Geld & Recht
alle pijlers
Recht op Wajong? het is zo dubbel.
donderdag 7 april 2011 om 22:54
Volgens mij bedoel je de Functionele Mogelijkheden Lijst. Als ik die nu teruglees over mezelf denk ik echt: pfoe, zwaar geval..maar als je jezelf gaat 'overschatten' bij die Wajong-keuring gooi je je eigen ruiten in.
De diagnose van de psycholoog is niet vereist,het gaat bi het UW om de beoordeling van de verzekeringsarts en arbeidsdeskundige.
De diagnose van de psycholoog is niet vereist,het gaat bi het UW om de beoordeling van de verzekeringsarts en arbeidsdeskundige.
vrijdag 8 april 2011 om 09:47
vrijdag 8 april 2011 om 09:51
zondag 10 april 2011 om 12:17
quote:niekie1 schreef op 04 april 2011 @ 21:17:
[...]
Heb jij (en Schouderklopje) het dan over een stempel wat betreft mensen in het algemeen (familie, kennissen, ouders van evt vriendinnetje) of professionals (bijvoorbeeld p&o als hij gaat solliciteren). Hij loopt nu stage, school hoopt dat hij uiteindelijk op een van de stagebedrijven een vaste baan zal krijgen.
Ik had het zelf over professionals. Ik zal even mezelf quoten uit een ander topic. Het komt uit één van mijn studieboeken en is een treffend voorbeeld van het negatieve effect van stempeltjes:
quote:Ik heb even in mijn leerboek gezocht naar het onderzoek waar ik het gister over had. Het is van Foster & Salvia uit 1977. Leraren werden video-opnames getoond van een jongen die aan het werken was. Sommige leraren werd verteld dat de jongen leerproblemen had, andere leraren niet. (De jongen had dit overigens niet en toonde op de opname normaal gedrag voor zijn leeftijd.) De leraren aan wie dit wel verteld was beoordeelden de jongen negatiever, zowel qua werk als qua sociale gedrag.
Ik heb ook PDD-NOS. Ik weet niet wat je onder ‘zeker niet zwakbegaafd’ verstaat , maar zelf doe ik momenteel 2 voltijdstudies. Geen van de docenten/begeleiders weet van mijn autisme. Toen ik 16 was had ik dat niet gekund, toen ik er mee begon op 18-jarige leeftijd kon ik het eigenlijk ook nog niet en heb ik het net gered, maar inmiddels gaat het steeds beter en beter. (Durf zelfs te zeggen dat het de laatste maanden heel goed gaat.) Dat komt door:
- Gewoon ouder en volwassener worden; lang leve de prefrontale cortex.
- Als je ‘zeker niet zwakbegaafd’ ben, kan je veel dingen die misgaan door autisme aanleren/opvangen door truukjes/enz. Dat wordt ook makkelijker met ouder worden (wanneer je menselijke interacties beter kan analyseren).
Laatst was er ook iets waar ik tegenaan liep in mijn studie wat door mijn autisme zou kunnen komen (helemaal zeker weet je dat toch nooit). Toen ben ik naar de docent toegegaan en heb alleen het probleem uitgelegd, en hebben we het samen opgelost. Hij vroeg nog wel of ik wist waardoor het kwam, maar daar heb ik gewoon nee op geantwoord. Ik zag niet in wat voor waarde dat zou hebben in het oplossen van het probleem.
Mijn punt is dus meer: 16 jaar vind ik heel vroeg om zo’n beslissing al te gaan maken, omdat je zoon nog volop in ontwikkeling is. Meteen ‘Zeker WEL doen!!’ schreeuwen, daar heeft niemand wat aan.
[...]
Heb jij (en Schouderklopje) het dan over een stempel wat betreft mensen in het algemeen (familie, kennissen, ouders van evt vriendinnetje) of professionals (bijvoorbeeld p&o als hij gaat solliciteren). Hij loopt nu stage, school hoopt dat hij uiteindelijk op een van de stagebedrijven een vaste baan zal krijgen.
Ik had het zelf over professionals. Ik zal even mezelf quoten uit een ander topic. Het komt uit één van mijn studieboeken en is een treffend voorbeeld van het negatieve effect van stempeltjes:
quote:Ik heb even in mijn leerboek gezocht naar het onderzoek waar ik het gister over had. Het is van Foster & Salvia uit 1977. Leraren werden video-opnames getoond van een jongen die aan het werken was. Sommige leraren werd verteld dat de jongen leerproblemen had, andere leraren niet. (De jongen had dit overigens niet en toonde op de opname normaal gedrag voor zijn leeftijd.) De leraren aan wie dit wel verteld was beoordeelden de jongen negatiever, zowel qua werk als qua sociale gedrag.
Ik heb ook PDD-NOS. Ik weet niet wat je onder ‘zeker niet zwakbegaafd’ verstaat , maar zelf doe ik momenteel 2 voltijdstudies. Geen van de docenten/begeleiders weet van mijn autisme. Toen ik 16 was had ik dat niet gekund, toen ik er mee begon op 18-jarige leeftijd kon ik het eigenlijk ook nog niet en heb ik het net gered, maar inmiddels gaat het steeds beter en beter. (Durf zelfs te zeggen dat het de laatste maanden heel goed gaat.) Dat komt door:
- Gewoon ouder en volwassener worden; lang leve de prefrontale cortex.
- Als je ‘zeker niet zwakbegaafd’ ben, kan je veel dingen die misgaan door autisme aanleren/opvangen door truukjes/enz. Dat wordt ook makkelijker met ouder worden (wanneer je menselijke interacties beter kan analyseren).
Laatst was er ook iets waar ik tegenaan liep in mijn studie wat door mijn autisme zou kunnen komen (helemaal zeker weet je dat toch nooit). Toen ben ik naar de docent toegegaan en heb alleen het probleem uitgelegd, en hebben we het samen opgelost. Hij vroeg nog wel of ik wist waardoor het kwam, maar daar heb ik gewoon nee op geantwoord. Ik zag niet in wat voor waarde dat zou hebben in het oplossen van het probleem.
Mijn punt is dus meer: 16 jaar vind ik heel vroeg om zo’n beslissing al te gaan maken, omdat je zoon nog volop in ontwikkeling is. Meteen ‘Zeker WEL doen!!’ schreeuwen, daar heeft niemand wat aan.
Liever elitair dan een pauper!
zondag 10 april 2011 om 23:34
quote:Kalliope schreef op 10 april 2011 @ 12:17:
[...]
Ik had het zelf over professionals. Ik zal even mezelf quoten uit een ander topic. Het komt uit één van mijn studieboeken en is een treffend voorbeeld van het negatieve effect van stempeltjes:
[...]
Ik heb ook PDD-NOS. Ik weet niet wat je onder ‘zeker niet zwakbegaafd’ verstaat , maar zelf doe ik momenteel 2 voltijdstudies. Geen van de docenten/begeleiders weet van mijn autisme. Toen ik 16 was had ik dat niet gekund, toen ik er mee begon op 18-jarige leeftijd kon ik het eigenlijk ook nog niet en heb ik het net gered, maar inmiddels gaat het steeds beter en beter. (Durf zelfs te zeggen dat het de laatste maanden heel goed gaat.) Dat komt door:
- Gewoon ouder en volwassener worden; lang leve de prefrontale cortex.
- Als je ‘zeker niet zwakbegaafd’ ben, kan je veel dingen die misgaan door autisme aanleren/opvangen door truukjes/enz. Dat wordt ook makkelijker met ouder worden (wanneer je menselijke interacties beter kan analyseren).
Laatst was er ook iets waar ik tegenaan liep in mijn studie wat door mijn autisme zou kunnen komen (helemaal zeker weet je dat toch nooit). Toen ben ik naar de docent toegegaan en heb alleen het probleem uitgelegd, en hebben we het samen opgelost. Hij vroeg nog wel of ik wist waardoor het kwam, maar daar heb ik gewoon nee op geantwoord. Ik zag niet in wat voor waarde dat zou hebben in het oplossen van het probleem.
Mijn punt is dus meer: 16 jaar vind ik heel vroeg om zo’n beslissing al te gaan maken, omdat je zoon nog volop in ontwikkeling is. Meteen ‘Zeker WEL doen!!’ schreeuwen, daar heeft niemand wat aan.Kom nou zeg, ik schreeuw niks, ik onderbouw het toch ook? Dit is mijn mening, vanuit het perspectief van een wajonger.
[...]
Ik had het zelf over professionals. Ik zal even mezelf quoten uit een ander topic. Het komt uit één van mijn studieboeken en is een treffend voorbeeld van het negatieve effect van stempeltjes:
[...]
Ik heb ook PDD-NOS. Ik weet niet wat je onder ‘zeker niet zwakbegaafd’ verstaat , maar zelf doe ik momenteel 2 voltijdstudies. Geen van de docenten/begeleiders weet van mijn autisme. Toen ik 16 was had ik dat niet gekund, toen ik er mee begon op 18-jarige leeftijd kon ik het eigenlijk ook nog niet en heb ik het net gered, maar inmiddels gaat het steeds beter en beter. (Durf zelfs te zeggen dat het de laatste maanden heel goed gaat.) Dat komt door:
- Gewoon ouder en volwassener worden; lang leve de prefrontale cortex.
- Als je ‘zeker niet zwakbegaafd’ ben, kan je veel dingen die misgaan door autisme aanleren/opvangen door truukjes/enz. Dat wordt ook makkelijker met ouder worden (wanneer je menselijke interacties beter kan analyseren).
Laatst was er ook iets waar ik tegenaan liep in mijn studie wat door mijn autisme zou kunnen komen (helemaal zeker weet je dat toch nooit). Toen ben ik naar de docent toegegaan en heb alleen het probleem uitgelegd, en hebben we het samen opgelost. Hij vroeg nog wel of ik wist waardoor het kwam, maar daar heb ik gewoon nee op geantwoord. Ik zag niet in wat voor waarde dat zou hebben in het oplossen van het probleem.
Mijn punt is dus meer: 16 jaar vind ik heel vroeg om zo’n beslissing al te gaan maken, omdat je zoon nog volop in ontwikkeling is. Meteen ‘Zeker WEL doen!!’ schreeuwen, daar heeft niemand wat aan.Kom nou zeg, ik schreeuw niks, ik onderbouw het toch ook? Dit is mijn mening, vanuit het perspectief van een wajonger.
