Ouderschapsverlof ingetrokken

Geen tips, geen ervaring, maar wat irritant, wij werken ook beide 4 dagen en ook voor ons beide is dat ideaal. Wil je alleen maar succes wensen.

Ik denk dat dit op economische gronden inderdaad wel gedaan mag worden indien het zwaarwegend bedrijfsbelang aangetoond kan worden.

Volgens mij is intrekken ouderschapsverlof in strijd met de bepalingen in (ondermeer art. 6:6 van) de Wet Arbeid en Zorg (WAZO).



Ik vond al google-end dit: quote:In de jurisprudentie is verder één zaak aangetroffen waarin de werkgever het verlof weer

wilde intrekken. De werknemer is hier uiteindelijk in het gelijk gesteld aangezien het

intrekken in strijd is met het grotendeels dwingendrechtelijke systeem van het recht op

ouderschapsverlof zoals neergelegd in de Wet arbeid en zorg.Kortom, ik denk dat detabureau even bij zijn eigen afdeling Legal te rade moet gaan

Nummerke

Volgens mij (wat ik lees) mag wg alleen spreiding aanpassen om die redenen maar zeker niet het verleende verlof weer intrekken.

ik zou even advies inwinnen bij een jurist,maar in dit geval denk ik dat het best eens zou kunnen indien men aannemelijk kan maken dat hij anders niet aan het werk komt. Nu kost hij hen geld, maar doet niets. Volgens mij kan een "gewone baas"ook altijd onder voorwaarden ouderschapsverlof intrekken.

Dat is lullig zeg!

Een werkgever kan ouderschapsverlof wel weigeren, maar alleen als het afwijkt van de standaardregeling (in 12 maanden tijd de helft van je normale uren werken). Zo te lezen wijkt het bij je man af, omdat hij 1 dag in de week verlof heeft. Dat betekent dat een werkgever dat zou mogen weigeren als dat het bedrijf in gevaar brengt. Maar.... als er al schriftelijke afspraken over afwijkend verlof zijn gemaakt waarmee het bedrijf akkoord is gegaan, zullen ze daar niet zonder meer onderuit kunnen. Volgens mij moeten ze bij aanvraag toetsen of ze er wel of geen bezwaar tegen hebben, je kunt je niet even bedenken. Hebben jullie het schriftelijk vastgelegd? Volgens mij sta je dan wel sterk.



Ik vind trouwens dat een goede interimorganisatie heel goed zou moeten kunnen verkopen dat de persoon die zij aanbieden voor 32 uur in de week, zeker zo'n goede keus is als een ander voor 40 uur. (zeker als het bij bedrijven is die een 36-urige werkweek kennen, zoals de woningbouw, want dan scheelt het maar een dag in de twee weken)

Interim organisaties hebben het heel heel heel erg voor hun kiezen gehad sinds eind 2008. Opdrachtgevers kunnen nu prijsschieten want dubbel zo veel kandidaten (want allemaal beschikbaar) en allemaal voor de helft van het eerdere tarief.



Het heeft dus niet zoveel te maken met of een organisatie goed is of niet, dat zij wat minder gelijkwaardig in een zakelijke relatie met een opdrachtgever staan. Maar echt alles met de crisis. Zulks ter relativering en verdediging van deze organisaties. Van zeer nabij mee mogen maken.



Dat zij daarbij echter niet oneigenlijke middelen kunnen gebruiken om hun ouderschapsverlof genietende interimmers weer volledig aan het werk te krijgen, is wél een issue.

Maar ouderschapsverlof, 1 dag in de week, duurt toch ook maar een jaar? Dan is het nu toch afgelopen?

Niet leuk voor jullie inderdaad, maar ja ik begrijp het wel goed van het bedrijf.

Als ik het goed begrijp zit hij al een half jaar thuis en heeft 2 functies geweigerd vanwege teveel uur?



Ik vind dat toch wel enigzins not done, eerlijk gezegd. Wees blij dat ze hem aan het het werk kunnen houden. Hoeveel mensen zijn er niet ontslagen in deze tijd? Gezien de omstandigheden, een half jaar thuis zitten terwijl er wel mogelijkheden waren voor opdrachten, maar dat niet willen vanwege ouderschapsverlof?



Goh, ik zou eerlijk gezegd als werkgever ook niet zo blij worden van zulk personeel. In tijden als deze waar opdrachten niet voor het oprapen liggen, en dan gewoon stug vasthouden aan ouderschapsverlof.

Ik snap dat het echt vervelend is omdat je op het verlof rekent en je een alternatief voor die dag opvang moet regelen, maar ik had de opdracht aangenomen en dat eigenlijk ook van mijn man verwacht.



Ouderschapsverlof is niet oneindig, hij zal dan op een gegeven moment toch weer fulltime aan de slag moeten. Ook als je het gelijk aan je kant hebt, vraag ik me af of het verstandig is om je hieraan vast te houden, je man zal hierdoor niet erg gewaardeerd worden door de werkgever.



En het 'op de bankzitten' van je man voor lange tijd lijkt me ook niet erg bevordelijk voor zijn carriere.



Eigenlijk geen antwoord op je vraag, want dat weet ik gewoon niet

Ik zit even te rekenen, je zegt dat hij al ruim een jaar ouderschapsverlof heeft, dan zijn er toch al dik 52 weken om? (ik dacht dat ouderschapsverlof gewoon doorloopt), dan gaat het dan toch maar om een paar weekjes, hooguit drie maanden. Ik zou hiervoor echt de verhoudingen niet op scherp zetten.

Is het een optie voor hem om 4x9 uur te gaan werken? Misschien dat dat voor de betreffende opsdrachtgevers, en voor jullie, wel acceptabel is en als je zoiets zelf aanbiedt laat je in ieder geval merken dat je zelf ook meedenkt en flexibel bent.

@bergkristal:goede optie, dat zou zomaar kunnen helpen.



appeltje, hoe lang heeft je man nog te gaan met het ouderschapsverlof? misschien kun je het tijdelijk opschorten, en het laatste deel later opnemen? Nou ja, het blijft lullig dat zo het mes op de keel wordt gezet hoor, een bedrijf is een bedrijf, en dit is een bedrijfsrisico, ik vind persoonlijk niet dat je dan je personeel maar voor het blok gaat zetten. (in deze regio krijg je trouwens ook echt geen extra dag kinderopvang zomaar geregeld, dus hoop voor je dat dat lukt)

Ouderschapsverlof is 26 weken fulltime, of een jaar 50%. Als haar man 20% minder werkt per week, is dat dus in totaal 26*5=130 weken en dus 2,5 jaar...



Voor 2008 kon je inderdaad maar 13 weken ouderschapsverlof krijgen, maar dat is nu verdubbeld. Dus wanneer het kind van TO geboren is na 2008 kan partner met 1 dag per week twee en een half jaar lang ouderschapsverlof opnemen.

@TD

*zwaait terug*



Je zou maar zo gelijk kunnen hebben. Ik was er ook niet helemaal zeker van.



Ik denk echter dat de werkgever in dat geval weinig moeite zal hoeven doen voor het verkrijgen van een ontslagvergunning in deze tijd...

Appeltje, het lijkt erop dat man bij dezelfde organisatie werkt als ik voorheen. Daar zijn enorme klappen gevallen, om even het heel bot te stellen: hij mag blij zijn dat ie er nog zit.



Ik kan me voorstellen dat jullie willen vasthouden aan zijn 32-urige werkweek. Dalman hier werkt nu ook een dag in de week minder bij zijn (ook overigens traditionele) werkgever en ik zou er niet bepaald blij mee zijn als dat zou veranderen omdat het mij in staat stelt mijn eigen bedrijf op poten te zetten. Kinderopvang is duur en hier dun gezaaid.



In de detacheringsbranche is het zoals eerder gepost, niet best momenteel. Opdrachtgevers hebben een enorme keus aan kandidaten voor ongeveer de helft van wat de tarieven ooit waren. De dikke marges zijn dus weg, de overhead maar voor een deel (door die gesnoeide recruitment- en accountmanagersafdelingen) en er zit veel, heel veel volk op de bank waarvan salarissen maar doorlopen.

Opdrachtgevers, geconfronteerd met al die goede keus, zijn dus minder geneigd om al voorafgaand aan de invulling na te denken over 32 uur ipv 40 uur. Ze hebben het budget en het idee dat het in 40 uur moet. (Weten zij veel dat een interimmer vaak meer kan in minder tijd doordat ie alleen al snel is ingewerkt ). En als ze nóg een goede kandidaat hebben die wle 40 uur wil komen...

Moraal: zeker in deze tijd overtuig je een opdrachtgever pas van de noodzaak tot minder uren als je er al zit en het kan aantonen, en dan ben je nog de held ook omdat je de OG geld bespaart .



Werken in de detachering is een fantastische manier om snel veel en diverse werkervaring op te doen. Je komt nog eens ergens, en voor veel vakgebieden geldt dat je sneller dan 'traditioneel' met veel verschillende invalshoeken van je vak geconfronteerd wordt.

Nadeel is dat je ook erg flexibel moet kunnen zijn. En wat je (en ik) er ook van vindt, het gaat dus niet zo heel erg goed samen met de combinatie zorg... Een van de redenen dat ik er nu niet meer werk.



Dat gezegd hebbende: man heeft een contract voor 40 uur met een afgesproken periode ouderschapsverlof, waarbij op papier is vastgelegd dat de invulling daarvan flexibel in overleg met werknemer en werkgever zou geschieden.

Daarbij is klaarblijkelijk mondeling besproken dat dat zou gaan om de dagen, niet om de duur. Verder is ook besproken dat man de intentie heeft om daarna zijn contract om te zetten in 32 uur.



Voorlopig lees ik dat formeel man voor 40 uur kan worden ingezet met inachtneming van zijn ouderschapsverlof maar dat daarmee flexibel kan worden omgesprongen. Valt daar misschien voor werkgever ook even het opschuiven van de aanspraak onder?



Ik denk al schrijvende dat man zichzelf nu toch in een lastig positie manouvreert op basis van bovenstaande. Beter had hij in goed overleg toch een goede, solide opdracht van 40 uur kunnen accepteren en kunnen kijken of hij terplekke de OG kom overtuigen van de mogelijkheid hetzelfde werk in minder uren te doen. En daarmee ook zijn werkgever te vriend houden en zijn inzet tonen in deze tijden. Desperate times need desperate measures, en dat vereist van beide zijden hard meedenken. Zeker als je al een lange tijd op de bank zit.

Ik zou er vanuit gaan dat dit een zaak is waarbij je niet aan het langste eind zult trekken. Het hoogst haalbare is een redelijke ontslagvergoeding.

quote:appeltje78 schreef op 22 juli 2010 @ 21:11:

Nee, The Empress, hij heeft de functies niet afgewezen, maar de werkgevers wilden uiteindelijk toch iemand die 40 uur werkten. Hij heeft hen getracht te overtuigen dat het in 32 uur te doen was.

Daarnaast is hij als parttimer op een 40 urige baan aangeboden met het idee 'als het lukt hen te overtuigen dat het in 4 dagen haalbaar is, is dat alleen maar winst'. Maar de actie was dus al bij voorbaat kansloos eigenlijk.



Ja, dat is toch hetzelfde, je man houdt halsstarrig vast aan het feit dat hij maar 32 uur werkt, dus hebben ze hem afgewezen. Ok, het is dus andersom, maar in feite natuurlijk precies hetzelfde: Je man weigert opdrachten aan te nemen omdat hij oudersschapsverlof heeft.

En een parttimer is wat anders, je man heeft slechts ouderschapsverlof.



Ik blijf erbij, ik vind het best ongelooflijk dat hij 6 maanden op de bank gaat zitten en 2 functies voorbij laat gaan, de werkgever op enorme kosten jaagt om halsstarrig aan te houden aan die ene dag.