Ervaring met achternaamswijziging minderjarig kind

Ik lees mee. Ik probeer al heel lang de achternaam van mijn moeder terug te krijgen, maar dit kan niet zonder toestemming van mijn vader. Echt zo absurd en frustrerend is dat.

ook hier een meelezer, mijn zoon(14) wil graag de naam van mijn man,die al vanaf zijn 2e jaar fulltime voor hem zorgt!

Ik heb wel alleen ouderlijk gezag!



edit: en zijn vader heeft nooit meer naar hem omgeken, ook niet nadat ik meermaals contact met hem heb opgenomen!

Bij minderjarige kinderen zou ik het sowieso niet doen. Tenzij er heel zwaarwegende redenen zijn die meewegen. (denk aan achternamen als Dutroux, Fritzl etc)



De achternaam van je kind is een heel groot deel van zijn identiteit. Daar mag je niet lichtzinnig mee om gaan.

dubbel.

Ik heb het zelf besloten toen ik als 12 jarige naar de middelbare school ging en ik vond het heerlijk. Eindelijk hoorde ik bij mijn moeder en niet bij mijn onbekende vader. Het hoeft dus juist helemaal geen probleem bij een minderjarig kind te geven.



Mijn vader zat in het buitenland (adres onbekend en dat hebben we zo gelaten ), dus alles liep vanzelf.....

Haha, ik ben niet minderjarig hoor. Maar als je meerderjarig bent kan het dus ook niet zonder toestemming (of op de hoogte stellen) van de vader.



Ik zal je topic dan ook niet verder vervuilen, maar misschien staat er voor mij ook nog wel iets nieuws bij of zo.

Mijn achternaam is ooit veranderd in die van mijn "stief"vader, mijn biologische vader had ik al jaren geen contact meer mee. Is via een advocaat gegaan, die telkens een verzoek tot naamswijziging bij de koningin neer legde.Na een aantal pogingen werd toestemming gegeven. Het is al wat jaren (20) geleden, dus misschien dat het tegenwoordig anders gaat

Er is aan mijn vader geen toestemming gevraagd, hij is op de hoogte gesteld. Hij had het wel aan kunnen vechten, maar heeft dit niet gedaan.

Vreemd verhaal.

Heb je een advocaat?

Ik zelf heb mijn achternaam gewijzigt toen ik meerderjarig was dus dat is niet helemaal hetzelfde.



Wat ik wel weet is dat vader bezwaar kan maken en jij hier binnen 6 weken hier tegen in beroep kunt gaan.

Ik weet ook dat als je voor je meerderjarig bent je naam wijzigt je dit terug kunt draaien als je meerderjarig bent.



Hij moet wel worden gehoord door de ambtenaar vd gemeente waarin hij woont(vader), zoals ook jij en jouw zoon moet worden gehoord.



Als jouw zoon het graag wilt zet dan door richt je tot een rechtwinkel wat ik heb jarenlang met een naam rondgelopen waar ik een bloedhekel aan had.



suc6

@ Vico,

Nee ze zullen jouw vader altijd uitnodigen voor een gesprek.

Mocht hij bezwaar hebben tegen de naamswijziging en je bent meerderjarig dan maakt dat niet zoveel uit behalve dat het dan een week of 6 langer zal gaan duren voordat alles rond is

Breezer, volgens mij speelt het ook mee dat je je kind niet jouw achternaam wil geven, maar die van je nieuwe man. Het lijkt me sowieso zinvoller om je kind jouw achternaam te geven. Het is jouw kind en adoptie zal niet aan de orde zijn.



Je ex heeft gezag en je ex heeft in de afgelopen vijf jaar wél een poging gedaan tot contact. Dat die is afgewezen maakt niet dat hij de moeite niet heeft gedaan natuurlijk. Het kon dus wel eens lastig worden.



Daarnaast eens met Saaar. De achternaam van je kind is onderdeel van zijn identiteit. Zijn vader is al niet meer in zijn leven, maar zijn vader is wel de helft van zijn achtergrond, de helft van wie hij is.

quote:Saaar schreef op 15 oktober 2010 @ 10:47:

Bij minderjarige kinderen zou ik het sowieso niet doen. Tenzij er heel zwaarwegende redenen zijn die meewegen. (denk aan achternamen als Dutroux, Fritzl etc)



De achternaam van je kind is een heel groot deel van zijn identiteit. Daar mag je niet lichtzinnig mee om gaan.De indentiteit krijg je toch niet door een achternaam van de vader. Hebben kinderen met de achternaam van hun moeder geen indentiteit meer ofzo. Wat een onzin zeg. Mijn dochter ondervindt veel hinder van mijn ex omdat hij zich als vader misdraagt en kan niet wachten om haar achternaam te wijzigen. Moet ik het dan maar niet toestaan omdat haar indentiteit in de knoop komt. Denk dat een aantal mannen zich eens moeten afvragen wat het vaderschap inhoudt. Trouwens ontzettend ouderwets om de achternaam van een man/vader te dragen.

Niet mee eens Poez en Saar, want ik heb mijn achternaam veranderd en ik was er in 3 seconden aan gewend. Zolang het kind het zelf wil is het goed. Eens met Vlinder72 dus.



Alleen de buitenwereld doet er vaak langer over om er aan te wennen en die willen soms zelfs niet eens meewerken, dat vind ik flauw.

Breezerananas, wil je nu zeggen dat je vindt dat je zoon zich niet verbonden moet voelen met zijn vader omdat die zich ernstig misdragen heeft? Ik begrijp je gevoel heel goed, maar ik kies er toch voor om de identiteit van hun vader duidelijk aanwezig te laten zijn in hun leven. Hoe je het ook wendt of keert, hun vader maakt wel deel uit van hun identiteit. Hun achternaam is daar ook een deel van. Ik zal ze dat deel van hun identiteit nooit ontzeggen. Ze hebben nu eenmaal ook van alles van hun vader geërfd, ze hebben zijn dna dus wat voor boodschap geef ik ze als ik zeg dat ze die identiteit niet moeten willen? Die hebben ze, of ze het nu willen of niet.



Mijn kinderen hebben de achternaam van hun vader en als ze zelf de wens uiten mijn naam te dragen, zal ik ze daarbij helpen. Ik zou er wel zeer alert op zijn dat het geen "proefballonnetje" is dat ze bij mij oplaten om te testen hoe prettig ik het zou vinden dat ze mijn naam dragen. Ik zal ook nooit iets in die richting laten doorschemeren. Ik zou dus niet direct positief reageren maar duidelijk maken dat ik ze steun als ze het echt zelf willen. Een loyaliteitsconflict ligt altijd op de loer.



Wie is er over naamswijziging begonnen?

Ik heb mijn naam gewijzigd direct toen ik 18 was. Daarvoor kon het inderdaad alleen met toestemming van mijn vader. Zodra je meerderjarig bent kun je een verzoek indienen bij (jaja!) de koningin. Een advocaat stelt dan een verklaring op waarin word uitgelegd waarom de naamswijziging van belang is.

Dit verzoek kan dan worden goedgekeurd of afgekeurd.



Ik heb een hele mooie brief met handtekening van de koningin er aan over gehouden



Overigens heb ik mijn huidige naam wel altijd gebruikt, op school e.d. werd ik hiermee aangesproken alleen op diploma's en officiele documenten verscheen de naam van mijn vader..

quote:breezerananas schreef op 15 oktober 2010 @ 10:40:

Hallo,



Ik vroeg me af of er iemand is die ervaring heeft met aanvraag achternaamszijwiging van minderjarig kind (12 jaar). Ik loop steeds tegen een muur van bureaucratie aan en heb afgelopen week weer een afwijziging gekregen, terwijl in de brochure staat dat bij een kind van 12 jaar en ouder de mening van het kind doorslaggevend is.



Ik kreeg eind september een brief dat vader niet had gereageerd op het verzoek en dat het ministerie van justitie mijn verzoek wilde inwilligen. Vorige week kreeg ik echter een brief dat die eerdere brief ingetrokken werd omdat zowel ik als mijn ex-man alletwee het gezag hebben. Dat was ook bekend bij die toestemmingsbrief, maar dat was een foutje werd gezegd.



Inmiddels heeft de vader eergisteren toch ook maar bezwaar aangetekend. Dat is voldoende om mijn verzoek meteen af te wijzen. Hij wordt niet gehoord naar zijn motieven voor het bezwaar, ook al speelt hier zoveel meer dan dat ik "zomaar out of the blue om vadertje te pesten " de achternaam van mijn zoon wil wijzigen.



Ik schijn nu dus eerst via een rechter een verzoek te moeten doen om de biologische vader uit zijn gezag te ontheffen alvorens ik voor mijn zoon een andere achternaam kan aanvragen.



De vader heeft een drank/drugs verleden (of toekomst ??), heeft z'n kind al 5 jaar niet gezien en doet geen moeite om hem wel te zien. Heeft 1 x in die 5 jaar via een rechtszaak geprobeerd de omgang te herstellen. Maar dat is door zijn opvattingen over drugs en drank (achter het stuur) en het weigeren van medewerking aan drugstests etc. door zowel de rechter als de raad van kinderbescherming afgewezen.



Zou graag eens ervaringen van anderen willen uitwisselen hierover.

De regels zijn blijkbaar dermate veranderd?

Heb ooit de achternaam van mijn zoon laten veranderen in mijn achternaam. Voorwaarden destijds: drie jaar ongehuwd alleen voor betreffende kind gezorgd hebben, biologische vader wordt op de hoogte gesteld en kan bezwaar maken maar heeft geen veto recht. Gevolg: vader kan de procedure lang laten duren. In mijn geval 1,5 jaar. De langste termijn dat een naamswijziging destijds duurde volgens de brochure was precies die termijn.

Een belangrijk iets was dat je moest kunnen hardmaken dat het in het belang van het kind was dat de achternaam gewijzigd werd.

Ik had met een zelfde soort sujet als vader van mijn kind(eren) te maken en wilde mijn zoon niet een stempel meegeven. Die achternaam was niet dertien in een dozijn en was verbonden aan een (ellenlang) strafblad. Stiekem vond ik ook dat ze, aangezien ik al jarenlang alleen voor ze zorgde, allebei mijn achternaam moesten krijgen.

Wat ook meespeelde: Mijn dochter had wel mijn achternaam en dus kregen we vaak de vraag of ze van verschillende vaders waren. Nee dus en ik vond dat ook steeds vervelender worden.

Gelukkig is het bij mij nooit afgewezen maar ik heb me er wel over verbaasd dat hij (biologische vader) d.m.v. één briefje, door zijn advocaat opgesteld, de boel zo lang kon rekken. Hij reageerde namelijk daarna nérgens meer op en er zijn meerdere brieven met het verzoek te reageren of op een afspraak te komen de deur uitgegaan over die kwestie. Uiteindelijk gaven ze het blijkbaar op maar voor mij voelde het alsof zijn belang anderhalf jaar lang zwaarder woog dan die van mij en mijn kind.

Wat mij op valt van jouw openingspost is dat je het alleen maar hebt over "ik". Ik heb dit gedaan, ik heb dat aangevraagd, ik moet nu via de rechter verzoeken enz. Als jouw brieven mbt de wijziging ook in deze toon geschreven zijn kan ik mij voorstellen dat er sprake is van afwijzing. Een kind van 12 is jong maar als hij/zij dit echt wil kan hij of zij zelf ook een briefje schrijven. Tuurlijk vul je dit dan aan met je eigen brief (ik bedoel, het is een kind met een mening maar die is gewoon te jong om dit alleen helemaal te regelen) maar op deze manier wordt het duidelijk dat jouw zoon of dochter hier zelf ook actief mee bezig is en dat benadrukt gewoon de wil om de naam te veranderen.



Waarom laat het je zoon of dochter niet zelf regelen op zijn of haar 18e? Na een stapel papierwerk, een brief aan de koninging en een flinke donatie aan de staat (ik geloof dat het bij mij 900 gulden was) kan dit redelijk vlot binnen afzienbare tijd geregeld worden. Ik wilde zelf toen ik 12 was ook mijn naam veranderen, heel slecht contact en vond de naam gewoon vervelend omdat ik mijzelf veel meer identificeerde met mijn moeder en het voor haar ook niet eerlijk vond omdat zij mij in haar eentje opvoedde en mijn vader een manipulerende lapswans was. Van mijn moeder mocht het niet want zij vond mij te jong, ik moest de hele puberteit nog door wat toch een heel proces van identiteitsvorming is en zij wilde zeker weten dat ik er nooit spijt van zou krijgen en echt bewust over deze keuze had nagedacht. Hier ben ik mee akkoord gegaan maar ik ben wel zelf naar de directeur van mijn basisschool gestapt en heb gevraagd om in het adresboekje mijn moeders naam te mogen gebruiken ipv de naam van mijn vader. Dit mocht, ook bij mijn middelbare school en bij alle onofficiële dingen heb ik het zo geregeld. Mijn paspoort en pinpas stonden wel op mijn vadersnaam maar omdat ik wist dat ik op mijn 18e alles kon veranderen was dit geen probleem.



Wat absoluut niet meewerkt in jullie geval is dat de biologische vader niet mee wil werken. Absurd als je bedenkt hoe de situatie is maar je kan een man niet dwingen om afstad te nemen. Mijn vader vond het ook geen goed plan toen ik 12 was maar op mijn 18e ben ik zelf naar hem toegegaan en heb ik heb een brief gegeven en de papieren die getekend moesten worden. Leuk vond hij t niet maar hij zag ook het nut van tegenhouden niet, immers het was niet echt een compliment dat ik zijn achternaam niet wilde dragen en hij vond het dan ook waardeloos om mij te dwingen dat wel te doen en er een hele rechtzaak van te maken.



Nouja voor iedereen is zo'n verhaal natuurlijk persoonlijk maar ik denk echt dat ook een bijdrage van je zoon in dit geval kan helpen.

"Hun achternaam is daar ook een deel van. Ik zal ze dat deel van hun identiteit nooit ontzeggen. Ze hebben nu eenmaal ook van alles van hun vader geërfd, ze hebben zijn dna dus wat voor boodschap geef ik ze als ik zeg dat ze die identiteit niet moeten willen? Die hebben ze, of ze het nu willen of niet."



Ik vind dit een beetje onzin, identiteit zit in je, niet in een naam. Je kan dan zeggen "joh als je dat zo vind, waarom doe je dan zo veel moeite om die naam te laten veranderen" maar dan kan ook te maken hebben met de gun factor. Ik gunde het mijn vader niet meer om mijn vader te zijn. Daar heeft ie ik weet niet hoeveel jaar de kans voor gehad en die heeft hij alleen maar verpest. Het heeft niet te maken met wraak maar iemand die zich nooit als vader heeft gedragen hoeft wat mij betreft de stempel vader ook niet meer te hebben.



Ik weet heel goed waar ik vandaan kom, wat mijn roots zijn en waar mijn identiteit ligt (al heeft hij geen enkele positieve moeite gedaan om iets van mijn identiteit te willen vormen) maar ik hoef daar niet dagelijks extra aan herinnerd te worden door zijn naam te zien.