Geld & Recht
alle pijlers
Omgangsregeling: is naleving af te dwingen?
maandag 4 juli 2011 om 20:38
Dag allen. Ik heb sinds een tijdje een lieve vriendin. Zij heeft drie kinderen uit een vorige relatie (ikzelf geen trouwens). Helaas neemt de vader zijn verplichtingen niet erg serieus, ruimt hooguit een half uurtje per week in voor zijn kinderen en smeert 'm dan weer naar zijn eigen vriendin én zijn eigen leven; de zorg komt derhalve compleet bij mijn vriendin terecht.
Jeugdzorg zegt hier niets aan te kunnen doen. Ze richten zich vooral op mijn vriendin, hoe die zo goed mogelijk met de situatie om kan gaan, ze moet maar gaan schrappen in haar prioriteiten (haar sociale leven dus) en ze moet 'vooral loslaten'. Niets van de vader verwachten derhalve, maar al die eens wél zijn kinderen wil zien mag ze dat ook weer niet belemmeren. Behoorlijk frustrerend en oneerlijk, los van het feit dat hij door schulden ook nog eens een minimale alimentatie afdraagt. Herstel: die wordt ingehouden van zijn salaris.
Nu heb ik hier persoonlijk niets bij te winnen, behalve dat ik eventueel een blijere en relaxtere vriendin krijg; ook best leuk. Maar zijn er juridische mogelijkheden om de vader van haar kinderen te dwingen een omgangsregeling na te komen, danwel een nieuwe te treffen? Hij ontloopt nu zelfs elke communicatiepoging, zelfs Jeugdzorg wordt niet teruggebeld en die instantie helpt ook niet om de zaak elders aan te kaarten.
NB: hij heeft momenteel geen eigen huis, woont in bij zijn vriendin, en gezien zijn financiële situatie zou hij eerst een schuldsanerings traject in moeten gaan voordat hij zijn eigen leven weer op poten kan zetten.
Jeugdzorg zegt hier niets aan te kunnen doen. Ze richten zich vooral op mijn vriendin, hoe die zo goed mogelijk met de situatie om kan gaan, ze moet maar gaan schrappen in haar prioriteiten (haar sociale leven dus) en ze moet 'vooral loslaten'. Niets van de vader verwachten derhalve, maar al die eens wél zijn kinderen wil zien mag ze dat ook weer niet belemmeren. Behoorlijk frustrerend en oneerlijk, los van het feit dat hij door schulden ook nog eens een minimale alimentatie afdraagt. Herstel: die wordt ingehouden van zijn salaris.
Nu heb ik hier persoonlijk niets bij te winnen, behalve dat ik eventueel een blijere en relaxtere vriendin krijg; ook best leuk. Maar zijn er juridische mogelijkheden om de vader van haar kinderen te dwingen een omgangsregeling na te komen, danwel een nieuwe te treffen? Hij ontloopt nu zelfs elke communicatiepoging, zelfs Jeugdzorg wordt niet teruggebeld en die instantie helpt ook niet om de zaak elders aan te kaarten.
NB: hij heeft momenteel geen eigen huis, woont in bij zijn vriendin, en gezien zijn financiële situatie zou hij eerst een schuldsanerings traject in moeten gaan voordat hij zijn eigen leven weer op poten kan zetten.
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
woensdag 6 juli 2011 om 19:27
Ammehoela met 'Jij staat hier buiten'!
Je mag je nergens mee bemoeien,maar als het een beetje meezit overal wel voor opdraaien (dan bedoel ik de kinderen van je partner).De zorg,opvoeding en zelfs financiele dingetjes,maar bemoei je vooral niet met dit soort dingen!
Daar zakt mij de broek vanaf hoor,dat soort opmerkingen.
Roland,het siert je alleen maar.Veel mannen zouden zich hier niet druk om maken ofwel zich er mee bemoeien.Tussen dat soort mannen zit waarschijnlijk ook het soort dat zijn kin(eren) alleen maar wil zien wanneer het hem uitkomt.
Ik weet het fijne van het verhaal natuurlijk niet,niemand weet dat behalve jij en je vriendin.
Eén ding weet ik wel;
Laten ze de wetten maar wat veranderen omtrent dit soort zaken.Van beide kanten!
Ouders die verzaken,niet meewerken aan een omgangsregeling uit de ouderlijke macht zetten.Komt meer duidelijkheid van,en veel minder lang(s)lopende rechtzaken die nergens over gaan en alleen maar een berg geld kosten.
Je mag je nergens mee bemoeien,maar als het een beetje meezit overal wel voor opdraaien (dan bedoel ik de kinderen van je partner).De zorg,opvoeding en zelfs financiele dingetjes,maar bemoei je vooral niet met dit soort dingen!
Daar zakt mij de broek vanaf hoor,dat soort opmerkingen.
Roland,het siert je alleen maar.Veel mannen zouden zich hier niet druk om maken ofwel zich er mee bemoeien.Tussen dat soort mannen zit waarschijnlijk ook het soort dat zijn kin(eren) alleen maar wil zien wanneer het hem uitkomt.
Ik weet het fijne van het verhaal natuurlijk niet,niemand weet dat behalve jij en je vriendin.
Eén ding weet ik wel;
Laten ze de wetten maar wat veranderen omtrent dit soort zaken.Van beide kanten!
Ouders die verzaken,niet meewerken aan een omgangsregeling uit de ouderlijke macht zetten.Komt meer duidelijkheid van,en veel minder lang(s)lopende rechtzaken die nergens over gaan en alleen maar een berg geld kosten.
woensdag 6 juli 2011 om 19:47
Dit is echt het ondankbaarste topic dat ik ben tegengekomen tot nu toe.
Wéét je hoeveel ouders hun kinderen niet zien omdat een wraaklustige ex ze bij ze vandaan houdt? Hoeveel ouders een moord zouden doen om voor hun kind te mogen zorgen? Hoeveel ouders niet anders kunnen dan dag en nacht voor hun kind zorgen?
Mijn vader overleed op zijn 35e aan kanker en liet mijn moeder op haar 32e als weduwe achter met 3 kinderen van 5, 3 en 1. En geen háár op haar hoofd die eraan dacht om zichzelf zielig te gaan zitten vinden omdat ze ons altijd maar had. Wij hielden haar op de been.
Alle familie woonde ver weg op 1 alcoholverslaafde tante na. Dus als we al eens in een 'nuchter' weekend bij haar en haar man (die was wel toerekeningsvatbaar) logeerden, moest ze ons vaak op zaterdagmiddag alweer komen halen omdat mijn tante weer laveloos was. Ze moest ALLES alleen doen.
En ik heb haar nooit horen klagen hoor! Over sociaal leven of hoe zielig het was dat ze met ons zat opgescheept. Want dat is wat er gebeurt als je kinderen krijgt. Dan draait je wereld niet meer om jou, maar om je kinderen.
Dus wees verdomme blij dat ze haar kinderen kan zien, dat ze voor ze mag zorgen en dat haar ex geen gekke dingen met ze doet. En hang alsjeblieft een slot op dit topic. Ik dacht dat het een vraag was van iemand die zijn/haar kinderen niet meer te zien kreeg...
Wéét je hoeveel ouders hun kinderen niet zien omdat een wraaklustige ex ze bij ze vandaan houdt? Hoeveel ouders een moord zouden doen om voor hun kind te mogen zorgen? Hoeveel ouders niet anders kunnen dan dag en nacht voor hun kind zorgen?
Mijn vader overleed op zijn 35e aan kanker en liet mijn moeder op haar 32e als weduwe achter met 3 kinderen van 5, 3 en 1. En geen háár op haar hoofd die eraan dacht om zichzelf zielig te gaan zitten vinden omdat ze ons altijd maar had. Wij hielden haar op de been.
Alle familie woonde ver weg op 1 alcoholverslaafde tante na. Dus als we al eens in een 'nuchter' weekend bij haar en haar man (die was wel toerekeningsvatbaar) logeerden, moest ze ons vaak op zaterdagmiddag alweer komen halen omdat mijn tante weer laveloos was. Ze moest ALLES alleen doen.
En ik heb haar nooit horen klagen hoor! Over sociaal leven of hoe zielig het was dat ze met ons zat opgescheept. Want dat is wat er gebeurt als je kinderen krijgt. Dan draait je wereld niet meer om jou, maar om je kinderen.
Dus wees verdomme blij dat ze haar kinderen kan zien, dat ze voor ze mag zorgen en dat haar ex geen gekke dingen met ze doet. En hang alsjeblieft een slot op dit topic. Ik dacht dat het een vraag was van iemand die zijn/haar kinderen niet meer te zien kreeg...
woensdag 6 juli 2011 om 19:59
Boeh, wat een harde reacties.
Stel nu, dat vriendin zegt dat ze er mee kapt met de kinderen en de kinderen bij hun vader achterlaat, de deur dichtdoet en gaat feestvieren? Dan doet ze hetzelfde als haar ex. Waarom zou zij wel ter verantwoording geroepen kunnen worden en haar ex niet?
OMDAT zij een normale, liefhebbende (hoor ik er uit) moeder is, doet zij dat NATUURLIJK niet. Maar zo natuurlijk om het maar te laten gaan is het ook niet.
Ik zeg niet dat ze er wat mee opschiet om er aan te trekken, maar ik vind de mogelijkheden onderzoeken niet raar.
Stel nu, dat vriendin zegt dat ze er mee kapt met de kinderen en de kinderen bij hun vader achterlaat, de deur dichtdoet en gaat feestvieren? Dan doet ze hetzelfde als haar ex. Waarom zou zij wel ter verantwoording geroepen kunnen worden en haar ex niet?
OMDAT zij een normale, liefhebbende (hoor ik er uit) moeder is, doet zij dat NATUURLIJK niet. Maar zo natuurlijk om het maar te laten gaan is het ook niet.
Ik zeg niet dat ze er wat mee opschiet om er aan te trekken, maar ik vind de mogelijkheden onderzoeken niet raar.
woensdag 6 juli 2011 om 20:03
Overigens zou ik persoonlijk ook geen nut zien in dwangsommen, qua kale kip enzo. Ik zou het wel nuttig vinden als haar ex gedwongen hulp krijgt met het opruimen van zijn puinhoop, en als gevolg dáárvan... juist.
Zo een gekke gedachte is dit niet. Hij is net zo 50% verantwoordelijk als zij. Wil niet? Dat had je eerder moeten bedenken. Kan niet? Laat eens kijken waar we u kunnen helpen zodat het WEL kan.
Het wordt dit soort mensen ook wel heel makkelijk gemaakt om die verantwoording maar niet te hoeven nemen.
Zo een gekke gedachte is dit niet. Hij is net zo 50% verantwoordelijk als zij. Wil niet? Dat had je eerder moeten bedenken. Kan niet? Laat eens kijken waar we u kunnen helpen zodat het WEL kan.
Het wordt dit soort mensen ook wel heel makkelijk gemaakt om die verantwoording maar niet te hoeven nemen.
donderdag 7 juli 2011 om 06:28
Nou TO komt vast niet meer terug....en gelijk heeft ie. Ik zie reacties ertussen waar de honden werkenlijk geen brood van lusten.
@TO, mocht je nog meelezen: misschien moet je je vraag bij het juridisch loket neerleggen. Niet alleen heb je niks aan de reacties hier, je gaat je waarschijnljik alleen nog maar vervelender voelen.
@TO, mocht je nog meelezen: misschien moet je je vraag bij het juridisch loket neerleggen. Niet alleen heb je niks aan de reacties hier, je gaat je waarschijnljik alleen nog maar vervelender voelen.
donderdag 7 juli 2011 om 07:47
Jezus, wat een achterlijk topic is dit geworden, zeg. Het is vanwege deze achterlijke houding dat zoveel vaders gewoon met de noorderzon vertrekken en dat mannen die wel fatsoen in hun donder hebben, zoals Roland kennelijk, vervolgens op kunnen draaien voor het kroost van een ander. Echt, en dan nog het lef hebben om te zeggen "kan jij geen vader voor ze zijn?"
Natuurlijk niet, die koters hébben namelijk een vader. Zou lekker worden dat je als gescheiden moeder dus eigenlijk maar 2 opties hebt: of jezelf een vroeg graf in werken - maar hee, dan ben je wel zo lekker sterk geweest - of een sukkel zoeken die wel vadertje en moedertje met je wil spelen.
Roland,
Je klinkt als een lieve vriend. Zat mannen die er geen zin in zouden hebben - hell, de ex van je vriendin is er 1 van - en ik wens jullie succes. Ik zou toch nog eens een advocaat gaan inschakelen als ik jullie was, al was het maar vanwege het principe.
Natuurlijk niet, die koters hébben namelijk een vader. Zou lekker worden dat je als gescheiden moeder dus eigenlijk maar 2 opties hebt: of jezelf een vroeg graf in werken - maar hee, dan ben je wel zo lekker sterk geweest - of een sukkel zoeken die wel vadertje en moedertje met je wil spelen.
Roland,
Je klinkt als een lieve vriend. Zat mannen die er geen zin in zouden hebben - hell, de ex van je vriendin is er 1 van - en ik wens jullie succes. Ik zou toch nog eens een advocaat gaan inschakelen als ik jullie was, al was het maar vanwege het principe.
Am Yisrael Chai!
donderdag 7 juli 2011 om 07:56
donderdag 7 juli 2011 om 09:25
quote:Marahbloem schreef op 05 juli 2011 @ 00:35:
Mopsie: natuurlijk betaalt zijn vriendin de prijs, werken en drie kinderen hebben is gewoon zwaar en dan heb je tijd nodig om bij te tanken. Als ex een rol zou spelen, zou zij die tijd hebben. En dat is behoorlijk in het belang van de kinderen, omdat zij dan uitgerust is. Helaas werkt pa niet mee en is een jan doedel. Dat legio vrouwen het in hun up doen met drie kinderen, wil niet zeggen dat het bij tijden niet zwaar is he. Ik heb ook vriendinnen die alleen zijn met meerdere kinderen en die hebben het toch echt wel pittig hoor. Ik vind je hard voor TO, terwijl hij steun zoekt om zijn vriendin te kunnen helpen.Hier ben ik het volledig mee eens. Ik weet zeker dat vrouwen die een partner/ex hebben die zijn verantwoordelijkheid wel neemt geen idee hebben hoe zwaar het is als je 24/7 de zorg en verantwoordelijkheid voor je kinderen hebt. De vader is in dit geval een zak hooi. Bewust aan kinderen beginnen maar achteraf willen leven als een vrijgezel. Heel fijn dat TO de mogelijkheden onderzoekt om het wat makkelijker voor haar te maken.
Mopsie: natuurlijk betaalt zijn vriendin de prijs, werken en drie kinderen hebben is gewoon zwaar en dan heb je tijd nodig om bij te tanken. Als ex een rol zou spelen, zou zij die tijd hebben. En dat is behoorlijk in het belang van de kinderen, omdat zij dan uitgerust is. Helaas werkt pa niet mee en is een jan doedel. Dat legio vrouwen het in hun up doen met drie kinderen, wil niet zeggen dat het bij tijden niet zwaar is he. Ik heb ook vriendinnen die alleen zijn met meerdere kinderen en die hebben het toch echt wel pittig hoor. Ik vind je hard voor TO, terwijl hij steun zoekt om zijn vriendin te kunnen helpen.Hier ben ik het volledig mee eens. Ik weet zeker dat vrouwen die een partner/ex hebben die zijn verantwoordelijkheid wel neemt geen idee hebben hoe zwaar het is als je 24/7 de zorg en verantwoordelijkheid voor je kinderen hebt. De vader is in dit geval een zak hooi. Bewust aan kinderen beginnen maar achteraf willen leven als een vrijgezel. Heel fijn dat TO de mogelijkheden onderzoekt om het wat makkelijker voor haar te maken.
donderdag 7 juli 2011 om 09:35
quote:willemeen schreef op 06 juli 2011 @ 19:47:
Dit is echt het ondankbaarste topic dat ik ben tegengekomen tot nu toe.
Wéét je hoeveel ouders hun kinderen niet zien omdat een wraaklustige ex ze bij ze vandaan houdt? Hoeveel ouders een moord zouden doen om voor hun kind te mogen zorgen? Hoeveel ouders niet anders kunnen dan dag en nacht voor hun kind zorgen?
Mijn vader overleed op zijn 35e aan kanker en liet mijn moeder op haar 32e als weduwe achter met 3 kinderen van 5, 3 en 1. En geen háár op haar hoofd die eraan dacht om zichzelf zielig te gaan zitten vinden omdat ze ons altijd maar had. Wij hielden haar op de been.
Alle familie woonde ver weg op 1 alcoholverslaafde tante na. Dus als we al eens in een 'nuchter' weekend bij haar en haar man (die was wel toerekeningsvatbaar) logeerden, moest ze ons vaak op zaterdagmiddag alweer komen halen omdat mijn tante weer laveloos was. Ze moest ALLES alleen doen.
En ik heb haar nooit horen klagen hoor! Over sociaal leven of hoe zielig het was dat ze met ons zat opgescheept. Want dat is wat er gebeurt als je kinderen krijgt. Dan draait je wereld niet meer om jou, maar om je kinderen.
Dus wees verdomme blij dat ze haar kinderen kan zien, dat ze voor ze mag zorgen en dat haar ex geen gekke dingen met ze doet. En hang alsjeblieft een slot op dit topic. Ik dacht dat het een vraag was van iemand die zijn/haar kinderen niet meer te zien kreeg...Een vader die is overleden en dus niks meer voor zijn kinderen kan doen is heel wat anders dan een 'vader' die achteraf geen zin meer heeft in verplichtingen. Dat is appels met peren vergelijken.
Dit is echt het ondankbaarste topic dat ik ben tegengekomen tot nu toe.
Wéét je hoeveel ouders hun kinderen niet zien omdat een wraaklustige ex ze bij ze vandaan houdt? Hoeveel ouders een moord zouden doen om voor hun kind te mogen zorgen? Hoeveel ouders niet anders kunnen dan dag en nacht voor hun kind zorgen?
Mijn vader overleed op zijn 35e aan kanker en liet mijn moeder op haar 32e als weduwe achter met 3 kinderen van 5, 3 en 1. En geen háár op haar hoofd die eraan dacht om zichzelf zielig te gaan zitten vinden omdat ze ons altijd maar had. Wij hielden haar op de been.
Alle familie woonde ver weg op 1 alcoholverslaafde tante na. Dus als we al eens in een 'nuchter' weekend bij haar en haar man (die was wel toerekeningsvatbaar) logeerden, moest ze ons vaak op zaterdagmiddag alweer komen halen omdat mijn tante weer laveloos was. Ze moest ALLES alleen doen.
En ik heb haar nooit horen klagen hoor! Over sociaal leven of hoe zielig het was dat ze met ons zat opgescheept. Want dat is wat er gebeurt als je kinderen krijgt. Dan draait je wereld niet meer om jou, maar om je kinderen.
Dus wees verdomme blij dat ze haar kinderen kan zien, dat ze voor ze mag zorgen en dat haar ex geen gekke dingen met ze doet. En hang alsjeblieft een slot op dit topic. Ik dacht dat het een vraag was van iemand die zijn/haar kinderen niet meer te zien kreeg...Een vader die is overleden en dus niks meer voor zijn kinderen kan doen is heel wat anders dan een 'vader' die achteraf geen zin meer heeft in verplichtingen. Dat is appels met peren vergelijken.
donderdag 7 juli 2011 om 10:01
Jammer dat sommige mensen minder constructieve postings plaatsen, maar om Roland nu op te roepen om dit topic maar te laten zitten vind ik nog jammerder. Ik heb een uitgebreide constructieve reactie geplaatst en zou wel graag willen horen wat TO daarvan denkt. Er is bovendien een negeerknop als je bepaalde reacties niet wilt lezen.
@misspoez, "Het is prima te doen in je eentje 5 dagen te werken, kinderen op te voeden, muziek te maken, te sporten en vrienden en vriendinnen te zien, hoor. Vraag hier een beetje rond en doe info op, alleenstaande mama's zat die dat gewoon doen, met of zonder hulp van de vader."
Prima te doen zou ik niet zeggen. Het is bij tijden behoorlijk zwaar, of eigenlijk is het altijd zwaar maar wen je aan die belasting. Als je gezond bent, is het meestal goed te doen. Hoe fijn is het als je hulp krijgt! Ik ben zo blij als er vrienden op bezoek komen die eens voor mij koken, als er iemand voor míj zorgt! Als alleenstaande moeder die de zorg voor de kinderen niet of nauwelijks met de vader deelt, ben je vooral zelf veel aan het zorgen.
Tijd en gelegenheid om voor jezelf te (laten) zorgen moet je dan echt maken. Dit is vaak ook een geldkwestie en niet alle alleenstaande moeders komen daarin om (ook omdat de vader op dat punt niet altijd zijn verantwoordelijkheid neemt).
Iedereen heeft wel wat hoor, dus mij hoor je niet klagen. Ik heb een heel leuk leven. Maar zoals jij het voorspiegelt is een beetje erg rooskleurig.
@misspoez, "Het is prima te doen in je eentje 5 dagen te werken, kinderen op te voeden, muziek te maken, te sporten en vrienden en vriendinnen te zien, hoor. Vraag hier een beetje rond en doe info op, alleenstaande mama's zat die dat gewoon doen, met of zonder hulp van de vader."
Prima te doen zou ik niet zeggen. Het is bij tijden behoorlijk zwaar, of eigenlijk is het altijd zwaar maar wen je aan die belasting. Als je gezond bent, is het meestal goed te doen. Hoe fijn is het als je hulp krijgt! Ik ben zo blij als er vrienden op bezoek komen die eens voor mij koken, als er iemand voor míj zorgt! Als alleenstaande moeder die de zorg voor de kinderen niet of nauwelijks met de vader deelt, ben je vooral zelf veel aan het zorgen.
Tijd en gelegenheid om voor jezelf te (laten) zorgen moet je dan echt maken. Dit is vaak ook een geldkwestie en niet alle alleenstaande moeders komen daarin om (ook omdat de vader op dat punt niet altijd zijn verantwoordelijkheid neemt).
Iedereen heeft wel wat hoor, dus mij hoor je niet klagen. Ik heb een heel leuk leven. Maar zoals jij het voorspiegelt is een beetje erg rooskleurig.
Ga in therapie!
donderdag 7 juli 2011 om 11:38
Nergens heb ik beweerd dat het eenvoudig is om in je eentje je kinderen op te voeden. Ik zeg alleen dat het prima te doen is.
Je moet alleen wél zorgen dat je prioriteiten op de juiste plek liggen denk ik, en dat is imho in dit geval NIET of de papa wel doet wat ie volgens de TS moet. Verspilde energie.
Je moet alleen wél zorgen dat je prioriteiten op de juiste plek liggen denk ik, en dat is imho in dit geval NIET of de papa wel doet wat ie volgens de TS moet. Verspilde energie.
donderdag 7 juli 2011 om 12:57
donderdag 7 juli 2011 om 13:05
quote:misspoez schreef op 07 juli 2011 @ 11:38:
Nergens heb ik beweerd dat het eenvoudig is om in je eentje je kinderen op te voeden. Ik zeg alleen dat het prima te doen is.
Je moet alleen wél zorgen dat je prioriteiten op de juiste plek liggen denk ik, en dat is imho in dit geval NIET of de papa wel doet wat ie volgens de TS moet. Verspilde energie.
Ja, het is prima te doen, maar een relatie onderhouden waarbij je je nieuwe lover niet direct als surrogaatpapa inzet is bijvoorbeeld zo goed als onmogelijk. Want waar laat je die koters, dan?
Kijk, is er geen vader aanwezig, dan heb je het daarmee te doen en dat betekent zelf geen sociaal leven / geen seksleven, maar is die vader er wel maar is ie te beroerd om zich aan de afspraken te houden, dan zou je toch gek zijn als je die afspraken niet probeert af te dwingen? Zou lekker worden, degene met wie je die afspraken hebt gemaakt die leeft lekker verder, heeft nieuwe relaties, kan gaan en staan waar ie wil, maar jij kunt geen kant op.
En ja, ik weet waar ik over praat want ben zelf alleenstaande moeder zonder er ooit een vader bij gehad te hebben. En ik zie echt niet hoe ik bijvoorbeeld een liefdesrelatie zou kunnen onderhouden zonder dat die man niet ook onherroepelijk een soort vaderrol zou moeten vervullen, al was het alleen maar omdat ik gewoon praktisch gezien aan huis gekluisterd ben.
In Roland's geval hééft zijn vriendin een ex waarmee ook bestaande afspraken gemaakt zijn. Het is natuurlijk bespottelijk dat hij dan maar zou moeten accepteren dat die ex die afspraken niet nakomt, en dat hij dus in zijn plaats op zondagochtend maar weer naar dat voetbalveld sjokt. Of dat zijn vriendin zou moeten accepteren dat haar enige opties vrijgezel blijven, of direct huisje-boompje-beestje zijn.
Nergens heb ik beweerd dat het eenvoudig is om in je eentje je kinderen op te voeden. Ik zeg alleen dat het prima te doen is.
Je moet alleen wél zorgen dat je prioriteiten op de juiste plek liggen denk ik, en dat is imho in dit geval NIET of de papa wel doet wat ie volgens de TS moet. Verspilde energie.
Ja, het is prima te doen, maar een relatie onderhouden waarbij je je nieuwe lover niet direct als surrogaatpapa inzet is bijvoorbeeld zo goed als onmogelijk. Want waar laat je die koters, dan?
Kijk, is er geen vader aanwezig, dan heb je het daarmee te doen en dat betekent zelf geen sociaal leven / geen seksleven, maar is die vader er wel maar is ie te beroerd om zich aan de afspraken te houden, dan zou je toch gek zijn als je die afspraken niet probeert af te dwingen? Zou lekker worden, degene met wie je die afspraken hebt gemaakt die leeft lekker verder, heeft nieuwe relaties, kan gaan en staan waar ie wil, maar jij kunt geen kant op.
En ja, ik weet waar ik over praat want ben zelf alleenstaande moeder zonder er ooit een vader bij gehad te hebben. En ik zie echt niet hoe ik bijvoorbeeld een liefdesrelatie zou kunnen onderhouden zonder dat die man niet ook onherroepelijk een soort vaderrol zou moeten vervullen, al was het alleen maar omdat ik gewoon praktisch gezien aan huis gekluisterd ben.
In Roland's geval hééft zijn vriendin een ex waarmee ook bestaande afspraken gemaakt zijn. Het is natuurlijk bespottelijk dat hij dan maar zou moeten accepteren dat die ex die afspraken niet nakomt, en dat hij dus in zijn plaats op zondagochtend maar weer naar dat voetbalveld sjokt. Of dat zijn vriendin zou moeten accepteren dat haar enige opties vrijgezel blijven, of direct huisje-boompje-beestje zijn.
Am Yisrael Chai!
donderdag 7 juli 2011 om 16:26
Helemaal eens met FV! Het is toch van de ratten besnuffeld dat de vriendin van TO overal voor op moet draaien terwijl de 'vader' van de kinderen leeft alsof hij kinderloos is. Ik kan mij heel goed voorstellen dat het water haar over de schoenen loopt en zoals FV ook al schreef, is het nagenoeg onmogelijk om een relatie met iemand op te bouwen als je 24/7 voor je kinderen moet zorgen.
donderdag 7 juli 2011 om 17:31
Weet je, tuurlijk is het jammer dat de vriendin van TS het alleen moet doen terwijl er wel ergens nog een vader rondloopt. Zoals het nu overkomt is het allemaal heel veel en gaat ze straks omvallen, en dat gun ik haar zeker niet. Het is alleen zo jammer dat ze de energie die ze kwijt is aan het afdwingen van allerlei afspraken niet stopt in haar gezin. Een vriendje heeft ze al en die vindt het prima dat de kinderen erbij zijn. Ze hebben zelfs tijd voor met zijn tweetjes, schrijft hij. Laat die biovader in zijn sopje gaarkoken en geniet van wat je hebt, vriendin van TS, je maakt het jezelf ontzettend veel moeilijker dan nodig is.
donderdag 7 juli 2011 om 19:03
quote:malu3 schreef op 07 juli 2011 @ 09:35:
[...]
Een vader die is overleden en dus niks meer voor zijn kinderen kan doen is heel wat anders dan een 'vader' die achteraf geen zin meer heeft in verplichtingen. Dat is appels met peren vergelijken.
Dat is het niet. In beide gevallen valt de vader weg en moet de moeder het opknappen. En als je aan kinderen begint (ik neem aan dat vriendin van TO zich niet langs haar neus weg heeft laten bezwangeren) weet je dat er een kans is dat je ze alleen moet opvoeden. Zeker als je een vermoeden hebt dat je vriend zo'n lamlul is (en ik geloof zomaar niet dat je daar pas na 3 worpen achterkomt).
Die kinderen hebben nergens om gevraagd, en die zitten nu met een papa die niet wil en een mama die het blijkbaar niet aankan. Nou, ze zoekt de kracht maar. Je kunt niet altijd plan A leven, en ik meen oprecht dat ze dolblij moet zijn dat ze haar kinderen ziet, dat ze gezond zijn en dat zij er voor ze kan zijn.
Ik ken genoeg vaders die hun kinderen van hun exen niet mogen zien, en daaraan kapotgaan. Ik ken genoeg jonge vrouwen die al jaren proberen zwanger te worden terwijl het niet lukt. Ik ken zelfs jonge ouders van wie de kinderen uit huis zijn geplaatst omdat ze helaas niet in staat zijn om voor ze te zorgen (laag iq) terwijl ze dat zo graag willen, al is het beter zo. En ik heb mijn moeder zien knokken om ons een goede jeugd te bezorgen, en daar heeft ze geen seconde spijt van.
Van dat egoïstische gedoe hier word ik gewoon giftig. Doe wat je moet doen, of was anders niet aan kinderen begonnen.
Of eigenlijk, plaats ze maar uit huis. Met zo'n moeder kunnen ze no way ooit goed af zijn.
[...]
Een vader die is overleden en dus niks meer voor zijn kinderen kan doen is heel wat anders dan een 'vader' die achteraf geen zin meer heeft in verplichtingen. Dat is appels met peren vergelijken.
Dat is het niet. In beide gevallen valt de vader weg en moet de moeder het opknappen. En als je aan kinderen begint (ik neem aan dat vriendin van TO zich niet langs haar neus weg heeft laten bezwangeren) weet je dat er een kans is dat je ze alleen moet opvoeden. Zeker als je een vermoeden hebt dat je vriend zo'n lamlul is (en ik geloof zomaar niet dat je daar pas na 3 worpen achterkomt).
Die kinderen hebben nergens om gevraagd, en die zitten nu met een papa die niet wil en een mama die het blijkbaar niet aankan. Nou, ze zoekt de kracht maar. Je kunt niet altijd plan A leven, en ik meen oprecht dat ze dolblij moet zijn dat ze haar kinderen ziet, dat ze gezond zijn en dat zij er voor ze kan zijn.
Ik ken genoeg vaders die hun kinderen van hun exen niet mogen zien, en daaraan kapotgaan. Ik ken genoeg jonge vrouwen die al jaren proberen zwanger te worden terwijl het niet lukt. Ik ken zelfs jonge ouders van wie de kinderen uit huis zijn geplaatst omdat ze helaas niet in staat zijn om voor ze te zorgen (laag iq) terwijl ze dat zo graag willen, al is het beter zo. En ik heb mijn moeder zien knokken om ons een goede jeugd te bezorgen, en daar heeft ze geen seconde spijt van.
Van dat egoïstische gedoe hier word ik gewoon giftig. Doe wat je moet doen, of was anders niet aan kinderen begonnen.
Of eigenlijk, plaats ze maar uit huis. Met zo'n moeder kunnen ze no way ooit goed af zijn.
donderdag 7 juli 2011 om 21:50
Ook ik sluit me aan bij Willemeen. Dat slappe gezeik van vrouwen die het allemaal niet meer aankunnen........was dan niet aan zoveel kinderen begonnen. Dit is de consequentie van niet goed nadenken als je aan kinderen begint. Alleen maar de roze wolk willen zien. Als vrouwen én mannen eerst eens goed zouden nadenken over de andere kant van kinderen zou een hoop leed bespaart kunnen blijven. Twee hele simpele vragen geven vaak al het antwoord. 1: Wil ik écht met deze partner kinderen (ondanks lamlullen/lui/verslavingsgedrag wat er vaak al lang inzit) én 2: zou ik de zorg helemaal alleen kunnen dragen als het moet.......Ongeacht of de partner de benen neemt, ernstig ziek wordt, of overlijdt. Het resultaat is namelijk hetzelfde, je blijft alleen achter met de kinderen.
Al is er maar enige twijfel bij één van de twee vragen, niet doen. Maar dat is mijn bescheiden mening.
Al is er maar enige twijfel bij één van de twee vragen, niet doen. Maar dat is mijn bescheiden mening.
donderdag 7 juli 2011 om 22:37
quote:Mopsie41 schreef op 07 juli 2011 @ 21:50:
Ook ik sluit me aan bij Willemeen. Dat slappe gezeik van vrouwen die het allemaal niet meer aankunnen........was dan niet aan zoveel kinderen begonnen. Dit is de consequentie van niet goed nadenken als je aan kinderen begint. Alleen maar de roze wolk willen zien. Als vrouwen én mannen eerst eens goed zouden nadenken over de andere kant van kinderen zou een hoop leed bespaart kunnen blijven. Twee hele simpele vragen geven vaak al het antwoord. 1: Wil ik écht met deze partner kinderen (ondanks lamlullen/lui/verslavingsgedrag wat er vaak al lang inzit) én 2: zou ik de zorg helemaal alleen kunnen dragen als het moet.......Ongeacht of de partner de benen neemt, ernstig ziek wordt, of overlijdt. Het resultaat is namelijk hetzelfde, je blijft alleen achter met de kinderen.
Al is er maar enige twijfel bij één van de twee vragen, niet doen. Maar dat is mijn bescheiden mening.
Ook ik sluit me aan bij Willemeen. Dat slappe gezeik van vrouwen die het allemaal niet meer aankunnen........was dan niet aan zoveel kinderen begonnen. Dit is de consequentie van niet goed nadenken als je aan kinderen begint. Alleen maar de roze wolk willen zien. Als vrouwen én mannen eerst eens goed zouden nadenken over de andere kant van kinderen zou een hoop leed bespaart kunnen blijven. Twee hele simpele vragen geven vaak al het antwoord. 1: Wil ik écht met deze partner kinderen (ondanks lamlullen/lui/verslavingsgedrag wat er vaak al lang inzit) én 2: zou ik de zorg helemaal alleen kunnen dragen als het moet.......Ongeacht of de partner de benen neemt, ernstig ziek wordt, of overlijdt. Het resultaat is namelijk hetzelfde, je blijft alleen achter met de kinderen.
Al is er maar enige twijfel bij één van de twee vragen, niet doen. Maar dat is mijn bescheiden mening.
