverschillen zijn over opvoedingskwesties. Een scheiding zal deze meningsverschillen overigens niet oplossen, want jullie zoontje blijft een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid.
Ik snap dat je hier niet komt voor relatie-advies, maar weet je wel echt 100% zeker dat deze relatie reddeloos verloren is? Veel van de dingen die je noemt kom je vroeg of laat in iedere relatie wel een keer tegen.
Verder denk ik dat je de gevolgen van een scheiding enorm onderschat, of daar in ieder geval nog niet echt een goed beeld bij vormt. Ik weet niet wat jullie woon- en inkomenssituatie nu is, maar bijstandsniveau betekent gewoon dat je sociaal-economisch helemaal onderaan de ladder terecht komt. Kun je dat aan en wil je dat je kind aandoen?
Ik heb heel veel meegemaakt in mijn leven en gooii echt niet zo maar de handdoek in de ring. Bij ons is de basis verkeerd geweset, hij heeft te snel ja gezegd toen we het over kinderen hadden.
Hij leeft in een eigen wereld en wil zijn ding doen, het idee dat hij gebonden is beangstigd hem.
Verder schelen we op vele vlakken, ook in de opvoeding van ons zoontje, wat leid tot irritatie.
Toch klopt dit niet. Je schrijft dat hij bindingsangst heeft, maar tegelijkertijd lijk jij degene te zijn die de stekker eruit trekt. Verder is het volgens mij heel normaal dat partners van elkaar verschillen en dat er ook wel eens meningsverschillen zijn over opvoedingskwesties. Een scheiding zal deze meningsverschillen overigens niet oplossen, want jullie zoontje blijft een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid.
Ik snap dat je hier niet komt voor relatie-advies, maar weet je wel echt 100% zeker dat deze relatie reddeloos verloren is? Veel van de dingen die je noemt kom je vroeg of laat in iedere relatie wel een keer tegen.
Verder denk ik dat je de gevolgen van een scheiding enorm onderschat, of daar in ieder geval nog niet echt een goed beeld bij vormt. Ik weet niet wat jullie woon- en inkomenssituatie nu is, maar bijstandsniveau betekent gewoon dat je sociaal-economisch helemaal onderaan de ladder terecht komt. Kun je dat aan en wil je dat je kind aandoen?
dinsdag 3 februari 2009 17:58
Even los van alles, beetje jammer dat er zo neerbuigend gedaan wordt over het thuisblijven. Lekker "genieten van je kind". Er zijn periodes dat ik na een dag "genieten van mijn kind" vele malen moeier ben dan na een dag "m'n eigen broek ophouden". En nee, ik heb geen extreem moeilijk kind, en ook geen luizenbaantje. Anderen zullen het ongetwijfeld anders ervaren, maar juist daarom vind ik het te kort door de bocht om er maar vanuit te gaan dat thuisblijven een keuze voor de makkelijkste manier is.
dinsdag 3 februari 2009 18:01
Is het nou werkelijk zo'n grote misdaad als je net gescheiden bent wat mij heel erg lijkt om dan even rust in de tent te krijgen. Er worden miljarden over de balk gegooid en hoge heren verrijken zich over de ruggen van de belastingbetalers. Van mij mag TO best even op adem komen, meer werken komt dan heus wel.
Voor de duidelijk heid. Ik werk gewoon hoor, maar betaal graag belasting voor mensen zoals TO.
Voor de duidelijk heid. Ik werk gewoon hoor, maar betaal graag belasting voor mensen zoals TO.
dinsdag 3 februari 2009 18:05
nou ik niet. Ik betaal graag belasting voor mensen die ziek zijn en daarom niet kunnen werken, of die ontslagen worden omdat een bedrijf failliet gaat, of die 65 zijn en 40 jaar hard gewerkt hebben en met pensioen gaan, maar niet voor mensen die na een eigen keuze even op adem willen komen. Ik denk dat er genoeg mensen wel even op adem zouden willen komen, maar ook gewoon door moeten werken.
dinsdag 3 februari 2009 19:03
Alleenstaande ouders met een kind jonger dan 5 jaar kunnen maximaal 6 jaar voor de scholingsplicht i.p.v. de arbeidsplicht kiezen, dus het continue zwanger blijven om maar niet aan de arbeid te hoeven zal niet gaan lukken.
Overigens krijgt men - als men kiest voor scholing i.p.v. arbeid - echt een scholingstraject aangeboden waar men verplicht is om aan deel te nemen, dus niets doen is er niet bij.
Overigens krijgt men - als men kiest voor scholing i.p.v. arbeid - echt een scholingstraject aangeboden waar men verplicht is om aan deel te nemen, dus niets doen is er niet bij.
dinsdag 3 februari 2009 19:09
TO je "krijgt" geen inkomsten, die moet je verdienen. Dus hoe kijk jij aan tegen de gedachte meer te moeten gaan werken? Je moet ook kijken naar het inkomen van je ex, want dat bepaalt hoeveel alimentatie hij moet betalen. Woontoeslag hangt af van je huisvesting, zorgtoeslag krijg je ook maar dat zal nu ook wel hebben
woensdag 4 februari 2009 08:51
Er is niks mis met relatietherapie, als je het niet probeert weet je ook niet of het gaat werken... Ook al kun je al goed met elkaar praten, zoals je zegt in je openingspost, misschien praat je nog niet over de dingen die er echt toe doen, misschien zijn er openingen die je zelf nog niet ziet. Alleen al in het belang van je kind zou ik het in ieder geval probéren!
deze post komt vast als mosterd na de maaltijd, maar ik heb niet alle 3 de pagina's van dit topic eerst gelezen.
deze post komt vast als mosterd na de maaltijd, maar ik heb niet alle 3 de pagina's van dit topic eerst gelezen.
woensdag 4 februari 2009 08:53
quote:Stippy schreef op 04 februari 2009 @ 08:51:
Er is niks mis met relatietherapie, als je het niet probeert weet je ook niet of het gaat werken... Ook al kun je al goed met elkaar praten, zoals je zegt in je openingspost, misschien praat je nog niet over de dingen die er echt toe doen, misschien zijn er openingen die je zelf nog niet ziet. Alleen al in het belang van je kind zou ik het in ieder geval probéren!
deze post komt vast als mosterd na de maaltijd, maar ik heb niet alle 3 de pagina's van dit topic eerst gelezen.Geeft niet hoor. Sommige dingen kunnen best vaker gezegd worden.
Er is niks mis met relatietherapie, als je het niet probeert weet je ook niet of het gaat werken... Ook al kun je al goed met elkaar praten, zoals je zegt in je openingspost, misschien praat je nog niet over de dingen die er echt toe doen, misschien zijn er openingen die je zelf nog niet ziet. Alleen al in het belang van je kind zou ik het in ieder geval probéren!
deze post komt vast als mosterd na de maaltijd, maar ik heb niet alle 3 de pagina's van dit topic eerst gelezen.Geeft niet hoor. Sommige dingen kunnen best vaker gezegd worden.
woensdag 4 februari 2009 09:14
Wie heeft verzonnen dat je kan kiezen 'thuis' te blijven als je gaat scheiden? Dat lees ik hier snel even steeds terug.
TO heeft werk nu, en zal na de scheiding ook moeten blijven werken. Even op adem komen, vergeet het maar. En zoals anderen hier ook zeggen, er zijn heel veel mensen die weleens even op adem willen komen. Net na een scheiding bijv vind ik dat ook helemaal niet vreemd, maar daar heb je de ziektewet voor. Even een paar weken thuis ziek melden als je het geestelijk niet aankan en veel moet regelen zal een werkgever heus wel begrip voor hebben. ( de mijne wel tenminste)
Maar bij de sociale dienst aankloppen met de mededeling ik stop met mijn baan want ik ga scheiden gaat niet werken vrees ik.......
Als je geen opleiding hebt kan je scholing aangeboden krijgen, maar dan ook alleen volgens mij als je tijdens je huwelijk al niet werkt. Heb je een opleiding waar je mee aan de slag zou kunnen in de maatschappij (zoals zorg) dan verwijst men je naar solliciteren op vacatures. Dan krijg je ook echt geen scholing , want die heb je immers al.
Wat je moet doen is naar mijn mening proberen je uren uit te breiden en alle regelingen gaan treffen wat betreft huurtoeslag, zorg, belastingen, enzov.Als het niet lukt met je uren uit breiden ( dit moet je kunnen bewijzen aan sociale dienst, daar kunnen ze ook nog moeilijk over doen stel je hebt een baan in de zorg en een opleiding gerelateerd aan de zorg dan zul je bij een andere organisatie zelf voor meer uren moeten zorgen) dan kan je pas aanspraak maken op aanvullende bijstand, en dit wordt inderdaad opgebouwd van de kinderalimentatie, vader dient dit dus dan jouw loon aan te vullen tot bijstandsnivo dmv die kinderalimentatie, dit is hij verplicht. De sociale dienst gaat dit verhalen bij de vader.
TO heeft werk nu, en zal na de scheiding ook moeten blijven werken. Even op adem komen, vergeet het maar. En zoals anderen hier ook zeggen, er zijn heel veel mensen die weleens even op adem willen komen. Net na een scheiding bijv vind ik dat ook helemaal niet vreemd, maar daar heb je de ziektewet voor. Even een paar weken thuis ziek melden als je het geestelijk niet aankan en veel moet regelen zal een werkgever heus wel begrip voor hebben. ( de mijne wel tenminste)
Maar bij de sociale dienst aankloppen met de mededeling ik stop met mijn baan want ik ga scheiden gaat niet werken vrees ik.......
Als je geen opleiding hebt kan je scholing aangeboden krijgen, maar dan ook alleen volgens mij als je tijdens je huwelijk al niet werkt. Heb je een opleiding waar je mee aan de slag zou kunnen in de maatschappij (zoals zorg) dan verwijst men je naar solliciteren op vacatures. Dan krijg je ook echt geen scholing , want die heb je immers al.
Wat je moet doen is naar mijn mening proberen je uren uit te breiden en alle regelingen gaan treffen wat betreft huurtoeslag, zorg, belastingen, enzov.Als het niet lukt met je uren uit breiden ( dit moet je kunnen bewijzen aan sociale dienst, daar kunnen ze ook nog moeilijk over doen stel je hebt een baan in de zorg en een opleiding gerelateerd aan de zorg dan zul je bij een andere organisatie zelf voor meer uren moeten zorgen) dan kan je pas aanspraak maken op aanvullende bijstand, en dit wordt inderdaad opgebouwd van de kinderalimentatie, vader dient dit dus dan jouw loon aan te vullen tot bijstandsnivo dmv die kinderalimentatie, dit is hij verplicht. De sociale dienst gaat dit verhalen bij de vader.
woensdag 4 februari 2009 09:24
Ik zou als ik jou was ook eerst relatietherapie proberen.
Wat hier boven ook al gezegd is; misschien kom je dan tot andere inzichten, kom je er dan samen wel uit waar te wonen ed.
Misschien praat je dan wel over de dingen die er echt toe doen.
Ik zou, als ik in jouw situatie zou zitten, er wel echt alles aan willen doen om mijn huwelijk te redden. Dat ben ik mijn kinderen verplicht. Vind ik.
Je kindje is nog maar 17 maanden. Natuurlijk is het druk. Maar je moet er samen wat van maken. Jullie zijn toch niet voor niets getrouwd ooit? In goede en slechte tijden enz enz... Dit is even een minder leuke periode voor jullie misschien, maar denk je echt dat je hier samen niet meer uit komt?
Wat bijstand betreft: als ik jou was zou ik idd de creche opbellen en meer dagen aanvragen. Meer dagen gaan werken en op die manier meer geld binnen brengen. Alle toeslagen aanvragen waar je recht op hebt op de site van de belastingdienst en dan moet je al een heel eind komen denk ik.
Wat hier boven ook al gezegd is; misschien kom je dan tot andere inzichten, kom je er dan samen wel uit waar te wonen ed.
Misschien praat je dan wel over de dingen die er echt toe doen.
Ik zou, als ik in jouw situatie zou zitten, er wel echt alles aan willen doen om mijn huwelijk te redden. Dat ben ik mijn kinderen verplicht. Vind ik.
Je kindje is nog maar 17 maanden. Natuurlijk is het druk. Maar je moet er samen wat van maken. Jullie zijn toch niet voor niets getrouwd ooit? In goede en slechte tijden enz enz... Dit is even een minder leuke periode voor jullie misschien, maar denk je echt dat je hier samen niet meer uit komt?
Wat bijstand betreft: als ik jou was zou ik idd de creche opbellen en meer dagen aanvragen. Meer dagen gaan werken en op die manier meer geld binnen brengen. Alle toeslagen aanvragen waar je recht op hebt op de site van de belastingdienst en dan moet je al een heel eind komen denk ik.
woensdag 4 februari 2009 10:48
Val echt stijl achterover van dit soort berichten!! Waarom meteen aan bijstand denken?? Je werkt nu, je kan wat meer gaan werken en je aanstaande ex kan wellicht een dag voor zijn kind gaan zorgen of misschien heb ouders/familie die een dag(deel) zorg kunnen verlenen.
Met de houding die TO in haar openingspost laat zien drijft ze zichzelf én haar kind (!!!!) rechtstreeks in de de kansloze kansarme hoek...
Kom op zeg, ik lees echt géén greintje vechtlust in het hele verhaal.
Niet willen knokken voor een relatie, niet willen knokken voor fatsoenlijk werk... Waar wil je wel voor knokken? voor een uitkering??
Ik denk dat je voor je kind een beter voorbeeld bent en respect van de maatschappij afdwingt als je je eigen broek kan ophouden in plaats van als een mak lammetje in een hoekje te gaan zitten bokken omdat het huwelijk even niet meer zo leuk is. Maar moet de maatschappij daarvoor opdraaien??
Dus de keuze om je schouders eronder te zetten en wat van je leven te gaan maken, je kind een fatsoenlijke toekomst kunnen bieden (niet altijd moeten schrapen voor nieuwe schoenen, een fiets, schoolreis of vakantie) staat je blijkbaar niet aan?
Jouw keuze is zonder werkervaring, (opleiding?) in de bijstand te zitten? Volgens mij heb je geen flauw benul wat dat precies inhoudt. Ik dacht dat de meeste mensen hun kind dat niet aan willen doen als het niet nodig is...
Met de houding die TO in haar openingspost laat zien drijft ze zichzelf én haar kind (!!!!) rechtstreeks in de de kansloze kansarme hoek...
Kom op zeg, ik lees echt géén greintje vechtlust in het hele verhaal.
Niet willen knokken voor een relatie, niet willen knokken voor fatsoenlijk werk... Waar wil je wel voor knokken? voor een uitkering??
Ik denk dat je voor je kind een beter voorbeeld bent en respect van de maatschappij afdwingt als je je eigen broek kan ophouden in plaats van als een mak lammetje in een hoekje te gaan zitten bokken omdat het huwelijk even niet meer zo leuk is. Maar moet de maatschappij daarvoor opdraaien??
Dus de keuze om je schouders eronder te zetten en wat van je leven te gaan maken, je kind een fatsoenlijke toekomst kunnen bieden (niet altijd moeten schrapen voor nieuwe schoenen, een fiets, schoolreis of vakantie) staat je blijkbaar niet aan?
Jouw keuze is zonder werkervaring, (opleiding?) in de bijstand te zitten? Volgens mij heb je geen flauw benul wat dat precies inhoudt. Ik dacht dat de meeste mensen hun kind dat niet aan willen doen als het niet nodig is...
woensdag 4 februari 2009 22:50
Hoi Flower, mijn kind was 3 maanden oud toen wij uit elkaar gingen. Ik ben gewoon blijven werken 32-36 uur, krijg nu na acht jaar pas alimentatie voor dochterlief. Voor de rest heb ik alles zelf geregeld, heb nergens mijn hand op hoeven houden en ben dus geheel zelfstandig. 4 Dagen per week kdv en nu bso. Had het ook liever anders gezien. Maar kan wel zeggen dat ik alles op eigen kracht heb gedaan. De kosten voor kinderopvang worden wel grotendeels vergoed door belastingdienst, ook krijg ik een werkgevers bijdrage.
Suc6 met alles!
Suc6 met alles!
donderdag 5 februari 2009 08:01
Nou iedereen hefet ook wel zijn woordje klaar.
Je vraagt om hulp en iedereen bemoeit zich gelijk met je leven.
Ik ben 2 dagen gaan werken na de bevalling dat hebben we samen afgesproken, ik wilde meer werken maar mijn man wilde niet minder werken of bv ouderschapsverlof opnemen.
Dus vandaar die 2 dagen, ik wil wel meer werken graag zelfs.
Maar wil ook beetje weten wat je evt voor extra's kunt krijgen zodat ik beetje een beeld heb.
Ik klaag niet al maanden. Ben altijd eerlijk geweest tegen me man maar onze karakters botsen steeds meer.
Natuurlijk als er een kind komt verandert er veel,maar als je dan uit elkaar groeit omdat de een de verantwoording niet aan kan. En toch ja heeft gezegd terwijl hij het eigenlijk nog niet wist
Het is opeenhoping van alles en niet ineens, mensen kun je niet veranderen en wij zijn meer dan elkaars tegenpolen.
Onze basis was slecht en we hebben elkaar nooit echt leren kennen.
Daar komt bij dat we over heel veel dingen anders denken en anders reageren.
Als je op een lijn zat met belangrijke dingen hadden we er uitgekomen maar dat is helaas niet zo..
De situatie is zo en ik heb ook relatietherapie aangeboden maar dat wou hij niet.
Je vraagt om hulp en iedereen bemoeit zich gelijk met je leven.
Ik ben 2 dagen gaan werken na de bevalling dat hebben we samen afgesproken, ik wilde meer werken maar mijn man wilde niet minder werken of bv ouderschapsverlof opnemen.
Dus vandaar die 2 dagen, ik wil wel meer werken graag zelfs.
Maar wil ook beetje weten wat je evt voor extra's kunt krijgen zodat ik beetje een beeld heb.
Ik klaag niet al maanden. Ben altijd eerlijk geweest tegen me man maar onze karakters botsen steeds meer.
Natuurlijk als er een kind komt verandert er veel,maar als je dan uit elkaar groeit omdat de een de verantwoording niet aan kan. En toch ja heeft gezegd terwijl hij het eigenlijk nog niet wist
Het is opeenhoping van alles en niet ineens, mensen kun je niet veranderen en wij zijn meer dan elkaars tegenpolen.
Onze basis was slecht en we hebben elkaar nooit echt leren kennen.
Daar komt bij dat we over heel veel dingen anders denken en anders reageren.
Als je op een lijn zat met belangrijke dingen hadden we er uitgekomen maar dat is helaas niet zo..
De situatie is zo en ik heb ook relatietherapie aangeboden maar dat wou hij niet.
donderdag 5 februari 2009 08:02
Simpelweg omdat je mensen niet kunt veranderen.
Je kunt je aanpassen en inleven in elkaar, respecteren.
Dus we zouden therapie doen, wat trouwens weinig uitmaakt, zou er weinig veranderen want we weten van elkaar wat we willen en dat botst.
Dat botst al heel lang en hebben mijn man het uitvoerig over gehad en daar staan we allebei achter
Je kunt je aanpassen en inleven in elkaar, respecteren.
Dus we zouden therapie doen, wat trouwens weinig uitmaakt, zou er weinig veranderen want we weten van elkaar wat we willen en dat botst.
Dat botst al heel lang en hebben mijn man het uitvoerig over gehad en daar staan we allebei achter
donderdag 5 februari 2009 09:43
Ik werk 28 uur verdeeld over 5 dagen (onder schooltijden, ja ik heb geluk met mijn werkgever) en zit daarmee boven bijstandsniveau. Door de toeslagen en de 1 ouder korting en de kinder alimentatie kan ik goed rondkomen.
Soms is het wel vervelend als je opeens veel geld moet ophoesten voor bv zwemles, maar dat komt ook wel weer goed.
Hou er rekening mee dat zodra je kind nog niet naar school gaat je meer tijd hebt om je uren uit te breiden. Je hebt nu nog geen last van schooltijden, sportclubjes, spelen met vriendjes, etc.
Idd, je krijgt de meeste opvangkosten terug van de belastingdienst. Ze houden je graag aan het werk.
Bijstand, of aanvullende lijkt mij niets. Je moet alles verantwoorden.
Veel succes
Soms is het wel vervelend als je opeens veel geld moet ophoesten voor bv zwemles, maar dat komt ook wel weer goed.
Hou er rekening mee dat zodra je kind nog niet naar school gaat je meer tijd hebt om je uren uit te breiden. Je hebt nu nog geen last van schooltijden, sportclubjes, spelen met vriendjes, etc.
Idd, je krijgt de meeste opvangkosten terug van de belastingdienst. Ze houden je graag aan het werk.
Bijstand, of aanvullende lijkt mij niets. Je moet alles verantwoorden.
Veel succes
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
donderdag 5 februari 2009 09:46
[quote]elianne69 schreef op 04 februari 2009 @ 12:52:
[...]
Dat gelukkig weer wel(mits papa mama niet ernstig heeft bedreigd want dan zou papa achtr de woonplaats van mama kunnen komen maar daar ga ik maar even niet vanuit).
Even over dat verhalen van bijstand: Dat is niet de kinderalimentatie. Ex wordt verplicht om partneralimentatie te gaan betalen. Ook al heeft exvrouw daarvan afgezien.
Volgens mij mag je de kinderalimentatie altijd houden en wordt deze niet opgeteld bij je inkomen, omdat het niet voor jou is maar voor je kind.
[...]
Dat gelukkig weer wel(mits papa mama niet ernstig heeft bedreigd want dan zou papa achtr de woonplaats van mama kunnen komen maar daar ga ik maar even niet vanuit).
Even over dat verhalen van bijstand: Dat is niet de kinderalimentatie. Ex wordt verplicht om partneralimentatie te gaan betalen. Ook al heeft exvrouw daarvan afgezien.
Volgens mij mag je de kinderalimentatie altijd houden en wordt deze niet opgeteld bij je inkomen, omdat het niet voor jou is maar voor je kind.
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
