Geld & Recht
alle pijlers
Omgangsregeling: is naleving af te dwingen?
maandag 4 juli 2011 om 20:38
Dag allen. Ik heb sinds een tijdje een lieve vriendin. Zij heeft drie kinderen uit een vorige relatie (ikzelf geen trouwens). Helaas neemt de vader zijn verplichtingen niet erg serieus, ruimt hooguit een half uurtje per week in voor zijn kinderen en smeert 'm dan weer naar zijn eigen vriendin én zijn eigen leven; de zorg komt derhalve compleet bij mijn vriendin terecht.
Jeugdzorg zegt hier niets aan te kunnen doen. Ze richten zich vooral op mijn vriendin, hoe die zo goed mogelijk met de situatie om kan gaan, ze moet maar gaan schrappen in haar prioriteiten (haar sociale leven dus) en ze moet 'vooral loslaten'. Niets van de vader verwachten derhalve, maar al die eens wél zijn kinderen wil zien mag ze dat ook weer niet belemmeren. Behoorlijk frustrerend en oneerlijk, los van het feit dat hij door schulden ook nog eens een minimale alimentatie afdraagt. Herstel: die wordt ingehouden van zijn salaris.
Nu heb ik hier persoonlijk niets bij te winnen, behalve dat ik eventueel een blijere en relaxtere vriendin krijg; ook best leuk. Maar zijn er juridische mogelijkheden om de vader van haar kinderen te dwingen een omgangsregeling na te komen, danwel een nieuwe te treffen? Hij ontloopt nu zelfs elke communicatiepoging, zelfs Jeugdzorg wordt niet teruggebeld en die instantie helpt ook niet om de zaak elders aan te kaarten.
NB: hij heeft momenteel geen eigen huis, woont in bij zijn vriendin, en gezien zijn financiële situatie zou hij eerst een schuldsanerings traject in moeten gaan voordat hij zijn eigen leven weer op poten kan zetten.
Jeugdzorg zegt hier niets aan te kunnen doen. Ze richten zich vooral op mijn vriendin, hoe die zo goed mogelijk met de situatie om kan gaan, ze moet maar gaan schrappen in haar prioriteiten (haar sociale leven dus) en ze moet 'vooral loslaten'. Niets van de vader verwachten derhalve, maar al die eens wél zijn kinderen wil zien mag ze dat ook weer niet belemmeren. Behoorlijk frustrerend en oneerlijk, los van het feit dat hij door schulden ook nog eens een minimale alimentatie afdraagt. Herstel: die wordt ingehouden van zijn salaris.
Nu heb ik hier persoonlijk niets bij te winnen, behalve dat ik eventueel een blijere en relaxtere vriendin krijg; ook best leuk. Maar zijn er juridische mogelijkheden om de vader van haar kinderen te dwingen een omgangsregeling na te komen, danwel een nieuwe te treffen? Hij ontloopt nu zelfs elke communicatiepoging, zelfs Jeugdzorg wordt niet teruggebeld en die instantie helpt ook niet om de zaak elders aan te kaarten.
NB: hij heeft momenteel geen eigen huis, woont in bij zijn vriendin, en gezien zijn financiële situatie zou hij eerst een schuldsanerings traject in moeten gaan voordat hij zijn eigen leven weer op poten kan zetten.
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
dinsdag 5 juli 2011 om 00:30
quote:Marahbloem schreef op 05 juli 2011 @ 00:26:
[...]
Ja. het is heel duidelijk en ik snap goed wat je bedoelt, het is ook zwaar wat je vriendin al jaren doet. Hoe makkelijk anderen er ook over doen.
Kijk, daar heb ik wat aan, al is het alleen maar omdat je het wél in één keer snapt. Dank.
Overigens zou ik persoonlijk ook geen nut zien in dwangsommen, qua kale kip enzo. Ik zou het wel nuttig vinden als haar ex gedwongen hulp krijgt met het opruimen van zijn puinhoop, en als gevolg dáárvan... juist.
[...]
Ja. het is heel duidelijk en ik snap goed wat je bedoelt, het is ook zwaar wat je vriendin al jaren doet. Hoe makkelijk anderen er ook over doen.
Kijk, daar heb ik wat aan, al is het alleen maar omdat je het wél in één keer snapt. Dank.
Overigens zou ik persoonlijk ook geen nut zien in dwangsommen, qua kale kip enzo. Ik zou het wel nuttig vinden als haar ex gedwongen hulp krijgt met het opruimen van zijn puinhoop, en als gevolg dáárvan... juist.
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
dinsdag 5 juli 2011 om 00:33
quote:Roland1971 schreef op 05 juli 2011 @ 00:07:
[...]
Pfff. Ik zeg toch nergens dat de kinderen gedwongen moeten worden bij hun vader te gaan logeren? Die mogen dat zelf aangeven of ze dat willen of niet.Dus als de kinderen niet blijken te willen, is het hele probleem ineens van de baan? Huh? Het is de bedoeling dat de ex zélf zijn verantwoordelijkheden na gaat komen, en dus de mogelijkheid creëert (lees: een eigen huis zoeken bijvoorbeeld) om dat te kunnen doen.
Of ik enig idee heb waar hij tegenaan loopt? Vooral tegen zijn eigengemaakte situatie denk ik. Overigens kan hij wel hulp krijgen, maar dan moet hij eerst zelf hulp vragen, of (juridisch) gedwongen worden dat te doen. Schuldhulpsanering, voorrang bij woningzoeken, enzovoorts. Bestaat echt hoor.Schuldsanering kan hij krijgen, maar da's vaak een traject wat maanden kan duren eer hij geaccepteerd wordt. De tijd dat men zomaar een woning kreeg na het verbreken van een relatie ligt ver achter ons. Als je geen inwonende kinderen hebt, ben je niet urgent en moet je gewoon achter in de rij aansluiten. Vrije sector en kopen is voor hem uitgesloten.
Dat zij de prijs betaalt voor hun kinderen kan misschien wat zuur overkomen, maar feit is dat zij de boel gewoon niet meer trekt. Of hij gaat meewerken, of het draait er mogelijk op uit dat de kinderen straks naar een pleeggezin gaan. Ik maak geen grapje, ik heb dit topic ook niet voor de lol geopend.
En stel hij werkt mee: is dan haar overspannenheid als bij toverslag verdwenen? Gaat zo'n 2 wekelijkse bezoekregeling daar echt wat op uitmaken? Ik geloof het niet, sorry.
En niet lullig bedoelt, maar ik zou graag meer posts zien met nuttige tips (zoals die rechterlijke uitspraak) dan allemaal reakties die vooral proberen er iets anders achter te zoeken, het maar te laten gaan enzovoorts. Dat vroeg ik namelijk niet in mijn OP. Nogmaals met alle respect, daar heb ik niets aan. Als ik vraag 'hoe kan ik mijn lekke fietsband plakken' wil ik graag specifiek daar een antwoord op, en niet alle voordelen van het OV voorgeschoteld krijgen.Ik blijf erbij, ze stelt haar eigenbelang boven alles. Haar ex kan/wil niet aan zijn verplichtingen voldoen. Ze kan aan dat dooie paard blijven trekken, je kunt zelfs hemel en aarde bewegen om hem te dwingen, maar vraag jezelf af: wat voor belang hebben de kinderen hierbij. Een vader die niet wil!!!! Dat worden vast fijne weekendjes voor de kinderen.......maar da's niet zo belangrijk toch? Als mama maar weer sociaal kan doen. Sorry ik begin een beetje over de kook te raken. Pleeggezin wordt al genoemd. Mevrouw moet zichzelf eens bij kop en kont pakken en uit haar slachtoffer rol kruipen, anders ze in mijn eigen niet eens het moederschap waard. Succes met jullie gang naar de rechter en reserveer alvast maar een plekkie bij de hulpverlening voor de kinderen. Wat hun belang is jouw laatste zorg, als je meisje maar goed gaat.........bah.
[...]
Pfff. Ik zeg toch nergens dat de kinderen gedwongen moeten worden bij hun vader te gaan logeren? Die mogen dat zelf aangeven of ze dat willen of niet.Dus als de kinderen niet blijken te willen, is het hele probleem ineens van de baan? Huh? Het is de bedoeling dat de ex zélf zijn verantwoordelijkheden na gaat komen, en dus de mogelijkheid creëert (lees: een eigen huis zoeken bijvoorbeeld) om dat te kunnen doen.
Of ik enig idee heb waar hij tegenaan loopt? Vooral tegen zijn eigengemaakte situatie denk ik. Overigens kan hij wel hulp krijgen, maar dan moet hij eerst zelf hulp vragen, of (juridisch) gedwongen worden dat te doen. Schuldhulpsanering, voorrang bij woningzoeken, enzovoorts. Bestaat echt hoor.Schuldsanering kan hij krijgen, maar da's vaak een traject wat maanden kan duren eer hij geaccepteerd wordt. De tijd dat men zomaar een woning kreeg na het verbreken van een relatie ligt ver achter ons. Als je geen inwonende kinderen hebt, ben je niet urgent en moet je gewoon achter in de rij aansluiten. Vrije sector en kopen is voor hem uitgesloten.
Dat zij de prijs betaalt voor hun kinderen kan misschien wat zuur overkomen, maar feit is dat zij de boel gewoon niet meer trekt. Of hij gaat meewerken, of het draait er mogelijk op uit dat de kinderen straks naar een pleeggezin gaan. Ik maak geen grapje, ik heb dit topic ook niet voor de lol geopend.
En stel hij werkt mee: is dan haar overspannenheid als bij toverslag verdwenen? Gaat zo'n 2 wekelijkse bezoekregeling daar echt wat op uitmaken? Ik geloof het niet, sorry.
En niet lullig bedoelt, maar ik zou graag meer posts zien met nuttige tips (zoals die rechterlijke uitspraak) dan allemaal reakties die vooral proberen er iets anders achter te zoeken, het maar te laten gaan enzovoorts. Dat vroeg ik namelijk niet in mijn OP. Nogmaals met alle respect, daar heb ik niets aan. Als ik vraag 'hoe kan ik mijn lekke fietsband plakken' wil ik graag specifiek daar een antwoord op, en niet alle voordelen van het OV voorgeschoteld krijgen.Ik blijf erbij, ze stelt haar eigenbelang boven alles. Haar ex kan/wil niet aan zijn verplichtingen voldoen. Ze kan aan dat dooie paard blijven trekken, je kunt zelfs hemel en aarde bewegen om hem te dwingen, maar vraag jezelf af: wat voor belang hebben de kinderen hierbij. Een vader die niet wil!!!! Dat worden vast fijne weekendjes voor de kinderen.......maar da's niet zo belangrijk toch? Als mama maar weer sociaal kan doen. Sorry ik begin een beetje over de kook te raken. Pleeggezin wordt al genoemd. Mevrouw moet zichzelf eens bij kop en kont pakken en uit haar slachtoffer rol kruipen, anders ze in mijn eigen niet eens het moederschap waard. Succes met jullie gang naar de rechter en reserveer alvast maar een plekkie bij de hulpverlening voor de kinderen. Wat hun belang is jouw laatste zorg, als je meisje maar goed gaat.........bah.
dinsdag 5 juli 2011 om 00:35
Mopsie: natuurlijk betaalt zijn vriendin de prijs, werken en drie kinderen hebben is gewoon zwaar en dan heb je tijd nodig om bij te tanken. Als ex een rol zou spelen, zou zij die tijd hebben. En dat is behoorlijk in het belang van de kinderen, omdat zij dan uitgerust is. Helaas werkt pa niet mee en is een jan doedel. Dat legio vrouwen het in hun up doen met drie kinderen, wil niet zeggen dat het bij tijden niet zwaar is he. Ik heb ook vriendinnen die alleen zijn met meerdere kinderen en die hebben het toch echt wel pittig hoor. Ik vind je hard voor TO, terwijl hij steun zoekt om zijn vriendin te kunnen helpen.
dinsdag 5 juli 2011 om 00:40
Mooi dat je uit Marahs reactie alleen quote wat met jouw beleving klopt: je vriendin heeft het zwaar en er moet iets gebeuren. Mops en ik snappen heus de situatie, misschien zelfs wel van binnenuit, weet jij veel, we vinden alleen dat je haar op deze manier niet helpt. Een schop onder haar kont moet ze hebben en geen loze inhoudsloze juridische stok om die koppige vaderezel mee te slaan. De situatie is zoals die is en niemand dan zij kan daar iets aan veranderen.
dinsdag 5 juli 2011 om 00:47
Nergens heb ik gezegd dat het niet loodzwaar is, 3 kinderen in je uppie. Maar het is een gegeven en daar moet ze zich inderdaad mee redden. Waar ik me kwaad om maak, is dat ongeacht wie kinderen op de wereld zet, vervolgens gaat het fout, en dan zijn (3) kinderen ineens niet zo leuk meer. Papa kan/wil ze niet, mama kan ze niet aan.
Maar het gegeven blijft, is dat de kinderen onder haar hoede zijn en dat ze er het beste van moet maken. Voor de kinderen, die om deze klerezooi niet hebben gevraagd. Dat ze moet bijtanken is heel logisch, maar haar ex dwingen is niet het antwoord. Misschien wel voor haar, maar niet voor de kinderen. Het gaat nog heel lang duren eer de ex zijn leven op de rit heeft, en die tijd heeft ze niet meer om dat uit te zitten. Daarom hamer ik erop dat ze haar energie in andere zaken moet steken, juist voor de kinderen én zichzelf. Nu gaat het er alleen maar over hoe ze die ex juridisch kan aanpakken. Verspilde tijd.
Maar het gegeven blijft, is dat de kinderen onder haar hoede zijn en dat ze er het beste van moet maken. Voor de kinderen, die om deze klerezooi niet hebben gevraagd. Dat ze moet bijtanken is heel logisch, maar haar ex dwingen is niet het antwoord. Misschien wel voor haar, maar niet voor de kinderen. Het gaat nog heel lang duren eer de ex zijn leven op de rit heeft, en die tijd heeft ze niet meer om dat uit te zitten. Daarom hamer ik erop dat ze haar energie in andere zaken moet steken, juist voor de kinderen én zichzelf. Nu gaat het er alleen maar over hoe ze die ex juridisch kan aanpakken. Verspilde tijd.
dinsdag 5 juli 2011 om 00:52
quote:misspoez schreef op 05 juli 2011 @ 00:40:
Mooi dat je uit Marahs reactie alleen quote wat met jouw beleving klopt: je vriendin heeft het zwaar en er moet iets gebeuren. Mops en ik snappen heus de situatie, misschien zelfs wel van binnenuit, weet jij veel, we vinden alleen dat je haar op deze manier niet helpt. Een schop onder haar kont moet ze hebben en geen loze inhoudsloze juridische stok om die koppige vaderezel mee te slaan. De situatie is zoals die is en niemand dan zij kan daar iets aan veranderen.Precies. Spijker op de kop.
Mooi dat je uit Marahs reactie alleen quote wat met jouw beleving klopt: je vriendin heeft het zwaar en er moet iets gebeuren. Mops en ik snappen heus de situatie, misschien zelfs wel van binnenuit, weet jij veel, we vinden alleen dat je haar op deze manier niet helpt. Een schop onder haar kont moet ze hebben en geen loze inhoudsloze juridische stok om die koppige vaderezel mee te slaan. De situatie is zoals die is en niemand dan zij kan daar iets aan veranderen.Precies. Spijker op de kop.
dinsdag 5 juli 2011 om 01:06
Wat een stomme reakties. Ze speelt helemaal geen slachtoffer; ze gaat voornamelijk leuk met de kinderen om, ze trekt het alleen gewoon niet meer en heeft al hulp gezocht bij de Jeugdzorg, tot nu toe zonder nut. Die wilden wel heel graag camera's plaatsen in haar huis zodat ze konden monitoren hoe zij met de kinderen omging. En o ja, ze wilden ook graag een stagiair meenemen, dan kon die de boel in de praktijk leren...
Een opmerking dat ze het moederschap niet waard is vind ik echt erg (ik wéét hoe ze met haar kinderen omgaat), en het gaat ook niet alleen maar om dat ze weer lekker sociaal wil kunnen doen. Haar werk lijdt er ook onder, ze zit nu immers thuis. Niet gelezen? Geen werk is geen geld. Als ze die baan niet kan behouden (door de situatie) hoe gaat ze het dan redden? Vertel dat maar eens dan, en hoe goed dat dan wel niet voor haar kinderen zal zijn. Jullie focussen zelf alleen maar op wat je eruit wilt pikken en gaan dan lekker zitten drammen.
Kom alsjeblieft aan met nuttige tips (waar ik om vroeg) en hou eens op met telkens weer ergens een opmerking uit te lichten om daarover te gaan zitten muggen, zonder ook maar iets nuttigs te leveren.
Een opmerking dat ze het moederschap niet waard is vind ik echt erg (ik wéét hoe ze met haar kinderen omgaat), en het gaat ook niet alleen maar om dat ze weer lekker sociaal wil kunnen doen. Haar werk lijdt er ook onder, ze zit nu immers thuis. Niet gelezen? Geen werk is geen geld. Als ze die baan niet kan behouden (door de situatie) hoe gaat ze het dan redden? Vertel dat maar eens dan, en hoe goed dat dan wel niet voor haar kinderen zal zijn. Jullie focussen zelf alleen maar op wat je eruit wilt pikken en gaan dan lekker zitten drammen.
Kom alsjeblieft aan met nuttige tips (waar ik om vroeg) en hou eens op met telkens weer ergens een opmerking uit te lichten om daarover te gaan zitten muggen, zonder ook maar iets nuttigs te leveren.
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
dinsdag 5 juli 2011 om 08:10
quote:Roland1971 schreef op 05 juli 2011 @ 01:06:
Wat een stomme reakties. Ze speelt helemaal geen slachtoffer; ze gaat voornamelijk leuk met de kinderen om, ze trekt het alleen gewoon niet meer en heeft al hulp gezocht bij de Jeugdzorg, tot nu toe zonder nut. Die wilden wel heel graag camera's plaatsen in haar huis zodat ze konden monitoren hoe zij met de kinderen omging. En o ja, ze wilden ook graag een stagiair meenemen, dan kon die de boel in de praktijk leren...
Je komt er nu op terug, terwijl je niet op mijn allereerste vraag hebt gereageerd: wat verwachtte jij/zij dan van BJZ? Dat ze vader onder de arm mee zouden nemen of die drie kinderen bij hem zouden afleveren? Ik ben benieuwd wat voor verwachtingen jij daarvan had?
Daarnaast lijkt het me (in aanmerking nemend dat ik wel enige ervaring heb binnen de jeugdhulpverlening) niet dat ze camera's willen ophangen om haar te controleren/monitoren. Dat lijkt me niet het primaire doel van iets VIB-achtigs (Video-interactie-begeleiding, of welke term er dan ook maar gebruikt wordt). Als jouw vriendin het niet meer aankan, zal er wellicht voorgesteld zijn om eens te kijken naar de manier waarop ze de opvoeding van haar drie kinderen ter hand neemt, met als doel haar te ondersteunen en de situatie meer hanteerbaar te maken, zodat ze het wél aankan. Jammer voor jullie beiden dat zíj die kans dan laat liggen.
Als het gaat over stagiaires: heb jij een opleiding gedaan? Heb jij ooit stages gelopen? Kun je het op een andere manier leren dan ook daadwerkelijk de praktijk te zien en mee te maken? Lijkt me niet. Ik vind die opmerking daarom nogal typisch. Je kunt sowieso altijd aangeven dat je liever geen stagiaire wilt laten meelopen, maar jij doet in je posting voorkomen alsof het het meest ridicule is wat ooit aan je is voorgesteld. Dat vind ik raar.
Wat een stomme reakties. Ze speelt helemaal geen slachtoffer; ze gaat voornamelijk leuk met de kinderen om, ze trekt het alleen gewoon niet meer en heeft al hulp gezocht bij de Jeugdzorg, tot nu toe zonder nut. Die wilden wel heel graag camera's plaatsen in haar huis zodat ze konden monitoren hoe zij met de kinderen omging. En o ja, ze wilden ook graag een stagiair meenemen, dan kon die de boel in de praktijk leren...
Je komt er nu op terug, terwijl je niet op mijn allereerste vraag hebt gereageerd: wat verwachtte jij/zij dan van BJZ? Dat ze vader onder de arm mee zouden nemen of die drie kinderen bij hem zouden afleveren? Ik ben benieuwd wat voor verwachtingen jij daarvan had?
Daarnaast lijkt het me (in aanmerking nemend dat ik wel enige ervaring heb binnen de jeugdhulpverlening) niet dat ze camera's willen ophangen om haar te controleren/monitoren. Dat lijkt me niet het primaire doel van iets VIB-achtigs (Video-interactie-begeleiding, of welke term er dan ook maar gebruikt wordt). Als jouw vriendin het niet meer aankan, zal er wellicht voorgesteld zijn om eens te kijken naar de manier waarop ze de opvoeding van haar drie kinderen ter hand neemt, met als doel haar te ondersteunen en de situatie meer hanteerbaar te maken, zodat ze het wél aankan. Jammer voor jullie beiden dat zíj die kans dan laat liggen.
Als het gaat over stagiaires: heb jij een opleiding gedaan? Heb jij ooit stages gelopen? Kun je het op een andere manier leren dan ook daadwerkelijk de praktijk te zien en mee te maken? Lijkt me niet. Ik vind die opmerking daarom nogal typisch. Je kunt sowieso altijd aangeven dat je liever geen stagiaire wilt laten meelopen, maar jij doet in je posting voorkomen alsof het het meest ridicule is wat ooit aan je is voorgesteld. Dat vind ik raar.
dinsdag 5 juli 2011 om 08:33
dinsdag 5 juli 2011 om 08:35
dinsdag 5 juli 2011 om 08:49
Je vriendin moet haar grenzen stellen richting ex.
Als meneer op komt dagen om iets met de kinderen te gaan doen en het komt niet uit heeft ie gewoon pech. Weliswaar de kinderen ook, maar voor hun is het een goede les, dat niet altijd alles maar kan in het leven.
Helaas is zij de "dupe" van hun eerder gemaakte keuzes. Maar ze is echt niet de eerste vrouw in NL die 3 kinderen in haar eentje op moet voeden.
De enige echte fout die ze ooit gemaakt heeft is iets met die slampamper te beginnen.
Voor jou is nu de mooie kans weggelegd om te laten zien aan die kinderen dat mannen ook betere keuzes kunnen maken en verantwoording kunnen nemen. Jij bent haar tegen het lijf gelopen, blijkbaar zie je toekomst voor jullie samen en ja, daar horen haar kinderen ook bij, waarvoor jij een beter rolmodel kan zijn dan hun eigen vader.
Probeer van deze negatieve situatie een positieve te maken.
Als meneer op komt dagen om iets met de kinderen te gaan doen en het komt niet uit heeft ie gewoon pech. Weliswaar de kinderen ook, maar voor hun is het een goede les, dat niet altijd alles maar kan in het leven.
Helaas is zij de "dupe" van hun eerder gemaakte keuzes. Maar ze is echt niet de eerste vrouw in NL die 3 kinderen in haar eentje op moet voeden.
De enige echte fout die ze ooit gemaakt heeft is iets met die slampamper te beginnen.
Voor jou is nu de mooie kans weggelegd om te laten zien aan die kinderen dat mannen ook betere keuzes kunnen maken en verantwoording kunnen nemen. Jij bent haar tegen het lijf gelopen, blijkbaar zie je toekomst voor jullie samen en ja, daar horen haar kinderen ook bij, waarvoor jij een beter rolmodel kan zijn dan hun eigen vader.
Probeer van deze negatieve situatie een positieve te maken.
Nope
dinsdag 5 juli 2011 om 08:51
Mopsie, wat een harde uitspraken over die moeder, gebaseerd op behoorlijk summiere informatie uit derde hand. Ik hoor een moeder die het zwaar heeft en het even te veel wordt, geen moeder die haar kinderen onrecht aandoet. Ik hoor een vriend die wil kijken wat er juridisch mogelijk is. De rest is allemaal invulling en gissen.
dinsdag 5 juli 2011 om 08:53
Ik begrijp best dat het zwaar is voor je vriendin in haar eentje de volledige zorg voor drie kids te dragen, huishouden, werken etc.
Niet onmogelijk maar pittig.
Dat het fijn zou zijn om de zorg wat te delen en af en toe ook aan jezelf toe te kunnen komen begrijp ik ook.
Ik heb zelf ook drie kids alleen en met vaste regelmaat even niet geeft mij tijd om even aan mijzelf toe te komen en kan ik er weer fris tegen aan.
Tot zo ver kan ik ook wel met je mee gaan en het is ook geen schande om hardop te zeggen dat het fijn is ook af en toe niet de zorg te hoeven dragen als je het verder alleen doet.
Alleen als een vader niet welwilend en betrokken is, bovendien de kinderen daar juist mee belast door constant tussen hoop en teleurstelling te leven en je niet gewenst voelen, dan zou ik er een streep onder zetten.
Kinderen gaan voor mijn belang en om af en toe op adem te komen zou ik een andere oplossing zoeken.( vast logeeradresje waar ze wel welkom zijn, overblijven op school, 1 dag in de week opvang.. dat soort alternatieven)
Ik denk dat het de kids duidelijkheid en rust geeft en een hoop onrust als er aan een vader getrokken wordt een plicht na te komen die hij zelf duidelijk niet bovenaan heeft staan.
Erg sneu boor je vriendin dat het ze daardoor meer belast wordt, maar veel triester voor de kids dat ze een vader hebben die niet zich inspant voor hen.
Niet onmogelijk maar pittig.
Dat het fijn zou zijn om de zorg wat te delen en af en toe ook aan jezelf toe te kunnen komen begrijp ik ook.
Ik heb zelf ook drie kids alleen en met vaste regelmaat even niet geeft mij tijd om even aan mijzelf toe te komen en kan ik er weer fris tegen aan.
Tot zo ver kan ik ook wel met je mee gaan en het is ook geen schande om hardop te zeggen dat het fijn is ook af en toe niet de zorg te hoeven dragen als je het verder alleen doet.
Alleen als een vader niet welwilend en betrokken is, bovendien de kinderen daar juist mee belast door constant tussen hoop en teleurstelling te leven en je niet gewenst voelen, dan zou ik er een streep onder zetten.
Kinderen gaan voor mijn belang en om af en toe op adem te komen zou ik een andere oplossing zoeken.( vast logeeradresje waar ze wel welkom zijn, overblijven op school, 1 dag in de week opvang.. dat soort alternatieven)
Ik denk dat het de kids duidelijkheid en rust geeft en een hoop onrust als er aan een vader getrokken wordt een plicht na te komen die hij zelf duidelijk niet bovenaan heeft staan.
Erg sneu boor je vriendin dat het ze daardoor meer belast wordt, maar veel triester voor de kids dat ze een vader hebben die niet zich inspant voor hen.
dinsdag 5 juli 2011 om 09:00
quote:TheRealPatricia schreef op 04 juli 2011 @ 21:39:
Ik heb het zelf op een gegeven moment ook losgelaten. Ik ging er niet meer achterheen en dat heeft mij, maar ook mijn kinderen erg veel rust gegeven. Als de vader ze wilde zien, dan kon dat altijd, vermits er geen andere dingen gepland waren. Dus niet ineens komen aanpoepen dat die iets wilde gaan doen in een weekend dat er al andere plannen waren. Kwam het uit, prima, zo niet, jammer, ander weekend. En dat heeft ons uiteindelijk veel relaxter gemaakt.
Ik denk dat je hier veel meer mee opschiet. (En dat wat Iry hierboven tikt...)
Vader heeft zo zijn redenen om de kinderen nu niet op te halen. Of het goede redenen zijn, dat doet er weinig toe. Ik zou mijn kinderen niet willen laten gaan naar een man die ze niet wil zien. Dus als het maar een half uur kan zijn, so be it. Maar... Dan wel wanneer het jouw vriendin uitkomt. Reken er niet meer op, laat hem maar bellen voor afspraken en leef zelf je leven door. Voor de middelste zal dit zwaar zijn, die wil har vader zien. Maar als dat gegeven tot nogtoe niet genoeg was om zijn instelling te doen veranderen, gaat dat ook niet gebeuren.
Juridisch is er de mogelijkheid bij de rechtbank een wijziging aan te vragen van de omgangsregeling. Hij kan en wil niet voldoen aan de regeling, dan kan hij gewijzigd worden. Als er sprake is van gedeeld gezag, kan het lastiger worden, als jouw vriendin in haar eentje gezag heeft staat ze sterker.
Een advocaat kan haar hier alles over vertellen. Persoonlijk denk ik dat ze rust voor haar kinderen nu voorop moet stellen en inderdaad moet proberen op andere manieren wat ontspanning te zoeken. Het kan zwaar zijn, maar niet onmogelijk.
Succes!
Ik heb het zelf op een gegeven moment ook losgelaten. Ik ging er niet meer achterheen en dat heeft mij, maar ook mijn kinderen erg veel rust gegeven. Als de vader ze wilde zien, dan kon dat altijd, vermits er geen andere dingen gepland waren. Dus niet ineens komen aanpoepen dat die iets wilde gaan doen in een weekend dat er al andere plannen waren. Kwam het uit, prima, zo niet, jammer, ander weekend. En dat heeft ons uiteindelijk veel relaxter gemaakt.
Ik denk dat je hier veel meer mee opschiet. (En dat wat Iry hierboven tikt...)
Vader heeft zo zijn redenen om de kinderen nu niet op te halen. Of het goede redenen zijn, dat doet er weinig toe. Ik zou mijn kinderen niet willen laten gaan naar een man die ze niet wil zien. Dus als het maar een half uur kan zijn, so be it. Maar... Dan wel wanneer het jouw vriendin uitkomt. Reken er niet meer op, laat hem maar bellen voor afspraken en leef zelf je leven door. Voor de middelste zal dit zwaar zijn, die wil har vader zien. Maar als dat gegeven tot nogtoe niet genoeg was om zijn instelling te doen veranderen, gaat dat ook niet gebeuren.
Juridisch is er de mogelijkheid bij de rechtbank een wijziging aan te vragen van de omgangsregeling. Hij kan en wil niet voldoen aan de regeling, dan kan hij gewijzigd worden. Als er sprake is van gedeeld gezag, kan het lastiger worden, als jouw vriendin in haar eentje gezag heeft staat ze sterker.
Een advocaat kan haar hier alles over vertellen. Persoonlijk denk ik dat ze rust voor haar kinderen nu voorop moet stellen en inderdaad moet proberen op andere manieren wat ontspanning te zoeken. Het kan zwaar zijn, maar niet onmogelijk.
Succes!
dinsdag 5 juli 2011 om 09:01
quote:June schreef op 05 juli 2011 @ 08:51:
Mopsie, wat een harde uitspraken over die moeder, gebaseerd op behoorlijk summiere informatie uit derde hand. Ik hoor een moeder die het zwaar heeft en het even te veel wordt, geen moeder die haar kinderen onrecht aandoet. Ik hoor een vriend die wil kijken wat er juridisch mogelijk is. De rest is allemaal invulling en gissen.Dat lees ik ook. Ik heb een vriendin die 2 kinderen heeft en een nalatige ex. Zij is ook een tijd thuis geweest van haar werk, omdat ze het gewoonweg niet meer na trok na al die jaren. Helaas is er gewoon niets mogelijk, iemand die niet wil kun je niet dwingen, wat dat betreft is het gewoon roeien met de riemen die er zijn.
Mopsie, wat een harde uitspraken over die moeder, gebaseerd op behoorlijk summiere informatie uit derde hand. Ik hoor een moeder die het zwaar heeft en het even te veel wordt, geen moeder die haar kinderen onrecht aandoet. Ik hoor een vriend die wil kijken wat er juridisch mogelijk is. De rest is allemaal invulling en gissen.Dat lees ik ook. Ik heb een vriendin die 2 kinderen heeft en een nalatige ex. Zij is ook een tijd thuis geweest van haar werk, omdat ze het gewoonweg niet meer na trok na al die jaren. Helaas is er gewoon niets mogelijk, iemand die niet wil kun je niet dwingen, wat dat betreft is het gewoon roeien met de riemen die er zijn.
dinsdag 5 juli 2011 om 09:03
Oh, ik zie dat ik niet heel duidelijk was, maar ik zou dus proberen te wijzigen dat de huidige omgangsregeling komt te vervallen, dat vader een inspanningsverplichting heeft voor een omgang met de kinderen (minimaal, dus die half uurtjes) maar dat deze tijdig met de moeder worden afgesproken. Deze situatie kan indien gewenst uitgebreid worden als de leefsituatie van de vader het weer toelaat.
De omgangsregeling staat overigens los van allimentatieplicht, dus dat gaat door zoals afgesproken.
De omgangsregeling staat overigens los van allimentatieplicht, dus dat gaat door zoals afgesproken.
dinsdag 5 juli 2011 om 09:32
Hoi Ronald...
Jullie zitten in een lastige situatie.....ex wil niks....soms maar even en dan plots de kinderen terug brengen....
Is het misschien een optie om je vriendin wat meer lucht te geven dat jij iets met de kinderen gaat doen(niet de vaderrol overnemen maar als vriend) zodat zij zich ook kan ontspannen(sporten bv)....snap jullie helemaal....er moet voor de kinderen ook een regelmaat zijn dat ze hun papa kunnen zien...ook al is dat maar even bv een half uur....als ze het maar weten....
sterkte
Jullie zitten in een lastige situatie.....ex wil niks....soms maar even en dan plots de kinderen terug brengen....
Is het misschien een optie om je vriendin wat meer lucht te geven dat jij iets met de kinderen gaat doen(niet de vaderrol overnemen maar als vriend) zodat zij zich ook kan ontspannen(sporten bv)....snap jullie helemaal....er moet voor de kinderen ook een regelmaat zijn dat ze hun papa kunnen zien...ook al is dat maar even bv een half uur....als ze het maar weten....
sterkte
dinsdag 5 juli 2011 om 09:44
je maakt je al wel zwaar druk over haar leven met kinderen en ex, bent blijkbaar zelfs bereid om te zoeken naar mogelijkheden voor rechtszaken, afdwingen omgangsregeling van haar ex etc, maar gaan samenwonen en lekker samen een normaal gezinnetje vormen en daarbij haar ontlasten is blijkbaar geen optie.
samen lief en leed, dat lukte haar de eerste keer dus niet, maar misschien nu wel, met jou?
dan zie ik het probleem niet.
en als je het te vroeg vind voor samenwonen, dan lijkt het mij al helemaal te vroeg voor bemoeien met de omgangsregeling van haar kinderen met hun vader.
samen lief en leed, dat lukte haar de eerste keer dus niet, maar misschien nu wel, met jou?
dan zie ik het probleem niet.
en als je het te vroeg vind voor samenwonen, dan lijkt het mij al helemaal te vroeg voor bemoeien met de omgangsregeling van haar kinderen met hun vader.
dinsdag 5 juli 2011 om 11:47
Kost het niet veel meer energie om aan een dood paard te trekken? Als energie het probleem is, is het toch veel handiger om die energie in te zetten op iets waar je wel invloed op hebt? Kijk, ik heb ook een nieuwe partner (nou ja nieuw, we zijn ook alweer jaren samen) en die heeft me wel gesteund in het hele proces van het loslaten. Die heeft mijn kinderen laten zien dat er ook mannen zijn waar je wel van op aan kunt, die wel afspraken nakomen. Aan de ex valt niet gedwongen iets te veranderen, als je dat al zou willen kost dat veel meer energie dan aan jezelf werken en kijken hoe je met ondersteuning de verzorging van je kinderen aankunt. Mijn ex, de vader van mijn kinderen, leeft, maar is niet aanwezig in de opvoeding, dus ik reken er gewoon niet op. Dat heeft me rustig gemaakt. Het is niet ideaal, maar dit kost me uiteindelijk minder energie dan steeds maar smeken, hopen, bidden etc.......
dinsdag 5 juli 2011 om 21:49
Wat fijn dat je zo betrokken bent bij het welzijn van je stiefkinderen. Je kunt inderdaad beredenen dat het haar kinderen zijn en dat je het probleem 'onwillige vader' bij haar moet laten, maar zo werkt het natuurlijk niet in een relatie. Ook niet in een samengestelde relatie. Zou jij zelf een vader voor de kinderen van jouw vriendin willen zijn?
dinsdag 5 juli 2011 om 22:19
Hai Roland
Allereerst Yess je hebt een vriendin, vorig jaar schreven we allebei wel op een daingtopic dus vandaar dat het me opviel!!
wat een klote situatie, met name voor de kinderen en je vriendin!
Ik lees idd dat je graag mee wilt helpen om een oplossing te vinden. Vooral voor je vriendin en je kinderen.
Vind de reacties van eigenbelang eerlijk gezegt ook een beetje flauw.
tuurlijk zul jij er ook baat bij hebben en daar is ook niks mis mee. maar de intentie is dat je vriendin en haar kinderen het fijner gaan hebben.
helaas heb ik geen info voor je......
Ben wel weer ff heel blij dat ik een ex heb die zijn verantwoordelijkheid wel neemt en ons kind 50% opvoed en verzorgt!
Ik hoop dat er verandering komt,
Tot die tijd is het creatief zijn en accepteren. Ik weet dat het makkelijk gezegt is.....
Sterkte vooral voor haar en de kinderen en dat jullie dit niet tussen jullie in laat komen......
Allereerst Yess je hebt een vriendin, vorig jaar schreven we allebei wel op een daingtopic dus vandaar dat het me opviel!!
wat een klote situatie, met name voor de kinderen en je vriendin!
Ik lees idd dat je graag mee wilt helpen om een oplossing te vinden. Vooral voor je vriendin en je kinderen.
Vind de reacties van eigenbelang eerlijk gezegt ook een beetje flauw.
tuurlijk zul jij er ook baat bij hebben en daar is ook niks mis mee. maar de intentie is dat je vriendin en haar kinderen het fijner gaan hebben.
helaas heb ik geen info voor je......
Ben wel weer ff heel blij dat ik een ex heb die zijn verantwoordelijkheid wel neemt en ons kind 50% opvoed en verzorgt!
Ik hoop dat er verandering komt,
Tot die tijd is het creatief zijn en accepteren. Ik weet dat het makkelijk gezegt is.....
Sterkte vooral voor haar en de kinderen en dat jullie dit niet tussen jullie in laat komen......
woensdag 6 juli 2011 om 12:26
Ik denk dat je vriendin onbedoeld de huidige situatie in stand houdt door de kinderen aan hun vader mee te geven als het hem uitkomt. Ze geeft daarmee geen duidelijkheid over haar verwachtingen aan haar ex noch aan haar kinderen. De kinderen kunnen hier weinig aan doen, de ex wordt hierdoor gestimuleerd om te denken dat dit normaal en acceptabel is (ook al zegt je vriendin hier wel eens wat van, met haar daden laat ze iets anders zien).
Je vriendin is niet verantwoordelijk voor het opbouwen van de band tussen vader en kinderen. Ze heeft daarin alleen een faciliterende rol: oftewel, ze moet het mogelijk maken dat vader de kinderen ziet. Er ligt een omgangsregeling en die moet ze nakomen. Een beetje flexibiliteit van haar kant is een extraatje. Als vader de regeling niet nakomt en alleen voortdurend een beroep doet op het extraatje, dan gaat zij veel verder dan faciliteren. Ze neemt daarbij verantwoordelijkheid waar hij dat niet doet (hij komt immers niet op de afgesproken tijden en ziet daardoor de kinderen niet).
Zij hoeft geen compenserende rol te spelen. Als hij de kinderen wil zien, dan kan dat. Wil hij het op extra tijden, dan kan dat (in overleg) vast ook. Zomaar komen aanwaaien als het uitkomt: nee. Ik zou in haar geval daar minimale eisen aan stellen, bv. dat hij het minstens een dag van tevoren fatsoenlijk met haar overlegt. Het is niet in het belang van de kinderen dat ze totaal geen duidelijkheid hebben over wanneer ze hun vader zien en alles maar moeten laten vallen als het hem een keer uitkomt om langs te komen. Zo leert hun moeder ze (onbedoeld) ook dat ze niet belangrijk genoeg zijn om speciaal tijd voor uit te trekken en als sluitpost mogen fungeren.
Je kan de vader niet dwingen om zijn kinderen vaker te komen opzoeken of de omgangsregeling na te komen. Je kan hem wel dwingen respectvoller met moeder en kinderen om te gaan door bepaalde grenzen aan de flexibiliteit en "spontaniteit" van de bezoekjes te stellen. Als hij dat respect niet aan de dag kan leggen, dan kan je vriendin de verantwoordelijkheid daarvoor volledig bij hem neerleggen.
Je vriendin is niet verantwoordelijk voor het opbouwen van de band tussen vader en kinderen. Ze heeft daarin alleen een faciliterende rol: oftewel, ze moet het mogelijk maken dat vader de kinderen ziet. Er ligt een omgangsregeling en die moet ze nakomen. Een beetje flexibiliteit van haar kant is een extraatje. Als vader de regeling niet nakomt en alleen voortdurend een beroep doet op het extraatje, dan gaat zij veel verder dan faciliteren. Ze neemt daarbij verantwoordelijkheid waar hij dat niet doet (hij komt immers niet op de afgesproken tijden en ziet daardoor de kinderen niet).
Zij hoeft geen compenserende rol te spelen. Als hij de kinderen wil zien, dan kan dat. Wil hij het op extra tijden, dan kan dat (in overleg) vast ook. Zomaar komen aanwaaien als het uitkomt: nee. Ik zou in haar geval daar minimale eisen aan stellen, bv. dat hij het minstens een dag van tevoren fatsoenlijk met haar overlegt. Het is niet in het belang van de kinderen dat ze totaal geen duidelijkheid hebben over wanneer ze hun vader zien en alles maar moeten laten vallen als het hem een keer uitkomt om langs te komen. Zo leert hun moeder ze (onbedoeld) ook dat ze niet belangrijk genoeg zijn om speciaal tijd voor uit te trekken en als sluitpost mogen fungeren.
Je kan de vader niet dwingen om zijn kinderen vaker te komen opzoeken of de omgangsregeling na te komen. Je kan hem wel dwingen respectvoller met moeder en kinderen om te gaan door bepaalde grenzen aan de flexibiliteit en "spontaniteit" van de bezoekjes te stellen. Als hij dat respect niet aan de dag kan leggen, dan kan je vriendin de verantwoordelijkheid daarvoor volledig bij hem neerleggen.
Ga in therapie!
woensdag 6 juli 2011 om 12:40
Nog een toevoeging: ik denk dat het gedrag van haar ex je vriendin veel energie kost. Ze gaat er nu bijna aan onderdoor, je noemt zelfs de mogelijkheid van een pleeggezin. Dat op zich is al reden genoeg om een grens te trekken. Je vriendin heeft het recht en zelfs de plicht om goed voor zichzelf te zorgen - anders kan ze niet voor haar kinderen zorgen - en haar ex doet dat niet. Ze kan niet van hem eisen dat hij een deel van de zorg overneemt, maar op zijn allerminst moet ze wel in staat zijn de zorg en haar leven zo te regelen dat zij zichzelf staande kan houden.
Ga in therapie!
woensdag 6 juli 2011 om 15:14
quote:feeks schreef op 04 juli 2011 @ 22:40:
het is een kwestie tussen de ouders, jij staat hier buiten. Jij kan wel willen onderzoeken of er juridische mogelijkheden zijn om de vader van haar kinderen te dwingen een omgangsregeling na te komen, danwel een nieuwe te treffen, maar dit zijn jouw zaken niet. Apart ook dat je blijkbaar alles van zijn financiën en leefomstandigheden weetMosterd na de maaltijd...maar wat een reactie, jij doet je forumnaam alle eer aan!
het is een kwestie tussen de ouders, jij staat hier buiten. Jij kan wel willen onderzoeken of er juridische mogelijkheden zijn om de vader van haar kinderen te dwingen een omgangsregeling na te komen, danwel een nieuwe te treffen, maar dit zijn jouw zaken niet. Apart ook dat je blijkbaar alles van zijn financiën en leefomstandigheden weetMosterd na de maaltijd...maar wat een reactie, jij doet je forumnaam alle eer aan!
