Omgangsregeling: is naleving af te dwingen?

Dag allen. Ik heb sinds een tijdje een lieve vriendin. Zij heeft drie kinderen uit een vorige relatie (ikzelf geen trouwens). Helaas neemt de vader zijn verplichtingen niet erg serieus, ruimt hooguit een half uurtje per week in voor zijn kinderen en smeert 'm dan weer naar zijn eigen vriendin én zijn eigen leven; de zorg komt derhalve compleet bij mijn vriendin terecht.



Jeugdzorg zegt hier niets aan te kunnen doen. Ze richten zich vooral op mijn vriendin, hoe die zo goed mogelijk met de situatie om kan gaan, ze moet maar gaan schrappen in haar prioriteiten (haar sociale leven dus) en ze moet 'vooral loslaten'. Niets van de vader verwachten derhalve, maar al die eens wél zijn kinderen wil zien mag ze dat ook weer niet belemmeren. Behoorlijk frustrerend en oneerlijk, los van het feit dat hij door schulden ook nog eens een minimale alimentatie afdraagt. Herstel: die wordt ingehouden van zijn salaris.



Nu heb ik hier persoonlijk niets bij te winnen, behalve dat ik eventueel een blijere en relaxtere vriendin krijg; ook best leuk. Maar zijn er juridische mogelijkheden om de vader van haar kinderen te dwingen een omgangsregeling na te komen, danwel een nieuwe te treffen? Hij ontloopt nu zelfs elke communicatiepoging, zelfs Jeugdzorg wordt niet teruggebeld en die instantie helpt ook niet om de zaak elders aan te kaarten.



NB: hij heeft momenteel geen eigen huis, woont in bij zijn vriendin, en gezien zijn financiële situatie zou hij eerst een schuldsanerings traject in moeten gaan voordat hij zijn eigen leven weer op poten kan zetten.

Zo, ben ik ook weer eens. Tijdje dit topic maar links laten liggen want idd werd ik wat flauw van alle ongezouten reacties, daar schoot ik ook niks mee op, er zat namelijk op één na nergens een nuttige tip in waar ik - gezien mijn vraagstelling - iets mee kon.



Afijn, er zijn nogal wat pagina's bijgekomen, ik kan zo 1 2 3 niet op elke posting reageren, maar wie weet komt dat nog wel eens.



In elk geval even een update: de betreffende ex is nog steeds zijn eigen ding aan het doen. Wél is de intentie binnenkort naar het Juridisch Loket te gaan en te zien wat er eventueel mogelijk is. Verder heb ik de afgelopen weekenden steeds enkele dagen bij mijn lief doorgebracht en me daar voornamelijk aangepast aan het leven zoals dat daar loopt, en idd is er amper tijd over, zelfs zonder dat ze werkt. Niet erg hoor, het was best gezellig, maar zoals iemand hier opperde dat ik maar bij haar in moest trekken en stiefpapa moest worden: dat gaat niet werken. De situatie is nog steeds niet stabiel of uitgekristalliseerd, ruimte voor mezelf of mijn eigen ding(en) is er niet, dus vooralsnog blijft het LATten.

Ik heb derhalve geen neiging om voor mezelf een plek op te eisen, die moet er gewoon zijn; of niet. Komt er gedurende het proces meer ruimte voor het 'ons' dan is dat erg fijn, maar ik zit hier niet te mauwen dat ik aandacht te kort kom, of dat ik vind dat ze haar kinderen maar ergens moet dumpen; no way.



Verder nog wel een paar gesprekken gehad met Jeugdzorg. Die dame heeft laatstelijk idd toegegeven dat ze daar alleen maar zat voor het welzijn van de kids (snap ik op zich), maar dat het niet zo goed gaat met de moeder wil ze niets aan doen. Het voorstel dat ze het huishouden dan maar moest beperken tot 2 uur per dag maximaal zodat mijn lief op die manier tijd voor zichzelf zou kunnen vrijmaken: nou ja, ik zal maar niet zeggen hoe irreëel ik dat vind, het zou in no time een gigantische bende worden in huis, onleefbaar.

Zelf had ik al bedacht dat het misschien makkelijk was een lijstje met de (reeds bestaande) huisregels op te stellen, uit te printen en op de deur te plakken. Vooral de herhaling 's avonds om de kinderen stuk voor stuk op bed te krijgen kost veel energie, die blijven (het zijn natuurlijk kinderen) telkens rekken, wat ook steeds weer leidt tot een wat minder relaxte gang naar boven. Daarnaast een grote klok aan de muur zodat elk kind zijn of haar eigen bedtijd in de gaten kan houden, en hopelijk gaat dat stuk daarna soepeler.

De JZ dame wilde daarna met het voorstel aan de haal gaan en het zelfs zo inkleden dat de kinderen betrokken zouden worden bij het opstellen van de huisregels. Hmm, zo streng zijn die echt al niet, los daarvan zie ik zelf niet veel in het moderne dialoog gedoe met kinderen. Sommige dingen zijn gewoon regels, punt, over de rest kan onderhandeld worden met een ja/nee gebeuren. Ik heb nu wel persoonlijk meegemaakt dat je vragen krijgt die gevolgd worden door 'mama vind het goed' terwijl je heel goed weet dat het niet zo is. Nou ja, ik trap daar niet zo snel in .



Voor de rest: we gaan als verrassing de kamer van oudste zoon opknappen zodat die meer zijn eigen gezellige plek krijgt (en lief 's avonds eerder de woonkamer voor zichzelf), de dochters hebben nieuwe kleurige kasten gekregen, de woonkamer wordt wat veranderd en gezelliger gemaakt, we gaan een paar dagen naar Frankrijk met zijn tweeën, de kinderen gaan nog op vakantiekamp en/of bij opa en oma (en nee, die zijn normaliter geen optie want wonen 150 km verderop, zoals er verder ook weinig opties zijn voor logeeradresjes voor 3 kinderen), enzoverder. Alles gaat stapje voor stapje, maar lief is al aardig wat van de donkere wallen kwijt die ze in februari nog wel voldoende had. Ik heb er wel wat grijze haren bij maar ach: ik ben toch al een ouwe lul dus allee, what the heck .



Verder nog wel een negatief bericht: de buurvrouw (beetje een hautain maar in wezen toch onzeker type wat op de rest neerkijkt) heeft blijkbaar commentaar op hoe lief de kinderen opvoedt, maar zonder ook maar eens zelf te vragen hoe het nu allemaal gaat. Ook mijn wat vaker verschijnen schijnt irritatie op te wekken. In elk geval is dat uit de hand gelopen en buurvrouw en buurman besloten zondag ons zonder wezenlijke aanleiding maar eens aan te vallen, en dat op de verjaardag van hun eigen dochtertje. Nou ja, de buuv heeft mijn lief een klap weten te verkopen, de buurman zou mij met een stoel te lijf gaan maar zag daar toch maar vanaf, en na die ene klap heb ik de deur snel dichtgegooid want er was blijkbaar geen ruimte voor een normaal gesprek. Ik ben wel lichtelijk geschrokken van die haat. Politie erbij, die adviseerde geen aangifte te doen, maar het is daar nog niet over. Ik ga dit weekend een gesprek aanvragen met die buuv, met een andere buuv er als neutraal persoon bij, en dan maar eens polsen wat er nou precies schort. Loopt dat op niets uit dan drukken we die aangifte alsnog door, maar goed: het was een enerverend weekend. Beter een goeie buur dan een verre vriend, maar met zulke buren wordt het herstel een stuk lastiger. Lief denkt zelf dat ze haar het geluk eigenlijk niet gunnen, in elk geval praatten ze een maand of 2 terug nog normaal met elkaar maar is het sinds kort dus om onopgehelderde redenen (of het feit dat ik ineens er vaker ben) ineens allemaal zwaar irritatiewaardig, ofzo. Nou ja, ik heb die mensen in een half jaar tijd nog nooit zien glimlachen zelfs, dus ook al hebben ze alles wat ze materieel maar kunnen kopen, is nog geen garantie voor een relaxte houding in het algemeen. Tsja. Gedoe ook.

Hoi Willemeen,



Idd wil ik me (vooralsnog, en zeker niet ongevraagd) niet inhoudelijk met de opvoeding bemoeien. Dat doe ik naar mijn idee ook niet, de lijst met huisregels was alleen maar mijn idee om de reeds bestaande regels (van mijn lief) te visualiseren, zodat ze zelf de boel niet elke avond hoeft te herhalen. Ik verzin ze zelf niet, en pas ze ook niet aan. Het zijn en blijven háár regels.



Mijn commentaar op de JZ dame is waarschijnlijk wel gestoeld omdat ik me ervan bewust ben dat als het met mijn lief niet goed gaat, het voor de kinderen ook nadelig zal zijn. Het viel me op dat de JZ dame daar eigenlijk vlot overheen stapte, terwijl dat wel degelijk belangrijk is voor het goede eindresultaat. Denk ik dan zo.



Verder: overigens kán ik ook niet eens stiefvader zijn, al zou ik het willen. Ik woon 40 km verderop, heb ook wel het nodige te doen voor mezelf, en ben derhalve een dag of 2 a 3 bij haar thuis. Voordat we kunnen gaan kijken hoe onze levens definitief inelkaar te vloeien zijn zal één en ander voor haarzelf denk ik eerst op de rit gezet moeten zijn.

Wat Wynette zegt is niet haalbaar, ik zou mijn eigen ik niet 1 2 3 volledig kunnen wissen om me ineens te transformeren tot haar nieuwe inwonende volledig aangepaste hubbie zeg maar. Kan een tijdje goed gaan, maar op een gegeven moment zal ik mijn eigen spullen en bezigheden gaan missen. Ik ben nou eenmaal niet zo'n man die alleen maar een hoek van de bank en de afstandsbediening nodig heeft, of een plekje voor zijn dartbord.

Maar goed, we vinden elkaar nog steeds erg leuk en verder geen haast, dan zou het vrijwel gegarandeerd een enkeltje afgrond zijn. Zonde.



Overigens heb ik me nog wel wat verder verdiept in juridisch gesteggel. Ook een kind kan verzoeken om meer omgang en dat via de rechter verzoeken. Moet het kind zelf wel willen natuurlijk, maar dat merken we vanzelf wel. Het faciliteergedrag van mijn lief hebben we een halt toegeroepen, haar ex hoeft morgen niet te komen voor dat ene uurtje. We merken het wel wanneer hij dan zelf aan de bel trekt, en dan mag mijn lief de lakens eens gaan uitdelen.

Verder heeft ex wel een foto van zijn nieuwe vriendin aan zijn kinderen laten zien, en ondanks eerdere berichten dat zij geen kinderen wilde (wat dus mede het excuus is waarom hij ze zelf nooit 'kan' hebben), had hij nu verteld dat ze wél kinderen wilde. Hmm. Of ze dat nog zou willen als ze zou weten dat hij zijn huidige kids links laat liggen? Misschien dat mijn lief haar nog eens belt, gewoon ter kennismaking en eens polsen hoe ze er nu werkelijk in staat.

@ dubiootje: idd had ik even genoeg van de reakties die alleen maar gericht waren op een bepaald stukje, daar dan een eigen visie van maken (terwijl ik alles letterlijk opschrijf, zonder dubbele bodem) en daar het topic mee vullen. Als ik vraag om een groene kapstok zit ik niet te wachten op een verhandeling dat ik vást een gele bedoel, plus een monoloog dat ik met die groene kapstok vast egoïstische bedoelingen had. Naja, zand erover en aanstampen.



Het verhaal van de buren was idd even het kwijt zijn, plus dat het gedoe van een bemoeizuchtig kreng-next-door niet echt meehelpt. Het lijkt erop dat die dame mijn lief liever ziet als alleenstaande moeder die het niet zo makkelijk heeft, en bij voorkeur zonder vast vriendje maar ook op dat vlak voornamelijk geneuzel waar ze uiteindelijk weinig aan heeft. Kan ze mooi het neerbuigende medelijdenspel blijven opvoeren, zoiets.



Zoals gezegd bemoei ik me niet inhoudelijk met de huisregels, ik heb mijn lief alleen geadviseerd ze uit te printen zodat ze niet in herhaling hoeft te vallen. De regels an sich zijn de hare, daar blijf ik vanaf. Niet alleen vanwege mijn eigen kinderloosheid, maar ook gewoon omdat het niet 'mijn ding' is, 't is van haar.



Overleg met de ex is al vaker door haar aangekaart, daar loopt hij voor weg. De alimentatie is al minimaal (omdat hij na vertrek veel schulden heeft gemaakt) en bedraagt slechts 1/3 van wat het zou moeten zijn, of nog niet eens dat. Sterker nog, mijn lief heeft destijds iets van 1600 euro uit moeten geven aan juridische hulp om voorelkaar te krijgen dat deze minimale alimentatie op zijn salaris wordt ingehouden.

Dat minimale bedrag ook nog eens inruilen zodat hij zijn kinderen eens vaker meeneemt (en zo ook mijn lief ontlast) is dan een slechte deal, een buurmeisje wat komt oppassen is dan een heel stuk goedkoper, én makkelijker (qua gezeur).



Later meer...

Ha Donkeyshot, zit jij niet op de verkeerde pijler joh?



Maar idd heb je gelijk; de ex is een lamstraal die alleen maar aan zijn eigen dingetjes denkt, en idd is hij volledig afhankelijk van zijn nieuwe lief, hij heeft zelf niets. Ook bij zijn familie is-ie niet meer welkom. Maar het komt wel goed, stapje voor stapje komt er wel een werkbare vorm uit.

Vastbijten in juridische haarkloverij doe ik gelukkig ook niet, maar even onderzoeken wat er wel/niet mogelijk is kan geen kwaad. Kun je dat tenminste eventueel laten rusten.

@Donkey.. dank voor de felicitatie. Ben dan ook erg blij met deze dame, zeker na dat geneuzel van 2 jaar terug, pfoei . Overigens kwam ik je voorheen meer tegen op de S-pijler, waar ik op de doorgeef woonde.



@Dubiootje.. het kan hier wel lijken alsof we het steeds over die ex hebben, maar da's amper het geval hoor. 't Is dat het topic over dat onderwerp handelt, maar momenteel hebben we het irl ook over kamers schilderen, korte vakantie enzoverder.



@Wifra.. Idd is het gezien zijn onwil slimmer om de boel maar om te draaien, niet meer te faciliteren en aan hém over te laten of hij de kinderen nog wil zien. En dan natuurlijk dat mijn lief wat eerder de regels mag bepalen.

Overigens praten we niet/nauwelijks over hem met de kinderen erbij, en ook lief heeft het naar hen toe over 'papa' en niet 'die halfbakken slampamper' of zoiets.

Afdwingen an sich werkt niet als de omstandigheden het ook niet eens toelaten, maar eeeh: er zijn grenzen. Als iedereen roept: ik heb er geen zin in, en alle anderen laten het dan gaan, da's ook niet reëel. Zo kun je het leven niet doorlopen. Ik heb ook wel eens geen zin in iets maar kan dan ook niet zeggen: doeidoei... Ik bedoelde ook meer: kijken of hij verplicht kan worden zijn leven op orde te brengen, en op die manier meer ruimte voor zijn eigen kinderen te creëren. En op die manier ook zelf er baat bij te hebben, een eigen huis en geen schulden is natuurlijk een stuk fijner. Eerst de basis, dan de rest.

Zelf de vaderrol op me nemen gaat niet 1 2 3, en is ook niet de bedoeling van mijn lief. Wél een vriend zijn voor haar kinderen, en dat wordt ik ook wel, zij het gewoon in een relaxed tempo. Ik ben een oud (en kinderloos) paard hoor, dat moet je ook niet ineens op de renbaan tussen de jonge veulens schoppen .