Geld & Recht
alle pijlers
Sparen voor kind
zaterdag 19 oktober 2019 11:57
In februari verwachten wij ons eerste kindje. Nu wil ik vanaf dat moment al een rekening openen en maandelijks een bedrag opzij zetten wat rond zijn/haar 18e gebruikt kan worden voor rijbewijs/studie of dergelijke.
Ik dacht zelf aan een bedrag van €100,- per maand maar mijn man vind dat erg veel.
Hoe doen jullie dit?
Heb je een spaarrekening voor je kindje en hoeveel stort je daar op?
Ik dacht zelf aan een bedrag van €100,- per maand maar mijn man vind dat erg veel.
Hoe doen jullie dit?
Heb je een spaarrekening voor je kindje en hoeveel stort je daar op?
zondag 20 oktober 2019 17:01
Klopt ook.Blondie456 schreef: ↑20-10-2019 16:55En dan de belasting nog . Ik heb mijn zoon toen hij 22 was 25000 geschonken belastingvrij. Dat heeft hij op zijn spaarrekening gezet en dat brengt niks op maar dat is wel een opzet voor als hij uit huis gaat.
Niet alleen valt een erfenis voor de kids vaak op een punt dat ze er zelf geen rechtstreekse nood meer aan hebben, de fiscus komt op zo'n moment ook nog even graaien. Dat laatste is alleen maar erger als je de erfenis rechtstreeks naar de kleinkids willen laten gaan, dus je hebt er idd alle belang bij om dat belastingsvrij te geven. De dag dat er kleinkinderen komen, is dat wellicht ook één van de eerste dingen die we gaan doen: een stuk vermogen opzij zetten voor hen, zodat dat op hen staat te wachten eens ze volwassen zijn.
zondag 20 oktober 2019 17:06
Kleinkinderen krijg ik niet dus dat gaat wat mij persoonlijk betreft niks op.Sinjoren schreef: ↑20-10-2019 17:01Klopt ook.
Niet alleen valt een erfenis voor de kids vaak op een punt dat ze er zelf geen rechtstreekse nood meer aan hebben, de fiscus komt op zo'n moment ook nog even graaien. Dat laatste is alleen maar erger als je de erfenis rechtstreeks naar de kleinkids willen laten gaan, dus je hebt er idd alle belang bij om dat belastingsvrij te geven. De dag dat er kleinkinderen komen, is dat wellicht ook één van de eerste dingen die we gaan doen: een stuk vermogen opzij zetten voor hen, zodat dat op hen staat te wachten eens ze volwassen zijn.
zondag 20 oktober 2019 17:54
COtweepuntnul schreef: ↑20-10-2019 16:24Ik heb het dan vermoedelijk wel. Maar het past dus niet in hoe ik ze wil opvoeden.
(Ik geef ze wel wat hoor, maar ze zullen dus ook zelf moeten werken.)
Dit! Met duidelijke afspraken. Wij geven hen geld voor de studie. Zak-een kleedgeld daar moeten ze voor werken.
Ze mogen met gesloten portomonee met ons mee op vakantie, hun eigen vakantie betalen ze zelf. Gaan ze niet met ons mee, dan krijgen ze een kleine bijdrage voor hun eigen vakantie.
Ze krijgen een laptop bij aanvang studie die me moet kunnen tot het einde van de studie. Reparatie/vervanging betalen ze zelf.
Omdat we drie kinderen hebben, heb ik zulke afspraken opgeschreven zodat we bij de derde nog precies weten hoe het bij de eerste ging.
zondag 20 oktober 2019 17:58
Scv1989 schreef: ↑20-10-2019 16:21Wow ik vind het bizar wat kinderen allemaal meekrijgen als ze 18 worden / gaan studeren.
Ik heb altijd alles zelf betaald vanaf mijn 18e en heb het prima gered. Het heeft mij enorm veel geleerd. Mijn moeder heeft me af en toe wel eens iets toegestopt maar dat was altijd wanneer ik ook verdomd veel werkte.
Het is echt onzin dat je niet kunt werken naast een studie. Waar een wil is, is een weg.
Ik ga zelf voor mijn kinderen alleen de kinderbijslag sparen. Dit is een flink bedrag als ze 18 zijn, maar ik kijk zelf nog waarvoor het gebruik gaat worden. Ik wil dat ze al vanaf jong gaan werken en leren daarvan te sparen. Dan kan ik ze af en toe verwennen met iets extra’s.
Zeker in de tijd van de basisbeurs? Makkelijk kletsen, die bestaat voor die van mij niet meer. Onze middelste moet dus eerst elke maand die net geen 90 euro zelf verdienen, die jij van duo kreeg.
zondag 20 oktober 2019 17:59
Tja andere tijden... de studiefinanciering van de jaren zeventig was ook veel beter bijvoorbeeld.
zondag 20 oktober 2019 18:05
COtweepuntnul schreef: ↑20-10-2019 17:59Tja andere tijden... de studiefinanciering van de jaren zeventig was ook veel beter bijvoorbeeld.
Andere tijden inderdaad, maar zeggen dat je alles zelf betaald hebt is wel makkelijker geweest met basisbeurs.
Basisbeurs kwam toch pas in de jaren tachtig?
Edit:
1986. Daarvoor kregen ouders extra kinderbijslag.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 20-10-2019 18:07
7.92% gewijzigd
zondag 20 oktober 2019 18:07
Ik weet het niet exact. Maar er waren tijden dat je oneindig basisbeurs had en t na 15 of 30 jaar kwijtgescholden werd. En meer van dat soort indianenverhalen
zondag 20 oktober 2019 18:08
COtweepuntnul schreef: ↑20-10-2019 17:59Tja andere tijden... de studiefinanciering van de jaren zeventig was ook veel beter bijvoorbeeld.
Nee, echt niet, pas vanaf 1986: https://www.redpers.nl/2018/08/07/de-op ... chiedenis/
zondag 20 oktober 2019 18:09
Dan heeft mn ex-schoonvader me dus een indianenverhaal op de mouw gespeldPoppy_del_Rio schreef: ↑20-10-2019 18:08Nee, echt niet, pas vanaf 1986: https://www.redpers.nl/2018/08/07/de-op ... chiedenis/
zondag 20 oktober 2019 18:12
COtweepuntnul schreef: ↑20-10-2019 18:09Dan heeft mn ex-schoonvader me dus een indianenverhaal op de mouw gespeld
Nou, hoeft niet, er was toen een ingewikkeld systeem waarvan hij als individu best geprofiteerd kan hebben.
Maar stufi als een vast hoog bedrag voor iedereen werd in 1986 ingevoerd.
zondag 20 oktober 2019 20:13
Dat vind ik dus wel. Met 18 begin je vaak net aan een studie, met 22 ben je vaak al klaar. Tussen 18 en 22 zitten -ondanks prestatiestress- redelijk vrije jaren. Vrij van moeders vleugels en vrij van het (full time) werkende leven en waarschijnlijk gauw genoeg de druk van huur/hypotheek/begin van vaste(re) relaties. Ik zie het als de ultieme tijd van vrijheid en nee, dat heeft niks te maken met seks, nachtleven en studentenverenigingen.pipootje schreef: ↑20-10-2019 14:12Dat leuker, slimmer en socialer slaat natuurlijk nergens op. (En nee ik betrek het niet op mezelf want ik was ook met 19 uit huis)
Maar of iemand met 18 of 22 het huis uit gaat maakt echt niet uit.
Ik ken ook mensen die nooit sociaal worden en mensen die jong voor ziek familielid zorgen en nog thuis wonen.Dat is echt dus niet te vergelijken en onzin.
Maar zo vrij is een scholier iig niet en een full time werkende volwassene ook niet. Door pas met 22 het huis uit te gaan blijf je - in mijn ogen - in een soort verlengde scholierentijd.
zondag 20 oktober 2019 20:36
Ik heb alleen de OP gelezen. Maar spaar wat je kunt missen. Als je die 100 euro per maand makkelijk kunt missen, gewoon doen. Ik heb zelf geen kinderen maar ik spaar elke maand voor mijn nichtje. Kan ze mooi haar rijbewijs halen als ze 18 is of meubeltjes kopen voor haar studentenkamer, als ze gaat studeren. Of misschien wil ze wel reizen.
zondag 20 oktober 2019 21:09
Wat liefLady_Day schreef: ↑20-10-2019 20:36Ik heb alleen de OP gelezen. Maar spaar wat je kunt missen. Als je die 100 euro per maand makkelijk kunt missen, gewoon doen. Ik heb zelf geen kinderen maar ik spaar elke maand voor mijn nichtje. Kan ze mooi haar rijbewijs halen als ze 18 is of meubeltjes kopen voor haar studentenkamer, als ze gaat studeren. Of misschien wil ze wel reizen.
Wij hebben een zilvervloot rekening voor de kinderen waar €600 per jaar op wordt gestort. Over 18 jaar komt het vrij. Jaarlijks 10% rente. Daarnaast hebben ze een lopende rekening, daar komt verjaardagsgeld e.d. op. Nu kunnen we het missen, hoe het over 3-5-10 jaar is zien we dan wel weer, wie dan leeft wie dan zorgt.
zondag 20 oktober 2019 21:24
Wij sparen €1000 per jaar per kind, 4x de kinderbijslag en de rest vul ik aan.
Rekening staat op onze naam, zodat we naar eigen inzicht dit geld kunnen besteden, het idee is dat we rijbewijs/ studie kunnen betalen en een startbedrag hebben voor bijvoorbeeld een hypotheek of dat ze een auto kunnen aanschaffen voor een baan indien nodig.
Rekening staat op onze naam, zodat we naar eigen inzicht dit geld kunnen besteden, het idee is dat we rijbewijs/ studie kunnen betalen en een startbedrag hebben voor bijvoorbeeld een hypotheek of dat ze een auto kunnen aanschaffen voor een baan indien nodig.
zondag 20 oktober 2019 21:33
Ehh we hebben het hier over net geen €90? Dat is toch een heel andere bedrag dan de bedragen die hier genoemd worden.
Daarnaast: een zomer werken en je hebt je hele studiekosten en boeken voor dat jaar bij elkaar.
Je krijgt toch wel makkelijk €90 bij elkaar?
zondag 20 oktober 2019 21:36
Wij sparen niet voor onze kinderen, al zouden we het prima kunnen missen. Wel sparen we gewoon zelf en lossen we onze hypotheek versneld af. Ik wil tegen die tijd genoeg geld hebben om de mogelijkheid te hebben om onze kinderen als ze dat willen schuldenvrij te laten studeren, al dan niet op kamers wonend. Maar ik ga daar nog geen vast bedrag aan hangen en dat zeker niet op hun eigen naam sparen.
Waarom we niet een X bedrag op hun eigen naam willen sparen is omdat ik geen idee heb hoe het ervoor staat tegen de tijd dat de kinderen 18 zijn. Hoe staan we er zelf dan financieel voor, zijn wij en zij gezond en in staat om te werken, gaan de kinderen studeren, willen ze op kamers en vinden we dat tegen die tijd een pre voor hun ontwikkeling, hebben ze een lichte studie waar ze makkelijk naast kunnen werken of een zware studie met 40 uur per week practica, welke keuzes maken de kinderen, hoe verantwoordelijk zijn ze op hun 18e, hoe is de kamer- en huizenmarkt, hoe hoog is het collegegeld, komt de studiefinanciering ooit weer terug, etc etc?
Stel dat ze niet willen studeren, al gauw een prima baan vinden en wij juist beiden ziek, arbeidsongeschikt of werkloos zijn geworden en geen cent meer te makken hebben. Dan zou het nogal cru zijn als zij een vette spaarrekening van 20.000 euro hebben op hun 18e en wij op een houtje bijten.
Of stel dat de een graag op kamers wil en een dure studie kiest en de ander thuis blijft wonen en een goedkope studie doet. Dan kan ik me voorstellen dat we ze niet beiden hetzelfde geldbedrag geven, maar beiden hetzelfde ‘ding’: kunnen afstuderen zonder een grote studieschuld nadien.
Of stel dat er een aan de drugs is, of wel heel erg houdt van feesten in Salou, terwijl de ander een ijverige student is. Dan wil ik de keuze nog hebben om alleen aan te bieden om een studie te betalen en niet bij te dragen aan drugs en feesten.
Ik wil dus flexibel blijven en als ze 18 zijn de keuze nog hebben om ze veel of weinig te geven al naar gelang zij en wijzelf nodig hebben, om het geld te ‘labelen’, om zelf dingen te betalen (bijv het collegegeld of de huur) of ze het in eigen beheer te geven en om aan het ene kind meer geld uit te geven dan aan het andere kind (waarbij ze dan wel hetzelfde ‘ding’ krijgen, bijv een studie naar keuze).
Ik vind hiervoor 100 euro per maand niet teveel, zeker als je kind later bijv diergeneeskunde zou willen studeren (een studie waar je niet zomaar een bijbaan naast doet) en je niet in de buurt van Utrecht woont waardoor op kamers gaan eigenlijk wel noodzakelijk is (deze studie is alleen in Utrecht te volgen, nog een dure stad ook om te wonen). Zie het Nibud voor de bedragen en je kunt het uitrekenen. Maar ik zou het dus nog niet echt vastleggen als per definitie bestemd voor je kind.
Waarom we niet een X bedrag op hun eigen naam willen sparen is omdat ik geen idee heb hoe het ervoor staat tegen de tijd dat de kinderen 18 zijn. Hoe staan we er zelf dan financieel voor, zijn wij en zij gezond en in staat om te werken, gaan de kinderen studeren, willen ze op kamers en vinden we dat tegen die tijd een pre voor hun ontwikkeling, hebben ze een lichte studie waar ze makkelijk naast kunnen werken of een zware studie met 40 uur per week practica, welke keuzes maken de kinderen, hoe verantwoordelijk zijn ze op hun 18e, hoe is de kamer- en huizenmarkt, hoe hoog is het collegegeld, komt de studiefinanciering ooit weer terug, etc etc?
Stel dat ze niet willen studeren, al gauw een prima baan vinden en wij juist beiden ziek, arbeidsongeschikt of werkloos zijn geworden en geen cent meer te makken hebben. Dan zou het nogal cru zijn als zij een vette spaarrekening van 20.000 euro hebben op hun 18e en wij op een houtje bijten.
Of stel dat de een graag op kamers wil en een dure studie kiest en de ander thuis blijft wonen en een goedkope studie doet. Dan kan ik me voorstellen dat we ze niet beiden hetzelfde geldbedrag geven, maar beiden hetzelfde ‘ding’: kunnen afstuderen zonder een grote studieschuld nadien.
Of stel dat er een aan de drugs is, of wel heel erg houdt van feesten in Salou, terwijl de ander een ijverige student is. Dan wil ik de keuze nog hebben om alleen aan te bieden om een studie te betalen en niet bij te dragen aan drugs en feesten.
Ik wil dus flexibel blijven en als ze 18 zijn de keuze nog hebben om ze veel of weinig te geven al naar gelang zij en wijzelf nodig hebben, om het geld te ‘labelen’, om zelf dingen te betalen (bijv het collegegeld of de huur) of ze het in eigen beheer te geven en om aan het ene kind meer geld uit te geven dan aan het andere kind (waarbij ze dan wel hetzelfde ‘ding’ krijgen, bijv een studie naar keuze).
Ik vind hiervoor 100 euro per maand niet teveel, zeker als je kind later bijv diergeneeskunde zou willen studeren (een studie waar je niet zomaar een bijbaan naast doet) en je niet in de buurt van Utrecht woont waardoor op kamers gaan eigenlijk wel noodzakelijk is (deze studie is alleen in Utrecht te volgen, nog een dure stad ook om te wonen). Zie het Nibud voor de bedragen en je kunt het uitrekenen. Maar ik zou het dus nog niet echt vastleggen als per definitie bestemd voor je kind.
zondag 20 oktober 2019 21:40
Eens. Ik heb het zelf als heel waardevol ervaren dat ik vanaf mijn 18e op kamers ben gegaan. Het is geen must en als het tegen die tijd financieel niet mogelijk is dan is dat geen ramp, maar ik zou dezelfde ervaring wel gunnen aan mijn kinderen, als ze dat willen.NYC schreef: ↑20-10-2019 20:13Dat vind ik dus wel. Met 18 begin je vaak net aan een studie, met 22 ben je vaak al klaar. Tussen 18 en 22 zitten -ondanks prestatiestress- redelijk vrije jaren. Vrij van moeders vleugels en vrij van het (full time) werkende leven en waarschijnlijk gauw genoeg de druk van huur/hypotheek/begin van vaste(re) relaties. Ik zie het als de ultieme tijd van vrijheid en nee, dat heeft niks te maken met seks, nachtleven en studentenverenigingen.
Maar zo vrij is een scholier iig niet en een full time werkende volwassene ook niet. Door pas met 22 het huis uit te gaan blijf je - in mijn ogen - in een soort verlengde scholierentijd.
zondag 20 oktober 2019 21:43
Ik heb gewoon een hbo studie en universitaire studie gedaan.
Mij maakt het niet uit hoor. Ik bedoel: ik had het wel relax gevonden als ik alles of een gedeelte betaalt kreeg. Dan had ik gewoon meer vrije tijd gehad.
Maar ik vind het echt onzin om te zeggen dat je alles gaat betalen omdat ze het zelf niet kunnen of geen tijd hebben om te werken. Hoe denk je dat kinderen waarvan ouders geen geld hebben het toch geregeld krijgen? Zeg dan gewoon dat je het graag voor ze wilt betalen. Niks mis mee maar het is echt niet vanzelfsprekend.
zondag 20 oktober 2019 21:49
6,50 per uur voor een 19 jarige, dat is 13 uur werken.
Mijn zoon verdient 310 per maand naast zijn studie. 90 euro stufi daar bovenop zou voor hem dus echt heel veel schelen.
zondag 20 oktober 2019 21:52
Ik zou graag alles betalen, maar helaas zal me dat niet lukken.Scv1989 schreef: ↑20-10-2019 21:43Maar ik vind het echt onzin om te zeggen dat je alles gaat betalen omdat ze het zelf niet kunnen of geen tijd hebben om te werken. Hoe denk je dat kinderen waarvan ouders geen geld hebben het toch geregeld krijgen? Zeg dan gewoon dat je het graag voor ze wilt betalen. Niks mis mee maar het is echt niet vanzelfsprekend.
En werken is prima, áls dat kan.
Maar de drie voorbeelden die ik noemde gaan over mijn kind, haar vader en mij.
Het is dus nogal vreemd om van iemand te lezen dat ik onzin vertel.
Dat jij je het niet kunt voorstellen zal zo zijn, maar voor mij was en is het heel dichtbij toch echt zo.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 20 oktober 2019 22:04
nicole123 schreef: ↑20-10-2019 21:36Wij sparen niet voor onze kinderen, al zouden we het prima kunnen missen. Wel sparen we gewoon zelf en lossen we onze hypotheek versneld af. Ik wil tegen die tijd genoeg geld hebben om de mogelijkheid te hebben om onze kinderen als ze dat willen schuldenvrij te laten studeren, al dan niet op kamers wonend. Maar ik ga daar nog geen vast bedrag aan hangen en dat zeker niet op hun eigen naam sparen.
Waarom we niet een X bedrag op hun eigen naam willen sparen is omdat ik geen idee heb hoe het ervoor staat tegen de tijd dat de kinderen 18 zijn. Hoe staan we er zelf dan financieel voor, zijn wij en zij gezond en in staat om te werken, gaan de kinderen studeren, willen ze op kamers en vinden we dat tegen die tijd een pre voor hun ontwikkeling, hebben ze een lichte studie waar ze makkelijk naast kunnen werken of een zware studie met 40 uur per week practica, welke keuzes maken de kinderen, hoe verantwoordelijk zijn ze op hun 18e, hoe is de kamer- en huizenmarkt, hoe hoog is het collegegeld, komt de studiefinanciering ooit weer terug, etc etc?
Stel dat ze niet willen studeren, al gauw een prima baan vinden en wij juist beiden ziek, arbeidsongeschikt of werkloos zijn geworden en geen cent meer te makken hebben. Dan zou het nogal cru zijn als zij een vette spaarrekening van 20.000 euro hebben op hun 18e en wij op een houtje bijten.
Of stel dat de een graag op kamers wil en een dure studie kiest en de ander thuis blijft wonen en een goedkope studie doet. Dan kan ik me voorstellen dat we ze niet beiden hetzelfde geldbedrag geven, maar beiden hetzelfde ‘ding’: kunnen afstuderen zonder een grote studieschuld nadien.
Of stel dat er een aan de drugs is, of wel heel erg houdt van feesten in Salou, terwijl de ander een ijverige student is. Dan wil ik de keuze nog hebben om alleen aan te bieden om een studie te betalen en niet bij te dragen aan drugs en feesten.
Ik wil dus flexibel blijven en als ze 18 zijn de keuze nog hebben om ze veel of weinig te geven al naar gelang zij en wijzelf nodig hebben, om het geld te ‘labelen’, om zelf dingen te betalen (bijv het collegegeld of de huur) of ze het in eigen beheer te geven en om aan het ene kind meer geld uit te geven dan aan het andere kind (waarbij ze dan wel hetzelfde ‘ding’ krijgen, bijv een studie naar keuze).
Ik vind hiervoor 100 euro per maand niet teveel, zeker als je kind later bijv diergeneeskunde zou willen studeren (een studie waar je niet zomaar een bijbaan naast doet) en je niet in de buurt van Utrecht woont waardoor op kamers gaan eigenlijk wel noodzakelijk is (deze studie is alleen in Utrecht te volgen, nog een dure stad ook om te wonen). Zie het Nibud voor de bedragen en je kunt het uitrekenen. Maar ik zou het dus nog niet echt vastleggen als per definitie bestemd voor je kind.
Dat hebben wij ook gedaan, het flexibel houden. Toen oudste 18 was kwam het eerste geld vrij en zat oudste al bijna twee jaar op het mbo. Al haar, door ons betaalde, studieuitgaven hadden we genoteerd in later met die pot te kunnen verrekenen.
Op het moment dat het geld vrij kwam hadden we beter zicht op hoe dingen zouden kunnen lopen en hebben er besloten hoe we het geld zouden verdelen.
Wij hebben gekozen voor alle drie een gelijk bedrag. Dat voelde voor ons, met onze kinderen en hun plannen en hun inzet het meest eerlijk.
Dat betekent dat oudste er iets aan over heeft gehouden doordat zij betaalde stages had en een opleiding van slechts drie jaar. Dat jongste er ongeveer precies mee uit gaat komen en dat middelste net iets te kort gaat komen, wat wel deels zijn eigen schuld zal gaan zijn doordat hij vijf jaar nodig heeft voor een studie van vier jaar omdat hij andere (sociale) dingen (te) belangrijk vindt.
zondag 20 oktober 2019 22:48
Collegeld, boeken, laptop redden met een zomer werken?? Moet je wel een heel goed betaalde baan hebben..
En vroeger had je een basisbeurs, maar je stond ook gewoon nog op de polis van je ouders qua ziekte kosten verzekering.
Zoon krijgt zorgtoeslag maar tussen dat bedrag en zijn premie die hij moet betalen zit een gat..
Betaalde voor hem zijn rijbewijs, en betaal zijn studie, een bijbaan heeft hij voor uitgaan etc.
Doordat hij niet op kamers zit, heeft hij wel flink meer reistijd, wat de studie wel verzwaard, en minder uren om te kunnen werken.
zondag 20 oktober 2019 22:53
Wij spaarden eerst ook op een beleggingsrekening met als doel de studies van de kinderen te betalen, wel op onze naam. Door problemen met de verkoop van ons eerste huis, hebben we deze regeling moeten herzien. Na de grootste problemen zijn we verder gewoon gaan sparen, maar ondertussen betalen we de studies van de lopende rekeningen. Ondertussen twee zonen aan de unief, een op kot, eentje die heeft gekozen om te pendelen tegen onze verwachtingen in. Op kot betekent hier op zondagavond vertrekken en op vrijdag terug thuis. Wij betalen alles ( kamer, inschrijvingsgeld (ja en ik weet dat dit maar de helft is van in Nederland, voor de rest is leven/ studeren hier even duur), boeken, leefgeld, zakgeld, kleding....).
Wanneer zoon twee ook op kot zal gaan (vermoedelijk in zijn tweede jaar), zal er minder gespaard kunnen worden. Hopelijk is zoon 1 klaar met studeren, als zoon 3 er aan moet beginnen.
Werken doen ze een beetje in de zomer, maar heel veel van hun tijd gaat op naar vrijwilligerswerk. De oudsten staan in leiding in de scouts, daarnaast sporten ze ook nog. Vind ik minstens even zinvol.
Met onze ervaringen zou ik zeggen, spaar wat je kan, maar op eigen naam, misschien heb je het onderweg voor iets anders nodig. Dan zit je ook niet met de vraag of je het gaat kunnen voor al je kinderen.
De “ cultuur” verschilt op dit vlak nogal tussen Nederland en België. Er wordt dan altijd gezegd dat studeren in Nederland veel meer kost, maar buiten op het vlak van het collegegeld zou ik niet weten op welk vlak. Kinderen die het huis uitgaan op 18 en voor zichzelf zorgen zie je hier bijna niet.
Misschien ook een verklaring waarom er hier veel minder deeltijds wordt gewerkt. Heel veel ouders betalen alles, lenen voor een studie kan hier niet. Ouders met een echt laag inkomen, kunnen een studiebeurs aanvragen.
Ik wil hiermee niet zeggen dat het ene of andere systeem beter of slechter is trouwens, gewoon anders. En ook dat ouders er anders in staan. Wat ze voor hun kinderen kunnen/willen/moeten betalen.
Wanneer zoon twee ook op kot zal gaan (vermoedelijk in zijn tweede jaar), zal er minder gespaard kunnen worden. Hopelijk is zoon 1 klaar met studeren, als zoon 3 er aan moet beginnen.
Werken doen ze een beetje in de zomer, maar heel veel van hun tijd gaat op naar vrijwilligerswerk. De oudsten staan in leiding in de scouts, daarnaast sporten ze ook nog. Vind ik minstens even zinvol.
Met onze ervaringen zou ik zeggen, spaar wat je kan, maar op eigen naam, misschien heb je het onderweg voor iets anders nodig. Dan zit je ook niet met de vraag of je het gaat kunnen voor al je kinderen.
De “ cultuur” verschilt op dit vlak nogal tussen Nederland en België. Er wordt dan altijd gezegd dat studeren in Nederland veel meer kost, maar buiten op het vlak van het collegegeld zou ik niet weten op welk vlak. Kinderen die het huis uitgaan op 18 en voor zichzelf zorgen zie je hier bijna niet.
Misschien ook een verklaring waarom er hier veel minder deeltijds wordt gewerkt. Heel veel ouders betalen alles, lenen voor een studie kan hier niet. Ouders met een echt laag inkomen, kunnen een studiebeurs aanvragen.
Ik wil hiermee niet zeggen dat het ene of andere systeem beter of slechter is trouwens, gewoon anders. En ook dat ouders er anders in staan. Wat ze voor hun kinderen kunnen/willen/moeten betalen.
zondag 20 oktober 2019 22:59
Ik zit wel in dubio. Mijn oudste is bijna 21 en krijgt nu nog alles van ons (ca 330 per maand, alimentatie van haar vader en haar oude zak/kleedgeld van mij). Ze had een baantje maar is net een half jaar in het buitenland geweest en maakt nog geen aanstalten om te solliciteren. Wel heeft ze een onbetaalde (leidinggevende) functie (unigerelateerd). Ik heb haar gezegd dat we vinden dat ze vanaf 21 alles zelf moet betalen (vermoed ook dat vader stopt met zijn bijdrage).
Is dat heel cru?
Is dat heel cru?
